Προς το περιεχόμενο

  • Άρθρα

    Άρθρα Μουσικής Τεχνολογίας
    Όλες οι κατηγορίες
    • jimmypapgr
      Εισαγωγή: Ολα όσα θέλατε να μάθετε για το ασφαλιστικό καθεστώς των μουσικών που ισχύει σήμερα, 10/2013. Οι μουσικοι ασφαλιζονται νομιμα με δυο τροπους:
        Ως μισθωτοί
      Όπου γινεται κανονικη προσληψη στον ΟΑΕΔ, πινακας προσωπικου στην επιθεωρηση εργασιας που περιλαμβανει τον εργαζομενο, και εγγραφη του εργαζομενου στο βιβλιο νεοπροσληφθεντων του Ικα. Εχουν ΤΕΚΜΑΡΤΟ ημερομισθιο, πραγμα που σημαινει οτι δε μπορει ο εργοδοτης να δηλωσει οτι τους πληρωνει με μεροκαματο 10 ευρω ωστε να εχει μικρες ασφαλιστικες εισφορες να αποδωσει, αλλα οι εισφορες υπολογιζονται ποσοστιαια επι τεκμαρτου ημερομισθιου 40,45 ευρω, ητοι 40,45 επι 49,56% (εισφορες εργαζομενου και εργοδοτη) = 20,05 ευρω.

      Αρα, για καθε εργαζομενο μουσικο, το κοστος του εργοδοτη περα απο το μεροκαματο του μουσικου, θα ειναι επιπλεον 20,05 ευρω που οφειλει να αποδωσει στο ΙΚΑ.
        Ως αυτοαπασχολούμενοι ελεύθεροι επαγγελματίες
      Όπου εκδιδουν τιμολογιο παροχης υπηρεσιων προς επιτηδευματιες, αποδειξη παροχης υπηρεσιων προς ιδιωτες (σπανιο). Πανω στην καθαρη αξια του τιμολογιου, πχ 100 ευρω, γινεται κρατηση Ικα 16,5% (που ειναι οι εισφορες εργαζομενου και τις αποδιδει στο Ικα ο εργοδοτης), και μπαινει φπα 13%. Αρα, εαν κοψεις 100 ευρω, θα παρεις στο χερι 100+13-16,5 ευρω, και τα 13 θα πρεπει να τα αποδωσεις στο δημοσιο με περιοδικη δηλωση Φπα. ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 300 ΕΥΡΩ, η οποια συμψηφιζεται με τυχον οφειλες στη φορολογια εισοδηματος, ή επιστρεφεται.

      Οι μουσικοι λοιπον, ασφαλιζονται ΜΟΝΟ στο ΙΚΑ.
      ΤΕΒΕ/ΟΑΕΕ, εχει ο μουσικος παραγωγος, ο ηχοληπτης αλλα οχι ο μουσικος.



      Επισης, στους αυτοαπασχολουμενους, η τιμολόγηση γινεται ΜΕΤΑ την παροχη της υπηρεσιας. Δηλαδη, εαν εχεις "μπλοκακι", σε ενδεχομενο ελεγχο του ΙΚΑ την ωρα που παιζεις, δε μπορει να καταλογιστει προστιμο σε εσενα ή τον εργοδοτη, διοτι εισαι υποχρεωμενος να τιμολογησεις ΜΕΤΑ τη συναυλια. Εαν ομως δεν εχεις μπλοκ και δεν εισαι ασφαλισμενος ως μισθωτος, προστιμο.

      Η αποδειξη δαπανης, αποτελει ενα ελληνικό παράδοξο:

      Για τους περιστασιακα απασχολουμενους σε καποιο αντικειμενο, που ΔΕΝ ειναι επιτηδευματίες, μπορει ο ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ να εκδωσει αποδειξη δαπανης, αφενος για να δικαιολογησει τα χρηματα που βγηκαν απο το ταμειο του, αφετερου για να φορολογηθει ο εργαζομενος. Εδω εχει παρακρατηση φορου 20% απο το πρωτο ευρω, και χαρτοσημο 3,6% που υποχρεος αποδοσης τους ειναι ο ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ.
      ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ειναι πως, ενω προκειται για νομιμη διαδικασια που προβλεπεται φορολογικα, σε περιπτωση ελεγχου απο το ΙΚΑ, ο υπαλληλος θα θεωρηθει ανασφαλιστος, και θα επιβληθουν τα προβλεπομενα προστιμα. Επομενως, η αποδειξη δαπανης σε καλυπτει φορολογικα αλλα οχι ασφαλιστικα! Εργοσημο, δεν προβλεπεται στην περιπτωση των μουσικων. "Ερασιτεχνης" που ανεβηκε "μολις τωρα" για "ενα κομματι", δεν προβλεπεται προς το παρον, εχει προστιμο. Δεν απαιτειται καμια "άδεια μουσικού" για να ασκήσεις νομιμα το επαγγελμα. Ολα τα προστιμα μπορουν να αμφισβητηθούν νομικα και δικαστικα, αλλα ενα μερος παντα πληρωνεται αμεσα και σε περιπτωση δικαστικης νικης επιστρεφεται (μετα απο καμια δεκαρια χρονια και το Λακη πλουσιο). Καλυτερα λοιπον, να μην το τρως εξαρχης. Ακουγεται τωρα τελευταια, πως θα επεκταθει η χρηση του εργοσημου και σε αλλα επαγγελματα απο αυτα που προβλεπονται σημερα, ισως και στους μουσικους. Προς το παρον δεν εχει γινει, αλλα οι εξελιξεις ειναι ραγδαιες και τα πραγματα αλλαζουν συνεχως.  
      Ημ/νία: 13:17 - 01/11/13 Εμφανίσεις: 5682
    • toneless

      Τι εστί Circuit Bending;

      By toneless, in Παλιά Άρθρα,

      Εισαγωγή: Μια βέβηλη αντι-θεωρία επιχειρεί να ερωτοτροπήσει με τη μουσική. http://www.anti-theory.com/soundart/workshop/sa2ultra.jpg

      Το πότε

         Πατέρας του circuit bending θεωρείται ο Reed Ghazala όπου στα 1967 ανακάλυψε κατά λάθος ότι το «βραχυκύκλωμα» της πλακέτας μιας audio συσκευής μπορεί να χρησιμοποιηθεί δημιουργικά! Όπως λέει κι ο ίδιος: «Είχα αφήσει ένα 9-volt τρανζιστοράτο ενισχυτή μέσα στο συρτάρι μου με το κάλυμμα της πλακέτας να λείπει και το power στο on. Όταν έκλεισα το συρτάρι, προς μεγάλη μου έκπληξη, άκουσα ήχους που έμοιαζαν με τα πανάκριβα synthesizer εκείνης της εποχής». Όταν ο Ghazala ανακάλυψε ότι ο ήχος που άκουσε προερχόταν από το βραχυκύκλωμα του ενισχυτή με κάτι μεταλλικό που βρισκόταν μέσα στο συρτάρι αμέσως αναρωτήθηκε ότι αν αυτό συνέβη κατά λάθος, -σε μια συσκευή που υποτίθεται ότι δεν πρέπει να παράγει ήχο από μόνη της-, τότε τι θα μπορούσε να συμβεί αν το βραχυκύκλωμα γίνει εσκεμμένα σε συσκευές παραγωγής ήχου;


      Το πώς

         Το circuit bending είναι η τέχνη του hacking σε «μουσικά παιχνίδια» με σκοπό τη δημιουργία ήχων που δεν είχαν αρχικά την δυνατότητα να αναπαράγουν.
         Το clue της όλης υπόθεσης είναι σχετικά απλό. Παίρνουμε ένα μουσικό παιχνίδι, το οποίο μπορεί να είναι ένα παιδικό keyboard, μια παιδική κούκλα, ένα speak & spell παιχνίδι κλπ και τα ανοίγουμε με σκοπό να έχουμε πρόσβαση στην πλακέτα. Κατόπιν, και εφόσον αυτά παράγουν ένα σταθερό ήχο αρχίζουμε να βραχυκυκλώνουμε με ένα καλώδιο διάφορα σημεία της πλακέτας με σκοπό τη δημιουργία νέων ήχων οι οποίοι μας ακούγονται μουσικά εκμεταλλεύσιμοι. Αφού έχουμε εντοπίσει πάνω στην πλακέτα ένα σύνολο από ήχους που μας ενδιαφέρουν μπορούμε να ενώσουμε αυτά τα σημεία με καλώδια τα οποία θα πηγαίνουν σε διακοπτάκια πάνω στο panel του παιχνιδιού ώστε το hacking να είναι αναστρέψιμο αλλά και εύκολα προσβάσιμο. Αυτή είναι κατά βάση η τεχνική του circuit bending, όταν θα υπάρξει με τον καιρό μια μεγαλύτερη άνεση και ευχέρεια μπορούμε να πειραματιστούμε με ποτενσιόμετρα, πυκνωτές, φωτοαντιστάσεις κλπ και με το πώς αυτά επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα. Επίσης, το μεγάφωνο που συνήθως υπάρχει σε αυτές τις συσκευές μπορεί να αντικατασταθεί από ένα jack(output) το οποίο θα μας επιτρέψει να χρησιμοποιήσουμε το τελικό -μουσικό πλέον- όργανο με κανονικούς ενισχυτές.
      Το αποτέλεσμα –αν και ποικίλει- είναι συνήθως ένας οργανικός out of space «τυχαίος» ήχος ο οποίος με λίγη φαντασία στη χρήση μπορεί να ιντριγκάρει άμεσα οποιαδήποτε ανήσυχη μουσική προσωπικότητα. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τη χρήση equalizer και εξωτερικών μονάδων εφφέ (delay, ring modulator κλπ) το αποτέλεσμα δεν θυμίζει καθόλου ότι ο ήχος προέρχεται από ένα απλό μουσικό παιχνίδι.

      Το γιατί

         Αυτό που διαφοροποιεί το circuit bending από τα παραδοσιακά όργανα είναι ο βασικός ρόλος που διαδραματίζει σε αυτά ο –εδώ και αιώνες εξόριστος από τη μουσική πραγματικότητα- παράγοντας της «τύχης». Οι οπαδοί του, αντί να προσπαθήσουν να χαλιναγωγήσουν την τυχαία συμπεριφορά των οργάνων τείνουν συνήθως να την ενισχύουν.    
         Τα circuit bending όργανα είναι ασταθή, απρόβλεπτα και δεν φαίνεται να πολυενδιαφέρονται για τις μουσικές κλίμακες. Πάραυτα, αυτή η νέα έκφραση δεν ενδιαφέρετε να καταφέρει κάποιο πλήγμα στο κατεστημένο μουσικό τοτέμ …απλά το αγνοεί. Ο ήχος που παράγεται από τα «βραχυκυκλωμένα» παιχνίδια, ο τρόπος που «παίζεται» αυτή η μουσική και η αισθητική του, πηγάζουν όλα από το ίδιο το circuit bending σε ανάδραση με τον μουσικό που το χρησιμοποιεί.


      Το αποτέλεσμα

         Για πρώτη φορά στην ιστορία της μουσικής αρχίζει να γίνεται ιδιαίτερα αισθητή η πρόταση, ότι η διαδικασία δημιουργίας και παραγωγής ήχων είναι εξίσου -αν όχι- σημαντικότερη από το ίδιο το μουσικό αποτέλεσμα! Για αυτόν που έχει βαρεθεί τους παραδοσιακούς τρόπους προσέγγισης της μουσικής, για αυτόν που θέλει να ανακαλύψει νέους τρόπους έκφρασης και να πειραματιστεί, το circuit bending έχει κάτι να του προσφέρει.


      http://www.getlofi.com/wp-content/uploads/2008/04/bentla.jpg


      Πηγές και βιβλιογραφία
      www.oddmusic.com
      www.anti-theory.com
      Ghazala Reed, Circuit bending, build your own alien instruments, Wiley Publishing, Indianapolis, 2005
       
       
      Ημ/νία: 10:49 - 07/06/09
    • DaRkNezZ

      Tutorial για φίλτρα

      By DaRkNezZ, in Παλιά Άρθρα,

      Εισαγωγή: Συνοπτικός οδηγός για την φύση του φιλτραρίσματος και το πως λειτουργεί με σχετικά παραδείγματα αντλούμενα από το Moog VCF. Εισαγωγή

      Αυτό το tutorial έχει ως σκοπό του να βοηθήσει όσους θέλουν να εξομοιώσουν και να καταλάβουν πως επιτυγχάνεται το φιλτράρισμα στα synthesizers, χρησιμοποιώντας για παράδειγμα το πασίγνωστο -24dB/oct transistor ladder Moog φίλτρο. Κατανόηση της λειτουργίας του φιλτραρίσματος καθώς και των ιδιοσυγκρασιών που ενυπάρχουν στο προαναφερθέν φίλτρο (και οι οποίες θα αναφερθούν παρακάτω αναλυτικά), θα οδηγήσει σε μία πιό πετυχημένη εξομοίωση του συγκεκριμένου φίλτρου και σε καλύτερη αναγνώριση και εκτίμηση της χροιάς του. Επίσης μπορεί να αποτελέσει απαρχή για την σχεδίαση άλλων φίλτρων με κατάλληλες τροποποιήσεις των παραμέτρων τους. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ακόμα και με μία πολύ καλή εξομοίωση του εν λόγω φίλτρου, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα εξομοιωθεί πλήρως και ένα Minimog ή κάποιο άλλο synthesizer, το οποίο περιέχει κάποιο τέτοιο φίλτρο, γιατί θα πρέπει να εξομοιωθούν και πάρα πολλά άλλα τμήματα.

      Υπάρχουν προφανώς πολλά οπτικά εργαλεία τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον συγκεκριμένο σκοπό, αλλά για το tutorial αυτό διάλεξα το περιβάλλον του Nord Modular G2 editor για να μπορέσω να αποδώσω οπτικά αυτά που περιγράφω και για να γίνει πιο κατανοητή η ανάλυση. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το περιβάλλον του NI Reactor, KYMA/Capybara, CSound, Eventide VSig και ένα σωρό άλλα εργαλεία.

      Αν υπάρξει κατάλληλη αποδοχή από τους αναγνώστες του noiz, θα επανέλθω με άλλα tutorial για άλλα τμήματα ενός synthesizer, όπως περιβάλλουσες, ταλαντωτές κ.λ.π.

       
      Γενικά

      Τα φίλτρα χωρίζονται σε:

      1.   Lowpass (ή high-cut)

      Αυτού του είδους τα φίλτρα κόβουν τις συχνότητες πάνω από την συχνότητα αποκοπής. Στα ελληνικά οι αντίστοιχες ορολογίες είναι χαμηλοδιαβατά ή χαμηλοπερατά.

      2.   Highpass (ή low-cut)

      Αυτού του είδους τα φίλτρα κόβουν τις συχνότητες κάτω από την συχνότητα αποκοπής. Στα ελληνικά οι αντίστοιχες ορολογίες είναι υψι-περατά.

      3.   Bandpass

      Αυτά τα φίλτρα κόβουν τις συχνότητες εκατέρωθεν της συχνότητας αποκοπής με αποτέλεσμα να περνάει αφιλτράριστη μόνο μία μπάντα συχνοτήτων. Στα ελληνικά οι αντίστοιχες ορολογίες είναι ζωνοδιαβατά ή ζωνοπερατά.

      Από το διάγραμμα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα τέτοιο φίλτρο με 2 φίλτρα εκ των οποίων ένα είναι lowpass και το άλλο είναι highpass, βαλμένα σε σειρά (serial configuration). Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει οι συχνότητες αποκοπής των 2 φίλτρων να είναι παραπλήσιες (αν όχι ίδιες), και η απόστασή τους (συχνοτικά εννοείται) καθορίζει το εύρος της ζώνης συχνοτήτων που περνάει αφιλτράριστο. Αν η απόσταση των δύο φίλτρων είναι αρκετά μεγάλη τότε το φίλτρο χάνει την ιδιότητά του να είναι bandpass και καταλήγει να είναι...

      4.   Notch (ή Band reject)

      Αυτού του είδους τα φίλτρα είναι το ακριβώς αντίθετο από τα bandpass φίλτρα – φιλτράρουν μόνο μία συγκεγρκιμένη ζώνη συχνοτήτων και επιτρέπουν την διέλευση συχνοτήτων εκατέρωθεν της συχνότητας αποκοπής. Μπορούν και αυτά να κατασκευαστούν με 2 φίλτρα εκ των οποίων ένα είναι lowpass και ένα είναι highpass (όπως στην περίπτωση με τα bandpass φίλτρα)

      Και στις δύο περιπτώσεις (bandpass και notch) δεν είναι απαραίτητο τα 2 φίλτρα να έχουν την ίδια απόκριση, δηλ. Δεν χρειάζεται κατ’ ανάγκη να είναι και τα δύο 12dB/oct ή και τα δύο 24dB/oct ή οτιδήποτε άλλο. Μπορεί κάλλιστα να έχουν διαφορετική απόκριση με συνέπεια και τα αντίστοιχα bandpass ή notch φίλτρα, να έχουν και αυτά διαφορετική απόκριση εκατέρωθεν της συχνότητας αποκοπής. Στο 95% των περιπτώσεων, τα bandpass και notch φίλτρα που υπάρχουν στα synthesizers έχουν την ίδια απόκριση εκατέρωθεν της συχνότητας αποκοπής – οπότε είναι καλό να ξέρουμε ότι μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα custom bandpass ή notch φίλτρο αν έχουμε τα παραπάνω.

