Προς το περιεχόμενο

Αξίζει να τοποθετήσουμε 200 ευρώ μαγνήτες σε μια κιθάρα αξίας 300 ευρώ?


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Όλοι οι μαγνήτες καλοί είναι και παίζουν .... μέχρι να δοκιμάσεις αυτόν που σου αρεσει περισσότερο ή έχει τον ήχο που ονειρευόσουν.

Αν τώρα αυτός τυχαίνει να έχει την τριπλάσια τιμή από τον προηγούμενο σου μαγνητη, την έκατσες.

Αρχίζεις να πιστεύεις αυτά τα κλισέ του τύπου "ότι πληρώνεις παιρνεις" κλπ και τον τσιμπας? ή μήπως αρχίζεις να σκέφτεσαι "τα αξίζουν  τα τριπλά λεφτά αυτές οι διαφορές που άκουσα?" και μένεις στη σκέψη?

Ανάλογα την αρρώστια του ο καθένας πάει ή στο πρώτο ή στο δεύτερο.

 

 

.

Επεξεργασμένο από Spyros Delta
  • Like 3
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 μήνες αργότερα...

Εγώ μεταξύ μια φτηνής squier που αγόρασα 50 ευρώ και μιας usa fender ,δεν βλέπω καμία διαφορά στον ήχο τους.Και πως θα μπορούσε άλλωστε.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

On 6/10/2020 at 3:01 PM, degdekis said:

Είχα πολλές κιθάρες των 300 ευρώ και των 200 ακόμη και των 100 κάτι. Ας ξεκινήσω να μιλάω για τη τελευταία περίπτωση. Βullet των 110 ευρώ, με αλλαγμένα όλα τα ηλεκτρικά και τους μαγνήτες με φτηνό prewired set από αμερικάνικο σαίτ που αντιγράφει original parts, κόστος μαζί με vintage 50s κλειδιά, 80 ευρώ. Το σύνολο 200 ευρώ κιθάρα έπαιζε άνετα, δεν ξεκούρδιζε και όποιος την άκουσε και την έπαιξε δεν κατάλαβε διαφορά με αμερικάνικη στρατ (είχα βάλει και decals) μέχρι που αποκάλυπτα το μυστικό και τράβαγε τα μαλλιά του. Πουλήθηκε σε συμφορουμίτισα για 200 ευρώ προ ετών... Σε τελε affinity των 200 ευρώ, μπήκαν toneriders και kluson κλειδιά και η κιθάρα ΓΑΖΩΝΕ. Οσες φορές έπαιξα με αμερικάνικη τελε δεν βρήκα σπουδαίες διαφορές. Στην classic vibe (tele n strat, είχα και τις 2) δεν χρειαζόταν να κάνεις τίποτα. Παίζανε τέλεια και ακούγονταν τέλεια σε τέτοιο βαθμό που .... κράτησα τους tonerider της squier και τους έβαλα στην mexico fender που έχω τώρα, όταν πούλησα τη πρώτη... μιλαμε για κινέζικα όργανα (οι Κινέζοι είναι αλλού πλέον σε επίπεδο...) των 350 ευρώ που απλά ΜΑΜΑΝΕ!!! Πρόσφατα απέκτησα και μια κινέζα epiphone les paul joe bonamassa, 3 μηνών κιθάρα. Το λεγόμενο norms burst μοντέλο που υποτίθεται ότι είναι πιστό αντίγραφο μιας 1960 gibson που πήρε ο τζο σε mint condition προ λίγων ετών. Τη πήρα από συμφορουμίτη, ανταλλαγή με μια 2002 gibson les paul studio + κάτι καλούδια. Θα μου πείτε ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ; έδωσες την αμερικάνικη για τη κινέζική; Η συγκεκριμένη κιθάρα αποδεικνύει αυτό που λέμε για τους Κινέζους και τις απανταχού φτηνές κιθάρες. Οκ δεν έκανε 300 αλλά 700 η συγκεκριμένη αλλά το Playability και το sustain που έχει εγώ δεν το ένοιωσα 18 χρονιά τώρα με τη gibson... και πάμε στους μαγνήτες. Φοράει από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη 2 χειροποιητους barfuss, peter green set με out of phase στη middle θέση. Επειδή αγαπάω πέτρο πράσινο αλλά όχι τόσο ώστε να παντρευτώ τον ήχο του, έκανα την ανάποδη μόντα και έφερε το μαγνήτη στα ίσα του με τη Middle Θέση να παίζει In phase όπως σε όλες τις les paul. Αυτό που ακούω από αυτή τη κιθάρα είναι πραγματικά εξωφρενικό. Δεν ξέρω πως έπαιζε με τους μαμά μαγνήτες καθώς τους πήρα στη θήκη τους με ζελατίνα, αχρησιμοποιητους, αλλά αυτό που ακούω από τους barfuss νομίζω αξίζει κάθε σεντ από τα 250€ που αξίζουν. Conclusion, ΝΑΙ, από μένα, οι μαγνήτες με τα ηλεκτρονικά είναι το 80% του ήχου και αξίζει να βάλουμε σε μια κιθάρα φτηνή καλά parts. Μαζί με το καλό σεταπ πάντα. Όσο πιο φτηνή η κιθάρα τόσο μεγαλύτερη διαφορά θα κάνει. Η ήδη ακριβή κιθάρα έχει ήδη καλούς μαγνήτες. Οι χειροποίητοι μαγνήτες των 200-300 ευρώ και βάλε αξίζουν κάθε σεντ, ακόμη και σε μια πιο μέτρια προς ακριβή κιθάρα. Γενικά επενδύστε στα όργανά σας, φέρτε τα εκεί που θέλετε ακριβώς και μην ντρέπεστε ακόμη και αν δεν είναι ακριβές αμερικάνικες. Αν σας κάνουν τη δουλειά όπως σας αρέσει, customize them and keep them. Θα μείνετε και με ένα έξτρα χιλιάρικο στη τσέπη για ενισχυτή (ταρα)... και πετάλια....

 

σε γενικές γραμμές συμφωνώ, και για τα κινέζικα, και τα υπόλοιπα που λες. Παραταύτα γύρω στο 2011 είχα φτιάξει μια scalloped YJM partscaster απο aliexpres (οι κινιζιές τότε εμπορικά ήταν στα φόρτε τους, μηδεν μεταφορικά, κτλ) *αλλά* sustain = μηδεν, ποσα σωματα άλλαξα , πάντα το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, θυμάμαι ένα φεγγάρι της έβαλα απάνω τον super distortion, οκ έπαιζε δυνατά και ηχηρά για 1-2 sec και μετά το σήμα πέθαινε. Ασχολούμαι με κιθάρες απο το 80 και με μετατροπες απο το 90, οπότε δεν ήταν η απειρία το θέμα. Απο τότε 2011 κόλησα να μελετάω το sustain, και πως οι ταλαντώσεις μπορουν να σκοτώσουν με τις αρμονικές τους το κυρίως σήμα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 ώρα πριν, rgxinap είπε

Απο τότε 2011 κόλησα να μελετάω το sustain, και πως οι ταλαντώσεις μπορουν να σκοτώσουν με τις αρμονικές τους το κυρίως σήμα.

 

Για αυτό και αν ο σκοπός σου είναι το sustain και μάλιστα με βρώμικο ήχο καλό είναι να κοιτάξεις για βαρΓια κιθάρα με όσο το δυνατόν λιγότερο "resonance" και πεθαμένο ακουστικό ήχο.

Σαν την original Les Paul ένα πράγμα δηλ .

Επιπλέον μάζα με βαρΓιο brass hardware και απουσία κινουμένων μερών θα σε βοηθήσει ακόμα περισσότερο όπως άλλωστε και μια βαρΓια neck through κατασκευή.

 

Η απόλυτη "κιθάρα βιολί" που είχα ήταν μια ΘΕΟβαρη Yamaha SG2000 (η κιθάρα του Santana στα 70s) με ...τρία κιλά brass κάτω από τη γέφυρα και neck through κατασκευή.

 

Βέβαια είχε τραγικό ήχο σε ρυθμικά καθαρά αλλά για βρώμικα hard rock γκάζια απλά δεν υπήρχε... την πούλησα σε έναν τύπο που έπαιζε 80s metal στη Γερμανία και μου φιλούσε τα χέρια 

 

🙂

 

αν βρεις καμμιά μεταχειρισμένη κάτω από 1000 ευρώ χτύπα την χθες (έχει και τρομερους ferrite μαγνήτες ότι πρέπει για γκαζοφονιαδες)

Επεξεργασμένο από Superfunk

www.soundcloud.com/superfunk12

https://superfunk12.wordpress.com/

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

δόξα τω Θεώ superfunk μου έχω sustain, και με πολυ φθηνότερες λύσεις, βασικά όλες οι κιθάρες μου φθηνες και ακριβές έχουν sustain, διαφορετικά θα είχαν φάει μπότα, και δεν έχει σχέση με το βάρος , όσο με την στοιβαρότητα και την σκληρότητα των ΓκΖύΛων αλλά και των μεταλικών μερών. Μια σοβαρή επέμβαση στο AANJ neck joint μπορει να κάνει και την βλακωδέστερη ινδονησιακή Ibanez ... να παίζει ... gary moore και bonamasa, να κελαϊδά απο sustain. Δηλαδή πιστεύω περισσότερο οτι η έλλειψη sustain ειναι παθολογικό φαινόμενο που χρήζει διόρθωσης, παρά το οτι το μακρύ sustain οτι ειναι σπάνιο και δυσεύρετο χαρακτηριστικό και άρα ακριβοπληρωμένο χαρακτηριστικό.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

6 ώρες πριν, Κβαντική Διεμπλοκή είπε

Εγώ μεταξύ μια φτηνής squier που αγόρασα 50 ευρώ και μιας usa fender ,δεν βλέπω καμία διαφορά στον ήχο τους.Και πως θα μπορούσε άλλωστε.

Λογικό, ένας επαγγελματίας θα μπορούσε να βρει και θα διάλεγε την ούσα. 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

8 ώρες πριν, Τραμπαρίφας είπε

Λογικό, ένας επαγγελματίας θα μπορούσε να βρει και θα διάλεγε την ούσα. 

 

Σωστά.Προσεχε το φινίρισμα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

9 ώρες πριν, rgxinap είπε

..............Μια σοβαρή επέμβαση στο AANJ neck joint μπορει να κάνει και την βλακωδέστερη ινδονησιακή Ibanez ... να παίζει ... gary moore και bonamasa, να κελαϊδά απο sustain. 

 

Επειδη εχω θεμα, για δωσε πληροφοριες.

Πρώην VARTANIS 🙂

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

7 hours ago, Vartanis said:

 

Επειδη εχω θεμα, για δωσε πληροφοριες.

 

ειχα/εχω μια παροιμιώδη πλεον ibanez uv70p (vai-signature universe 7-string Indonesian), η οποία έκανε τότε σταθερά 1400 ΕΥΡΩ, και σε κάποια φάση έπεσε η τιμή - μάλλον αυτού του κομματιού- στα 850, στον Thomann πάντα εννοείται, ο βλάξ τσίμπησα και την χτύπησα, και έκτοτε τραβιόμουν 2 χρόνια να την φέρω στα ίσια.  Η κιθάρα στο neck joint ειχε πολυ μα πολύ κακή συναρμολόγηση, ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς ποιο ήταν το πρώτο βασικό λάθος του εργοστασίου που επέφερε και τα υπόλοιπα (κακη σταθερότητα του μπράτσου, μπράτσο να χώνεται κάποια χιλιοστα μεσα στο σωμα και να σπρώχνει τον neck pup προς τα πάνω, sustain πολυ κακό, ιδίως στα τελευταία τάστα ήταν γύρω στα 2 secs).

Μερικές εικασίες ήταν : πολυ λεπτές βίδες, πολύ μαλακό basswood που υποχωρούσε/συμπιεζόταν εύκολα, μαλακό maple ή walnut, μακρές βίδεςπου τερμάτιζαν πριν σφίξουν το συμπλεγμα neck heel pocket - neck heel σε ένα σώμα (ή μαλλον σε σώμα ένα χαχαχα).

Σε μια πρώτη απόπειρα ο Μίμης στον Χολαργό μου έβαλε καβίλιες απο rosewood. Κρατησε για ένα χρόνο, αλλά με τα πολλά dives και κυρίως με τα pull ups, το όλο συστημα ξαναυποχώρησε. Οπότε γίνεται η 2η απόπειρα απο τον Μίμη, όπου και απέδειξε οτι είναι Μάστορας με Μ κεφαλαίο. Ο τύπος ενίσχυσε το τελικό maple στην άκρη, έβαλε (maple) καβίλιες στο basswood, (που θα έπρεπε να κάνει η Ibanez σε ΚΑΘΕ basswood body floating trem κιθάρα της), και έκανε κοινό πάσο (σπείρες) σε καβίλεςτου σωματος και στο neck heel. Αποτέλεσμα απίστετο. Μετά απο 4 χρόνια η κιθάρα δεν έχει χάσει κιχ απο κουρδισμα, έχει αφθονο sustain, δεν κουνιέται καθόλου στο σημέιο του δεσίματος του heel joint. Με λίγα λογια : αποτελεί σίγουρο keeper!

Επεξεργασμένο από rgxinap
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επειδη δεν το εχω με τις ορολογιες,σε εχασα.🤔

1.neck joint

2.neck pup

3.μαλακό basswood

4.μαλακό maple ή walnut

5.neck heel

6.heel joint

7.έβαλε (maple) καβίλιες στο basswood

 

Αγνωστες λεξεις και εννοιες.

 

Μου λειπει το μακρυ σαστειν που αναφερεις.

Εχω μια Ibanez RG507 made in Japan του 1990 περιπου.

Πρώην VARTANIS 🙂

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου