Προς το περιεχόμενο

Noiz.gr και Πνευματικά Δικαιώματα.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Μιας και σε βρήκαμε Kilon ( καλά να είσαι ) να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.

Ένας Α καλλιτέχνης καταθέτει πχ στις 20/11 ένα τραγούδι σε συμβολαιογράφο και δεν το δημοσιεύει πουθενά αλλού. Ένας Β καλλιτέχνης ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ το ίδιο κομμάτι ένα μήνα μετά. Ο Β κάλλιστα θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι δικό του το κομάτι, ότι ήταν στο στούντιο και ότι ο Α του το έκλεψε και το κατέθεσε στο συμβολαιογράφο ως δικό του. Πώς θα το αντικρούσεις αυτό με μια συμβολαιογραφική πράξη η οποία ΔΕΝ κατοχυρώνει πνευματικά δικαιώματα αλλά λέει ότι απλά εσύ κατέθεσες κάτι μια συγκεκριμένη ημερομηνία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πράγματι σου ανήκει; Μπορεί πράγματι ο Α καλλιτέχνης να το έκλεψε από τον Β όταν ο Β καλλιτέχνης ήταν στο στούντιο και να το κατέθεσε στο συμβολαιογράφο δηλώνοντας ψευδώς ότι είναι δικό του.

 

Μόνος σου το είπες... Δεν μπορεί ο Β να αποδείξει τίποτα καθώς ο άλλος έχει αποδεικτικό στοιχείο ΕΓΚΥΡΟ, ενω ο ίδιος απλούς ισχυρισμούς.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 49
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

 

Μόνος σου το είπες... Δεν μπορεί ο Β να αποδείξει τίποτα καθώς ο άλλος έχει αποδεικτικό στοιχείο ΕΓΚΥΡΟ, ενω ο ίδιος απλούς ισχυρισμούς.

 

Έγκυρο θα ήταν μόνο στην περίπτωση που ο Συμβολαιογράφος κατοχύρωνε πνευματικά δικαιώματα. Από τη στιγμή που δεν κατοχυρώνει πνευματικά δικαιώματα, αλλά, ο καθένας μπορεί να λέει ότι του ανήκει αυτό που καταθέτει στον συμβολαιογράφο, πώς θα αποδείξει αυτός που καταθέτει κάτι στον Συμβολαιογράφο ότι πράγματι είναι δικό του; Στον συμβολαιογράφο εσύ λες ότι σου ανήκει κάτι, δεν αναγνωρίζει ούτε υπογράφει ο Συμβολαιογράφος ότι πράγματι αυτό που του δίνεις ανήκει σε σένα και μόνο σε σένα. Κάνει μια απλή πράξη ότι του κατέθεσες κάτι χωρίς να υπογράφει ότι έχεις τα αποκλειστικά δικαιώματα αυτού που καταθέτεις. Ας μας διορθώσει ο δικηγόρος αν κάνουμε λάθος.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δηλαδή θεωρείς πως υπάρχει (ή μπορεί να υπάρξει) μια αρχή ή πρόσωπο το οποίο μπορεί να ελέγξει και να υπογράψει πως αυτό το οποίο έχεις προσκομίσει ανοίκει αποκλειστικά σε σένα, το έχεις όντως εσύ δημιουργήσει και δεν υπάρχει κανένας άλλος, όχι στον κόσμο, αλλά στην ελλάδα ο οποίος έχει κάνει κάτι αντιστοιχο για το ίδιο "έργο"?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δηλαδή θεωρείς πως υπάρχει (ή μπορεί να υπάρξει) μια αρχή ή πρόσωπο το οποίο μπορεί να ελέγξει και να υπογράψει πως αυτό το οποίο έχεις προσκομίσει ανοίκει αποκλειστικά σε σένα, το έχεις όντως εσύ δημιουργήσει και δεν υπάρχει κανένας άλλος, όχι στον κόσμο, αλλά στην ελλάδα ο οποίος έχει κάνει κάτι αντιστοιχο για το ίδιο "έργο"?

 

Τώρα έρχεσαι στα λόγια μου φίλε! Ακριβώς! Δεν υπάρχει! Γι αυτό και δεν υπάρχει κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων από την Ελληνική Νομοθεσία με την έννοια του να πας κάπου και εκεί να κατοχυρώσεις το έργο σου χωρίς να το δημοσιεύσεις. Μόνο η πρώτη δημοσίευση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη ότι πράγματι κάποιος πρώτος από όλους τους άλλους δημιούργησε κάτι. Ακριβώς αυτό λέω τόση ώρα!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Όταν μιλάμε για μια αγωγή το βάρος απόδειξης πέφτει στον ενάγων , δηλαδή Β. Η συμβολαιογραφική πράξη αφού είναι και παλαιότερη ημερομηνία αποδεικνύει ότι ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΓΓΡΑΦΟΥ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το μουσικό κομμάτι. ΜΕΣΑ ΣΤΟ έγραφο της συμβολαιογραφικής πράξης περιγράφεται το μουσικό κομμάτι αναλυτικά μαζί παρτιτούρες κτλ  ,αλλά και υπάρχει στα σχετικά το CD με το μουσικό κομμάτι. Η συμβολαιογραφική  πράξη ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΕΓΓΡΑΦΟΥ είναι ένα αποδεικτικό μέσο που αμφισβητείται μόνο με ένσταση πλαστότητας. Από εκεί και πέρα εξαρτάται από το αναλυτικό περιεχόμενο της συμβολαιογραφική πράξη, αλλά και από την στιγμή που υπάρχει το CD με την μουσική δεν  χωρά και πολύ περιθώριο αοριστίας. Με λίγα λόγια η συμβολαιογραφική πράξη πολύ δύσκολα να αμφισβητηθεί . Από εκεί και πέρα εγγυήσεις στην νομική δεν υπάρχουν , θα εξαρτηθεί από τι πούνε οι μάρτυρες και τι αποδείξει ο Β. 

