Master volume ηχογραφήσεων

[digisilence]

38 λεπτά πριν, Πνοή και Νύξη είπε

Μιλάω για πιστότητα εγγραφής και αναπαραγωγής αποκλειστικά. Η πιστότητα/ευκρίνεια/μουσικότητα με την οποία καταγράφει ένα studer ή ένα otari δεν έχει ξεπεραστεί από κανένα DAW από κανέναν επεξεργαστή

Καπου κανεις ενα τεραστιο λαθος. Το αναποδο συμβαινει.

Επ ουδενι το οποιο studer δεν μπορει να καταγραψει πιστα σε σχεση με ενα συγχρονο φθηνο εξοπλισμο.

Το εμποδιζει το μεσο καταγραφης και τα μηχανικα του μερη.

[Superfunk]

1 ώρα πριν, yameth είπε

Αν λοιπόν έχεις σοβαρό hardware Α to D και D to A η πιστότητα του DAW είναι μη συγκρίσιμη, σε θόρυβο, δυναμική περιοχή και bandwidth απο της μπομπίνας

 

Ακριβώς.

Night and day που λένε και στο χωριό μου.

[Πνοή και Νύξη]

2 ώρες πριν, stavros_d80 είπε

τα τελευταία 45 εννοείς...

 

εντάξει δεν βελτιώθηκε τίποτα όλα ακούγονται ίδια όπως το 1976....

ηρωνέβεσαι?

 

[Πνοή και Νύξη]

Έχω μείνει πίσω στα του ήχου, το ξαναείπα, έχω να ασχοληθώ/διαβάσω/μελετήσω 15 χρόνια. Είχα και έχω την αίσθηση (όχι του κεφαλιού μου, μέσα από απόψεις τεχνικών και παραγωγών που παρακολουθώ) ότι το εύρος της ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑΣ και της ΠΙΣΤΟΤΗΤΑΣ του ήχου στην μπομπίνα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ. Διορθώστε με αν κάνω λάθος. Και δείξτε μου και το δρόμο. (ένα link κάτι ένα άρθρο να διαβάσω από καναν σοβαρό μηχανικό ήχου).
 

Όσον αφορά το ΣΟΒΑΡΟ μέρος λοιπόν ενός συστήματος, δηλ. το hardware δεν έχει αλλάξει κάτι, τουλάχιστον όχι δραματικά. Μέχρι εδώ καλά; Δεν ξέρω, είπα και πριν και το λέω συνεχώς, μπορεί να κάνω λάθος.

Αυτό που αλλάζει είναι η σχέση των ΣΟΒΑΡΩΝ ΜΕΡΩΝ ενός συστήματος με το ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ μέρος, δηλ. την αποθήκευση του υλικού real time. Eκεί έχουν προχωρήσει τα πράγματα τεχνολογικά, με σκοπό ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ σε ΠΟΙΟΤΗΤΑ το αναλογικό αντίστοιχο, δηλ. την μπομπίνα. Εδώ είναι το λάθος μου; Έχουν φτάσει; Είναι καλύτερα; Αν ναι, γιατί οι κορυφαίοι παραγωγοί και μηχανικοί ήχου, επιμένουν να χρησιμοποιούν, έστω και τμηματικά, μπομπινόφωνα και δεν τα πετάνε να πάνε στο διάολο; Από άποψη και μόνο; Επειδή είναι "κολλημένοι"; Επειδή είναι "χαζοί" κι εμείς ξέρουμε καλύτερα τη δουλειά που κάποιοι κάνουν 30-40 χρόνια; Δεν ξέρω. Ρωτάω.


Εν πάσει περιπτώσει η κουβέντα μας αφορούσε το πόσο σκ@#τά ακούγονται πλέον πολλές-πάμπολλες-όχι όλες, παραγωγές λόγω έλλειψης δυναμικού εύρους, λόγω "πατήματος" σε όλη αυτή τη σειρά από μετατροπείς, στο δρόμο ενός μουσικού έργου από την πηγή στο αυτί του ακροατή. Δηλ. δε λέω, καλή και η ευκολία και το super-βολικό του software, καλή και η εξέλιξη της τεχνολογίας, αλλά στο τέλος δεν ακούγεται τίποτα καλύτερα από ότι το 1988 ή το 1998. Όποιος θεωρεί ότι ακούγεται, ας μου φέρει παράδειγμα. Γιατί εγώ αυτό είχα κατά νου, σε σχέση με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Αντιθέτως, πάμπολλα-περισσότερα του επιτρεπτού ακούγονται χάλια, ακριβώς λόγω αυτής της εξέλιξης. Ή για να είμαι δίκαιος, παρ' όλη την εξέλιξη και όχι εξαιτίας.

