Κατασκευή εβένινου Neck through πράξη 1η

[HellFire]

Καλό κουράγιο, είσαι πλέον αρκετά κοντά στο τελικό αποτέλεσμα...

[nick_ls]

Άψογος!

 

Συνολικό κόστος και εργατοώρες έχεις βγάλει; Έτσι από περιέργεια.

 

 

[Thanoszin]

Μπραβο Γιαννη,δεν εχεις αφησει τιποτα στην τυχη.

Και μια συμβουλη (αν μου επιτρεπεις),καλο και επιμονο γυαλοχαρταρισμα στο τελος.

[Άγιος]

@ blue monk

Δεν μπορώ να σου δώσω ακριβή απάντηση αυτή τη στιγμή για το βάρος. Την ζύγισα με φορεμένο το floyd rose, το sustain block, τα ελατήρια, το spring clamp, 2 εκ των κλειδιών και το nut χωρίς το τις βίδες 3,6 kg. Πιστεύω πως δεν θα ξεπεράσει κατά πολύ τα 4 κιλά.

 

Χρησιμοποίησα έβενο γιατί είναι ένα από τα σκληρότερα ξύλα (βουλιάζει στο νερό) έτσι ώστε να έχω μια κιθάρα που αν μη τι άλλο δεν θα ξεκουρδίζεται ποτέ. Έτσι και αλλιώς η αίσθηση θα πάει περίπατο μόλις εφαρμόσω το βερνίκι στο λαιμό. Ναι, ανήκω στην μειοψηφία που προτιμάει τα φινιρισμένα ;D.

 

Το έχω λάβει πολύ σοβαρά υπ' όψιν μου το βάρος έβενου για αυτό και εφάρμοσα πολλά μικρά «κολπάκια» για να αφαιρέσω το περίσσιο βάρος. Πρώτα απ' όλα το 25% της κατασκευής είναι από ανθρακόνημα. Με αυτό το τρόπο αφαιρώ ένα μεγάλο ποσοστό του βάρους συν του ότι γλιτώνω το έξτρα βάρος από ένα ατσαλένιο truss-rod. Δεύτερον, τo σχήμα του headstock είναι (κατά την γνώμη μου) από τα πιο έξυπνα κατασκευάστηκα γιατί μειώνει σημαντικά το βάρος, λόγω σχήματος, χωρίς να χάνει τίποτα από την λειτουργικότητά του. Να σημειώσω εδώ πως χρησιμοποίησα το σχήμα της κεφαλής που χρησιμοποιούσε η jackson μέχρι τα μέσα του '80 και όχι το «σύγχρονο» το οποίο τυγχάνει πιο ογκώδες. Επίσης το headstock είναι tapered δηλαδή το πάχος του είναι 16mm στο πρώτο κλειδί και 14mm στο 6ο.

 

Σίγουρα τα ξύλα που χρησιμοποιούνται στη οργανοποιία είναι επιλεγμένα για τις καλές τους επιδόσεις αλλά δεν συνερίζομαι το «σοφά» της υπόθεσης γιατί η μικρή μου εμπειρία μου υποδεικνύει πως έχουν επιλεχθεί περισσότερο λόγο logistics παρά οτιδήποτε άλλο.

 

Ελπίζω να βοήθησα.

 

Η οργανοποιεια δεν ξεκινησε με την ανακαλυψη της ηλεκτρικης, γενικα τα οργανα με λαιμο και ηχειο-σωμα μιμουνται τα κλασικα οργανα που εφτιαχναν στην Κρεμονα την εποχη της αναγεννησης, οχι μονο στα ειδη των ξυλων αλλα και σχεδιαστικα, να εισαι σιγουρος οτι εκεινοι οι μαστοροι δεν χρησιμοποιουσαν τα συγκεκριμενα ξυλα για το καθε μερος επειδη ηταν φτηνα.