      5.   Allpass

      Τα φίλτρα αυτά παίρνουν το όνομά τους από το γεγονός ότι δεν επιφέρουν κανενός είδους φιλτράρισμα καθ’ ότι επιτρέπουν όλες τις συχνότητες να περάσουν. Με αυτή την έννοια, ονομάζονται ίσως καταχρηστικώς φίλτρα, αλλά υπάρχει μία πολύ σημαντική λεπτομέρεια στην υλοποίηση του κυκλώματός των: ναι μεν επιτρέπουν σε όλες τις συχνότητες να περάσουν, αλλά στην έξοδο του φίλτρου οι συχνότητες αυτές είναι αντιστραμμένες ως προς την φάση τους κατά 180 μοίρες. Με κατάλληλες τεχνικές ανατροφοδότησης (feedback) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κατασκευάσουν phasers και επίσης χρησιμοποιούνται κατά κόρο στην χρήση reverbs. Π.χ. τα reverbs τύπου Gardner υλοποιούνται μέσω allpass φίλτρων.

      Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνονται οι αποκρίσεις των φίλτρων που αναφέρθηκαν παραπάνω:

      http://farm3.static.flickr.com/2445/3564404736_b95d35bd57_o.jpg

      δηλαδή:

      1: Lowpass
      2: Highpass
      3. Bandpass
      4. Band-reject ή Notch
      5. Allpass


      Ανάλυση φίλτρων (χρησιμοποιώντας Moog VCF)

      Παραθέτω ένα ηλεκτρονικό κύκλωμα το οποίο δεν περιγράφει ακριβώς το φίλτρο στο Minimoog (καθότι πολλές από τις τιμές των αντιστάσεων και πυκνωτών που εμφανίζονται σε διάφορα σημεία του κυκλώματος είναι λανθασμένες) αλλά νομίζω πως είναι το πιο κατανοητό για την συγκεκριμένη ανάλυση.

      http://farm4.static.flickr.com/3358/3578071385_f597ef9cb4_o.jpg

      Στο παραπάνω σχήμα, αυτό που μας ενδιαφέρει για την δική μας ανάλυση, είναι ότι υπάρχουν 3 αναλογικοί ταλαντωτές (που βρίσκονται στα αριστερά του σχεδιαγράμματος - με κίτρινο χρώμα) οι οποίοι οδηγούνται σε ένα μίκτη (mixer - με κόκκινο χρώμα), στην συνέχεια φιλτράρονται από το VCF που αποτελείται από 4 "σκαλάκια" (στην πραγματικότητα είναι 5 αλλά το πέμπτο χρησιμοποιείται για άλλο σκοπό - για αυτό αγνοήστε το), έπειτα οδηγούνται σε έναν διαφορικό ενισχυτή (differential amplifier - με κίτρινο χρώμα επάνω δεξιά) και από κει οδηγούνται σε δύο μεριές:

      1. στην έξοδο (για περαιτέρω επεξεργασία από VCA κ.λ.π.) και
      2. πίσω στην είσοδο του μίκτη (δημιουργώντας feedback, το οποίο φαίνεται με την μωβ γραμμή).

      Κάθε ένα από τα "σκαλάκια" 1, 2, 3, και 4 που απαρτίζουν ουσιαστικά το Moog VCF είναι ένα μονοπολικό (1-pole) φίλτρο, τύπου lowpass, το οποίο έχει απόκριση 6dB/oct. Ο όρος "πόλος" είναι δανεισμένος από τα μαθηματικά (δεν έχει να κάνει με τα ηλεκτρονικά κυκλώματα) και χρησιμοποιείται για να περιγράψει το αντίστοιχο φίλτρο.

      Κάθε ένα από τα 1-πολικά φίλτρα με απόκριση 6 dB/oct προκαλεί μετατόπιση των συχνοτήτων (phase shifting) κατά 45 μοίρες. Για να είμαι πιο ακριβής προκαλεί μετατόπιση κατά -45 μοίρες, καθώς η έξοδος του φίλτρου έπεται χρονικά της εισόδου, εξού και το πρόσημο (-), αλλά παρόλα αυτά μπορούμε, χάριν ευκολίας, να πούμε ότι είναι 45 μοίρες. Προφανώς γίνεται αντιληπτό ότι αν η έξοδος του πρώτου φίλτρου οδηγηθεί σε ένα δεύτερο φίλτρο, όμοιο με το πρώτο, τότε και αυτό με την σειρά του θα προκαλέσει μετατόπιση συχνοτήτων κατά άλλες 45 μοίρες και συνεπώς οι συχνότητες που θα βγούν από το δεύτερο θα είναι μετατοπισμένες, ως προς το αρχικό σήμα, κατά 90 μοίρες. Με τρία τέτοια φίλτρα, η μετατόπιση θα είναι 135 μοίρες ενώ με τέσσερα φίλτρα η μετατόπιση είναι 180 μοίρες. Άρα στο τέλος ενός 4-πολικού φίλτρου οι συχνότητες είναι αντεστραμμένες ως προς την φάση τους και ως προς το αρχικό σήμα και αυτό ακριβώς το φαινόμενο εκμεταλλευόμαστε για να δημιουργήσουμε το φιλτράρισμα. Η αντίστοιχη (απλοϊκή) εξομοίωση στον editor του Nord Modular έχει ως εξής:

      http://farm4.static.flickr.com/3341/3578895716_569cedecb9_o.jpg

      Στο παραπάνω διάγραμμα, υπάρχει μόνο ένας ταλαντωτής του οποίου η έξοδος οδηγείται διαδοχικά σε κάθε ένα από τα φίλτρα (τα οποία είναι 6dB/oct). Προφανώς, το παραπάνω patch απέχει πόρρω από το να χαρακτηριστεί Moog VCF, αλλά σιγά - σιγά θα προσθέσουμε και άλλα modules, εξηγώντας παράλληλα για ποιό λόγο τα προσθέτουμε και που εξυπηρετούν.

      Όταν λοιπόν το σήμα στην έξοδο του φίλτρου οδηγηθεί πάλι στην είσοδό του, είναι προφανές ότι θα υπάρχουν οι αρχικές συχνότητες (που προέρχονται προφανώς από το μη φιλτραρισμένο σήμα) και οι αντεστραμμένες ως προς την φάση συχνότητες (κατά 180 μοίρες όπως προανέφερα). Επειδή η είσοδος του φίλτρου είναι μοναδική όμως δεν μπορούμε να έχουμε και τις μεν και τις δε. Χρειαζόμαστε έναν τρόπο να οδηγήσουμε και τις αρχικές συχνότητες και τις αντιστραμμένες στο φίλτρο και αυτό γίνεται μέσω ενός μίκτη. Ο μίκτης ως γνωστό «προσθέτει» σήματα και στην προκειμένη περίπτωση αν προστεθεί μία συχνότητα με την αντιστραμμένη της το αποτέλεσμα θα είναι 0. Αυτή ακριβώς η πρόσθεση των συχνοτήτων είναι το φίλτραρισμα και λειτουργεί όπως ακριβώς στα μαθηματικά:

      x + (-x) = 0

      http://farm4.static.flickr.com/3359/3578895766_b94139315e_o.jpg

      Στο παραπάνω σχήμα έχω τοποθετήσει έναν μίκτη ο οποίος χρησιμεύει στο να μιξάρει το απ' ευθείας σήμα του ταλαντωτή με το φιλτραρισμένο και παράλληλα (κατά 180 μοίρες) αντεστραμμένο του. Το μωβ καλώδιο είναι αυτό που δημιουργεί το feedback (σε πλήρη αντιστοιχία με το μωβ καλώδιο που φαίνεται στο διάγραμμα του Moog VCF). Παρατηρείστε ότι στον μίκτη υπάρχει ένα κουμπάκι Inv (Inv από την λέξη Inverse = αναστροφή) το οποίο είναι πατημένο, αντιστρέφοντας έτσι την φάση του σήματος. Σε επόμενο σχεδιάγραμμα θα δούμε πως μπορούμε να δημιουργήσουμε μία τέτοια αναστροφή με άλλον τρόπο.

      Τώρα προκύπτει το εύλογο ερώτημα γιατί δεν έχουμε πλήρες φιλτράρισμα, αφού ως γνωστό υπάρχουν και άλλες συχνότητες πάνω από την συχνότητα αποκοπής που περνάνε παρ’όλο που είναι και αυτές... κουρεμένες. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουμε μόνο 180 μοίρες αναστροφή αλλά και οποιονδήποτε άλλο αριθμό μοιρών μεταξύ 0 και 180! Προφανώς οι ενδιάμεσοι αυτοί αριθμοί δεν αναιρούνται ολοκληρωτικά αλλά μερικώς, π.χ. αν έχουμε μία μετατόπιση 90 ή 45 μοιρών, τότε στον μίκτη συμβαίνει το εξής:  

      180 + (-45) = 135 μοίρες

      και συνεπώς και αυτές οι συχνότητες δεν παρουσιάζουν πλήρη εξασθένιση στην έντασή τους αλλά μερική, δηλαδή με άλλα λόγια φιλτράρονται μεν αλλά όχι πλήρως. Το φιλτράρισμα λοπόν είναι ακριβώς αυτό: οποιαδήποτε εξασθένιση, είτε πλήρης είτε μερική, της έντασης της εκάστοτε αρμονικής που περνάει από το φίλτρο. Όσο πιο μακριά (συχνοτικά) από την συχνότητα αποκοπής (cutoff frequency) βρίσκεται μία αρμονική τόσο περισσότερη μετατόπιση φάσης θα υποστεί και τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να φιλτραριστεί πλήρως (εάν το φίλτρο είναι 24dB/oct).

      Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό σε οποιαδήποτε περίπτωση είναι ότι οι συχνότητες αποκοπής των επιμέρους 6dB φίλτρων πρέπει να είναι ρυθμισμένες να δείχνουν στην ίδια συχνότητα, έτσι ώστε να παρατηρηθεί το φαινόμενο resonance και κατ’ επέκταση το φαινόμενο της ιδιοταλάντωσης (self-oscillation).

      Στην συγκεκριμένη ανάλυση πρέπει να επισημανθεί ότι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για την δημιουργία resonance, είναι το είδος της κυματομορφής. Από τις συνήθεις κυματομορφές που υπάρχουν στα synthesizers, αυτές που προσφέρονται περισσότερο είναι αυτές των οποίων το συχνοτικό περιεχόμενο είναι πλούσιο, και αυτές είναι κατά σειρά:

      1. Noise (που περιέχει όλες τις αρμονικές σε διάφορες εντάσεις
      2. Sawtooth (που περιέχει όλες τις "ακέραιες" - integer harmonics)
      3. Pulse (με duty cycle = 50% δηλαδή τετραγωνική κυματομορφή - που περιέχει τις μονές ακέραιες αρμονικές - odd integer harmonics)
      4. Triangle
      5. Sine

      Η τριγωνική κυματομορφή εξαιτίας του πολύ φτωχού συχνοτικού περιεχομένου της δεν προσφέρεται καθόλου για παραγωγή resonance, ενώ η ημιτονοειδής κυματομορφή αποτελείται από μία και μόνη συχνότητα (την θεμελιώδη συχνότητα - fundamental frequency) και επίσης δεν προσφέρεται για παραγωγή resonance. Στην πραγματικότητα, θα πίστευε κανείς ότι δεν έχει κανένα νόημα να φιλτράρουμε μία ημιτονοειδής (sine) κυματομορφή αφού δεν υπάρχουν αρμονικές για να κοπούν. Το φίλτρο όμως δεν διαχωρίζει την θεμελιώδη συχνότητα από τις άλλες αρμονικές, και συνεπώς θα προσπαθήσει (ανεπιτυχώς βέβαια   ) να φιλτράρει και την θεμελιώδη συχνότητα! Το μόνο που καταφέρνει είναι να της μειώσει ανεπαίσθητα την ένταση και τίποτε άλλο. Δοκιμάστε το για να διαπιστώσετε του λόγου το αληθές.

      Ένα παράδειγμα ενός φίλτρου το οποίο δεν λειτουργεί με τον τρόπο που ανέφερα είναι το φίλτρο του Roland TB-303 το οποίο είναι τύπου ladder αλλά αντί για transistors χρησιμοποιεί διόδους (diodes). Στην πραγματικότητα είναι ένα φίλτρο με θεωρητική απόκριση 24dB/oct παρ’όλο που είναι ευρύτερα γνωστό ότι η πραγματική απόκριση είναι 18dB/oct και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από τα 4 single-pole φίλτρα που απαρτίζουν το κύκλωμα, το πρώτο δεν έχει την ίδια συχνότητα αποκοπής με τα υπόλοιπα με αποτέλεσμα το φίλτρο να μην τίθεται σε ιδιοταλάντωση (self-oscillation).

      Ας βελτιώσουμε λίγο το patch στον editor του Nord Modular, προσθέτοντας ένα Constant module, το οποίο παρέχει (όπως φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα) μία τιμή (την ίδια προφανώς τιμή) και στα 4 επιμέρους φίλτρα, ελέγχοντας τα. Του δίνουμε και ένα κατάλληλο όνομα...

      http://farm4.static.flickr.com/3586/3578895828_09164cfc13_o.jpg

      και συνεχίζουμε την προσομείωση.

      Ανέφερα πιο πάνω, ότι είναι σημαντικό να αντιστραφεί το σήμα πριν προστεθεί στον μίκτη έτσι ώστε να παραχθεί το φαινόμενο resonance. Για τον συγκεκριμένο σκοπό υπάρχει το κουμπάκι Inv, αλλά υπάρχει και άλλος τρόπος (σαφώς πιο ευέλικτος - τουλάχιστον μακρυπρόθεσμα) και είναι ένα module το οποίο ονομάζεται Gain Controller. Αυτό το module είναι πάρα πολύ σημαντικό, καθότι επιτρέπει στον χρήστη να "ελέγξει" ένα σήμα με ένα άλλο. Όταν λέμε "ελέγξει" - πρέπει να αποσαφηνίσουμε τι ακριβώς κάνει και θα φανεί γιατί είναι σημαντικό. Γενικά κάθε είδους διαμόρφωση σε ένα synthesizer, περιγράφεται από τον τύπο:

      (Σήμα Α * Σήμα Β) +/- offset

      όπου Α και Β είναι τα δύο σήματα (τα οποία με κάποιο τρόπο διαμορφώνονται) και στο αποτέλεσμα της διαμόρφωσης αυτής προστίθεται ή αφαιρείται μία μετατόπιση (ή αλλιώς offset). Βλέπουμε ότι στον παραπάνω τύπο υπάρχει το σύμβολο *, δηλαδή τα σήματα όταν διαμορφώνονται στην πραγματικότητα πολλαπλασιάζονται. Και επειδή το Nord Modular είναι ψηφιακό synthesizer, είναι σαν να πολλαπλασιάζουμε δύο αριθμούς (οι οποίοι ανά πάσα χρονική στιγμή) εκφράζουν το αντίστοιχο αναλογικό σήμα. Άρα, το module Gain Controller πολλαπλασιάζει αριθμούς - και για να το επεκτείνω και λίγο το ίδιο κάνει οποιοδήποτε module τύπου Gain Controller, είτε αναλογικό (οπότε τα διαμορφώνει άμεσα) είτε ψηφιακό.

      Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα μεγαλύτερα "μυστικά" το οποίο αν κατανοήσει κάποιος βρίσκεται πολύ κοντά σε οποιαδήποτε υλοποίηση: πρέπει να γίνει κατανοητό τι ακριβώς κάνει ένα module εσωτερικά (ποιά λειτουργία επιτελεί) και ΟΧΙ τι γράφει επάνω του! Επειδή ένα module αναγράφει Gain Controller δεν πάει να πει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο ως τέτοιο. Επειδή σε κάποιο synthesizer γράφει επάνω ADSR αυτό δεν σημαίνει ότι η μόνη διεργασία που επιτελεί το εν λόγω module, είναι να παίζει το ρόλο περιβάλλουσας. Ένα ADSR μπορεί να είναι και LFO, και σε κάποια synthesizers μπορεί να είναι και φίλτρο, όπως μπορεί να είναι και ταλαντωτής. Το τι είναι κάθε φορά εξαρτάται από το πως είναι συνδεδεμένο με τα υπόλοιπα τμήματα και ποιές είναι οι τιμές των παραμέτρων του.

      Στην πράξη:

      http://farm4.static.flickr.com/3611/3578090991_4b0e41b3af_o.jpg

      Στο παραπάνω patch αφαίρεσα το κουμπάκι Inv - και εξομοίωσα την λειτουργία του ως εξής:

      α. Έχω ένα Constant Value module, το οποίο παρέχει μία συγκεκριμένη αριθμητική τιμή από ένα προκαθορισμένο εύρος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση διάλεξα την τιμή -1 γιατί...

      β. έχω ένα Gain Controller module το οποίο (όπως προανέφερα) πολλαπλασιάζει δύο σήματα. Στην πρώτη είσοδο έχω κατευθύνει την έξοδο του φίλτρου (με -180 μοίρες μετατόπιση φάσης) και στην δεύτερη είσοδο έχω κατευθύνει ένα καλώδιο από το Constant Value module με την τιμή -1.

      Άρα (-180) * (-1) = 180

      και έτσι επιτεύχθηκε η αναστροφή.
      Σε αυτό το patch έχω προσθέσει άλλους 2 ταλαντωτές με πριονωτές κυματομορφές, τα σήματα των οποίων οδηγούνται σε ένα μίκτη με το όνομα VCO Mixer. Η έξοδος του μίκτη αυτού οδηγείται σε έναν δεύτερο μίκτη (ο οποίος ουσιαστικά περιέχει το σήμα των ταλαντωτών και το Feedback όπως το είδαμε πιο πριν). Στον editor του Nord Modular υπάρχουν και modules με περισσότερες εξόδους (π.χ.   άλλα έχω χρησιμοποιήσει 2 για να φαίνεται πιο καθαρά η modular διάσταση του συγκεκριμένου patch:

      http://farm4.static.flickr.com/3622/3578091087_8808d87ffa_o.jpg

      Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω κάποια tips για την δημιουργία bass ήχων, ορμώμενος από το γεγονός ότι το Minimoog έχει 3 ταλαντωτές, και πολλοί πιστεύουν ότι όσους περισσότερους ταλαντωτές θα βάλουν τόσο πιο εντυπωσιακός θα είναι ο ήχος... Δυστυχώς, δεν πάει έτσι, καθότι όσο περισσότερες αρμονικές υπάρχουν σε ένα σήμα, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα κάποιες από αυτές να αλληλοαναιρούνται (το γνωστό phasing effect), καταστρέφοντας έτσι την δύναμη που πρέπει να έχουν οι μπάσοι ήχοι και καθιστώντας τους... ισχνούς.

      Προτείνω, λοιπόν, μία πριονωτή (π.χ.) κυματομορφή στον ένα ταλαντωτή και μία πριονωτή (ή παλμική) κυματομορφή στον άλλον κουρδισμένη μία οκτάβα πιο πάνω. Αυτό που επιτυγχάνουμε με το να τοποθετήσουμε μία οκτάβα πιο πάνω την δεύτερη κυματομορφή είναι να μειώσουμε τις πιθανότητες αλληλοαναίρεσης όταν μιξαριστούν τα αντίστοιχα σήματα. Επίσης, οι εντάσεις των δύο αυτών κυματομορφών, δεν πρέπει να είναι ποτέ ίδιες και με αυτό τον τρόπο μειώνουμε ακόμη περισσότερο την πιθανότητα αλληλοαναίρεσης. Μπορείτε άνετα να χρησιμοποιήσετε τριγωνικές κυματομορφές για τον σκοπό αυτό, οι οποίες ούτως ή άλλως έχουν ασθενές συχνοτικό περιεχόμενο, και άρα δεν κινδυνεύει τόσο ο ήχος, όπως επίσης μπορείτε να προσθέσετε μία τριγωνική ή μια ημιτονοειδής κυματομορφή μία οκτάβα πιο κάτω από αυτή του ταλαντωτή 1, δημιουργώντας έτσι ουσιαστικά έναν sub-oscillator και ενισχύοντας την θεμελιώδη συχνότητα.

      Στο patch έχουν προστεθεί πλέον LFO και περιβάλλουσες, τρείς στον αριθμό:

      a. μία για το τονικό ύψος (Pitch Envelope) με μπλε χρώμα, της οποίας το σήμα μιξάρεται με το σήμα του LFO (το οποίο ουσιαστικά παρέχει vibrato) και ρυθμίζει την "αστάθεια" του τονικού ύψους και των τριών ταλαντωτών - μία πρώτη προσπάθεια προσομοίωσης των αναλογικών ταλαντωτών οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν κάθονται ποτέ ήσυχοι...  

      b. μία περιβάλλουσα για το φίλτρο που φτιάξαμε (Filter envelope), με πράσινο χρώμα, της οποίας το σήμα μιξάρεται με το σήμα του LFO και ρυθμίζει την συμπεριφορά της συχνότητας αποκοπής του φίλτρου σε σχέση με τον χρόνο και

      c. μία περιβάλλουσα για την ένταση του σήματος (Volume envelope), με κίτρινο χρώμα, η οποία είναι υπεύθυνη για το πως συμπεριφέρεται η ένταση του σήματος ως προς τον χρόνο.
      Το παρακάτω patch έχει κάποιες βελτιώσεις, σε σχέση με το προηγούμενο. Έχω προσθέσει ένα LFO το οποίο χρησιμοποιείται για tremolo και ένα Keyboard Module το οποίο παρέχει κάποιες επιλογές συνδεσιμότητας και ελέγχου διαφόρων παραμέτρων από το κλαβιέ, καθιστώντας τον ήχο ακόμη πιο εκφραστικό:

      α. Η έξοδος Wheel από το Keyboard Module κατευθύνεται μέσω ενός καλωδίου στην παράμετρο Rate του Pitch LFO, ρυθμίζοντας έτσι το τονικό ύψος από την ρόδα τονικής διαμόρφωσης και

      β. Η έξοδος Aftertouch από το Keyboard Module κατευθύνεται στην παράμετρο Rate του Tremolo LFO, ρυθμίζοντας έτσι την ταχύτητα του τρέμολο από το aftertouch του κλαβιέ.

      http://farm4.static.flickr.com/3412/3578091165_64e843e5f3_o.jpg

      Θα επανέλθω αργότερα με περισσότερες πληροφορίες για το φίλτρο Moog VCF, και αν υπάρχει ενδιαφέρον και για άλλα φίλτρα όπως αυτό του TB-303.
      Η ύπαρξη ενός τρόπου ανατροφοδότησης (feedback) σχετίζεται άμεσα με την δημιουργία resonance και κατά συνέπεια με το φαινόμενο της ιδιοταλάντωσης (self oscillation). Στην ιδιοταλάντωση, έχουν αφαιρεθεί όλες οι συχνότητες που υπάρχουν εκατέρωθεν της συχνότητας αποκοπής και μένει μία και μοναδική ημιτονοειδής κυματομορφή με συχνότητα ίση με την συχνότητα του φίλτρου (δηλ. την cutoff frequency). Σε αυτή την περίπτωση το φίλτρο λειτουργεί ως ταλαντωτής και σε πολλά αναλογικά synthesizers η παραγόμενη ημιτονοειδής κυματομορφή είναι εξαιρετικής καθαρότητας και χρησιμοποιείται με διάφορους τρόπους, π.χ. για την δημιουργία bass drums. Αν το εκάστοτε synthesizer δίνει την δυνατότητα tracking απ' ευθείας από το κλαβιέ, τότε μπορούμε ουσιαστικά να παίξουμε με το φίλτρο όπως ακριβώς θα παίζαμε με οποιοδήποτε ταλαντωτή. Άρα δεν χρειάζεται κάποιος να ψάχνει για samples από bass drums, αρκεί ένα φίλτρο σε ιδιοταλάντωση και 1-2 γρήγορες περιβάλλουσες.

      Πέραν τούτου όμως, η ανατροφοδότηση δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του Minimoog καθότι υπάρχει και σε διάφορα άλλα synthesizers τα οποία δεν έχουν την ίδια ακουστική συμπεριφορά. Π.χ. στο Jupiter-8 υπάρχει ένα 24dB/oct φίλτρο το οποίο ναι μεν είναι resonant, αλλά είναι υλοποιημένο διαφορετικά: είναι βασισμένο σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα (IC) σε αντίθεση με το Minimoog το οποίο αποτελείται από διακριτά ηλεκτρονικά (discreet) και η ηχητική τους διαφορά ως προς το resonance είναι εμφανής.

      Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ένα "τεχνικό" σφάλμα στο φίλτρο του Minimoog το οποίο είναι το σημαντικότερο (κατά την γνώμη μου) γνώρισμά του και είναι άμεσα υπεύθυνο για τον χαρακτηριστικό ήχο του Minimoog: ότι το resonance ελαττώνεται όσο πλησιάζουμε χαμηλότερες συχνότητες αποκοπής ενώ σε άλλα synthesizers ΔΕΝ συμβαίνει αυτό. Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού είναι ότι το Minimoog δεν είναι ότι καλύτερο για resonant basses σε αντίθεση π.χ. με το Jupiter-8 στο οποίο το resonance δεν μειώνεται όταν μειώνεται και η cutoff frequency και αυτός είναι και ο λόγος γιατί τα resonant basses στο Jupiter 8 ακούγονται πιο επιθετικά.

      Αυτό ακριβώς το σφάλμα είναι που διέφευγε από όλους αυτούς που προσπάθησαν κατά καιρούς να κλέψουν το πατενταρισμένο Moog φίλτρο. Ακόμη και η ARP η οποία έκλεψε την σχεδίαση του φίλτρου και την υλοποίησε σε κάποιες εκδόσεις του ARP 2600 δεν το πέτυχε ακριβώς...   Προφανώς, μία ακόμη πιο επιτυχημένη εξομοίωση του φίλτρου θα περιλάμβανε ΚΑΙ voltage controlled resonance και όχι μόνο voltage controlled cutoff frequency. Λίγα synthesizers προσφέρουν voltage controlled resonance - ίσως σε κάποια VA να υπάρχει αυτή η δυνατότητα αλλά γενικά είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο είναι σπάνιο ακόμα και σε modular συστήματα. Ένα synthesizer που δίνει αυτή την δυνατότητα είναι το Andromeda - αλλά ενώ στο Minimoog VCF ενυπάρχει μέσα στα χαρακτηριστικά του φίλτρου στο Andromeda πρέπει να προσομοιωθεί. Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος που διάφοροι τύποι λένε ότι το Moog φίλτρο του Andromeda δεν είναι το ίδιο με το Moog φίλτρο στο Minimoog. Φυσικά και δεν είναι, καταρχάς γιατί το Moog φίλτρο στο Andromeda είναι εξομοίωση του φίλτρου του Moog Modular (που όπως προείπα δεν είναι ακριβώς ίδιο με το Minimoog) και αφετέρου γιατί η voltage controlled resonance ΔΕΝ υπάρχει αυτούσια. Υπάρχει τρόπος όμως να εξομοιωθεί και αυτό το φαινόμενο ακόμη και στο Nord Modular, παρ' όλο που φοβάμαι ότι το patch θα αρχίσει να ... ξεφεύγει.

      Πέραν τούτου, υπάρχουν και ένα σωρό άλλα φαινόμενα τα οποία λαμβάνουν χώρα, τα οποία είτε είναι δύσκολο να εξομοιωθούν είτε είναι δύσκολο να μελετηθούν (πόσο μάλλον να εξομοιωθούν).


      Περαιτέρω βελτιώσεις

      Για να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο η προσομοίωση, όχι μόνο στο Nord Modular, αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο ψηφιακό synthesizer, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το εξής:

      Ανατροφοδοτήσεις (feedback loops) όπως αυτή που προκαλεί το φαινόμενο resonance παρουσιάζουν αστάθεια περίπου στο 1/8 της συχνότητας του εκάστοτε ψηφιακού synthesizer. Έτσι σε ένα synthesizer όπως το Access Virus TI ή το Nord Modular G2, τα οποία λειτουργούν στα 96 KHz, είναι εύκολο να διαπιστώσουμε με μία απλή διαίρεση ότι αυτού του είδους το feedback παρουσιάζει αστάθεια στα 96 KHz / 8 = 12 KHz. Με άλλα λόγια όταν η συχνότητα αποκοπής πλησιάζει τα 12 KHz, η ηχητική συμπεριφορά του resonance δεν είναι η αναμενόμενη. Στην περίπτωση του Moog VCF αυτό δεν αποτελεί πολύ μεγάλο πρόβλημα γιατί ούτως ή άλλως το Moog VCF δεν ανοίγει παραπάνω από 12 KHz (άλλο ένα tip!) αλλά σε διαφορετικά φίλτρα μπορεί το πρόβλημα να είναι πιο εμφανές.

      Για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο αυτό, υπάρχουν συνήθως 2 τρόποι (τουλάχιστον 2 ξέρω εγώ)

      1. να γίνεται oversampling στο φίλτρο ή
      2. να μειωθεί το feedback όταν πλησιάζουμε σε αυτές τις συχνότητες (που είναι και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα περισσότερα synthesizers).
       
    • Waterfall-K
      Εισαγωγή: Μια αναφορα στα βασικοτερα και γνωστοτερα ειδη των synths. Τα synths χωριζονται σε δυο μεγαλες κατηγοριες, τα Αναλογικα και τα Ψηφιακα.
      Τα Αναλογικα synths χωριζονται κι αυτα με τη σειρα τους σε δυο κατηγοριες, τα Μονοφωνικα και τα Πολυφωνικα. Ολα χρησιμοποιουν την κλασσικη sound engine αφαιρετικης συνθεσης, δηλαδη_χοντρικα_μια κυματομορφη που περναει απο καποιο φιλτρο αφαιρωντας καποια μερη της και αλλαζοντας/διαμορφωνοντας τη χροια της.

      Στα Ψηφιακα synths εχουμε αρκετες κατηγοριες. Η βασικη αρχη της αφαιρετικης συνθεσης βρισκεται και εκει, αφου τα περισσοτερα εξ αυτων χρησιμοποιουν καποιο(α) ειδος(η) φιλτρου(ων). Απο κει και περα, υπαρχουν διαφορες κατηγοριες ψηφιακων synths που κατατασσονται συμφωνα με την sound engine που χρησιμοποιουν, δηλαδη τη μεθοδο συνθεσης του ηχου τους.
        Οι πλεον κλασσικες ψηφιακες κατηγοριες synth:   FM synths:
      Παραγουν ηχο με την FM  (FM = Frequency Modulation) μεθοδο συνθεσης, μια μεθοδο που αναπτυχθηκε και χρησιμοποιειται απο τη Yamaha. Εδω εχουμε ενα αριθμο απο_κυριως_sine waves (συνηθως 2 ως 6) οι οποιες ονομαζονται Operators, χωριζονται σε Carriers και Modulators και φτιαχνουν συνδυασμους οι οποιοι λεγονται Algorithms. Οι Carrier Operators διαμορφωνονται απο τους Modulator Operators. Εμεις ακουμε παντα τους Carrier Operators, οι Modulator Operators δεν μπορουν να ακουστουν, η δουλεια τους ειναι μονο να διαμορφωνουν τους Carriers. Το ποιοι Operators παιζουν τον ρολο των Carriers και των Modulators δεν ειναι standard και εξαρταται απο τον αλγοριθμο στον οποιο βρισκονται καθε φορα.

      Tα παραπανω ειναι αρκετα γενικα και βασικα, δεν εχει νοημα να αναλυσουμε εδω πιο πολυ την FM, η οποια βεβαια ειναι αρκετα δυσκολη στη χρηση, ή πιο σωστα, ειναι καπως δυσκολη στην εκμαθηση, αλλα εχει καταπληκτικα ηχητικα αποτελεσματα.
        http://s17.postimg.org/qnvkmbgin/Algorithm_11c.png
      Algorithm 11 απο τα Yamaha DX1/DX5/DX7.
      Oι δυο Operators στη βαση (1,4) ειναι Carriers (οι Operators στη βαση καθε αλγοριθμου ειναι παντα Carriers) και οι αλλοι 4 Operators ειναι Modulators.
      Στον συγκεκριμενο αλγοριθμο, ο Modulator 5 διαμορφωνει τον Carrier 4, o Modulator 6 διαμορφωνει επισης τον Carrier 4 αλλα και τον εαυτο του (feedback loop), ενω ο Modulator 3 διαμορφωνει τον Modulator 2 ο οποιος διαμορφωνει τον Carrier 1.
      Στα FM synths του παραδειγματος μας, υπαρχουν 32 διαφορετικοι αλγοριθμοι αποτελουμενοι ο καθενας απο 6 Operators σε διαφορετικες θεσεις και ρολους.   http://s29.postimg.org/nj75py5fr/DX5.png
      Yamaha DX5, 1985   Rompler synths:
      Τα synths αυτα ειναι τα πλεον διαδεδομενα στις μερες μας. Αφαιρετικου τυπου synths, η βασικη διαφορα που εχουν με ενα αναλογικο αφαιρετικο synth, περαν του οτι ειναι ψηφιακα, ειναι ο τροπος παραγωγης των κυματομορφων τους, οι οποιες ειναι samples φυσικων ή/και ηλεκτρικων/ηλεκτρονικων οργανων, αναλογικων κυματομορφων απο διαφορες πηγες, πολλες φορες απο γνωστα παλιοτερα synths (αλλα οχι παντα), αλλων τυχαιων μη μουσικων ηχων, ηχητικων εφφε κλπ.

      Οι δυνατοτητες παραγωγης νεων ηχων μεσα απο μια "συλλογη" μερικων/πολλων χιλιαδων κυματομορφων (ιδιαιτερα αν τα Rompler εχουν την δυνατοτητα να φορτωνουν και νεες κυματομορφες περαν αυτων που ειναι ηδη εγκατεστημενες στη ROM τους) ειναι φυσικα τεραστιες σε συγκριση με τα αντιστοιχα αναλογικα αφαιρετικου τυπου synths, τα οποια δεν διεθεταν/τουν πανω απο 3-4 βασικες κυματομορφες.
      Τα Rompler synths ακολουθουν συνηθως τον αφαιρετικο τροπο συνθεσης, τουλαχιστον στα βασικα, δηλαδη μια Χ κυματομορφη (Sample) περασμενη απο διαφορες περιβαλλουσες και φιλτρα...
        http://s29.postimg.org/uj54gtbzb/folder.png
      Yamaha Motif XF, το πιο διαδεδομενο Rompler/Sampler στις μερες μας   Additive synths:
      Δεν υπαρχουν πολλα. H προσθετικη συνθεση ηχου ειναι δυσκολη. Σε αντιθεση με την αφαιρετικη μεθοδο, ενα additive synth εχει σαν βαση μια sine wave στην οποια μπορουν να προστεθουν μεχρι και 127 αρμονικες οι οποιες θα παραξουν τον τελικο ηχο.  
      Κλασσικα additive synths ηταν το Kawai K5 στα 80s και το Kawai K5000 στα 90s.
        http://s1.postimg.org/cesj93xwf/Kawai_K5000_S.png
      Kawai K5000S, 1996   VA (1) (Virtual Analog) synths:
      Digital synths που προσπαθουν (και το καταφερνουν μια χαρα πλεον) να προσομοιασουν τον ηχο των παλιων αναλογικων synths μεσω digital sound modeling. Φυσικα τα σημερινα VA μπορουν να κανουν πολλα περισσοτερα απ'το να προσπαθουν να ακουστουν σαν αναλογικα. Κλασσικο VA παραδειγμα το παρακατω.
        http://s1.postimg.org/lnlirqs0v/novation_supernova_ii.png
      Novation SuperNova II, 1998   VA (2) (Virtual Acoustic) synths:
      Υπερσπανια synths κατασκευασμενα απο τη Yamaha, η οποια κυκλοφορησε μονο 3 μοντελα στις αρχες/μεσα των 90s. Το VL1 για παραδειγμα, που ηταν και το πρωτο της σειρας, ηταν πολυ μπροστα απο την εποχη του. Διεθετε μια πολυ "προχώ" Physical Modelling sound engine με την οποια μπορουσε καποιος να φτιαξει και να παιξει ακουστικους ηχους με απιστευτη φυσικοτητα και ρεαλισμο, καθως και εντελως νεους και "παρανοϊκους" ηχους που δεν ειχαν ακουστει ποτε μεχρι τοτε (αλλα και σημερα). Το VL1 ειδικευοταν κυριως στην παραγωγη virtual μοντελων εγχορδων και πνευστων οργανων, γνωστων αλλα και εντελως φανταστικων.

      Φανταστειτε πχ ενα οργανο που θα ειναι ξυλινο εγχορδο, μηκους 7 μετρων, με 85 χορδες και που θα παιζεται οχι με τα χερια ή με καποιο δοξαρι αλλα με το...φυσημα του μουσικου, οπως παιζεται ενα σαξοφωνο για παραδειγμα ή αλλο πνευστο. Ή το αντιθετο. Οργανα που στην πραγματικοτητα δεν θα μπορουσαν να φτιαχτουν, στο VL1 μπορουσες μεσω διαφορων πολυπλοκων virtual μοντελων να τα φτιαξεις, και το κυριοτερο, να παιξεις μ'αυτα μεσω διαφορων controller και του πληκτρολογιου και να δεις πως θα ακουγονταν αν υπηρχε ποτε η δυνατοτητα να κατασκευαστουν.

      Δυστυχως η εποχη που κυκλοφορησαν αυτα τα synths δεν ηταν η σωστη, η Ιαπωνια δεν ηταν και στα καλυτερα της οικονομικα, το ιδιο και η Yamaha. H οικονομικη υφεση απ'τη μια και η προοδος της sampling τεχνολογιας απ'την αλλη που γινοταν καθημερινα πλεον ολο και πιο φτηνη, δεν αφηνε περιθωρια για μαζικη παραγωγη τοσο προχωρημενων hi-tech οργανων σε ανταγωνιστικες τιμες.  

      H VL/VP σειρα ηταν limited edition. Το_μονοφωνικο_VL1 στοιχιζε £4000/€5600 το 1994, ενω η ναυαρχιδα της σειρας, το πολυφωνικο VP1 επαιζε περιπου στα £10,000/€14,000.
      Τον Απριλιο του 2014 εκανε την εμφανιση του στο eBay ενα VP1 στην τιμη των €25,000.
        http://s3.postimg.org/v42qumh8z/Yamaha_VL1.png
      Yamaha VL1

      http://s1.postimg.org/f5eboozwf/VP1_1.png
      Yamaha VP1   Wavetable synths:
      Τα synths αυτα εχουν τις ριζες τους στη Γερμανικη εταιρεια PPG, και συγκεκριμενα στην Wave σειρα της (Wave 2 / Wave 2.2 / Wave 2.3) στα 80s. Η συνθεση ηχου που χρησιμοποιουν λεγεται Wavetable Synthesis. Wavetable ειναι μια "ταμπλετα"/λιστα με κυματομορφες (waves), αναμεσα στις οποιες μπορει να κινηθει καποιος με διαφορους τροπους. Ο αριθμος και ο τυπος των κυματομορφων που περιεχει η καθε wavetable διαφερει απο synth σε synth, το Waldorf Blofeld για παραδειγμα εχει 68 wavetables, οπου η καθε μια εξ αυτων περιεχει 64 διαφορετικες κυματομορφες, ενω αρκετες απο τις wavetables ειναι "δανεισμενες" απο το PPG Wave, μια και η Waldorf ειναι η "μετενσαρκωση" της PPG.

      Οι κυματομορφες της καθε wavetable μπορουν να παιχτουν ολες ή ορισμενες μονο, σε σειρα ή με τυχαιο start point, διαφορετικες κυματομορφες μπορουν να παιχτουν επισης αναλογα το velocity της νοτας ή την ιδια την νοτα, μπορει να γινει real time αλλαγη/περασμα των κυματομορφων μεσα σε καποια wavetable με χρηση του LFO ή καποιου controller οπως το Mod Wheel κλπ. Η Wavetable ειναι πολυ ισχυρη σαν μεθοδος συνθεσης και μπορει να παραξει ιδιαιτερα και μοναδικα "κινουμενα" ηχητικα τοπια.
        http://s28.postimg.org/58c3363rx/Waldorf_Wave.png
      Waldorf Wave, 1993   Samplers:
      Τα Samplers ειναι synths? Φυσικα και ειναι, αφου μπορουν και διαμορφωνουν τον ηχο οπως τα περισσοτερα synths, δηλ. και σ'αυτα θα βρει κανεις φιλτρα, περιβαλλουσες, LFO κλπ. Tα τελευταια χρονια τα περισσοτερα hardware samplers ηταν/ειναι ενσωματωμενα σε flagship workstations, οπως τα Korg Kronos, Roland Fantom, Yamaha Motif κλπ, αλλα και σε πληθος αλλων digital συσκευων.

      Καποτε τα samplers ηταν υποθεση πολυ λιγων μουσικων/συνθετων. Ποσοι μπορουσαν στα 80s να αποκτησουν ενα Synclavier ή ενα Fairlight CMI? Καποιοι πολυ φραγκατοι και μετρημενοι στα δαχτυλα, καθως και μερικα μεγαλα στουντιο. Η πλειοψηφια των μουσικων εβλεπε τα sampler με τα κιαλια. Απο τα μεσα των 80s και μετα αρχισε καπως να φτιαχνει το πραγμα με την κυκλοφορια καποιων "φτηνοτερων" (σε σχεση παντα με τα δυο "τερατα" παραπανω) samplers απο τις εταιρειες E-mu Systems (Emulator/Emax series), Kurzweil (K250), Akai (S900/S1000/S3000 κλπ), Roland (S series), Korg (DSS1), Yamaha (TX16W) κλπ.
      Στις μερες μας τα samplers ειναι πλεον προσιτα σε ολους, ειτε σε hardware ειτε σε software μορφη.
       
       
      Ημ/νία: 16:49 - 12/11/15
    • Axtarbro2
      Εισαγωγή: Έχοντας ελεύθερο χρόνο και θυμούμενος ότι κανείς δεν με βοήθησε κάποτε να μάθω τα σχετικά περί του θέματος του οποίου φλυαρία επέρχεται αλλά πιθανόν χρήσιμη, θεώρησα να δώσω πίσω ότι δεν μου έδωσε κανείς ποτέ όταν δεν ήξερα κανέναν αλλά και δεν ήξερα ότι υπάρχουν εργαλεία ανακάλυψης της γνώσης του αντικειμένου. Το λοιπόν, θα προσπαθήσω με απλά λόγια και το κυριότερο με λίγα λόγια αφού είμαι πλούσιος, να παρουσιάσω τις διαφορετικές κατηγορίες πληκτροφόρων οργάνων ώστε κυρίως οι αρχάριοι που μπαίνουν στον χώρο, να διευκολυνθούν και να αποκτήσουν γρηγορότερα καθαρή εικόνα του τί εργαλείου ταιριάζει στις επικείμενες επιθυμίες των.

      Φυσικά, μπαίνοντας στον χώρο θα πρέπει να φορούν καθαρές κάλτσες για να μην βρωμίσουν τα χαλιά όταν βγάλουν τα παπούτσια τους και κλωτσιδών τους πετάξουν όξω οι σαμουράι.
      Ευτυχώς, τα πληκτροφόρα όργανα υπάρχουν εδώ και δεκαετίες στον πλανήτη μας που μόνο δικός μας δεν είναι και έχουν εξελιχθεί πολύ από τότε που πρωτοδημιουργήθηκαν με συνέπεια να καταντήσουν να είναι μυρριάδες φορές πιό εξελιγμένα με τεράστιες δυνατότητες σε σχέση με την εμφάνιση τους.

      Η εξέλιξη φυσικά έφερε την λογική τεράστια διαφορά όπως συμβαίνει ακριβώς και με τον κοινό πρόγονο του ανθρώπου και του πιθήκου, όπου ο άνθρωπος μέσω της εξέλιξης του η οποία κόστισε εκατομμύρια έτη, έφτασε να έχει εγκεφαλικές δυνατότητες τόσο δυνατές που τον αποδεικνύουν τελικά και δίχως ίχνος ειρωνίας, το ηλιθιότερο ζώο του πλανήτη μας.

      Όταν ήμουνα μικρός, άκουγα από διάφορους την λέξη "αρμόνιο" όταν εκείνοι αναφέρονταν σε πληκτροφόρα όργανα. Φυσικά στο παρόν άρθρο μιλάμε για ηλεκτρονικά πληκτροφόρα και όχι ακουστικά. Η λέξη "συνθεσάιζερ" δεν ήταν κάτι που άκουγα συχνά και μάλλον δεν την άκουσα ποτέ μέχρι και την εφηβεία μου ίσως όπου μπορεί να την έμαθα στο Γυμνάσιο και ας ήμουν πάντα ντυμένος. Το κακό είναι ότι και η δασκάλα μουσικής που είχαμε ήταν πάντα ντυμένη και είχε ωραίο κορμί, ήτανε σέξυ και προσωπικά μου άρεσε αλλά όταν κάναμε μάθημα μουσικής, δεν καταλάβαινα τίποτα από μουσική, δεν ξέρω ίσως έφταιγαν οι ορμόνες μου.

      Είναι πιθανόν λοιπόν ακόμα και στις μέρες μας οι νεοεισερχόμενοι στον καταπληκτικό κόσμο των πληκτροφόρων οργάνων, να έχουν στο μυαλό τους ώς γνωστό τους όρο αυτόν του "αρμονίου" άσχετα αν αυτός ο όρος είναι πραγματικά σωστός ή άν τον αποδίδουν ορθώς σε όποιο πληκτροφόρο βλέπουν μπροστά τους το οποίο μπορεί και να μην έχει καμμία σχέση με αρμόνιο, όπως βλέπω συχνά πυκνά σε κάποιες αγγελίες ορισμένοι να πουλάνε midi keyboards και να τα ονομάζουν στις αγγελίες τους ώς "αρμόνια". Για κάποιον που το κατέχει το αντικείμενο κάτι τέτοιο ίσως είναι τραγελαφικό, αλλά επειδή μπορεί ακόμα και αυτοί οι άνθρωποι να μην γνωρίζουν πραγματικά το αντικείμενο, να χρησιμοποιούν τον πιό ευρέως διαδεδομένο όρο που αντιστοιχεί σε πληκτροφόρα όργανα. Μικρό το κακό, μεγάλο ευεργέτημα η ορθή γνώση.

      Λοιπόν, οι βασικές κατηγορίες ηλεκτρονικών πληκτροφόρων οργάνων είναι οι εξής:
      1.) Arranger keyboard
      2.) Synthesizer
      3.) Workstation
      4.) Midi keyboard

      Ας τα δούμε ένα ένα για να καταλάβουμε τί παίζουμε.

      1.) Arranger keyboard.
       Η αγγλική λέξη arranger σημαίνει "οργανωτής, διοργανωτής", είναι αυτός που οργανώνει διάφορα πράματα. Το keyboard σημαίνει "πληκτρολόγιο". Τα arranger keyboards είναι αυτά τα οποία με μία λέξη αποκαλούμε "αρμόνια". Αυτά τα arranger-αρμόνια είναι τα όργανα τα οποία μας δίνουν έτοιμους ρυθμούς με ακκομπανιαμέντα(accompaniment) που σημαίνει "συνοδεία οργάνων" και επίσης μας δίνουν και ήχους διάφορων οργάνων για να παίζουμε. Ώς συνήθως σε αυτά τα όργανα παίζουμε με το αριστερό χέρι κάποιες συγχορδίες οι οποίες αλλάζουν τον τόνο τον ήδη υπάρχοντων προγεγραμμένων ακκομπανιαμέντων και με το δεξί χέρι παίζουμε την μελωδία με κάποιο άλλο ήχο. Αυτή είναι η βασική χρήση των arranger keyboards.

      2.) Synthesizer
       Αυτή η λέξη σημαίνει ούτε λίγο ούτε πολύ "συνθετητής" και έχει να κάνει με την σύνθεση ήχου. Το συνθεσάιζερ μας δίνει την δυνατότητα να δημιουργούμε σχεδόν από το μηδέν, τους δικούς μας ήχους και φυσικά να τους παίζουμε. Το συνθεσάιζερ μπορεί να είναι είτε αναλογικό είτε ψηφιακό, όπως εξάλλου συμβαίνει και με τα "αρμόνια" όπου κάποτε ξεκίνησαν με αναλογική τεχνολογία η οποία δεν θα αναλυθεί εδώ, δεν έχει νόημα να αναπτυχθούν οι διαφορές μεταξύ αναλογικούρας και ψηφιακούρας σε ένα πόνημα που στοχεύει σε νεοεισερχόμενους στον χώρο. Απλά κάντε μια χάρη στον εαυτό σας οι νέοι και αγοράστε ψηφιακά όργανα για να έχετε πολυφωνία, αποφύγετε τα αναλογικά όπως αποφεύγετε τις κατσαρίδες. Παρά ταύτα, πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε και τις κατσαρίδες και όλες τις μορφές ζωής, όσο μικρές και αν είναι, εξάλλου μην ξεχνάμε και την παροιμία "μικρός στο μάτι, μεγάλος στο κρεβάτι".

      3.) Workstation
       Εδώ γίνεται συχνά ίσως, ένα μπέρδεμα. Κατ'αρχήν η λέξη αυτή παράγεται από 2 αγγλικές λέξεις, την Work και την Station. Το Station σημαίνει σταθμός ενώ το Work σημαίνει δουλειά ή εργασία. Η λέξη σημαίνει "σταθμός εργασίας". Φυσικά κάποιος μπορεί να διαλέξει να το πεί ώς "σταθμός δουλειάς" αλλά η δουλειά είναι για τους δούλους ενώ η εργασία είναι για τους δημιουργούς. Αν θέλεις να παράγεις έργο και να είσαι ελεύθερος τότε πρέπει να εργάζεσαι, αν θέλεις να δημιουργείς προιόντα για τα αφεντικά σου πρέπει να δουλεύεις. Και τα δύο αυτά αν θέλεις να τα κάνεις, χρειάζεσαι εργαλεία και ένας σταθμός μπορεί να σου παρέχει τα απαιτούμενα για την περάτωση του έργου σου ή της δουλειάς σου.

      Στον κόσμο λοιπόν των πληκτροφόρων οργάνων, ο σταθμός εργασίας σου παρέχει διάφορα πρόσθετα εργαλεία, επάνω στα ήδη προυπάρχοντα μοντέλα-κατηγορίες πληκτροφόρων που δεν είναι άλλα από τα συνθεσάιζερ και τα arranger-αρμόνια. Κάποιες φορές ορισμένοι μπερδεύονται και αποκαλούν τα arranger απλώς "αρμόνια" ακόμα και όταν είναι προχωρημένα αρμόνια workstation ενώ παράλληλα αποκαλούν τα συνθεσάιζερ ώς workstation και βάζουν έναν διαχωρισμό μεταξύ των 2 αυτών, δηλαδή ώς παράδειγμα λένε "το τάδε μηχάνημα είναι αρμόνιο ενώ το άλλο που φτιάχνεις ήχους είναι workstation".

       Αυτό είναι λάθος και δημιουργεί ανούσιο μπέρδεμα. Είναι λάθος για τον εξής λόγο: από τότε που πρωτοεμφανίστηκε ο όρος workstation, αυτός αποδόθηκε σε πληκτροφόρα όργανα τα οποία είχαν παραπάνω δυνατότητες από τις βασικές του οργάνου και κυρίως σε όργανα στα οποία ώς εργαλείο προστίθετο ένα sequencer και ίσως και κάποια μονάδα με εφέ. Το workstation πρωτοεμφανίστηκε σε όργανα τα οποία ήταν συνθεσάιζερ με το διασημότερο όλων το Korg M1.

       Όμως, αργότερα οι δυνατότητες των workstation άρχισαν να εμφανίζονται και σε όργανα τα οποία είχαν σαν βασική τους λειτουργία το παίξιμο ρυθμών, δηλαδή στα αρμόνια. Έτσι ενώ αρχικά είχαμε σκέτα συνθεσάιζερ και σκέτα αρμόνια, αργότερα αποκτήσαμε συνθεσάιζερ workstation αλλά και αρμόνια workstation. Άρα λοιπόν, στην κατηγορία των Workstation έχουμε 2 υποκατηγορίες, είναι τα συνθεσάιζερ workstation και τα arranger workstation. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, οι 2 αυτές κατηγορίες άρχισαν να χάνουν όλο και περισσότερο τις διαφορές τους και να καταλήγουν να μοιάζουν πολύ η μία με την άλλη.

       Δηλαδή, η βασική διαφορά ενός συνθεσάιζερ workstation με ένα αρμόνιο workstation, είναι ότι το αρμόνιο βασίζεται σε ρυθμούς και έχει ο παίκτης άμεση πρόσβαση σε ρυθμούς ενώ στο συνθεσάιζερ workstation ο παίκτης βασίζεται περισσότερο στην δημιουργία ήχων και ευκολότερου ελέγχου των ήχων του όταν παίζει. Από εκεί και πέρα και οι 2 κατηγορίες "φέρουν" sequencer για εγγραφή τραγουδιών και επεξεργασία, επίσης "φέρουν" και κάποιες μονάδες εφφέ και οι ομοιότητες σε πρόσθετα εργαλεία ανάμεσα στα 2 είναι τεράστιες.

       Έτσι λοιπόν, όταν κάποιος θέλει να παίζει με ρυθμούς αλλά θέλει να έχει και sequencer για να γράφει δικά του τραγούδια και να έχει αρκετά εφφέ, παίζει με arranger workstation ενώ αν θέλει να δώσει την βασική του προσοχή στην δημιουργία ήχων και να γράφει και τα δικά του τραγούδια σε sequencer και να πειράζει και τα εφέ του τότε παίζει με συνθεσάιζερ workstation.

       Η διαφορά ενός "αρμονίου workstation" με ένα "αρμόνιο" είναι ότι το αρμόνιο δίνει απλώς κάποιους ρυθμούς και ήχους για να παίζουμε ενώ δεν δίνει εργαλεία πρόσθετα για δημιουργία τραγουδιών, ρυθμών, ήχων, εφέ κ.λ.π.

       Η διαφορά ενός "συνθεσάιζερ workstation" με ένα "συνθεσάιζερ" είναι ότι το συνθεσάιζερ δίνει απλώς την δυνατότητα δημιουργίας ήχων για να τους φτιάχνουμε και να τους παίζουμε ενώ δεν δίνει εργαλεία πρόσθετα για δημιουργία τραγουδιών, ρυθμών, ήχων, εφέ κ.λ.π.

      Σημείωση: αρκετά arranger workstation δίνουν την δυνατότητα δημιουργίας ήχων εμπεριέχουν δηλαδή μηχανή συνθεσάιζερ όπως και κάποια συνθεσάιζερ workstation δίνουν την δυνατότητα δημιουργίας αυτόματης συνοδείας σε μορφή patterns ή grooves ή αντίστοιχα πραματάκια.

      Σημείωση Β: Τί είναι το sequencer; To sequencer είναι ένα εργαλείο με το οποίο μπορούμε να γράψουμε στην μνήμη του οργάνου αυτά που παίζουμε με τα πλήκτρα ώστε να δημιουργήσουμε τραγούδια. Τo sequencer αυτό που κάνει είναι να αποθηκεύει στη μνήμη του, τις νότες που παίζουμε στο κλαβιέ-πλήκτρα μαζί με κάποιες λεπτομέρειες του παιξίματος ώστε να μπορεί να τις αναπαράγει τις νότες όταν πατήσουμε το κουμπί play και να ακούσουμε τί παίξαμε.

      4.) Midi keyboards
       Αυτή η κατηγορία είναι η απλούστερη όλων στο μάτι αλλά βαρβάτη στο κρεβάτι! Αυτά τα πλήκτρα δεν περιέχουν δική τους μηχανή ήχων αλλά απλώς στέλνους midi εντολές σε άλλα μηχανήματα τα οποία περιέχουν γεννήτριες ήχων ώστε να παίζουμε με εκείνους τους ήχους. Αυτά τα πλήκτρα μπορούν να συνδεθούν άλλα με κανονικά όργανα μέσω καλωδίων midi άλλα με τους υπολογιστές μας μέσω καλωδίων usb ή midi to usb και άλλα μπορούν να συνδεθούν είτε με υπολογιστές μέσω usb είτε με άλλα όργανα μέσω midi.

      2 παραδείγματα χρήσης των Midi keyboard:

      A.) Έχω έναν υπολογιστή και έχω το πρόγραμμα ήχων που λέγεται "Μήτσος και Σούλα". Δεν έχω κάποιο όργανο για να παίζω ζωντανά τους ήχους του προγράμματος και χρειάζομαι κάποιο πλήκτρο. Άρα, απλώς αγοράζω ένα midi keyboard το οποίο μου δίνει 49 πλήκτρα για να μπορώ να παίζω τους ήχους του οργάνου και όταν πατάω τα πλήκτρα να ακούω τους ήχους του π.χ. "Ρε Σούλα, η φασολάδα δεν έχει λάδι".

      Β.) Έχω ένα συνθεσάιζερ το οποίο έχει 49 πλήκτρα. Έχει κάποιους ήχους πιάνου και τα 49 πλήκτρα δεν αρκούν για να τους παίξω. Άρα, αγοράζω ένα Midi keyboard 88 πλήκτρων, το συνδέω στο συνθεσάιζερ και πλέον μπορώ να παίξω σε όλη την έκταση του πιάνου. Δεν χρειάζεται δηλαδή να ξαν'αγοράσω το ίδιο συνθεσάιζερ με την έκδοση των 88 πλήκτρων ώστε να παίζω πιάνο.

      Με αυτόν τον τρόπο, όπου τα Midi keyboard είναι απλούστερα μηχανήματα, γλυτώνω πολλά χρήματα από την αγορά νέου οργάνου και δεν τρώω την παντόφλα της Σούλας. Έχει και μεγάλο πόδι η άτιμη, πού την πέτυχα ο γκαντέμης και την παντρεύτηκα, μία φασολάδα της προκοπής δεν έχω φάει σ'αυτό το σπίτι...

       Επειδή λοιπόν τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, με αυτά τα λίγα κλείνουμε ελπίζοντας να έγινε κατανοητή η διαφορά μεταξύ της διαφορετικότητας των κατηγοριών των οργάνων για όσους νέους εισέρχονται στον μαγικό κόσμο της φασολάδας δίχως λάδι. Ρε Σούλααααααααααααααα.
       
       
      Ημ/νία: 18:02 - 12/11/15
    • toneless

      DIY Noiz Overdrive

      By toneless, in Παλιά Άρθρα,

      Ημ/νία: 17:13 - 12/10/08 Εισαγωγή: Στο παρακάτω άρθρο υπάρχουν όλες οι πληροφορίες για την κατασκευή του Noiz overdrive. Είναι ότι πιο μινιμαλιστικό και ηχητικά καλό μπόρεσα να βγάλω από "κοινά" υλικά που μπορεί να βρει κάποιος σε μαγαζιά ηλεκτρονικών της γειτονιάς του.

      Στη πρώτη εικόνα βλέπουμε το σχέδιο του overdrive ...που ίσως να μην βοηθά και πολύ στην κατανόηση της κατασκευής. Nevermind! Θα του κάνω μια απλή περιγραφή, του ρίχνουμε μια ματιά και προχωράμε παρακάτω.
        Schematic:



      Στο σχέδιο παρατηρούμε τρεις αντιστάσεις (R1,R2,R3), δύο πυκνωτές(C1,C2), ένα τρανζίστορ (Q1),δύο διόδους (D1,D2), δύο jacks (In, Out) και μια τροφοδοσία (στη συγκεκριμένη περίπτωση 9V). Παρατηρούμε ότι όλα τα παραπάνω έχουν και τα αντίστοιχα σύμβολα τους. Από εδώ και στο εξής η παραπάνω εικόνα θα αναφέρεται σαν "schematic".
        Layout:



      Αυτό είναι το βασικό σχέδιο που θα μας βοηθήσει στην κατασκευή του πεταλιού. Μπορούμε να διακρίνουμε όλες τις ενώσεις μεταξύ των υλικών (οι ενώσεις μεταξύ διακόπτη, jacks και clip μπαταρίας είναι κοινές στο 90% των true bypass πεταλιών που κυκλοφορούν) και έτσι θα το χρησιμοποιήσουμε σαν το βασικό μας εργαλείο. Η έλλειψη "Gain" ποτενσιόμετρου, led ένδειξης Οn/οff και η χρήση διάτρητης πλακέτας έγιναν για χάριν ευκολίας. Η παραπάνω εικόνα θα αναφέρεται ως "layout".
        Υλικά που θα χρησιμοποιήσουμε:



      Αντιστάσεις 1/4 watt

      R1 - 2.2M
      R2 - 22K
      R3 - 560Ω

      Ποτεσιόμετρo

      P1 - 100k λογαριθμικό

      Πυκνωτές 16v

      C1 - 0.22μF
      C2 - 0.22μf

      Δίοδοι

      D1 - 1N4001
      D2 - 1N4001

      Τρανζίστορ

      Q1 - 2N3904

      Λοιπά υλικά :
      1 - DPDT διακόπτης
      1 - jack μονοφωνικό για σασί
      1 - jack στερεοφωνικό για σασί
      1 - κλίπ για 9v μπαταρία
      1 - Διάτρητη πλακέτα
      Κουτί, καλώδιο, κουμπί ποτενσιόμετρου

      Κοφτάκι, κολλητήρι(30watt), καλάι, πολύμετρο κλπ

      "Μην τρελαθείτε αν δεν τα βρείτε όλα ακριβώς ή δεν είναι ίδιου τύπου με αυτά στις φωτογραφίες, δεν έγινε και τίποτα..."
        Κατασκευή:

      Η "διάτρητη" πλακέτα βοηθά στη συγκράτηση των υλικών σε ένα σταθερό σημείο, διότι από τη μια μεριά έχουμε τη δυνατότητα να κολλήσουμε τα υλικά μεταξύ τους. Κόβουμε ένα κομμάτι πάνω στο οποίο θα δουλέψουμε. Προσωπικά χρησιμοποίησα ένα κομμάτι 14x11 (ωφέλιμες τρύπες) αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα μεγαλύτερο κομμάτι για να έχετε περισσότερο χώρο και άνεση.



       
      Ξεκινάμε χρησιμοποιώντας το layout σαν οδηγό τοποθέτησης των υλικών μας. Το πρώτο πυκνωτάκι και η πρώτη αντίσταση τοποθετήθηκαν ήδη πάνω στη διάτρητη πλακέτα.

       

       

      Σύμφωνα με το schematic αλλά και με τις “γκρι” γραμμές του layout τα παραπάνω υλικά πρέπει να ενωθούν μεταξύ τους. Από την άλλη μεριά της πλακέτας ενώνουμε τα “ποδαράκια”…

       

       

      …και κατόπιν τα κολλάμε με το κολλητήρι μας.

       

       

      Συνεχίζουμε με τη βοήθεια του layout μέχρι να τοποθετηθούν όλα τα υλικά. Όποιο "ποδαράκι" πιστεύουμε ότι δεν θα μας χρειαστεί στη συνέχεια της κατασκευής μπορούμε να το αφαιρέσουμε. Παρατηρήστε ότι έχω τοποθετήσει τα υλικά σχεδόν ακριβώς όπως είναι και στο schematic. Αν και αυτό καταναλώνει πολύ χώρο στη πλακέτα μας δεν ενοχλεί μιας και είναι περισσότερο άνετο και κατανοητό.

       

       

      Η πίσω μεριά είναι κάπως έτσι.

       

       

      Έχοντας επιλέξει ένα κουτί της αρεσκείας μας ξεκινάμε να συνδέουμε τη πλακέτα με τα υπόλοιπα υλικά (jacks, dpdt switch κλπ). Μια καλή τακτική είναι να κολλάμε τα υλικά μέσα στο κουτί αλλά σαν πρώτο project προτείνω να μην ακολουθήσετε αυτή τη λογική καθώς επίσης να χρησιμοποιήσετε μεγαλύτερο μήκος καλωδίου από αυτό που νομίζεται ότι χρειάζεται.

       

       

      Το τελικό αποτέλεσμα είναι ίδιο με το αρχικό layout.

       

       
        Birth of  "The Noiz" overdrive :



      Results may vary… Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε μεταλλικό κουτάκι βρείτε. Ανακυκλωμένα κουτάκια Nes Cafι, κουτάκια από Nivea και καραμέλες μπορούν να γίνουν το “σπίτι” της νέας σας κατασκευής. Άλλωστε για να έχετε φτάσει μέχρι εδώ κάτω μάλλον σας αρέσει να πειραματίζεστε οπότε σίγουρα κάτι καλό θα σκεφτείτε.
        Προτεινόμενη χρήση:

      Έχοντας το "The Noiz" overdrive ανοιχτό και χρησιμοποιώντας το volume της κιθάρας σε χαμηλές θέσεις το πετάλι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένα απλό booster, καθώς γυρνάμε το ποτενσιόμετρο προς τα δεξιά ξεκινά ένα "γλυκό" ξέσπασμα το οποίο σύντομα μετατρέπεται σε παραμόρφωση. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλα τα μουσικά όργανα για προενίσχυση του ήχου, για υπεροδήγηση λαμπάτου ενισχυτή και για χρήση overdrive. Βάλτε μια καλή αλκαλική μπαταρία και κλείστε το κουτί, δεν θα χρειαστεί να την αλλάξετε για χρόνια.

      Μετατροπές:

      Σε αυτό το σημείο πάντοτε ρωτάω τον έμπιστο σύμβουλό μου και διευθυντή του R&D section της Behringer για τυχόν προτάσεις και μετατροπές.

      Η απάντηση του -όπως πάντα- απλή και λακωνική.



      Don't waste my precious time mr. Toneless.

      Let there be Fuzz!

      Πάραυτα, η συσκευή παίρνει αρκετές μετατροπές -οι οποίες ισχύουν για όλα τα πετάλια της κατηγορίας- με τις οποίες θα ασχοληθούμε στο εγγύς μέλλον.

      Copyleft! All rights reserved.
      tonelessdiy @ yahoo.gr

      Σημείωση: η συζήτηση για το πετάλι βρίσκεται εδώ και κάποιες προτεινόμενες παραλλαγές, εδώ.
    • Superfunk
      Ημ/νία: 13:54 - 28/10/08  Εισαγωγή: Vintage Guitars ΜΥΘΟΣ : Τα ξύλα των παλαιών Fender ήταν πολύ καλύτερα, ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ, (& τα σωματα φτιάχνονταν απο 1 κομματι), και πιο καλά «ξεραμένα» ή με το χρόνο εχουν «ξεραθεί» καλύτερα...

      ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Και οι παλιές Fender ήταν όργανα μαζικής παραγωγής, ξεκίνησαν να φτιάχνονται απο ash (& πευκο) αλλα αμέσως μόλις το ash άρχισε να γίνεται δυσευρετο & ακριβο ο Leo Fender το γύρισε στο alder.Κατα περιόδους η Fender έβαζε «οτι ξύλο μπορούσε να βρεί!!» (δεν είναι δικά μου λόγια αυτα αλλα του ίδιου του Fender…) για αυτο άλλωστε και υπάρχουν παλιές Fender φτιαγμένες απο poplar & basswood (αλλα & μαόνι!!)
      KAMMIA αυθεντική vintage Fender δεν είναι κατασκευασμένη απο ενα κομματι (ίσως ΛΙΓΕΣ blackguard telecaster…) η συντριπτικη πλειοψηφία είναι 3 ή σπανιότερα 2 κομματια. (απο το 72 και μετα μέχρι και 5!!)
      Τα σημερινα ξύλα «ξερένονται» ΚΑΛΥΤΕΡΑ απο ότι παλαιότερα και βέβαια το ξύλο δεν «ξερένεται» περισσότερο με τα χρόνια (ξύλο είναι όχι λουλούδι...)

      ·         ΜΥΘΟΣ: Οι παλιές Fender έχουν νιτρο φινιρίσματα για αυτό το λόγο το ξύλο «αναπνέει» & οι κιθαρες ακούγονται καλύτερα!!

      ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Σιγά μη κρυολογήσει κι όλας απο την πολλή αναπνοή!! Ολες οι Fender απο το 60 & μετα βυθίζονταν σε μια μεγάλη δεξαμενη με FULLERPLAST (ναι πλαστικό!!) & μετα βάφονταν με νιτρο. Οταν τα πλαστικά χρώματα έγιναν φθηνότερα τότε ακολουθώντας τη λογική η Fender άρχισε να τα χρησιμοποιεί αποκλειστικά (απο το 1968).

      ·         ΜΥΘΟΣ:Οι παλαιοί μαγνήτες ακούγονται καλύτερα γιατι είναι χειροποίητοι & εχουν παλαιώσει χάνοντας λίγη έξοδο!!

      ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Ολοι οι παλαιοι μαγνήτες τυλιγονταν στην τυχη (scatter wound) μια & δεν υπήρχαν μηχανήματα που να επιτρεπουν ακρίβεια στο τύλιγμα,αρα έπαιρνες ότι σου έλαχε αγοράζοντας μια παλια Fender!
      Eνας μαγνήτης για να χάσει την μαγνητική του ιδιότητα θέλει περίπου 1.000.000 χρόνια!!!!

      ·         ΜΥΘΟΣ: Τα vintage μπράτσα είναι καλύτερα & εχουν καλύτερο feel

      ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: ΚΑΙ τα μπράτσα κατασκευάζονταν με τυχαία patterns για αυτό & μεσα στην ίδια χρονιά έχουμε μεσαια, λεπτα, χοντρα μπράτσα & διαφορετικα προφιλ.
      Κανενα vintage μπρατσο δεν είναι ολόιδιο με κάποιο άλλο.

      Ολα τα παραπάνω είναι «κλεμμενα» απο τα παρακάτω εκπληκτικά βιβλία.

      The Fender Telecaster

      The Fender Stratocaster

      Fender: The Sound Heard 'Round the World

      Superfunk
    • Silot
      Από τον: Silot Ημ/νία: 19:58 - 02/11/08 Εμφανίσεις: 2266 Εισαγωγή: Επιχειρώντας μια πιο ψύχραιμη (ελπίζω) ματιά στο debate "ακριβή κιθάρα εναντίον low budget οργάνων" Εχω κλείσει σχεδόν 4 χρόνια συμμετοχής στο noiz, και όσο μπαίνω στο Forum, τόσο σκέφτομαι (όταν σκέφτομαι), πως οι συζητήσεις περι guitar gear αντανακλούν εξαιρετικά την εικόνα που γενικά έχει η ελληνική αγορά του χώρου...
      Εύκολα γινόμαστε ξερόλες, εριστικοί, εξυπνάκηδες, δογματικοί κι απόλυτοι, παραβλέποντας αυτά που γίνονται "έξω", τα οποια αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν "φιλτραρισμένα" και εδώ.

      Το παρακάναμε, ειδικότερα με την γραφική πλεόν κόντρα μεταξύ "κουρδισμένων" boutiqάδων, και "πονηρών" κινεζοlovers.
      Κάτι που αλήθεια σας λέω με κάνει και γελάω ώρες-ώρες, γιατί μου θυμίζει μια ατάκα που σκεφτόμουν στις "δύσκολες" πωλήσεις όταν δούλευα σαν πωλητής του χώρου:"είναι έτσι αφού έτσι νομίζετε..."

      Επιχειρώ λοιπόν (λέμε τώρα), να γράψω αυτά που θεωρώ εγώ πραγματικότητα. Πείτε μου αν έχω δίκιο ή όχι.

      Κουρδισμένες κιθάρες υπάρχουν. Δεν είναι μύθος.
      Επίσης υπάρχουν εξαιρετικές κινέζικες κιθάρες, οι οποίες χτυπάνε στα ίσια δυτικές κατασκευές. Κάποιοι ανάμεσα μας μπορεί να μην ακούν το "κούρδισμα " μιας high end κιθάρας, κάποιο άλλοι να αδιαφορούν γι αυτό.Όλοι όμως αισθάνονται  το ακριβό όργανο πιό σαφές και στιβαρό στα χέρια τους. Παράδειγμα οι Anderson. Συμφωνώ με τον SF πως είναι καρακομπρεσαρισμένες του κερατά, αλλά η αίσθηση που αφήνουν δεν εχει σχέση με καμμία strat κάτω των 1500 Ευρώ.

      Σκεφτείτε όμως πως αυτή η παντελής έλλειψη vintagίλας, ήταν το ζητούμενο για τον Anderson, ο οποίος "σιδερώνωντας" τον ήχο τους, τις εξάπλωσε ανάμεσα σε όλους του session παίκτες, οι οποίοι θέλανε αυτό ακριβώς: μια κιθάρα έτοιμη για recording, και φοβερά σταθερή για τα live.
      Πόσοι απο εμάς είναι ενήμεροι ότι στο Passion and Warfare, πολλά απο τα σόλο του... κοντού είναι γραμμένα με μια ProAm ?
      Το ίδιο μοντέλο χρησιμοποίησε εκτενώς ο Hammet στο Justice, αλλά και ο Huff στα early 90's Nashville sessions.

      Απο την άλλη, τέλη των 90's έτυχε να χρησιμοποιήσω για λίγο δύο κιθάρες με καταπληκτικό ήχο και προσωπικότητα, οι οποίες δεν απαιτούσαν υποθήκες για την απόκτηση τους: Cort MGM, και Yamaha Image.
      Aπίστευτα όργανα και τα δύο, αν και εξαιρετικά δύσκολα στην μεταπώληση.
      Ξέρετε όμως πως πολλά απο τα tracks του Still got the blues είναι γραμμένα με μια early 80's Tokai Love Rock ?

      Το οποιο μας φέρνει στο θέμα του ονόματος. Το οποίο μετράει, είτε μας αρέσει είτε όχι. Και μετράει γιατί αποτελεί εγγύηση για την αντοχή και σταθερότητα της κατασκευής, εγγύηση για την μεταπωλητική αξία, εγγύηση για την "ωρίμανση" αυτού που αγοράζουμε.

      Για παράδειγμα, η Les Paul, δεν χρειάζεται επιχειρήματα. Ξέρεις τί παίρνεις (αν αυτό είναι που θές), σταθερά κλιμακούμενη μεταπωλητική αξία, 9/10 φορές εξαιρετική κατασκευή, κλασικός ήχος, και φυσικά prestige.
      Εχω ακούσει πολλούς εδω μέσα να παραπονιούνται για τις τιμές ή το QC  της Gibson. Για τους απαράδεκτους μαγνήτες των PRS όμως κανείς...ίσως απειδή τις θεωρούμε ακόμη απυρόβλητες λόγω των τιμών και του hype.

      Και το ίδιο ισχύει οπουδήποτε αλλού, gear-wise.
      Αλλο τό OCD κι άλλο το DS-1... και τα δύο εξυπηρετούν το κοινό τους, αλλά μην τα μπλεκουμε θεωρώντας πως ξανα-ανακαλύψαμε τον τροχό !

      Τελειώνω γιατί το κούρασα, και κλείνω με κανα-δυό τσιτάτα (με τσακίσαν και οι μπύρες.. !!!)

      Δεν θα φτιάξεις μια Porsche αν βάλεις τον κινητήρα της στον σκαραβαίο.
      Αν δούλευε αυτό, θα το είχαν κάνει όλοι....

      Ότι πληρώνεις παίρνεις (ναι, ισχύει ακόμα, γιατί άλλο οι GFS κι άλλο οι Lollars)

      Παίξε για να το φχαριστιέσαι, κι όχι για να αγχώνεσαι για το άν ο ήχος σου είναι έτσι ή αλλιώς... (μεγάλη κουβέντα απο τον μάστορα Αχιλλέα Περσίδη, τον καλυτερο ακουστικό κιθαρίστα που είχαμε και έχουμε)

      Εν κατακλείδι, κάθε αγορά έχει το κοινό της, τον κόσμο της.
      Καλύτερα να ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας και να μην μπερδεύουμε αυτές τις κατηγορίες μεταξύ τους.
    • fenderiarhs
      Ημ/νία: 18:33 - 23/11/08 To αξεσουαρ ηλεκτρικης κιθαρας το οποιο εχω βρεθει να αγοραζω πιο συχνα απο οποιοδηποτε αλλο, μετα τα πεταλακια, ειναι οι μαγνητες δεδομενης και της συμβολης τους στη διαμορφωση του τελικου αποτελεσματος στον ηχο. Ετσι μετα απο δεκαδες αλλαγες και εκατονταδες € εχω σχεδον καταληξει στα αγαπημενα μου pickups. Συμμετεχοντας ομως σε διαφορες συζητησεις (κυριως στο forum της duncan) εμαθα οτι πολλοι μαγνητες τους οποιους οι εταιρειες πουλανε με διαφορετικο ονομα (και δικαιως μια και εχουν τεραστια διαφορα στον ηχο) δεν ειναι παρα ΑΚΡΙΒΩΣ το ιδιο πηνιο με ΜΟΝΑΔΙΚΗ διαφορα την μπαρα του μαγνητη που βρισκεται κατω απο τις μπομπινες. Ουσιαστικα δηλαδη με λιγα λογια προκειται για ενα μαγνητη με μοναδικη αλλαγη το ειδος του bar magnet που αλλαζει απο Α2 σε Α5 η κεραμικο. Να σημειωθει εδω οτι οι κατασκευαστες μουσικων οργανων αλλα και μαγνητων περιοριζουν συνηθως τις επιλογες τους σε αυτες τις 3 κατηγοριες, ομως οι δυνατοτητες ειναι πολυ περισσοτερες......Α3, Α4, Α8 κ.ο.κ. Μερικα παραδειγματα......ολοκληρη η σειρα Custom της duncan (SH5 custom, SH11 custom custom, SH14 custom 5)προκειται ακριβως για το ιδιο pickup με μοναδικη διαφορα το bar magnet το οποιο ειναι αντιστοιχα κεραμικο, Α2 και Α5. Ενα αλλο παραδειγμα ειναι o JB kai o duncan distortion......η διαφορα τους εγκειται στο οτι ο μεν πρωτος ειναι Α5 ενω ο δευτερος εχει εναν υπερμεγεθη πολυ ισχυρο κεραμικο μαγνητη.

            Ολα αυτα τα γραφω γιατι οι ηχητικες διαφορες αλλαζοντας απλως και μονο την μπαρα κατω απο τον μαγνητη ειναι τεραστιες με αστειο κοστος (λιγα ευρω). Δεν χρειαζεται να αγορασετε και τους 3 custom της duncan, η αν καποιος μαγνητης δεν σας ακουγεται σωστα πριν τον αλλαξετε σκεφτειτε μια αλλαγη στο bar magnet του . Γι'αυτο το λογο παρακατω κανω μια συντομη περιγραφη της ολης διαδικασιας. Δεν χρειαζεται ιδιαιτερη εμπειρια, και ουτε καν χρηση soldering iron, μοναχα λιγη προσοχη και κοινη λογικη.

      Αφου ξεβιδωσουμε τον μαγνητη απο την κιθαρα τον "γδυνουμε" απο την μονωτικη ταινια που τον περιβαλει:

      http://i4.photobucket.com/albums/y120/fenderiarhs/IMG_0007.jpg

      Εχοντας βγαλει τη μονωτικη ταινια παρατηρουμε το pickup και ηδη βλεπουμε τον μαγνητη κατω απο τα πηνια

      http://i4.photobucket.com/albums/y120/fenderiarhs/IMG_0012-1.jpg


      Απο την αλλη μερια συνηθως θα συναντησετε μερικα καλωδια......αυτα συνδεουν τα δυο πηνια μεταξυ τους....θα πρεπει να δωσουμε ιδιαιτερη προσοχη σε ολες τις κινησεις που θα κανουμε απο εδω και στο εξης να μην τα πειραξουμε, κοψουμε, μετακινησουμε καθολου, μια και ετσι και κοπουν ο μαγνητης παει περιπατο.

      http://i4.photobucket.com/albums/y120/fenderiarhs/IMG_0013.jpg


      Γυρναμε τον μαγνητη αναποδα και χαλαρωνουμε τις τεσσερις βιδες που συγκρατουν τη βαση του πανω στα πηνια....δεν χρειαζεται να τις βγαλουμε τελειως τις ξεβιδωνουμε ομως αρκετα ωστε να χαλαρωσουν τα δυο πηνια και να μπορουμε εν συνεχεια να σπρωξουμε τον μαγνητη προς τα εξω


      http://i4.photobucket.com/albums/y120/fenderiarhs/IMG_0011.jpg

      Αφου χαλαρωσουμε τις βιδες, με ενα λεπτο αντικειμενο ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΑΛΩΔΙΑ (βλ. την τριτη φωτογραφια) που συνδεουν μεταξυ τους τα πηνια σπρωχνουμε τον μαγνητη προς την αντιθετη κατευθυνση. Προσεχουμε παρα πολυ να μην κοψουμε καποιο απο τα καλωδια. Αν ο μαγντητης δεν βγαινει ευκολα κανουμε τα εξης......χαλαρωνουμε και τις βιδες απο την πανω μερια του μαγνητη (τα polepieces του). Αν και παλι συναντησουμε δυσκολια τοτε με ενα σεσουαρ ζεσταινουμε τον μαγνητη ωστε να λιωσει το κερι με το οποιο κερωνονται οι μαγνητες για να μην μικροφωνιζουν, ωστε ο μαγνητης να κυλησει ευκολα προς τα εξω.Μην βγαλετε ακομα τον μαγνητη τελειως...υπαρχει ακομα ενα σημαντικο βημα.


      http://i4.photobucket.com/albums/y120/fenderiarhs/IMG_0016.jpg

      Εχοντας μισοβγαλει τον μαγνητη θα πρεπει να δουμε με τι προσανατολισμο θα βαλουμε τον καινουργιο.....Οι μαγνητες οπως μαθαιναμε απο το δημοτικο εχουν Βορειο και Νοτιο πολο.......θα πρεπει να βαλουμε τον καινουργιο μαγνητη με τον ιδιο προσανατολισμο ωστε να μην εχουμε φαινομενα out of phase κ.λ.π. Γι αυτο λοιπον πλησιαζουμε τον καινουργιο μαγνητη με την μακρυτερη πλευρα του οπως φαινεται στην φωτογραφια στην αντιστοιχη πλευρα του παλιου. Αν ελκονται σημαινει πως προκειται για ετερωνυμα οποτε θα πρεπει να βαλουμε τον καινουργιο μαγνητη κατω απο τα πηνια ακριβως με την φορα που το κραταμε. Αν απωθουνται (που σημαινει οτι ειναι ομωνυμα) θα πρεπει να τον περιστρεψουμε κατα 180 μοιρες. Καλο θα ειναι να κανουμε ενα σημαδακι πανω στον μαγνητη που να μας λεει ποιος ειναι ο σωστος προσανατολισμος.


      http://i4.photobucket.com/albums/y120/fenderiarhs/IMG_0017.jpg

      Βγαζουμε τωρα τελειως τον παλιο μαγνητη, και τον αντικαθιστουμε με τον καινουργιο, παντα προσεχοντας να τον βαλουμε με την σωστη «πολικοτητα» οπως περιεγραψα στο προηγουμενο βημα, πιεζοντας με το δαχτυλο μας ωστε να εισχωρησει τελειως κατω απο τα πηνια και προσεχοντας και παλι να μην κοψουμε τα καλωδια στην αλλη μερια του pickup.

      http://i4.photobucket.com/albums/y120/fenderiarhs/IMG_0018.jpg

      Aφου τοποθετησουμε τον καινουργιο μαγνητη το μονο που μενει να κανουμε ειναι να σφιξουμε παλι τις βιδες που εχουμε χαλαρωσει (αυτες κατω απο το pickup η και τα polepieces αν χρειαστηκε) και να ξανατυλιξουμε τον μαγνητη με μονωτικη ταινια.

