Προς το περιεχόμενο

bohemian rapsody


otto##

Προτεινόμενες αναρτήσεις

1 hour ago, dimsonic said:

πολύ θα ήθελα να μάθω αν υπάρχει κανένας 18άρης το 1975 που να του άρεσε ή να είδε την ταινία

Φυσικά και υπάρχουν. Εγώ προσωπικά δεν έχω facebook ή άλλο κοινωνικό δίκτυο (πλην του νόιζ), αλλα πιστεύω ότι ευκολα θα βρεις σχόλια εκεί. Και σε διάφορα φόρα για ταινίες υπάρχουν σχόλια από ανθρώπους της εποχής. 

 

Ομως, δε βλέπω τη μεγάλη διαφορά που κάνει η ηλικία στη προκειμένη περίπτωση. ή είσαι φαν ή δεν είσαι.

Εγώ το 1975 ήμουν -10 ετών, αλλά γνώρισα το μεγαλείο των queen από τον πατέρα μου, και από την πολλή ωραία συλλογή cds και δίσκων που είχαμε στο σπίτι. Έτσι γνώρισα και τον Mendelssohn και τον Chopin. Επίσης και τον Χατζή με τη Μαρινέλλα :classic_biggrin:

 

Οι queen, κατά τη γνώμη μου, ειναι η μπάντα που έγραψε την ωραιότερη alternative rock μουσική (και όχι μόνο) και είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα. Τους ακούω αδιαλείπτως τα τελευταία 20 χρόνια. 'Ομως άντεξα την ταινία :classic_blink:, οπότε μη φοβού. 

 

Επεξεργασμένο από otto##
  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator
1 minute ago, otto## said:

 

 

 

Εγώ το 1975 ήμουν -10 ετών

 

Αρα το 1986 ήσουν ενός έτους. 😛

  • Χαχα 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

24 λεπτά πριν, otto## είπε

 Εγώ το 1975 ήμουν -10 ετών

 

 Ρε Όθωνα τόσο μικρός είσαι; Δεν το περίμενα αυτό..... Με τόσο καλό γούστο στην μουσική!!!!😉😎

Επεξεργασμένο από cigaret13
  • Χαχα 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

17 minutes ago, otto## said:

Φυσικά και υπάρχουν. Εγώ προσωπικά δεν έχω facebook ή άλλο κοινωνικό δίκτυο (πλην του νόιζ), αλλα πιστεύω ότι ευκολα θα βρεις σχόλια εκεί. Και σε διάφορα φόρα για ταινίες υπάρχουν σχόλια από ανθρώπους της εποχής. 

 

Ομως, δε βλέπω τη μεγάλη διαφορά που κάνει η ηλικία στη προκειμένη περίπτωση. ή είσαι φαν ή δεν είσαι.

Εγώ το 1975 ήμουν -10 ετών, αλλά γνώρισα το μεγαλείο των queen από τον πατέρα μου, και από την πολλή ωραία συλλογή cds και δίσκων που είχαμε στο σπίτι. Έτσι γνώρισα και τον Mendelssohn και τον Chopin. Επίσης και τον Χατζή με τη Μαρινέλλα :classic_biggrin:

 

Οι queen, κατά τη γνώμη μου, ειναι η μπάντα που έγραψε την ωραιότερη alternative rock μουσική (και όχι μόνο) και είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα. Τους ακούω αδιαλείπτως τα τελευταία 20 χρόνια. 'Ομως άντεξα την ταινία :classic_blink:, οπότε μη φοβού. 

 

δεν πιάνεις το νόημα....

όταν έχεις ζήσει κάτι στην εποχή του, άκουγες τα τραγούδια όταν έβγαιναν, το feedback του πως γινόταν στο ράδιο και την τηλεόραση, διάβαζες τα περιοδικά και παρακολουθούσες την ζωή τους καθώς μεγάλωναν κι αυτοί και εσύ δεν είναι δυνατόν να σου πει τίποτα καμμια ταινία με ψεύτικους ήρωες και ηθοποιούς.

Όταν βγήκε ο δίσκος αυτός ετοιμάζαμε με το συγκρότημά μας τα live μιας ζωής επί σχεδόν ένα χρόνο και ξαφνικά ακούσαμε αυτό. Μας ήρθε να τα βροντήξουμε.

Τους άκουγα από τους δίσκους πριν το night at the opera, ζήσαμε το μπαμ με το bohemian, την όλη τους αίγλη, την κάμψη μετά, τις αντιδράσεις από ριζοσπαστικά κομμάτια όπως, we are the champions, we will rock you, jazz, radio Gaga, fat bottomed girls και αργότερα την επιστροφή με το one vision και το θρυλικό innuendo όπου πλέον βλέπαμε και περιμέναμε να ανακοινωθεί το κακό.

Τί να μου πει συνεπώς μια ταινία...με τις ανακρίβειες και τα δήθεν της....

είδα λίγα λεπτά από trailer και έφυγα τρέχοντας....

με σήμα το μπιφτέκι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

2 λεπτά πριν, dimsonic είπε

δεν πιάνεις το νόημα....

όταν έχεις ζήσει κάτι στην εποχή του, άκουγες τα τραγούδια όταν έβγαιναν, το feedback του πως γινόταν στο ράδιο και την τηλεόραση, διάβαζες τα περιοδικά και παρακολουθούσες την ζωή τους καθώς μεγάλωναν κι αυτοί και εσύ δεν είναι δυνατόν να σου πει τίποτα καμμια ταινία με ψεύτικους ήρωες και ηθοποιούς.

Όταν βγήκε ο δίσκος αυτός ετοιμάζαμε με το συγκρότημά μας τα live μιας ζωής επί σχεδόν ένα χρόνο και ξαφνικά ακούσαμε αυτό. Μας ήρθε να τα βροντήξουμε.

Τους άκουγα από τους δίσκους πριν το night at the opera, ζήσαμε το μπαμ με το bohemian, την όλη τους αίγλη, την κάμψη μετά, τις αντιδράσεις από ριζοσπαστικά κομμάτια όπως, we are the champions, we will rock you, jazz, radio Gaga, fat bottomed girls και αργότερα την επιστροφή με το one vision και το θρυλικό innuendo όπου πλέον βλέπαμε και περιμέναμε να ανακοινωθεί το κακό.

Τί να μου πει συνεπώς μια ταινία...με τις ανακρίβειες και τα δήθεν της....

είδα λίγα λεπτά από trailer και έφυγα τρέχοντας....

red-card.jpg Με το συμπάθειο φίλτατε, αλλά πολύ απόλυτος είσαι!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

σορυ Φώτη αλλά δεν πιάνω ούτε το ένα σχόλιο ούτε το άλλο

με σήμα το μπιφτέκι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου