What Thoughts-pipityri

[Haris]

Very nice. Very nice indeed dear Spyros (Σπάιρος). :)

[freerock1974]

To καλυτερο  ακουστικο δημιουργημα που εχω ακουσει στο νοιζ.

Απ τα καλυτερα παντου.

Δυναμικες...

Υπαρχει  ελπιδα.

 

Respect.

[Nestoras]

Εκτός από παικταράς είσαι και υπερευαίσθητος κομματοποιός. Εύγε.

 

[fusiongtr]

Το έχω στο repeat και ακόμα δεν το χόρτασα. :)

 

 

EDIT: Το βάζω στο ίδιο "ύψος" με τα κομμάτια του Metheny, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει.

[pipityri]

Ο μόνος τρόπος να σας ευχαριστήσω για τα λόγια σας, είναι να μοιραστώ

μαζί σας μια-δυο ιστορίες...

 

Πριν πριν περίπου δέκα χρόνια βοηθούσα, ας πούμε, στη κιθάρα δύο αδέλφια,

έφηβους τότε, Ελληνοκαναδούς. Εξαιρετικά παιδιά, ζορισμένα όμως εκείνη την

περίοδο, λόγω διάφορων καταστάσεων. Η σχέση μας κράτησε για χρόνια και

πάντα η οικογένεια τους θεωρούσε πως αυτή η σχέση έκανε πολύ καλό στα

παιδιά.

Μερικά χρόνια αργότερα, η οικογένεια είχε επιστρέψει στον Καναδά, τα αγόρια

είχαν τελειώσει τις σπουδές τους και δούλευαν. Στην ημεδαπή, τα πράγματα ήταν

δύσκολα για μένα-ο θάνατος του πατέρα μου είχε φέρει τα πάνω κάτω-αρκετά κάτω.

Έπαιζα ήδη δύο χρόνια συχνά ακουστικά gigs, πάντα με δανεική κιθάρα-να ναι καλά

ο φίλος μου ο Γιάννης Πασσάς (Beggars) μου έδινε την αγαπημένη του μικρή Martin,

ένα θαυματουργό οργανάκι. Μου την έδωσε ακόμα και τότε που έφυγα για καλοκαιρινή

περιοδεία με την Αθηνά...

Τον Μάρτιο του 12, είχα ένα gig με τη Ρούτση και την Ειρήνη Δούκα (ex C-Real).

O Γιάννης όμως τις ίδιες μέρες έπαιζε Κύπρο με τους Beggars. Στο μήνυμα του

έγραφε...μ@λ@κ@, μήπως σιγά-σιγά να πάρεις δικιά σου κιθάρα? Είχε δίκιο φυσικά,

αλλά ήταν αδύνατο εκείνη την περίοδο να αγοράσω έστω κι ένα ημι-αξιοπρεπές

όργανο. Τέλος πάντων, έβγαλα κι εκείνο το live με δανεική κιθάρα(thanx Greggy K)

και περίμενα να δω τι σκατά θα κάνω μέχρι το επόμενο, σε μια βδομάδα ακριβώς.

Ένα βράδυ-ώρα Ελλάδος-μίλαγα με τους φίλους μου στον Καναδά. Κάποια στιγμή,

με ρώτησαν για τα μουσικά κλπ και ανέφερα και την τρέχουσα κατάσταση. Μου λένε

λοιπόν...κοίτα, θέλαμε να σου κάνουμε ένα δώρο, κάτι σαν μικρό ευχαριστώ για

όλα όσα έκανες για μας. Αφησε μας να σου κάνουμε δώρο μια κιθάρα.

 

Αυτή είναι η ιστορία της κιθάρας που ακούτε στην ηχογράφηση. Την σκέφτομαι κάθε,

μα κάθε φορά που την βγάζω από τη θήκη.

 

Η δεύτερη, μικρή ιστορία είναι αυτή του κομματιού.

 

Το έγραψα πέρσι το καλοκαίρι,όσο ήμασταν διακοπές στην Κρήτη. Όπως ήδη

ανέφερα, είναι μέρος μιας τριλογίας. Το πρώτο κομμάτι το έγραψα κι αυτό

εκείνες τις μέρες, το δεύτερο λίγο νωρίτερα την ίδια χρονιά. Το What Thoughts

είναι το τρίτο. Τα κομμάτια αυτά είναι για την κόρη μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ,

της είχα βάλει τα ακουστικά-είχα την Godin κι ένα podάκι-και της τα παιζα...

σιγομουρμούριζε τις μελωδίες.

Ο τίτλος είναι από την αρχή του A supermarket in California του Ginsberg...

 

 What thoughts I have of you tonight...

 

Σας ευχαριστώ, εκ βαθέων.

 

 

 

[fusiongtr]

Σας ευχαριστώ, εκ βαθέων.

Εμείς τι να πούμε τότε ΦΙΛΕ? :) :-*

[panorios]

Εξερετικό ,μπράβο!

[AuditoryDriving]

Ο μόνος τρόπος να σας ευχαριστήσω για τα λόγια σας, είναι να μοιραστώ

μαζί σας μια-δυο ιστορίες...

 

Πριν πριν περίπου δέκα χρόνια βοηθούσα, ας πούμε, στη κιθάρα δύο αδέλφια,

έφηβους τότε, Ελληνοκαναδούς. Εξαιρετικά παιδιά, ζορισμένα όμως εκείνη την

περίοδο, λόγω διάφορων καταστάσεων. Η σχέση μας κράτησε για χρόνια και

πάντα η οικογένεια τους θεωρούσε πως αυτή η σχέση έκανε πολύ καλό στα

παιδιά.

Μερικά χρόνια αργότερα, η οικογένεια είχε επιστρέψει στον Καναδά, τα αγόρια

είχαν τελειώσει τις σπουδές τους και δούλευαν. Στην ημεδαπή, τα πράγματα ήταν

δύσκολα για μένα-ο θάνατος του πατέρα μου είχε φέρει τα πάνω κάτω-αρκετά κάτω.

Έπαιζα ήδη δύο χρόνια συχνά ακουστικά gigs, πάντα με δανεική κιθάρα-να ναι καλά

ο φίλος μου ο Γιάννης Πασσάς (Beggars) μου έδινε την αγαπημένη του μικρή Martin,

ένα θαυματουργό οργανάκι. Μου την έδωσε ακόμα και τότε που έφυγα για καλοκαιρινή

περιοδεία με την Αθηνά...

Τον Μάρτιο του 12, είχα ένα gig με τη Ρούτση και την Ειρήνη Δούκα (ex C-Real).

O Γιάννης όμως τις ίδιες μέρες έπαιζε Κύπρο με τους Beggars. Στο μήνυμα του

έγραφε...μ@λ@κ@, μήπως σιγά-σιγά να πάρεις δικιά σου κιθάρα? Είχε δίκιο φυσικά,

αλλά ήταν αδύνατο εκείνη την περίοδο να αγοράσω έστω κι ένα ημι-αξιοπρεπές

όργανο. Τέλος πάντων, έβγαλα κι εκείνο το live με δανεική κιθάρα(thanx Greggy K)

και περίμενα να δω τι σκατά θα κάνω μέχρι το επόμενο, σε μια βδομάδα ακριβώς.

Ένα βράδυ-ώρα Ελλάδος-μίλαγα με τους φίλους μου στον Καναδά. Κάποια στιγμή,

με ρώτησαν για τα μουσικά κλπ και ανέφερα και την τρέχουσα κατάσταση. Μου λένε

λοιπόν...κοίτα, θέλαμε να σου κάνουμε ένα δώρο, κάτι σαν μικρό ευχαριστώ για

όλα όσα έκανες για μας. Αφησε μας να σου κάνουμε δώρο μια κιθάρα.

 

Αυτή είναι η ιστορία της κιθάρας που ακούτε στην ηχογράφηση. Την σκέφτομαι κάθε,

μα κάθε φορά που την βγάζω από τη θήκη.

 

Η δεύτερη, μικρή ιστορία είναι αυτή του κομματιού.

 

Το έγραψα πέρσι το καλοκαίρι,όσο ήμασταν διακοπές στην Κρήτη. Όπως ήδη

ανέφερα, είναι μέρος μιας τριλογίας. Το πρώτο κομμάτι το έγραψα κι αυτό

εκείνες τις μέρες, το δεύτερο λίγο νωρίτερα την ίδια χρονιά. Το What Thoughts

είναι το τρίτο. Τα κομμάτια αυτά είναι για την κόρη μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ,

της είχα βάλει τα ακουστικά-είχα την Godin κι ένα podάκι-και της τα παιζα...

σιγομουρμούριζε τις μελωδίες.

Ο τίτλος είναι από την αρχή του A supermarket in California του Ginsberg...

 

 What thoughts I have of you tonight...

 

Σας ευχαριστώ, εκ βαθέων.

 

 

 

 

 

 

!!!!

[Spyros Delta]

thanks for sharing your thoughts again