Πως ηχογραφούμε ηλ. κιθάρα; Αποκαλύψτε τα μυστικά σας!

[Superfunk]

Άλλαξες γνώμη Νίκο για το συγκεκριμένο , ή απλά παρέλειψες να το αναφέρεις?

 

οχι εξακολουθω να παραμενω εντυπωσιασμενος αλλα δεν το εχω αγορασει...ακομα :-[ ....(& ο φιλος μου που το εχει βαρεθηκε να μου το δανιζει ;D ;D)

[ffmakis]

H Τεχνολογία τρέχει.... και εγώ την ακουλουθώ  ;)

Λόγω έλειψης χώρου,περιμένω το, (Two Notes Torpedo VB-101)http://www.two-notes.com/en/Produits-Two-Notes/Torpedo-VB101.html

Μόλις το πάρω θα βάλω κλιπάκια.

Πέρα από ενισχυτές,καμπίνες & μικρόφωνα,μεγάλο ρόλο στην ηχογράφηση κιθάρας,παίζει ο χώρος.

Επίσης στην Αμερική σε αρκετά studios, χρησιμοποιούν Κ.Ε.Τ.Σ.Ε,στον χώρο που είναι η καμπίνα του ενισχυτή.

Ο κετσες κάνει τον ήχο ποιό γλυκό και στακάτο,χωρίς να λασπώνει.

Υπάρχουν αρκετά είδη κετσέ,για την ηχογράφηση επιλέγουμε τον σκληρό και παχύ κετσέ.

Είναι λίγο ακριβός αλλά τα αξίζει τα χρήματα του.

 

 

 

 

[Superfunk]

μεγάλο ρόλο στην ηχογράφηση κιθάρας,παίζει ο χώρος.

 

αν γραφεις με distant miking ,αν γραφεις μονο  με close miking η επιδραση του χωρου μειωνεται σχεδον στο μηδεν.

[nikodemos]

αν γραφεις με distant miking ,αν γραφεις μονο  με close miking η επιδραση του χωρου μειωνεται σχεδον στο μηδεν.

 

Αυτό ισχύει σε γενικές γραμμές αλλά και πάλι στην περίπτωση του close micing το πόσο μειώνεται η επίδραση του χώρου εξαρτάται από πολλούς επι μέρους παράγωντες (πολικό διάγραμμα μικροφώνου, SPL ενισχυτή, on ή off axxis τοποθέτηση και βέβαια ο ίδιος ο χώρος...αλλιώς θα "συμπεριφερθεί" το close micing (σε συνάρτηση μετα προηγούμενα) σε  ένα μέσο δωμάτιο με κάποια έπιπλα και αντικείμενα αλλιώς σε ένα στενόμακρος διάδρομος, αλλιώς σε ένα μπάνιο και αλλιώς σε μια τεράστια άδεια αποθήκη από τσιμεντόλιθους και λαμαρίνα για οροφή ;D). 

[tugito]

Να πω και εγώ τι κάνω και ελπίζω να μην πέσει φωτιά να με κάψει..

Επειδή προς το παρόν σε αυτό το cd που ετοιμαζω δεν θέλω να αρχίσω απο την αρχή και να στήνω μικρόφωνα στον LINE 6 spider 3 που έχω, συνεχίζω να γράφω κιθάρα όπως το ξεκίνησα στα πρώτα 6 κομμάτια.  ;D ;D

Δηλαδή..

 

Καταρχάς να σημειωθεί ότι ουτε θα κάτσω να τα γράψω πάλι με την καινουρια μου κιθάρα που ειναι PRS TREMONTI αλλά θα το τελειώσω όπως ξεκίνησα με την παλιά μου που ειναι Epiphone les paul Special ebony 2... (καλά εδώ πρέπει να σηκωθήκαν τρίχες κάγκελο και να αναφωνήσανε "τον άθλιο", "τον τσαπατσούλη", "τον τεμπέλη").  :o ;D ;D

 

Λοιπόν γράφω direct στην κάρτα ήχου (όλα μέχρι τώρα γραφτήκαν με Alesis Multimix firewire 8.. Α! Μιας που το θυμήθηκα και κάρτα άλλαξα! Πήρα μια motu ultralite mk3 που ειναι κλάσεις ανώτερη αλλά ούτε λογο κάρτας θα κάτσω να τα ξαναγράψω. Καλά τώρα πρέπει να έχουν αυτοκτονήσει όλοι.. Είμαι γκάου, το ξέρω αλλά θα εξηγήσω..).

Γράφω direct λοιπόν στην κάρτα χωρίς εφέ αλλά μόνο με monitoring εφε στο cubase LE (λέμε τώρα). Κάνω ένα take κιθάρας μόνο (τι άλλο θα ακουσουμε ,το έχω μηδενίσει το θέμα). Αυτο το κάνω duplicate και κάνω pannarisma δεξια 85 και αριστερα 85, έτσι υπάρχει ήχος-αίσθηση και στην μέση του ηχητικού πεδίου. Στην κιθάρα χρησιμοποιώ το studio devil plugin που είναι εντελώς marshall φάση και ικανοποιητικό και καμια φορά κανα amplitube στην άλλη μερια. Τωρα τελευταία απενεργοποιώ τα cabs τους και ενσωματώνω άλλα cabs μέσω impulses, μια τεχνική που αναπτύσεται κατακόρυφα τώρα τελευταία. Εχω αγοράσει για το συγκεκριμένο σκοπό το recabinet 2.0. Εχει μικρόφωνα πολλά και ενισχυτές,καμπίνες πολλές. Είναι ουσιαστικά το altiverb της κιθάρας ας πουμε. Τα αποτελέσματα ειναι λίγο πολύ εκπληκτικά, ας παρει κανεις σβάρνα τα φορουμ και τα site να ακουσει. Με αυτα επιλέγω συνήθως sm57 και ένα ribbon και cabs 4x12 συνήθως. Το όλο θέμα το στέλνω σε ένα bus που εκεί δίνω χρώμα με το bbe sonic maximizer και το καθαρίζω με το liquid mix.

Προς το παρον λοιπον δουλευω στο pc με όσα ξεκίνησα εδω και δυο χρόνια. Ο λόγος που δεν τα ξαναγράφω είναι ότι είναι κάτι που το δουλευω 2 χρονια ηχητικά και δεν θέλω να αποπροσανατολιστώ και πάλι και να φάω εμμονή με τον ήχο. Πήρα και άψογες συμβουλές από εδώ μέσα μέσω pm και προσπαθώ να  διορθώσω τα λάθη μου και ήδη εχω βελτιώσει τον ήχο..

Οταν αρχίσω το επομενο cd με μικροφωνα και ενισχυτή θα σας πω νεοτερα και θα ανεβάσω και δείγματα. Τώρα ένα δειγματάκι με όχι πολύ καλό ήχο (έχω βελτιώσει πλέον τα ντραμς και τις κιθάρες αρκετά) μπορειτε να ακουσετε παρακάτω.

 

DivShare File - 16 martiou - master.mp3

[nikodemos]

Αν και η direct ηχογράφηση και η επεξεργασία μέσω προσομείωσης αποτελεί πλέον τεράστιο κεφάλαιο, εγώ θα το παρακάμψω προς το παρόν κάνοντας απλά ένα μικρό σχόλιο.

 

Προσωπικά δεν μπορώ να πω πως θεωρώ τα έως τώρα αποτελέσματα αυτών των τεχνολογιών ικανοποιητικά, ίσως αυτό έχει να κάνει αφ'ενός με την εμμονή στην διαδικασία (it's not the killing, it's the thrill of the chase ;)) αλλά και με το γεγονός πως οι κιθαριστικοί ήχοι που πρωτίστως με ενδιαφέρουν (ως κιθαρίστα αλλά και μουσικό γενικότερα) βασίζονται σε τεράστιο βαθμό στην διαδραστικότητα ανάμεσα στον χειριστή και τον εξοπλισμό κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (ξέρετε....τόνοι feedback και τρελά SPL, το απαραίτητο break up του ενισχυτή κλπ κλπ) και αυτά απλά δεν υπάρχουν αυτή την στιγμή (αν και υπάρχουν κάποιες επιλογές που δείχνουν να παράγουν ενδιαφέροντα αποτελέσματα πχ softtube)

 

Μετά λοιπόν την μικρή παρένθεση (προς το παρόν ;)) σχετικά με το "εικονικό περιβάλλον" θέλω να επιστρέψω στα μικρόφωνα και πιο πολύ στην άμεση σχέση που υπάρχει ανάμεσα στους overdriven & distorted κιθαριστικούς ήχους (κυρίως) και στα δυναμικά και ribbon μικρόφωνα (κυρίως όταν μιλάμε για close micing). Πολλοί πιστεύουν πως ο βασικός λόγος πίσω από την επιλογη των δυναμικών (τουλάχιστον) μικροφώνων σε αυτό τον ρόλο έχει να κάνει με την πολύ υψηλή αντοχή τους στην πίεση, δηλαδή σε πολύ υψηλές εντάσεις. Κάτι τέτοιο είναι μόνο κατά ένα μικρό μέρος πραγματικότητα καθώς τα περισσότερα σύγχρονα πυκνωτικά αλλά και ribbon μικρόφωνα έχουν εξαιρετικές αντοχές στην πίεση και θα πρέπει να φτάσουμε σε πραγματικά οριακές καταστάσεις για να αντιμετωπίσουμε προβλήματα.

 

Ποιό είναι λοιπόν το κοινό χαρακτηριστικό που κάνει (ορισμένα) δυναμικά μικρόφωνα και (τα περισσότερα) ribbon ιδανική επιλογή γι'αυτό τον ρόλο?

 

Εκτός βέβαια από το τρελό τρεντ της εποχής για τα ribbon  ;)

 

Προσωπικά πιστεύω απόλυτα πως υπέυθυνο είναι το "ιδιαίτερο" freq response.... και εξηγούμαι

 

Και στις 2 κατηγορίες (επαναλαμβάνω όχι σε όλα τα δυναμικά - σε κάποια) έχουμε ένα εξαιρετικά flat response στην περιοχή που υπάρχει το κυρίως συχνοτικό περιεχόμενο της ηλ.κιθάρας (και τις πρώτες και δεύτερες αρμονικές) δηλαδή. Ταυτόχρονα και στις 2 κατηγορίες έχουμε ένα έντονο αλλά αρκετά ομαλό roll off και στα 2 άκρα του φάσματος. Αυτό ακριβώς το roll off είναι που δίνει την αίσθηση της φυσικής απόκρισης καθώς αφ'ενός μοιάζει πολύ με τον τρόπο που και τα αυτιά μας αντιλαμβάνοντε το συχνοτικό φάσμα αλλά και με τον τρόπο που ακούμε τον ενισχυτή σε σχέση μετο μικρόφωνο.....δηλαδή και εκτός αν ανάμεσα μας υπάρχουν θεόκουφοι συνήθως δεν χώνουμε το κεφάλι μας 2 εκ. από το μεγάφωνο αλλά αντίθετα ακούμε από μια σχετική απόσταση και υπό γωνία (off axxis) κάτι που φυσικά επηρεάζει το προσλαμβανώμενο συχνοτικό περιεχώμενο στην θέση ακρόασης σε σχέση με την πηγή (μεγάφωνο). Ουσιαστικά αυτή η διαφοροποίηση είναι αντίστοιχη με το roll off των συγκεκριμένων μικροφώνων αλλά και ανάλογα με τον χώρο μας ο τονισμός κάποιων περιοχών στο υψηλότερο ή χαμηλότερο μεσαίο τμήμα του φάσματος (ή και στα 2).

 

έτσι σε αυτή την ομάδα μικροφώνων εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά έχουμε και κάποιες διαφοροποιήσεις σχεδόν πάντα όμως στα πλαίσια που ανέφερα, που καθιστούν κάθε φορά και κάποιο άλλο ως την πιθανότατα καταλληλότερη επιλογή.

 

Παραθέτω λοιπόν τα freq charts από κάποιες αρκετά διαδεδομένες επιλογές αυτής της ομάδας (αν και λείπουν πολλές ακόμη προσωπικές μου "αγάπες"). To πρώτο είναι το Beta57 ενώ στην δεύτερη σειρά είναι τα PR-40 & R121 Έτσι λοιπόν και πέρα από τα κοινά χαρακτηριστικά τους έχουμε από την μία πλευρά το σχεδόν φλατ R121 ribbon της Royer και από την άλλη τα τονισμένα ψηλά και χαμηλά μεσαία του Woodpecker και ανάμεσα τους πολλές ακόμη επιλογές.

 

Προσωπικά θεωρώ πραγματική αποκάλυψη το SM7b και τις δυνατότητες που δίνει το bass roll off & και το uppermidrange boost (αν προσέξετε θα δείτε ότι μπορεί να "ακούστεί" από σχεδόν 57άρι έως τελείως φλατ στα μεσαία) αλλά και το beta 57 το οποίο είναι τρομερά υποτιμημένο για τον συγκεκριμένο ρόλο (αλλά και γενικώς) και έχει τρομερά ευαίσθητο και χρηστικό proximity effect (ουσιαστικά μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα bass boost ή cut off).

Από την άλλη πλευρά τα ribbon (και ειδικά τα royer)  έχουν μια τρομερά "αληθινή" απεικόνιση της μεσαίας περιοχής και έχουν και εξαιρετικό transient response καταγράφωντας και την παραμικρή λεπτομέρεια χωρίς όμως να τονίζουν ή να αμβλύνουν τις άκρες από το ουσιαστικό κομμάτι - σώμα του ήχου.

Σε ότι αφορά τα δυναμικά δεν είναι τυχαία η κοινή broadcast καταγωγή των πιο επιτυχημένων εξ'αυτών στον συγκεκριμένο ρόλο καθώς συνδυάζουν extended και σαφέστατα πιο ομαλή (στα μεσαία αλλά και σαν roll off) συχνοτική απόκριση. Κλασσικότατη εξαίρεση (ως προς την καταγωγή) βέβαια το αθάνατο 57άρι αλλά και το παρεξηγημένο beta....

 

 

Θέλω να πω δηλαδή πως κατά βάση είναι αυτή η "μη ισσοροπημένη" συχνοτική συμπεριφορά αυτών των μικροφώνων που τα κάνει να "ακούγονται" τόσο ισσοροπημένα στα αυτιά μας για τον συγκεκριμένο ρόλο....οξύμωρο αλλά πολύ κοντά στην πραγματικότητα και για εμένα αποτελεί ουσιαστικά την λογική πίσω από κάθε μου επιλογή στο συγκεκριμένο θέμα ;)       

 

[matawan]

Νικόδημος for President!

 

[harilatron]

Σε σχέση με την ίδια την ηχογράφηση -δεν μπορώ να θεωρηθώ ειδικός-  ως πιο εύκολη λύση χρησιμοποιώ ένα πυκνωτικό (NT1A) σε κάποια απόσταση από τους ενισχυτές. Με αυτό τον τρόπο, μερικές φορές βάζω να παίζουν 2 ενισχυτές ταυτόχρονα και τους πιάνω με το ίδιο μικρόφωνο. Αυτό που γράφω έτσι, μοιάζει πολύ με αυτό που ακούω όταν στέκομαι μπροστά στους ενισχυτές. Μερικές φορές μπορεί να βάλω και ένα δυναμικό κολλητά σε κάποιον. Αυτά που γράφω, μερικές φορές τα κάνω duplicate και βάζω διαφορετικά εφφέ. Επίσης, μπορεί εν γένει να κρατήσω το ένα από τα δύο "μικρόφωνα" και το δεύτερο να μπαίνει μόνο σε συγκεκριμένα σημεία και να διαφοροποιεί τον ήχο.

Τελικά, για κάθε κιθάρα φτιάχνω ένα track το οποίο σπανια "επανεπισκέπτομαι" στην πορεία της μείξης.

(Καταλαβαίνω ότι με αυτά που κάνω μπορεί να υπάρχουν προβλήματα φάσης (αν και συνήθως βάζω πολύ διαφορετικούς ήχους στους διαφορετικούς ενισχυτές) καθώς και επίσης ότι υπάρχει έντονο bleeding προς το πυκνωτικό, αλλά αφενός δεν είμαι και πολύ ειδικός στο θέμα αφετέρου ... βλέποντας και κάνοντας.  :) )

 

 

[bloody_sunday]

Νικόδημε με το θαυμάσιο τρόπο που εξήγησες τα rolloffs κατάλαβα πια κι εγώ τι είναι αυτό που με κάνει να προτιμώ μικρόφωνα που να αποδίδουν όσο πιο φυσικά γίνεται αυτό που ακούω στο χώρο. Σε ευχαριστώ πολύ. :)

 

O ωραιότερος συνδυασμός που έχω πετύχει για καθαρούς αλλά και distorted ήχους είναι το περίφημο Royer 121 γύρω στα 10 εκατοστά από το κέντρο του κώνου...

 

 

μαζί με τον προενισχυτή Universal Audio 2-610...

 

 

επάνω στο Waves L2:

 

 

(εννοείται πως αυτά δεν είναι δικά μου...  :'() Μου αρέσει να είναι ηχογραφημένο το μέρος δυο φορές και να πανάρεται αναλόγως δεξιά το ένα και αριστερά το άλλο (όχι 100%, πιο λίγο, αναλόγως την περίπτωση). Ακόμη καλύτερα αν υπάρχουν δυο κιθαρίστες ή δυο διαφορετικοί ενισχυτές. Nα πω επίσης πως δεν χωνεύω με τίποτα τα κλασσικά SM57, είτε οn είτε off axis, και πως μου αρέσει πάντα να "πιάνω" και λίγο χώρο. Βέβαια, δεν έχω ηχογραφήσει ποτέ τις απίστευτες καφρίλες, οι οποίες μου φαίνεται ότι είναι καλύτερο να είναι όσο πιο "στεγνές" γίνεται.

[harilatron]

Μια παρατήρηση και μια ερώτηση. :)

 

Η παρατήρηση είναι σε σχέση με το σχόλιο του Νικόδημου σχετικά με τη φασματική απόκριση των μικροφώνων που μιμούνται την απόκρισης της ακοήςμας.

Πολύ συχά αναφερόμαστε σε ένα σύστημα μέτρησης ή ένα αισθητήρα (εν προκειμένω το μικρόφωνο) και θεωρούμε ότι οδηγεί σε "φυσικότερο"αποτέλεσμα όταν μιμείται την απόκριση του αντίστοιχου δικού μας αισθητηρίου (είτε μιλάμε για το σύστημα της όρασης είτε της ακοής). Αυτό δεν είναι απόλυτα ακριβές, καθώς θεωρητικά η απόλυτα φυσική καταγραφή-αναπαραγωγή θα απαιτούσε την απολύτως "οριζόντια" (flat στα Κρητικά) καμπύλη απόκρισης τόσο του συστήματος εγγραφής όσο και αυτού της αναπαραγωγής. Το σχετικό roll off στις ψηλές και τις χαμηλές θα το κάνει έτσι κι αλλιώς το δικό μας αισθητήριο (κατά την ακρόαση). Τι είναι όμως αυτό που καθιστά χρησιμη μια τέτοια απόκριση? Μήπως το γεγονός ότι "συλλαμβάνει" το μεγαλύτερο μέρος της απαιτούμενης πληροφορίας χωρίς "ενέργεια" στις φασματικές περιοχές που έτσι κι αλλιώς δεν ακούγονται πολύ και απλώς "μπερδεύουν" το mix?

 

Η ερώτηση είναι: Αφού κάλλιστα στην επεξερασία μπορούμε να επέμβουμε στο φασματικό περιεχόμενο του track (και να κάνουμε και αυτό το roll off) και τελικά "περιορίζουμε" τις κιθάρες φασματικά (ο κανόνας μάλιστα λέει "διαφορετικά" την κάθε κιθάρα για να "ξεχωρίζουν") γιατί έχει τόση σημασία το πρωτογενές σήμα? Είναι προφανές ότι τα μικρόφωνα είναι διαφορετικά όπως και διαφορετικές είναι οι κιθάρες. Αλλά τελικά, φτάνεις να μην μπορείς να ξεχωρίσεις τις κιθάρες (και τους ενισχυτές) μετά την επεξεργασία που γίνεται πολλές φορές. Οταν το  αντιληφθούμε αυτό πολλές φορές απομυθοποιούνται ορισμένα πράγματα σε σχέση με την "ποιότητα" της κιθάρας και το τελικό προϊόν (το mix). Για τα μικρόφωνα... υπάρχει κάποιος λόγος που δεν ισχύει το ίδιο?