Developing Practice Material

[pipityri]

Αγαπητοί φίλοι, με αφορμή το line του Matteo Mancuso που ανέβασα πρόσφατα, παρουσιάζω εδώ μία βήμα προς βήμα μεθοδολογία για το πως μπορεί κανείς να εξάγει υλικό για μελέτη τεχνικής και vocabylary από licks και lines που μαθαίνει-ώστε, τελικά, να μαθαίνει ΑΠΟ αυτά και να αποφύγει απλά να παπαγαλίζει τις φράσεις των άλλων. Το υλικό που προκύπτει με αυτόν τον τρόπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με αμέτρητους τρόπους,σύμφωνα με τα γούστα και κέφια του καθενός.

 Χρησιμοποιώ σαν παράδειγμα τα δύο πρώτα μέτρα από το line του Matteo. Στο αρχείο που επισυνάπτω θα βρείτε σε tab και μουσική σημειογραφία πως το συγκεκριμένο απόσπασμα αναλύεται σε μικρά τμήματα, πως το καθένα μπορεί να μελετηθεί ξεχωριστά και πως μπορούν τελικά να επανασυντεθούν ενώ στο μεταξύ προάγουν την κατανόηση τόσο του υλικού όσο και του οργάνου. 

 

 Ακολουθούν μερικές επεξηγήσεις.  Χρησιμοποιώ την αρίθμηση  μέτρων και σελίδων για ευκολία.

 

-Μέτρο 1...οι πρώτες 8 νότες του  line είναι ένα arp Cm7, με το F σαν περαστική νότα. 

-Μέτρα 2-9...η θέση του arp που έχει χρησιμοποιηθεί, αρχικά σε Cm7 και αμέσως μετά σε όλες τις βαθμίδες της σκάλας (ΑbMajor). Θα προσέξετε πως το fingering μεταφέρεται οριζόντια στην ταστιέρα, διατηρώντας την γεωμετρία του πρωτότυπου. Αυτό ισχύει και για την συνέχεια και τα οφέλη είναι πολλαπλά.

-Μέτρα 11-15...ολόκληρο το τμήμα του πρωτότυπου μεταφέρεται σε κάθε βαθμίδα της σκάλας, δίνοντας 6 ακόμα παραλλαγές.

Από δω και στο εξής κάθε ομάδα τεσσάρων 16ων του υπό εξέταση παραδείγματος αποτελεί ένα δομικό υλικό με ξεκάθαρη ταυτότητα.

-Μέτρα 17-23....arp Gm7b5, μεταφέρεται-με το ίδιο fingering- σε όλες τις βαθμίδες.

-Μέτρο 24....στο προηγούμενο προστίθεται ένα chromatic fragment.

-Μέτρα 25-31...και μεταφέρεται σε όλες τις βαθμίδες.Η χρωματική νότα, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μπει και σε άλλο σημείο-εδώ πρόκειται για προσωπική επιλογή, κάτι που πρέπει να υπάρχει συνεχώς.

-Μέτρο 33...ακόμα ένα arp, με άλλο fingering (τμήμα του arp στην αρχή του line)

-Μέτρα 34-39....σε όλες τις βαθμίδες.

-Μέτρο 41...στο προηγούμενο προστίθεται ακόμα ένα χρωματικό fragment και...

-Μέτρα 42-47....μεταφέρεται.

Από το μέτρο 49, τα δύο προηγούμενα ενώνονται και μεταφέρονται σε όλες τις βαθμίδες.

Το επόμενο τμήμα του line αποτελείται από δύο διαφορετικά structures, πρόκειται για triads συν μία νότα. Το πρώτο  είναι το κλασικό 1-2-3-5 (δηλαδή προσθέτει σαν περαστική ανάμεσα στις νότες του ακόρντου την 2η βαθμίδα) κάτι που χρησιμοποίησε κατά κόρον ο Coltrane(Giant Steps κλπ). Το δεύτερο είναι το 1-3-4-5 που εδώ παρουσιάζεται στην μετάθεση 3-4-5-1. O Matteo παίζει την τελευταία νότα στο τάστο 16 της B, προφανώς για να ενώσει με αυτό που ακολουθεί. Εδώ την έχω στο 11 της E.

Από το τέλος της σελίδας 3 μέχρι το μέτρο 73, αυτά τα δύο μεταφέρονται το καθένα ξεχωριστά.

-Μέτρο 76...Όλα τα προηγούμενα ενώνονται ξανά στο αρχικό line που αυτή τη φορά μεταφέρεται σαν non stop sequense σε όλες τις βαθμίδες.  Λογικά, κάποιος θα παίξει το τελευταίο μέτρο στην αρχή, προτίμησα να ξεκινάω κάθε βήμα με το πρωτότυπο για λόγους ευκρίνειας.

 

Όλα τα παραπάνω είναι κάποιες από τις πιθανότητες. Υλικό μπορεί να μεταφερθεί σε άλλα string sets, σε άλλου τύπου σκάλες και φυσικά μπορεί/πρέπει να συνδυαστεί με άλλο υλικό από άλλες πηγές ή που ήδη έχει κανείς στα χέρια του.

 

Ελπίζω να το βρείτε χρήσιμο. Αν όχι, θα σας στα ζαλίσω μέχρι να καταλάβετε.

 

Developing Practice Material.pdf

[BillTrantos]

Πολύ καλή ανάλυση, βοηθά και λιγότερο advanced παίκτες να καταλάβουν προχωρημένα πράγματα.

 

Το βασικότερο νομίζω όμως είναι στο βήμα πριν από αυτά.

 

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι άλλο πράγμα είναι παίζω, άλλο μελετάω. Αυτό που περιγράφεις είναι μελέτη, ιδανικά παίρνεις ένα ένα τα μέτρα, τα παίζεις αργά, moderate, γρήγορα, μετά παίζεις το επόμενο μόνο του, μετά τα κολλάς, κλπ.

 

Οι περισσότεροι παίρνουμε ένα tab και το πάμε τσάτρα πάτρα, απλά να ψιλομοιάζει το γενικότερο feel. Δε μαθαίνεται έτσι η κιθάρα, τουλάχιστον στα επίπεδα του Matteo.

Επεξεργασμένο 12 Οκτωβρίου 2020 από BillTrantos

[dimsonic]

Πιστεύω ότι για να μπορεί κάποιος να ανταποκριθεί στο επίπεδο του Mateo ή έστω κάπου εκεί είναι να γνωρίζει ικανοποιητικά την θεωρία, να γνωρίζει που κινείται το κάθε κομμάτι (διαδοχή ακόρντων) και να τα γνωρίζει καλά σε όλες τις θέσεις στο όργανο.

Απο κει και πέρα, φαντασία για να τα συνδυάσεις ως παίκτης, εξάσκηση ώστε να σε υπακούνε τα δάχτυλα σε real time και εμπειρία για να μπορείς να τα συνδυάσεις αλληλοεπιδρώντας πάνω σ αυτά που παίζουν οι υπόλοιποι στην ορχήστρα.

Με λίγα λόγια για όλους εμάς, πιάσε τ αυγό και πήγαινέ το στον μπαρμπέρη (γιατί οι περισσότεροι απο μας ούτε να το κουρέψουμε δεν μπορούμε)

[pipityri]

Η συγκεκριμένη μεθοδολογία μπορεί να είναι χρήσιμη για όλους, ανεξάρτητα από το στυλ ή το επίπεδο. Επιπλέον δίνει την δυνατότητα να αναπτύξει κανείς υλικό που μοντάρει μόνος του  και έτσι να μελετάει πάνω σε πράγματα που είναι "δικά του"-με όσα εισαγωγικά θέλετε ή χωρίς. Το υλικό μπορεί να είναι απλό ή πολύπλοκο, δεν έχει σημασία. Βέβαια, προυποθέτει αυτό που είπε ο @BillTrantos, δηλαδή να θέλει όντως κάποιος να κάτσει να το κάνει.

 Διάλεξα το συγκεκριμένο απόσπασμα, γιατί είναι μέσα στα ενδιαφέροντα μου αλλά και γιατί ταυτόχρονα τα δομικά του στοιχεία είναι οικουμενικής χρήσης-για παράδειγμα, το 1-2-3-5 είναι στην πραγματικότητα τμήμα πεντατονικής.

  Σχετικά το υψηλό επίπεδο των παιχτών που θαυμάζουμε, σαφώς και είναι μέσα στις δυνατότητες μας, εφόσον κάνουμε αυτό που έκαναν και οι ίδιοι. Πως νομίζετε πως μαζεύονται οι περιβόητες 10.000 ώρες? Επιπλέον, όπως υπονοεί και ο @dimsonic πρέπει κανείς να δοκιμάζεται στο ρεπερτόριο του στυλ που τον ενδιαφέρει. Ανέβηκε ένα κλιπ, για παράδειγμα, του νεαρότερου Matteo να παίζει το Technical Difficulties του Gilbert. Ενα κομμάτι αναφοράς, το οποίο και σκίζει. Δεν θα εκπλαγώ αν δω κάποιο αντίστοιχο με το Giant Steps ή το Coundown.

[BillTrantos]

2 ώρες πριν, dimsonic είπε

Πιστεύω ότι για να μπορεί κάποιος να ανταποκριθεί στο επίπεδο του Mateo ή έστω κάπου εκεί είναι να γνωρίζει ικανοποιητικά την θεωρία, να γνωρίζει που κινείται το κάθε κομμάτι (διαδοχή ακόρντων) και να τα γνωρίζει καλά σε όλες τις θέσεις στο όργανο.

Απο κει και πέρα, φαντασία για να τα συνδυάσεις ως παίκτης, εξάσκηση ώστε να σε υπακούνε τα δάχτυλα σε real time και εμπειρία για να μπορείς να τα συνδυάσεις αλληλοεπιδρώντας πάνω σ αυτά που παίζουν οι υπόλοιποι στην ορχήστρα.

Με λίγα λόγια για όλους εμάς, πιάσε τ αυγό και πήγαινέ το στον μπαρμπέρη (γιατί οι περισσότεροι απο μας ούτε να το κουρέψουμε δεν μπορούμε)

 

Συμφωνώ για τη θεωρία.

 

Σχετικά με όλα τα υπόλοιπα, από κάπου πρέπει να αρχίσει κάποιος και το να μάθει να μελετάει σωστά για μένα είναι το βασικότερο, είτε ο στόχος είναι να παίξει jazz, είτε country, είτε progressive death metal.

Επεξεργασμένο 12 Οκτωβρίου 2020 από BillTrantos

[dimsonic]

Η θεωρία είναι καλή, αλλά δεν φτάνει από μόνη της.

Θέλει μεγάλη εξάσκηση και αλληλεπίδραση με άλλους μουσικούς, χώρια βέβαια το αυτί.

Αυτά που πρότεινα εγώ είναι ένας πρόχειρος μπούσουλας αν τα τρία παραπάνω χωλαίνουν, έστω και λίγο.

 

[fusiongtr]

Να, αυτά μου κάνετε, και έπιασα κιθάρα από τον Απρίλιο.

Δέκα λεπτά τώρα ψάχνω να θυμηθώ πώς είναι η μινόρε πεντατονική.

Για το ΛΑ μινόρε αν μπορείτε καμιά βοήθεια, έσπασα το κεφάλι μου αλλά τίποτα.

 

Τίποτα σχηματάκια (αυτά με τα κουτάκια και τις τελίτσες) ευπρόσδεκτα.

[dimsonic]

7 minutes ago, fusiongtr said:

Τίποτα σχηματάκια (αυτά με τα κουτάκια και τις τελίτσες) ευπρόσδεκτα.

 

 

ελα ρε, έχει ταμπς.

Πιό τυφλοσούρτης δεν...

[fusiongtr]

1 minute ago, dimsonic said:

 

 

ελα ρε, έχει ταμπς.

Πιό τυφλοσούρτης δεν...

 

Για το ΛΑ μινόρε μίλαγα .....

[dimsonic]

2 minutes ago, fusiongtr said:

 

Για το ΛΑ μινόρε μίλαγα .....

 

 

οπως λέει ο Σαββόπουλος, εδώ ο μουσικός σηκώνει τα χέρια !