odis13

Μαγαζί ήξερα μόνο το παλιό υπόγειο το αχανές που είχε, αν έχει νέο χώρο στην Αντιγονιδών ίσως να μην ισχύει αυτό τότε. Μακάρι δηλαδή, να΄ναι καλά ο άνθρωπος - θυμάμαι πως δεν μου ήταν και ο πιο συμπαθής ως προσωπικότητα, δε ξέρω και γιατί, αλλα πραγματικά αυτο το μαγαζί που κρατούσε ήταν μια σπηλιά του Αλαντίν λειτούργημα κανονικό. Θυμάμαι είχα μαζέψει τελευταία φορά καμιά δεκαρία τεύχη του περιοδικού "Φωτογραφία" απο τα mid-80s που είχαν μέσα φοβερό υλικό, ειδικά ενός experimental φωτογράφου Γάλλου για τον οποίο δεν υπάρχει online σχεδόν τίποτα!

LK ο Φειδίας υπάρχει ακόμα, έχεις πάει πρόσφατα? Είχα βρεθεί εκεί μερικές φορές, κυρίως επειδή ενας κολλητός μου (και ο πατέρας του ειδικά) έχει μανία με τα παλιατζίδικα (οχι οτι δεν έχω εγω δλδ, απλα δε μένω μόνιμα Θεσσαλονίκη) και μου ανέφερε in passing πρόσφατα οτι το μαγαζί έκλεισε γιατί ο Φειδίας είχε σημαντικά θέματα υγείας, δε ξέρω κατα πόσο ισχύει...

'Εχω εδώ και λίγο καιρό μια νέα (παλιά) ακουστική στην κατοχή μου, προσωρινά μάλλον και σήμερα που έκανα λίγο practice το πρωί είπα να γράψω ένα γρήγορο κλιπάκι, ευκαιρία να σας την δείξω κιόλας. Είναι μια Kiso Suzuki 9507. Made in Japan, early '70s (μαλλον 1973 απο το serial), η γνωστή lawsuit era. Η συγκεκριμένη είναι ξεκάθαρα "εμπνευσμένη" (sic) απο την Gibson Hummingbird, απο την οποια έχει ξεπατικώσει το γενικό look της. Λέω γενικό look γιατί οι lawsuit era κιθάρες, ειδικά οι φθηνοτερες ακουστικές, επι το πλείστον ΔΕΝ ήταν ακριβή αντίγραφα - κλώνοι των original παρα μόνο εμφανισιακά και στο περίπου. Κατασκευαστικά υπάρχουν αισθητές διαφορές με τα πρότυπα που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα υλικά. Η συγκεκριμένη έχει spruce top και mahogany back and sides, όλα laminate καλής ποιότητας, κλασσική δηλαδή 70s MIJ κατασκευή. Το σώμα έχει ξεκάθαρα Gibsonικό cherry burst (αν και δεν είναι μασκαρισμένο σωστά στη ροζέτα λόγω κόστους) και φοράει ενα pickguard που είναι σχετικά πιστό αντίγραφο της Hummingbird αλλα δυστυχώς έχει ξεθωριάσει πρακτικά τελείως στο κομμάτι που θα βρισκόταν το πτηνό. Σε αντίθεση με τα αυθεντικά, τα pickguard στις 9507 (και αλλες αντιστοιχες MIJ) δεν είναι χαραγμένα, είναι απλά τυπωμένη η παράσταση πάνω οπότε με τον καιρό και το παίξιμο φεύγει. Η γέφυρα είναι rosewood με adjustable saddle (όπως μια κλασσικη Hummingbird) αλλά έχει πιο Martin-like σχήμα. Το μανίκι είναι μαόνι και έχει προφιλ πολύ κοντά σε '60s slim Gibson (αν και είναι φτιαγμένο με Martin-style heel και grafted headstock, όχι one piece). Η ταστιέρα είναι rosewood καλής ποιότητας, bound και με split parallelogram inlays. Η κλίμακα βέβαια είναι Martinική γιατι σιγά μη φτιάχναμε νέα jigs και templates για το ένα μοντέλο με Gibson specs. Γενικά η κιθάρα δεν είναι κάτι το απίστευτο to write home about, αλλά είναι τιμιότατη, ειδικά αν κάποιος ψάχνει τον κλασσικό σφιχτοξύλινο ήχο των Hummingbird, τα καταφέρνει αρκετά καλά στο συγκέκριμενο ballpark. Πολυ ευχάριστη στον ήχο της. Παρότι έχει τα χρόνια της και με εμφανή σημαδάκια χρήσης, παικτικά είναι άψογη - δεν έχει σημαντικές παραμορφώσεις, το neck angle είναι κομπλέ, το action χαμηλό και το intonation επαρκέστατο. H χρήση laminates απο τους γιαπωνέζους έχει μεν τα θεματάκια της απο ηχητικής απόψεως, απο την άλλη παίζει και τεράστιο ρόλο στο ότι μια κιθάρα τετοίας ηλικίας διατηρείται σε τέτοια κατάσταση χωρίς καποια (μαντευω) ιδιαίτερη φροντίδα. Ειδικά για το κόστος της έχει βγεί εξαιρετική, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι σε νέα παραγωγή κάτω απο τα 500Ε που να μπορεί να την κοντράρει. Με λίγη τύχη μπορούν να βρεθούν στα 250-300Ε. Η συγκεκριμένη όπως είπα είναι μάλλον προσωρινά στα χέρια μου - μια πολύ κοντινή φίλη αποφάσισε να μάθει ακουστική και ανέλαβα να της βρώ κιθάρα. Το αστείο είναι ότι είχα σταμπάρει μια άλλη 9507 στον κατάλογο για ένα επερχόμενο auction και σκεφτόμουν οτι θα ήταν καλη επιλογή στα 250ish. Εκανα το mental note να κάνω bid και τσουπ την επομενη μέρα ανεβαίνει αγγελία για τοπίκη πώληση της συγκεκριμένης 9507, 140 λίρες μαζί με σκληρή θήκη βαλίτσα, με τις υγίες μας. Λογικά στα κοντά θα πάρει την έγκριση και θα φύγει για το νέο της σπίτι, οπότε όσο είναι εδώ ένα πρόχειρο κλιπάκι με το Hey Hey του Big Bill Broonzy που μελετάω αυτές τις μέρες. Τα πάει αρκετά καλύτερα με πένα, που είναι ίσως και το φυσικό της περιβάλλον, αλλα και στο fingerstyle δεν είναι καθόλου άσχημη τολμώ να πω.

Εδώ να δηλώσω ότι έχει περάσει μιά ώρα και βάλε, και είμαι ΑΚΟΜΑ συγχυσμένος με το "study plan" (θεός να το κάνει) του πρώτου βίντεο, όπου φτάνει ο καημένος ο νέωψ στο ΛΕΒΕΛ ΤΕΣΣΕΡΟ - ΙΝΤΕΡΜΗΔΙΕΤ για να συναντήσει, μάθει και να κατανοήσει για πρώτη φορά ΤΗΝ ΜΑΤΖΟΡΕ ΚΛΙΜΑΚΑ. Αφου έχει περάσει όλο το beginner phase του (3 κοτζαμ λεβελσ) να παίζει πεντατονικές μινόρε πάνω κάτω σαν μπαμπουίνος και να απομνημονέυει sus2 open position chord charts, τότε είναι η ώρα να καταλάβει τι είναι η ματζόρε κλίμακα. Ναι. Οκ.

