Προς το περιεχόμενο

Tom Waits.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντήσεις 83
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Εικόνες

Διαφωνώ.

Τα πρότυπα ζωής και τέχνης του Waits έχουν να κάνουν εν πολλοίς με την γενιά των beat. Είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτοί οι άνθρωποι συνέδεαν την έκσταση του μυαλού(συστατικό αναγκαίο για την τέχνη τους) με το αλκοόλ.

Το έλεγαν, ούτως ή άλλως και οι ίδιοι. Το τρίπτυχο «μέθυσος, ποιητής και αλήτης» το ανέφερε ο ίδιος ο Κέρουακ για να περιγράψει την ζωή και την τέχνη του. Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα, ας μην σας κουράσω.

Όσο για τον Waits, είναι γνωστός ο αγώνας που έδωσε για να απεξαρτηθεί απ’ το αλκοόλ.

Επίσης είναι γνωστό πως όχι μόνο αντλούσε έμπνευση απ’ την αλήτικη ζωή(που ζούσε και ο ίδιος) αλλά αμφέβαλλε πολύ για το αν θα καταφέρει να γράφει την μουσική που έγραφε αν ξέκοβε απ’ αυτήν.

 

Αντιλαμβάνομαι τη διαφωνία, αλλά όπως ανέφερε και ο SF, δεν υπάρχει περιθώριο για διαφωνία, παρά μόνο θεωρητικό. Η πραγματικότητα είναι ότι ο ήχος της μπάντας του Waits δεν οφείλεται στη κατανάλωση αλκοόλ ή άλλων ουσιών.

 

Βέβαια - θεός φυλάξοι - σιγά μη δε πετάω τη σκούφια μου για θεωρητική συζήτηση επί του θέματος που θίγεις, αλλά ίσως θα έπρεπε να γίνει σε κάποιο άλλο thread. Εδώ, ας περιοριστώ να γράψω ότι όλες οι μπαντες που έχω δει στη ζωή μου να παίζουν υπό την επήρρεια αλκοόλ, σε μία προσπάθεια να εναρμονιστούν με τα ψυχολογικά τους πρότυπα, άγγιζαν τα όρια της γελοιότητας, ειδικά οι ελληνικές (απ' τις οποίες ήταν οι περισσότερες).

 

Ευτυχώς, όπως ξέρουμε, συνέχισε να γράφει σπουδαία μουσική.

 

Κατά τη γνώμη μου, ήταν ακριβώς τότε που άρχισε να γράφει σπουδαία μουσική, χωρίς να υποκρίνομαι ότι δεν αντιλαμβάνομαι τη συνέχεια ανάμεσα στους πρώτους δίσκους του και τους πιο πρόσφατους.

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ο Tom Waits ειναι Ελληνας. Εχει βαλει τα παιδια του στην οικογενειακη επιχειρηση και η γυναικα του κανει κουμαντο σε ολα. Τελεια και παυλα.

 

It's a shame stupidity isn't painful.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ας πεταχτω και εγω να πω την γνωμη μου για τον γουειτς......

 

εχω αγορασει και ακουσει με πολυ προσοχη αρκετους απο τους δισκους του,(Closing Time-Blue Valentine-Swordfishtrombones-Bone Machine-Rain Dogs-Big Time(αυτος ηταν και ο πρωτος που επεσε στα χερια μου)-Franks Wild Years και ισως και καποιους αλλους που τωρα μπορει να μου διαφευγουν), εχω διαβασει τις συνεντευξεις του και τους στιχους που εχουν κυκλοφορησει στο βιβλιο ''αθωος μες στα ονειρα σου''και εχω δει και δυο απο τις ταινιες που εχει εμφανιστει.(στην παγιδα του νομου του τζαρμους και στο καφες και τσιγαρα, του ιδιου.)

 

αν εξαιρεσεις μερικα τραγουδια που μετριουνται στα δαχτυλα των δυο χεριων και βρισκονται μεσα σε ενα προσωπικο μπεστ οφ, καποιες απο τις αποψεις του μεσα σε ενα αρκετα μεγαλο βιβλιο συνεντευξεων και την ιδιαιτερη αισθητικη που βγαζει η μουσικη του, μπορω να πω πως ποτε δεν με αγγιξε ιδιατερα.για την ακριβεια, παντα ειχα την απορια γιατι αρεσει τοσο πολυ σε ολους τους αλλους.

