Επεκτείνονται στα 70 χρόνια τα πνευματικά δικαιώματα

Την επιμήκυνση του χρόνου ισχύος των πνευματικών δικαιωμάτων στα μουσικά έργα από τα 50 στα 70 χρόνια αποφάσισε η Κομισιόν μετά από καμπάνια συνθετών και ερμηνευτών.

Όπως εξήγησε η Κομισιόν, «πολλοί καλλιτέχνες αρχίζουν τη σταδιοδρομία τους σε νεαρή ηλικία και η τρέχουσα προστασία των 50 ετών συχνά δεν προστατεύει τις ερμηνείες τους για όλη τη ζωή τους, αντιμετωπίζουν δηλαδή μείωση εισόδων στο τέλος της ζωής τους».

Είναι ακόμη εφικτή η επαναδιαπραγμάτευση των συμβολαίων ανάμεσα στις δισκογραφικές και τους καλλιτέχνες μετά τα 50 χρόνια.

Το BBC αναφέρει ότι η αλλαγή αφορά τις ηχογραφήσεις σε στούντιο τα δικαιώματα των οποίων που ανήκουν στις δισκογραφικές εταιρείες.

Μέσα στα επόμενα χρόνια, δηλαδή ως το τέλος της δεκαετίας, θα έβγαιναν εκτός προστασίας και θα γίνονταν κοινό κτήμα, μεταξύ άλλων, τα έργα των Beatles, των Rolling Stones και των Who που εξακολουθούν να είναι δημοφιλή και ακόμα και σήμερα.

Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς να είναι απαραίτητη η άδεια του κατόχου των δικαιωμάτων και η καταβολή χρημάτων όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.

Υπέρ της επιμήκυνσης είχαν ταχτεί μουσικοί όπως ο Κλιφ Ρίτσαρντς και άλλοι με παραγωγή στις δεκαετίες του 1960 που σύντομα θα έχαναν τα εισοδήματα από τα πνευματικά δικαιώματα μέσω των πωλήσεων ή της ραδιοφωνικής μετάδοσης.

Η απόφαση είναι «προφανώς θετική» για τους μουσικούς εξήγησε ο Μικ Τζάγκερ στο BBC.

Ωστόσο, όπως επισημαίνουν επικριτές αυτής της κίνησης, ελάχιστοι και μάλλον προβεβλημένοι καλλιτέχνες θα ωφεληθούν.

Newsroom ΔΟΛ

Να υποθέσουμε πως εσένα δεν σε αφορά σαν δημιουργό... ???

Γιατί είχα την εντύπωση πως στο Noiz είμαστε μουσικοί και δημιουργοί πως μας ενδιαφέρει η κατοχύρωση της δουλειάς μας; ::)

Στην Ελλάδα πάντως η εβδομηκονταετία ίσχυε από το 1993. Είμαστε σχεδόν 20 χρόνια μπροστά!  :D ;D

edit:

Σαφώς αλλά αν ένα έργο δεν απέδωσε στα 50 θα αποδώσει στα 70 ?

Δεν ξέρεις ποτέ, μπορεί κάποιος να γίνει “Hip” μετά από 50 χρόνια σε μία έξαρση αναβίωσης της retro διάθεσης και του vintage!  ;D ;D

Όπως εξήγησε η Κομισιόν, «πολλοί καλλιτέχνες αρχίζουν τη σταδιοδρομία τους σε νεαρή ηλικία και η τρέχουσα προστασία των 50 ετών συχνά δεν προστατεύει τις ερμηνείες τους για όλη τη ζωή τους, αντιμετωπίζουν δηλαδή μείωση εισόδων στο τέλος της ζωής τους».

 

Food for thought. Mηπως επειδη τα 50 χρονια ειναι υπερεπαρκη για να ζησει (αν υποθεσουμε οτι οντως το κανει καποιος) απο τη δουλεια του και η επεκταση αυτης της περιοδου στα 70 ειναι κατι αντιστοιχο με το αιτημα των ταξιτζιδων, φαρμακοποιων, συμβολαιογραφων, που θελουν να μην βγαινουν στη συνταξη στα 70, η θελουν να μπορουν να μεταβιβαζουν την αδεια τους στα παιδια και στα εγγονια τους?

Μην μπερδεύεσαι, όσο ζει δεν τρέχει τίποτα. Μιλάμε για 50 ή 70 χρόνια προστασία  μετά το θάνατο του δημιουργού.

