Προς το περιεχόμενο

S80

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    15
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Πρόσφατοι επισκέπτες προφιλ

Η εμφάνιση επισκεπτών είναι απενεργοποιημένη ή δεν έχετε πρόσβαση σε αυτή.

Συμμετοχή S80

0

Φήμη

  1. Συμφωνώ ότι γενικές αρχές στην δημιουργία και αντίληψη της μουσικής αποκτάς. Όμως αναφέρθηκα κυρίως σε σπουδές. Δεν νομίζω ότι θα συνέστηνα σε κάποιον που παίζει ποπ-ροκ-τζαζ να ξοδέψει χρόνια για να μάθει αντίστιξη και φούγκα. Αντίθετα θα του συνέστηνα να αποκτήσει τη "The Jazz Theory Book" του Mark Levine ή κάποια βιβλία της σειράς aebersold (www.jazzbooks.com). Και αν οι Τρόποι είναι όντως χρήσιμοι σε όλα τα είδη μουσικής, η πρακτική εφαρμογή της αυστηρής αντίστιξης του παλεστρίνα με τις δεκάδες απαγορεύσεις που διδάσκουν τα ωδεία, ελάχιστη σχέση έχει στον τρόπο που εφαρμόζεται στη θεωρία π.χ. της τζαζ. Αντιθέτως η "κλασική" θεωρία και η αρμονία είναι εκ των ουκ άνευ. Νομίζω πως όσα μπορείς να χρησιμοποιήσεις πρακτικά, από σπουδές στην αντίστιξη και φούγκα σε τέτοια είδη μουσικής, μπορείς εύκολα να το αποκτήσεις ακούγοντας αρκετά Ντιφέ, Όκεγκεμ ή Παλεστρίνα για την αντίστιξη και το καλώς συγκερασμένο κειδοκύμβαλο του μπαχ και διαβάζοντας παράλληλα τον κορμό της θεωρίας κατασκευής τους. Τώρα, είναι διαφορετικό το θέμα της εφαρμοσμένης μουσικολογίας όπου ανήκει η φούγκα και άλλο το θεμα της ευρύτερης μουσικολογίας. Ασφαλώς και κάθε μουσικό θα ενδιέφεραν οι κλάδοι της συστηματικής και ιστορικής μουσικολογίας: Η ψυχολογία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία της μουσικής, η εθνομουσικολογία, ψυχοακουστική και φυσιολογία θα επρεπε να αφορούν ολους τους μουσικούς και υπάρχουν αρκετά βιβλία σχετικά. Και αν κάποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να μάθει για την σημειογραφία, τις βιογραφίες συνθετών, την οργανολογία, τις μουσικές πηγές, την υφολογία τις τεχνικές σύνθεσης και την εκτελεστική πρακτική, σπουδαία πράγματα που ίσως ενδιαφέρουν τον κάθε μουσικό. Προσωπικά ασχολήθηκα με την διδασκαλία της κλασικής μουσικής και σε προσωπικό επίπεδο με την τζαζ. Μπορω να πω με ασφάλεια πως καθόλου δεν σκεφτόμουν την αντίστιξη και φούγκα καθώς προσπαθούσα να "επιβιώσω" μέσα στους 4/4 αλλά αχανείς ρυθμούς που εφαρμόζονται στην τζαζ. ίσα ίσα που το επίμονο κλασικό 1,2,3,4 αποτελει για κάποιο διάστημα τροχοπέδη καθώς εμποδίζει την απελευθέρωση του μυαλού να ακούει και παίζει 4ηχα, 5ηχα, 7ηχα επάνω σε ένα ρυθμό 4/4 που ο ντράμερ τον τονίζει στα 3. Και την ίδια στιγμή, νεώτεροι μουσικοί από εμένα δεν έχαναν ούτε μέτρο ακόμα και χωρίς την στήριξη του μπάσου. Τα changes, turnarrounds, tritone subs, block chords, οι κλίμακες κ.λπ. είναι στοιχεία δομικά της τζαζ στα οποία δεν έχεις πολύ μέλλον χωρίς θεωρία και αρμονία αλλά απαιτείται πολύ ακρόαση και η εκμάθηση της λεγόμενης jazz language η οποία δεν σχετίζεται με τις σπουδές αντίστιξης και τη φούγκας. Για να έχω σπουδάσει και να διδάσκω αυτά τα πράγματα, προφανώς δεν τα απαξιώνω. ¶λλο όμως το ένα άλλο το άλλο. Το προσωπικό μου βίωμα δεν θα μου επέτρεπε να προτείνω σπουδές, σε αντίστιξη και φούγκα, για κάποιον που έχει σκοπό να παίξει ποπ-ροκ-τζαζ. Σίγουρα στα αντίστοιχα χρόνια θα μπορούσα να του προτείνω πολύ χρησιμότερα πράγματα, για το είδος που τον ενδιαφέρει.
