Στην αυλή του βασιλιά

[atreu73]

Στη γιορτή του βασιλιά φανήκαμε νωρίς

η πρόσκληση παράτυπη για λόγους προφανείς

 

Στη γιορτή του βασιλιά οι κίονες μιλούν

μας λένε για τη φτώχεια μας, και μας

σηκώνοντας τις μάσκες μας, και μας

αναφωνούν…

 

ιδού οι εκλεκτοί

του χώματος αυτοί.

 

χάιδεψέ μου τα μαλλιά, διώξε μου την λύπη

στην αυλή σου βασιλιά, βλέπω τι μου λείπει.

 

θέε μου πόση ομορφιά, τί χλιδή και πλούτη,

κι αν καθήσουμε μπροστά

μια μέρα θα…

μια νύχτα θα…

μια ώρα θα ζήσουμε κι εμείς.

stin_avli.mp3

[Yannis Methenitis]

Υποθέτω πως στίχοι μουσική είναι δικά σου, γιατί το αποδίδεις - εκτελείς ενορχηστρωμένο "μινιμαλιστικά", ατμοσφαιρικά όπως το έχεις φανταστεί και ίσως όπως απαιτείται. Στόφα τραγουδοποιού. Μου άρεσε.

[hyperpanos]

Ίσως το καλύτερο σου  :)

[freerock1974]

Mινιμαλιστικα:

Υπαρχουν δυο πραγματα,για μενα προσωπικα,που κανουν τη διαφορα μεταξυ των καλλιτεχνων:

H πειθω του πηγαιου και η αληθεια της εκφρασης.

 

Συγχαρητηρια! ;)

 

 

 

[blue]

έχω ακούσει όλα σου τα κομμάτια που έχεις ανεβάσει εδώ. Συμφωνώ οτι έχεις στόφα τραγουδοποιού και ότι αυτό είναι μάλλον από τα καλύτερά σου. Ο λόγος που δεν είμαι φαν όμως είναι οτι χάνεις σε μερικά σημεία τα οποία ίσως εμποδίζουν τις συνθέσεις σου να βρουν το δρόμο τους (όποιος και να είναι αυτός). Το ένα σημείο είναι οι τεχνικές ατέλειες στη φωνή και το άλλο η υπερβολή στην ερμηνεία (αυτό που λένε για τους ηθοποιούς οτι "υπερπαίζουν"), τα οποία όμως συνδυάζονται και μειώνουν την αξία της αρχικής ιδέας. Ο λόγος που ακούω πάντα κάθε καινούριο σου κομμάτι είναι για να δω αν άλλαξε κάτι σε αυτά που σχολιάζω και θα συνεχίσω να ακούω είτε έτσι είτε αλλιώς.

 

Αυτά, πολύ ειλικρινά και φιλικά :)

[atreu73]

Ευχαριστώ yameth,freerock, hyperpanos και blue.

Σε απάντηση, ναι είναι δικά μου (όσο μπορεί κάτι να είναι δικό σου) εκτός από τις περιπτώσεις που σημειώνω διαφορετικά.

 

blue νομίζω καταλαβαίνω τι λες και μια υπερβολή καθώς και μια ελλειψή τεχνικής την αναγνωρίζω στο συγκεκριμένο όπως και σε άλλα μου κομμάτια.

Πρέπει να σου πω και για την ώρα ότι από την στιγμή που τελειώνω με τους στίχους που για μένα είναι το δυσκολότερο σημείο τα περισσότερα από τα τραγούδια μου ερμηνευτικά ξεκινούν μια αντίστροφη μέτρηση. Στην συνέχεια και όταν κάποια υποχθόνια διεργασία μου υπαγορεύσει ότι το τραγούδι είναι ικανοποιητικό στο άκουσμα σταματάω. Μπορώ να τα ακούω μα όχι και να τα λέω.