"Έφυγε" ο Τζίμης Πανούσης

[mustafank]

Πραγματικά, δεν έχω λόγια...  :'(  :'( :'(

 

ÎÏÏγε αÏÏ Ïην ζÏή ο Î¤Î¶Î¯Î¼Î·Ï Î Î±Î½Î¿ÏÏÎ·Ï | iefimerida.gr

 

 

:'( :'( :'(

 

 

[Superfunk]

:(

 

 

[dimsonic]

Σωπα ρε.....

[dimsonic]

Φαινεται οτι οντως ισχυει...τουλαχιστον 3 σοβαρές σελιδες το αναφερουν. Κλεινει σημαντικό κεφάλαιο....

[RayDTutto]

:(

[vagelism]

Ελαφρυ να ειναι το χωμα του..Μας εκανε παρα πολλες φορες και γελασαμε αλλα και να σκεφτουμε με τον ιδιαιτερο τροπο που τα ελεγε ειτε στα Live του ειτε απο το ραδιοφωνο.

Πραγματικα κριμα...

δεν θα ξεχασω ποτε την 1η φορα που ακουσα αυτο. Κοντεψα να πεσω απο την καρεκλα.

Θα μας λειψεις Τζιμακο.

[TamTam]

Στα 63 του ρε γαμώτο, τι κρίμα

 

"

Οι παλιοί μας φίλοι για πάντα φύγαν

κουνώντας μαντηλάκι καλαματιανό

Παίζουμε μόνοι μας στο θέατρο, μωρό μου,

κι οι θεατές θα βλέπουν κάποιο τελικό"

 

Θλίψη και RIP

Συλληπητήρια στη γυναίκα, την κόρη και το γιο του

[nickel]

Και χτες άκουγα αυτό...

 

 

Ένα βιογραφικό, από το site του

 

[Rebel_Of_South]

Στεναχωρήθηκα παρά πολύ τώρα

 

Ελαφρύ το χώμα Τζιμάκο καλό ταξίδι

 

Σημαντικός καλλιτέχνης

[TamTam]

Έγραφε πάντα παιδιά, μέχρι το τέλος, τραγούδια και ποιήματάκια σατρικά. Όταν τον ρωτούσαν γιατί δεν ξανακάνει άλμπουμ έλεγε "γράφω αλλά δεν διαθέτω - τα συμβόλαια των δισκογραφικών είναι μεσαιωνικού τύπου".

 

Ο Τζίμης ήταν μοναδικός στο είδος του και σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος, είτε συμφωνούσες είτε διαφωνούσες μαζί του και θα λείψει απέραντα και καλλιτεχνικά.

 

Εδώ ένα από τα αγαπημένα μου σε στίχους του, "Σαν Φεγγαράκι"

 

 

Σαν φεγγαράκι θα σου δείχνω μόνο φάτσα

δε θα γυρίσω την πλευρά τη σκοτεινή,

γιατί δεν είναι το κορμάκι μου ταράτσα

να μου απλώνεις της μαμάς σου το σκοινί

 

Πάρε τα λόγια σου τα φωταγωγημένα

και τα τραγούδια με τις λέξεις τις φτηνές

δεν είσαι τίποτα, αγάπη μου, για μένα

σ’ αναβοσβήνω σαν τις λάμπες τις κοινές

 

Είσαι επισκέπτης στης ζωή μου το μπαλκόνι,

είσαι επισκέπτης στο θαμμένο λίβιγκρούμ

Το ματωμένο το νυφιάτικο σεντόνι

το `χω στρωμένο για τη χάρη του Θεού

 

Είναι η ψυχή μου σε σκυλάδικο γαρδένια,

παραγγελία μεθυσμένου νταβατζή,

μου την πατάνε μανεκέν ξεσαλωμένα

την τραγουδάνε καλλιτέχνες τραβεστί

 

Θέλω να φύγω όπως έφυγε η λατέρνα

Να ξεψυχήσω σαν ρεμπέτης χασικλής

Και να μου παίζουνε στον τάφο μου μοντέρνα,

να βγουν βρικόλακες να κάνουνε στριπτίζ

 

Έχει γυρίσματα ο χρόνος και τουμπάρει

κι οι καλικάντζαροι πετούν στον ουρανό

Το μαύρο δέντρο που κρατούσε το ντουβάρι

γυρνάει ανάσκελα με ρίζες στο κενό.