Σκόρπιες σκέψεις περι μουσικής.

[sharpshooter]

6 hours ago, vagelism said:

Οπως ειπα δεν ηθελα να θιξω η να φωτογραφησω κανεναν.

Αλλα γαμωτο,  σαιτ γεματο μουσικους να μιλαμε το 2019 ακομα για maiden - Scorpions   Motorhead και deep purple..

εμενα προσωπικα μου ειναι δυσκολο να το καταπιω.

 

Εγώ με τη σειρά μου, συνεχώς ψάχνοντας για νέα ακούσματα μιας και το ίδιο φαγητό κάθε μέρα δεν παλεύεται...

φτάνω να γυρνάω ΠΑΝΤΑ πίσω σε αυτές τις μπάντες.

Στο ενδιάμεσο κοροϊδεύω τον εαυτό ότι όλες αυτές οι νέες μουσικές που ανακάλυψα μου αρέσουν.

Μιλάμε από Rap έως Electro, House, Drum n Bass και ό,τι άλλο μπορώ να σκεφτώ πως έχει potential να μου κάνει κλικ.

Όπως κάνει κλικ κάνει και ξεκλικ πολύ σύντομα, δυστυχώς, και πάλι καταλήγω στα ίδια και στα ίδια ακούγοντας καμμένα bootlegs του '85 πχ.

 

Ίσως το πρόβλημα να είναι, ότι δεν είμαι γνώστης σε βάθος, άλλων ειδών όπως στο rock/metal.

Είμαι σίγουρος πως υπάρχει μουσική που μπορεί να μου κινήσει το ενδιαφέρον, που τη βρίσκω όμως μέσα στις χιλιάδες φόλες που ξεπηδάνε καθημερινά  λόγω ευκολίας παραγωγής και internet?

Για mainstream μουσική δε συζητάμε καν, μιλάμε για βιασμό αισθητικής.

 

Ένας από τους λόγους που μπαίνω εδώ είναι αυτός, να βρω νέες ΑΞΙΟΛΟΓΕΣ μουσικές προτάσεις φιλτραρισμένες από "μουσικά" αυτιά.

Όπως έγραψε κάποιος πιο πάνω όμως, το κόλλημα είναι και ψυχολογικό και δεν έχει να κάνει μόνο με νότες.

[Jazzjoker]

Το θέμα είναι ότι από μια ηλικία και μετά δεν φτιάχνουμε μουσικές αναμνήσεις ή εν πάση περιπτώσει το κάνουμε πολύ σπανιότερα. Οπότε αυτό που λένε οι λίγο μεγαλύτεροι συνάδελφοι παραπάνω, ότι δηλαδή ακούν κατά κύριο λόγο πράγματα που γράφτηκαν τις δεκαετίες του 70 και 80 ξέρω γω, έχει να κάνει ακριβώς με αυτό. Δεν είναι απλώς ότι μας αρέσουν εκείνες οι μουσικές περισσότερο απ' οτιδήποτε κυκλοφορεί τώρα. Είναι κυρίως ότι εκείνα τα ακούσματα έχουν συνδεθεί με πολλά και μεγάλης έντασης συναισθήματα και ταυτίζονται με περιόδους του παρελθόντος μας. Εξ ου και οι "μουσικές αναμνήσεις" που αναφέρω στην αρχή.

 

Όσο καλό κι αν είναι ένα νέο γκρουπ, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με τίποτα τις μουσικές που συνόδευσαν τους πρώτους μας έρωτες, τις πρώτες επιτυχίες και απογοητεύσεις, την τρομερή ορμή των 20 ετών, την ανακάλυψη της ίδιας της ζωής εν ολίγοις.

 

Πέραν αυτού και μιλώντας καθαρά προσωπικά, έχω να πω και το εξής: όπως έχω ξαναγράψει και παλιότερα, διανύουμε μια εποχή απιστευτης μουσικής αυθονίας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και εξαιρετικές προτάσεις αλλά και τρομαχτικές ποσότητες σαβούρας. Θέλει περισσότερη υπομονή απ' ό,τι πριν τις εποχές του youtube, του spotify και του εύκολου home recording, για να ανακαλύψει κανείς αυτό που του αρέσει και αναπόφευκτα μες στην αναζήτηση, πολλή από τη σαβούρα θα την φάει στα μούτρα θέλει δε θέλει. Πολλές φορές αυτό είναι αποκαρδιωτικό για τη συνέχεια της αναζήτησης.

[vagelism]

56 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

. Θέλει περισσότερη υπομονή απ' ό,τι πριν τις εποχές του youtube, του spotify και του εύκολου home recording, για να ανακαλύψει κανείς αυτό που του αρέσει και αναπόφευκτα μες στην αναζήτηση, πολλή από τη σαβούρα θα την φάει στα μούτρα θέλει δε θέλει. Πολλές φορές αυτό είναι αποκαρδιωτικό για τη συνέχεια της αναζήτησης.

για να κανω λιγο το δικηγορο του διαβολου..

μηπως κ το attention span μας οσο μεγαλωνουμε εχει πεσει.?

 

Αν βαλουμε στην εξισωση την παντελη ελλειψη χειραγωγησης απο τα μεσα{ δεν υπαρχουν πια Πετριδηδες κ Ζηλοι να προτεινουν},την εννοια του δωρεαν  αλλα  κ την ελλειψη της απτης μορφης της μουσικης που ακουμε..μηπως..??? ολα αυτα μας κανουν να πιστευουμε οτι ενας δισκος του 80 των maiden που τον ανοιγες τον καθαριζες , τον γυρνουσες για να ακουσεις την β πλευρα..ηταν "καλυτερη " μουσικη απο ολη αυτη την αφθονια που παραγεται σημερα?

 

Αυτο που ξερω σιγουρα..ειναι οτι ακομα και στην ρομαντικη περιοδο του βινυλιου - της φουλ χειραγωγησης κ της ακριβειας για να αγορασουμε ενα δισκο...ακουσαμε {και} απιστευτες παπαριες. Σιγουρα ομως ακουσαμε κ επη.

Αρα σκεφτομαι..μηπως καλη κ κακη μουσικη υπηρχε κ θα υπαρχει ..απλα οι καιροι αλλαζουν κ η σημασια που τους δινουμε.?

 Ποσες φορες αγορασαμε δισκους και τους "ανακαλυψαμε" μετα τη 10η φορα που τους ακουσαμε?

 

Προσφατα σε ενα μαθητη εδωσα ..ολη την δισκογραφια απο  floyd - zeppelin - Sting k Police σε στικακι.

Eιμαι σιγουρος οτι δεν προκειται να ακουσει τιποτα..στην καλυτερη τα βαρβατα χιτ.

 

Επεξεργασμένο 28 Μαρτίου 2019 από vagelism

[vagelism]

1 ώρα πριν, sharpshooter είπε

 

Ένας από τους λόγους που μπαίνω εδώ είναι αυτός, να βρω νέες ΑΞΙΟΛΟΓΕΣ μουσικές προτάσεις φιλτραρισμένες από "μουσικά" αυτιά.

 

Οφειλω να ομολογησω οτι κ εγω εχω εκτεθει σε πολλες νεες μουσικες κ μουσικους λογω του Νοιζ κ οσων γραφουν .

Το thread ηταν μια γενικη διαπιστωση. Εννοειται οτι υπαρχουν εξαιρεσεις.

ετσι για να αποδιδουμε τα του καισαρως..

[Jazzjoker]

10 minutes ago, vagelism said:

για να κανω λιγο το δικηγορο του διαβολου..

μηπως κ το attention span μας οσο μεγαλωνουμε εχει πεσει.?

Προφανώς. Με την ηλικία εντυπωσιαζόμαστε και ενθουσιαζόμαστε όλο και σπανιότερα. 

 

12 minutes ago, vagelism said:

Αρα σκεφτομαι..μηπως καλη κ κακη μουσικη υπηρχε ανεκαθεν..απλα οι καιροι αλλαζουν κ η σημασια που τους διναμε.

 Ποσες φορες αγορασαμε δισκους και τους "ανακαλυψαμε" μετα τη 10η φορα που τους ακουσαμε?

Βέβαια υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό που λέω όμως είναι ότι με την ευκολία που μπορεί να δημιουργηθεί και να κυκλοφορήσει πλέον μια μουσική παραγωγή (τουλάχιστον ψηφιακά), το ποσοστό της σαβούρας έχει αυξηθεί δραματικά γιατί δεν υπάρχει κανένα φιλτράρισμα. Ή μάλλον υπάρχει αλλά σε αντίθεση με το παρελθόν. συμβαίνει αφού κυκλοφορήσει μια μουσική πρόταση και όχι πριν καν μπει στο στούντιο.

[Spyros Delta]

9 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

Προφανώς. Με την ηλικία εντυπωσιαζόμαστε και ενθουσιαζόμαστε όλο και σπανιότερα. 

 

Βέβαια υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό που λέω όμως είναι ότι με την ευκολία που μπορεί να δημιουργηθεί και να κυκλοφορήσει πλέον μια μουσική παραγωγή (τουλάχιστον ψηφιακά), το ποσοστό της σαβούρας έχει αυξηθεί δραματικά γιατί δεν υπάρχει κανένα φιλτράρισμα. Ή μάλλον υπάρχει αλλά σε αντίθεση με το παρελθόν. συμβαίνει αφού κυκλοφορήσει μια μουσική πρόταση και όχι πριν καν μπει στο στούντιο.

Καθε περιπτωση εχει και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της.

Παλιότερα που ήταν ακριβή διαδικασία να κυκλοφορήσει μια μουσικη, το ξεσκαρταρισμα το έκαναν οι δισκογραφικες και σερβιραν οτι ηθελαν εκείνες στον κοσμο (με βασικό στόχο το κέρδος φυσικά).

Τώρα πρέπει να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά μονοι μας, αλλα έχουμε το κέρδος να ακούσουμε και μουσικές που δεν θα κυκλοφορουσαν ποτε, αλλα και κάποιες που θα μας ξεφύγουν. Κάποια στιγμή όμως αργά ή γρηγορα θα πέσουν στην αντίληψη μας κι αυτές.

Το προτιμώ. Έτσι κι αλλιώς και παλιότερα ψαχνομουν να ξεσκαρταρω απο αυτα που κυκλοφορουσαν οι δισκογραφικες.

Επεξεργασμένο 28 Μαρτίου 2019 από Spyros Delta

[Jazzjoker]

Πάντως θα είχε πλάκα να διάβαζε κανείς τα σχόλια σε φόρουμ και στο youtube του μέλλοντος όπου οι σημερινοί πιτσιρικάδες θα γκρινιάζουν ότι δε βγαίνει πια μουσική όπως το 2019 και οι τότε νεολαία θα τους λέει ότι είναι οπισθοδρομικοί. 

[vagelism]

8 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

Προφανώς. Με την ηλικία εντυπωσιαζόμαστε και ενθουσιαζόμαστε όλο και σπανιότερα. 

 

Βέβαια υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό που λέω όμως είναι ότι με την ευκολία που μπορεί να δημιουργηθεί και να κυκλοφορήσει πλέον μια μουσική παραγωγή (τουλάχιστον ψηφιακά), το ποσοστό της σαβούρας έχει αυξηθεί δραματικά γιατί δεν υπάρχει κανένα φιλτράρισμα. Ή μάλλον υπάρχει αλλά σε αντίθεση με το παρελθόν. συμβαίνει αφού κυκλοφορήσει μια μουσική πρόταση και όχι πριν καν μπει στο στούντιο.

Ποσο δικιο εχεις..αλλα για μενα η περιοδος που διανυουμε,  ειναι η πιο ρομαντικη περιοδος της μουσικης ever..για το λογο οτι ολοι πλεον παιρνουν ΙΣΑΞΙΟ βημα στο να ακουστουν κ να προωθησουν την δουλεια τους.

Αυτη για μενα , ειναι η απολυτη εννοια αξιοκρατιας.

 

Στο Youtube ολοι ισοι ειμαστε κ εγω αυτο το βρισκω πολυ ομορφο κ ρομαντικο.

 Ολοι εκτιθομαστε στην ιδια αρενα κ  κοσμος επιλεγει ποιος θα ζησει η ποιος θα τον φαει το μαυρο σκοταδι.

Ο κοσμος...οχι ο καθε τελειωμενος επιχειρηματιας που εχει ανοιξει δισκογραφικη η ο καθε μανατζερ που σπουδασε Music bussiness κ νομιζε οτι "ηξερε " απο μουσικη κ αποφασιζε τι θα τυπωθει  με γνωμονα τι θα πουλησει κ τι οχι.

Επεξεργασμένο 28 Μαρτίου 2019 από vagelism

[Jazzjoker]

2 minutes ago, Spyros Delta said:

Τώρα πρέπει να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά μονοι μας, αλλα έχουμε το κέρδος να ακούσουμε και μουσικές που δεν θα κυκλοφορουσαν ποτε.

Το προτιμώ.

 

Συμφωνώ

[dimsonic]

37 minutes ago, vagelism said:

Προσφατα σε ενα μαθητη εδωσα ..ολη την δισκογραφια απο  floyd - zeppelin - Sting k Police σε στικακι.

Eιμαι σιγουρος οτι δεν προκειται να ακουσει τιποτα..στην καλυτερη τα βαρβατα χιτ.

 

να σου δώσω παράδειγμα.

Η κόρη μου (23) ασχολείται με τη μουσική από 5 ετών.

Ακουει (υπάρχει στο σπιτικό περιβάλλον από τότε η μουσική μου) προφανώς ό,τι της αρέσει και δεν επεμβαίνω. Πού και πού ρωτάω, είναι muse αυτό ? πάλι tool ακούς? κλπ

Της έχω δώσει επανειλημμένα links με κομμάτια που θεωρώ ότι θα έπρεπε να της αρέσουν, αξίζει να τα μάθει να τα παίζει ως performer με πιάνο-τραγούδι, της έχω δώσει στικάκια και φόλντερς. Όποτε ρωτάω άκουσες αυτό ή εκείνο η απάντηση είναι όχι θα το ακούσω. Στο τέλος τα παρατάω και δεν ρωτάω.

Μετά από μερικούς μήνες ή χρόνια ακούω να τραγουδάει ή να ακούει κάποια από αυτά ή παρόμοια ή κομμάτια που φτιάχτηκαν 30 χρόνια πριν γεννηθεί και είμαι σίγουρος ότι δεν τα άκουσε στο σπίτι.

Πιστεύω ότι όταν κάποιος έχει καλό μουσικό αυτί και κριτήριο θα θελήσει να ανακαλύψει μόνος του την καλή μουσική, καινούργια ή παλιά.