Είναι μονόδρομος η αρμονία;

Είναι μονόδρομος η αρμονία στην μουσική;

Αν ναι απορρίπτεται παντελώς το όρο «μουσική» για τα είδη που δεν γίνονται με βάση την αρμονία;

Απαραίτητο στοιχείο για να υπαρξει "μουσικη" ειναι ο ρυθμός.

Η αρμονία με την τρεχουσα σημασια δεν ειναι απαραιτητη.

Ομως η καθε μουσικη εχει και την αρμονια της.

Π.χ. Αν καταφέρεις την ηχορυπανση της πλατειας συντάγματος να την βαλεις σε μια ρυθμική αγωγή, τοτε θα έχεις "μουσική" και αυτή η μουσική θα εχει την δικιά της "αρμονία"

+1

Διαφωνώ με τον Αίολο καθότι κάποιου είδους ρυθμός η αρμονία κρύβεται σε κάθε ομάδα ήχων.

(Το παράδειγμα της πλατείας Συντάγματος μου φέρνει στο μυαλό τον Ξενάκη να πειραματίζεται με οργάνωση ήχων όπως των τζιτζικιών ή κάποιας διαδήλωσης...

Για να το πετύχει δεν "τα βάλε" απλως σε ένα ρυθμικό πλαίσιο.)

Καταρχας, πιστευω οτι πρεπει να διαχωρισουμε την εννοια της κλασσικης αρμονιας, απο την αρμονια που θεωρουμε και απαιτουμε να εχει ενα μουσικο εργο. Η μεν πρωτη, εχει αμεση σχεση με τον κλασσικισμο και την πορεια των μουσικων ειδων ( και βεβαια χρησιμοποιειται βοηθητικα σε καποια ειδη, οπως ροκ, ποπ, κλπ για να μιλαμε ολοι μια "κοινη" γλωσσα, ενω σε αλλα παιζει καθοριστικο παραγοντα, οπως ο μοντερνος κλασσικισμος/ρομαντισμος που στηριζεται πανω στην αρμονια ), καθως και τη γραφη πανω σε συγκεκριμενους κανονες, ενω η δευτερη αφορα την αρμονια ηχων, αποστασεων που εχουμε συνηθισει να ακουμε απο τοτε που γεννηθηκαμε.

Ιδιαιτερα για το δευτερο, μπορουμε να φανταστουμε τι θα γινοταν αν θεωρουσαμε αρμονικα τα εργα του Ξενακη ή του Στοκχαουζεν... Ο Μοτσαρτ ή ο Μπετοβεν, θα θεωρουνταν "θορυβιστες", ενω ο Πιερ Σεφερ, θα ηταν το ινδαλμα ολων των μουσικων! Η αρμονια πιστευω οτι εξελισσεται μεσα απο τη κοινωνια και τις συνθηκες που επικρατουν ανα δεκαετια. Αυτο φαινεται φανερα, εαν κοιταξει καποιος την "αρμονικη" πορεια των κομματιων απο την εποχη του μπαροκ, στην εποχη του κλασσικισμου και στην εποχη των εθνικων σχολων. Αυτο που αλλοτε απαγορευοταν, στη συνεχεια επιτρεποταν και μαλιστα δεχοταν και ευσημα ο συνθετης που τα χρησιμοποιουσε!

Οποτε, δεν νομιζω οτι θα επρεπε να θεωρουμε 2 ασχετους δρομους την αρμονια ( με την δευτερη εννοιαπ που αναφερω στην αρχη ) με τη μουσικη. Αντιθετως, ακομα και σε ενα πειραματικο εργο, σκεφτομαστε την αρμονια που εμεις θελουμε να περασουμε στο κομματι και στον ακροατη. Εξαλλου, εκει οφειλεται και η προτιμηση των ακροατων για διαφορετικα ειδη ( εκτος βεβαια και απο τον ηχο που θελουν να ακουσουν ).

Απαραίτητο στοιχείο για να υπαρξει "μουσικη" ειναι ο ρυθμός.

Η αρμονία με την τρεχουσα σημασια δεν ειναι απαραιτητη.

Ομως η καθε μουσικη εχει και την αρμονια της.

Π.χ. Αν καταφέρεις την ηχορυπανση της πλατειας συντάγματος να την βαλεις σε μια ρυθμική αγωγή' date=' τοτε θα έχεις "μουσική" και αυτή η μουσική θα εχει την δικιά της "αρμονία"[/quote']

 

+18) Καλά με έστειλε η απάντηση σου.

Καταρχας' date=' πιστευω οτι πρεπει να διαχωρισουμε την εννοια της κλασσικης αρμονιας, απο την αρμονια που θεωρουμε και απαιτουμε να εχει ενα μουσικο εργο. Η μεν πρωτη, εχει αμεση σχεση με τον κλασσικισμο και την πορεια των μουσικων ειδων ( και βεβαια χρησιμοποιειται βοηθητικα σε καποια ειδη, οπως ροκ, ποπ, κλπ για να μιλαμε ολοι μια "κοινη" γλωσσα, ενω σε αλλα παιζει καθοριστικο παραγοντα, οπως ο μοντερνος κλασσικισμος/ρομαντισμος που στηριζεται πανω στην αρμονια ), καθως και τη γραφη πανω σε συγκεκριμενους κανονες, ενω η δευτερη αφορα την αρμονια ηχων, αποστασεων που εχουμε συνηθισει να ακουμε απο τοτε που γεννηθηκαμε.

Ιδιαιτερα για το δευτερο, μπορουμε να φανταστουμε τι θα γινοταν αν θεωρουσαμε αρμονικα τα εργα του Ξενακη ή του Στοκχαουζεν... Ο Μοτσαρτ ή ο Μπετοβεν, θα θεωρουνταν "θορυβιστες", ενω ο Πιερ Σεφερ, θα ηταν το ινδαλμα ολων των μουσικων! Η αρμονια πιστευω οτι εξελισσεται μεσα απο τη κοινωνια και τις συνθηκες που επικρατουν ανα δεκαετια. Αυτο φαινεται φανερα, εαν κοιταξει καποιος την "αρμονικη" πορεια των κομματιων απο την εποχη του μπαροκ, στην εποχη του κλασσικισμου και στην εποχη των εθνικων σχολων. Αυτο που αλλοτε απαγορευοταν, στη συνεχεια επιτρεποταν και μαλιστα δεχοταν και ευσημα ο συνθετης που τα χρησιμοποιουσε!

Οποτε, δεν νομιζω οτι θα επρεπε να θεωρουμε 2 ασχετους δρομους την αρμονια ( με την δευτερη εννοιαπ που αναφερω στην αρχη ) με τη μουσικη. Αντιθετως, ακομα και σε ενα πειραματικο εργο, σκεφτομαστε την αρμονια που εμεις θελουμε να περασουμε στο κομματι και στον ακροατη. Εξαλλου, εκει οφειλεται και η προτιμηση των ακροατων για διαφορετικα ειδη ( εκτος βεβαια και απο τον ηχο που θελουν να ακουσουν ).[/quote']

 

+2 8O Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να διατυπωθεί καλύτερα αυτό. :wink:

Πάντως πιστεύω ότι η μελέτη και η έρευνα της αρμονίας συνεχίζεται και έχει πολλές προεκτάσεις. Ίσος μέσα σε αυτούς τους «θορύβους» να υπάρχει κάποια αρμονία που προς το παρόν να είναι άγνωστη.

(¶σχετο = γιατί δεν ψηφίζεται ρε ;;;) :D

---se otidipote akoume uparxei kapoia armonia---

Stin periptosi ths mousikis kai eidikotera sto eidos pou anaferesai file Tuff_P i apantisi einai oti an den to katalave o sunthetis (xoris auto na einai kako) auto den paizei kanena rolo, i armonia einai ekei.

Pantos, piso apo ta perissotera onomata tou en logo xorou uparxoun kales omades mousikon kai paragogon pou tous stirizoun.

Den einai monodromos i gnosi armonias. Antitheta, anoigei dromous kai malista gia kapoious pollous.

Συμφωνώ Κόστα απόλυτα. Η αρμονία διευκολύνει καταστάσεις αλλά μπορεί και να φρενάρει κάτι καινούργιο και ωραίο όταν αυτή ακολουθείτε με παρωπίδες.