 

Οι συμβολαιογραφικές πράξεις κατάθεσης εγγράφου για αυτο τον λόγο είναι όχι μόνο η πιο ασφαλής αλλά και κοινή πρακτική, για μουσική, ταινιες, θεατρικά έργα κτλ τκλ.   

www.myspace.com/thekilon

www.soundclick.com/kilon

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Administrator

Το θέμα είναι όπως το λέει ο kilon.

Πρώτη δημοσίευση ή απόδειξη από έγκυρο αναγνωρισμένο φορέα.

 

Σχετικές εκτενέστατες συζητήσεις :

http://www.noiz.gr/index.php?action=search2

 

http://www.noiz.gr/index.php?topic=236.0

 

http://www.noiz.gr/index.php?topic=8847.0

 

http://www.noiz.gr/index.php?topic=7995.0

Live and let Live.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πάντως, τώρα που ξεκαθαρίστηκε το νομικό σκέλος, ας δούμε λίγο και την ουσία. Το λέω, διότι ξέρω ότι μερικοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν ποιος είναι ο κεντρικός ιδεολογικός άξονας που καθορίζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς ενός παραγόμενου προϊόντος. Ιδού λοιπόν η συνοπτική αλλά ακριβής απάντηση:

 

Κάτι (οτιδήποτε) δεν ανήκει σε εκείνον που το φτιάχνει, αλλά σε εκείνον που το χρηματοδοτεί.

 

Έτσι (για παράδειγμα) όταν πάτε σε ένα εστιατόριο να φάτε ένα μπιφτέκι, το λογαριασμό σας τον φέρνει ο σερβιτόρος (κατ' εντολή του εστιάτορα) και τα χρήματά σας καταλήγουν στον εστιάτορα - πάντως όχι στον μάγειρα που ετοίμασε το μπιφτέκι.

 

Θυμάμαι κάποτε σε μία συνέντευξη του Brian Eno, όπου πιεζόταν να αποκαλύψει λεπτομέρειες σχετικά με το πραγματικό ποσοστό συμμετοχής του στο Low του David Bowie. Ο δημοσιογράφος πίεζε διότι υποψιαζόταν (βάσιμα) ότι ο Eno είχε κάνει πολύ περισσότερα από την ηχοληψία και την παραγωγή, αφού - ούτως ή άλλως - αναφερόταν σαν συν-συνθέτης σε μερικά κομάτια, οπότε γιατί ο δίσκος είχε μόνο την υπογραφή του Bowie; Από τις απαντήσεις, προέκυπτε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις συνεργασιών, τελικά ο δίσκος καταλήγει να έχει την υπογραφή εκείνου που πληρώνει για τις ώρες του στούντιο !!! (κάτι που γίνεται βέβαια σε πνεύμα κατανόησης, όχι αντιπαλότητας).

 

Το ίδιο ισχύει με τους προγραμματιστές - συνήθως μάλιστα υπογράφουν ένα non-disclosure-agreement που προσδιορίζει όχι μόνο ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσουν πνευματικά δικαιώματα, αλλά μάλιστα ότι δεν θα επαναχρησιμοποιήσουν το υλικό που θα παράγουν (τον κώδικα) με τρόπο που να ανταγωνίζεται τα συμφέροντα της επιχείρησης που τους πληρώνει.

 

Στον καλλιτεχνικό χώρο, τα πράγματα είναι μερικές φορές ρευστά, διότι αυτοχρηματοδοτούν τις καλλιτεχνικές τους προσπάθειες. Ελλείψει κάποιου εγγράφου που να κατοχυρώνει την ιδιοκτησία του παραγόμενου προϊόντος επί τη βάσει του ότι κάποιος πλήρωσε γι'αυτό, ισχύουν όλα όσα έγραψε ο kilon.

 

Δεν ξέρω (και θα ήθελα πολύ να μάθω) τι γίνεται στις περιπτώσεις όπου καλλιτεχνικό έργο έχει παραχθεί κατά παραγγελία: μπορεί ο χρηματοδότης να ζητήσει από τον καλλιτέχνη να παραιτηθεί πλήρως των πνευματικών του δικαιωμάτων; είναι αυτονόητο ότι παραμένουν και οι δύο (ο χρηματοδότης και ο καλλιτέχνης) κάτοχοι αυτών των δικαιωμάτων; τι ακριβώς συμβαίνει με μελλοντικά έσοδα από την εκμετάλευση του καλλιτεχνικού προϊόντος; μπορεί να γίνει μεταβίβαση τέτοιων δικαιωμάτων; Πιστεύω ότι αυτές είναι ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.

 

Επίσης θα με ενδιέφερε να μάθω αν υπάρχουν πρότυπα ιδιωτικών εγγράφων για τη σύναψη τέτοιων συμφωνιών. Τέλος, θα με ενδιέφερε να μάθω (αν ξέρει κανείς) τι ακριβώς προβλέπεται σε επίπεδο ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

 

Αυτά.

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου