O Kanye West, o Μουσικός κι ο Dj

[theoctapus]

Οι στίχοι και πόσο μάλλον το lifestyle δεν σχετίζονται με τη ποιότητα της μουσικής αρα δεν υπάρχει λόγος σύγκρισης. Και στο αγαπημένο σας ροκ (δεν είμαι οπαδός) υπάρχουν αστεία στιχουργικά πονήματα και για το lifestyle δε τα παραδείγματα των larger than life προσωπικοτήτων ή/και ανθρώπων που δεν θα άφηνες ούτε στο σπίτι σου να μπουν είναι άπειρα.

Παρόλ' αυτά ας δεχτώ πως και τα δυο έχουν νόημα να χρησιμοποιηθούν για σύγκριση. Πως γίνεται να υποστηρίζει κανείς ότι το Χ είδος είναι ανώτερο για τους συγκεκριμένους λόγους απ' το Υ όταν το Υ δεν το γνωρίζει; Για να καταλήξει κανείς σε συμπέρασμα σύγκρισης θα πρέπει να γνωρίζει επαρκώς και τα δυο μέρη της σύγκρισης. Σαν να λέω "τι να λέμε τώρα, η ελληνική κουζίνα είναι πολύ ανώτερη της περουβιανής" και να έχω δεί πιάτα απ' το Περού μόνο σε φωτογραφία.

 

Χωρίς να θέλω να γίνω νταβατζής στα αυτιά κανενός,απλά να πω ότι η μουσική υποκειται και σε αντικειμενικά κριτήρια.

 

Όχι, δεν υπόκειται. Απλά από ένα σημείο και μετά οι υποκειμενικές απόψεις γίνονται τόσο πολλές και τόσο έντονες που δεν μπορείς παρά να δεχτείς ότι φέρουν κάποια αλήθεια. Παρόλ' αυτά παραμένουν υποκειμενικές.

[samy paraga]

 

 

Το πρώτο είναι ότι ξέρουμε τι μας αρέσει, οπότε όταν το ακούμε (κρυμμένο ή όχι) το αναγνωρίζουμε.

 

Το δεύτερο είναι ότι είμαστε φιλέρευνοι, περίεργοι. Χρησιμοποιούμε την ώθηση, την παρόρμηση αυτή, ώστε να ανακαλύψουμε νέα πράγματα, να τα αξιολογήσουμε κλπ.

 

Όπως υποπτεύεσαι, το δεύτερο κίνητρο κάποτε ατονεί ή πεθαίνει, καθότι μεγαλώνουμε, υπάρχει κούραση, δεν υπάρχει χρόνος κλπ. Σε κάποιους, πεθαίνει πολύ νωρίς (τι νομίζεις ότι είναι όταν συναντάς άνθρωπο που ακούει "όλη μου τη ζωή λαϊκά".

 

;)

 

 

  Κάπως έτσι το αισθάνομαι κι εγώ, απλά σταμάτησα να ψάχνω εκεί γύρω στο 95, αντί κάποιων το 77 :P. Σα να μπούκωσε το αυτί μου, δεν πήγαινε τπτ άλλο κάτω. Οι ''ροκάδες'' για μένα είχαν τελειώσει, οι νεώτεροι ροκάδες απλά αναμασούν τα ίδια και τα ίδια μοτίβα, ή εγώ έτσι το βλέπω. Η μουσική άλλαξε κατεύθυνση, με τα τέκνο, ραπ, χιπ χοπ, νταμπ κλπ κλπ, αλλά εγώ δεν μπορώ ούτε να ασχοληθώ, ούτε να ακολουθήσω.

Όταν ανεβηκα στη Σαλονίκη το 83, φόραγα ένα στενό δερμάτινο μπουφάν, στενό τζινάκι, αρβύλες στρατιωτικές και ήμουν κοντοκουρεμένος, στο ΑΠΘ, αλλά και στη πόλη με κοίταγαν και άλλαζαν δρόμο. Τα φρικιά ήδη εθεωρούντο ''κατεστημένο'' μα μέσα στην ίδια χρονιά η πόλη γέμισε μοικάνια, σκινάδες, μπλιτζάδες κυριλέ και πλέον περνούσα απαρατήρητος  ;D Έτσι και σήμερα είναι γεμάτος ο τόπος απο δαύτους με τα πεσμένα παντελόνια, τα τζόκει φορεμένα ανάποδα κλπ κλπ. Μπορεί αν ήμουν 18 κι εγώ να ήμουν έτσι, δε το ξέρω, αλλά αν είχα παιδί τέτοιο θα το είχα σπάσει στο ξύλο  ;D ;D ;D ;D ;D που λέει ο λόγος  :P αν δε, άκουγε DP θα το πήγαινα σε ψυχίατρο  :D

  Πλέον ακούω νοσταλγικά άσθματα της εποχής που ακόμα έψαχνα, μαζί με κάτι απιθανότητες παραδοσιακά κλπ συν τις δικές μου αηδειούλες που με τρώνε αρκετό χρόνο, αλλά εγώ περνάω εύμορφα.

Να σας αφήσω όμως τώρα, γιατί έχω να κάμνω, ένα ουραίο μονοπάτι, με τούνελ, παλιές ατμομηχανές, πέτρινα γιοφύρια και νερόμυλους. 

[LK]

 

Όταν ανεβηκα στη Σαλονίκη το 83, φόραγα ένα στενό δερμάτινο μπουφάν, στενό τζινάκι, αρβύλες στρατιωτικές και ήμουν κοντοκουρεμένος, στο ΑΠΘ, αλλά και στη πόλη με κοίταγαν και άλλαζαν δρόμο.

Και τώρα να σε έβλεπα έτσι στη Σαλονίκη, το 2016, περίεργα θα σε κοιτούσα και φυσικά θα άλλαζα δρόμο  ;D ;D ;D ;D ;D

[Jazzjoker]

Ο μουσικός πιστεύω οφείλει να ακούει όσο περισσότερα πράγματα μπορεί, από όλες τις εποχές και όλα τα είδη. Έστω ακαδημαϊκά για ενημέρωση. Δηλαδή το προς τα πού βαδίζουν τα διάφορα μουσικά ρεύματα κάθε εποχή έχει τεράστιο ενδιαφέρον από μόνο του ακόμη κι αν δε μας αρέσουν οι προορισμοί. Προσωπικά ακούω και μερικά πράγματα σχεδόν με το ζόρι, γιατί θέλω να ξέρω τι γίνεται. Αρκετά συχνά δε, βρίσκομαι προ εκπλήξεως όταν μου αρέσουν κομμάτια που ανήκουν σε είδη τα οποία έχω αποφασίσει ότι δε με αφορούν. Νομίζω ότι από αυτή την άποψη και μόνο, όποιος ρυθμίζει τα αυτιά του με βάση το είδος ή/και την εποχή, μπορεί και να χάνει πράγματα που δεν φαντάζεται.

 

 

[theoctapus]

Νομίζω ότι από αυτή την άποψη και μόνο, όποιος ρυθμίζει τα αυτιά του με βάση το είδος ή/και την εποχή, μπορεί και να χάνει πράγματα που δεν φαντάζεται.

 

You sir are so right.

[audiokostas]

Ο μουσικός πιστεύω οφείλει να ακούει όσο περισσότερα πράγματα μπορεί, από όλες τις εποχές και όλα τα είδη. Έστω ακαδημαϊκά για ενημέρωση. Δηλαδή το προς τα πού βαδίζουν τα διάφορα μουσικά ρεύματα κάθε εποχή έχει τεράστιο ενδιαφέρον από μόνο του ακόμη κι αν δε μας αρέσουν οι προορισμοί. Προσωπικά ακούω και μερικά πράγματα σχεδόν με το ζόρι, γιατί θέλω να ξέρω τι γίνεται. Αρκετά συχνά δε, βρίσκομαι προ εκπλήξεως όταν μου αρέσουν κομμάτια που ανήκουν σε είδη τα οποία έχω αποφασίσει ότι δε με αφορούν. Νομίζω ότι από αυτή την άποψη και μόνο, όποιος ρυθμίζει τα αυτιά του με βάση το είδος ή/και την εποχή, μπορεί και να χάνει πράγματα που δεν φαντάζεται.

 

Και νόμιζα ότι κανείς δεν θα σχολιάσει το γεγονός ότι ο Kanye West "κατέβαζε" Sufjan Stevens!!.