N'αγιασει το στομα σου. Δεν υπαρχει μεγαλυτερος αποπατος απο το "κιθαριστικο" youtube, πραγματικα 9 στις 10 φορες απλα ανεβαζω πιεση με τις παπαριες που πλασαρωνται για "γνωση" εκει εξω. Kαλα δε την κατηγοριοποιηση σε beginner και intermediate και δε ξερω γω τι, λες και υπαρχουν ξεκαθαρα κουτια που πεφτουν μεσα ολοι, ποσο μαλλον με βαση το αν ξερεις να παιζεις δωδεκαμετρα μπλουζ και να αυτοσχεδιαζεις θα την θεωρουσα αναξια σχολιασμου, αλλα μιας και εχω ξεκινησει να γραφω, να σου κανω την εξης ερωτηση: αυτον παρακατω που θα τον εβαζες με βαση τα κριτηρια των βιντεο? Γιατι οπως και να το πιασεις, με τη μεζουρα αυτη αν τον μετρησεις θα σου βγει λειψος, και εγω θα σου πω οτι το θεμα το εχει η μεζουρα και οχι ο θειος.

A ωραια, γιατι αυτο το ειχα απορια, δεν ειχα δει πουθενα σχεδον εκτος απο μια που πετυχα τις προαλλες στο Reverb https://reverb.com/item/80854912-gretsch-g6128t-tvp-power-jet-2009 Η συγκεκριμενη Power Jet ειναι κατα τα αλλα bang-on σε αυτο που θα ηθελα αλλα προφανως με "λαθος" μαγνητες. Aπο περιεργεια και μονο, υπαρχει τιποτα after-market σε Dynasonic-ish ηχο αλλα σε form factor διπλου πχ? Εdit: Βλεπω οι Mojo pickups εχουν καποιες επιλογες και με βαζει σε σκεψεις...

Ερωτηση προς gretschoλαγνους. Ποθώ μια Duo Jet απο το 1957/1958 με το μεταβατικό κονφιγκιουρέισιο, αλλά μέχρι να γίνω πελούσιος δε νομίζω να δώσω 7-8 χιλιάρικα για μια, οπότε ερωτώ: υπάρχει / έχει υπάρξει κάτι παρεμφερές στις φθηνές απωανατολίτικες σειρές, γιατί δε βλέπω τίποτα? Kαι βασικά kαι στις γιαπωνέζες, υπάρχουν βλέπω κάποιες που πέφτουν κοντά αλλα not quite - αν είχε κυκλοφορήσει παλαιότερα κανα μοντέλο με τα specs που με ενδιαφέρουν ίσως κοίταγα και 1500-2000 κατηγορια. Πιο συγκεκριμενα, μιλαμε για Duo Jet με ιδανικά: - Dynasonic μαγνητες, ακομα και μαπα να είναι σε κάποια απωανατολίτικη να έχουν έστω το σωστό φορμά για μελλοντική αλλαγή - Μάυρο ή αλλο solid finish top με natural back and sides (απεταξάμην George Harrison) - Εβένινη ταστιέρα με neo-classic inlays αντι για τα hump blocks - Melita/SynchroSonic γεφυρα επιθυμητη, ζουμε και με tuneomatic, rocking bar δεν ειμαι φαν (απεταξάμην George Harrison) - Bigsby ειτε υπαρχει ειτε οχι δε με καίει

(μπαίνει στο thread σε έξαλλη κατάστασηκρατώντας ενα μαδημένο κοτόπουλο) BEHOLD, A VINTAGE ΠΛΗΚΤΡΟΦΟΡΟ French bowed monochord circa 1890, with oak foliate carved keyboard attachment with ivory keys, upon cheval supports, 47.5" long overall https://auctions.gardinerhoulgate.co.uk/catalogue/lot/fa415f6bbee6015d0bb8ca84b2930f0e/63b778f7668dabe928d3800924a99077/musical-instruments-lot-1541/

Δεν μπορεις να κανεις κατι, ο μεσαιος μαγνητης σου πρεπει να ειναι RWRP για να μην εχεις hum. Με το να αντιστρεψεις απλα τα καλωδια του μεσαιου μαγνητη δε θα εχεις RWRP αλλα μονο RW, θα ειναι δηλαδη οι μαγνητες out of phase μεταξυ τους και θα παρεις εναν πολυ λεπτο, τσιγκινο ήχο (και θα εχει και hum). Yπάρχει τρόπος να μετατρέψεις ένα μαγνήτη σε RWRP αλλα περιλαμβάνει εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και υπάρχει περίπτωση να μείνεις με τον ασθενή στο χέρι, οπότε δεν προτείνεται παρά μόνο αν το κάνεις για τον πειραματισμό και την εμπειρία.

Το Sloe Gin δεν ειναι δικο του, το Ballad of John Henry δανειζεται απο το γνωστο αμερικανικο φολκ τραγουδι John Henry (και ειδικα απο την εκτελεση του Mississippi John Hurt) και το Tea for One ειναι διασκευη. Ρε ουτε επιτηδες να τα διαλεγατε Tωρα επι της συλλογης του Joe τι να πεις, το βιντεο παντως (που το πεταξα και προχθες στα βιντεα αλλα δεν προσεχατε ) ειναι για advanced αρρωστους. Τα κομματια που βγαζει να δειξει στους τυπους απο το CME δεν ειναι απλα high-ticket vintage items, ειναι τρομερα ιδιαιτερα κομματια ολα τους σχεδον με "λαθος" ή transitionary συνδυασμους specs. Η κοκκινη τελε πχ αν δεν απατωμαι ειναι απο αυτες που θεωρητικα δεν θα επρεπε να υπαρχουν - ο ψηλος με το μουσι ειναι ο chief buyer του CME, ο ανθρωπος εχει hands on experience με vintage Fenders οσο ελαχιστοι επι Γης και απλα την κοιταει και λεει wait what IS this???

Είχα κάνει παλαιότερα ένα τεστακι και κατα τη γνώμη μου σίγουρα υπάρχει συσχέτιση. Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά του ακουστικού ήχου που περνάνε και στον ηλεκτρικό. Δεν θα έλεγα απαραίτητα οτι μια κιθάρα πρέπει ακουστικα να "μιλάει" καλά για να ακούγεται καλά και ηλεκτρικά, συχνά ισχύει πιστεύω αλλα έχω πετύχει σίγουρα εξαιρέσεις. Και εξαρτάται βέβαια και απο το τι θεωρείς "καλό" ηλεκτρικο ήχο. Εδώ το παλαιότερο τεστάκι με κλιπακια.

Οχι, ειναι απο αλμπουμ του Mingus Big Band που ηχογραφηθηκε χρονια μετα το θανατο του Mingus.

Οκ εχεις ενα point επειδη το headphones output δεν ειναι εγγυημενα level οποτε μπορει και να γινει ζημια.

Οκ δεκτον. Ειδικα για το headphone output η ενσταση σου σε τι βασιζεται, σε θεματα εμπεδησης? Συμφωνω οτι απο τη στιγμη που υπαρχει rec out ειναι πιο καταλληλο για τετοιες ταρζανιες, αλλα σε κατι παρομοιες στιγμες παρανοιας επι φοιτητικων χρονων ειχα μονταρει κατι αυτοενισχυομενα της πλακας πανω στο headphone out ενος ενισχυτη και τη δουλεια μας την καναμε (καταφεραμε να ακουσουμε κατι διαλυμενους jazz δισκους στο σπιτι ενος φιλου). Δε το ελεγες listening party αλλα επιβιωσαν και τα αυτια μας και τα ηχειακια.

Eννοεις τη χρηση του headphones out ή την χρηση του volume control του hi-fi ενισχυτη? Αν εννοεις το δευτερο συμφωνω, ειναι πολυ risky αλλα ειναι δυνατον.