  2. Εϊναι όπως όλα τα άλλα σε θέματα λειτουργίας. ΄ Είναι ιδιωτικό, έχει δίδακτρα και δεν προσφέρει καμμία ιδιαίτερη αναγνώριση. Τα μαθήματα θα γίνουν σε τμήματα ενηλίκων αν υπάρχουν. Αν δεν υπάρχουν τότε μπορείς να κανονίσεις με τον καθηγητή ή και στη γραμματεία να κάνεις ιδιαίτερο μέσα στο ωδείο, αλλιώς, ναι, με τα πιτσιρίκια αναγκαστικά. Το κύριο προσόν του είναι η φήμη καθώς είναι απο τα παλαιότερα. Τα πιο ονομαστά είναι το Αθηνών, Ατενέουμ και Εθνικό. Αλλά ρόλο παίζουν οι καθηγητές. Αυτή τη στιγμή δεν ξέρω τι ανθρώπους έχει. Εγώ σπούδασα Πιάνο και πήρα πτυχίο Αρμονίας στο Εθνικό αλλά μετά ακολούθησα τον καθηγητή μου που τον είχα από μικρός στο υποχρεωτικό αρμονίας και πήρα μαζί του στο Kodally το πτυχίο Αντίστιξης και σε ένα άλλο περιφερειακό τη Φούγκα. Πάντως, αν παίζεις πρακτικά μόνο κάποιο όργανο, σίγουρα θα σε βοηθήσει να μάθεις τις νότες επάνω στο όργανο, τις συγχορδίες και τη θεωρία της μουσικής για να διαβάζεις και να παίζεις παρτιτούρες αλλά και η αρμονία σίγουρα θα σε βοηθήσει στο να παίζεις και να γράφεις τραγούδια, στην επιλογη συγχορδιών και στα σόλο σου, να επιλέξεις κλίμακες και νότες. Τα υπόλοιπα θεωρητικά, Αντίστιξη και Φούγκα θα σε βοηθήσουν πολύ στην ερμηνεία αν παίζεις αυτή τη μουσική του 14ου έως 18ου αι. θα σε βοηθήσουν να εμβαθύνεις και να αναγνωρίζεις τα δομικά στοιχεία της μουσικής αυτής ώστε να απολαμβάνεις περισσότερο σχετικές συναυλίες/ακροάσεις και επίσης θα σου είναι χρήσιμα αν αποφασίσεις να τα διδάξεις. Αν όμως παίζεις ποπ, ροκ, Blues, jazz κ.λπ η Θεωρία και η Αρμονία θα σου είναι αρκετά.
  3. ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ POST ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΩΣ ΜΕΛΟΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΡΟΚ" ΜΕ 2 ΔΙΣΚΟΥΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ. "SUPERFUNK" Συμφωνώ σε αρκετά από όσα λες. Η εμπειρία που είχα από την ελληνική κατάσταση στην «εναλλακτική» πλευρά ήταν απογοητευτική. Απογοητευτική όχι για το πως βίωσα προσωπικά την εμπειρία αυτή, αλλά απογοητευτική για κάποιον που θέλει να τολμήσει να ονειρευτεί πως είναι δυνατόν να ζήσει εξ ολοκλήρου από την «εναλλακτική» μουσική, είτε ροκ, είτε άλλο. Γράφω τα παρακάτω όχι για τους έμπειρους αλλά για όσους έχουν φιλοδοξίες για μια καλή πορεία στην ελληνική εναλλακτική σκηνή. Το συμβόλαιο μας προέβλεπε 4 δίσκους σε 5 χρόνια. Τελικά, αντέξαμε να φτάσουμε μέχρι τους 2 και κοινή συναίνεση με την εταιρεία διακόψαμε. Ήταν την εποχή της μεγάλης έξαρσης του «ελληνικού ροκ» δηλ. του ροκ με ελληνικό στίχο. Από εκείνη την φουρνιά (λίγο πριν, λίγο μετά) μόνο οι «Υπόγεια Ρεύματα» και οι «Ενδελέχεια» έκαναν κάτι ενώ οι άλλοι χάθηκαν. Η ΑΡΧΗ ======= Η γνωστή: Ένα demo σε καλό στούντιο με τα καλύτερα κομμάτια σου και περιοδεία στις εταιρείες. Αν τύχαινε να υπάρχει και κάποιος γνωστός που να έχει πρόσβαση στις εταιρείες και αναλάμβανε να πάει ο ίδιος το demo, ακόμα καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς όμως η αρχή είναι πάντα αυτή. Υποβολή του demo μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό του γκρουπ (όνομα γκρουπ, ιστορικό, ονόματα, ηλικίες, τηλέφωνα κ.λπ.) και αναμονή στο τηλέφωνο. Το πολύ-πολύ να έχουμε μια επικοινωνία ώστε να σιγουρευτούμε ότι έστω έπεσε στην αντίληψη των αρμοδίων. Από κει και πέρα όσο και να ενοχλήσουμε, αν η δουλειά μας δεν αρέσει δεν υπάρχει περίπτωση να επενδύσει κανείς τα εκατομμύριά του σε μας επειδή απλώς είμαστε πιεστικοί. ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ============== Είναι εύκολο να φανταστεί κάποιος τι συμβαίνει σε ανάλογη κατάσταση: Η εταιρεία τηλεφωνεί σε κάποιον από το γκρουπ και του κανονίζει συνάντηση με τον υπεύθυνο του τμήματος πχ. Ροκ της εταιρείας. Το μέλος του συγκροτήματος μας μάζεψε και μας ανήγγειλε το γεγονός και ο ενθουσιασμός δεν περιγράφεται. Ακόμα δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει, αλλά είναι σημαντικό να ξέρεις πως κάποιοι που κάνουν επαγγελματικά αυτή τη δουλειά, βρίσκουν τη μουσική σου καλή ώστε να θέλουν να σε συναντήσουν. Με συντομία, πήγαμε στην εταιρεία, συναντήσαμε τον υπεύθυνο του σχετικού τμήματος, συναντήσαμε τον Δ/ντή της εταιρείας συζητήσαμε γενικά και αρχίσαμε να μιλάμε για συμβόλαια! Αυτό κι αν ήταν σπουδαίο. Αναγγελούμε τα σημαντικά νέα σε φίλους γνωστούς και οικογένειες και κανονίζουμε μια μέρα και ανεβαίνουμε όλοι στην εταιρεία να υπογράψουμε το συμβόλαιο. Ένα συμβόλαιο έχει κάποιες σελίδες, σου λένε αν θες να το πάρεις σπίτι να το διαβάσεις, εσύ όμως βλέπεις ότι δεν σε παίρνει να ξεκινήσεις τη συνεργασία σου με αμφιβολίες οπότε υπογράφουν όλοι σε όλες τις σελίδες χωρίς πολλές ερωτήσεις: 4 δίσκοι σε 5 χρόνια και βλέπουμε λέει το συμβόλαιο, και αναφέρει διάφορα για τις οικονομικές σχέσεις του συγκροτήματος με την εταιρεία. Έχει και κάποιες δεσμεύσεις ότι μέχρι το τέλος του συμβολαίου δεν μπορείς να ηχογραφήσεις για άλλη εταιρεία κ.λπ. κ.λπ. ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ============ Εδώ αρχίζουν τα ευχάριστα που διαρκούν για τους επόμενους μήνες με ένα χρόνο. Ως πρωτόγνωρη εμπειρία είχε την πλάκα της: Η περίοδος κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης είναι εξαιρετική όπου όλοι μαζί όπως βλέπαμε μέχρι τότε σε ταινίες και περιοδικά, περνάγαμε σε ημίφως 5-7 ώρες ηχογράφησης μέσα σε καφέδες, πρόχειρο φαγητό και καπνούς. Παιξίματα, σβήσε-γράψε, αλλαγές, ακρόαση και πάλι από την αρχή. Για έναν μουσικό η περίοδος αυτή της δημιουργίας είναι ανεκτίμητη και υπέροχη. Βέβαια ας μη νομίζουν οι φίλοι ότι είσαι σε μια φάση που ότι λες γίνεται: η εταιρεία στέλνει ανθρώπους δικούς της να «επιβλέψουν» την πορεία της δουλειάς ώστε να βγει ένα εμπορικό αποτέλεσμα, και συχνά οι ενορχηστρωτικές απόψεις τους με τις δικές σου διαφέρουν. Φυσικά τις περισσότερες φορές υποχωρείς σκεπτόμενος πως «αυτοί ξέρουν καλύτερα» ΠΡΟΩΘΗΣΗ ========== Τους πρώτους μήνες μετά την παραγωγή του δίσκου, η προώθηση είναι αισθητή. Φωτογραφήσεις για το εξώφυλλο και ένθετο του δίσκου, συνεντεύξεις και φωτογραφίες σε περιοδικά, από καλές μέχρι και αρκετά καλές κριτικές στον δίσκο. Ραδιοφωνικές συνεντεύξεις και τηλεοπτικές εμφανίσεις που κανόνιζε η εταιρεία («MAD», «ΤΕΜΠΟ», «ΝΕΤ», «Μελωδία», Κρατικό Ραδιόφωνο κ.