A Book of Little Stories - Nikos Boubas

[gvour]

Φτάσαμε καλοκαίρι για να αποφασίσω να τα εκθέσω, με ανάμικτα συναισθήματα για το αν έπρεπε.

Επρεπε!

Ηταν υπεροχα-υπεροχα ομως-και σε αντιθετη περιπτωση θα μας τα 'χες στερησει.

[Babtua]

Η επομενη δουλεια μου θα είναι κάποια electro κομματια με "analog style" synths που έχω ήδη ψιλοέτοιμα...

 

Αν ψαχνεις καποιον electroanalog μπασίστα-που-το-παιζει-πληκτράς για να βγεις και live, εχω κατι παλια αναλογκ συνθια που ψοφανε να βγουν να παιξουν ζωντανα (πανε πακετο με τον μπασιστα-που-το-παιζει-πληκτρας ομως).

 

Για τα κομματια, στα ειπα αλλου τα συχαρικια, δεν επαναλαμβανω (μην το παρεις και πανω σου! :P )

[atreu73]

 

Είναι ωραίο Neeq. Προσωπικά θα το ήθελα σε σημεία λίγο περισσότερο, πως να το πούμε;

Ρέων.

 

http://www.youtube.com/watch?v=fZeA0PbjcdI

 

 

[fusiongtr]

Νίκο (Neeq) είναι πανέμορφο.

 

Δεν έχω λόγια!

 

Ευτυχώς που το παρουσίασες και είχαμε την ευτυχία να το ακούσουμε.

 

Μοναδικό!

 

 

[neeq]

Είναι ωραίο Neeq. Προσωπικά θα το ήθελα σε σημεία λίγο περισσότερο, πως να το πούμε;

Ρέων.

 

http://www.youtube.com/watch?v=fZeA0PbjcdI

 

Αν και ίσως να μη φαινεται, βρίσκω πως απέχουν πολυ οι τεχνοτροπίες μας, με το Μιχάλη. Δεν τον θεωρώ καθόλου επιρροή μου, αν και τον ακούω.

 

 

Ευχαριστώ πάντως όλους παρα πολυ για τα καλά λόγια σας :)

[sfaku]

Κι εγώ γαμώ τη ζωή του Πέτρου.

Σόρι, αλλά τη δικιά μου τη γ**** άλλος.

;D

 

Να το πω και κουλτουριάρικα τώρα.

Έχουν αυτή τη γλυκιά χαρμολύπη που μόνο το πιάνο μπορεί να αποδώσει (στα χέρια ενός τέτοιου μάστορα βεβαίως βεβαίως  ;D ), σινεματίκ ατμόσφαιρα και συναισθηματική "μεταδοτικότητα".

 

Θα έλεγα ότι είναι πιο προς Τίρσεν παρά προς Νάιμαν, παρότι όλες οι μουσικές τύπου σάουντρακ βασισμένες στο πιάνο είναι μοιραίο να έχουν ομοιότητες. Έχω την εντύπωση ότι τα κομμάτια του Νάιμαν, τα πιο γνωστά και χαρακτηριστικά τουλάχιστον, έχουν ένα κλικ πιο "δυναμικό" ρυθμικό υπόβαθρο (δεξί χέρι να το έλεγα; ) ενώ του Τίρσεν είναι -ρυθμικώς- πιο αέρινα και ανάλαφρα (απλώς η εντύπωσή μου, μπορεί να κάνω λάθος).

 

Παρεμπιπτόντως, στα Μαθήματα Πιάνου υπάρχει μια σκηνή, δεν ξέρω αν τη θυμάστε, όπου οι μικροαστές κυρίες, με όλη την αποστείρωση της βικτωριανής εποχής, κατακρίνουν την Χόλι Χάντερ, γιατί όταν παίζει πιάνο, μεταδίδει τη συναισθηματική της διάθεση εκείνης της στιγμής σε όσους ακούνε. Δηλαδή την κατέκριναν επειδή ήταν αληθινή.

 

Αυτό μου θύμισαν αυτά τα κομμάτια.

[atreu73]

Δεν την θυμάμαι την σκηνή που περιγράφεις. Θυμάμαι εκείνη που η Holly έπαιζε πιάνο κι ο άλλος μπήκε από κάτω. Μπορώ να πω ότι με κίνησε.

Nyman ή Tirsen πάντως νομίζω ότι τα κομμάτια του Neeq έχουν δικό τους χαρακτήρα.

Θα τα ακούσω καλύτερα το φθινόπωρο.

[blue]

είναι κάτι που έχω ξεχάσει να πω ως ειδικός του μάρκετιγνκ και γενικά ως βαθύς γνώστης της αγοράς :

 

η μουσική σου είναι χειμερινή ;D, δεν ήταν καλή εποχή αυτή για τέτοια κυκλοφορία, αλλά ντάξει, αρκεί να έχεις κάποιο υλικό για να κάνεις bump προς φθινόπωρο μεριά (έχει δικά μας παιδιά).

 

Αυτό το είπα δωρεάν.

 

[trolley]

Νομίζω ότι ο μακαρίτης ο Νικολαϊδης θα σε είχε προτιμήσει για τη Γλυκειά Συμμορία, αν του είχε δοθεί η ευκαιρία. Τώρα θα πρέπει να περιμένεις την επόμενη ευκαιρία...

 

Σπουδαία δουλειά, για την οποία θέλω να γράψω περισσότερα, αλλά ωραία τα είπαν και προηγούμενοι.

 

Μπράβο, και πάλι, μπράβο.

 

 

[Yannis Methenitis]

Να το πω και κουλτουριάρικα τώρα.

Έχουν αυτή τη γλυκιά χαρμολύπη που μόνο το πιάνο μπορεί να αποδώσει (στα χέρια ενός τέτοιου μάστορα βεβαίως βεβαίως  ;D ), σινεματίκ ατμόσφαιρα και συναισθηματική "μεταδοτικότητα".

Πήρες τα λόγια απ΄το στόμα μου αφού ως γνωστοί κουλτουριάρηδες ταυτιζόμαστε. ;D

 

Άποψη πάνω απ΄όλα και ωραία δουλειά στην παραγωγή.

Μπράβο ρε neeq! (50.000 δίσκοι... ;D )