R.I.P Paco...

[grinder]

Ευχαριστούμε Paco...

[Haris]

Δεν το 'χω με τους επικήδειους...

Αντ' αυτού θα περάσω το βράδυ ακούγοντας ολόκληρη την Antologia.

[fusionakis]

Wraios 8anatos ypo mia ennoia, alla anapantexos, gia ayto kai sou ka8etai varys... Krima gia thn oikogeneia tou, kai gia olous emas pou den kataferame na to doume pote zwntana. Milame gia asyllhpto mege8os mousikou kai organopaixth.

 

P.S.: Sorry gia ta greeklish (logw Ubuntu)... Den 8a epanalhf8ei.

[kbasilis]

[compact]

Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια ακόμη θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα τον Paco...

 

Πραγματικά φτωχότερος ο κόσμός μας...

[kbasilis]

[fusiongtr]

Άλλο ένα σημαντικό σημείο αναφοράς μου δεν υπάρχει πια.

 

Όταν ήμουν πιτσιρικάς, είχα πάρει δώρο στην μητέρα μου το Friday night in San Francisco επειδή της άρεσε η mediterranian και flamengo κιθάρα.

Νόμιζα ότι δεν θα της άρεσε, αλλά αυτή ξετρελλάθηκε.

 

Λίγα χρόνια αργότερα (early-mid eighties) έμαθα ότι ο Paco θα ερχόταν για συναυλία στην Αθήνα, με ηλεκτρικό μπάσο, τρεις (νομίζω) κιθάρες, κρουστά, χορευτές flamengo, κλπ, σε κάποιο θέατρο (ή κινηματογράφο, δεν θυμάμαι ποιό), εννοείται πριν την "εποχή Νταλάρα".

Θέλαμε με κάποιο φίλο μου να πάμε αλλά δεν είχαμε τα χρήματα για το εισιτήριο.

 

Όταν το είπα στην μητέρα μου προσφέρθηκε να μας πληρώσει το εισιτήριο (και στον φίλο μου) αρκεί να την παίρναμε μαζί.

 

Είχα τις ενστάσεις μου (φοβόμουν ότι δεν θα της αρέσει και θα βαρεθεί) αλλά συμφώνησα.

 

Όταν τελείωσε το Live, ήμουν εκστασιασμένος, βουβός, με ανοιχτό το στόμα, ενώ όλοι φώναζαν "κι άλλο κι άλλο" για να ξαναβγεί η μπάντα για encore.

 

Γυρίζοντας, είδα την μητέρα μου όρθια πάνω στο κάθισμα να βαράει παλαμάκια και να φωνάζει.

 

"Θα σπάσεις το κάθισμα" της είπα, και μου απάντησε σε έξαλλη κατάσταση ... "φωνάξτε ρε, πρέπει να ξαναβγούν, να ακούσω κι άλλο", συνεχίζοντας να ουρλιάζει "κι άλλο κι άλλο".

 

Και ξαναβγήκαν.

 

 

Έκτοτε τον είδα πολλές φορές.

 

Κάθε φορά που τελείωνε το Live και έφευγα, σκεφτόμουν "δεν μπορεί, άλλο όργανο παίζουμε, αλλιώς παρατάω την κιθάρα ή ξεσκίζομαι".

 

Τελικά ούτε ξεσκίστηκα, ούτε την παράτησα, άρα όντως παίζαμε άλλο όργανο.

 

Όλα αυτά μετά, όμως κατά την διάρκεια του Live, υπήρχε μόνο μια σκέψη, ένα συναίσθημα, τίποτε άλλο δεν χωρούσε εκεί.

 

"Θεέ μου, πόσο όμορφο, τι υπέροχο, πόσο πάθος!"

 

Άλλο ένα χαμένο κομμάτι απ' τα κομμάτια μου!

 

Paco σου χρωστάω πολλά!

Ευχαριστώ!

[nasokosm]

Οταν το είδα στο νοιζ ήλπιζα να ειναι κάποιος άλλος Paco

 

Κάπως έτσι έζησα τη συναυλία εκείνη που περιγράφεις νομίζω στο θέατρο Παλλάς Στράτο.

[fusiongtr]

Κάπως έτσι έζησα τη συναυλία εκείνη που περιγράφεις νομίζω στο θέατρο Παλλάς Στράτο.

:'( :'( :'(

[Alter]

βασικα δεν χρειαζοταν καν να τον ακουσεις να παιζει... μονο που τον εβλεπες με την κιθαρα ... αρχοντας!!