Κιθαριστικες απόψεις (πένες, χορδές, μελέτη)!

[Miltos23]

Παρασκευή σήμερα και είπα να γραψω 2-3 κιθαριστικα πραγματακια που με απασχόλησαν την εβδομαδα που πέρασε έτσι ώστε να τα μοιραστώ μαζί σας!

 

Μελέτη:

Πλέον διαθέτω ένα γρήγορο pc που τo DAW και τα VST φορτώνουν γρήγορα (SSD I <3 you!) και αποφάσισα να ηχογραφώ τις ασκήσεις που κάνω στην κιθάρα. Είναι τρομερό πόσα μικρολαθάκια ανακάλυψα στις χρονικές αξίες. Οπότε σε κάθε περίπτωση προτείνω να ηχογραφείτε την μελέτη σας και να την ελέγχετε με το μάτι κατά πόσο είστε μέσα στο χρόνο ή οχι.

 

 

 

Πένες:

Έγραψα 4 φορές το ίδιο high gain  riff χρησιμοποιώντας 4 διαφορετικές πένες:

- 1,00mm

- 0,88mm

- 0.70mm

- 0.50mm

Όλες οι πένες είναι μυτερές στην ακρη σαν της Tortex sharp. Όσες δεν ήταν από το εργοστάσιο τις τροποποίησα μόνος μου.

Στα δικά μου αυτιά οι δύο πρώτες ακούγονται το ίδιο, η τρίτη φαίνεται να προσθέτει λίγο θόρυβο και η τεταρτη πρόσθεσε περισσότερο θόρυβο. Αυτό ο θόρυβος προέρχεται από το τρίψιμο της πένας στη χορδή.

 

Οπότε κατέληξα στο συμπέρασμα "Αγαπητοί μεταλ κιθαρίστες μην σκάτε για το πάχος, μέχρι το 0,80mm λογικά είστε κομπλέ. Η τεχνική είναι που μετράει"

 

 

 

Χορδές:

Είμαι χρόνιος χρήστης των GHS Boomers, κατα καιρούς έχω δοκιμάσει και άλλες μάρκες αλλα επιστρέφω πάντα στις GHS. Οπότε γράφω τις απόψεις μου για τις γνωστές μάρκες:

DR - ποτε δεν μου έκατσαν καλά. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί.

Ernie ball - Συμπαθητικές, αλλά δεν θα πλήρωνα πάνω από 4 ευρώ για ένα σετ.

Daddario - Ωραίες χορδές αλλά νιώθω ότι "χαλανε" γρήγορα. Αν κοστιζαν 3,5 ευρώ θα τις έπαιρνα.

Elixir - Πολύ ωραιές και νιώθω ότι γλυστράνε ωραία στο παίξιμο, αλλα αν αλλαξω ένα σετ το 6μηνο πανω στα 22 ευρώ τον χρόνο.

 

Όπως καταλάβατε είμαι τσίπης.

 

Οπότε πήρα μερικά σετ GHS για να τις βάζω πριν ηχογραφήσω κανα κομμάτι (συνήθως τα κανω πακετο όλα μαζι και τα ηχογραφώ) και μέχρι τότε χρησιμοποιώ:

Harley Benton - Απλώς σύρματα με κόστος 1,55ευρω. Το μυστικό είναι να τις αφήσεις απάνω στη κιθάρα ένα βράδυ για να εξατμιστεί το "κάτι σαν λάδι-γρασο-αντισκωριακο-δεν έχω ιδέα τι είναι"  υγρό που εχουν βουτίξει τα καντήνια. Μετα από αυτό είναι κομπλε.

 

Fame - Είναι η φτηνη μάρκα χορδών που φέρνει το musicstore.de (οι οποιοι by the way μου στέλνουν συνέχεια εκπτωτικα κουπόνια και με αναγκάζουν να GAS-άρω). Αυτές είναι καταπληκτικά χάλια χορδές. Ειναι πιο χάλια και από τις Harley Benton. Γινεται θα μου πείτε; και ομως... Έρχονται αεροστεγώς κλεισμένες και είναι ήδη σκουριασμένες. Θα φταίει λόγικα που δεν τους βάζουν το παραπάνω υγρό. Απογοήτευση.

 

Και κάπου εκεί βίωσα την αποκάλυψη που ακούει στο όνομα Pyramid!

 

https://www.thomann.de/gr/pyramid_e-gitarren_saiten.htm

 

Ωραίο "γκλινγκ γκλονγκ" στον ήχο το οποίο διατηρείται για καιρό και όλα αυτά στην τιμή των 3,66 ευρω! <3 <3 <3

Και υποτιθεται οτι ειναι πιο μαλακες επειδή είναι Pure nickel (δεν καταλαβα διαφορα όσο και αν επαιζα εναλλάξ τις κιθάρες με GHS, Harley Benton και Pyranid)

 

Μοναδικό αρνητικό το οτι τις μπασες τις νιώθω λίγο "αγριες" στο χέρι. 'Ητοι το αντίθετο από τις elixir που τις νιώθω να "γλιστράνε".

 

Αυτά απο μένα,

Καλό Σ/Κ!

 

[Rhino]

Ωραία και χρήσιμα αυτά που γράφεις!

Μελέτη:

Πλέον διαθέτω ένα γρήγορο pc που τo DAW και τα VST φορτώνουν γρήγορα (SSD I <3 you!) και αποφάσισα να ηχογραφώ τις ασκήσεις που κάνω στην κιθάρα. Είναι τρομερό πόσα μικρολαθάκια ανακάλυψα στις χρονικές αξίες. Οπότε σε κάθε περίπτωση προτείνω να ηχογραφείτε την μελέτη σας και να την ελέγχετε με το μάτι κατά πόσο είστε μέσα στο χρόνο ή οχι.

 

Γενικά είναι πάρα πολύ καλό συνήθειο η ηχογράφηση, είτε μιλάμε για ασκήσεις, είτε για απλό καθημερινό masturbation πάνω στην ταστιέρα. Επίσης πολύ καλό συνήθειο είναι ένας μόνος μετρονόμος από πίσω σε χαμηλή ένταση και χωρίς alternate beat. Είναι τρομακτική η διαφορά ανάμεσα σε έναν μέτριο παίχτη με άριστη ρυθμική αγωγή και σε έναν παπατζή που δε μπορεί να ξεκινήσει και να τελειώσει μια νότα εκεί που πρέπει. Επίσης σημαντικό είναι να ξέρουμε και που να κλείσουμε το μετρονόμο για 1-2 λεπτά ώστε να δώσουμε έμφαση στη δημιουργικότητα, στην περίπτωση που συνθέτουμε κάτι καινούριο.

Αυτά τουλάχιστον δουλέυουν σε εμένα.  :D

 

Πένες:

Έγραψα 4 φορές το ίδιο high gain  riff χρησιμοποιώντας 4 διαφορετικές πένες:

- 1,00mm

- 0,88mm

- 0.70mm

- 0.50mm

 

 

 

Kudos για την ολοκληρωμένη δουλεία. Πέρα απο το ηχητικό, πως έκατσαν στο χέρι σου; προσωπικά προτιμώ να παίζω κάπου μεταξύ 0.8 και 1.0. Με πάνω απο 1.0 είμαι ΟΚ, με κάτω από 0.8 νιώθω οτι χάνω τον έλεγχο.

 

Χορδές:

 

Εδώ έγραψες πολλά και δε θα τα κάνω όλα quote  8)

GHS δε μου άρεσαν ποτέ αλλά θα ήθελα να ξαναδοκιμάσω κάποια στιγμή. Αυτές που μου αρέσουν πολύ σε ήχο και σε αίσθηση είναι οι Dean Markley, τόσο οι κλασικές όσο και οι πιο λαμπερές, Blue Steel. Θεωρώ πολύ καλή σχέση ποιότητας/τιμής. Επίσης μου αρέσουν πολύ οι Ernie Ball και πρόσφατα δοκίμασα D'Addario που ομολογώ πως ήταν πολύ συμπαθητικές. Οι elixir παραείναι bright για τα γούστα μου.

[KostasP]

Οι δικές μου παρατηρήσεις.

 

Εδώ και δέκα χρόνια περίπου χρησιμοποιώ μεταλλική πένα, την Dunlop Stainless Steel - 0.51mm standard stainless steel. Είναι λεπτή που με βολεύει αλλά και σκληρή ώστε να μη λυγίζει. Ακουστική διαφορά έχει, σε σχέση με τις περισσότερες άλλες πένες έχει πιο διαυγή ήχο. Eπίσης όταν είπα πένα το εννοούσα, πήρα πέντε πριν δέκα χρόνια και ακόμα παίζω με την πρώτη. Είναι τόσο σκληρή που από φθορά μηδέν!

 

Για περίπου 20 χρόνια χρησιμοποιούσα DR Tite Fits συνήθως, Hi Beam κάποιες φορές αλλά ποτέ Pure Blues. Μια φορά που πήρα τις Blues μου φάνηκαν ότι από πρίμα δεν... Το ίδιο μου φάνηκαν και οι Elixir που πήρα όταν πρωτοβγήκαν, σαν να είχε κουβέρτα ο ήχος μου αλλά και άσχημη αίσθηση στο χέρι. Άλλαξα σε D'Addario XL γιατί έχουν ελαφρά πιο γλυκό ήχο από τις DR χωρίς να χάνουν πρίμα αλλά το σημαντικότερο είναι το looser tension που έχουν. Κάνουν το παίξιμο πιο εύκολο.

 

Εrnie Ball Slinky που χρησιμοποιούσα πριν τις DR επίσης καλές χορδές, ενώ οι Dean Μarkley Blue Steel που είχα δοκιμάσει μόνο για extreme metal...

[Miltos23]

Είναι τρομακτική η διαφορά ανάμεσα σε έναν μέτριο παίχτη με άριστη ρυθμική αγωγή και σε έναν παπατζή που δε μπορεί να ξεκινήσει και να τελειώσει μια νότα εκεί που πρέπει.

 

+1000

Πραγματικα καλυτερα λιγοτερα και ρυθμικα σωστα. Αναφερομαι στις ρυθμικες κιθαρες. Οταν συμβαινει αυτο και δενουν ωραια με το μπασο τυμπανο ειναι παρα πολυ καλο το τελικο αποτελεσμα. Εξαλλου δεν παρακολουθουν ολοι το τι παιζει ενας κιθαριστας αλλα περισσοτερο το πως ακουγεται το συνολο.

 

Kudos για την ολοκληρωμένη δουλεία. Πέρα απο το ηχητικό, πως έκατσαν στο χέρι σου; προσωπικά προτιμώ να παίζω κάπου μεταξύ 0.8 και 1.0. Με πάνω απο 1.0 είμαι ΟΚ, με κάτω από 0.8 νιώθω οτι χάνω τον έλεγχο.

 

Γενικα παιζω με celluloid πενες 1mm που τις εχω κανει μυτερες στην ακρη. Για μενα ειναι η καλυτερη λυση οταν παιζω καποιο σολο και μετα εχω καποιο μεταλ ρυθμικο. Ιδανικα για ρυθμικα τυπου iced earth, annihilator, fear factory κλπ θα ηθελα την 0,80mm αλλα δεν με βολευουν πολυ για σολο. Να ξεκαθαρισω οτι σολο παιζω σπανια σε κομματια. Καποια στιγμη μεχρι το τελος του 2017 λογικα θα ανεβασω και υλικο απο το δευτερο δισκο της μπαντας (εξου και οι δοκιμες που κανω τωρα).

 

Αυτες που δεν μου αρεσουν καθολου σαν ηχος ειναι οι jazz III, petrucci κλπ που ειναι πλαστικες. πολλοι παικτες τις βρισκουν φανταστηκες αλλα σε μενα δεν εχουν κατσει...

 

Εδώ έγραψες πολλά και δε θα τα κάνω όλα quote  8)

GHS δε μου άρεσαν ποτέ αλλά θα ήθελα να ξαναδοκιμάσω κάποια στιγμή. Αυτές που μου αρέσουν πολύ σε ήχο και σε αίσθηση είναι οι Dean Markley, τόσο οι κλασικές όσο και οι πιο λαμπερές, Blue Steel. Θεωρώ πολύ καλή σχέση ποιότητας/τιμής. Επίσης μου αρέσουν πολύ οι Ernie Ball και πρόσφατα δοκίμασα D'Addario που ομολογώ πως ήταν πολύ συμπαθητικές. Οι elixir παραείναι bright για τα γούστα μου.

 

Εδω μου θυμησες τις blue steel που ξεχασα να γραψω. Η αισθηση που μου αφησαν οι pyramid - αναφερομαι στο "αγριες στο χέρι" ειναι ακριβως η ιδια με αυτες των blue steel.

 

Για περίπου 20 χρόνια χρησιμοποιούσα DR Tite Fits συνήθως, Hi Beam κάποιες φορές αλλά ποτέ Pure Blues. Μια φορά που πήρα τις Blues μου φάνηκαν ότι από πρίμα δεν... Το ίδιο μου φάνηκαν και οι Elixir που πήρα όταν πρωτοβγήκαν, σαν να είχε κουβέρτα ο ήχος μου αλλά και άσχημη αίσθηση στο χέρι. Άλλαξα σε D'Addario XL γιατί έχουν ελαφρά πιο γλυκό ήχο από τις DR χωρίς να χάνουν πρίμα αλλά το σημαντικότερο είναι το looser tension που έχουν. Κάνουν το παίξιμο πιο εύκολο.

 

Εrnie Ball Slinky που χρησιμοποιούσα πριν τις DR επίσης καλές χορδές, ενώ οι Dean Μarkley Blue Steel που είχα δοκιμάσει μόνο για extreme metal...

 

Καμιά φορα είναι πως θα μας κατσουν οταν τις πρωτοβαλουμε απάνω..πχ DR δεν θα επαιρνα, αν μου χαριζαν ενα σετ θα το δοκιμαζα αλλα μεχρι εκει.

 

Θα γραψω κατι που ισως φανει παράξενο:

Τελικα στο δικο μου μυαλο οι GHS, Daddario, Ernie Ball Slinky ειναι παρομοιες χορδες με τις διαφορες που περιεγραψα στο αρχικο ποστ, τις οποιες δεν θεωρω τρομερες. Απο ολες αυτες ετυχε να "κολλησω" με τις GHS, μπορει να ειναι και λίγο αυθυποβολη, δεν ξερω.

 

Ξεκαθαρα ομως για φτηνο σετ παω Pyramid και Harley Benton αν δεν εχω Pyramid..

 

 

[Earendil]

Μπλα μπλα μπλα το κλασικό disclaimer περί κολοκυθόπιτας.

Και πάμε:

 

Πένες

Προσωπικό μου αξίωμα είναι το παρακάτω: όσο πιο επεξεργασμένο το σήμα (π.χ. πέντε στρώσεις distortion) αλλά και όσο πιο ζόρικα αυτά που παίζουμε (π.χ. neoclassical σε fast forward), τόσο λιγότερο συμμετέχουν τα χαρακτηριστικά της πένας. Να το πω λίγο διαφορετικά, όσο πιο hard και πολύπλοκο το παίξιμο, τόσο περισσότερο σε απασχολεί η εργονομία έναντι της συμμετοχής της πένας στον ήχο.

Όλα τα παραπάνω πάνε περίπατο όταν περάσουμε στην ακουστική βέβαια, εκεί είναι χρήσιμο και ενδιαφέρον να έχουμε κάβα διάφορα πάχη και υλικά. Σχεδόν ό,τιδήποτε, από τρύπια δεκάρα προπολεμική μέχρι γενετικά μεταλλαγμένο PVC του κατοστάευρου, μπορεί να βρει context και να λάμψει.

 

Χορδές

Όσο πιο φτηνά τόσο πιο καλά, αν και εκεί που πήγε το δολάριο...

Η πείρα δείχνει ότι κάτω από τη νοητή γραμμή που φτιάχνουν οι τιμές των χορδών "της σειράς" (D'Addario, Ernie Ball, GHS κλπ) υπάρχουν budget λύσεις αμφιβόλου διαγωγής, συνήθως ακατάλληλες για γάμο. Other than that, ζούμε τα χρόνια της υπερπροσφοράς σε πάχη (και υβριδικά set), υλικά, coated ή μη, what a time to be alive λέμε. Σίγουρα υπάρχει κάτι για όλους.

Ακουστική, ξανά ένας άλλος πλανήτης, με δύο διακριτές σχολές (phosphor bronze vs 80/20) που πρέπει να δοκιμάσει όποιος θέλει να το δει σφαιρικά.

[schreivox]

  Έχω ένα σετάκι εννιάρες elixir σε μια κιθάρα (σετ-νεκ) για το σπίτι να γρατζουνάω  (λογική να μην μου ''παλιώνουν'' ) .

  Μετά κάτι d'addario nickel 0.010-0.046 σε stratocaster, 0.011-0.052 (πολύ βαριές μου βγήκαν οι μπάσσες, θέλω να το πάω πιο light bottom)  σε μια jazzmastero-με-strat tremolo ,

και πάλι d-addario chrome εντεκάρες  σε μια epiphone es-175 (φοβερές για τζαζ)

 

  Καμιά φορά σε νίκελ παίρνω και ernie-ball. Παλιότερα μου άρεσαν και fender και rotosound.

 

Σε πένες παίζω jazzIII αν βρω την λίγο μεγάλη ή σκληρές μικρές, για πιο ροκ παιξίματα πολλές φορές πάω για medium πλαστική ή celluloid.

 

  Για μελέτη υπάρχουν πολλές μελέτες...

Τον τελευταίο χρόνο μελετάω  πολύ πετάλια  ;D αλλά οχι , ρίχνω και συντήρηση με ο,τιδήποτε μου έρχεται. Τελευταία μελέτη που θυμάμαι  πιο μεθοδικά είναι (ήταν) να παίζω με το μετρονόμο στο 2 και στο 4 σουινγκ όγδοα απο τα 55 bpm και μέχρι 110 περίπου (ανα 5bpm)

[Superfunk]

Πενες:παντα το std σχημα και παντα 0,73mm,παλια επαιζα με βαρυτερες αλλα οι medium εχουν πιο twangy και αερινο ηχο.

Χρησιμοποιω κυριως Dunlop Ultex (  αθανατες και πολυ bright) ενω μου αρεσουν πολυ και οι nylon της Planetwaves (οτι πιο κοντα στις κλασσικες  herco που εχουν γραψει το...μισο ροκ)

Πολλες φορες παιζω και με το πλαι της πενας για πιο ΟΓΚΩΔΕΣ ηχο.

 

Χορδες:010-046  στις tele,011-049 στην Gretsch & Les Paul,παντα με ΤΥΛΙΧΤΗ ΣΟΛ γιατι ακουγεται ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ καλυτερα και δεν ξεκουρδαει..

Μαρκες οτι βρω φθηνοτερα σε bulk

στο ebay κυριως Daddario XL & EB ετσι κι αλλοιως τις αλλαζω μετα απο 10-12 ωρες παιξιματος γιατι πεθαινουν.

Στην Eastwood Taxedo βαζω flat lights (010-044) Thomastick .Φοβερες χορδες,πανακριβες αλλα κρατανε μηνες και εχουν τρομερο feel

 

[dimsonic]

Χρησιμοποιώ από το 1977 ή 78 την ίδια πένα ( ;D) μαι παλιά fender heavy που κουβαλάω πάντα στο πορτοφόλι μου και φροντίζω να μην την χάσω.

Εναλλακτικά μια αντίστοιχη jim dunlop.

Τα τελευταία 8-9 χρόνια βέβαια παίζω 90% με δάχτυλα.

 

Χορδές 009 ή 010 ανάλογα. Κύρια fender (παλιά super bullets) d addario ή Thomastik flatwound στην ημιακουστική. Στην ακουστική elixir. Στο μπάσο fender flatwounds.

Δεν αλλάζω συχνά χορδές. Μόνο μετά από 1 ή 2 χρόνια. Πρόσφατο ρεκόρ γύρω στα 15 χρόνια, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι το είχα παρακάνει.  :D

[Rebel_Of_South]

εγώ δεν έχω πειραματιστεί πολύ πλην πεννών

 

Κατέληξα να με βολεύουν απίστευτα οι Dunlop Petrucci και λόγω πάχους και λόγω μεγέθους αφού είναι ελάχιστα μικρότερες από στανταρ και ελάχιστα μεγαλύτερες από Jazz iii ( που χρησιμοποιούσα για χρόνια )

 

Χορδές έπαιζα πάντα 10 - 46 since day one . Για πολλά χρόνια ernie ball αλλά το γύρισα σε d' Addario NYXL επειδή κρατούν πολύ περισσότερο

 

τα χέρια είναι "τοξικά"  ;D , ιδρώνουν οι παλάμες μου και αυτό είναι το βασικό μου κριτήριο . Σχεδόν διπλάσιο χρόνο κρατούν πλέον

[fusiongtr]

Πένες έχω πολλές.

Κάποτε είχα το βίτσιο να αγοράζω όποια διαφορετική πένα έβρισκα, μου άρεσαν τα διαφορετικά σχήματα, χρώματα, πάχη, υλικά.

Έχω ένα κουτί γεμάτο, είναι το φετίχ μου.

Κεραμικές, πλαστικές, κόκκινες, διαφανείς, πολύ σκληρές, ταρταρούγα, κλπ.

Κατέληξα να παίζω μόνο με μια στην ηλεκτρική, και με μια σε ακουστική/κλασσική.

Είναι τόσο παλιές και φαγωμένες, που δεν ξέρω τι είναι, και δεν μπορώ να θυμηθώ.

Φοβάμαι μην τις χάσω, γιατί δεν θα ξέρω μετά τι να πάρω.

 

Χορδές, ότι είναι φθηνότερο (ebay no name του κιαρατά), και τις κρατάω  μερικά χρόνια.

Αν δεν σκουριάσει η χορδή, και δεν είναι κατάμαυρη, να μου τρώει τα χέρια, δεν την αλλάζω.