"Η Πνευματική ιδιοκτησία διαρκεί όσο η ζωή του δημιουργού και

εβδομήντα (70) χρόνια μετά το θάνατό του, που υπολογίζονται από την 1η

Ιανουαρίου του έτους το οποίο έπεται του θανάτου του δημιουργού."

Εξαίρεση αποτελεί  η περίπτωση ανώνυμων ή ψευδώνυμων έργων όπου εκεί:

"Για τα ανώνυμα ή ψευδώνυμα έργα η Πνευματική ιδιοκτησία

διαρκεί

εβδομήντα (70) χρόνια από την 1η Ιανουαρίου του έτους που έπεται

εκείνου κατά το οποίο το έργο κατέστη νομίμως προσιτό στο κοινό, εκτός

εάν, πριν από την πάροδο αυτής της χρονικής περιόδου, ο δημιουργός

αποκαλύπτει την ταυτότητά του ή το υιοθετηθέν από το δημιουργό

ψευδώνυμο δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την ταυτότητά του, οπότε

εφαρμόζονται οι γενικοί κανόνες."

Τέλος:

“Η διάρκεια προστασίας ενός οπτικοακουστικού έργου λήγει εβδομήντα

(70) έτη μετά το θάνατο του τελευταίου επιζώντος μεταξύ των ακόλουθων

προσώπων: του κύριου σκηνοθέτη, του σεναριογράφου, του συγγραφέα

διαλόγων και του συνθέτη μουσικής που γράφτηκε ειδικά για να

χρησιμοποιηθεί στο οπτικοακουστικό έργο."

Πιστεύω ότι ήταν μια κίνηση εναρμόνισης της ΕΕ  συνολικά με τις κείμενες εθνικές νομοθεσίες των χωρών μέλων με άμεσο σκοπό το ενιαίο της χρονικής  ισχύος.

Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω και κάποια πραγματάκια, που μπορεί να αφορούν κάποιος με το ενδεχόμενο και της διεθνούς καριέρας:

Κρίσιμος για το εφαρμοστέο δίκαιο είναι ο ορισμός της «χώρας προέλευσης του έργου» (country of origin of the work).

H προστασία στη «χώρα προέλευσης του έργου» καθορίζεται από την εθνική νομοθεσία.

Μπορεί όμως να δημιουργηθούν ορισμένα προβλήματα ως προς τη «χώρα προέλευσης του έργου» π.χ. Έλληνας με διαμονή στη Γαλλία δημοσιεύει για πρώτη φορά βιβλίο στην Ιαπωνία!

Κάποιο κανόνες, επιγραμματικά, ερμηνείας ως προς τη «τη χώρα προέλευσης» είναι οι εξής:

   1. Αν το έργο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε χώρα της Ε.Ε. (π.χ. στην Ελλάδα) , η Ελλάδα είναι η χώρα προέλευσης του έργου.

  2. Αν το έργο δημοσιεύτηκε συγχρόνως σε διάφορες χώρες  της Ε.Ε. και η διάρκεια προστασίας διαφέρει στις χώρες αυτές (π.χ. Ελλάδα 70 χρόνια, Γερμανία 70 χρόνια, Ισπανία 60 χρόνια , ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ ΠΑΝΤΑ), η χώρα που παρέχει τη βραχύτερη  διάρκεια προστασίας είναι η χώρα προέλευσης.

  3. Αν το έργο δημοσιεύτηκε συγχρόνως σε χώρα προέλευσης της Ε.Ε. και σε χώρα εκτός Ε.Ε. π.χ. Στην Ισπανία και στην Ινδία, η χώρα της Ε.Ε. είναι η χώρα προέλευσης του έργου.

 4. Αν το έργο πρωτοδημοσιεύτηκε σε χώρα εκτός Ε.Ε. αλλά ο δημιουργός είναι υπήκοος χώρας της Ε.Ε. (π.χ έργο Ιταλού στην Κίνα) , η χώρα της Ε.Ε. της οποίας ο δημιουργός είναι υπήκοος είναι η χώρα προέλευσης του έργου.

ΚΑΤ’ ΕΞΑΙΡΕΣΗ:

Α) Στα κινηματογραφικά έργα, χώρα προέλευσης είναι η χώρα της Ε.Ε. στην οποία ο παραγωγός έχει την έδρα του,

Β) Στα αρχιτεκτονικά έργα και τα έργα γραφικών και πλαστικών τεχνών που ενσωματώθηκαν σε ακίνητο, χώρα προέλευσης είναι η χώρα στην οποία ανεγέρθηκε το ακίνητο.