Η σημαντικοτητα του ερμηνευτη μιας συνθεσης.

[LK]

Εσύ μετράς δηλαδή το ποιος καλλιτέχνης είναι πιο σημαντικός με βάση τα βραβεία;

Αλί στους Syd Barrett, Aρθούρο Ρεμπώ και λοιπούς αβράβευτους...

 

Anyway, εγώ συνέκρινα δυο παιξίματα , δυο κιθαριστών. Σε κάθε περίπτωση είναι πιο accurate από τη σύγκριση των Yes με τους 2002GR.  ;D

Οχι απανταω ταυτόχρονα κσι σε εσενα και στον Σπύρο (εστω και καταχρηστικα αλλα είμαι με το κινητο και δεν μπορω να κανω πολλές παραθεσεις ;D....και πιστεύοντας οτι η συζήτηση έχει μια συνέχεια. ..sorry for that).

 

Εμενα αυτοι που μου αρεσουν δεν παίρνουν βραβεια σχεδον ποτε...ταυτιζομαι με τα outsiders ;D

[trolley]

Το κείμενο αυτό προηγείται σαν εισαγωγή, του πρώτου κεφαλαίου του έργου του Όσκαρ Ουάϊλντ, "Το πορτραίτο του Ντοριαν Γκρέϋ".

 

Το διάβασα προσεκτικά, είναι γεμάτο με ανακρίβειες και ολίγον ασυναρτησίες. Αλλά δε θα σταθώ εκεί. Θα σταθώ στα bold που έβαλες, διότι είναι επίκληση στην (υποτίθεται γνωστή σε εμάς) αξία του έργου "Πορτραίτο του ΝΓ", δηλαδή επίκληση σε κάτι αντικειμενικό. Είναι σα να είσαι σε κοινότητα Χριστιανών, να γράφεις κάτι και από κάτω να επισημαίνεις ότι δεν είναι κάτι που έγραψε κάποιος πουθενάς, αλλά ο Ιωάννης.

 

[Spyros Delta]

Το διάβασα προσεκτικά, είναι γεμάτο με ανακρίβειες και ολίγον ασυναρτησίες. Αλλά δε θα σταθώ εκεί. Θα σταθώ στα bold που έβαλες, διότι είναι επίκληση στην (υποτίθεται γνωστή σε εμάς) αξία του έργου "Πορτραίτο του ΝΓ", δηλαδή επίκληση σε κάτι αντικειμενικό. Είναι σα να είσαι σε κοινότητα Χριστιανών, να γράφεις κάτι και από κάτω να επισημαίνεις ότι δεν είναι κάτι που έγραψε κάποιος πουθενάς, αλλά ο Ιωάννης.

Τιποτα απο ολα αυτα.

Απλα με αυτο δικαιολογησα τα σχολια μου μεχρι τωρα και κατεπεκταση την αποψη μου για την τεχνη.

Γιαυτο εγραψα και τελειωνω με αυτο

[otto##]

Διάβασα το θρεντ/μαραθώνιο. Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό ειναι ότι ίσως τα παραδείγματα και οι συγκρίσεις να μην βοηθούν τη συζήτηση καθόλου.

 

Εφόσον υπάρχη η "τελειότητα" της κλασική σύνθεσης, τίποτα δε θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτή. Αν λοιπόν βάλουμε τον Μπαχ συγκριτικά με τους μετάλλικα, προφανώς, όλοι """"""αντικειμενικά"""""" θα πουν οτι η απόσταση ειναι Ταμτάκος/Ορσον Γουέλς. Στη σύγκριση μετάλλικα με 2002gr η απόσταση πάλι θα βγει Ταμτάκος/Όρσον Γούελς. Δυστυχώς, θα πρέπει κάπου να "ξεκινάει η τέχνη".

 

@Σπυρος Δέλτα

Εβαλες κι εσύ τώρα τον Όσκαρ Γουάιλντ, που εκτός από θεϊκό μυαλό, ήταν και φοβερά επαναστάτης στις απόψεις του.

 

 

[trolley]

Διάβασα το θρεντ/μαραθώνιο. Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό ειναι ότι ίσως τα παραδείγματα και οι συγκρίσεις να μην βοηθούν τη συζήτηση καθόλου.

 

Εφόσον υπάρχη η "τελειότητα" της κλασική σύνθεσης, τίποτα δε θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτή. Αν λοιπόν βάλουμε τον Μπαχ συγκριτικά με τους μετάλλικα, προφανώς, όλοι """"""αντικειμενικά"""""" θα πουν οτι η απόσταση ειναι Ταμτάκος/Ορσον Γουέλς. Στη σήγκριση μετάλλικα με 2002gr η απόσταση πάλι θα βγει Ταμτάκος/Όρσον Γούελς. Δυστυχώς, θα πρέπει κάπου να "ξεκινάει η τέχνη".

 

Αυτό έγραψα και εγώ: ότι στο εξωτερικό φαίνεται (λόγω της απόστασης ασφαλώς, χιλιομετρικής και πολιτισμικής) ότι υπάρχει ένας πήχυς. Εμείς φτάνουμε να δούμε και να αξιολογήσουμε ότι περνάει πάνω από τον πήχυ. Ο Ταμτάκος θα ήταν από κάτω.

 

[otto##]

Αυτό έγραψα και εγώ: ότι στο εξωτερικό φαίνεται (λόγω της απόστασης ασφαλώς, χιλιομετρικής και πολιτισμικής) ότι υπάρχει ένας πήχυς. Εμείς φτάνουμε να δούμε και να αξιολογήσουμε ότι περνάει πάνω από τον πήχυ. Ο Ταμτάκος θα ήταν από κάτω.

 

Διαφωνώ λίγο (εκτός και αν κατάλαβα κάτι λαθος). Η διεθνής πνευματική ελίτ, αν ειναι δόκιμος ο όρος, θα κατέληγε στα ίδια συμπεράσματα με την τοπική διότι πολύ απλά και η τοπική, για να ειναι ελίτ, θα πρέπει να ειναι διεθνής. Π.χ. ο Χατζηδάκις

ειναι (ήταν) παγκόσμιος.

 

Τώρα για τη μη-ελίτ, αν ψάξεις στο ίντερνετ θα δεις ότι σε γνωστά αμερικάνικα φόρα έχουν γίνει πανομοιότυπες συζητήσεις, με πανομοιότυπους πόλους. π.χ ψάξε με το λήμμα "is art subjective or objective".

 

[trolley]

Διαφωνώ λίγο (εκτός και αν κατάλαβα κάτι λαθος). Η διεθνής πνευματική ελίτ, αν ειναι δόκιμος ο όρος, θα κατέληγε στα ίδια συμπεράσματα με την τοπική διότι πολύ απλά και η τοπική, για να ειναι ελίτ, θα πρέπει να ειναι διεθνής. Π.χ. ο Χατζηδάκις ειναι (ήταν) παγκόσμιος.

 

Εντάξει, καταλαβαίνω. Προσθέτεις ΚΑΙ το στοιχείο της παγκοσμιότητας στα πιθανά κριτήρια για το πόσο αντικειμενική είναι η αξία κάποιου. Αν αυτό κάνεις, καλά κάνεις.

 

Τις συζητήσεις στο ίντερνετ, τις έχω υπ' όψιν μου, πριν ακόμη αρχίσουν να γίνονται στο ίντερνετ, αν με εννοείς.

 

 

[BillTrantos]

Πάντως αν έπρεπε να πάει ένας και μόνο κιθαρίστας στον cosmos για να δώσουμε ένα δείγμα γραφής της κιθάρας, πιστεύω θα έπρεπε να πάει ο Hendrix. Και δε με τρελαίνει να τον ακούω. Αυτό είναι για μένα το αντικειμενικό στοιχείο που διαχωρίζει τον θρύλο, από τον εξαιρετικό παίκτη.

 

Σε πολλά πράγματα υπάρχει αυτό, στο μπάσκετ ο Michael Jordan, στο τένις ο Federer, στην κολύμβηση ο Phelps, στο γκολφ ο Tiger Woods, κλπ, κλπ. Κατά καιρούς διάφοροι "αιρετικοί" θα πουν για τον Lebron James, τον Nadal και άλλους επίδοξους "Βασιλίαδες" του κάθε αθλήματος. Αλλά όπως και να το κάνουμε, κάποια μεγέθη δεν αγγίζονται.

 

Μάλλον το έχω πιάσει τελείως λάθος το θέμα, γιατί η Τέχνη δεν έχει να κάνει με επιδόσεις, αλλά ταυτόχρονα έχει σταματήσει εδώ και καιρό να με νοιάζει ποιος είναι "καλύτερος" από ποιον, η μουσική παραείναι όμορφη για να ασχοληθώ με αυτό.

[odis13]

Καθυστερημενο footnote πανω στο post με την φωτογραφια του Newton vs τη φωτογραφια διαβατηριου: οι ενδιαφερομενοι ισως θελουν να ψαξουν τον κυριο Thomas Ruff και τη δουλεια του.

 

Spoiler:

 

;)

 

[harilatron]

Η γενικότερη εμπειρία μου λέει ότι η ανάδειξη της υποκειμενικότητας ως καθοριστικό στοιχείο μιας αξιολογικής κρίσης συνήθως έχει υπόβαθρο έλλειψης δομημένης σκέψης και γνώσεων (στην καλύτερη περίπτωση) και ιδιοτέλειας (στην χειρότερη).

 

Είπα "συνήθως", μην θυμώσετε.