Frankfurt Musikmesse 2008

Φέτος η μεγάλη απογοήτευση ήταν στην κεντρική σκηνή Agora όπου υπάρχουν 3 σκηνές και παίζουν nonstop από το πρωί μέχρι την ώρα που θα κλείσει η έκθεση, πολύ ενδιαφέρουσες συνήθως μπάντες με συμμετοχή μεγάλων ονομάτων.

Εγώ προσωπικά περίμενα να δω την συνέχεια της σχεδόν μόνιμης επίσιμης μπάντας της έκθεσης με στηλοβάτες ένα κορυφαίο γερμανικό rhythm section με τον μπασίστα Frank Itt και τον ντράμερ Wolf Simon. Τζίφος! Φέτος μπάσο και show με τον Wolf Simon έκανε ο T M Stevens που δεν κατάλαβε ότι είχε μουσικούς από κάτω και το ότι η απάντηση στο “are you having a good time!” εξαρτάται από το τι παίζεις και αν γκρουβάρεις και όχι από τα dreadlocks και τη παρλαπίπα στο μικρόφωνο... Τεσπά...

Αντί για funk φάγαμε αρπαχτή...

Ε... καλά και κάτι μπύρες με λουκάνικα δε λέω...

Στα υπόλοιπα... τα γνωστά.

Νααα... τα σάλια να τρέχουν μπροστά στις καλογυαλισμένες κιθάρες, τα κρουστά και τα μπλιμπλικια.

Νααα... οι μουσικαράδες να παρουσιάζουν τα όργανα, τόσο πια που το θεωρείς δεδομένο ότι όλοι έχουμε μια επιπεδάρα νααα... και μετά έρχεται η σειρά σου να δοκιμάσεις και ντρέπεσαι που δεν παν τα χέρια σου...

Φοβερές παρουσίες και μεγάλα περίπτερα με τόνους παλιών και νέων παρουσιών είχαν οι συνήθεις ύποπτοι, Fender (Gretch, Jackson, Squier, Tacoma) Marshall, Pearl, Korg, Roland και Boss που από φέτος είχε ξεχωριστό περίπτερο από τη μαμά εταιρεία, η Yamaha που έχει μόνιμα δική της αίθουσα (!), ενω συγκριτικά τεράστια ήταν η παρουσία της ανερχόμενης ευρωπαϊκής Warwick – Framus.

Οι συνεργασίες - εξαγορές μεταξύ των εταιρειών πάνε κι έρχονται για να τονώσουν τα μειονεκτήματα τους ή να εξαφανίσουν τον ανταγωνισμό.

Άλλοι αγοράζουν κολοσσούς όπως η Fender που μόνο την Gibson δεν αγόρασε ακόμα και που τελευταία ανακοίνωσε την αγορά του ομίλου Kaman, (Ovation, Hamer, LP, Taylor, κλπ) και άλλοι όπως η Roland την Cakewalk κι η Behringer την άγνωστη αλλά πολλά υποσχόμενη Energy xt, (με νέο sequencer που τρέχει ακόμα και σε Linux!) ίσα – ίσα για να συνδυάσουν software με το hardware που διαθέτουν μέχρι σήμερα κατά τον δρόμο που χάραξε η Yamaha αγοράζοντας την Steinberg.

Για άλλη μια φορά εντύπωση μου έκαναν οι κρουστοί και οι σχετικές εταιρείες που τα σεταπ τους δεν έχουν όριο φαντασίας. Για το δε καχόν (cajon) θεωρώ ότι κάθε σπίτι πρέπει να 'χει από ένα. Είναι τελείως αυθόρμητο όργανο με ευρύ φάσμα εφαρμογής και ήχων.

Στα πληκτροφόρα είναι ξεκάθαρα τα πράγματα πλέον με την ύπαρξη αφθονίας στη χωρητικότητα μνήμης. Πάμπολλοι, ωραίοι αλλά και φυσικοί ήχοι στα όργανα πια, αλλά και ανάπτυξη των controllers για την χειραγώγηση τους, μεγάλες οθόνες και πληθώρα κλαβιέ για κάθε χέρι.

Εμφανώς καλύτερη ποιότητα και στην πραμάτια των περιφερειακών περιπτέρων από τους Κινέζους φέτος. Σύντομα, πολύ σύντομα, καθώς ανεβαίνει η ποιότητα αλλά και το βοιοτικό τους επίπεδο προβλέπεται να γίνει της Κορέας... Θα ακριβήνουν και αυτοί όπως έγινε στην Ιαπωνία και πρόσφατα στην Κορέα και μετά... μάλλον θα πρέπει να ψάχνουν οι κατασκευαστές που όλοι έχουν κάποιο εργοστάσιο στην Κίνα να μετακομίσουν στο Darfur...

Δεν ξέρω τι θα γίνει αλλά οι χαμηλές τιμές δεν μπορούν να διατηρηθούν για πολύ. Δεν είναι δυνατόν ή παγκόσμια βιομηχανία να συγκεντρωθεί σε μια χώρα.... Στην πρώτη αναποδιά, προβλέπω κραχ στην αγορά. 'Ισως όχι αύριο, αλλά θα το βρούμε μπροστά μας.

Αυτά τα θεωρητικά και βαρετά για φέτος.

Πάντως η Musikmesse της Φρανκφούρτης είναι μια μοναδική εμπειρία για κάθε μουσικό, επαγγελματία ή εραστή του ήχου. Αξίζει ένα Σαββατοκύριακο να παει κανείς, αν και είναι λίγο τσιμπημένες οι τιμές στα ξενοδοχεία αυτές τις μέρες.

Σε αποζημιώνει η καλή μπύρα, το απαραίτητο κότσι και τα ωραία bar με τοπική αλλά και... ιρλανδική ενίοτε ατμόσφαιρα που βρίσκεις όπου και να σταθείς.

Άντε. Και του χρόνου!

Ημ/νία: 18:23 - 05/10/08