Famous Bass guitars sound comparison

[RayDTutto]

Ναι καλά.

Αν έπαιζε ο Τέρρυ θα σας άρεσε πιο πολύ το jazz. ;)

Σιγά τη βουβουζέλα... Όχι τον Τέρρυ, το jazz...

[fusiongtr]

Σιγά τη βουβουζέλα... Όχι τον Τέρρυ, το jazz...

Εννοώ ότι όποιος ξέρει τι να κάνει το καθένα από αυτά, τι ήχο θέλει να βγάλει και πώς να χρησιμοποιήσει αυτό τον ήχο, θα μας αρέσει και περισσότερο.

[X-minor]

Αν έπρεπε να διαλέξω, θα τα'παιρνα όλα. Κι άλλα τόσα. Επί πέντε.

 

Ειδικότερα...

 

P - One trick pony αλλά το κάνει καλά, ομολογουμένως. Δεν έχω πετύχει precision που να μην κάθεται καλά ιν δε μιξ με μηδενικό πείραγμα. Plug and πλέει. Λίγο αμπντάλικο μανίκι βέβαια αλλά περί ορέξεως. Παρομοίως και το ρημαδιασμένο το 9.5άρι radius και τα μικροσκοπικά τάστα.

 

Jazz - Πιο ένρινο, πιο ελβετικός σουγιάς με τους μαγνήτες του, μπορεί άνετα να φέρει προς precision με πειραγματάκι. Λίγο πιο προσβάσιμο μανίκι για κάποιους επειδή στενεύει προς το nut αλλά είπαμε, περί ορέξεως. Θεωρώ το αδίκησε ΠΟΛΥ. Δεν ακούγονται τα jazz τόσο τσίγκινα και αδύναμα.

 

Stingray - Το'χω πολύ κοντά στο precision με περισσότερο "oomph" και "δάγκωμα". Το growl που λεν' και στα βουνοχωριά της Ουαλίας. Ακόμα και με τον ένα μαγνήτη κάνει θαύματα, και το passive και το active. Επίσης αδικημένο θεωρώ.

 

Thumb - Τρομερές μπασσάρες με μπόλικες επιλογές ηχητικά και η εταιρία με τα αγαπημένα μου μανίκια, αν και δεν είναι για όλους. Ή δεν ήταν, νομίζω τα ψιλολεπτύνανε (=χαλάσανε) τα τελευταία χρόνια. Το πιο αδικημένο απ'όλα θεωρώ, το'κανε κι ακούγεται σαν stratocaster.

 

Rick - Αγάπη μεγάλη αλλά προφανώς ιδιαίτερο μπάσσο. Ή σ'αρέσει ή μπλιαχ χάλια τι'ν'τούτο το σαρδανάπαλο. Υπερτιμημένα γι'αυτά που δίνουν με ορισμένα βλαμμένα πράγματα σχεδιαστικά (βλ. την γέφυρα ας πούμε...) αλλά... οκ, Rick. Περί ορέξεως. Το αδίκησε; Ντεμί πανσιόν. Έχει κι άλλα κόλπα αλλά οκ, είναι κοντά στην πραγματικότητα. Θεωρώ.

 

Αστραπόγιαννος - Προφανέστατα το πιο μουντομπασσοβιόλικο της παρέας, το πιο "σκοτεινό" μπάσσο που'χω παίξει. Το θεωρώ το απόλυτο one trick pony και κατά βάση pick monster. Ο λαιμός σου κάνει μικροσκοπικός κι όταν παίζεις, εκτός του neck dive, έχεις την εντύπωση πως το πρώτο τάστο είναι κανα χιλιόμετρο από σένα. Από τα μη αδικημένα του βίδεο, νομίζω ήταν το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα απ'όλα. Θεωρώ.

 

Σούμα: 5 "θεωρώ", 3 "περί ορέξεως".

[fusiongtr]

το'κανε κι ακούγεται σαν stratocaster.

 

Εδώ έκανε το jazz να ακούγεται σαν Tele στον bridge.

[dimsonic]

Ναι καλά.

Αν έπαιζε ο Τέρρυ θα σας άρεσε πιο πολύ το jazz. ;)

 

o Χρυσός?

ή ο Ροσκομπεκ?

[fusiongtr]

o Χρυσός?

ή ο Ροσκομπεκ?

Κι ο Ρόσκομπεκ χρυσός είναι. ;)

[Superfunk]

Παρομοίως και το ρημαδιασμένο το 9.5άρι radius και τα μικροσκοπικά τάστα.

 

Τα vintage & vintage style εχουν 7 1/4" radius & vintage frets, τα μοντερνα εχουν 9.5" (ή compound 9.5"-14") & medium jumbo.

 

Βεβαια μια και το Precision θα ειναι το μοναδικο μπασο για ολη τη ζωη σου  ;D αν το δοκιμασεις αργα η γρηγορα θα του αλλαξεις ταστα και θα του βαλεις οτι σου αρεσει  ;)

 

Καλα το παραπανω απο 9,5" radius τι το θες?σηκωματα κατω απο το 12ο ταστο  θα κανεις στο μπασο?  ;D ;D ;D

[Nestoras]

Αν έπαιζε ο Τέρρυ θα σας άρεσε πιο πολύ το Μusic Man ;)

Ως συνεργάτης του επί μακρόν (δυστυχώς όχι επί Μακρόν), ο Τέρυ είχε μ' αυτό τον καλύτερο ήχο του.

Και το πούλησε.  >:(

[Superfunk]

Εξω απο την πλάκα τωρα,κάθε μπασο ειναι διαφορετικο και θελει και διαφορετικο παιξιμο,διαφορετικες ΧΟΡΔΕΣ και διαφορετικο EQ για να αποδώσει τα μάλα.

 

Το ΜΜ ειναι σιγουρα το πιο ευελικτο μπάσο που υπάρχει (το χρησιμοποιω συνέχεια σε ηχογραφησεις) και δυσκολα μπορει καποιος να ΜΗ βγαλει εξαιρετικο ηχο απο αυτό.

 

Το Rickenbacker θελει κατα τη γνωμη μου flat/half rounds και πενα για να δώσει τον απόλυτο ήχο του (όχι φυσικα πως δεν βγαζει και τρομερο ηχο με δακτυλα αν ο μπασιστας κΣερει απο Ρικυ  ;D) και ειναι φυσικα το ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ μπασο που εχει κατασκευαστει ποτε (το ιδανικο ειναι να σκας μυτη στη σκηνη με Rickenbacker συνδεδεμενο σε κλειστο ενισχυτη  και να εχεις ΠΙΣΩ απο τη σκηνη εναν σεσσιονα να παιζει με P-bass  ;D) .

 

Το Jazz ,αν και προσωπικα ποτε μου δεν μου αρεσε όσο το Precision ,ειναι σιγουρα εξαιρετικο μπάσο αλλά είναι για πιο "πολιτισμενους" μπασίστες και οχι τοσο ροΟΥΚ  ;D,εχει τον ηχο της "καραμουζας" έτοιμο να σκάσει μύτη αν δεν προσέξεις το tone control βεβαια αλλα τι να κανουμε ουδεις τελειος....

 

Το Thunderbird θελει rounds , πενα & ..ανδρισμο  ;D και έχεις το απολυτο heavy metal/hard rock μπασο.

 

Το ...ΒΑΡΒΑΡΙΚ  ;D ειναι σαν αποτυχημενη περιτομη εμφανισιακα οποτε δεν ασχολουμαι καν μαζι του  ;D

 

Για το P-bass τα ειπαμε το παιρνεις οταν θελεις ΑΜΕΣΩΣ να βγαλεις connect στην κονσολα με di τον ιδιο ηχο που τα υπολοιπα θελουν 60 μπαντες eq ,τεσσερις προενισχυτες και 7 ενισχυτες/καμπινες σε σειρα για να βγαλουνε μετα απο 15 ωρες πειραματισμων  ;D ;D

 

Τωρα για...Playability και τετοια δεν κΣερω,δεν νομιζω να εχω γραψει/παιξει ποτε μου κομματι που να μην χρησιμοποιει μονο την μι και την λα εως το ογδοο ταστο και την ρε ως το 5ο  ;D ;D ;D (τη σολ δεν νομιζω να την εχω ακουμπήσει ποτε στη ζωη μου  ;D) 

[Nikoubis]

Ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, γνωρίζοντας κανείς να ξεχωρίζει το P, είναι εντυπωσιακό το πόσο περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα μπάσα -μαζί- το ακούει σε ηχογραφημένη μουσική, ανεξαρτήτως είδους. Στις ηλεκτρικές κιθάρες π.χ., η στρατ δε νομίζω να παίζει ΤΟΣΟ μονότερμα.