Το άρθρο του S-O-S δεν το διάβασα, αλλά γι' αυτό δεν μιλάει πάνω κάτω; Ξεκινώντας με την παραδοχή ότι όντως υπήρξε κακή πρακτική ως προς το loudness;

Κάθε υπόδειξη ευπρόσδεκτη. 

 

[manosx]

 

Quote

Όποιος θεωρεί ότι ακούγεται, ας μου φέρει παράδειγμα.

 

  Καντάτα 105 Ιωάννη Σεβαστιανού Μπαχ. "Κύριε, μην εισέλθεις εις κρίσην μετά του δούλου σου."

 

 Αριστούργημα πέραν πάσης περιγραφής.

 

 Εδώ η εκτέλεση του 76 του τεράστιου και αξεπέραστου Karl Richter. Η τυραννία του αναλογικού μας στερεί τον ήχο που του αρμόζει

 

 

 

 

 

 Και εδώ μια πολύ καλή εκτέλεση στη σημερινή εποχή.

 

 

 

 

 Τι να λέμε τώρα, γάμησέ τα.

 

 Βέβαια είναι τεράστιο το θέμα, μιλάμε άλλωστε για άλλες εκτελέσεις, youtube αναπαραγωγή κλπ κλπ αλλά όπως και να έχει, η διαφορά είναι χαοτική, και σε συστήματα καλά, σε CD κλπ που τα βάζω και μερακλώνω τέτοια διαφορά έχουν.

 

 Τώρα αν θέλει κάποιος μπομπινίλα για να παίζει τις ροκ καφρίλες του δικαίωμά του, αλλά από άποψη πιστότητας είναι μέρα με νύχτα, φως με σκότος, over and out.

[dimsonic]

34 minutes ago, Πνοή και Νύξη said:

Έχω μείνει πίσω στα του ήχου, το ξαναείπα, έχω να ασχοληθώ/διαβάσω/μελετήσω 15 χρόνια. Είχα και έχω την αίσθηση (όχι του κεφαλιού μου, μέσα από απόψεις τεχνικών και παραγωγών που παρακολουθώ) ότι το εύρος της ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑΣ και της ΠΙΣΤΟΤΗΤΑΣ του ήχου στην μπομπίνα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ. Διορθώστε με αν κάνω λάθος. Και δείξτε μου και το δρόμο. (ένα link κάτι ένα άρθρο να διαβάσω από καναν σοβαρό μηχανικό ήχου).
 

Όσον αφορά το ΣΟΒΑΡΟ μέρος λοιπόν ενός συστήματος, δηλ. το hardware δεν έχει αλλάξει κάτι, τουλάχιστον όχι δραματικά. Μέχρι εδώ καλά; Δεν ξέρω, είπα και πριν και το λέω συνεχώς, μπορεί να κάνω λάθος.

Αυτό που αλλάζει είναι η σχέση των ΣΟΒΑΡΩΝ ΜΕΡΩΝ ενός συστήματος με το ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ μέρος, δηλ. την αποθήκευση του υλικού real time. Eκεί έχουν προχωρήσει τα πράγματα τεχνολογικά, με σκοπό ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ σε ΠΟΙΟΤΗΤΑ το αναλογικό αντίστοιχο, δηλ. την μπομπίνα. Εδώ είναι το λάθος μου; Έχουν φτάσει; Είναι καλύτερα; Αν ναι, γιατί οι κορυφαίοι παραγωγοί και μηχανικοί ήχου, επιμένουν να χρησιμοποιούν, έστω και τμηματικά, μπομπινόφωνα και δεν τα πετάνε να πάνε στο διάολο; Από άποψη και μόνο; Επειδή είναι "κολλημένοι"; Επειδή είναι "χαζοί" κι εμείς ξέρουμε καλύτερα τη δουλειά που κάποιοι κάνουν 30-40 χρόνια; Δεν ξέρω. Ρωτάω.


Εν πάσει περιπτώσει η κουβέντα μας αφορούσε το πόσο σκ@#τά ακούγονται πλέον πολλές-πάμπολλες-όχι όλες, παραγωγές λόγω έλλειψης δυναμικού εύρους, λόγω "πατήματος" σε όλη αυτή τη σειρά από μετατροπείς, στο δρόμο ενός μουσικού έργου από την πηγή στο αυτί του ακροατή. Δηλ. δε λέω, καλή και η ευκολία και το super-βολικό του software, καλή και η εξέλιξη της τεχνολογίας, αλλά στο τέλος δεν ακούγεται τίποτα καλύτερα από ότι το 1988 ή το 1998. Όποιος θεωρεί ότι ακούγεται, ας μου φέρει παράδειγμα. Γιατί εγώ αυτό είχα κατά νου, σε σχέση με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Αντιθέτως, πάμπολλα-περισσότερα του επιτρεπτού ακούγονται χάλια, ακριβώς λόγω αυτής της εξέλιξης. Ή για να είμαι δίκαιος, παρ' όλη την εξέλιξη και όχι εξαιτίας.

Το άρθρο του S-O-S δεν το διάβασα, αλλά γι' αυτό δεν μιλάει πάνω κάτω; Ξεκινώντας με την παραδοχή ότι όντως υπήρξε κακή πρακτική ως προς το loudness;

Κάθε υπόδειξη ευπρόσδεκτη. 

 

η μπομπίνα έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Την δυνατότητα να γράφεις στα κόκκινα και να ακούγεται καλά. Κανένα άλλο μέσο δεν το έχει αυτό. 

Φυσικά η παραπάνω φράση θα ανοίξει ασκούς του Αιόλου.

Υπάρχουν τεκμηριωμένες απόψεις που μπορώ να ψάξω και να ανεβάσω, αλλά δεν έχει νόημα αφ ενός διότι ο χώρος στον οποίο γράφουμε και φιλοξενούμαστε "εχει παγιωμένη" αντίληψη υπέρ του ψηφιακού ήχου (και φυσικά αυτό το γράφω προκαταβολικά διότι δεν έχω καμμία όρεξη να ξεκινήσουν ατέρμονες συζητήσεις για τα πλεονεκτήματα του DDD), αφ ετέρου το εξαιρετικό αυτό πλεονέκτημα της μαγνητικής ταινίας πάει περίπατο μαζί με το αυξημένο κόστος κατοχής (και μάλλον περισσότερο) συντήρησης για να έχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε.

Αν και εγώ είμαι θιασώτης της ψηφιακής ηχογράφησης πιστεύω ότι ήταν μια εποχή που πέρασε και δεν θα ξαναέρθει.

 

(κάποια στιγμή που θα είμαστε μαζί Φάνη πίνοντας καφέ τα συζητήσουμε)

[manosx]

Γράφεις στα κόκκινα= η πιστότητα πάει περίπατο. Αν σου αρέσει αυτός ο ήχος με γειά σου και χαρά σου, η πιστότητα πάει όμως περίπατο, τι περίπατο δηλαδή, εξερεύνηση στην Αλάσκα πάει να κάνει

[dimsonic]

11 minutes ago, manosx said:

Γράφεις στα κόκκινα= η πιστότητα πάει περίπατο. Αν σου αρέσει αυτός ο ήχος με γειά σου και χαρά σου, η πιστότητα πάει όμως περίπατο, τι περίπατο δηλαδή, εξερεύνηση στην Αλάσκα πάει να κάνει

κι όμως αυτό είναι το χαρακτηριστικό.

 

[manosx]

4 minutes ago, dimsonic said:

κι όμως αυτό είναι το χαρακτηριστικό.

 

 

 

 Το οποίο είναι άχρηστο στην συντριπτικά μεγαλύτερη πλειοψηφία των ειδών της μουσικής.

[dimsonic]

Just now, manosx said:

 

 

 Το οποίο είναι άχρηστο στην συντριπτικά μεγαλύτερη πλειοψηφία των ειδών της μουσικής.

είπα ότι δεν θέλω να μπούμε στην συζήτηση αυτή.