λπ.) Επίσης, κάποιες εμφανίσεις στην Αθήνα και περίχωρα που κανόνιζε και πάλι η εταιρεία. Ο δίσκος σε γνωστά δισκάδικα με αφίσα, η δουλειά σου σε προθήκες, και κάθε μήνα ενημέρωση για τις πωλήσεις. Λόγω και της εποχής του «ελληνικού ροκ» έφτασε ο πρώτος δίσκος τα 4.000-4.500 κομμάτια. Μας είπαν ότι ήταν καλά για πρωτοεμφανιζόμενο γκρουπ. Φίλοι και γνωστοί αγόραζαν το CD φροντίζοντας να κάνουν γνωστή την ύπαρξή του σε δισκάδικα της περιοχής που έμεναν. Ήταν μια καλή περίοδος... Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ========== Από εκεί και πέρα όμως, όπως περιγράφω παρακάτω, η εταιρεία δεν είναι συνέχεια δίπλα σου οπότε αρχίζουν και τα δύσκολα. Ένα από τα προβλήματα; Ότι όπως ανέφερε και πριν ο φίλος «"SUPERFUNK" πρέπει να έχεις λυμένο το οικονομικό σου πρόβλημα για να μπορέσεις να αντέξεις μέχρι την άνοδό σου, που μπορεί να μην έρθει και ποτέ... Π.χ. κάποιες μέχρι και πολλές συναυλίες στην αρχή πρέπει να γίνουν χωρίς έσοδα. Γιατί ποιος θα σε φωνάξει να βουλώσεις μια τρύπα στην συναυλία του άμα ζητάς και λεφτά; Αφού θα πληρώσει τα «μεγάλα ονόματα», ενώ εσύ τώρα αρχίζεις. Αυτό μου φαίνεται λογικό, αλλά τα έξοδα πρέπει να μπουν από την τσέπη σου. Και ως πότε; Τα μακρινά ταξίδια πως θα βγουν, όπως Αθήνα-Θεσσαλονίκη (που το καλοκαίρι θα πρέπει να αναζητήσεις συναυλίες σε μέρη με κίνηση σε όλη την Ελλάδα όπως π.χ. Χαλκιδική); Η εταιρεία στην αρχή αναλαμβάνει να σου βρει κάποιες συναυλίες, όμως αυτό δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια. Στην πραγματικότητα ήδη επενδύει επάνω σου τα έξοδα για το στούντιο, τα έξοδα για τον δίσκο και τα έξοδα της προώθησής σου. Καθώς η κάθε εταιρεία έχει και άλλους που αποφέρουν πιο πολλά έσοδα να προωθήσει, σιγά-σιγά βλέπεις ότι δεν αποτελείς και την βασική τους προτεραιότητα. Ο ΜΑΝΑΤΖΕΡ ============ Έτσι, κάποια στιγμή αισθάνεσαι την ανάγκη ότι κάποιος πρέπει να σε προωθήσει. Κάποιος που να ξέρει κόσμο και να μπορεί να σε βάλει σε «καλές» συναυλίες που μαζεύουν κόσμο. Τέτοιες συναυλίες είναι και τα μεγάλα καλοκαιρινά φεστιβάλ. Όμως και πάλι τα πράγματα είναι δύσκολα. Εντάξει, κάποια τηλέφωνα θα βρεις από την εταιρεία για να συναντήσεις ανθρώπους. Όμως πως θα τους πείσεις να τρέξουν για σένα;. Και ίσως, κάποιες μικρές συναυλίες θα σου βρουν, του τύπου συναυλία για «λευτεριά στον τάδε...», συναυλία για «υποστήριξη στον τάδε μαχόμενο λαό» κ.λπ. Γιατί και αυτός τρύπες θα βουλώσει και ΦΥΣΙΚΑ δωρεάν. Τα έξοδα δικά σου όλα. Επειδή τελικά και ο κάθε πολυάσχολος μάνατζερ έχει τα τρεξίματά του, τον συναντάς μια φορά και μετά τίποτα. Βρίσκεις τους συνεργάτες μόνο, που κάπου-κάπου βρίσκουν συναυλίες «δεύτερης διαλογής». Αυτό είναι κουραστικό κα ψυχοφθόρο καθώς πολλές φορές αναγκάζεσαι να παίξεις σε μέρη που ο κόσμος δεν έχει έρθει για να ακούσει π.χ. ροκ μουσική, αλλά ήλθε για την εκδήλωση και έτσι συχνά βιώνεις την αδιαφορία των παρευρισκομένων που περιμένουν να τελειώσεις για να αρχίσει η εκδήλωση. Όσοι έχουν παίξει μουσική σε αδιάφορο κοινό, με καταλαβαίνουν. Πάντως, μέσα σε όλες τις συναυλίες υπήρχαν πάντα και κάποιες που πλήρωναν καλά, ειδικά κάποιες μακρινές σε καλά φεστιβάλ. Σου έκλειναν ξενοδοχείο και έφτανες να πάρεις και 70-80 χιλ το άτομο (μείον φυσικά τα έξοδα για το ταξίδι). Από την άλλη ο μέτριος και άγνωστος μάνατζερ που θα σε οδηγήσει; Σε μικρά ασήμαντα μαγαζιά που ονομάζονται σκηνές και όπου μόνο η κινητοποίηση των γνωστών μπορεί να γεμίσει κάπως το μαγαζί. Στο τέλος της βραδιάς μοιράζεσαι 50-50 τα χρήματα τα οποία ίσως έβγαιναν και λιγότερα από 10.000 το άτομο! Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ================== Γνωρίζοντας λοιπόν σιγά-σιγά όλα αυτά, καταλήγεις στο συμπέρασμα πως δε είναι τελικά όλα τόσο εύκολα. Τα έσοδα είναι 3 κατηγοριών: -=Πωλήσεις=- Ασήμαντα χρήματα που αποτελούν μονοψήφιο ποσοστό επί της τιμής ΟΧΙ λιανικής πώλησης αλλά της τιμής που φεύγει το CD από την εταιρεία! Το 1/3 δηλαδή της λιανικής. Δεν λαμβάνονται καν υπόψη αφού επιπλέον διαιρούνται δια των μελών του συγκροτήματος. -=Πνευματικά Δικαιώματα=- Καλύτερα ποσά από τις πωλήσεις αλλά και πάλι τίποτα το ιδιαίτερο. Τι κι αν πουλήσεις 5.000 δίσκους και αναλογούν π.χ. 300 € στο άτομο τον χρόνο; -=Συναυλίες=- Εδώ είναι τα κύρια έσοδα. Συνεχές κυνήγι συναυλιών και ότι προκύψει. Φεστιβάλ, Πρωτοχρονιές σε Δήμους, Εορταστικές εκδηλώσεις, γιορτές νέων, Δημοτικές εκδηλώσεις και μακάρι να έχεις άνθρωπο να σε «χώσει» μέσα σε όλα αυτά. Με ένα μέσο όρο (για άγνωστο συγκρότημα) 100-120 € το άτομο αν κάνεις πολλές συναυλίες το χρόνο, ή αν βρεις σταθερή δουλειά σε μαγαζί τότε κάτι βγαίνει. ¶ρα: Πόσο μπορείς να αντέξεις έτσι; Πολύ λίγο. Αν δεν δουλεύεις καθόλου και είσαι μικρός, τότε πρέπει να σε συντηρούν οι γονείς σου. Όμως πόσο υπομονή να κάνουν και να σε περιμένουν; Αν είσαι μεγαλύτερος και έχεις υποχρεώσεις χωρίς δουλειά, τότε ακόμα πιο δύσκολα. Μπορείς 30+ χρονών να ζητάς λεφτά συνέχεια μήπως και γίνεις διάσημος; Αν πάλι έχεις δουλειά που είναι κάπως σταθερή και δεν συμφέρει να την αφήσεις τότε οι περιορισμοί είναι πολλοί: Εμείς π.χ. δεν μπορούσαμε να πάμε σε συναυλίες μακριά αν έπεφταν καθημερινή και κάποιες φορές Σάββατο καθώς έπρεπε να πάρουμε άδεια από τη δουλειά. Και πόσες άδειες να σου δώσουν; Έτσι σε λίγο καιρό είτε οι μάνατζερ σε παρατάνε επειδή συχνά δεν μπορείς να πας σε συναυλίες είτε στη δουλειά σε διώχνουν γιατί συνεχώς ζητάς άδειες. Αλλά η δουλειά, ανάλογα με το πόσο βαριά είναι για τον καθένα, έχει και άλλα προβλήματα: Επιστρέφεις σπίτι πτώμα και είναι αδύνατον να αφιερώσεις χρόνο σε πρόβες που πρέπει να γίνουν. ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ============= Η αναζήτηση για την αποκατάσταση μέσω ενός συγκροτήματος είναι κάτι πολύ δύσκολο για την Ελλάδα. Ας σκεφτεί κάποιος: Πόσα συγκροτήματα ξέρω στο είδος μουσικής που παίζω, που να ζουν άνετα από τις πωλήσεις και τις συναυλίες; Πράγματι είναι λίγα.... Η γνώμη μου είναι πως τις καλύτερες προϋποθέσεις έχουν νέα παιδιά σε ηλικία, χωρίς υποχρεώσεις στρατού και δουλειάς που έχουν κάποια άκρη για τα προς τα ζην, τουλάχιστο για τον πρώτο καιρό. Θέλει υπομονή και επιμονή. Μέσα σε όλες τις συναυλίες γνωστές και άγνωστες και βλέπουμε. Επίσης θέλει αισιοδοξία, αλλά και γενναιότητα για να καταλάβεις ότι πρέπει να αποχωρήσεις. Όποιος το τολμήσει, ας ξέρει όμως ότι πρέπει να έχει και κάτι στην «καβάντζα». Να παραδίδει μαθήματα στο όργανό του, τη δουλειά του πατέρα του, κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ... Κάτι τέλος πάντων γιατί η δουλειά αυτή έχει ρίσκο και δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη η επιτυχία.
  4. Τελικά, ένα πράγμα ξέρω: Αν δεν παίξεις ο ίδιος με ένα όργανο, δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλεις άποψη. ¶κουγα τόσο καιρό για τo 88άρι Motif, για το S90, για τη σειρά "P" και τη σειρά "PF"... Μόνο βαρύγδουπους τιτλους στους μηχανισμούς τους έχουν Κατά τα άλλα μοιάζουν με πιάνο τα πλήκτρα τους όσο η κότα με τη γάτα. και πήγα και τι πήρα; Το παλαιότερο και έτοιμο τότε προς απόσυρση S80 της Υamaha. Αυτό μάλιστα. Όχι ότι θα θυμίσει πιάνο αλλά ζητάει μια δύναμη και μια πίεση στο πλήκτρο που θυμίζει πιάνο. Επειδή πήγα αυτοπροσώπως και έπαιξα σε ότι βαρυκεντρισμένο μπορείς να βρεις στην αγορά, πουθενά δεν είδα τίποτε να μοιάζει με πιάνο. Εκτός ίσως από το A90 της Roland. Πάντως επειδή εκτός από synth έψαχνα και για έπιπλο ηλεκτρικό πιάνο πήρα το επίσης εξαιρετικό HP1600 της Roland μια που δεν είχα τότε την οικονομική δυνατότητα για το A90. Όλα τα άλλα μου φάνηκαν ψεύτικα: Kurzweil, Technics, Yamaha, GM και ότι άλλο υπηρχε σε έκθεση. Πάντως σαν εξαίρεση αναφέρω το Κ2500 της kurzweil που έχει τα 88 πλήκτρα. Όμως τα ηλεκτρικά πιάνα της εταιρείας, ακόμα και το ακριβό με ουρά που έχει είναι απαράδεκτα. Η οπτική γωνία του καθενός βέβαια ίσως διαφέρει: ΑΝ πας μετά από αρμόνιο (home keyboard) και παίξεις σε ένα από αυτά τα όργανα, σίγουρα θα σου φανεί βαρύ και ίσως σε ξεγελάσει. Όταν όμως μάθεις σε κλασικό πιάνο τότε ελάχιστα όργανα είναι δυνατόν να σε "ξεγελάσουν" ότι μοιάζουν με πιάνο. Μετά πάντως από το S80 (και στη ρύθμιση hard) μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι τα δάχτυλά του θα παραμείνουν γυμνασμένα όταν επιστρέψει στο κλασικό πιάνο και δεν θα κουράζονται στο πρώτο μισάωρο...
  5. Ψάχνω για κάρτα ήχου. Μου έκανε τόσο καιρό η SB Audigy άρα γιατί να μην μoυ κάνει και η Emu 1212M. Το πρόβλημα της Audigy που με ταλαιπώρησε ήταν το κολλημένο ASIO στα 48 Khz. Από ότι βέπω η 1212M δεν έχει αντιστοιχο κόλλημα. 3 πράγματα ήθελα να ρωτήσω για όπoiον ξέρει. - Αυτή η κάρτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για multimedia χρήση; Hxo DVD, παιχνιδιών κ.λπ; Ή χρειάζεται ΚΑΙ multimedia card; - Έχει ακούσει κανείς ή ξέρει αν μπαίνει παρέα με την Audigy ή θα υπάρχουν conflicts; Πόσο σημαντικό είναι το Gigastudio Interface (GSIF); Δηλ. αν η κάρτα δεν έχει (που η 1212M νομίζω δεν έχει) δεν θα δουλέψει σωστά το Gigastudio ούτε ως αυτόνομο ύτε ως rewired με το Cubase SX; Ευχαριστώ
  6. Όντως παιδιά τα μαύρα τους τα χάλια οι αντιπροσωπείες. Σε όσα κατά καιρούς πήρα, συνάντησα YAMAHA PSR 500 = Πλήρες manual στα ελληνικά (και είναι το πιο παλιό) Alesis QSR = Μόνο Αγγλικά Yamaha CS2X = Μόνο Αγγλικά ROLAND A-30 = Μόνο Αγγλικά YAMAHA MU80 = Μόνο Αγγλικά ROLAND HP 1600 = Μόνο Αγγλικά YAMAHA S-80 = περίληψη του manual στα ελληνικά. Όλο κι όλο ένα λεπτό εγχειρίδιο, δεμένο με σπιράλ φωτοτυπάδικου που έγραφε μέσα μόνο τα βασικά. Και παλαιότερα σου έλεγαν: "αν έχεις καμμιά απορία έλα να σου δείξω"... ¶ραγε τι σημαίνει αυτό από τι μεριά τους; Κάτι σαν "αν θες YAMAHA μόνο εμείς το έχουμε άρα κάνε κι αλλιώς αν μπορείς"; Ενώ στην "ανοιχτή" τεχνολογία οπως τα PC, αν δεν είσαι ο καλύτερος και ο φθηνότερος δεν θα έχεις πελάτες.
  7. Δεν ξέρω αν ενδιαφέρει κάποιον, απλά το αναφέρω πιο πολύ επειδή μου έκανε εντύπωση. Δεν είχα σκεφτεί οτι θα υπήρχε VINYL RECORDER για οικιακή χρήση. Εντάξει δεν είναι και φτηνά αλλά κάποιος με συλλογή από βυνίλια πιστεύω ότι θα το αγόραζε ευχαρίστως... Κάποια που είδα έχουν από 6.000 - 10.000 ευρώ, (2 - 3 εκ. δραχμές) και καμμιά 10αριά ευρώ έχουν τα "κενά" βυνίλια. http://www.skymusic.co.yu/DJ/gramofoni/vrx2000.php http://www.vinylium.ch/dubcut/dubcutter.html http://www.vinylexchange.com/vinylrecorder.html
  8. Κατάλαβα, εννοείς αν υπάρχει software που να "παράγει" και τον ήχο και όχι να χρησιμοποιεί samples από hardware. Δεν ξέρω αν το έχει δοκιμάσει κανείς, αλλά σε δουλειές κάποιου φίλου κιθαρίστα που έχει δισκογραφία, μου έχει εμπιστευτεί κάποια παιξίματα που τα έκανα σπίτι μου και χρησιμοποιώ χωρίς κανένα πρόβλημα το FM7 και το B4 (και μάλιστα σε σόλο hammond). Επίσης ο ίδιος έχει χρησιμοποιήσει με midi guitar το REAKTOR με εκπληκτικά αποτελέσματα. Αν η NI μπορεί να φτιάξει τόσο καλό software synth που περνάει άνετα σε δισκογραφικές δουλειές, σημαίνει ότι πράγματι υπάρχουν τα εργαλεία να πραγματοποιηθούν σοβαρά software instuments. Bέβαια από την άλλη υπάρχουν και κάποια φτωχά σε ήχο freeware ή μη VSTi, όπως όμως υπάρχουν και φτηνά μετριότατα hardware synths. Aς μην απαξιώνουμε εντελώς το software με βάση αυτά.
  9. Από πλευράς ήχων, το software είναι πλέον ο νικητής ή έστω το επόμενο βήμα. Δες το Gigastudio, τις εκδόσεις sampler Kompakt, intakt της ΝΙ, το Halion αλλά και τις βιβλιοθήκες σε format kontakt, ή τα VSTi της Spectrasonics, τις τεράστιες επενδύσεις σε βιβλιοθήκες όπως η Vienna Libray κ.λπ. Αρκεί να αγοράσει κανείς ένα mother 88 keys και από εκεί και πέρα όλoι οι ήχοι software. Από πλευράς επεξεργαστών ήχων, νομίζω πως το υψηλότερο επίπεδο το επιτυγχανεις μόνο με τα hardware effects. Βέβαια να πούμε την αλήθεια ότι από πλευράς ελληνικών studio πολύ συχνά, κομμάτια ηχογραφήσεων γίνονται σε σπίτια με software, αν βέβαια κάποιο μέλος ασχολείται με τα PC, και τα μεταφέρουν σε CD ή DAT για πέρασμα στο τελικό mix. Αν ακούγονται καλά, τα κρατάν και κανείς δεν σε ρωτάει πως τα έφτιαξες.
  10. Εδώ και 1 1/2 χρόνο έχω ανεβάσει ένα site που αφορά κυρίως τη φόρτωση δειγμάτων και τη χρήση sampling μέσω FLASH cards, αλλά και γενικότερα τη χρήση των καρτών στα synthesizer της Alesis. Αφορά κατά βάση τα synthesizer από τα QS και μετά (QSR, QS6, 7, 8, QS6.1, 7.1, 8.1, QS6.2, 7.2, 8.2) αλλά και τα παλαιότερα: Quadrasynth, S4, Quadrasynth plus Piano, S4 Plus, καθώς και το DMPro. Καθώς αυτό το όργανο έχει υποδοχές για Flash Cards είναι δυνατό ο χρήστης να μεταφέρει δικά του samples και instrument multisamples. Για το λόγο αυτό έχω συμπεριλάβει με αναλυτικές οδηγίες, βασικά θέματα του sampling για ενημέρωση των Alesis users, αλλά οι ίδιες πληροφορίες χρησιμεύουν και σε users που θέλουν με απλά λόγια να μάθουν κάποια πράγματα για Sampling - Mapping - Looping (ιδιαίτερα στην ενότητα "Enter the QS Sampling World"). Είναι ένα site που στο διάστημα αυτό έχει γύρω στις 40.000 επισκέψεις και ίσως φανει και σε άλλους χρήσιμο. Η διεύθυνση είναι: http://qs-cards.netfirms.com Επίσης δίνω εκεί ένα email (στο μενού "Contact") για τυχόν απορίες, ερωτήσεις και παρατηρήσεις. [[ευτυχώς ή δυστυχώς έχω γράψει όλο το site στα Αγγλικά λόγω της επικρατούσας διεθνώς γλώσσας]]
  11. "Atmosphere" της Spectrasonics. Κανένα εφάμιλλό του (το "Morphology" της Zero-G & το "Vapor" της East*West δεν πιάνουν τίποτα μπροστά του και τα δύο μαζί). Τα PADS είναι η καλύτερή μου.
