Faded Fiesta Red alderbody refin

Κατ' αρχάς καλησπέρα σε όλους και merci (να το πω κι επίκαιρα) για το "μάτι" και τα "λόγια".

Ωραίες και οι φωτό και οι μεγειές και τα συχαρίκια, αλλά το thread πάσχει: πού είναι ο Φάνης aka Πνοή και Νύξη να κάνει καμιά εβδομηνταριά νύξεις για τη συγκεκριμένη μετατροπή;

Τι νύξη να κάνω? Εγώ από την πλευρά μου το μόνο που έχω να πω είναι it's not all roses. Είναι και δικό μου αγαπημένο χρώμα σε strat οπότε... συνεφωνήθην ομοφώνως με τον alderbody. Μέχρι να γίνει όμως περάσαν κάποια πάνδεινα. Ας πω μια ιστορία βαρετή.

Δυσκολεύτηκα αρχικά να βρω χρώμα σε νίτρο. (Λευκό είχα βρει πριν χρόνια και πήρα έναν κουβά), αλλά κόκκινο, μπλε και κίτρινο σπανίζουν. "Τι το θες το νίτρο, μου λέει ο μπαρμπαχρωματοπώλης, αυτά έχουν σταματήσει να δουλεύονται εδώ και 20 χρόνια. Κάποτε τα χρησιμοποιούσαν για βαφή σε παιδικά (!!!!) έπιπλα".

Τελωσπάντων τα πήρα, κάναμε τις αλχημείες, δειγματίσαμε κι ετοιμάσαμε το βάζο με το χρώμα. Την άλλη μέρα που πήγα να το σηκώσω, μου μεινε το καπάκι στο χέρι και το πάτωμα μάτωσε σε φιέστα τόνους....ξανά μανά το χρώμα. Και τα κάνω με το μάτι. Δεν έχει συνταγή. Αλλιώς τα παίρνεις έτοιμα (αν σου τα στέλνουν) από εξωτερικό, με το φοβερό αντίτιμο των 20 ευρώ το μπουκάλι (spray) + μεταφορικά. Για 5 cans (1 sealer, 2 χρώμα, 2 clear) θες κατοστάρικο και βάλε. Το κλείσαμε το μαγαζί.

Επίσης, όσον αφορά το νίτρο, επειδή ρωτήθηκε, δυστυχώς δεν είναι ίδιο με το κλασσικό, παλιό, μυρωδάτο της behlen ή  της cardinal ή της dupont. Tη δουλειά του την κάνει βέβαια και το ελληνικό (όλες οι εταιρείες βερνικιών, εξακολουθούν να βγάζουν νίτρο διαφανές) αλλά δεν είναι "γλυκό".

Στην πορεία, χρειάστηκε να ξαναματαφτιάξω μίγμα και να ξαναματαβάψω γιατί μετά και το clear της πρώτης φοράς, και μετά από μερικές μέρες στεγνώματος, εμφανίστηκε ένας λεκές από το πουθενά φάτσα κάρτα στη μπροστινή μεριά. (πιθανόν από κάποιο υπόλειμμα από κάτι παλιότερο, παρ' όλο που περάστηκε και primer λευκό πριν το νίτρο).

Έτσι με τα-πιο πολλά απ' όσο υπολογίζαμε- τελείωσε η βαφή. Στο buffing δεν επιμείναμε πολύ, η βούρτσα σταμάτησε στη χοντρή αλοιφή. Δεν θέλαμε relic μεν, αλλά ούτε και super gloss κατάσταση. Ένα όργανο προσεγμένο, 4-5 χρόνων.

Για το headstock είχα κι εγώ ενστάσεις (από μέσα μου) αρχικά, αλλά, πόσο άδικο είχα! Πέραν του ότι παραπέμπει σε custom (όπως είπε και ο alder) αλλά και σε surf καταστάσεις, αυτή η "συντηρητική" απόκρυψη του-σε βαθμό πορνό-flame maple μοιάζει να "εξιτάρει" περισσότερο το νου αλλά ΚΑΙ τονίζει την παρουσία του, από όλες τις οπτικές γωνίες πλην της ανφάς. (Αλλά και αυτή έχει ένα hint flame, εν είδει μικροσκοπικού binding, αφού, μετά από παρότρυνση του alderbody, μέρος του περιγράμματος του headstock, παρεδώθη στο μεγαλοπρεπές maple. Οπότε ακόμη και ανφάς, το flame φαίνεται, απλά πρέπει να πλησιάσεις πολύ. Να υπάρχει ένα σχετικό intimacy.) Eπίσης, είμαι από τους παράξενους που η απροκάλυπτη γύμνια δεν αφήνει τη φαντασία μου να οργιάσει.

Για το tortoise να πω ότι κι εγώ το προτιμούσα parchment ή mint green, αλλά για άλλη μια φορά το γούστο του alderbody απεδείχθη ένα βήμα μπροστά. Είναι από τα καλά τα tortoise (όχι φωτοτυπίες και άλλα τέτοια συνήθη αίσχη), και η παλαίωση των πλαστικών μερών που έκανε, ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου. Είναι χάρμα. Κι έχει απόλυτο δίκιο στο ότι το λευκό pg (ή ακόμη περισσότερο το gold anodized) θα πήγαινε σε maple μανίκι. Και φυσικά όπως είπε και ο Έκτορας, είναι πιο ιδιαίτερο.

Αυτά τα ολίγα ιστορικά.

Για την ιστορία, αυτό ήταν και το τελευταίο refinish που ανέλαβα, αφού για λόγους υγείας σταματώ μέχρι νεωτέρας. Μένω μόνο στα αναγκαστικά, επί επισκευών, τοπικά refinish και στις δικές μου κατασκευές, που ούτως ή άλλως δεν ξεπερνούν τα 3-4 όργανα το χρόνο. Οπότε η φιέστα ήταν διπλά εννοούμενη. ;)