Social media και νέα γενιά μουσικών

[dimsonic]

είπαμε όχι καταξιωμένους.

[Επισκέπτης]

20 λεπτά πριν, dimsonic είπε

 

σαν αυτό?

 

 

Κι αυτό shredding είναι. Απλως ο malmsteen το κανει με μινοροματζορε με αποτελεσμα να αρεσει σε πολυ περισσοτερους, ασε δε που σου μενει και καμια μελωδια ενω εδω...τιποτα.

[dimsonic]

μια χαρά μένει.

Αρκεί να ξέρεις πού είναι.

 

 

αυτός?

 

 

Επεξεργασμένο 6 Σεπτεμβρίου 2019 από dimsonic

[fusiongtr]

21 minutes ago, Jazzjoker said:

Τίποτα ανερχόμενους δεν έχουμε να τους σκίσομε;

 

Και να 'μανε μπασίστας, να είχα ακούσει λέει ότι ψάχνεστε για μπάσο, να παίζω παπάδες, να σκεφτόμουν να στείλω βίντεο, με τι καρδιά ρε να στείλω?

Για να με βγάλετε στα νόιζ να με κοροδέβετε μετά με τους φίλους σας?

 

Άντε ρε από κει.

[Rebel_Of_South]

Ξαναμπήκα για να πω ότι

 

ο Πετρουτσι δεν είναι άψυχος σρεντερ ( εντάξει δικό μου συμπέρασμα απ τα συμφραζόμενα ίσως δεν το είπατε και ποτέ , δεν θα σταθώ στα του γούστου που ειπώθηκαν )

 

το σρεντινγκ δεν είναι κάτι κακό και ότι

 

σρεντερ υπήρξε και ο Μπλακμορ , ο Ραντυ Ροουντς , ο Ουλι Ροθ . Τον χαρακτηρισμό τον έχουν αποδώσει και στον Αλβιν Λι 

 

προφανώς έχει χιουμοριστικό τόνο ο όρος ( σκίζω , ξεσκίζω , καταστρέφω )

 

Στο αποπάνω βίντεο , έχουμε και σρεντινγκ σε μη χαρντ ροκ / μεταλ φορμες 

 

Α, Σρεντερ είναι και ο ανταγωνιστής στα χελωνονιντζακια 

 

 

 

 

Επεξεργασμένο 6 Σεπτεμβρίου 2019 από Rebel_Of_South

[Jazzjoker]

2 minutes ago, fusiongtr said:

να παίζω παπάδες

 

[fusiongtr]

Εσύ ο αποπάνω, το ήξερα ότι θα το κάνεις αυτό.

Γι' αυτό δεν έγραψα "παίζω τις κάλτσες μου", για να μην βάλεις τίποτα φωτό με άπλυτες κάλτσες, ή κανένα ξυπόλυτο.

[fusiongtr]

Και οι δύο από κάτω σρεντάρουν στο μπάσο, όμως ....

 

Αυτός γιατί δεν έμαθε μπουζούκι?

 

 

 

 

Αυτός όμως γκρουβάρει και σκοτώνει κανονικά.

Σκίστε τον ελεύθερα.

 

 

 

 

Επεξεργασμένο 6 Σεπτεμβρίου 2019 από fusiongtr

[blue]

Προτείνω την αποψη ότι οι "μεγάλοι" μουσικοί (όλοι ξέρουμε ποιοι είναι άσχετα αν τους ακούμε ή μας αρέσουν) ήταν κάπως "καλλιτέχνες" δλδ παρουσίασαν καινοτομες προτάσεις με προσωπικό υφος. Έχω την μισοαπαισιόδοξη αντίληψη ότι αυτό κάπως ιστορικά τους επιτραπηκε (εκτός από το αδιανόητο "ταλέντο" τους ή όπως θέλετε να το πούμε), με την εννοια ότι υπήρξε περίοδος που υπήρχαν εταιρείες που τους άφηναν να κάνουν τη δουλειά τους και μόνο αυτή, το να γράψουν καινούργια μουσική με προσωπικό ύφος που να απορρίπτει την παλιά κλπ.

 

Ε, οι μουσικοί των clinics και του youtube δεν μπορούν να είναι ετσι, γιατί πρέπει να είναι και λίγο businessmen, και λίγο συμπαθείς και να πλενονται, και να μιλάνε καθαρά και ευγενικά, να έχουν social media skills, να νιώθουν λίγο από νομικά και μαρκετινγκ, να ξέρουν από φωτισμό και βίντεο, να κάνουν σέρβις σε μαγνητικό τομογράφο κλπ.

 

Thus, πολλή από την ενέργεια τους που θα έπρεπε να τροφοδοτείται στο να κάνουν "τέχνη" πηγαίνει σε μερεμετια. Και αυτό εντοπίζω να μη μου αρέσει, αλλά ξεκαθαρίζω ότι δεν μου αρέσει και το ροκσταριλικι.

 

Κατά τα αλλα:

 

νομίζω ότι και διάφοροι κλασικοί έκαναν κάποτε διαγωνισμό για το ποιος θα γράψει το πιο δύσκολο πράγμα για να γελάνε που δεν μπορεί να το παίξει κάποιος κορυφαίος (πηγη δεν έχω αλλά αν μπορεί να συμπληρώσει κάποιος πάνω σε αυτό θα με σώσει από μπαροκουβεντα). Οπότε τι είναι σρεντινγκ και τι τέχνη είναι θέμα αισθητικής και δεν ξέρουμε τι είναι αισθητική και αύριο λέω να κάνω σάλτσα από φρέσκια ντομάτα με βασιλικό και σκόρδο.

 

Και για τις απόψεις... Ότι λέω είναι άποψη μου, προφανώς επειδή βγαίνει από το στόμα μου. Αύριο μπορεί να λέω άλλα δε χρειάζεται να χαλιομαστε.

 

Για τέτοια θέματα ειδικά, καλό είναι να αλλάζουμε απόψεις ΚΑΘΕ ΔΕΚΑ ΩΡΕΣ ΠΑΙΞΊΜΑΤΟΣ.

 

Επεξεργασμένο 6 Σεπτεμβρίου 2019 από blue

[TamTam]

7 ώρες πριν, blue είπε

νομίζω ότι και διάφοροι κλασικοί έκαναν κάποτε διαγωνισμό για το ποιος θα γράψει το πιο δύσκολο πράγμα για να γελάνε που δεν μπορεί να το παίξει κάποιος κορυφαίος (πηγη δεν έχω αλλά αν μπορεί να συμπληρώσει κάποιος πάνω σε αυτό θα με σώσει από μπαροκουβεντα). Οπότε τι είναι σρεντινγκ και τι τέχνη είναι θέμα αισθητικής και δεν ξέρουμε τι είναι αισθητική και αύριο λέω να κάνω σάλτσα από φρέσκια ντομάτα με βασιλικό και σκόρδο.

Ισχύει. Δυο σρέντερ που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό είναι ο Paganini και ο Liszt. :)

Το πρόβλημα για μένα είναι ότι υπάρχουν συμφορουμίτες που δεν μπορούν να διακρινουν διαφορά ανάμεσα σε μια σύνθεση του Liszt και της Xiromi ή ανάμεσα στο "διαβολικό" καπρίτσιο No24 του Paganini (που ΟΡΙΣΕ το shredding κτγμ) και στην ηλεκτρική αντιγραφή τους από τον Yngwie. 
Ετσι καταλήγουν στο ομογενοποιημένο συμπέρασμα (όλα "ένα", όλοι είναι το ίδιο), όπου θεωρούν τον Blackmore σρέντερ,  ή τον DiMeola ή και οποιονδήποτε κατείχε την τεχνική, επειδή αυτό ταιριάζει στο μεταμοντέρνο αφήγημά τους προκειμένου να αποενοχοποιήσουν την πιο στείρα δημιουργικότητα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος της μουσικής μέσα από τα παιδιά - θαύματα του Youtube.
Οι περισσότεροι μαλλιάδες κιθαρίστες , ντραμίστες κλίνικς που βλέπετε να πουλάνε μούρη ανεβοκατεβαίνοντας κλίμακες, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα 10χρονα κινεζάκια -παιδιά του μουσικού σωλήνα, που παίζουν με κλειστά μάτια ραχμάνινοφ και παγκανίνι, χωρίς να έχουν ιδέα για το τι παίζουν και δεν θα μπορέσουν ποτέ στη ζωή τους να συνθέσουν μια σύνθεση της προκοπής που θα μείνει.

ΥΓ. Και ο Pete Thorn παίζει κέρατα, αλλά δεν τον συγκαταλέγετε στους σρέντερς, σωστά; Γιατί;
Κι από παλιότερους, που το έσκιζαν το όργανο από άποψη τεχνικής: Τον Jeff Beck;
Τον Wes Montgomery, τον Django Reinhardt ή τον... Μανώλη Χιώτη; Oι Maiden; Μπορεί καποιος να εξηγήσει γιατί; Μπορεί να σκεφτεί κανείς τι διαφοροποιεί όλους αυτούς από το σύγχρονο shredding ιδίωμα;

 

 

Επεξεργασμένο 7 Σεπτεμβρίου 2019 από Tamtam