 

μπορει να αναρωτηθει καποιος ''αφου ρε φιλε δεν σαρεσει γιατι αγοραζες τον ενα δισκο μετα τον αλλον''.

η απαντηση σε αυτο ειναι απλη.

δεκαδες ανθρωποι που εκτιμω και μαρεσει η δουλεια τους τον αναφερουν σαν επιρροη(στην καλυτερη).

και μιλαω ειτε για ανθρωπους με τους οποιους εχω προσωπικη επαφη, ειτε για καλλιτεχνες απο ολα τα πεδια της τεχνης, απο την σωτη τριανταφυλλου μεχρι τον παυλο σιδηροπουλο και απο τον Alfonso Cuarón μεχρι τον φοιβο δεληβορια.

 

 

*φυσικα, μιλαω και λιγο εκ του ασφαλους, γιατι φανταζομαι ειναι μεγαλη η διαφορα του να ακουσεις το Blue Valentine το 1978 και το Rain Dogs το 1985 απο το να τα ακουσεις και τα δυο μαζι το 2005.

 

**τελος, αναγνωριζω πως ο γουειτς ειναι απο τους ανθρωπους που ''πηγαν'' την μουσικη ενα βημα παρακατω με την περιεργη και εντελως προσωπικη του ματια στην ερμηνεια, στην συνθεση και στην ενορχηστρωση ακομα και των πιο απλων θεματων.

 

***συγνωμη για το τσαπατσουλικο της γραφης, αλλα γραφω απο κινητο και δεν εχω την δυνατοτητα για προεπισκοπηση του κειμενου.

 

****και μια εντελως προσωπικη ιστορια, το πρωτο κομματι που ακουσα ποτε απο γουεις ηταν το ''Christmas Card from a Hooker in Minneapolis" (εχω ποσταρει και πιο παλια εδω το βιντεακι)που το ειχε βαλει σε μια ραδιοφωνικη χριστουγεννιατικη εκπομπη ο δεληβοριας στον σκαι και πηγα να τρακαρω επειδη απεσπασε εντελως την προσοχη μου απο ολα τα αλλα!

πανελιστας και ανταρτομαχητης....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επισης, ο Tom Waits ειναι γνωστος φυσιοδιφης και δεινος ψαρας.

 

Fishing With John - Episode 2 (Tom Waits) - Part 1/3

 

Fishing With John - Episode 2 (Tom Waits) - Part 2/3

 

Fishing With John - Episode 2 (Tom Waits) - Part 3/3

It's a shame stupidity isn't painful.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

*φυσικα, μιλαω και λιγο εκ του ασφαλους, γιατι φανταζομαι ειναι μεγαλη η διαφορα του να ακουσεις το Blue Valentine το 1978 και το Rain Dogs το 1985 απο το να τα ακουσεις και τα δυο μαζι το 2005.

 

Σωστά. Εκεί βρίσκεται το κλειδί για τη κατανόηση αυτών που αναφέρεις σχετικά με το πόσοι (ετερόκλητοι) άνθρωποι τον αναφέρουν σαν επιρροή. Δεν εννοούν την ίδια περίοδο της δουλειάς του (π.χ. θα εκπλαγώ αν ο κ. Δεληβοριάς θεωρεί ως επιρροή του το Frank's Wild Years). Επίσης, να σε ενημερώσω ότι εγώ και η παρέα μου ανακαλύψαμε τον Waits την εποχή του Swordfishtrombones ως προέκταση της μετά-πανκ αισθητικής μας, όχι ως προέκταση της στάνταρ αμερικανοτραφούς παράδοσης τραγουδοποιών (όπως ο Randy Newman ή ο Billy Joel π.χ.).

 

Αυτό που με εκπλήσσει προσωπικά - και το αναφέρω για τη πιθανότητα στο μέλλον κάποιος να βρεθεί στην ίδια θέση - είναι ότι ενώ τα μουσικά μου ενδιαφέροντα έχουν σχεδόν ολοκληρωτικά στραφεί σε "κλασσικούς" του 20υ αιώνα, καθώς και noise music, τα τραγούδια του Waits εξακολουθούν να έχουν αρκετό μουσικό περιεχόμενο του γούστου μου. Θεωρώ λοιπόν ότι  η σχέση με τη δουλειά του είναι σχέση μακράς πνοής και μπορεί να μη δώσει τις ανταμοιβές της σε εύλογο χρονικό διάστημα.

 

Α, επίσης, αν δεν ξέρει κάποιος καλά αγγλικά.. δεν έχει ελπίδες να παρακολουθήσει τα τραγούδια του Waits.

 

 

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

OFFTOPIC (ελπίζω):

 

Σημαντικές ενδείξεις ότι ο Tom Waits ΔΕΝ αποτελεί επιρροή του Δελληβοριά.

 

(σόρυ Αλεχάντρο)

 

:)

 

 

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αυτό που με εκπλήσσει προσωπικά - και το αναφέρω για τη πιθανότητα στο μέλλον κάποιος να βρεθεί στην ίδια θέση - είναι ότι ενώ τα μουσικά μου ενδιαφέροντα έχουν σχεδόν ολοκληρωτικά στραφεί σε "κλασσικούς" του 20υ αιώνα, καθώς και noise music, τα τραγούδια του Waits εξακολουθούν να έχουν αρκετό μουσικό περιεχόμενο του γούστου μου. Θεωρώ λοιπόν ότι  η σχέση με τη δουλειά του είναι σχέση μακράς πνοής και μπορεί να μη δώσει τις ανταμοιβές της σε εύλογο χρονικό διάστημα.

 

μακαρι να ισχυει αυτο.

αν και δεν νομιζω οτι θα ξαναβαλω ποτε τους δισκους του να τους ακουσω.

 

πραγματι δεν ειναι σπανιο φαινομενο η πρωτη επαφη μας με εναν δισκο η μια ταινια να μην ειναι τοσο εντονη οσο μετα απο καποια χρονια.

πολλες φορες καταλαβαινω πως ειτε δεν ειμαστε αρκετα ''ετοιμοι'' ειτε ειναι κακο το ''ταιμινγκ'' γενικοτερα ειτε οτιδηποτε αλλο.

εμενα παντως μου εχει τυχει αρκετες φορες.

 

 

 

Εκεί βρίσκεται το κλειδί για τη κατανόηση αυτών που αναφέρεις σχετικά με το πόσοι (ετερόκλητοι) άνθρωποι τον αναφέρουν σαν επιρροή.

 

μα αυτο ακριβως ειναι το ενδιαφερον.

εννοω πως αν σου αρεσει -ας πουμε- ο γουντι αλλεν, ξερεις πως μια απο τις βασικες του επιρροες ειναι ο μπεργκμαν, πως γινεται να μην τον αντεχεις? :)

sorry για το οφτοπικ...!

 

 

(p.s. παρομοια κατασταση εχω βιωσει και με τον ζαπα :) )

 

πανελιστας και ανταρτομαχητης....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

OFFTOPIC (ελπίζω):

 

Σημαντικές ενδείξεις ότι ο Tom Waits ΔΕΝ αποτελεί επιρροή του Δελληβοριά.

 

(σόρυ Αλεχάντρο)

 

:)

 

 

 

δεν καταλαβα τιποτα! :)

πανελιστας και ανταρτομαχητης....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

εννοω πως αν σου αρεσει -ας πουμε- ο γουντι αλλεν, ξερεις πως μια απο τις βασικες του επιρροες ειναι ο μπεργκμαν, πως γινεται να μην τον αντεχεις? :)

 

Εμένα δε μου έχει τύχει αυτό. Πάντα έβρισκα κάτι ενδιαφέρον στις επιρροές των επιρροών μου. Για την ακρίβεια, μέσω αυτής της οδού έβρισκα πάντα νέα ενδιαφέροντα πράγματα.

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου