Μετά από τόσα χρόνια, πάλι ο Slash με χάζεψε...

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι με τον ήχο του Slash (και όχι μόνο, προφανώς) μεγάλωσα με έμαθα να λατρεύω τον ήχο (και την εμφάνιση) μιας Les Paul και ο ήχος του της καλής εποχής των  G'n'R είναι για εμένα σημαδιακός.

Από την διάλυση της μεγάλης μπάντας και μετά, είχα στη συλλογή μου και άκουγα περιστασιακά το It's 5 o'clock somewhere (Slash's Snakepit) και μετά βεβαίως είχα χάσει τα καλλιτεχνικά του ίχνη. Εκείνη η μπάντα που έκανε στο ενδιάμεσο (Velvet Revolver) , δεν μου είπε ποτέ τίποτα ιδιαίτερο, οπότε ούτε είχα σοβαρές προσδοκίες για την solo του καριέρα.

Το Slash του 2010 το βρήκα μετριότατο, μια εμπορικότατη προσπάθεια με την συνδρομή διάφορων (και ποικίλης ποιότητας) καλλιτεχνών, με σκοπό να διευρύνει το ακροατήριο / πελατολόγιό του. Μερικά αξιόλογα πράγματα, μερικά νέα και ενδιαφέροντα, μερικά απαράδεκτα. Ως εκ τούτου, ούτε με το επόμενο (Apocalyptic Love ) ασχολήθηκα καθόλου.

Μέχρι που προχτές, από ένστικτο και με μια "ας του δώσω μια ακόμα ευκαιρία, για χάρη του παρελθόντος" διάθεση, πήρα το World on Fire.

Ομολογώ εντυπωσιάστηκα.

Τρομερά δεμένη μπάντα, δουλεμένες συνθέσεις, νέες ιδέες, αρκετό υλικό για να μην κλαίω τα λεφτά μου, και διαολεμένο παίξιμο κιθάρας. Για την ακρίβεια, την κιθάρα που παίζει ο Slash σε αυτό το άλμπουμ, από τεχνική άποψη, ΟΥΔΈΠΟΤΕ σε εποχή G'n'R είχε παίξει κατά τη γνώμη μου.

Βασικά σκέφτομαι ότι πρέπει να βρω και το Apocalyptic Love και να το ακούσω. Επίσης εντυπωσιάζομαι από το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια, ανάμεσα και σε άλλα πράγματα, ο Saul βρήκε την αποφασιστικότητα να δουλέψει την τεχνική και την σύνθεσή του, τρομερά δύσκολο αν σκεφτείς το πού έφτασε, το περιβάλλον του εκεί που ζει, κλπ.

Θα ποστάρω και 2 live κομμάτια, ένα από το World on Fire και ένα από το προηγούμενο, που, ναι, εντάξει, πρέπει να βρω άμεσα.

http://www.youtube.com/watch?v=bu_sMqZyOTg

Γνώμες, ιδέες, απόψεις, ποστάρετε ελεύθερα.

η συνεργασία που έχει κάνει με τον Myles και την υπόλοιπη μπάντα ήταν πραγματικά μεγάλο boost στην καριέρα του....

Ταιριάζει ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΑ η φωνή του στο hard rock που έπαιξαν στους δυο δίσκους, οι οποίοι είναι αριστουργήματα. Είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ του πως παίζεται το μοντέρνο hard rock ...Μαζί με τους Alter Bridge ( connect the dots here ;D ;D )

δείτε το όλοι παιδιά. Ο ήχος των GnR ήταν πάντα στα χέρια του Slash και έχει βελτιωθεί σύμφωνα με τις επιταγές τις εποχής μας

http://www.youtube.com/watch?v=8lsM6Hu6n7Y

Άργησες λίγο αλλά ποτέ δεν είναι αργά, ειδικά το Anastasia είναι ήδη κλασικό με ριφ και σολο που θυμίζουν AfD  ;D

Από κει και πέρα θα προτιμούσα τον Scott Weiland (RIP), ο Myles δε μου αρέσει καθόλου σαν τραγουδιστής, με εκνευρίζει η φωνή του. Είναι καλύτερος κιθαρίστας απ' ότι τραγουδιστής  ::)

πιο καλλιτέχνης ο  Scott Weiland , πιο ιδιαίτερος, άλλη φωνή, γενικά "πιο"  :)

φοβεροί οι Velvet Revolver για μένα

Αυτό εδώ με τον myles kennedy είναι άλλη φάση, πιο εκλεπτυσμένο , λιγότερο αλήτικο ίσως. Αλλά φοβερό

Ο κιαρατάς ο Slash έχει πάντα ηχάρα...

Συνθετικά επίσης τον παραδέχομαι, γράφει ωραίες φράσεις.

Οι Velvet Revolver να πω σαν μελωδίες δεν με είχαν ενθουσιάσει... Ίσως έπαιξε ρόλο και η άμεση (μοιραία) σύγκριση με τους Gunζ...

Βέβαια, θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Μαυρομούρη ότι ο Myles Kennedy είναι εκνευριστικός, πολύ τσιρίδα!!! >:(

Αντιθέτως ο Weiland ε'ιχε και γ@μώ τις φωνές. Κρίμα που "έφυγε"...

Παραθέτω κι εγώ ένα βιντεάκι από τα "καινούρια" του Slash (με Α. Stockdale

) που με άρεζε πολύ 8)

Το By the Sword είναι από τα πολύ λίγα διασωθέντα του 1ου solo album, όπως είπα και πιο πάνω. Είναι το album που με έκανε να χάσω ενδιαφέρον για τη συνέχειά του. Αδίκως, προφανώς.

Το By the Sword είναι από τα πολύ λίγα διασωθέντα του 1ου solo album, όπως είπα και πιο πάνω. Είναι το album που με έκανε να χάσω ενδιαφέρον για τη συνέχειά του. Αδίκως, προφανώς.

Το By The Sword είναι όντως κομματάρα.

Εγώ βεβαία απόλαυσα και τον υπόλοιπο δίσκο.

Μάλιστα όταν άκουσα το Crucify the Dead με τον Ozzy είπα: "Αυτό είναι ό,τι καλύτερο έχει τραγουδήσει μετά το Ozzmosis"