Προς το περιεχόμενο

Ξύλα. Τελικα μηπως τρωμε το παραμυθι?


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ξύλα και ηλεκτρικός ήχος  ....  χμμναιιι  ::)

 

Μήπως και το χρώμα της κιθάρας παίζει ρόλο στον ήχο τελικά??  ::) 

 

 

 

 

 

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 483
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Εικόνες

Ξύλα και ηλεκτρικός ήχος  ....  χμμναιιι  ::)

 

Μήπως και το χρώμα της κιθάρας παίζει ρόλο στον ήχο τελικά??  ::) 

 

Φυσικά! Ειδικά άμα είναι νίτρο και αναπνέει καλύτερα το ξύλο, ξες τι ήχους βγάζεις?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τα μονα χαρακτηριστικα που μπορω να καταλαβω οτι επηρεαζονται απο το ξυλο σε ενα ηλεκτρικο οργανο, ειναι το βαρος και την εμφανιση, το βαρος  δεν εχει να κανει με την τιμη, επηρεαζει ομως τον ηχο, οσο πιο ελαφρυ ειναι το  σωμα τοσο πιο μπασο ηχο δινει και λιγοτερο λαμπερα πριμα, και το αντιλαμβανομαι μονο χωρις πολλα εφε η οταν παιζω  χωρις να συνδεσω πουθενα, τι είναι πιο καλο είναι θεμα γουστου.  η εμφανιση απο την αλλη ειναι κατι πιο αντικειμενικο και πληρωνεται  

 

αν δεν σε ενδιαφερει πχ αν το σφενταμι του λαιμου εχει ξεθωριασμενο κρεμ χρωμα αντι για ζεστο κιτρινο η flamed… γλιτωνεις ενα σωρο χρηματα… τα καλα εξαρτηματα ομως, κλειδια γεφυρες ποτενσιομετρα, μαγνητες, συνηθως πανε μαζι με τα ωραια ξυλα……………    

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το ξύλο παίζει ρόλο.

Επιτέλους, το θηρίο (Audiokostas) ξύπνησε!

 

Μοιράσου μαζί μας την απόκρυφη γνώση τώρα!

Freud-Σαντές

Ποιητής-Ερωαναλυτής PhD-SG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δε βλάπτει να επανέρχονται μια στο τόσο θέματα προς συζήτηση, ακόμα και τα "πεθαμένα". Επίσης δε βλάπτει να αστειευόμαστε με την αντίληψη μας πάνω στο θέμα. Όσο δεν προσβάλλουμε τον άλλο, η πίστα είναι ελεύθερη.

 

 

Το ξύλο παίζει ρόλο.

 

Κι εγώ αυτό πιστεύω. Όποτε το καλοσκεφτώ λέω από μέσα μου, "και λίγες που έφαγα ως παιδί. Κι άλλες τόσες να μου είχαν ρίξει δε θα ήταν στο βρόντο". Αν δεν είναι ξέσπασμα του γονιού αλλά το έσχατο μέσο επαναφοράς στην τάξη, κακό δε κάνει. Σκοπεύω να τα εφαρμόσω αυτά όταν γίνω πατέρας (ακόμα κι αν δεν είναι δικό μου), αλλά αν τύχει και τα συζητήσω σε καμιά παρέα όλα αυτά οι μοντέρνοι με κοιτάνε περίεργα. Και μετά παραγγέλνουν ταμπουλέ με βιολογικό πληγούρι και τέτοια.

Γι' αυτό τα γράφω κι εδώ να σφυγμομετρήσω τη φάση. Βέγκανς να μην ενοχλήσουν.

Επίσης είμαι ανοιχτός σε ανταλλαγές, προτείνετε και θα δούμε.

eftaxordh karfi se pentium 2

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

H δασκάλα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού μας είχε μπαμπά Λούθιερ ή Λούθηρο δεν θυμάμαι και χρησιμοποιούσε βέργα laminated από wenge/verikoko/maple.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω πως δονούταν η βέργα στην παλάμη μου αλλά και πως ήταν διαφορετικά στις παλάμες των συμμαθητών μου.

 

Στο Γυμνάσιο η καθηγήτρια έπαιζε με τα νεύρα και τη λίμπιντό μας σκυμένη και ακουμπώντας με τα χέρια στο μπροστινό θρανίο ξεδιπλώνοντας αφειδώς και ανελέητα όλες τις πιθανές χάρες μίας δημοσίας λειτουργού. Τα βαμένα με λαδομπογιά καρυδένια γραφεία μας, ηχούσαν σε διαφορετικά κουρδίσματα καθώς η χούφτα χτύπαγε στο κάτω μέρος του θρανίου.

Είναι προφανές ότι παίζει ρόλο και το χέρι του παίχτη.

 

Μου αρέσει πάρα πολύ το round lam σε μια ταστιέρα γιατί έχω παρατηρησει ότι τα θηλυκά με καμπύλες ακούγονται καλύτερα όταν τα χουφτώνεις.

Μηχανικώς είναι χαζομάρα.

 

Σιχαίνομαι τον ίκτερο του maple και με φκιάνει ασύδοτα η τριανταφυλλιά που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την τριανταφυλλιά η οποία βέβαια δεν είναι δέντρο. Η βραζιλιάνα είναι πιο σέξυ αλλά την έχει πάρει όλη ο Σανέλ ο Πέντες γιατί θέλει μόνο αυτόν να φοράει όταν πέφτει για ύπνο η Γετρούδη από το Σλανσενστασχαιμσπουργκενσταιν και η Λίτσα από το Διακοφτό αφού το κανε η Μονρό.

Έλα όμως που ο ίκτερος μου ακούγεται καλύτερα και αν δεν μπορείτε να καταλάβετε την διαφορά αν αλλάξτε μόνο μπράτσο (με ίδια specs ακριβώς) από το γνωστό χλωμό στο οικείο σκούρο, σας χρειάζεται ξύλο καλό.

 

+1 και στο Τολκιενόπαιδο για το παιδικό ξύλο μιας και, προσωπικά και ξετσίπωτα, δεν ντράπηκα ποτέ μου να το πω ότι το χω ρίξει το μπερντάκι στα παιδιά μου (και γκάζια σ' αλλωνόνανε) ο κομπλέξας και τώρα που μεγαλώνουν, μου τη φυλάνε, όπως μου απέδειξε ο γιος μου στο μπάσκετ.

Άαααχ όμορφες οικογενειακές παραδόσεις.

Δεν έχουν θόρυβο οι μαγνήτες.

Απλά γκρινιάζουν όταν δεν παίζουν.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου