Ωραίος

Αν ήσουν φαντάρος στη μονάδα μου θα έβγαινες αναφορά γιατί "έτρωγες φακές με το πιρούνι." (true story)

Αυτό το κουτάλι το έχω (και το χρησιμοποιώ), σπάνια βέβαια διότι τρώγω σχεδόν τα πάντα με πηρούνι.

Εγκρίνω την κατανάλωση απευθείας απο την κατσαρόλα. Έχει ένα vintage vibe που μας παραπέμπει στο στρατό (καραβάνα) και στα φοιτητικά χρόνια.

1. Επαίοντες του noiz έχουν ήδη γνωματεύσει ότι το κουτάλι ήρθε Ελλάδα με το σχέδιο Marshall 2. Κατσαρόλα είναι, όχι σαμπανιέρα. Απλώς την κολακεύει το portrait mode - σε landscape βγαίνει χάλια

Ο Άγιος έχει δίκιο στο ότι ο μόνος δρόμος να φύγει κανείς από το Πόρτο Ράφτη, είναι μέσω Μαρκόπουλου (υπάρχουν και κάποια άλλα δρομάκια, αλλά σε πολύ κακή κατάσταση). Αν (λέω αν) πιάσει μια φωτιά εδώ (τρέμουμε κάθε καλοκαίρι) θα φρακάρει ο δρόμος αμέσως από τα αυτοκίνητα, και θα καούμε σαν τα ποντίκια. Από εκεί και πέρα, το να πληρώσει κάποιος διόδια για να είναι σε πέντε λεπτά στο αεροδρόμιο αντί για είκοσι λεπτά δωρεάν, δεν το θεωρώ σημαντικό.

Σε ενα σοβαρο κρατος, οποιος παει να κανει καταπατηση να χτισει αυθαιρετο και παρομοια καραγκιοζιλικια του βγαινει η π@@τσα απο τις αμυγδαλες. Επισης, φυσικα πρωτα σχεδιαζονται οι δρομοι και οι υποδομες και μετα οικοδομουνται οικισμοι, και βεβαια αν χρειαστει απαλλοτριωση για το δημοσιο συμφερον, αυτη θα γινει οπως και να εχει, αλλα θα γινει και με λογικη αποζημιωση. Στην Ελλαδα παλι η καταπατηση ειναι θεσμος, οι οικισμοι οικοδομουνται τσατρα πατρα και μπαινουν "στο σχεδιο" δεκαετιες ολοκληρες αφου οικοδομηθουν (WTF!), και αν χρειαστουν απαλλοτριωσεις, αυτες εξαρτωνται απο το ποσο "δοντι" εχει ο ενδιαφερομενος και το ποσο του κομματος ειναι, ενω αν αυτος ειναι εκτος της λαμογιοκαταστασης, θα παρει ως αποζημιωση ενα αρχιδι καπαμα. Με αλλα λογια:

Κάτσε βρε Άγιε. Δηλαδή πρέπει να δώσουν την περιουσία τους γιατί αλλιώς κρατάνε όμηρους τους υπόλοιπους? Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Σου ξαναλέω δεν γνωρίζω τις συνθήκες. Μπορεί να είναι στενοκεφαλιά, αλλά μπορεί να είναι και εντελώς ασύμφορο.

Γιατί κρατάνε ομήρους τόσες χιλιάδες κάτοικους στο Πόρτο Ράφτη, υποχρεώνοντας τους να περνάνε από το Μαρκόπουλο για να πάνε οπουδήποτε, και υποβαθμίζουν μια περιοχή με μεγάλη δυναμική, άλλο να είναι το αεροδρόμιο 5 λεπτά δρόμος χωρείς φανάρια και άλλο να είναι ένα μισάωρο μέσω γιουσουρούμ

Βρε ναι, σύμφωνοι, αλλά αυτά γίνονται παντού, αυτό λέω. Δεν είναι "προνόμιο" της περιοχής. EDIT: Από εκεί και πέρα, σκέψου τις συνθήκες υπό τις οποίες θα έπαιρνε ο δρόμος τα κτήματα (τις οποίες δεν γνωρίζω φυσικά). Γιατί δηλαδή να είναι οι άνθρωποι υποχρεωμένοι να δώσουν την γη τους αν δεν θέλουν ή δεν τους συμφέρει?

Ο κόμβος κατασκευάστηκε μαζί με την αττική οδό τότε... και υπήρχε πρόβλεψη για σύνδεση με το Πόρτο Ράφτη, από ότι ξέρω το έργο δεν ξεκίνησε ποτέ λόγο των ιδιοκτητών των χωραφιών από τα οποία περνάει ο δρόμος, κατάφεραν και σταμάτησαν τα πάντα με δικαστήρια και ποιος ξέρει τι παρεμβάσεις

Αυτό μου θύμισε τα χάλια του χωριού μου, Πλατύ Ημαθίας. Σιδηροδρομικός κόμβος που κάποτε είχε πολύ περαστικό κόσμο... Μέσα 50's ο τότε πρόεδρος απαγόρευσε (είχε τα μέσα....) σε 2 στρατόπεδα και σταθμό των ΚΤΕΛ να εγκατασταθούν στο χωριό και στα πέριξ του με αποτέλεσμα να έρθουν στην Αλεξάνδρεια και αποτέλεσαν την ανάπτυξη της σε κωμόπολη (τότε είχε μικρότερο πληθυσμό). Το Πλατύ έμεινε ένα μικρό χωριό, μετακόμισαν οι περισσότερες επιχειρήσεις και μεγάλος αριθμός πληθυσμού στον Γιδά. Λεπτομέρεια No1 ... η δικαιολογία του προέδρου στον κόσμο του χωριού ήταν ότι ""θα έρθουν ξένοι και θα μας μαγαρίσουν τα κορίτσια μας.."" Λεπτομέρεια No2... Το Πλατύ "γεννήθηκε" το 1922 από πρόσφυγες και μόνο πρόσφυγες..., της Μ. Ασίας που δεν είχαν πλέον στον ήλιο μοίρα.

Ας μην το πάμε στα πολιτικά πάντως βρε παιδιά. Εγώ για νοοτροπίες μίλησα, μόνο και μόνο για να απαντήσω στον Άγιο, γιατί διαφώνησα με αυτό που έγραψε.

Απο τοτε που ειδαμε οτι δεκα χρονια αιματηρης πολεμικης προσπαθειας, δεν κλανει μια μπροστα σε μια καλη μπινια, το βαλαμε σκοπο να γινουμε οι μεγαλυτεροι λαμογιες του πλανητη και τα καταφεραμε. Ναι, για το Δουρειο Ιππο μιλαω.

Εδώ πλημμύρισε η Θεσσαλία και πετάγανε τα νεκρά ζώα από το χωράφι τους στο χωράφι του διπλανού. Παίρνανε τα νερά από την βοήθεια που είχε σταλεί και τα πουλάγανε. Τι λέμε τώρα? Αν δεν το κάνω εγώ, θα το καταστρέψω να μην το κάνει κανένας, είναι η νοοτροπία.

Ε μα φυσικα. Αν ηταν ολη η Ελλαδα χαλι, τοτε θα ηταν χαλια και οι δομες του κρατους, θα χρεοκοπουσε καθε τρεις και λιγο η οικονομια, θα πλημμυριζαμε απο τις βροχες, θα καιγοταν ολοκληροι νομοι με μια φωτια... Oh wait

Σαν να λέμε, ότι εδώ έχει άλλο κόσμο από την υπόλοιπη Ελλάδα, έτσι? Και γι' αυτό ευθύνεται κάποιος από το Μαρκόπουλο ή το Πόρτο Ράφτη? Ποιος κατασκευάζει τον κόμβο? Ποιος τον χρηματοδοτεί? Ο Δήμος? Οι ντόπιοι? Τα ίδια χάλια με όλη την Ελλάδα, θα τα βρεις κι εδώ. Έτσι κι αλλιώς, πόσο πιο χάλια πια ...

Διαφωνώ, η ιστορία του fusiongtr δεν είναι Ελλάδα, αυτά είναι μαρκοπουλιοτικα κόλπα, μιλάμε για γάγγραινα. Ο τελευταίος κόμβος της αττικής οδού πριν το αεροδρόμιο (με γέφυρα) προοριζόταν για το Πόρτο Ράφτη ώστε να υπάρχει άμεση πρόσβαση στο αεροδρόμιο και στην αττική οδό προς Αθήνα παρακάμπτοντας το Μαρκόπουλο, Δεκαετίες μετά την κατασκευή του κόμβου ακόμα οδηγεί σε λαγκάδια και ρέματα αντί το Πόρτο Ράφτη. δεν γίνεται τίποτα εκεί πέρα, κακής ποιότητας κοσμάκης με κακής ποιότητας μπροστάρηδες

Η μπομπότα σκοτώ το στομάχι αρχικά! αλλά κράτησε ζωντανό τον κόσμο στην κατοχή καθώς απο ότι ξέρω τα καλαμπόκια φυτρώνουν και μεγαλώνουν και πιο γρήγορα απο τα σιτάρια. Το πρόβλημα είναι ότι οι πιο πολλοί σήμερα που λένε ότι φτιαχνουν, δεν φτιαχνουν μπομπότα, αλλά κάποιο παρασκεύασμα που περιέχει και αρκετό αλεύρι κίτρινου καλαμποκιού. Ηταν το ψωμί των φτωχών και συνεπώς γίνεται έυκολα αντιληπτό ότι συνταγές που περιέχουν γάλα, 6-7 αυγά, τυρί κλπ μάλλον είναι πιο επηρεασμένες απο το corn bread που έφτιαχναν και φτιαχνουν οι αμερικανοί στο νότο τους. Αυτό είναι μεν παρασκεύασμα με αλεύρι καλαμποκιού αλλά όχι μπομπότα. Είναι σαφές ότι περιέχει υλικά που σε μεγαλες πείνες ήταν δυσεύρετα. Η μπομπότα περιέχει μονο αλεύρι καλαμποκιού (μερικες φορές και χοντροσπασμένο...), νερό, αλάτι και λίγο ελαιόλαδο. Λόγω του ότι το αλεύρι καλαμποκιού δεν παραγει γλουτένη, όταν ανακατεύεται με το νερό παίρνεις μια υφή σα βρεγμένη άμμο και με το λάδι γίνεται ένας χυλός που ψήνεται και όταν το κόβεις και το τρώς θρυματίζεται. Ότι παίρνεις απο φούρνο και δεν θρυματίζεται είναι ανακατεμένο με αρκετό αλεύρι σίτου για να κρατήσει συνεκτική δομή και καλύτερη (πιο εμπορεύσιμη) εμφάνιση. Επίσης είναι νοστιμο γιατι μυριζει ωραια και γλυκιζει, αλλά σου κάθεται στο στομάχι σαν πέτρα.... Έφτιαχνε η γιαγιά μου και μου έλεγε ότι στην κατοχή συνήθιζαν να την θρυματίζουν σε κατσικίσιο γάλα μαζί με χοντρό αλάτι (σε κατσαρόλα). Το αλάτι στο γάλα μαζι με την θρυματισμένη μπομπότα δημιουργούσε έντονο αίσθημα κορεσμού απο την πείνα.

Δεν πίστευα ότι θα ενδιαφέρει τόσο να σου πω την αλήθεια. Αλλά μόλις βρώ λίγο παραπάνω χρόνο θα να μαζέψω σε ένα μέρος εδώ στο club.

Το αλεύρι της στερεάς ελλάδας τολμώ να πω ότι είναι μακράν το καλύτερο ακόμα και απο άλευρα εξωτερικού. Ειδικά το σκληρό κίτρινο απο Βοιωτία/Φθιώτιδα. Τα αρνητικά που του προσάπτουν είναι ότι: 1) Είναι πιο δύσκολο στην αρτοποίηση απο τα λευκά, καθώς οι χρόνοι στους οποίους διογκώνεται και ωριμάζει είναι μικρότεροι και αισθητά διαφορετικοί με διαφορετικές θερμοκρασίες. Αν δεν έχεις αρκετή εμπειρία απο τη χρήση του σε διαφορετικούς μήνες το χρόνο, κινδυνεύεις να μην έχεις καλό αποτέλεσμα. 2) Υπάρχει μια αμερικανικής προέλευσης εμμονή με τα πολύ υψηλά ποσοστά πρωτείνης. Τα ελληνικά αλευρα γενικά ή πιο σωστά τα σιτάρια που ευδοκιμούν στον Ελληνικό γεωγραφικό χώρο δεν αποκτούν ποσοστά πρωτείνης πάνω απο 10.5%. Αυτό δεν εμποδίζει την αρτοποίηση, απλά κοντράρει την πραγματικότητα πάνω στην ινσταγκραμική θεώρηση της ιδέας για την αρτοποιία που θέλει αυτά τα πολύ φουσκωτά και μερικές φορές γυαλιστερά ινσταγραμικά ψωμιά. Παλιά τα ψωμιά στους φούρνους (ειδικα της επαρχίας) και ειδικά όσοι τα έζησαν πριν το 1971 που η μαγιά καθιερώθηκε ως βελτιωτικό μαζικής παραγωγής, ήταν λιγότερο φουσκωτά αλλά μακράν πολύ πιο νόστιμα και διαρκούσαν όλη τη βδομάδα. Το ποσοστό πρωτείνης ειναι άμεσα συνδεδεμένο με το άζωτο στη ρίζα του φυτού και αυτό καθορίζεται ή απο ιδιαίτερες εδαφολογικές συνθήκες (υγρασία στο έδαφος σε συνδυασμό με ηλιοφάνεια στην επιφάνεια) ή προστείτεται σε λίπασμα. Στα άλευρα της βόρειας ευρώπης και της βόρειας αμερικής που είναι γνωστά για κάτι ποσοστά του τύπου 13.5-15% δεν αναφέρεται κάτι ύποπτο στην διατροφική δήλωση, αλλά κανεις δε μας λέει οτι δεν αυξηθηκε το άζωτο με τεχνητό τρόπο στην καλλιέργεια ή ότι δεν υπάρχει περίπτωση να προστέθηκε επιπλέον πρωτεινη σίτου (γλουτένη) στο αλεύρι, για να ανέβει το ποσοστό. Η μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε πρωτείνη κάνει τη ζύμη πιο ευκολοδούλευτη που θα δώσει την δυνατότητα και σε κάποιον λιγότερο έμπειρο να αρτοποιήσει. Πολύ συχνά τα έτοιμα άλευρα που κυκλοφορούν στο εμπόριο απο μύλλους που συλλέγουν αλεύρι απο όλη την ελλάδα και συχνά το εξωτερικό και το συσκευάζουν, αυτά που γράφουν απ έξω (για ψωμι, για τσουρέκι, για ιταλικά ζυμώματα, μοναστηριακό κλπ) έχουν ήδη μέσα και γλουτένη πρόσθετη (για να ανέβει η πρωτείνη) και μικρά ποσοστά μαγιάς ή αποξηραμένου προζυμιού. Η προσθήκη γλουτένης στο άλευρο είναι ευρέως διαδεδομένη τεχνική. Κάποιοι την αρνούνται για ιδεολογικούς λογους και κάποιοι την εφαρμόζουν φανατικά. Η μη προσθήκη όμως και η αρτοποίηση με ποσοστό 10-10.5% που έχουν τα ελληνικά άλευρα δεν είναι απαγορευτική. Επίσης η προσθήκη γλουτένης μέχρι ποσοστό 3% επι του συνολικού άλευρου της ζύμης επιτρέπεται απο τη νομοθεσία. Παρεμπιπτόντως το στερεοελλαδίτικο τύπου Μ (κίτρινο σκληρό) είναι μακράν απο τα πιο αρωματικά άλευρα που έχω δουλέψει και κάνει τρομερά γευστικό ψωμί. Μακάρι να είχαμε και ξυλόφουρνο για να ολοκληρωθεί το σκηνικό. Επίσης στην Ευρώπη και κατα συνέπεια και στην Ελλάδα, η νομοθεσία για τα τρόφιμα είναι πολύ πιο αυστηρή απο τον υπόλοιπο κόσμο και αυτό οφείλεται στη Γαλλία. Συγκεκριμένα το ψωμί είναι αποκλειστικά "αλεύρι σίτου, νερό, ζύμη (μαγιά ή προζύμι) και μικρή ποσότητα αλατιού". Αν ο αρτοποιός θέλει να αναμειξει άλευρα, οφείλει να το αναφέρει σε διακριτό σημειο (ετικέτα) και εαν κάτι περιέχει πιο πολλά και διαφορετικά προιόντα είναι προιόν ζαχαροπλαστικής.... καθώς προιόν αρτοποιίας είναι το ψωμί και τα αρτοπαρασκευάσματα που ως τέτοια λογιζονται προιόντα άρτου που κλιβανίζονται (δηλαδή φρυγανιές, παξιμάδια και ότι ψήνεται με τη ζύμη του ψωμιού). Δηλαδή αν εγώ φτιάξω ψωμί σε φόρμα με καπάκι με τη ζύμη του ψωμιού είναι αρτοπαρασκεύασμα. Αυτό στο σουπερμαρκετ που έχει 32 υλικά είναι προιον ζαχαροπλαστκής... Το κουλουρι θεσσαλονίκης που πουλιέται στους κουλουράδες είναι προιον ζαχαροπλαστικής. Εαν φτιαξεις ενα κουλουρι με τη ζύμη του ψωμιού είναι αρτοπαρασκεύασμα. Επίσης το ψωμί είναι προιόν διατίμησης. Δυστυχώς εμείς οι Αθηναίοι έχουμε συνηθίσει απο μικροί αυτό το παρασκεύασμα που ονομάζεται "ψωμί πολυτελείας" με σκέτο λευκό άλευρο φτιαγμένο απο την ψύχα του σιταριού και τέρμα βελτιωμένο. Το ψωμί δεν είναι έτσι, αλλα σαν αυτό που έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας. Η γεύση εκπαιδεύεται και η ιδέα για την ομορφιά το ίδιο.

Τελικά, συνειδητοποιώ, ότι έχουμε πολλούς μερακλήδες εδώ μέσα και χαίρομαι. Ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν κάθε συνηθισμένο πράγμα της καθημερινότητας, να είναι κάτι ιδιαίτερο. Προσωπικά πάντα με πιρούνι. Το κουτάλι δεν το χρησιμοποιώ ποτέ. Δεν τρώω τίποτα που δεν τρώγεται με πιρούνι. Επίσης το τρώω με τουρσάκια, και μπόλικη φέτα (ξέρω ότι σε κάποιους δεν αρέσει). Πιο παλιά το έτρωγα και με σκόρδο (ωμό, δαγκανιά και πιρουνιά), αλλά πλέον το στομάχι μου δυστυχώς δεν το αντέχει. Ευτυχώς το κρεμμύδι (το ωμό) δεν με πειράζει, και το σκίζω κανονικά.

Αααα, ναι, συμφωνώ απόλυτα.

Δεν χρειάζεται να γράψεις και βιβλίο... Ποιός είσαι ο cos_dr; Αλλά θεματα όπως του @shelter για το πσομή και πολλά άλλα στην ίδια συζήτηση, θα 'πρεπε να είναι ξεχωριστά.