Rick Toone Guitars

Το να βάψεις blue/burst μια archtop δεν είναι συνηθισμένο αλλά δεν μου φαίνεται και τόσο αναπάντεχο. Η Manzer για άλλον, εργονομικό νεωτερισμό είναι γνωστή.

Το να βάψεις όμως έτσι όπως εκαναν οι Huss & Dulton

Καθόλου λάθος. Μάρκετινγκ τρικ για να αναγκαστείς να συμπληρώσεις με δεύτερη ίδια σε mirror βαφή. :)

Rick Toone λοιπόν. Γνωστός αιρετικός και αμφισβητίας της οργανοοποιίας, as we know it. Και καλώς, γιατί από κάτι τέτοια προχωράει λίγο παραπέρα το πράμα. Να υπενθυμίσω πχ. ότι το X-brace το οποίο έχει καθιερωθεί στο 95% των ακουστικών κιθαρών, ξεκίνησε τη ζωή του ως παταγώδης αποτυχία και έμεινε έτσι για καμιά 50αριά χρόνια.

Η λογική του οπωσδήποτε στηρίζεται στο ότι κάνει όργανα με οποιοδήποτε κόστος και χωρίς να σκεφτεί aftermarket. Όλα σχεδιάζονται από τον ίδιο και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που δεν αποτελούν καν αντίγραφα των καθιερωμένων. Δεν συμβιβάζεται στην ιδέα του ΟΕΜ kai aftermarket γιατί προφανώς είναι εκτός του σκοπού και της λειτουργικότητας που θέλει να δώσει.

Είναι γεμάτος πατέντες, όπως το τραπεζοειδές προφίλ μανικιού, κάποιες headless εφαρμογές, τον καβαλάρη ακουστικών οργάνων με μηδενική, αυτοαναιρούμενη τάση, την καμπύλη ακμή ταστιέρας κι ένα σωρό άλλες μικρές ή μεγάλες ιδέες. Δεν ξέρω κατά πόσο όλα αυτά έχουν αποτέλεσμα, αλλά σίγουρα έχουν λογική ύπαρξης εφ' όσον είναι στοιχεία που καλούνται να λύσουν προβλήματα σε ήδη υπάρχουσες εφαρμογές ή να καλύψουν σχεδιαστικά κενά, επιμέρους ή εξ ολοκλήρου σε όργανα.

Στη λογική όλης της κατασκευής κυριαρχεί εμφανώς το εργονομικό στοιχείο. Το λέει άλλωστε κι ο ίδιος, ότι είναι υπέρμαχος της άποψης ότι όταν παίζει θέλει να νιώθει ότι ακριβώς το όργανο έχει χαθεί από τα χέρια του, και απλά μένει η μουσική. Τα όργανά του είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να βοηθούν το μουσικό να παίρνει τη σωστή/ξεκούραστη στάση. Η οποία λογική φυσικά έρχεται σε αντιπαράθεση με την πλειοψηφία των κιθαριστών που παίζουμε κιθάρα με τα μάτια (και καλώς, κατά την άποψή μου) και στοχεύει σε κάποιους που θέλουν επιδόσεις αποκλειστικά ή σε κάποιους που κουμπώνουν αισθητικά με τα όργανά του. Λέγοντας αυτό βέβαια, κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι η συνολική εικόνα των οργάνων του. Επιβλητικά υλικά ( Mατ αλουμίνια, ανοδιωμένα, μεταλλικά μέρη, παξιμάδια και βίδες, συνθετικές επιφάνειες, και φυσικά ξύλο, συνήθως σε αντιπαράθεση με τα "κρύα" μέρη), οργανικά ματ φινιρίσματα, αισθητική που ισορροπεί μεταξύ αεροναυπηγικής, διαστημικής και science fiction με δόσεις post apocalypse. (Ακριβό) βούτυρο στο ψωμί οποιουδήποτε κινείται σε τέτοια μουσικά, φιλοσοφικά ή αισθητικά μονοπάτια. Δύσκολα μπορώ να φανταστώ μια Toone να παίζει blues η rock ξερωγώ. Αλλά και πάλι, κάπως έτσι γεννήθηκαν ολόκληρα μουσικά genres που ξεπήδησαν από την solidbody ηλεκτρική μαζί με τα παλιά που εξελίχθηκαν και προσαρμόστηκαν στο νέο.

Γενικά μου αρέσει η λογική "δείχνω το δρόμο" και όχι "ακολουθώ τα trends" ή "φτιάχνω αυτό γιατί αυτό θέλει ο κόσμος". Κάπως έτσι ξεκίνησαν και εξελίχθηκαν οι μεγάλοι αιώνιοι Fender & Gibson, και κατάντησαν να προσφέρουν 100 παραλλαγές του ίδιου πράγματος μην τυχόν και τους φύγει κανας πελάτης.

Εμένα δεν μου αρέσει η αισθητική του Toone, αν και υπάρχει πιθανότητα, αν έπιανα κάποιο από τα όργανά του να έλεγα "στο διάολο το πώς φαίνεται, αυτό το πράμα πετάει". Αν μη τι άλλο όμως έχει σαφή άποψη για το όργανο και δεν φοβάται να τη διατυμπανίσει. Κι αυτό μου αρέσει. Επίσης, ομολογώ πως τα όργανά του φαίνονται σαν μικρά αριστουργήματα μηχανικής. Σαν να μην μπορεί να τα χαλάσει τίποτα. Το εντυπωσιακό είναι, παρ' όλο που μοιάζουν να έχουν βγει από κάποιο hypertech μηχάνημα, o ίδιος τα δουλεύει όλα στο χέρι και μιλάει με ιδιαίτερη ευλάβεια για τις Lie Nilssen πλάνες χειρός του.

Sorry για το μακροσκελές, βρήκα ένα παράθυρο χρόνου κι είπα να το εκμεταλλευτώ. Μακάρι τέτοιες κουβέντες να γίνονται κι από κοντά.

Oι κιθάρες είναι ο χρόνος μου, και δυστυχώς περισσότερο χρόνο αναλώνω να τις φτιάχνω ή να μιλάω γι' αυτές παρά να παίζω. Αλλά ας μην πάμε σε ψυχαναλυτικά  ;D ;D

Ένα πράγμα που θα ήθελα να επισημάνω, είναι ότι τελευταία προσπαθώ να παίρνω απόσταση από τη "διαμορφωμένη" και "προκατειλημμένη" άποψή μου και να διαχωρίσω τις έννοιες "μου αρέσει" και "είναι καλό" γιατί είναι διαφορετικά πράγματα. Επίσης πολλές φορές, έχω ρατσιστικά αποκλείσει την ευκαιρία γνωριμίας σε βάθος κάποιου αντικειμένου, λόγω ρηχής αντιμετώπισής του ή και απλής αδιαφορίας.