fenderiarhs

Για εμενα, περαν απο τεραστιος παιχτης με απιστευτη τεχνικη, αισθητικη, και ιδιαιτερο παιξιμο, ειναι ισως ο μεγαλυτερος songwritter των τελευταιων 40 χρονων.

Eνα προιον κοστιζει οσο ειναι διατεθιμενος καποιος να δωσει για να το αποκτησει. Τα υπολοιπα ειναι να 'χαμε να λεγαμε.

Οχι κοντρα ποτε. Αν το κανω θα κυκλοφορω σαν τον ερυθροδερμο σε γουστερν του S. Leone.

Προσωπκα, ανθρακας ο θησαυρος τελικα. Μετα απο δοκιμες επεστρεψα παλι στο κλασσικο μου gilette mach3. Πολυ κακο για το τιποτα τα ξυραφακια, μηχανες κ.λ.π σαν να ακους βινυλιο την εποχη του digital streaming. Ξυριζομαι στο 1/3 του χρονου, πιο βαθεια, με μονο μεινοεκτημα τον λιγο μεγαλυτερο ερεθισμο του δερματος.

Ναι αλλα οι σωστες χορδες κανουν τον παιχτη.

Παιδια ο Νακας ειναι εισηγμενη στο χρηματιστηριο, για να ξερουμε τι λεμε και να μην κανουμε συγκρισεις οι οποιες δεν εχουν καποια βαση. Σαν να συγκρινουμε τη microsoft με την κυρα Νιτσα στη Στουρναρη.

Ξεκινωντας με το σοφοτατο αποφθευγμα " Καλη ζωη, σκατα διαθηκη" επεται το "κοψε το τσιγαρο" ωστε να σε απασχολει λιγοτερο τι θα συμβει μετα το (μη) απευκταιο. Τι συμβαινει στα πραγματα μας οταν δεν θα υπαρχουμε πια? Οτι συνεβη και στα πραγματα των πατεραδων μας παππουδων μας θειων μας. Θα πεταχτουν, θα χαριστουν και καποια θα μεινουν ως ενθυμια για καποιους λιγους που εχουν καποιο συναισθηματικο δεσμο με εμας οι οποιοι και αυτοι με τη σειρα τους με την παροδο των χρονων και τα δικα τους προβληματα θα μας ξεχασουν. Προσωπικα δεν με απασχολει και πολυ το θεμα. Με την αποχωρηση μου δεν με νοιαζει τι θα συμβει στα σπιτια μου στα λεφτα μου στα βιβλια μου στις κιθαρες μου κ.λ.π. Αυτα ειναι σκεψεις που εχουν νοημα να γινονται μονο απο αυτους που δεν εχουν συμβιβαστει ακομα με την ιδεα της πληρους ανυπαρξιας........

Aυτο που περιγραφεις φωτογραφιζει αποκλειστικα και μονο μια κιθαρα: απλη παραδοσιακη στρατ με διπλο στη γεφυρα που σπλιταρει και δυο μονους. Ολα τα υπολοιπα στοκ.

Πολυ βαθος βρε αδελφε...Προτιμω τον πρωτο. Ο δευτερος εχει κατι σαν γρηγορο τρεμολο η σαν μικρο pitch και επιπλεον περισσοτερο βαθος που δεν τον κολακευει στα αυτια μου.

Δυστυχως το θεαμα προκαλλει καποια λυπηση. Ενας μουσικος που χτυπιεται με καθε καλη διαθεση και μερακι χωρις να εχει την παραμικρη προσοχη απο το κοινο που ειναι εκει για την πιτσα και μονο. Ομως προσπαθω να βαλω τον εαυτο μου στη θεση των ακροατων και να δω αν αυτοι κανουν καποιο λαθος. Και αυτο που ειπα στον εαυτο μου ηταν οτι του συγκεκριμενου δυσκολα θα του εδινα προσοχη ακομα και σε κανονικο στημενο live που θα ειχα παει εκει για να ακουσω και οχι για την πιτσα. Δεν αμφισβητω την ορεξη και το παθος τους αλλα καπου και εμεις ως "παιχτες" πρεπει να αναρωτιομαστε μηπως δεν φταιει παντα το κοινο οταν δεν το αφορα αυτο που παιζουμε.

Kακα τα ψεμματα, εαν θελεις να εχεις προσλαμβανουσες σε καθε επιπεδο, δουλειας, πολιτιστικο, κ.λ.π η Αθηνα ειναι μονοδρομος (τη Θεσσαλονικη την κατατασσω στην επαρχια κυριως λογω νοοοτροπιας των κατοικων της). Επαγγελματικα οι αντιξοοτητες και το δυσκολο περιβαλλον ακονιζουν το μυαλο, στο επιπεδο θεαματων και πολιτισμου ειναι η μοναδικη ελληνικη πολη που εχει ενδιαφερον, και αν εισαι τζοβενο και αγριο νιατο η νυχτερινη ζωη δεν εχει καμμια σχεση με αυτη της ......Φλωρινας......Και επισης κατι βασικο, δεν υπαρχει το καθημερινο κουτσομπολιο της επαρχιας. Η ανωνυμια σου εξασφαλιζει πολλα πραγματα. Απο την αλλη....................... Οσον αφορα το ομορφοτερο μερος της Ελλαδας, η χωρα βριθει τετοιων αν καποιος ψαξει. Ακομα και εδω παντως, εχει ξεκινησει ειδικα τα τελευταια δυο καλοκαιρια μια προβληματικη κατασταση, λογω τουριστικου υπερκορεσμου.

Mετα απο πολλα χρονια μετακομισεων μεταξυ εξωτερικου, κεντρου Αθηνας, Βορειων προαστιων, ξανα κεντρου Αθηνας σε δικο μου ακινητο αφου διαπιστωσα οτι τα ΒΠ τα μισουσα (εχω μετρησει συνολικα περι τις 18 μετακομισεις) αποφασισαμε με τη συζυγο να φυγουμε εκτος Αθηνων και να επιστρεψουμε στο πατρικο μου, στα πατρογονικα μου εδαφη στην Κερκυρα, κυριως λογω παιδιου. Η Αθηνα μπορει να ειναι παραδεισος για εναν εργενη, φοιτητη, η ζευγαρι απο αποψη χωρις παιδια λογω επιλογων, διασκεδασης, θεαματων κ.λ.π αλλα για οικογενεια ειναι μια κολαση. Κοινωνικα το παιδι εχει μηδενικες δυνατοτητες να παιξει με φυσιολογικο τροπο εκτος σπιτιου, οι κοινωνικες επαφες του γινονται με ραντεβου με αλλουσ γονεις, εφ 'οσον μπορουν, και ενιοτε προυποθετουν μετακινησεις με αυτοκινητο, συν οτι προβλεπω τα επομενα χρονια να ειναι πολυ δυσκολα σε επιπεδο επικινδυνοτητας στην Αθηνα για μια οικογενεια με παιδι. Κατα το παρελθον μου προσφερθηκαν πολυ μεγαλα ποσα τα οποια με καθε αρνηση μεγαλωναν αλλα ακομα και για νουμερα ανεκδοτα θα αρνιομουν θα δωσω ενα ακινητο στο οποιο περασα ολα μου τα παιδικα χρονια μεσα στο οποιο εζησα, και ειδα τους γονεις μου για τελευταια φορα. Πλεον ξυπναω καθημερινα με αυτη τη θεα, το παιδι κανει ζωη φυσιολογικου παιδιου, και εγω αν και μου λειπει πολλες φορες η Αθηνα (οκ πλεον με ενα καλο αμαξι ειναι ζητημα 4 ωρων μια γρηγορη επισκεψη), εχω ηρεμησει, εχω σχεδον μηδενικα νευρα, εχω ξεχασει να βαζω βενζινη στο αυτοκινητο, εχω κοινωνικη ζωη απειρη χωρις να κανω χιλιομετρα μεσα σε ενα αμαξι, η συζυγος εργαζεται χωρις να ψαχνει παρκινγκ στα εξαρχεια, το μεσημερι παει το μπανιο της και επιστρεφει στην εργασια της. Το μονο αρνητικο ειναι καποιες φορες με επισκεπτεται μια μελαγχολια λογω των εντονων παραστασεων με τις οποιες ειναι συνδεδεμενος ο χωρος, μαζι με υπαρξιακα ερωτηματα ενεκα της ηλικιας

Κι εμενα σε ολες τις στιγμές οταν το πρωτοειδα περιμενα ποτε θα μπει ο Aerosmith στα φωνητικα αλλα…… Το σολο δεν παιζει να ειναι αυτοσχεδιασμος αλλα παρα ταυτα ….μει….

Αλλη μια αποδειξη οτι καθε καλος κιθαριστας, πρεπει να εχει κανει master τα blues. Eστω και οχι με την μορφη του πουριστα bluesman.

Για το original ελεγα.