      Σε γενικες γραμμες προκειμενου να πειραματιστειτε με τον ηχο ενος pickup οι ιδιοτητες των αλνικο, κεραμικων ειναι περπου ως εξης.

      Α2: ο πλεον vintage προσανατολισμενος, με οχι πολυ tight μπασα, εχει πολλα μεσσαια, ενω εχει πολυ γλυκα πριμα.

      Α5: εδω τα μπασα γινονται περισσοτερα, πεφτουν σαφως τα μεσαια και τα πριμα γινονται πολυ πιο εντονα

      Για ολους τους ενδιαμεσους μαγνητες μεταξυ Α2 κ Α5: ενας Α3 θα εχει τα χαρακτηριστικα ενος Α2 αλλα με καπως πιο tight μπασο, περισσοτερα πριμα και λιγοτερα μεσαια. Αντιστοιχα ενας Α4 θα ειναι περιπου σαν εναν α5 με καπως πιο αμβλυμενα τα χαρακτηρηστικα του.

      Κεραμικοι: δινουν συνηθως μαγνητες με μεγαλυτερη εξοδο με ολες τις συχνοτητες ανεβασμενες, αρκετα μεσαια, δυνατο μπασο και ιδιαιτερα τονισμενα πριμα (τα πριμα των κεραμικων ειναι πολυ χαρακτηριστικα και οχι ιδιαιτερα «μουσικα» )
    • The Genius Loci
      Από τον: The Genius Loci Ημ/νία: 00:59 - 24/11/08 Εμφανίσεις: 1915 Εισαγωγή: Μια μικρή έρευνα αγοράς για τις διαθέσιμες συσκευές ελέγχου για πετάλια. Έκανα τελευταία μια μικρή έρευνα αγοράς, λόγω προσωπικού ενδιαφέροντος, για controllers/switchers για πετάλια. Σας παρουσιάζω εδώ τα ευρήματά μου, με μερικά σχόλια και ελπίζω να παρουσιάζουν ενδιαφέρον και για άλλους.

      Το πρόβλημα:

      Όσοι παίζουν με πολλά πεταλάκια ("πολλά"=πάνω από 6-7, χωρίς να υπολογίζονται volume pedals και κουρδιστήρια) και βασίζουν σε μεγάλο βαθμό τον ήχο τους σ’αυτά, γνωρίζουν ότι ένα μεγάλο πρόβλημα είναι το... tap dancing στο οποίο υποχρεώνονται σε συνθήκες live.

      Αν έχεις για παράδειγμα έναν καθαρό ήχο με λίγο compression και λίγο flanging και θέλεις να περάσεις (μέσα στα πλαίσια ενός κομματιού) σε έναν crunch ήχο με OD και tremolo και μετά σε έναν lead ήχο με distortion, phasing και delay, θα πρέπει κάθε φοράς να ανοιγοκλείνεις 4-5 πετάλια, πράγμα καθόλου βολικό και κάθε άλλο παρά γρήγορο.

      Πολλοί καταφεύγουν στην αγορά πεταλιέρας ή πολυεφφέ ακριβώς για να ξεπεράσουν τέτοιες πρακτικές δυσκολίες. Ωστόσο τα πεταλάκια είχαν, έχουν και θα έχουν τους οπαδούς τους και τη γοητεία τους. Κάποιοι κιθαρίστες ορκίζονται ότι καμμία πεταλιέρα δεν καταφέρνει να εξομοιώσει τον ήχο από τα αγαπημένα τους πετάλια.

      Μία λύση στο πρόβλημα:

      Οι συσκευές που έχουμε εδώ δίνουν λύση, ομαδοποιώντας έναν αριθμό πεταλιών κάθε φορά σε ένα "preset" που αντιστοιχεί σε ένα "κανάλι" τους. Περνώντας από κανάλι σε κανάλι, τα συνδεδεμένα πετάλια ενεργοποιούνται και η αλλαγή γίνεται ακαριαία, από τη στιγμή που όλα είναι ΟΝ ανά πάσα στιγμή.

      Σαν bonus, αυτά τα συστήματα λύνουν ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα, αυτό του μεγάλου μήκους των καλωδίων και των "δύστροπων" πεταλιών ή αυτών που δεν διαθέτουν true bypass. Οι περισσότεροι κιθαρίστες αν διαπιστώσουν ότι ένα ή περισσότερα πετάλια τους είναι "tone suckers" ακόμα και αν είναι κλειστά, συνήθως τα συνδέουν σε ένα ή περισσότερα true bypass loop boxes. Εδώ έχουμε έτσι κι’αλλιώς έναν αριθμό από loops που κρατάνε το κάθε πετάλι απομονωμένο.

      Μερικά μπορούν να στείλουν επιπλέον εντολές MIDI, πολύ χρήσιμο χαρακτηριστικό για όποιον συνδιάζει πετάλια με κάποιο rack ή άλλο πολυεφφέ. Όλα σχεδόν διαθέτουν stereo εξόδους (ή loops) ώστε να στέλνουν σήμα σε 2 ενισχυτές ή να ελέγχουν stereo πετάλια.

      Τέλος, μερικά απ’αυτά τα controllers διαθέτουν control υποδοχές, ώστε να αλλάζουν κανάλια σε ενισχυτές, για παράδειγμα, ή να ενεργοποιούν reverb, tremolo και άλλες λειτουργίες στους τελευταίους. Υποκαθιστούν έτσι τα footswitches που χρησιμοποιούνται συνήθως γι’αυτές τις δουλειές, και μάλιστα, μπορούν να γίνουν συνδιασμοί σε λούπες με πετάλια, ώστε αλλάζοντας κανάλι στον ενισχυτή να ενεργοποιούνται και κάποια πετάλια, σαν παράδειγμα.

      Να σημειώσω ότι από την παρακάτω λίστα απουσιάζουν προϊόντα όπως το TC G-System, το οποίο δίνει μεν τη δυνατότητα ελέγχου πεταλιών (σε 4 λούπες) αλλά δεν είναι αυτός ο πρωταρχικός σχεδιαστικός στόχος του.

      Επίσης δεν έχουν θέση στη λίστα μας custom κατασκευές (Bradshaw, Cornish κλπ), εδώ υπάρχουν μόνο αυτά που βρήκα και μπορεί να προμηθευτεί κάποιος εύκολα και χωρίς να πουλήσει ένα νεφρό. Για το λόγο αυτό περιόρισα και την επιλογή σε λύσεις με κόστος το πολύ 1000€ (που πάλι είναι αρκετά λεφτά). Επίσης όλα, εκτός ενός, μπορούν να βρεθούν άνετα στην Ευρωπαϊκή αγορά.

      Η λίστα:

      Carl Martin Octa-Switch

      http://carlmartin.com/product_octaswitch.htm

      Πρόκειται για ένα πρόσφατο προϊόν της Carl Martin, που λειτουργεί τελείως αναλογικά και πολύ απλά. Έχει 8 loops για πετάλια και 8 "presets". Τα τελευταία ορίζονται με μικροδιακόπτες. Υπάρχει ακόμα ένας optional buffer στην είσοδο.

      Από κάποιους έχουν ακουστεί παράπονα για pops και clicks όταν αλλάζουν τα presets ενώ άλλοι δεν ακούνε το παραμικρό... Φαίνεται ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η συλλογή των πεταλιών που θα τοποθετηθούν σ’αυτό, κάποια μπορεί να προκαλούν αυτή τη συμπεριφορά.  Ωστόσο δεν παύει να αποτελεί μια φτηνή, μικρή σε μέγεθος και εύκολη λύση.



      Carl Martin Combinator 2

      http://carlmartin.com/product_combinator.htm

      Από την ίδια εταιρεία, το πιο μεγάλο controller, διαθέτει και αυτό 8 λούπες, αλλά προγραμματίζεται με μικροεπεξεργαστή και δίνει 18 συνολικά "presets". Επίσης διαθέτει και 8 εξόδους 9V για τα πετάλια, πράγμα αρκετά βολικό και χρήσιμο. Μπορεί να ελέγξει μέσω 3 control inputs κανάλια ή άλλα foot-switchable χαρακτηριστικά σε ενισχυτές.


      Musicom Lab EFX MkII

      http://www.musicomlab.co.kr/efxmkii.htm

      Ένα πολύ ενδιαφέρον σχέδιο, από την Κορέα. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα μικρό σε μέγεθος audio switcher, το οποίο διαθέτει δυνατότητα προγραμματισμού και MIDI. Οι κριτικές που έχω διαβάσει είναι πολύ ενθαρρυντικές, αν και δεν είναι ευρύτερα γνωστό. Η τιμή του, κατά τις πιο πρόσφατες πληροφορίες, παίζει μεταξύ 600-700€ με μεταφορικά από Κορέα, πράγμα που το τοποθετεί στο μέσο όρο των συσκευών που εξετάζουμε εδώ. Λόγω μεγέθους και δυνατοτήτων, θα άξιζε να το ψάξει κανείς.


      Voodoo Lab Pedal Switcher & Commander

      http://voodoolab.com/switcher.htm
      http://voodoolab.com/commander.htm

      Εδώ μιλαμε για συνδιασμό 2 προϊόντων. Το Pedal Switcher δεν είναι τίποτε άλλο από ένα 4-πλο loop, που διαθέτει και Midi In/Out/Thru. Από μόνο του μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απομονώσει σε TB loops 4 πετάλια. Το ευφυές είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθουν περισσότερα από ένα, σε σειρά, και το όλο σύνολο μπορεί να ελέγχεται από ένα Pedal Commander. Το αποτέλεσμα είναι 10 λούπες (των 4,8,12 κλπ πεταλιών, ανάλογα με τον αριθμό των switchers) και δυνατότητα ελέγχου MIDI συσκευών. Ένα σοβαρό πλεονέκτημα αυτής της λύσης είναι το πραγματικά μικρό footprint.


      Voodoo Lab Ground Control & Audio Switcher

      http://voodoolab.com/gcontrolpro.htm
      http://voodoolab.com/gcx.htm

      Πάλι από τη Voodoo, το Audio Switcher είναι ένα rack με 8 loops και MIDI δυνατότητες. Θεωρητικά και πρακτικά μπορεί να ελεγχθεί από διάφορους MIDI controllers της αγοράς. Εδώ είναι η εκδοχή του με το Ground Control της ίδιας εταιρείας, ένα foot-controller που χρησιμοποιείται σε αρκετά rig για έλεγχο διάφορων συσκευών, κυρίως σε rack μορφή.

      Θεωρώ ότι αυτή η λύση, δεδομένου του  υψηλού σχετικά κόστους, έχει μεγαλύτερο νόημα για κάποιον που θέλει να ελέγχξει εκτός των πεταλιών και ένα ή περισσότερα rack effects ή άλλες MIDI συσκευές (π.χ. ενισχυτές με MIDI λειτουργίες). Σ’αυτή την περίπτωση πάντως, πρακτικά "καθαρίζει" ο χώρος μπροστά στα πόδια του κιθαρίστα, καθώς όλα μπορούν να μαζευτούν νοικοκυρεμένα σε ένα rack πίσω.


      The Gig Rig Pro-14 και Midi-8

      http://www.thegigrig.com/acatalog/TheGigRig_Pro-14_BLack.html
      http://www.thegigrig.com/acatalog/TheGigRig_MIDI-8_Black.html

      Αυτοί οι controllers κατασκευάζονται στην Αγγλία και η βασική τους λειτουργία είναι παρόμοια με αυτή του Octa-Switch. Όμως οι σχεδιαστές δεν έχουν μείνει εκεί, προσφέροντας τη δυνατότητα ελέγχου της έντασης σε κάθε loop (κρίσιμο χαρακτηριστικό για κάποια vintage effects καθώς και για πετάλια που παρουσιάζουν volume drop), καθώς και την αυτοματοποίηση των controls και των εξόδων, ανά λούπα.

      Τα νούμερα στα μοντέλα είναι παραπλανητικά: Το Pro-14 έχει 10 λούπες, ενώ το Midi-8 έχει 6. Επίσης το τελευταίο, όπως λέει το όνομά του, μπορεί να στείλει και MIDI εντολές. Η εταιρεία δίνει μαζί με το καθένα και ένα τροφοδοτικό για πετάλια με απομονωμένες εξόδους. Τα controllers αυτά φαίνονται απλά στο στήσιμο και προσεγμένα στη λεπτομέρεια, με μειονεκτήματα το αυξημένο κόστος αλλά και το σημαντικό footprint.


      GRX4 Guitar Router/Switcher  & FX1 MIDI Footcontroller

      Τα προϊόντα της Axess, αποσπούν πολύ καλές κριτικές από τους χρήστες τους και αποτελούν την επιλογή αρκετών επαγγελματιών.

      Αυτά που μας ενδιαφέρουν είναι:
      http://www.axess-electronics.com/sc/GRX4-Guitar-Router-Switcher-p-16135.html
      http://www.axess-electronics.com/sc/FX1-MIDI-Footcontroller-p-16138.html

      Δυστυχώς χρειάζονται 2 από το πρώτο για σοβαρή δουλειά (καθώς δίνει μόνο 4 loops). Επίσης το κόστος είναι απαγορευτικό για πολλούς. Ωστόσο υπάρχει και αυτό το προϊόν της εταιρείας:

      http://www.axess-electronics.com/sc/MFC5-MIDI-Footcontroller-p-16137.html

      Και βεβαίως μπορεί και πάλι να χρησιμοποιηθεί κάποιο άλλο σχετικά οικονομικό Midi Foot Controller. Ο "μικρός" controller είναι επίσης και βολικός για πεταλιέρες. Ουσιαστικά αυτά τα προϊόντα ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα αντίστοιχα της Voodoo και, αν οι τιμές στην Ευρώπη, ή με μεταφορικά από Αμερική είναι καλές, τότε σαφώς είναι μέσα στις προδιαγραφές μας.
    • blue
      Ημ/νία: 13:24 - 17/02/09 Εισαγωγή: Εισαγωγή στον ήχο. Συχνά συζητάμε για το πώς επηρεάζει κάθε στοιχείο της αλυσίδας μας το σήμα της κιθάρας μας, αλλά δεν έχω δει μέχρι στιγμής κάτι που να περιγράφει τί είναι αυτό το σήμα και σε ποιά μετρήσιμα μεγέθη υφίσταται αυτή την επίδραση.

      Αυτό το μίνι αρθρο στοχεύει στην οσο το δυνατό λιγότερο μαθηματικοποιημένη πλην όμως σαφή εξήγηση του τί είναι το σήμα της κιθάρας και ποιά μεγέθη το χαρακτηρίζουν.

      Ολοι  έχουμε δει μια ηχογραφημένη κυματομορφή της κιθάρας μας.Σε μια κυματομορφή αναπαρίσταται το πλάτος του σήματος (καθετος αξονας) σε συνάρτηση με το χρόνο (οριζοντιος αξονας).Το πλάτος υποδηλώνει την ένταση (loudness) του σήματος.