 

αποχωρω λογο βερνικωμενου εβενου και ανθρακονηματων.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

αστειευομαι :D

καλη επιτυχια, και μια και η κιθαρα φαινεται να ειναι μοναδικη, να μας πεις με ειλικρινεια αργοτερα για τις επιδοσεις του εβενου στο μανικι χωρις truss rod,  βαρυ ξυλο που βουλιαζει στο νερο και ανθεκτικο στην τριβη, δεν σημαινει αναγκαστικα και ακαμπτο σε βαθος χρονου

 

[Πνοή και Νύξη]

Κατ' αρχάς, ένα μεγάλο μπράβο για την υπομονή σου, να δουλεύεις τόσο δύσκολα υλικά με τόσο βασικά μέσα. Επίσης, συγχαίρω το attitude και το ότι έβαλες στο μυαλό σου κάτι και το υλοποιείς με κάθε τρόπο. Στα συν, η επιλογή των υλικών σου, όχι από άποψη κατασκευαστική, δομική ή αισθητική, αλλά γιατί οι περισσότεροι στο άκουσμα του εβένου, θα έτρεχαν μακριά.

 

Βλέπω ένα γνώριμο μοτίβο, αλλά με εντελώς διαφορετικά υλικά, κι αυτό είναι η επιτομή του custom. Αναγνωρίζω επίσης τη μεθοδικότητα και τη διαχείριση των -λιγοστών- εργαλείων σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

 

Στο κατασκευαστικό κομμάτι τώρα, θεωρώ ότι η χρήση εβένου, ανθρακονημάτων και neck through προοπτικής, είναι λίγο overkill, μεν, αλλά δεν μου πέφτει λόγος. Αν εσύ έτσι το οραματίστηκες, καλώς πράττεις.

 

Χρησιμοποίησα έβενο γιατί είναι ένα από τα σκληρότερα ξύλα (βουλιάζει στο νερό) έτσι ώστε να έχω μια κιθάρα που αν μη τι άλλο δεν θα ξεκουρδίζεται ποτέ. Έτσι και αλλιώς η αίσθηση θα πάει περίπατο μόλις εφαρμόσω το βερνίκι στο λαιμό. Ναι, ανήκω στην μειοψηφία που προτιμάει τα φινιρισμένα ;D.

 

Σίγουρα τα ξύλα που χρησιμοποιούνται στη οργανοποιία είναι επιλεγμένα για τις καλές τους επιδόσεις αλλά δεν συνερίζομαι το «σοφά» της υπόθεσης γιατί η μικρή μου εμπειρία μου υποδεικνύει πως έχουν επιλεχθεί περισσότερο λόγο logistics παρά οτιδήποτε άλλο.

 

 

 

Νομίζω πως δεν έχει να κάνει με το 'ξεκούρδισμα' το είδος του ξύλου/υλικού. Αυτή η 'αδράνεια' που θα δώσει ο έβενος, το μεγαλύτερο αντίκτυπο θα τον έχει στη δόνηση της χορδής. Κατά τα άλλα, ο έβενος είναι υλικό το οποίο, και αυτό συστέλλεται/διαστέλλεται απορροφώντας ή αποβάλλοντας υγρασία, όπως και τα υπόλοιπα.

 

Το ότι δεν υποτάσσεσαι σε οργανοποιίστικα κλισέ, είναι για μένα θετικό, αλλά θα πρέπει να προσέξεις μην παρασυρθείς κι εσύ από δικές σου αυθαίρετες/επιπόλαιες διαπιστώσεις.

 

Η χρήση συγκεκριμένων υλικών για λόγους οικονομίας (φαντάζομαι αυτό εννοείς με τον όρο logistics, αν και αυτός έχει άλλη έννοια στην αγγλική), είναι κάτι το οποίο όντως συνέβη και συμβαίνει ακόμη, αλλά όχι κατ' αποκλειστικότητα. (αλλιώς θα χρησιμοποιούσαν όλοι πεύκο για όλα τα μέρη του οργάνου, και τέλος...) Στην ουσία είναι συνδυασμός κόστους vs χρησιμότητας vs αποτελεσματικότητας. Από την άλλη, σίγουρα ο συνδυασμός πχ. alder/maple δεν είναι τυχαίος στις fender, αφού αυτά υπήρχαν σε αφθονία και κοντά, και στην πορεία, απόρροια και του μιμητισμού, οι περισσότερες ηλεκτρικές γίνονταν έτσι. Κάπου στη μέση βρίσκεται και η 'αλήθεια' αν ποτέ υπάρξει τέτοιο πράγμα στην οργανοποιία.  Πάντως, πάντοτε συνδεόταν η επιλογή των υλικών με την ευκολία στην προμήθεια, την αφθονία και την αποτελεσματικότητα. Οι κατασκευαστές βιολιών, το βρήκαν αυτό στο συνδυασμό maple/spruce/ebony. Aν ήταν μόνο θέμα οικονομίας, o έβενος δεν θα έμπαινε στην εξίσωση.

 

 

Όπως και να 'χει, και πάλι συγχαρητήρια για την κατασκευή σου(θα είναι όντως ένα μοναδικό όργανο) και καλή πορεία προς το επιστέγασμα: -την πρώτη συγχορδία-

[fidelis]

@ Πνοή και Νύξη & blue monk

Πρώτα απ' όλα να σε ευχαριστήσω για την ιδιαίτερα μακροσκελή και εμπεριστατωμένη ανάρτηση καθώς και για τα καλά σου λόγια. Έχω δει δουλείες που δημιουργείς στο εργαστήριο σου και είναι μετά βεβαιότητας εκπληκτικές. Μόνο που αφιέρωσες τόσο χρόνο για την συγγραφή και ανάλυση με τιμά ιδιαιτέρως, ίσως περισσότερο απ' ότι μου αξίζει.  :-[

 

Εδώ θα ήθελα να «λύσω» την «παρεξήγηση» που ίσως δημιούργησα άθελά μου με τον όρο logistics. Σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα την οικονομία αυτή καθ΄αυτή, αλλιώς απλούστατα θα χρησιμοποιούσα τον όρο «οικονομία».  ;D

 

H οικονομική "επιμελητεία" είναι αυτό που ήθελα να εκφράσω, αυτό που στην ελληνική «εμπορική» γλώσσα ορίζετε και ως διαχείριση εφοδιαστικής αλυσίδας. Προφανώς λόγω σύμπτυξης του λόγου και αποφυγή περαιτέρω ανάλυσης να μην έγινα αντιληπτός όπως προτιθέμενα.

 

 

@blue monk

Ελπίζω να κάνεις λάθος και το μανίκι να μείνει άκαμπτο για πάντα  ;D

 

Τώρα όσο αναφορά την αντικατάσταση του truss-rod με ανθρακόνημα είμαι αρκετά αισιόδοξος επειδή έχω δει παρόμοιες εφαρμογές και αποδείχτηκαν βιώσιμες ακόμα και με χρήση απλού σταθερού ατσαλένιου rod. Θα σε κρατήσω ενήμερο για οποιαδήποτε ευτράπελα αν προκύψουν, πάντα με ειλικρίνεια. Άλλωστε δεν είμαι επαγγελματίας και δεν έχω κάποια «φήμη» που πρέπει να προστατέψω.  ;)

 

 

@Thanoszin

Θάνο να είσαι σίγουρος πως στα τελειώματα θα την λιώσω στο τρίψω  ;D

 

 

@nick_ls

Το κόστος είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία ιδιαίτερα σε ερασιτέχνες σαν και του λόγου μου, που δεν έχουμε πρόσβαση σε προμηθευτές με τιμές χονδρικής. Περιγραφικά θα πω πως μου βγήκε όσο θα μου κόστιζε μια καινούρια Αμερικάνικη Jackson.

