Ξεκινώντας το πιάνο

[Delahunts]

Εδώ και έξι μήνες σκέφτομαι σοβαρά να ξεκινήσω πιάνο. Το μόνο που έχω κάνει από μουσική, είναι ένα χρόνο κλασσικής κιθάρας με δάσκαλο, μαθήματα τα οποία δεν μου άρεσαν. Ωστόσο ήμουν καλός μέχρι το σημείο που έφτασα, τα παίρνω εύκολα. Δεν ξέρω από νότες τίποτα (κιθάρα παίζαμε με συγχωρδίες και υποτίθεται θα μάθαινα νότες αργότερα).

 

Δεν ξέρω πότε και πως θα ανοίξουν οι μουσικές σχολές, αλλά σκέφτομαι σοβαρά να αγοράσω ένα πιάνο και να αρχίσω μόνος μου. Στο οικονομικό δεν υπάρχει πρόβλημα, όρεξη υπάρχει μεγάλη. Και δεν θέλω απλά να παίζω τραγουδάκια, έχω ψηλά τον πήχη, θέλω και Chopin, σε δέκα χρόνια, ίσως...

 

Εσείς θα ξέρετε. Πόσο μπορείς να μάθεις μόνο σου πιάνο και νότες; 

[gkourmoul1]

short version:

Βρες ένα δάσκαλο να ξεκινήσεις, διότι μονος σου δεν θα καταφέρεις και πολλά

 

 

long version: 

Μόνος σου μην το επιχειρήσεις. Είναι τόσο πολύπλοκη η εκμάθηση ενός οργάνου, που θα βαρεθείς και θα τα βροντήξεις.

Βρες έναν δάσκαλο, εξήγησέ του ακριβώς τις στόχο έχεις, και άσε τον να ασχοληθεί εκείνος με το πρόγραμμα εκμάθησης. Το πιάνο δεν είναι μια κιθαρίτσα που μαθαίνουμε μόνοι μας τρία ακόρντα και παίζουμε το μισό ελληνικό ρεπερτόριο. Δεν θα ξέρεις από που να αρχίσεις και από που να τελειώθεις, με αποτέλεσμα να μπλοκάρεις. Και εάν κατάφερνες να προχωρήσεις μόνος σου, με καποιον τρόπο, με τον δάσκαλο θα καλύπτες την ίδια πρόοδο στο 1/10 του χρόνου. Σε κάθε μαθημα θα βλέπεις άμεσα την βελτίωση. 

 

Όσον αφορά για τον πήχη και το πόσο ψηλά τον έχεις, σε συμβουλεύω ποτέ να μη λες ποτέ. Μπορεί να βάλεις τώρα στόχο να παίζεις Σοπέν, αλλά στη πορεία να ανακαλύψεις ότι δεν σου αρκεί αυτό. Ίσως να μη σου φαίνεται δημιουργικό το να διαβάζεις και να παίζεις κάτι που έχει γράψει καποιος άλλος. Ίσως αλλάξεις ρότα στην πορεία και αποφασίσεις να γίνεις πιο δημιουργικός με τη μουσική, με το να συνθέτεις κάτι δικό σου. Και αυτή η ανάγκη πιθανόν να δημιουργηθεί μόλις είσαι σε θέση να συνθέσεις κάτι δικό σου. Ή μπορεί να γίνεις ροκάς και να το ρίξεις στα πλήκτρα με κάνα γκρουπ, και να σας την πέφτουν τα κοριτσάκια. Για να γίνουν αυτά, όμως, πρέπει να βάλεις στόχο τον Σοπέν. Από εκεί ξεκινάς, βήμα βήμα με νότες, με κλίμακες, με ασκήσεις για τα δάκτυλα κλπ. Και στην πορεία θα δεις ότι θα αναθεωρείς συχνά τους στόχους σου, ακριβώς όπως γίνεται και με τη ζωή. Ανακαλύπτεις που είσαι δυνατός και έχεις έφεση, και αναπροσαρμόζεις τα σχέδια που κάνεις.

 

Άρα πάρε πιάνο (ηλεκτρικό πιάνο είναι μια λύση) να ξεκινήσεις να ζεις μαζί του, και με την πρώτη ευκαιρία βρες ένα δάσκαλο να σε αναλάβει με τα βασικά. Μετά θα πάρεις τον δρόμο σου.

[Alex Raptakis]

Ο Γιώργος το έθεσε πολύ καλά.

 

Δυστυχώς το πιάνο είναι ένα όργανο αρκετά πολύπλοκο, καθώς αντιπροσωπεύει πλήρως όλη την εξέλιξη της Δυτικής μουσικής θεωρίας, από το 1400 μέχρι και σήμερα. Για να φτάσεις μακριά χρειάζεται να γνωρίζεις ακόμα και προχωριμένη αρμονία (και άλλα κομμάτια μουσικής θεωρίας, όπως φούγκα και αντίστιξη).

 

Ναι, μπορείς να μάθεις να παίζεις pop τραγούδια χωρίς να ξέρεις νότες, μαθαίνοντας ίσως κάποιες συγχωρδίες "στα τυφλά", αλλά δε θα οδηγήσει πουθενά.

 

Μπορώ να σου πω πώς ήταν όταν κάναμε πιάνο στο σχολίο.
- Καταρχάς ξέραμε ήδη να διαβάζουμε νότες γιατί κάναμε επιπλέον μαθήματα μουσικής θεωρίας.
- Ο καθηγητής σου έδειχνε πρώτα το πώς πρέπει να κάθεσαι, ποια είναι η σωστή στάση του σώματος, και των χεριών.
- Μάθενες πάντα πρώτα την κλίμακα Ντο μείζων (μόνο τα άσπρα πλήκτρα), κάθε χέρι ξεχωριστά. Πρώτα μια οκτάβα και μετά μέχρι δύο. Πολύ αργότερα σε έβαζε να προσπαθήσεις με τα 2 χέρια.
- Αφού νιώσεις μια άνεση με το ένα χέρι, ξεκινάς ασκήσεις και μικρά τραγουδάκια με το ένα χέρι. Θυμάμαι είχαμε αυτό το βιβλίο:

Μπορεί να "φαίνονται" παιδικά, αλλά μεχρι το τέλος του δεύτερου τεύχους, νομίζω ότι σίγουρα θα υπάρχει άνεση.
 

Από εκεί και πέρα ο κάθε καθηγητής θα πρότεινε κάποια πιο εξειδικεύμένα βιβλία, ανάλογα το πόσο άνετα αισθανόσουν.
Θυμάμαι πολύ καλά αυτά τα δύο βιβλία, αλλά άλλα παιδιά είχαν διαφορετικά, ανάλογα την πρόοδό τους.

 

Όλα αυτά ήταν το κάπου στο 2004 βέβαια. Μάλλον θα υπάρχουν πλέον διαφορετικά και ίσως πιο εξειδικευμένα βιβλία. Αλλά, όλα αυτά, τα κανόνιζε κάποιος καθηγητής, που ήξερε, έβλεπε και έκρινε ανάλογα.

 

Το πιάνο είναι φανταστικό όργανο, και εγώ προσωπικά ζηλεύω όλους όσους είναι fluent σε αυτό. Εγώ είμαι μέτριος και μετανιώνω που δεν πιέστικα αρκετά για να γίνω καλύτερος.
 

[fusiongtr]

Ενώ συμφωνώ με το πνεύμα των παιδιών από πάνω, διαφωνώ σε κάποια σχόλια που γράφτηκαν και θέλω να γράψω την γνώμη μου.

Έχω όμως και κάποιους προβληματισμούς για σένα που θέλεις να ξεκινήσεις.

Δηλαδή ....

 

11 hours ago, Delahunts said:

1. ένα χρόνο κλασσικής κιθάρας με δάσκαλο, μαθήματα τα οποία δεν μου άρεσαν.

 

2. Και δεν θέλω απλά να παίζω τραγουδάκια, έχω ψηλά τον πήχη, θέλω και Chopin, σε δέκα χρόνια, ίσως...

 

1. Αν δεν σου άρεσε η κλασσική κιθάρα, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα σου αρέσει το κλασσικό πιάνο?

 

2. Ακούς Chopin, και σχετικά πράγματα, ή απλά θεωρείς ότι φτάνοντας εκεί θα έχεις πετύχει κάτι?

Το κίνητρο δηλαδή είναι ο στόχος, ή το ότι σου αρέσει να το κάνεις αυτό (να παίζεις Chopin)?

Γιατί αν σου αρέσει ο Chopin, μπορείς να παίξεις και με κλασσική κιθάρα, που όμως τα μαθήματα γι' αυτήν δεν σου άρεσαν.

 

Σκέψου το λίγο καλύτερα.

Δεν προσπαθώ να σε αποθαρρύνω, ίσα ίσα, προσπαθώ να σε κάνω να συγκεκριμενοποιήσεις αυτό που πραγματικά θέλεις.

 

 

10 hours ago, gkourmoul1 said:

Το πιάνο δεν είναι μια κιθαρίτσα που μαθαίνουμε μόνοι μας τρία ακόρντα και παίζουμε το μισό ελληνικό ρεπερτόριο. Δεν θα ξέρεις από που να αρχίσεις και από που να τελειώθεις, με αποτέλεσμα να μπλοκάρεις.

 

Εδώ διαφωνώ.

Αν στην κιθάρα μπορεί κάποιος να μάθει να παίζει "τρία ακκόρντα", μπορεί και στο πιάνο, και πιο εύκολα μάλιστα, για τον απλούστατο λόγο ότι στο πιάνο όλα είναι μπροστά του, και μάλιστα στην σειρά.

Δεν υπάρχουν οι ιδιαιτερότητες της κιθάρας στην μηχανική του οργάνου.

 

 

1 hour ago, Alex Raptakis said:

1. Δυστυχώς το πιάνο είναι ένα όργανο αρκετά πολύπλοκο, καθώς αντιπροσωπεύει πλήρως όλη την εξέλιξη της Δυτικής μουσικής θεωρίας, από το 1400 μέχρι και σήμερα.

 

2. Για να φτάσεις μακριά χρειάζεται να γνωρίζεις ακόμα και προχωριμένη αρμονία (και άλλα κομμάτια μουσικής θεωρίας, όπως φούγκα και αντίστιξη).

 

3. Ναι, μπορείς να μάθεις να παίζεις pop τραγούδια χωρίς να ξέρεις νότες, μαθαίνοντας ίσως κάποιες συγχωρδίες "στα τυφλά", αλλά δε θα οδηγήσει πουθενά.

 

 

 

Κι εδώ διαφωνώ.

 

1. Θεωρώ το πιάνο, ένα από τα πιο "εύκολα" (δεν υπάρχουν εύκολα βέβαια, γι' αυτό και έβαλα εισαγωγικά στην λέξη) όργανα από την άποψη της αντίληψης.

Εύκολα δηλαδή καταλαβαίνεις τι συμβαίνει, όλα είναι στην σειρά.

Γι' αυτό και αντιπροσωπεύει την εξέλιξη της κλασσικής μουσικής, γιατί είναι το πιο ικανό και απλό στην σύλληψη εργαλείο για την αποτύπωση και δημιουργία μουσικής.

 

2. Το αντίθετο συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Για να μάθεις δηλαδή προχωρημένη αρμονία, πρέπει να μπορείς να παίζεις πιάνο τουλάχιστον σε ικανό βαθμό.

Το ίδιο και για να προχωρήσεις σε φούγκα, κλπ.

 

3. Γιατί να μην τον οδηγήσει πουθενά (αν αυτό ήθελε βέβαια)?

Το ίδιο γίνεται στην κιθάρα.

Αν θέλεις να μάθεις τραγουδάκια, θα τα μάθεις.

Αν θέλεις να προχωρήσεις περισσότερο, πρέπει να στρώσεις πωπό, όπως γίνεται με τα πάντα.

 

 

Ξαναλέω ότι συμφωνώ με το πνεύμα των ποστ σας παιδιά.

Απλά ήθελα να θίξω δυο τρία πραγματάκια με τα οποία εγώ προσωπικά διαφωνώ.

[gkourmoul1]

Συμφωνώ. Το πιάνο είναι αρκετά πιο εύκολο από την κιθάρα σε πολλούς τομείς, και ειδικά στα ακόρντα. Υπάρχουν κομμάτι που με το πιάνο με συνοδεύω πολύ άνετα (πχ My way), ενώ με την κιθάρα δεν μπορώ να πιάσω τα μισά ακόρντα, καθώς τα θεωρώ δύσκολα και δεν ασχολούμαι ώστε να γίνουν εύκολα. Και είμαι και "κιθαρίστας", υποτίθεται. Είναι, επίσης, πιο εύκολο να παίξεις μια ολοκληρωμένη μελωδία, με συνοδεία ακόρντων, και να ακουστεί σωστά. Άντε κάνε τα αυτά με την κλασική.

Υπάρχουν, βέβαια, και κάποιες ποιοτικές διαφορές. Είναι, για παράδειγμα, άλλο πράγμα να πιάνεις το ακόρντο και άλλο πράγμα να μπορέσεις να παίξεις ρυθμικά σε ένα κομμάτι, και να ακουστεί ωραία. Εκεί είναι ευκολότερη η κιθάρα.

 

Το σχόλιο μου είχε στοχο, όχι να δείξει τις διαφορές ανάμεσα στα δυο όργανα, αλλά να δείξω στο φίλο ότι η διαδικασία εκμάθησης από το μηδέν θέλει δάσκαλο, διότι το  να μπορεί να παίζει fluently κλασικά κομμάτι από Σοπέν δεν είναι τρια ακορντα στην κιθάρα. Το "κιθάρα" το έβαλα τυχαία εκεί...

[Delahunts]

1) Στην κλασσική κιθάρα δεν έπαιζα κλασσική μουσική, μόνο ελληνικές μπαλάντες. Προφανώς τότε δεν μ' άρεσαν τα τραγούδια, καθώς δεν ακούω ελληνικά, όπως δεν μ' άρεσε τελικά ούτε και η κιθάρα. Ωστόσο αυτό το έμαθα αφού δοκίμασα. Έτσι και με το πιάνο, θέλω να δοκιμάσω.

 

2) Μ' αρέσει να ακούω κλασσική μουσική και να βλέπω κόσμο να παίζει κλασσική μουσική. Θα μου άρεσε πολύ και μόνος μου να παίζω κλασσική, και Chopin και Tchaikovsky και απ΄ όλα. Είναι κάτι που ακούω και μ' αρέσει.

 

Βεβαίως θέλω, με τον καιρό, να παίζω και τα αγαπημένα μου τραγούδια. Δεν θέλω να κάνω κονσέρτα, πως λέγονται. 

[fusiongtr]

50 minutes ago, gkourmoul1 said:

Το σχόλιο μου είχε στοχο, όχι να δείξει τις διαφορές ανάμεσα στα δυο όργανα, αλλά να δείξω στο φίλο ότι η διαδικασία εκμάθησης από το μηδέν θέλει δάσκαλο, διότι το  να μπορεί να παίζει fluently κλασικά κομμάτι από Σοπέν δεν είναι τρια ακορντα στην κιθάρα. Το "κιθάρα" το έβαλα τυχαία εκεί...

 

Ναι βρε, το κατάλαβα.

[Sami Amiris]

Θέλει προσοχή,

Ναι, το πιάνο είναι εύκολο να ξεκινήσεις, αλλά έχει μακράν την πιο δύσκολη παρτιτούρα από όλα τα άλλα όργανα. όσον αφορά την πολυπλοκότητα, πολυρυθμικότητα κτλ. Ολόκληρες ορχήστρες γίνονται reduced σε δύο πιάνα, ή με κάποια δουλειά, ακόμη και σε ένα. Οπότε ναι μεν πατάς πλήκτρο και παίζει, αλλά για να φτάσεις να παίζεις σπουδές του Ligeti ο δρόμος είναι τεράστιος και πολύ τραχύς.

To κύριο πρόβλημα όταν μαθαίνεις κάτι μόνος σου είναι ότι δεν έχεις feedback για το πότε κάνεις λάθος. Και στο πιάνο υπάρχουν αρκετές σωστές μέθοδοι για κάτι που να είναι εντελώς λάθος για κάτι άλλο. Παίζει τεράστιο ρόλο το μέγεθος χεριού, το ύψος που κάθεσαι, το ρεπερτόριο που θα παίξεις, ο ήχος που θέλεις να βγάλεις κτλ. Το σημαντικότερο: ο δάσκαλος να είναι ο ίδιος ενεργός σαν πιανίστας, ή να υπήρξε ενεργός. Να σου λέει πράξη, όχι θεωρητικολογίες όσον αφορά το παίξιμο - δε μιλάω για πραγματική μουσική θεωρία εδώ, μιλάω για το πως θα παίξεις κάτι. Ο δάσκαλος πρέπει να έχει παίξει το έργο ή τουλάχιστον άλλα αντίστοιχης ή μεγαλύτερης δυσκολίας ώστε να μπορεί να το παίξει αν κάτσει, ώστε να σε συμβουλεύσει για το πως θα ξεπεράσεις τις δικές σου δυσκολίες σε αυτό, και να έχει αρκετή πείρα από διδασκαλία για να καταλαβαίνει τα μεγέθη χεριών, θέσεις που κάθεται κάποιος, τρόπους παραγωγής ήχου, τις διάφορες τεχνικές σχολές στο πιάνο κτλ. Όλα αυτά είναι δουλειά του δασκάλου, όχι δική σου. Άρα θες δάσκαλο που να ξέρει τι του γίνεται, αλλιώς πετάς τα λεφτά σου και το χρόνο σου χωρίς λόγο.

 

Αν θέλεις πραγματικά καλούς δασκάλους, που θα έχουν όμως και απαιτήσεις, μου στέλνεις μνμ και σου λέω κάποιους που ξέρω. Φυσικά, δεν είναι μόνον αυτοί, απλώς αυτούς ξέρω εγώ...

[Alex Raptakis]

Εγώ ήθελα να τονίσω οτι το πιάνο είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη θεωρία της μουσικής, και λάθος μου που το έθεσα μονόμπαντα, έχει δίκιο ο@fusiongtr
 

Το πιάνο το θεωρώ δύσκολο γιατί δεν υπάρχουν τα patterns που υπάρχουν πχ στην κιθάρα. Παίζεις με 10 δάχτυλα + πόδια, έχει το μεγαλύτερο range σε νότες, και έχει και πολύ μεγάλο dynamic range. Φυσικά κάθε όργανο έχει τη δυσκολία του, και σίγουρα κάποιοι τα καταφέρνουν καλύτερα σε ένα όργανο από κάποιο άλλο.

 

Ολοι νομίζω όμως συμφωνούμε στο ότι χρειάζεται οπωσδήποτε καθηγητής.

[Superfunk]

3 ώρες πριν, Delahunts είπε

Θα μου άρεσε πολύ και μόνος μου να παίζω κλασσική

 

Ωδείο και δάσκαλο ΧΘΕΣ.