Απλα καθημερινά αντικείμενα , γίνονται μουσικα όργανα.

[Ηχομυθίες]

Δεν ξέρω αν γνωρίζεται τους Einstuerzende Neubauten, παίζουν από το 1980.

Πιστεύω ότι είναι ένα κάλο παράδειγμα για το θέμα που συζητάμε. Αν και το βίντεο είναι μεγάλο (σε διάρκεια) όποιος κάνει το κόπο να το δει θα πάρει πολλές ιδέες.

https://www.youtube.com/watch?v=6-THfsKTa4Q

[ex-ΑΓΓΕΛΟΣ]

@Ηχομυθίες και μονο τα 10 λεπτα που ειδα καταλαβα.. πολυ καλο...

 

ειναι γνωστοι αλλα τους βαζω

 

http://www.youtube.com/watch?v=wkJqUdN4l9E

[ex-ΑΓΓΕΛΟΣ]

δειτε και αυτο.....  ;) με το καλυτερο τους ομως τραγουδι "no harm"

 

http://www.youtube.com/watch?v=-F2nASQ1wlI

[ex-ΑΓΓΕΛΟΣ]

και αυτο που σας ελεγα... το αγαπημένο μου συγκρότημα...  ;) έτη φωτός μπροστά...

 

[samy paraga]

Καλά δεν ανακάλυψαν οι Radiohead  το ρύζι, ούτε εγώ-εμείς φυσικά, αλλά υπόσχομαι πως θα βγω τσάΚρα  ;D να αγοράσω ένα ντεκ για να ψηφιοποιήσω επιτέλους κάποιες εγγραφές του παρελθόντος 30+ χρόνια πριν-προ radiohead- όπου ο ντράμερ παίζει με τα τάπερ της μαμάς του, χαρτοπετσέτες και αλουμινόχαρτα, κάποιος άλλος την ακουστική μου με χαρτοκόπτη, άλλος με ένα βαζάκι γεμάτο ρύζι+ φωνές.......όλα αυτά ηχογραφημένα σε ένα ντεκ, που στο ένα κανάλι ''παίζω'' ηλεκτρική ;D και στο άλλο με ένα μικρόφωνο ΚΟΥΚΟΥ γράφαμε όλα τα άλλα, ώσπου κάποια στιγμή ανοίγει το βάζο, χύνονται τα ρύζια και συγχρόνως κάνει ντου η γιαγιά στο δωμάτιο-ενοχλημένη απ τη βαβούρα- και μας αρχίζει στα καντήλια  ;D ;D ;D

[ex-ΑΓΓΕΛΟΣ]

Καλά δεν ανακάλυψαν οι Radiohead  το ρύζι, ούτε εγώ-εμείς φυσικά, αλλά υπόσχομαι πως θα βγω τσάΚρα  ;D να αγοράσω ένα ντεκ για να ψηφιοποιήσω επιτέλους κάποιες εγγραφές του παρελθόντος 30+ χρόνια πριν-προ radiohead- όπου ο ντράμερ παίζει με τα τάπερ της μαμάς του, χαρτοπετσέτες και αλουμινόχαρτα, κάποιος άλλος την ακουστική μου με χαρτοκόπτη, άλλος με ένα βαζάκι γεμάτο ρύζι+ φωνές.......όλα αυτά ηχογραφημένα σε ένα ντεκ, που στο ένα κανάλι ''παίζω'' ηλεκτρική ;D και στο άλλο με ένα μικρόφωνο ΚΟΥΚΟΥ γράφαμε όλα τα άλλα, ώσπου κάποια στιγμή ανοίγει το βάζο, χύνονται τα ρύζια και συγχρόνως κάνει ντου η γιαγιά στο δωμάτιο-ενοχλημένη απ τη βαβούρα- και μας αρχίζει στα καντήλια  ;D ;D ;D

 

ελα φιλε γι αυτα που ειπες για του RADIOHEAD σου αφιερώνω αυτο..ενα τραγούδι με νόημα αλλα μου τ σπαει..  ;D

 

[grinder]

http://en.wikipedia.org/wiki/British_Steel_%28album%29

 

Digital sampling was not yet widely available at the time of recording, so the band used analog recording of smashing milk bottles to be included in "Breaking the Law", as well as various sounds in "Metal Gods" produced by billiard cues and trays of cutlery.

[Sakis_Gallo]

Washboard

 

http://www.youtube.com/watch?v=RYn-xiU00cc

 

Spoons

 

 

diddley bow

 

 

δειτε και αυτο το Live του seasick steve εχει πολλα οργανα :)

[gamanos]

Να μην ξεχνάμε και την παράδοση  ;D

 

ΤΟ ΚΟΜΠΟΛΟΙ, για τους μάγκες, αποτελούσε κι ένα μουσικό όργανο. Λοιπόν! Η αυθεντική πειραιώτικη ρεμπέτικη ορχήστρα των αρχών του '30 αποτελούνταν από μπουζούκι, μπαγλαμά και κιθάρα. Ελλείψει όμως μπαγλαμά, και για να συμπληρωθεί το κενό, κάποιος της παρέας που κάτεχε από ρυθμό στερέωνε ένα κομπολόι (από το μέσον της αρμαθιάς) σ' ένα κουμπί από το κουμπωμένο γιλέκο του, πίεζε τις χάντρες σφιχτά μεταξύ τους και πάνω σ' αυτές τις χάντρες έτριβε ένα άδειο ποτηράκι, στον ρυθμό του τραγουδιού. Ο ήχος που παραγόταν ήταν λαμπερότατος και έμοιαζε πολύ με αυτόν του μπαγλαμά. Το εν λόγω «κόλπο» χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές ηχογραφήσεις. Ο Μάρκος κατέχει τη μερίδα του λέοντος σε δισκογραφήσεις τραγουδιών με «ποτηροκομπολόι», αφού τα μισά απ' αυτά που εντόπισα είναι δικά του.

 

Τα υπόλοιπα είναι των Β. Παπάζογλου, Σ. Γαβαλά, Γ. Τσαούς, Α. Δελιά και άλλων. Ενδεικτικά αναφέρω:

 

Ωρες με θρέφει ο λουλάς - Μάρκου Βαμβακάρη, 1933. Ντερβίσαινα - Β. Παπάζογλου, 1934. Η Ελένη η ζωντοχήρα - Γιουβάν Τσαούς, 1935. Παραπονούνται οι μάγκες μας - Γιουβάν Τσαούς, 1936. Ο Νίκος ο τρελάκιας - Α. Δελιά - Ν. Μάθεση, 1936. Το νταχτήρι - Φ. Ζουριδάκη (;), 1936

 

Κάποιες γενικές παρατηρήσεις που μπορεί να γίνουν στα τραγούδια αυτά με «ποτηροκομπολόι» είναι:

 

α. Ολα είναι ηχογραφημένα μεταξύ 1933 και 1936.

 

β. Πάνω από τα μισά είναι άσματα «πονηρού» περιεχομένου.

 

γ. Τα έχουν συνθέσει κυρίως «ζόρικοι» δημιουργοί, που δεν είχαν εύκολες προσβάσεις στις εταιρείες δίσκων.

 

δ. Οι περισσότεροι επιμελητές δίσκων με ρεμπέτικα το «ποτηροκομπολόι» το ακούνε σαν ζίλια ή κουτάλια ή καστανιέτες, αν δεν το αγνοούν εντελώς...

 

ε. Ανάλογος με το είδος του ποτηριού (ρακοπότηρο, κρασοπότηρο, νεροπότηρο κ.λπ.) ήταν και ο παραγόμενος ήχος.

 

στ. Σ' ένα τραγούδι έχουμε ταυτόχρονη χρησιμοποίηση μπαγλαμά και «ποτηροκομπολογιού». Ευκρινέστατα λοιπόν το ακούμε στην Ατσιγγάνα (Γ. Μπάτης, 1934).

 

η. Ενώ στα ζίλια, στα κουτάλια και στις καστανιέτες η παρουσία τους σε τραγούδια περιορίζεται μόνο στις εισαγωγές των τραγουδιών, ο κανόνας αυτός δεν ισχύει για τα... άναρχα «ποτηροκομπολόγια», τα οποία παίζουν συνήθως σε όλο το τραγούδι.

 

Το «ποτηροκομπολόι» ζωντάνεψε στις μέρες μας, μετά το ειδικότερο ενδιαφέρον που δείχνει τμήμα κυρίως της νεολαίας για τα ρεμπέτικα, αλλά και τις ως εκ τούτου πάμπολλες ερασιτεχνικές κομπανίες. Συνυπάρχει αρμονικότατα με το μπαγλαμαδάκι, παίζεται ευχάριστα και επιπλέον δίνει στον παίζοντα αίσθηση συντροφικότητας και... χρησιμότητας. Γι' αυτό βλέπει κανείς, όχι σπάνια, δύο ή και τρία άτομα σε μια ορχήστρα να παίζει έκαστος το δικό του «ποτηροκομπολόι», με διαφορετικό το καθένα ήχο.

 

πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=282740

[blue]

ωραίο θέμα. Είχα γνωρίσει έναν τύπο στη Θεσσαλονίκη που είχε φτιάξει ολόκληρο δίσκο με ήχους από μηχανήματα (νομίζω) τυπογραφείου. Δυστυχώς δεν έχω βρει κάπου να ακούσω.