 

Δυστυχώς ούτε για τις εργατοώρες μπορώ να σου απαντήσω με ακρίβεια. Το όλο πρότζεκτ το σχεδιάζω περίπου 2 χρόνια τώρα, τι να πρωτο-υπολογίσω, τον χρόνο για να «λύσω» την δική μου jackson για να πάρω μετρήσεις; Τον χρόνο που με πήραν οι μετρησεις ακριβείας; Tον χρόνο που έφαγα για να την σχεδιάσω ανυσματικά στο illustrator; Τον χρόνο που έφαγα προσπαθώντας να βρω προμηθευτές που θα είχαν την δυνατότητα να μου δώσουν τα δυσεύρετα υλικά που ήθελα; Το χρόνο που έφαγα κοσκινίζοντας την τοπική αλλά και την παγκόσμια αγορά για να βρω τα ακριβή υλικά που χρειαζόμουν σε όσο το δυνατόν χαμηλότερες τιμές ή τον χρόνο της «χειρωνακτικής» υλοποίησης;

 

Περιληπτικά είναι πάρα πολλές. Επειδή όμως κάνω κάτι που το γουστάρω πραγματικά δεν με νοιάζει, χαλάλι της.

 

 

@HellFire

Όλο και πλησιάζω αλλά δεν φτάνω  ;D

 

 

@theoctapus

Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Αφού μπορεί ένας diyer φαντάσου τι διαμάντια παράγονται στην Ελλάδα από τους επαγγελματίες. Καιρός να ξεκολλάμε από τη μανία μας για εισαγόμενες κιθάρες, αφού μπορούν οι ανειδίκευτοι Μεξικάνοι λαθρομετανάστες στο Αμέρικα, σίγουρα μπορούμε και 'μείς, να μην σου πω και καλύτερα ;)

 

 

Φτάνει το μπίρι-μπίρι, καιρός για λίγο δράση....

 

01. Αφαιρώ τον ήδη «φορεμένο» ζυγό

 

02. Γεμίζω την τρύπα με super-glue και τοποθετώ ένα κομμάτι οδοντογλυφίδας, το καρφώνω με ένα σφυράκι 100γρ προσεκτικά για να μην σπάσει μέχρι να μην μου δίνει άλλο «αέρα».

 

03. Επαναλαβάνω την διαδικασία στην άλλη τρύπα, κόβω το περίσσευμα με ένα κοφτάκι και γυαλοχαρτίαρω την επιφάνεια μέχρι να έρθει πρόσωπο.

 

04. Βάζω το ζυγό στην θέση που πρέπει να έχει κανονικά, μαρκάρω με ένα σουβλί και τρυπάω με 3άρι τρυπάνι. (Σόρρυ για το φλουτάρισμα της φωτογραφίας αλλά δεν έχω άλλη)

 

05. Επανατοποθετώ το ζυγό στην θέση του και ελέγχω πως «κάθετε» σωστά

 

06. Μετά την επιτυχή έκβαση της τοποθέτησης του ζυγού επιστρέφω με την περαιτέρω διαμόρφωση του λαιμού.

 

07. «Πιάνω» την κιθάρα με σφιγκτήρες πάνω στο γραφείο και ετοιμάζομαι να της επιτεθώ  ;)

 

08. Με την ράσπα αρχίσω να αφαιρώ υλικό σε όλο το μήκος του λαιμού προσέχοντας να είμαι όσο το δυνατόν παράλληλα με την ταστιέρα. Στην ουσία είναι σαν να προσπαθώ να ξανατετραγωνίσω την καμπύλη που της ήδη είχα δώσει.

 

09. Κάθε τόσο μετράω με το παχύμετρο νομίζω πως θα καταλήξω στα 19,5mm στο 1ο τάστο 21,5 στο 12ο. Είμαι δηλαδή ανάμεσα στο προφίλ της Jackson soloist και της king v

 

10. Ύστερα χρησιμοποιώντας ξύστρα γλυκαίνω το «τετραγώνισμα» μέχρις ότου  να πάρω ένα οβάλ σχήμα. Συνεχίζω με διαδοχικά γυαλόχαρτα 36-60-100 μέχρι να πάρω το τελικό προφίλ

 

11.

 

12.

 

13.

 

Πιστεύω πως η «δίαιτα» ήταν απαραίτητη αν και κουραστική. Τώρα νιώθω το λαιμό να κάθετε τέλεια στο χέρι και δεν βλέπω την ώρα να τελειώνω.

[fidelis]

Καταραμένη αϋπνία μάτι δεν μπόρεσα να κλείσω.

 

Δεν κοιμάμαι που δεν κοιμάμαι τουλάχιστον να τελειώσω καμιά δουλεία στην κιθάρα. Πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με τα πλαϊνά σημάδια (side dots) της ταστιέρας.

 

01. Πρώτα απ' όλα σημειώνω με μολύβι πάνω στο φιλέτο τα τάστα που απαιτούν την ύπαρξη σημαδιών. Το ελέγχω επιπλέον 2-3 φορές προς αποφυγή σφαλμάτων και μαρκάρω τα κέντρα.

 

02. Κάλυψα με χαρτοταινία τα τάστα που δεν χρειάζονται σημάδια για έξτρα ασφάλεια (μην ξεχνάτε είναι ξημέρωμα και δεν είμαι διαυγής).

 

03. Τρυπάνι 3μμ

 

04. Άλλες 12 φορές

 

05.

 

06. Μασκάρω όλο το μανίκι με χαρτοταινία εκτός από τις τρύπες ενώ τις γεμίζω με σκόνη έβενου και super glue.

 

07.

 

08. Περιμένω μερικά λεπτά ώστε να είμαι σίγουρος πως η κόλλα έχει στεγνώσει με ξύστρα και γυαλόχαρτο αφαιρώ το περίσσιο υλικό μέχρι να εμφανιστούν τα side dots.

 

09. Για ξάγρυπνος δεν είναι κακό το αποτέλεσμα

 

Έφτιαξα και την τρύπα που συνδέει την κοιλότητα των ελατηρίων με αυτή των ηλεκτρονικών για να μπορέσω να γειώσω την γέφυρα, αλλά δεν τράβηξα φωτογραφίες.

 

Πιστεύω πως έχω μπει στη τελική ευθεία. Αύριο θα ασχοληθώ με το γέμισμα των πόρων και με το τελικό γυαλοχαρτιάρισμα.

 

 

[Terry RoscoeBeck5]

Καταραμένη αϋπνία μάτι δεν μπόρεσα να κλείσω.

 

;D ;D ;D

 

Και δεν είσαι ο μόνος  ;)

 

Έχεις κάνει απίστευτη δουλειά. Μπράβο σου  8)

[nick_ls]

Kαι είχα απορία πώς μπαίνουν τα dots, τελικά απλή λογική θέλει (και μαστοριά).

 

Αναμένουμε! Άξιος άξιος!

 

 

[fidelis]

@ Terry RoscoeBeck5

Ευχαριστώ για την συμπαράσταση αγρυπνίας  ;D

Ελπίζω σήμερα να μπορέσω να την πέσω ξερός.

 

@nick_ls

Μην σε παρασύρω σε λάθος μονοπάτια, η τεχνική που χρησιμοποιείται κατά κόρων απαιτεί την ύπαρξη πλαστικών σωλήνων (ή οποιουδήποτε υλικού προτιμηθεί απ τον κατασκευαστή) οι οποίοι τοποθετούνται στις τρύπες αντί για πριονίδι με κόλα.

 

Φοβούμενος την πιθανότητα του «τραυματισμού» την κιθάρας προτίμησα να τελειώσω με το πέρασμα των τάστων πρώτα και μετά να περάσω στο τελικό γυαλοχαρτιάρισα και το γέμισμα πόρων. Όποτε σήμερα έχουμε ταστιερο-εργασίες.