  12. "...Καζαντζίδη με την φωνή της Στρουμφίτας..." Καλό αυτό. Όντως, τι φωνή είναι αυτή... Εκτος αυτού, μήπως θυμάται κανείς μια ατάκα του Δάντη, που ακούστηκε τόσο πολύ που και να μη θες την θυμάσαι; ¶κουσε λοιπόν να τραγουδά κάποιον από το ριάλιτι (έναν χωρίς μαλλιά) και του λέει: Τιμή μου που σε άκουσα!!!!! Λες κι άκουσε την ανεπανάληπτη φωνή του αιώνα. ίσως βέβαια ο Δάντης να την σύγκρινε με τη δικιά του... Για τον φίλο "laklax" Κατά τη γνώμη μου, ο Φραγκούλης έχει μια mainstream φωνή, λυρικού τενόρου όπερας. Μπορεί να μην είναι -Η- μοναδική στο είδος της, όμως όπως και να τη δει κάποιος είναι ανωτέρου επιπέδου με δυνατότητες. Ο Νταλάρας τώρα, άσχετα με την πορεία του, έχει μια φωνή, χωρίς λάθη, με αρκετά μεγάλη έκταση, έχει ιδιαίτερη χροιά και μπορεί να τραγουδήσει πειστικά μεγάλη ποικιλία τραγουδιών. Αλλά βεβαίως οι γνώμες περί των θεμάτων αυτών είναι συχνά υποκειμενικές. Για τον φίλο "feather" Το username το επέλεξα κάπως πρόχειρα και αποτελείται από ονόματα διαφόρων synthesizer που κατά καιρούς είχα.
  13. Μα πόσο μεγάλη ήταν η ΓΚΑΦΑ του Σαββόπουλου να εμφανιστεί με την Καλομοίρα, αλλά και τι ανήκουστα ήταν αυτά που έλεγε στα κανάλια ως δικαιολογία. Μα να αναγνωρίζει και να προωθεί με τις πράξεις του και τα λεγόμενά του ένας τόσο σημαντικός μουσικός, καταστάσεις που αποτελούν ντροπή για τα τηλεοπτικά δεδομένα, είναι ανήκουστο. Και είπε τη λέξη "Ταλέντο"??? για την Καλομοίρα... Πόσο κρίμα και πόσο κακό ήταν οι ψευδαισθήσεις που δημιούργησε στην κοπέλλα αυτή αλλά και στους υπόλοιπούς ταλαίπωρους, που μπερδεύουν τα παλαμάκια που διατάσσει ο υποβολέας του ριάλιτι με την πραγματική αναγνώριση και την επιτυχία και νομίζουν πως τραγούδι και μουσική είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις χωρίς κόπο, χωρίς σπουδές, χωρίς να στρώσεις τον πισινό σου σε ωδείο ή πανεπιστήμιο για χρόνια. Έχω σπουδάσει Πιάνο, Αρμονία, Αντίστιξη, Φούγκα επί 12 χρόνια στο Εθνικό, και στενοχωριέμαι όταν υποτιμούνται τόσο πολύ οι μουσικές σπουδές. Υπάρχει καν συζήτηση για το "ταλέντο" της Καλομοίρας; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι στα ριάλιτι, κινούνται από το μείον μέχρι το μέτριο. Και επειδή είναι τόσο ανεκπαίδευτοι και ακατάλληλοι, βλέπουμε κάποιον μέτριο και νομίζουμε ότι είναι εφάμιλλος του Φραγκούλη ή του Νταλάρα. Και δεκτό το γνωστό κλισέ "Δεν σε υποχρεώνει κανείς να τα βλέπεις, άλλαξε κανάλι". Όμως, εμείς οι υπόλοιποι που βλέπουμε τι συμβαίνει, δεν θα πρέπει να κάνουμε κάποτε μια συζήτηση και να φωνάξουμε για το τι είδους πνευματική κατάσταση επικρατεί σε έναν άνθρωπο που ανέχεται την 24ωρη παρακολούθηση της ζωής του με ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ τίμημα; Δεν είναι θέμα για εξέταση αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί είναι όντως 100% καλά ή μήπως κάποιος εκμεταλεύεται την πνευματική τους ανεπάρκεια για να βγάλει λεφτά; Ή μήπως ούτε αυτό θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει;
  14. Βρίσκει κανείς πολύ ωραία πράγματα. Μπράβο. Έχουμε συνηθίσει να ψάχνουμε μόνο στο εξωτερικό για ανάλογα forum, όμως υπάρχουν και πολύ ωραίες ελληνικές προσπάθειες.
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου