Επιστρεφει το βινυλιο?

[magna]

Gif δείχνει την τάση της αγοράς στη αμερική απ'το '83 μέχρι το '13.Απ'την απόλυτη κυριαρχία του βινυλίου και της κασέτας,στο σημερινό μοίρασμα της πίτας.

Αν μιλάμε καθαρά για θέμα ήχου τα πάντα είναι σχετικά και σίγουρα θέλει ψάξιμο απ'το βινύλιο-cd μέχρι το μέσο αναπαραγωγής.(και χρήμα).Αν μιλάμε για κουλτούρα τότε θα επιλέξω ένα καλό βινύλιο που ικανοποιεί κι άλλες αισθήσεις πέραν της ακοής.Αφή,όσφρηση ;D,όραση και τέλος ακοή.Δεν είναι vintage,είναι τρόπος ζωής ασχέτως αν σήμερα οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν.Αν μιλάμε για πρακτικότητα θα ακούσω ένα καλό cd.

Wtf έχω μια υποψία ότι είσαι hipster.Αληθεύει? ::) ;D

 

http://popaganda.gr/30-chronia-allagon-sti-mousiki-viomichania-mesa-se-30-defterolepta/

 

 

[Holystone]

Ο "θρυλικός" πιστεύω ήχος για τον οποίο πολλοί δίνουν τα εύσημα σε LPs προηγούμενων δεκαετιών, πιστεύω πως δεν βρίσκεται στο format αυτο καθαυτό.

 

Αλλα, στους ανθρώπους που έκαναν τοτε τις ηχογραφήσεις, που άκουγαν περισσότερο παρά έβλεπαν τα analyzers, που κομπρεσαραν λιγότερο τα τελικά master, και γενικά την όλη αισθητική και τις μουσικές που γράφτηκαν τοτε.

 

Δηλ, με λίγα λόγια, εχει γίνει θρυλική μια παραγωγή, σκεφτόμενος κι ολας τα μέσα και τις δυνατότητες που υπήρχαν τοτε.

 

Ε, έτσι κάπως γίνονται οι vintage θεωρίες...

 

Αλλα αυτο δεν ειναι αρκετό για την "επιστροφή του βινυλιου" για να απαντήσω στον τίτλο του θέματος του ΟΡ

[LK]

Για να επιστρέψει μια παλαιότερη μόδα, δεν χρειάζεται να είναι καλλίτερη ή χειρότερη από την τρέχουσα.

 

Καλύπτει διαφορετικές ανάγκες / γούστα.

 

H συγκριση καταρχήν είναι εσφαλμένη (δικαίωμα τους βέβαια να την κάνουν , όσοι την κάνουν).

 

Είναι και αυτό που είπε ο trolley , το παράδειγμα με τη φωτογραφία (εγώ το πα με ρούχα  ;D).

 

Χρησιμοποιώ προσωπικά μια καινούργια ψηφιακή dslr με τεράστιες δυνατότητες σε σχέση με μια αναλογική του παρελθόντος για να βγάλω κατά 90% ασπρόμαυρες φωτο (αυτές μου αρέσουν τι να κάνομεν).

 

Αν δεν βαριέμαι , έχω 3-4 αναλογικές, παροπλισμένες, διαφόρων τύπων  film, φορτώνω ένα  και «παίζω».Δεν μπαίνω στο trip ποια βγάζει "καλλίτερες". Και οι δυο μου αρέσουν. Είναι διαφορετικές σίγουρα.

 

Είμαστε στην εποχή που μπορούμε να διαλέξουμε μέσα (αναπαραγωγής εν προκειμένω) και αυτό το βρίσκω εξαιρετικό.

 

Είτε είναι LP, είτε DCC, είτε mini disk, είτε κασσέτα, είτε cd , είτε μπομπινόφωνο, είτε mp3 όλα έχουν τη χρηστικότητά τους.

 

Αν είμαι στο αμάξι,  έχω κρατήσει την κασσέτα…έτσι για ιστορικούς λόγους.

Αν είμαι σπίτι και έχω κόσμο, βάζω έναν δίσκο να γυρνάει.

Αν είμαι στο γραφείο και θέλω να χαλαρώσω…..βάζω το μπομπινόφωνο.

Όταν ακούω κάτι 80’ς  βάζω το mini disc ή το dcc ή cd.

Όταν κάνω χειρονακτικές δουλειές και θέλω απλά μουσική υπόκρουση ……αφήνω ένα mp3 ή το pc να παίζει με τις ώρες…για να μην αλλάζω tracks.

 

ΓΙΑΤΙ:

Γιατί μπορώ και γιατί υπάρχουν.

 

Όλα έχουν τη χρησιμότητα τους και είναι γοητευτικά.

Καλώς να επανέλθει το LP ή τουλάχιστον να συνεχίζει να υπάρχει.

 

 

Υ.Γ.

Ή όλη συζήτηση με πάει σε ένα φανταστικό forum για νοικοκυρές, που «μαλώνουν» για το ποιος φούρνος κάνει καλλίτερες πίτσες.

Ο Ξυλόφουρνος ή ο μικροκυμάτων.

Εκατέρωθεν επιχειρήματα….και από τις δύο πλευρές.

;D ;D ;D

 

[Superfunk]

Ο Ξυλόφουρνος ή ο μικροκυμάτων.

 

o μικροκυματων απλα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κανει πιτσα (μια και οι υδρατμοι την κανουνε νιανια  ;D)  .....ο ξυλοφουρνος ειναι ο καλυτερος φουρνος για πιτσα καθαρα για ΤΕΧΝΙΚΟΥΣ λογους μια και κανενας ηλεΧτρικος (ή γκαζατος) φουρνος δεν μπορει να πιασει τους 400-450 βαθμους κελσιου που χρειαζεται μια πιτσα για να γινει ΜΑΜΑΤΗ...(ναι πηγα στη Ναπολι και παρακολουθησα σεμιναριο απο τον ιδιο τον Sorbillo  ;D)  

 

παντως για τα υπολοιπα που λες εχεις δικιο...whatever floats your boat mate... ;)

[LK]

o μικροκυματων απλα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κανει πιτσα.....ο ξυλοφουρνος ειναι ο καλυτερος φουρνος για πιτσα καθαρα για ΤΕΧΝΙΚΟΥΣ λογους μια και κανενας ηλεΧτρικος (ή γκαζατος) φουρνος δεν μπορει να πιασει τους 400-450 βαθμους κελσιου που χρειαζεται μια πιτσα για να γινει ΜΑΜΑΤΗ...(ναι πηγα στη Ναπολι και παρακολουθησα σεμιναριο απο τον ιδιο τον Sorbillo  ;D)  

vintage-αριζεις  ;D

[Superfunk]

vintage-αριζεις   ;D

 

Α ολα κι ολα,η μαγειρικη ειναι ΣΟΒΑΡΗ υποθεση πρεπει να ειμαστε ακριβεις & γνωστες των βασικων τεχνικων για να εχουμε καλο αποτελεσμα :)

[trolley]

Trolley, ειναι φανερο οτι δεν εχεις καταλαβει γρι απο τη συζητηση.

 

Εγώ, αγαπητέ μου, έχω εφεύρει εδώ μέσα αυτό που λες "συζήτηση". Όπως και αν έχει, δεν ενοχλώ πλέον (στη ζωή μου, εννοώ) ανθρώπους που επιλέγουν την ημιμάθεια. Δεν πληρώνομαι δα.

 

;)

[LK]

Α ολα κι ολα,η μαγειρικη ειναι ΣΟΒΑΡΗ υποθεση πρεπει να ειμαστε ακριβεις & γνωστες των βασικων τεχνικων για να εχουμε καλο αποτελεσμα :)

+μφωνώ  ;D

[audiokostas]

Άντε άλλη ακόμα μια φορά....

 

Όταν δεν ακούω με τα ακουστικά στο PC μέσω κάρτας ήχου, ακούω κατά βάση στικάκια μέσα από ένα καλό DAC και σε (πλέον πια) ένα καλό μετριοπαθές στερεοφωνικό.

Προτιμώ να είναι σε lossless format.

Άλμπουμ που έχω σε cd δεν τα ξανακατεβάζω και τα ακούω από CD (original ή προσεκτικά καμμένα με EAC) και είμαι μια χαρά.

Όταν έχω χρόνο και όρεξη για γούστα βάζω το βινύλιο μου.

 

Στις (απαγορευτικές πλέον) περιπτώσεις του cost-is-not-the-(primary)-object, ένα καλοκομμένο βινύλιο αναλογικής παραγωγής παιγμένο σε ένα καλό, καλοματσαρισμένο  και καλοσεταρισμένο σύστημα, ειδικά στο σύνολο των μερών του πικάπ και το phono οι οποίες είναι οι δύο ειδοποιείς διαφορές στην αλυσίδα που περιλαμβάνει και ψηφιακή αναπαραγωγή (και είμαι σίγουρος, όσο και αν ακουστώ επηρμένος, ότι δεν είστε πολλοί που είχατε τη χαρά να το ακούσετε αυτόν τον συνδυασμό), στα δικά μου ασημένια αυτιά, είναι πάρα πολύ δύσκολο έως απίθανο να αναπαραχθεί από ένα οιοδήποτε σύστημα με CD (εξαιρουμένων ίσως κορυφαίων συστημάτων με SACD).

 

Αυτό είναι το προσωπικό μου (μέχρι σήμερα) συμπέρασμα μετά από πολλά χρόνια ακροάσεων και (μάλλον σίγουρα ανώφελης) ταλαιπωρίας και βέβαια πλέον με πλήρη και άκρως συνειδητοποιημένη αδιαφορία ως προς τι πιστεύει ο καθένας.

 

Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον με τις δυνατότητες χωρητικότητας και ανάλυσης που συνεχώς αυξάνει και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι στο εγγύς μέλλον τα επερχόμενα format θα κάνουν τα τωρινά να μοιάζουν με γραμμόφωνο.

Προσωπικά καλύπτομαι και με τα τωρινά και ενίοτε από απόσταση παρακολουθώ και τα τεκταινόμενα και άμα ωριμάσουν τεχνολογικά και οικονομικά, είμαι πρόθυμος να τα ακολουθήσω.

 

Τους πολλούς μου δίσκους δεν τους πετάω όπως και να χει βέβαια ακόμα και αν καταστούν τελείως ξεπερασμένοι αναπαραγωγικά. Και βέβαια είμαι σίγουρα ότι αν ήμουν νέος στην ηλικία δεν πρόκειται να ασχολούμουν με την καμία με το "σπορ" του βινυλίου (εκτός και αν ήθελα να το παίξω εστέτ-αλτέρνατιβ-βιντατζιάρης-πουλ-μουρ-και-το-χω-άνετα-το-στυλ.

 

Μέχρι τότε, χαίρομαι τη μουσική και αφήνω τον καθένα να την χαρεί όπως αυτός γουστάρει και με ότι μέσο αναπαραγωγής υπάρχει πρόσφορο.

 

 

Υ.Γ.  Είναι απίστευτη η συχνότητα επανάληψης αυτής της (μάλλον κουραστικής) κουβέντας περί βινυλίου και θανάτου του και ανωτερότητας του και επιστροφής του και μπλα μπλα μπλα στο φόρουμ μας.....

[theoctapus]

Το βινύλιο καλώς ή κακώς ξυπνάει σε πολλούς αναμνήσεις από άλλες εποχές, πιο αγνές, πιο απλές, πιο ρομαντικές (και καλά). Τότε που μια φέτα καρπούζι στο χέρι δίπλα στην παραλία ήταν το μόνο που ήθελες απ' τις διακοπές σου, τότε που ο αέρας ήταν πιο καθαρός, τότε που δεν χρειαζόσουν air-condition, τότε που η ακρόαση συγκεκριμένης μουσικής ήταν το τελικό στάδιο μιας διαδικασίας που μόνο λίγοι πιστοί μπορούσαν να ακολουθήσουν και να ολοκληρώσουν. Λέγεται νοσταλγία και δεν έχει να κάνει με καμια τεχνική προδιαγραφή. Γι' αυτό όταν ακούγεται πως οι πωλήσεις LPs έχουν αυξηθεί έστω και λίγο γίνεται συζήτηση μεγαλύτερη απ' αυτή που αξίζει στο θέμα, είναι οι υποσυνείδητοι ευσεβείς πόθοι πως θα ξαναζήσουμε τις εποχές που μοιάζουν να έχουν καταγραφεί στο μυαλό μας (όχι στο δικό μου πάντως) σαν να έχουν περάσει από φίλτρο sepia.

 

Κατά τ' άλλα το να λες πως γενικά τα LPs έχουν καλύτερο ήχο απ' τα CDs είναι παντελώς άκυρο. Το γεγονός πως κάποια LPs μπορούν να ακουστούν σε καλά "ζυγισμένο" ηχοσύστημα καλύτερα απ' ότι τα αντίστοιχα CDs δεν λέει τίποτα, εκτός ίσως του ότι τα αυτιά μας τελικά είναι πιο "κουφά" απ' ότι νομίζουμε.