[Kanimothrios]

@theoctapus

Διαφωνώ σχεδόν σε όλα στο προηγούμενο post σου,αλλά επειδή εδώ και σελίδες είμαστε εκτός θεματος θα κάνω παράθεση μόνο το παρακάτω:

 

Πως γίνεται να υποστηρίζει κανείς ότι το Χ είδος είναι ανώτερο για τους συγκεκριμένους λόγους απ' το Υ όταν το Υ δεν το γνωρίζει; Για να καταλήξει κανείς σε συμπέρασμα σύγκρισης θα πρέπει να γνωρίζει επαρκώς και τα δυο μέρη της σύγκρισης. Σαν να λέω "τι να λέμε τώρα, η ελληνική κουζίνα είναι πολύ ανώτερη της περουβιανής" και να έχω δεί πιάτα απ' το Περού μόνο σε φωτογραφία.

 

Aυτό ίσως το εξάγεις από άλλα μέλη που ξέρεις ότι είναι μεγαλύτερα σε ηλικία.

Εγώ για να μην σε βάλω σε Bone Thugs N Harmony,Luniz και άλλα τριπάκια της δικής μου γενιάς αμερικάνικης hip hop,θα σε βάλω σε αυτό της αντίστοιχης ελληνικής,που θα είναι και πιο γνωστή στους υπόλοιπους.

 

Όταν μεγάλωνα,από τη μια μεριά είχα ΖΝ,TXC και Ημισκούμπρια και από την άλλη Τρύπες,Σπαθιά,Κρίνα.

Άντε να αφήσω έξω το αστείο αμερικανοφερμένο lifestyle και τις αναφορές στα ελληνικά γκέτο???,το ρατσισμό(στην Ελλάδα απέναντι Έλληνες ::)),τα γκάνια και τις μεταξύ τους κόντρες στα πρότυπα των αμερικάνικων.

 

Να πάρουμε ένα από τα πιο πετυχημένα των TXC"Η μέθοδος του Προκρούστη" με το εμπνευσμένο ρεφραίν:"έχω τη μέθοδο του Προκρούστη,φέρνω στα μέτρα μου τον κάθε πο&%στη"

να το αντιπαραβάλλουμε σε τι επίπεδο,με οποιοδήποτε τραγούδι από Τρύπες,Σπαθιά ή Κρίνα;

Και αν νομίζει κάποις ότι είναι ένα μόνο τραγούδι,μπορώ να παραθέσω καμιά 50αριά τραγούδια από άλλη μπάντα,π.χ. τα Ημισκούμπρια που ανάθεμα αν τα άκουγε κανείς μετά το Γυμνάσιο..

 

Έγω ξέρω ότι άμα γίνω μπάρμπας,θα βγαίνω με το μπαρμπάδια band που θα έχω και θα είμαστε αξιοπρεπέστατοι με πολλές εκδοχές της τζαζ ή του ροκ,όλων των δεκαετιών.

Να έβγαινα 50-60χρονών παριστάνοντας τον οργισμένο MC θα ήταν τουλάχιστον τραγελαφικό..

 

 

 

 

[jimaras97]

Ελα, πες μου, κανεις πλακα. ;D

Γιατι μονο σαν πλακα μπορω να δω το Hip Hop στο ιδιο θρεντ με τους "Chuck Berry, Stones, Beatles, Purple, Zeppelin κτλ".

Δεν ειμαι σιγουρος αν εχεις/εχετε ακουσει Hip Hop/Rap. Αν Ναι, ή μας κανετε πλακα ή εχετε απιστευτα ΧΑΛΙΑ μουσικο γουστο.

Οπως και να'χει, παω για υπνο. Δεν παλευονται τετοια θρεντς...

Εχω ακουσει hip hop, οχι καμια 500αρια δισκους, γυρω στους 50-60 πανω κατω. Σαν ειδος μου αρεσει σε γενικες γραμμες αλλα προσωπικα, σε καμια περιπτωση δεν εχω το ιδιο δεσιμο οπως με τη ροκ, με την οποια μεγαλωσα απο μικρος. Στο θεμα τωρα.

 

Δεν εκανα συγκριση της μουσικης αξιας των Zep, Purple, Stones, Beatles κτλ. με τους Nas, Rakim, Wu Tang Clan και Biggie. Απλα λεω, μηπως η χιπ χοπ ειναι ενα ειδος το οποιο εχει παρεξηγηθει? Θελω να πω γιατι ειναι η ροκ "σοβαρο" ειδος και η χιπ χοπ οχι? Ξανατονιζω, τα ρωταω ολα αυτα ως καποιος που ακουει περιστασιακα χιπ χοπ και εχει γαλουχηθει στη ροκ  :P

[jimaras97]

Να πάρουμε ένα από τα πιο πετυχημένα των TXC"Η μέθοδος του Προκρούστη" με το εμπνευσμένο ρεφραίν:"έχω τη μέθοδο του Προκρούστη,φέρνω στα μέτρα μου τον κάθε πο&%στη"

να το αντιπαραβάλλουμε σε τι επίπεδο,με οποιοδήποτε τραγούδι από Τρύπες,Σπαθιά ή Κρίνα;

Και αν νομίζει κάποις ότι είναι ένα μόνο τραγούδι,μπορώ να παραθέσω καμιά 50αριά τραγούδια από άλλη μπάντα,π.χ. τα Ημισκούμπρια που ανάθεμα αν τα άκουγε κανείς μετά το Γυμνάσιο..

Δεν νομιζεις οτι το να συγκρινεις δυο ξενοφερτες μουσικες με παραδειγματα απο ελληνικα συγκροτηματα λιγο ατοπο? Γιατι για μενα πιο σωστο ειναι να συγκρινεις τους στιχους ενος κορυφαιου χιπ χοπ αλμπουμ (Illmatic) με ενα επισης κορυφαιο ροκ αλμπουμ (Revolver), αν φυσικα σε ενδιαφερει η συγκριση στιχων. Πχ.

"I woke up early on my born day; I'm 20, it's a blessing

The essence of adolescence leaves my body, now I'm fresh and

My physical frame is celebrated cause I made it

One quarter through life some Godly-like thing created"

 

"Eleanor Rigby picks up the rice

In the church where a wedding has been

Lives in a dream

Waits at the window

Wearing the face that she keeps in a jar by the door

Who is it for?"

 

Να μια συγκριση σεβαστη. Το να βαζεις παραδειγματα απο το γεματο μιμητισμο ελληνικο hip hop ειναι μεροληψια  :P Εννοειτε φιλικα οσα γραφω, μην παρεξηγηθουμε ;)

[Kanimothrios]

Δεν νομιζεις οτι το να συγκρινεις δυο ξενοφερτες μουσικες με παραδειγματα απο ελληνικα συγκροτηματα λιγο ατοπο? Γιατι για μενα πιο σωστο ειναι να συγκρινεις τους στιχους ενος κορυφαιου χιπ χοπ αλμπουμ (Illmatic) με ενα επισης κορυφαιο ροκ αλμπουμ (Revolver), αν φυσικα σε ενδιαφερει η συγκριση στιχων. Πχ.

"I woke up early on my born day; I'm 20, it's a blessing

The essence of adolescence leaves my body, now I'm fresh and

My physical frame is celebrated cause I made it

One quarter through life some Godly-like thing created"

 

"Eleanor Rigby picks up the rice

In the church where a wedding has been

Lives in a dream

Waits at the window

Wearing the face that she keeps in a jar by the door

Who is it for?"

 

Να μια συγκριση σεβαστη. Το να βαζεις παραδειγματα απο το γεματο μιμητισμο ελληνικο hip hop ειναι μεροληψια  :P Εννοειτε φιλικα οσα γραφω, μην παρεξηγηθουμε ;)

 

Εγώ δε το βρίσκω ούτε άτοπο,ούτε μεροληψία.

Είναι η ελληνική εκδοχή των ειδών που συζητάμε και το έκανα γιατί τα ελληνικά συγκροτήματα που παρέθεσα ίσως κάποιους τους είναι πιο γνωστά.

 

Παρ'όλα αυτά δε σου κρύβω ότι υπάρχουν στιγμές που έχω ξανακούσει το The Crossroads ή το I got five on it από τα συγκροτήματα που ανέφερα.

Ούτε θα πω ότι δεν υπάρχουν διαμαντάκια,αν κάποιος ψάξει πάαααρα πολύ.

 

Καλά,για το oτι έβαλες σε οποιαδήποτε σύγκριση το Eleanor Rigby που είχαμε την τύχη να μας το διδάσκει ακόμη και η δασκάλα μας στην 4η δημοτικού στο μάθημα Αγγλικών,

δε θα γράψω γιατί δεν μπορώ να είμαι το ελάχιστο αντικειμενικός.

 

Να στο θέσω πιο χονδρικά;

Η πλειοψηφία των στίχων στο χιπ χοπ μιλάνε για φράγκα,γκάνια,γρήγορα αυτοκίνητα,γυναίκες=πο@#$άνες.

Στην "αντίπερα" όχθη,τέτοια γραφικότητα σε στίχους,δύσκολα θα συναντήσεις.