      Η πρώτη εικόνα δείχνει την κυματομορφή μιας ανοιχτής χορδης της κιθαρας και θα μπορούσε να αποτελεί μια ζουμαρισμενη εκδοχη της δεύτερης εικόνας .

      http://i78.photobucket.com/albums/j113/bluebx/Figure1.gif

      http://i78.photobucket.com/albums/j113/bluebx/figure2.gif

      Μια διαφορετική απεικόνιση του σήματος της κιθάρας είναι στο πεδίο των συχνοτήτων,οπου πλεον στον οριζόντιο αξονα μετραμε τη συχνότητα και στον κάθετο το πλάτος.Μια τετοια εικόνα αποτελεί το φάσμα του σήματος και ουσιαστικα δειχνει το αρμονικό περιεχομενο μιας νοτας (ή ενός ήχου γενικότερα).

      http://i78.photobucket.com/albums/j113/bluebx/spectrum.jpg

      Μια μουσική νότα μπορεί να τη μετράμε με το κουρδιστήρι μας σε μια συγκεκριμένη συχνότητα (πχ η Λα στα 440 Hz) ,αλλα περιεχει ένα πληθος άλλων συχνοτητων .Τα 440 Hz στο παραδειγμα είναι η θεμελιώδης συχνοτητα της νότας και οι υπόλοιπες συχνοτητες που παρατηρούνται στο φασμα αποτελούν τους αρμονικούς αυτής.To πλήθος και η ένταση των αρμονικών καθορίζουν τη χροιά ενός ήχου.

      Γιατί μας ενδιαφέρουν αυτά?Επειδή κάθε πετάλι που προσθέτουμε στην αλυσίδα μας επιδρα σε καποιο ή καποια από αυτά τα μεγέθη (ή και άλλα ) ,διαμορφώνοντας τον ηχο μας.
      Για παράδειγμα το EQ επιδρά στο φάσμα τονίζοντας ή καταστέλλοντας καποιους αρμονικούς (συχνότητες),το overdrive αυξάνει την ένταση (level) και προσθέτει αρμονικούς στο φάσμα (gain),το octaver με μια συγκεκριμενη διαδικασία δημιουργεί και ενισχύει τη διπλάσια της θεμελιωδούς συχνότητας (οκτάβα).

      Αν υπαρξει ενδιαφέρον θα γραψω αναλυτικότερα για κάθε εφφέ,ελπίζω να δοθηκε μια βαση που να μην την αντιλαμβάνεστε ως βαρετή.
    • The Genius Loci
      Ημ/νία: 11:36 - 09/06/09 Εισαγωγή: Η διαθέσιμες επιλογές για όποιον πάσχει από... Strat envy! Ιεροσυλία? Εκκεντρικότητα? Ή μια ακόμα χρήσιμη επιλογή για το κλασσικότερο σχέδιο κιθάρας στην Ιστορία?

      Όπως πάντα το αποτέλεσμα έχει τον πρώτο λόγο, και εδώ προσπάθησα να μαζέψω τις διαθέσιμες επιλογές κάποιου που θέλει μια Τέλε με tremolo (ή να το λέμε vibrato καλύτερα όπως είναι το σωστό?  ).

      Η τοποθέτηση ενός tremolo στην Tele θα απαλλάξει τον ιδιοκτήτη της από το... κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι σε μια Strat και σαφώς θα επεκτείνει τις εκφραστικές δυνατότητες του οργάνου. Ωστόσο θα πρέπει να σημειώσουμε από την αρχή ότι ο ήχος θα αλλάξει σίγουρα (λιγώτερο ή περισσότερο, ανάλογα με την περίπτωση). Επίσης κάποιες επιλογές απαιτούν να γίνει routing στο σώμα ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται να τοποθετηθεί shim στο neck pocket. Καθώς μάλιστα η τοποθέτηση ενός tremolo στην Tele δεν είναι αντιστρεπτή διαδικασία (τουλάχιστον χωρίς να μείνουν «πληγές») απαιτείται αρκετή περίσκεψη πριν το επιχειρήσει κάποιος.

      Right. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το πιο γνωστό, παλιό και διάσημο:

      Bigsby tremolo

      Πρόκειται για το πιο παλιό του είδους και ήταν φυσικό να είναι το πρώτο που τοποθετήθηκε σε Tele, και το μόνο που έρχεται και τοποθετημένο από την Fender σε συγκεκριμένα μοντέλα. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές για διαφορετικά είδη κιθαρών, και βέβαια ειδικό μοντέλο για Tele.

      http://www.bigsbyguitars.com/products_b16.html

      http://www.fender.com/products/prod_images/guitars/0256800509_xl.jpg

      Το Bigsby δεν χρειάζεται routing στο σώμα παρά μόνο το άνοιγμα των απαραίτητων τρυπών για την τοποθέτηση της γέφυρας και του tailpiece. Σαν σχέδιο ελάχιστα έχει μεταβληθεί στις δεκαετίες που είναι διαθέσιμο, ωστόσο έχουν γίνει βελτιώσεις στα σημεία (π.χ. στην δυνατότητα να κάνει intonation και σε επιμέρους εξαρτήματα). Βασίζει τη λειτουργία του στην χρήση ενός ελατηρίου και η όλη μηχανική δομή του είναι πολύ απλή. Από την άποψη της χρήσης, σαφώς δεν κάνει για dive bombing και πρακτικά δεν μπορεί να ανεβάσει παρά ελάχιστα το pitch. Για απαλό vibrato πάντως είναι εξαιρετικό, αρκεί να το σέβεται κάποιος επαρκώς και αν είναι καλορυθμισμένο έχει μια «βελούδινη» αίσθηση.

      Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές του Bigsby από άλλες εταιρείες (πέραν του official, π.χ. Duesenberg) και σε διάφορες τιμές. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την Tele υπάρχουν δυο επιλογές τοποθέτησης: μπορεί να αντικατασταθεί η κλασσική γέφυρα με  μία τύπου TOM (+plate για τον bridge μαγνήτη), ή μπορεί να διατηρηθεί και να χρησιμοποιηθεί μόνο το tremolo tailpiece.


      Stetsbar

      Πρόκειται για μια πιο σύγχρονη σχεδίαση που μοιάζει αρκετά σαν σύλληψη με το Bigsby. Βασίζει τη λειτουργία του σε 2 ελατήρια που είναι τοποθετημένα παράλληλα με το σώμα της κιθάρας. Υπάρχουν μοντέλα για αρκετούς τύπους κιθαρών και δεν θα μπορούσε να λείπει και η Tele από τη συλλογή.

      http://stetsbar.com/t.style.html


      http://www.ekmpowershop8.com/ekmps/shops/madisaf/images/gAl.jpg

      Η τοποθέτησή του φαίνεται αρκετά απλή και πάλι δεν απαιτείται routing στο σώμα. Στη λειτουργία φαίνεται να υπερέχει κάπως του Bigsby, ειδικά στο θέμα της σταθερότητας στο κούρδισμα. Επίσης οπτικά είναι περισσότερο συμμαζεμένο. Εδώ δεν υπάρχει η δυνατότητα να διατηρηθεί η κλασσική Tele γέφυρα με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τον ήχο. Τέλος το κόστος δεν είναι ευκαταφρόνητο.


      Goldo/Duesenberg Les Trem και Shaller LP tremolo

      Οποιοδήποτε tremolo αποτελεί συνδιασμό bridge/tailpiece μπορεί να τοποθετηθεί στην Tele. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα παραπάνω, τα οποία έχουν αναπτυχθεί για Les Paul και άλλες τέτοιου τύπου solidbody κιθάρες.

      http://schaller-guitarparts.de/hp135042/Assembly-Tremolo-_Les-Paul.htm?ITServ=CY3c27e681X121c0b2c24fX168f

      http://www.goeldo.de/artikel.php?artgr=62

      Ουσιαστικά πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα δεν υπάρχουν, αυτά τα tremolo είναι περισσότερο για ελαφριά χρήση, αλλά δεν απαιτούν και τεράστια επέμβαση στην κιθάρα (μόνο δύο τρύπες για τα posts. Η τιμή τους είναι ψιλοτσιμπιμένη, αλλά είναι πολύ καλά κατασκευασμένα (σοβαρές εταιρείες).


      Standard Strat synchronized tremolo και διάφορα 2-point tremolo

      Η πιο προφανής επιλογή για κάποιον που ζηλεύει το tremolo μιας Strat, είναι... το tremolo μιας Strat!    

      http://www.tdpri.com/telephoto/data/521/0le_FUZZY_Custom_1954_Tele_body_and_vibrato_close-up.JPG

      Σήμερα δεν είναι τόσο ασυνήθιστο όσο ακούγεται, καθώς πλέον έχουν εμφανιστεί δεκάδες υβδίδια Tele/Strat. Είναι λογικοφανής η απορία, γιατί να μην πάρει κάποιος μια Strat μια και καλή. Ωστόσο, ο ήχος της Tele οφείλεται, εκτός από τη γέφυρα, και στον bridge (κυρίως) μαγνήτη, στο μέγεθος και το σχήμα του σώματος και στα ηλεκτρικά. Επίσης μερικοί εκνευρίζονται αφάνταστα με τον μεσαίο μαγνήτη της Strat.  

      Για να τοποθετηθεί το tremolo φυσικά πρέπει να γίνει routing στο σώμα, ώστε να χωρέσουν τα ελατήρια και το block. Ωστόσο πρόκειται για ένα standard template το οποίο οποιοσδήποτε τεχνίτης που σέβεται το όνομά του μπορεί να υλοποιήσει. Δεδομένου ότι το πάχος του σώματος της Tele είναι επαρκέστατο, δομικά δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα.

      Εξυπακούεται ότι ο ήχος θα αλλάξει και πολλά εξαρτώνται από το υλικό του block και των saddles. Υπάρχει η επιλογή να τοποθετηθεί ξεχωριστό plate στον bridge μαγνήτη, ή ο τελευταίος να τοποθετηθεί καρφωμένος στο σώμα. Η δεύτερη επιλογή (όπως στην GE Smith Tele) έχει χρησιμοποιηθεί και από boutique κατασκευαστές όπως ο John Suhr και ο Tom Anderson.

      Εκτός από τα κλασσικά εξάβιδα tremolo, έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα 2-point tremolo, ακόμα και Wilkinson. Εταιρείες όπως η G&L εξάλλου έχουν χρησιμοποιήσει σε μοντέλα τους τέτοια tremolo. Εδώ που τα λέμε, έχουν τοποθετηθεί ακόμα και Floyd Rose σε σώματα Tele  , όμως εδώ μάλλον ξεφεύγουμε εντελώς από το πρότυπο (οι περισσότερες έχουν bridge humbuckers για παράδειγμα).  

      Από πρακτικής άποψης ένα τέτοιο tremolo έχει τα ίδια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα με αυτό σε μια Strat τύπου κιθάρα. Σε συνδιασμό με locking κλειδιά η σταθερότητα στο κούρδισμα είναι από πολύ καλή ως κορυφαία και οι εκφραστικές δυνατότητες θαυμάσιες. Επίσης το κόστος, αν εξαιρεθεί το routing, μπορεί να είναι πολύ μικρό, δεδομένης της τρομερής ποικιλίας, και έχοντας υπόψιν ότι σήμερα υπάρχουν εξαιρετικά tremolo με steel block/saddles και κόστος 40€.


      Glendale Chimemaster

      Εδώ έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση που συνδιάζει ένα εξάβιδο τρέμολο με την κλασσική λύση με τα τρία σελάκια, της Tele. Το tremolo αυτό προτείνεται και για Strat βεβαίως.

      http://www.glendaleguitars.com/trem%20blocks.htm

      http://www.glendaleguitars.com/chimering.jpg

      Πέραν από την εμφάνιση βέβαια, γεννάται το ερώτημα γιατί να μη χρησιμοποιήσει κάποιος ένα κλασσικό tremolo Strat, με 6 stainless steel saddles. Η απάντηση είναι ότι, πρώτον, υπάρχει λόγος που η γέφυρα της Tele έμεινε πρακτικά αναλλοίωτη για...60 χρόνια, και πολλοί προτιμούν ακόμα τα 3 σελάκια  . Ειδικά στην περίπτωση της Glendale που είναι και intonated, μεγαλύτερα σε διαστάσεις και απολύτως άψογα κατασκευαστικά. Η πίεση που ασκούν 2 χορδές σε κάθε σελάκι τα κάνει πολύ πιο σταθερά, ενώ και ο ήχος είναι διαφορετικός. Τέλος μπορεί να επιλέξει κάποιος τι σελάκια θα βάλει: brass, steel ή αλουμίνιο. Μια πετυχημένη επιλογή ας πούμε είναι ένα αλουμινένιο για τις δυο πάνω χορδές και brass για τις υπόλοιπες.

      Η γέφυρα αυτή συνδιάζεται και με ένα plate για τον μαγνήτη, για όσους το επιθυμούν. Στα μείον της η μάλλον τσιμπημένη τιμή (αν και ο Dale στέλνει δωρεάν ακόμα και στο εξωτερικό) και το ότι είναι αυτή τη στιγμή out of stock! Ελπίζω να επανακάμψει σύντομα γιατί είναι μια ενδιαφέρουσα επιλογή.


      Tremking

      http://www.tremking.com/prod2.html

      http://shop.warwick.de/images/product_images/info_images/601_2.jpg

      Εδώ έχουμε μια εξαιρετική ιδέα και εκτέλεση, από μηχανολογικής απόψεως. Το Tremking είναι στην πραγματικότητα μια σταθερή γέφυρα, και αυτό που κινείται είναι ολόκληρο το block. Σ’αυτό θυμίζει κάπως και το Kahler που θα δούμε παρακάτω. Το αποτέλεσμα είναι σπουδαία σταθερότητα, ειδικά με locking κλειδιά, και πολύ μεγάλη ευαισθησία. Η σχεδίαση αυτή ακυρώνει όλα τα μειονεκτήματα των knife edge tremolos, όταν αυτά είναι floating,  με πρατκικό αποτέλεσμα ότι μπορεί κάποιος να κάνει εύκολα bend ολόκληρες συγχορδίες, ή να μην έχει πρόβλημα ακραίου και ολικού ξεκουρδίσματος αν κάποια χορδή σπάσει.

      Επίσης το Tremking έρχεται (αυτή την εποχή τουλάχιστον) σε εξευτελιστική τιμή σε ένα τουλάχιστον online shop.  

      Από την άλλη τα αρνητικά επίσης δεν είναι αμελητέα. Πρώτον, κατά τη γνώμη μου, είναι fugly!    Δεύτερον, χρειάζεται ειδικό routing πέραν του τυπικού της Strat, και γι’αυτό χρειάζεται ξεχωριστό routing template (και επιδέξιος μάστορας). Αν όμως η σταθερότητα και η «μουσική» λειτουργικότητα είναι τα ζητούμενα, είναι μια θαυμάσια λύση.


      Kahler

      Μπορεί κάποιοι παλιοί να θυμούνται τα Kahler από τα αμαρτωλά 80s. Ε λοιπόν η Kahler επέστρεψε και επιτέλους θα ξαναδούμε τεράστια tremolo σε Les Paul!!     Και σε Tele, κατά τα φαινόμενα, μιας βγαίνει και ειδικός αντάπτορας για τον bridge μαγνήτη.

      http://www.wammiworld.com/Pl-9.html  (στην φωτό φαίνεται το μοντέλο 7300)

      http://www.wammiworld.com/images/Teleplate.jpg


      Τα Kahler ανέκαθεν φημιζόταν για την ομαλή και «βουτυρένια» λειτουργία τους. Επίσης διαθέτουν άπειρες δυνατότητες ρυθμίσεων για intonation, ύψος, και spacing στις χορδές. Επίσης έχουν microtuners για ακρίβεια στο κούρδισμα. Το tremolo είναι κάπως... γκουμούτσα, αλλά αυτό είναι και θέμα γούστου.

      Για να τοποθετηθούν χρειάζονται routing, αλλά στο πάνω μέρος της κιθάρας (μπαίνουν «χωστά» στο σώμα), μάλιστα κατασκευαστές σωμάτων όπως η Warmoth προσφέρουν πλέον και routing για Kahler. Σίγουρα είναι κάτι που πρέπει να γίνει, εκ’των υστέρων, από πεπειραμένο τεχνικό.

      Η τιμή στην Ευρώπη είναι εξωφρενική, όμως από Αμερική είναι αρκετά λογική.

      -------

      Ελπίζω με τα παραπάνω να κάλυψα σε μεγάλο βαθμό το θέμα για όποιον θα τον ενδιέφερε μια τέτοια απόπειρα. Στο youtube μπορεί να βρει κάποιος πληθώρα από βιντεάκια για την τοποθέτηση αυτών των tremolo καθώς και ηχητικά «ντοκουμέντα». Ένα ψάξιμο σε γνωστά online μαγαζιά (παραδόξως, ΚΑΙ στην Ελλάδα) θα δώσει μια ιδέα και για τιμές που παίζουν.

      Αν κάποιος το έχει ήδη επιχειρήσει, ή σκέφτεται να κάνει την «εγχείρηση, θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω απόψεις και αποτελέσματα!  
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου

  OK