Περί "original" και "φτηνών εκδόσεων"

Αφορμή γι'αυτό το θέμα αποτέλεσε η

συζήτηση εδώ

Υπάρχουν λοιπόν εταιρείες που έχουν μια "φτηνή" φίρμα, από την οποία βγάζουν κομμάτια "κόπιες" των "αυθεντικών" σε πολύ χαμηλότερη τιμή.

Πέρα από τη συζήτηση περί "επένδυσης" κλπ, ποια είναι η δική σας εμπειρία με αυτές τις περιπτώσεις;

Σαν παραδείγματα:

Fender - Squier

Gibson - Epiphone

ESP - Ltd

Μέχρι και η PRS βγάζει τις κορεάτικες SE.

Χτες δοκίμασα μια τέτοια "φτηνή έκδοση" και συγκεκριμένα την OLP John Petrucci signature. Η ΟLP βγάζει φτηνές εκδόσεις των Music Man και αυτή μάλιστα είναι μια από τις "ακριβές" της προτάσεις.

Οι εντυπώσεις ήταν θετικές, πολύ "βολικό" σχήμα, ελαφριά, καλό ζύγισμα και πολύ ευκολόπαικτο μπράτσο, αν και πολύ flat, πράγμα που θα προβληματίσει αρκετούς. Εμφανισιακά, γούστα αυτά, αλλά μου άρεσε. Οι μαγνήτες δεν ήταν άσχημοι, αρκετό output αλλά χωρίς να είναι flat και μουντοί, έπαιζαν καλά στα καθαρά. Μου έκανε εντύπωση ότι ήταν πολύ καλά ρυθμισμένη και ρώτησα τον κ. Δήμου (εκεί τη δοκίμασα) αν την είχε ρυθμίσει αυτός, μου είπε ότι έτσι ήρθε (!). Πολύ χαμηλό action, καθόλου buzz, μια χαρά.

Μαζί δίνουν και μια gigbag, ζώνη, πέννες, καλώδιο κλπ, εκτός από την (καλή) θήκη τα υπόλοιπα θα τα χαρίσετε στο ανηψάκι σας μάλλον, αλλά καλή η κίνηση.

Το θέμα μας: η OLP έχει ¤420-¤443 (γιατί πήρα "προσφορά" και από άλλο κατάστημα), η Music Man έχει ¤2,877. Έχει βέβαια piezo, custom DiMarzio, Schaller tuners, και το σηματάκι του Petrucci στα τάστα.

Λοιπόν, η επόμενη κίνηση είναι να πάω να παίξω, στον ίδιο ενισχυτή και με τα ίδια settings και με τις δύο. Έχει κανείς να μου δανείσει κανένα φορητό μαραφέτι για ψηφιακή ηχογράφηση? Ώστε να έχουμε όλοι ένα κοινό επίπεδο αναφοράς? :wink:

Συγνώμη για την πολυλογία, τις γνώμες σας! :D

Προσωπικά απο όσο έχω ψάξει παίζει και τί θα πετύχεις.Μπορεί να πετύχεις μια φτήνη κιθάρα καλοστημένη με πολυ καλά ξύλα ρυθμισμένη σωστα κλπ κλπ και ηχητικά να είναι κάτι παραπάνω απο ικανοποιητική.Απο την άλλη μου έχει τύχει να παίξω και με ακριβή σχετικά κιθάρα αλλά απογοητεύτικα.Βέβαια ισχύει κατα γενική ομολογία οτι πληρώνεις παίρνεις αλλά πιστεύω όχι πάντα.

edit...

Δε νομίζω να είναι ίδιες με 2000$ διαφορά, αλλά ενδεχομένως η φτηνότερη να αξίζει περισσότερο τα λεφτά της, ειδικά αν έχει καλούς μαγνήτες.

Υπάρχουν καλές & κακές & μέτριες κιθάρες σε όλες τις κατηγορίες τιμών.

Το σημαντικοτερο πρόβλημα που έχουν οι κορεάτικες/κινέζικες κιθάρες είναι τα ποντεσιόμετρα/διακόπτες (των οποίων η αλλαγή με αμερικάνικα cts δεν κοστίζει παραπάνω απο 20-30 ευρώ) επίσης πολλά μοντέλλα (αλλά όχι όλα) χρειάζονται & αλλαγή μαγνητών (μερικά έχουν μαγνήτες με έντονη προσωπικότητα που κατα την γνώμη μου δεν χρειάζονται αλλαγή).

Οσον αφορά τα ρημάδια τα ξυλα, μια χαρά ξύλα χρησιμοποιούν στις bolt on κιθάρες (εντάξει μερικά σώματα είναι μέχρι και 5 piece αλλα αυτό το έχω δεί & σε αμερικάνικες Fender!) ενω η γενικότερη ποιότητα κατασκευής τους (neck joint,ταστα κτλ) είναι πραγματικά εντυπωσιακή για τα λεφτά τους ,στα ΣΚΑΦΗ δε χρησιμοποιούν τα ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ξύλα με τις αμερικάνικες Gibson (κοντρα πλακέ,Laminates δηλ. :wink: ) (εντελώς πληροφοριακά το 80% των κορεάτικων κιθαρών κατασκευάζεται στο μεγαλύτερο εργοστάσιο κατασκευής κιθαρών στον πλανήτη αυτό της SAMICK,κάτι έχουν μάθει οι άνθρωποι τόσο χρόνια)

Εκεί που μερικές κιθάρες υστερούν (αλλά και πάλι όχι όλες) είναι το γενικότερο feel των μπράτσων & μερικές φορές η εμφάνιση (αλλά όχι πάντα)

Προσωπικά αν αγόραζα κορεάτικη κιθάρα θα αγοραζα ενα οποιαδήποτε σκάφος (GRETSCH,SAMICK,EPIPHONE,CORT) μια και εκει νομίζω ότι οι κορεάτες έχουν τα "απάνω χέρι" φτιάχνουν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ πράγματα οι άνθρωποι σε γελίες τιμές (& κατα τη γνώμη μου καλύτερα απο τη Gibson η οποία χρεώνει τον κούκο αηδόνι :wink: )

Τέλος ένα καλό set up βοηθάει πολύ όλες τις κιθάρες :wink:

Ας μη ξεχνάμε δε ότι πολλοί γνωστοί κιθαρίστες έπαιζαν χρόνια με "φθηνά γιαπωνέζικα copies" (o SRV & οι ZZ.TOP με ΤΟΚΑΙ ,ο STEVE CROPPER με μια γιαπωνέζικη FENDER,o JIMMY NOLEN το ίδιο & τώρα τελευταία ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ EDGE μια γιαπωνέζικη Fender Tele των 600 ευρω μας μοστράρει στα live των U2!)

Εκεί που μερικές κιθάρες υστερούν (αλλά και πάλι όχι όλες) είναι το γενικότερο feel των μπράτσων & μερικές φορές η εμφάνιση (αλλά όχι πάντα)

 

Από προσωπική εμπειρία συμφωνώ απολύτως. Αυτά ακριβώς.

Μιας και μιλάμε για κορεάτικες, έχει ακούσει κανείς τις Cort M600/M800?

Ας μη ξεχνάμε δε ότι πολλοί γνωστοί κιθαρίστες έπαιζαν χρόνια με "φθηνά γιαπωνέζικα copies" (o SRV & οι ZZ.TOP με ΤΟΚΑΙ ' date='ο STEVE CROPPER με μια γιαπωνέζικη FENDER,o JIMMY NOLEN το ίδιο & τώρα τελευταία ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ EDGE μια γιαπωνέζικη Fender Tele των 600 ευρω μας μοστράρει στα live των U2!)[/quote']

 

 

Και ο Adrian Utley των Portishead (το ξέρω ότι τον έχω αναφέρει 100 φορές-μη βαράτε,είναι η αδυναμία μου... ) έπαιζε στο live στο Roseland,NYC, που μαγνητοσκοπήθηκε με μια ταπεινή squier tele...

Δε νομίζω να είναι ίδιες με 2000$ διαφορά' date=' αλλά ενδεχομένως η φτηνότερη να αξίζει περισσότερο τα λεφτά της, ειδικά αν έχει καλούς μαγνήτες.[/quote']

φιλε crimson ειλικρινα δεν θελω να σε προσβαλω(και αν παρεξηγηθεις sorry...) αλλα αυτο ακριβως εννοω ελληνικη νοοτροπια....σχετικα φτηνη κιθαρα με καλους μαγνητες (squier με fralin πχ..),και η κιθαρα εχει μπει στη σειρα του διαδρομου του αεροδρομιου,οι μηχανες εχουν ζεστανει και ειναι ετοιμη για απογειωση...και να σου η κιθαρα εγινε ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ και αντε να την πιασεις μετα :lol:

πλακα κανω...οχι που ειναι απιθανο σε καποιες περιπτωσεις να γινει και αυτο που λεει ο φιλος crimson :wink:

φιλε crimson ειλικρινα δεν θελω να σε προσβαλω(και αν παρεξηγηθεις sorry...) αλλα αυτο ακριβως εννοω ελληνικη νοοτροπια....σχετικα φτηνη κιθαρα με καλους μαγνητες (squier με fralin πχ..)' date='και η κιθαρα εχει μπει στη σειρα του διαδρομου του αεροδρομιου,οι μηχανες εχουν ζεστανει και ειναι ετοιμη για απογειωση...και να σου η κιθαρα εγινε ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ και αντε να την πιασεις μετα :lol:

πλακα κανω...οχι που ειναι απιθανο σε καποιες περιπτωσεις να γινει και αυτο που λεει ο φιλος crimson :wink:[/quote']

 

Λοιπόν για να επανέλθουμε στις ουσιαστικές διαφορές "original"/"κόπιας", με βάση το παράδειγμα με το οποίο άνοιξα το θέμα:

 

1) Σώμα: και οι δύο είναι από basswood, ένα κομμάτι. Τώρα να είναι από καλύτερη φιλύρα η αμερικάνικη, τι να σας πω; Το σχήμα (που στην συγκεκριμένη κιθάρα αποτελεί σημείο αναφοράς) είναι το ίδιο ακριβώς.

 

2) Μπράτσο: η αμερικάνικη έχει bird's eye maple η κινέζικη απλό (και σαφώς μαλακότερο) maple. Η σύνδεση με το σώμα στις MM είναι με πέντε βίδες αντί των παραδοσιακών 4 που έχει η κινέζικη.

 

Στο σχήμα και την αίσθηση, όσοι τις δοκίμασαν τις βρήκαν ίδιες, θα σας πω σε μερικές μέρες που θα τις δοκιμάσω και τις δύο. Ταστιέρα rosewood, 24 τάστα, φαίνονται ολόϊδιες (τα τάστα είναι jumbo και στην κινέζικη).

 

3) Μαγνήτες: η ΜΜ έχει "custom" DiMarzio, η OLP κάποιους "no-name"

 

4) Κλειδιά/τρέμολο: Locking και στις δύο, αλλά στην ΜΜ είναι Schaller. To tremolo ας θεωρήσουμε εκ'προοιμίου ότι είναι καλύτερο στην ΜΜ, επίσης σαν όπτιον έχει piezo μαγνήτες.

 

5) Pots, wiring, shielding, κλπ, σίγουρα καλύτερα στην αμερικάνικη, δεν το κοιτάμε καν.

 

6) Φινίρισμα, θα πρέπει να κοιτάξεις από Πολύ Κοντά, για να δεις διαφορές.

 

Αν κάποιος είναι ερωτευμένος με τον Petrucci, (και γιατί όχι δηλαδή, γούστα είναι αυτά και μια χαρά παιδί είναι ο John :lol: :lol:) παίρνει την original με custom inlays με το μονόγραμμά του.

 

Κατά τα λοιπά, αξιολογεί κανείς αν, με 2 Dimarzio, κλειδιά, ηλεκτρικά και ένα ίσως καλύτερο τρέμολο (= ¤400 κόστος, βαριά βαριά) θα έχει ή όχι αντίστοιχο ήχο, αίσθηση και "αξιοπιστία".

 

Αν αυτό λέγεται "την κάνω αεροπλάνο", νομίζω ότι το βασικό προς απάντηση ερώτημα είναι αν η "original" είναι αεροπλάνο in the first place. :wink: