Πόσο σημαντικό είναι να ακούει ο/η σύντροφός σας το ίδιο είδος μουσικής?

[Άγιος 167]

Εγώ τη γυναίκα την θέλω χαζή, τουλάχιστον πιο χαζή από 'μενα, μια τέτοια γυναίκα θα ακούσει ότι ακούω και εγώ, μαζί με όλα τα άλλα πράγματα που υιοθετήσει σπαταλώντας το χρόνο της μαζί μου

[fusiongtr 5.341]

Να αναφέρω εδώ ένα περιστατικό από τον έγγαμο βίο μου.

Η γυναίκα μου όταν είχε να ξυπνήσει το πρωί, είχε την τάση να κλείνει το ξυπνητήρι και να την ξαναπαίρνει ο ύπνος, με αποτέλεσμα να τρέχει σαν την παλαβή μετά για να προλάβει να πάει στην δουλειά της.

Για να την βοηθήσω λοιπόν, ρύθμισα τον χρονοδιακόπτη του στερεοφωνικού που ήταν στο σαλόνι, έτσι ώστε να ανοίγει το ραδιόφωνο σε "σεβαστή" ένταση όταν ήταν να ξυπνήσει, έτσι ώστε να πρέπει να σηκωθεί από το κρεβάτι, οπότε ξυπνούσε αναγκαστικά.

 

Μετά από κανα-δύο μέρες, ξύπνησε και ήρθε στο σαλόνι λέγοντάς μου ότι δεν αισθανόταν καλά.

Όταν την ρώτησα τι έχει, μου είπε ότι δεν ήξερε, να την παρατήσω ήσυχη, ξαναπήγε στο δωμάτιο να πιεί καφέ και να συνέρθει.

Από εκείνη την στιγμή και μετά, σχεδόν κάθε μέρα, η ίδια ιστορία.

 

Ξυπνούσε μέσα στα νεύρα, και δεν αισθανόταν καλά.

 

Κάποια μέρα είχα ήδη βγει όταν ξύπνησε και δεν την είδα.

Το βράδυ, όταν την ρώτησα πώς ξύπνησε το πρωί (είχα πραγματικά ανησυχήσει πολύ με αυτό που συνέβαινε), μου είπε ότι ξύπνησε μια χαρά.

Μετά με κοίταξε θυμωμένη, και μου είπε ότι κατάλαβε τι συνέβαινε, και ότι εγώ έφταιγα για όλα αυτά.

 

"Ξέρεις τι είναι να ξυπνάς και να τσιρίζουν καραμούζες μέσ' τα αυτιά σου?

Απορώ πώς το άντεξα αυτό τόσες μέρες, έπαθαν τα νεύρα μου", μου είπε.

 

Βλέπετε, το ραδιόφωνο στο σπίτι ήταν μόνιμα στον Jazz fm.

Με αυτό τον σταθμό ξυπνούσε κάθε μέρα ....

 

 

[LK 1.189]

3 ώρες πριν, Πίκος Απίκος είπε

Ωραίο θέμα. Θα ήταν πιο ενδιαφέρον όμως αν έλεγε "ο ένας ψηφίζει αριστερά και ο άλλος δεξιά". 

Αυτό είναι πάγια τακτική.

Βολεύονται με όποιον και αν είναι :P

[loucas 519]

2 ώρες πριν, Superfunk είπε

 

αυτη δεν ειναι απλα ηρωίδα αυτη ειναι η Ζινα δε γοριορ.

Φαντάσου Campale με Otmaro Ruiz και Καναδό Μπασιστα..... Αθλος.

 

[Tamtam 1.216]

Από τα 20 μας, με τις παρέες από το συγκρότηματα και τους φίλους/φίλες μας, όποτε τύχαινε να συζητάμε για μουσική, τα κορίτσια βαριόνταν. Ετσι έμαθα να μην δίνω σημασία στο τι μουσική ακούει το εκάστοτε ταίρι μου, όντας πεισμένος ότι δύσκολα θα βρεθεί κάποια να συμμεριστεί έστω και λίγο το δικό μου πάθος. Σκυλούδες και thrashμεταλούδες εξαιρούνταν λόγω ιδεολογίας  φυσικά (και οι δεύτερες εξαιρούνταν μόνο εάν επρόκειτο για κανένα one-night stand).
Ενιοτε μου βγήκε σε καλό, καθώς δεν είχα ποτέ προσδοκίες ούτε απαιτήσεις από τις φίλες μου. Το αντίθετο μάλιστα: ήταν πάντα μια ευχάριστη έκπληξη όταν κάποια με την οποία μοιραζόμουν τη ζωή μου και το κρεβάτι μου τύχαινε να ρωτήσει "τι ωραία μουσική είναι αυτή που ακούγεται! Τι είναι;"
Είτε ακουγόταν Max Richter είτε War.

Χιουμοριστικές σεκάνς:
1. Συμμαθήτρια στο σχολείο, τρίτη Λυκείου, nerd απρόσιτο γκομενικά, αλλά ωραίο κορίτσι, που δεν έχουμε μιλήσει ποτέ πριν, έρχεται να μου εκμυστηρευτεί ότι άκουσε το Piece of Mind των Iron Maiden και έχει ενθουσιαστεί. Ντρεπόταν να το πει στις φίλες της που άκουγαν ξέρω γω Bananarama και Kazagooggoo και απευθύνθηκε σε κάποιον που θεωρούσε ροκά :)

2. Πιπίνι γκρουπι, από εκείνες που ήταν ευτυχισμένες να ακολουθύν τα συγκροτηματα και να σου κουβαλάνε ξέρω γω το πιατίνι, ξυπνάει την άλλη μέρα στο σπίτι, ενώ ακούω το Goodbye & Hello άλμπουμ του Tim Buckley (συγκεκριμένα το Pleasant Street). "Τι ακούμε , ρωτάει. "Buckley" λέω εγώ βουρτσίζοντας τα δόντια. "Δεν τον ξέρω αυτόν τον δίσκο του Jeff Buckley" μου λέει σοβαρά. "Μωρό μου, είναι ο πατέρας του..."

3. Μια από τις μακροχρόνιες σχέσεις μου και πολύ αγαπημένη μου γυναίκα, είχε αποφασίσει κάποια στιγμή να μάθει μπάσο. Επαιζε ήδη κιθάρα κλασική και πιάνο. Της έδωσα ένα Ibanez McCartney μπασάκι που είχα παροπλισμένο, με στενή ταστιέρα για να μην παιδεύει από την αρχή τα χεράκια της. Τα πήγαινε καλά και κάθε φορά μου έλεγε τι της έδειχνε ο δάσκαλός της, reggae stuff και τέτοια την ενθουσίαζαν με τη ρυθμική τους στο μπάσο. Εκείνο το καλοκαίρι πριν φύγουμε για διακοπές, ο δάσκαλός της της έδωσε κάμποσα κομμάτια μαζεμένα για να τα μελετήσει το καλοκαίρι. Ερχεται στο σπίτι ενθουσιασμένη και με ρωτάει: "Αυτή την κομματάρα, το Money των Pink Floyd, το έχουμε;"

 

Επεξεργασμένο 15 Ιανουαρίου από Tamtam

[fusiongtr 5.341]

17 λεπτά πριν, Tamtam είπε

"Αυτή την κομματάρα, το Money των Pink Floyd, το έχουμε;"
 

 

Απάντησες κατάλληλα?

"Ποιο money, να σου βάλω το Johnny από thin Lizzy να γουστάρεις?"

[Tamtam 1.216]

55 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Απάντησες κατάλληλα?

"Ποιο money, να σου βάλω το Johnny από thin Lizzy να γουστάρεις?"

Είχα απαντήσει με την original version και με αυτό
 

 

[fenderiarhs 158]

Ναι πολυ σημαντικο οταν εισαι 17 και πρεπει μα κανεις προσεγγιση. Ψιτ τι μουσικη ακους;

 

Οταν ωριμασεις (οταν δηλ γινεις σα σκουμπρι) δεν εχει κ τοσο μεγαλη σημασια περαν αυτης που υποδηλωνει την πνευματικη αρτιμελεια κ κατασταση της/του συντροφου. 

[Spyros Delta 2.420]

Ακουμε και οι δυο ολα τα ειδη αρκει να ειναι καλοι οι αντιπροσωποι τους, και φυσικα αναλογα τις στιγμες μας.
Σουπερ.

[yameth 2.534]

Κι εγω να προσθέσω πως δεν θυμάμαι να μου έχει τύχει άτομο που να ενδιαφέρεται και να ασχολείται όσο εγω με την μουσική. Παρ αυτα όμως συμβιώσαμε μια χαρά με κάποιες αδιάφορες και κάποιες πιο ενδιαφερόμενες και υποστηρικτικές συντρόφους. Φυσικά δεν άκουγα Coltrane και Mountain για να χαλαρώσουμε οικογενειακώς αλλά ούτε και μου επιβλήθηκε κάτι άλλο ποτέ. Αλληλοσεβασμός μεταξύ μας λοιπόν.

Θεωρώ κι εγω δε, πως θα ήταν κόκκινη γραμμή η ασέβεια στην τέχνη μου, όπως πολύ σωστά είπε ο ez .

22 ώρες πριν, ez είπε

Στην προσωπική μου ζωή, υπήρξε εξαιρετικά σημαντικό να έχω/νοιώθω τον σεβασμό για την τέχνη μου.

(Η πρώτη φορά που χώρισα, ήταν ακριβώς -και- γι αυτόν τον λόγο.)