Rip Audiokostas

[Yannis Methenitis]

Την πρώτη φορά τον γνώρισα εδω:

Στις 5/5/2008 στις 1:54 ΜΜ, audiokostas είπε

Καλησπέρα σας

Μπασίστας χρόνια (με τεράστιο διάλλειμα 20ετίας λόγω λόγων γνωστών) είπα με κάτι άλλους φίλοπουρορόκερς να το ξαναρχίσουμε το άθλημα.

Και κάπου εκεί με έπιασε η όρεξη να ακούσω στο σπίτι μου να παίζει κιθάρα με λάμπα (να βλέπουν και να μαθαίνουν και τα παιδιά). Κιθάρα που ποτέ δεν είχα. Κλασικές ναι, ακουστικές ναι, μπάσα ναι. Ηλεκτρική ποτέ. Και ξεκίνησα ανάποδα. Πρώτα ο amp μετά η κιθάρα.

Αφού λοιπόν την έψαξα γύρω γύρω άρχισα να καταλήγω τι θέλω. Λίγα βατ, 12 ιντσες, μόνο ένα tone, ΟΛΟ λάμπα (ακόμα και η ανόρθωση), combo. Και φθηνός. Πολύ φθηνός

Και αφού ζαλίστηκα από το πολύ το Internet είπα. Δεν το ξεκινάω μόνος;

Οπερ και εγένετο.

Μελέτες και κόντρα εκτυπώσεις με έβγαλαν στα μονοπάτια του Fender 5E3. Οτι πρέπει.

Και to cut a long story short μετά από πολύ δουλίτσα κατέληξα στο κουκλάκι παρακάτω.

 

Δεν είμαι ηλεκτρονικός και άσχετος στη θεωρία. Αλλά ένα κολητήρι και όρεξη την είχα.

Στραντζάρισα το αλουμίνιο (Γαλάτσι), το τρύπησα στην μπανιέρα (για να προσέχω και τα παιδιά), για turret board χρησιμοποίησα κομμάτι ξύλου από πάτωμα και ξυλόβιδες (!!), υλικά από τον Φανό, την καμπίνα με βοήθεια από την Κορόντα (Μενίδι), απίθανοι μ/σ από τους Τσακ Bros, ένα καταπληκτικό Eminence Governor από τον φίλτατο συμφορουμίτη Κο Πολίτη, λάμπες που υπήρχαν και ........... ταράαααα. Κομπλέ στα €250. Καλά πήγε. Μπορούσε και πολύ καλύτερα. Αλλά η δουλειά θα ήταν δυσανάλογη του κόστους

 

Σημειωτέον ο ενισχυτής, παρόλα 12 watt, βγάζει πρόβα με 2 κιθάρες (η άλλη παίζει με fender FM212), μπάσο (Peavey TKO75) και Οστρογότθο ντράμερ.

 

Στο Cabaret Voltaire σε live που έπαιξε φίλος, το ενισχυτάκι ακουγόταν καμπάνα.

Αυτά για όσους λένε ότι τα 12 είναι λίγα. Εγώ θα έλεγα ότι για το σπίτι είναι πολλά. Μαζί με το νεοαποκτηθέν κουκλί της fender το συνολάκι κελαηδάει. Να ξερα να παίζω κιόλας……….

 

Και στην συνέχεια η παρουσία του έγινε μόνιμη και ουσιαστική.

Με το φλεγματικό του ύφος και την σοβαρότητα που αντιμετώπιζε ότι έγραφε, καθιερώθηκε σε μεγάλο παίκτη. Είναι μεγάλη ψυχή.

Αρκεί κανείς να διαβάσει τα κείμενα του. Μέσα σε όλα, με αυτοκριτική και χαρακτηριστική ευρυμάθεια.

Διοργάνωσε πολλές ωραίες συναντήσεις εκεί που κάποιοι κωλώναμε ή απλά βαριόμαστε,  όπως το Noiz Circus. Είχε ομαδικό πνεύμα και γούσταρε να δημιουργεί. Οπως τη μπάντα του.

 

 

Τον συνάντησα αρκετές φορές και σχεδόν πάντα ήταν δίπλα του το κολλητάρι του. Η γυναίκα του η Σοφία με την οποία έκανε μια αγαπημένη οικογένεια.

 

Δυστυχώς στα καλύτερα του τον χτύπησε ο καρκίνος.

Θυμάμαι τότε που μου το είπε... έβλεπες στα μάτια του τον φόβο για το άγνωστο που θα ακολουθούσε. Μπήκε στην διαδικασία με τις χημειοθεραπείες και το πολέμησε γερά και με θέληση.

 

Τον συνάντησα το καλοκαίρι, με την Σοφία φυσικά, για ένα σουβλάκι στον Αγ. Μελέτη. Τα νέα δεν ήταν καλά. Μόλις είχε κάνει εξετάσεις και φάνηκε μετάσταση του καρκίνου. Δαγκώθηκε όταν μου το είπε. Είχε καταβληθεί απο την προηγούμενη προσπάθεια.

Στην επόμενη συνάντηση του Noiz στα Βριλήσσια, φάνηκε αποφασισμένος να το πολεμήσει.

 

Χτες κατέληξε μετά απο δίχρονη σχεδόν, μάχη με τον καρκίνο.

 

Εύχομαι δύναμη στην γυναίκα του Σοφία και τα παιδιά του. Μόνο αυτοί ξέρουν τι έχασαν.

Μαζί τους όμως θα τον θυμόμαστε κι εμείς. Και τα γραπτά του θα είναι εδω. Και αύριο - μεθαύριο κάποιο παιδί που θα ψάχνει να μάθει, θα πάρει την συμπυκνωμένη γνώση αυτού του ανθρώπου που αν και έφυγε, θα είναι εδω για να βοηθάει απλόχερα όπως έκανε πάντα.

 

 

 

[blue]

Αυτό το περίεργο που είπαν κι άλλοι, οτι είναι σαν να γνωριζόμαστε καλά, αφού νομίζω οτι  θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες ενώ συνήθως ανταλλάζαμε λίγα αστεία και χαιρετιζόμασταν μέχρι την επόμενη φορά. Στο μυαλό μου τον είχα πάντα για σπάνιο άνθρωπο, που αξίζει να τον ζηλεύεις για τις ποιότητές του. Θα λείψει. 

 

Θερμά συλληπητήρια στους πιο κοντινούς του.

 

[makam]

Κρίμα νέος άνθρωπος να φεύγει!  :'( Να είναι καλά τα παιδιά του, οι δικοί του και οι φίλοι του να τον θυμούνται!!!

[panorios]

Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του και στους αγαπημένους του.

 

Την αγάπη μου στην οικογένεια του φόρουμ.

[epikouris]

Το 2008 αν θυμάμαι καλά, γνωριστήκαμε. Ξεκινήσαμε «στραβά» ευρισκόμενοι απέναντι. Οι κόντρες όμως κράτησαν ελάχιστα και σε πολύ λίγο χρόνο βρεθήκαμε να περπατάμε δίπλα-δίπλα. Ίσως ένα από τα ευφυέστερα άτομα που έχω γνωρίσει με φοβερό χιούμορ, διάθεση αυτοσαρκασμού αλλά συνάμα και βαθειά γνώση για τα πάντα. Καλοπροαίρετος, απλός και γεμάτος κέφι.

Κάναμε αρκετή παρέα. Όταν στήθηκε το μπλουζ φεστιβάλ στο Αιγάλεω, ήταν παρών με τη μπάντα του και όχι μόνο. Με ξε-άγχωνε, μου πρότεινε λύσεις, στεκόταν δίπλα μου. Το ίδιο συνέβη και αργότερα, όταν στήθηκε ένα μικρότερου μεγέθους φεστιβάλ στην Ερμούπολη της Σύρου μαζί με τους Blues Cargo. Όποτε του περίσσευε χρόνος ερχόταν από το φροντιστήριο. Καφεδάκι παρέα και πολλά κοινωνικο-πολιτικά σχόλια. Ενήμερος για όλα και πάντα με θεμελιωμένες απόψεις. Στάθηκα τυχερός όχι μόνο που τον γνώρισα αλλά και που γνώρισα την οικογένειά του. Μια υπέροχη σύζυγος και δύο αξιολάτρευτα παιδιά. Για την αρρώστια του το έμαθα από τον ίδιο. Δεν το έκρυψε ποτέ και πάντα την πάλευε με τσαμπουκά και αξιοπρέπεια.

Οι καφέδες και επισκέψεις του στο φροντιστήριο συνεχίστηκαν μέχρι και πριν  μερικούς μήνες. Προσπαθούσα να του δώσω κουράγιο αλλά νομίζω πως είχε συνειδητοποιήσει τι ερχόταν και το αντιμετώπιζε με δύναμη και χαμόγελο.

Η γυναίκα μου και τα παιδιά μου θυμήθηκαν χτες βράδυ μια επίσκεψη του Κώστα και της οικογένειας του στο σπίτι μας. Όταν κάποια στιγμή μέσα στο καλαμπούρι και τα χωρατά, έβγαλε η φιλόλογος γυναίκα μου κάτι εκθέσεις- «μαργαριτάρια» μαθητών της, ο Κωστάκης τις πήρε και τις διάβαζε δυνατά, σχολιάζοντάς τες και διανθίζοντάς τες παράλληλα. Δεν θυμάμαι να έχω γελάσει περισσότερο στη ζωή μου.

Χτες μου είπε τα νέα ο Δημήτρης ο Ιωάννου. Σκοτείνιασα αν και το περίμενα.

Δυο φωτογραφίες του από το live στη Σύρο. Τυχαίες αλλά για έναν άνθρωπο που μόνο τυχαίος δεν ήταν.

Ο Κωστάκης θα ζει όσο εμείς θα τον θυμόμαστε και σίγουρα, εμείς οι νεραϊδοχαϊδεμένοι με τα μπλουζ θα τον θυμόμαστε κάθε φορά που κάτι σε σχέση με το μπλουζ θα στήνεται.

Δύναμη στα παιδιά του και τη γυναίκα του. Μαζί όμως με περηφάνια που έζησαν κοντά σ’ αυτόν τον άνθρωπο.

Και μια πρόταση: Ας μαζέψει κάποιος από τους διαχειριστές της σελίδας όλες του τις γραφές, ας τι κάνει ένα όμορφο PDF και ας το στείλει στην οικογένειά του. Νομίζω θα ήταν το καλύτερο δώρο στα βλαστάρια του.

[cos_dr]

[cigaret13]

Κρίμα...  Εύχομαι δύναμη στους οικείους του.

[RayDTutto]

Ζητώ συγνώμη για το τρίτο μου ποστ σε αυτό το θρεντ αλλά ο θάνατος του Κώστα με τάραξε όσο θα με τάραζε ο θάνατος ενός φίλου.

 

Δεν είχαμε γνωριστεί ποτέ προσωπικά. Είχαμε συνεβρεθεί σε μια εκδήλωση του Noiz αλλά ποτέ δεν συστηθήκαμε, ούτε καν μιλήσαμε. Προσπεράσαμε ο ένας τον άλλον σε έναν διάδρομο. Εγώ είχα δει φωτός του, ήξερα ποιος είναι, εκείνος δεν με ήξερε. And that was that.

 

O Audiokostas - η περσόνα του εδώ - ήταν νηφάλιος, με χιούμορ, αληθινός φιλόσοφος, ωραίος τύπος. Όταν έγραφε, πάντα τον διάβαζα με προτεραιότητα και ποτέ χιαστί. Τον εκτιμούσα ακόμη και αν διαφωνούσα κάποιες φορές. Περάσαμε άλλωστε "μαζί" περίπου δέκα χρόνια εδώ. Νομίζω ότι ήταν ένας άνθρωπος που θα ήθελα για φίλο στη ζωή. Ίσως γι'αυτό και ταράχτηκα, επειδή ήταν φίλος, με κάποιον τρόπο.

 

Τα εκ βάθους καρδίας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

[fenderiarhs]

Απο τις  πιο ωραιες και ψυχραιμες φωνες του νοιζ. Ειναι απιστευτο πως, για καποιον που απλα γνωρισες μεσα απο τα γραπτα του σε ενα φορουμ, η διαπιστωση της προσωρινοτητας και το παροδικο της υπαρξης μας σε ταραζουν εξισου με καποιον που γνωρισες απο κοντα. Τι να πει κανεις.......

[Terry RoscoeBeck5]

Πλέον είμαστε φτωχότεροι... Χάσαμε έναν εξαιρετικό άνθρωπο, έναν έξυπνο άνθρωπο, πνευματώδη, με εκπληκτικό και αιχμηρό χιούμορ. Αλλά χάσαμε και έναν πραγματικό "εραστή" του μπάσου.

 

Πάντα αναζητούσε νέα πράγματα σε όλο το φάσμα του μπάσου και πάντα ήταν εκεί για να μας ανοίξει τα μάτια. Πάντα ήταν εκεί για να μοιραστεί τις γνώσεις και την εμπειρία του.

 

Θεωρώ "μνημείο" της αγάπης του για το μπάσο το test για τις lightweight καμπίνες, που το οργάνωσε και έστησε μόνος του, χαρίζοντας μας μια ωραία εμπειρία και αλλά και γνώση.

 

Ο Κώστας θα λείψει σε όλους μας. Αλλά περισσότερο στην οικογένεια του. Τα θερμότερα συλλυπητήρια στη Σοφία και στα παιδιά.