 

01. Ξεκινάω με το γυάλισμα της ταστιέρας. Για αυτή την εργασία χρησιμοποιώ ένα αυτοσχέδιο τάκο από σκληρό αφρό όπου πάνω του έχω κολλήσει, με ταινία διπλής όψης, τα γυαλόχαρτα. Χρησιμοποιώ διαδοχικά 220, 320, 400, 600, και τέλος 800άρι.

 

02. Μετά το γυαλοχαρτιάσμα την τρίβω με ατσαλόμαλλο #0000 και εφαρμόζω μια γενναία ποσότητα λεμονέλαιου.

 

03. Το αφήνω να τραβήξει κάμποση ώρα και σκουπίζω το περισσευούμενο έλαιο με ένα βαμβακερό πανάκι.

 

04.

 

05. Χρησιμοποιώντας μια πυραμοειδή λίμα μινιατούρα ανοίγω ένα απειροελάχιστο αυλάκι στις εγκοπές των τάστων έτσι ώστε να είμαι σίγουρος πως η πλάτη του τάστου δεν θα βρει πάνω στην ταστιέρα. Επίσης έχω διαβάσει πως η συγκεκριμένη εργασία είναι πολύ σημαντική σε περίπτωση που χρειαστεί αλλαγή τάστων. Ελαχιστοποιεί την πιθανότητα του σκισίματος του ξύλου κατά την εξαγωγή του μεταλλικού τάστου.

 

06.

 

07.

 

08. Τέλος επειδή θα χρησιμοποιήσω tite-bond για να κολλήσω τα τάστα θα περάσω σε όλη την επιφάνεια ένα χέρι κεριού cassey birchwood. Σε περίπτωση που τρέξει κόλλα πάνω στην ταστιέρα να μπορώ να την αφαιρέσω χωρίς να κινδυνεύω να τραυματίσω την φινιρισμένη ταστιέρα. Να σημειώσω πως η κόλα δεν χρησιμοποιείτε για να συγκρατήσει το τάστο αλλά για γεμίσει τα κενά που ενδέχεται να υπάρχουν μέσα την εγκοπή.

 

09. Η εφαρμογή του κεριού γίνετε με ένα απλό βαμβακερό πανί. Εφαρμόζω μια μικροποσότητα στο πανάκι και τρίβω την ταστιέρα μέχρι να στεγνώσει. Με ένα τετράγωνο ξυραφάκι καθαρίζω το κερί που παγιδεύτηκε στις εγκοπές των τάστων.

 

10. Αφού σκληρυνθεί το κερί για έξτρα ασφάλεια χρησιμοποιώ χαρτοταινία εκατέρωθεν της εγκοπής.

 

11. Με μια οδοντογλυφίδα εφαρμόζω την κόλλα μέσα στο αυλάκι. Προσπαθώ να είμαι όσο πιο ακριβής γίνετε. Είναι αρκετά κοπιαστική εργασία λαμβάνοντας υπ' όψη ότι μιλάμε για μια εγκοπή διαμέτρου μικρότερου του 1mm.

 

12. Με ένα υγρό πανάκι καθαρίζω τα τυχόν τρεξίματα της κόλας από την ταστιέρα.

 

13. Τέλος με ένα σφυρί αρχίζω να «καρφώνω» το τάστο ξεκινώντας από την μια άκρη και δουλεύοντας το μέχρι την άλλη.

 

14. Η διαδικασία επαναλαμβάνετε

 

15.

 

16. Παρατηρήστε πως έχω κολλήσει το σφυρί με αρκετά «χέρια» χαρτοταινίας ελαχιστοποιώντας την φθορά που θα μπορούσε να προκαλέσει πάνω στο ταστό-συρμα.

 

17. Σταμάτησα στο δωδέκατο γιατί πρέπει να κόψω το tang των υπόλοιπων τάστων. Μια διαδικασία που μου έχει σπάσει τα νεύρα, κυριολεκτικά.

 

18. Τι να κάνεις... Υπομονή