Προς το περιεχόμενο

Έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Παπαθανασίου


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Θέλω να πιστεύω πάντως ότι το studio του (ελπίζω να έχει προβλέψει ο ίδιος...) θα γίνει μουσείο για τις επόμενες γενιές.

Μαραθώνιος Εναλλακτική Σχολή

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το (όποιο για τον καθένα) καλλιτεχνικό μέρος της υπόστασής μας σίγουρα κουβαλάει και λίγο ή περισσότερο Βαγγέλη μέσα του. Για εμάς που μεγαλώσαμε στα 80s (και γνωρίσαμε τον Βαγγέλη ως ήδη καταξιωμένο) ήταν άλλος ένας παιδικός ήρωας, από αυτούς που έχουν κατορθώσει πράγματα στη σφαίρα του ακατόρθωτου. Ψάχνοντας προς τα πίσω βρήκαμε την ιστορία του, ακούσαμε από τους μεγαλύτερους, αργότερα ήρθε και το Internet και είδαμε / ακούσαμε πολλά περισσότερα. Μαγευτήκαμε, ονειρευτήκαμε, ταξιδέψαμε, γοητευτήκαμε από την μουσική του αλλά και από την προσωπικότητά του. 

 

Κρατώ διάφορα πράγματα από την μεγάλη του πορεία, τυχαία θα αναφέρω μερικά:

_ Για να γίνεις μεγάλος πρέπει να έχεις σίγουρα κάποια αξία

_ Για να γίνεις πολύ μεγάλος πρέπει να φύγεις έξω

_ Μπορεί να είσαι πολύ μεγάλος και παρόλα αυτά να μην σε αναγνωρίζουν

_ Η κλασική σπουδή ανοίγει δρόμους, κανείς δεν ξέρει όμως αν τελικά ο Βαγγέλης θα έκανε ό,τι έκανε αν είχε πάρει το στάνταρ πακέτο μουσικής γνώσης.

_ Η τεχνολογία υπηρετεί τον καλλιτέχνη, ο οποίος υπηρετεί την τέχνη του

_ Η σοβαρότητα, η απλότητα και η μη έκθεση στα φώτα αφήνουν την τέχνη ως κληρονομιά και το όνομα καθαρό. 

 

Αυτά, σκόρπια.......

 

Ας είναι ελαφρύ το χώμα. Νιώθω πολύ τυχερός που είχα την ευκαιρία να τον δω στο Ηρώδειο, νιώθω πολύ υπερήφανος και αισθητικά γεμάτος για τις άπειρες ώρες που ξόδεψα πλημμυρίζοντας τα αυτιά μου και το μυαλό μου με τους ήχους του. Δικέ μας Βαγγέλη, σε ευχαριστούμε για ό,τι μας χάρισες. 

  • Συμφωνώ 3
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσιευμένο (επεξεργασμένο)
1 ώρα πριν, dimsonic είπε

 

Ο Βαγγέλης δυστυχώς ήταν και επέμενε (και καλά έκανε) να είναι αυτοδίδακτος.

Αυτή η έλλειψη επίσημης μουσικής παιδείας τον κρατούσε για πάντα στο περιθώριο. Η μεγάλη κλασική σχολή δεν τον αναγνώριζε αλλά ούτε και οι μεγάλοι θεσμοί. Για τον λόγο αυτό πχ δεν προτάθηκε για το εξαίσιο 1492.

 

Το κατόρθωμά του φυσικά ήταν ακριβώς αυτό το "μειονέκτημα". Πέτυχε την διεθνή φήμη χωρίς να έχει τη "βούλα". Και αυτό έτσουζε για πολλούς

 

Αυτοδιδακτος ε? Τζαμι, τώρα τον έχω σε ακόμα μεγαλύτερη υπόληψη (πόσο μεγαλύτερη πιά).

 

Το αποτέλεσμα μετράει φίλτατε, οι "βούλες" στην τέχνη δεν έχουν ή δεν θα έπρεπε να έχουν καμία απολύτως σημασία. Οι "βούλες" είναι για το "εγώ" όχι για την τέχνη αυτή καθαυτή.

 

Απο εκει και πέρα όπως είπα, το αποτέλεσμα μετράει. Ο Hendrix με συγκινεί όπως και οι Coltrane, Monk, Miles. Το ποιος ξέρει νότες και μουσική θεωρία και το τι credentials έχει δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το αν θα καταφέρει να με "αγγίξει" ή όχι (το ίδιο και η προσωπική του ζωη γιατι πολλοι το μπερδευουν και αυτό).

 

Μειονεκτημα ξεμειονέκτημα λοιπον το αποτέλεσμα το βλέπουμε, οπότε καλά έκανε και ακολούθησε αυτόν τον δρόμο. Αν δεν τον είχε ακολουθήσει πολύ πιθανό το αποτέλεσμα να ήταν τελειως διαφορετικό και όχι προς το καλύτερο (και αφου έχω αναφέρει ήδη αυτά τα ονόματα, αυτή ηταν και η άποψη του σπουδαγμένου Miles για τον "άσχετο" Hendrix).

Επεξεργασμένο από Freedom
  • Like 1

Με λέγανε Freedom...

...τώρα με λένε...Αpussyα...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 

λίγοι το 1965 διεθνώς είχαν το "θράσσος" να βγαίνουν τόσο μπροστά μουσικά

 

 

 

ή να είναι τόσο βαθειά στην ψυχεδέλεια το 1968. Σκεφτείτε τι έβγαζε η μουσική σκηνή το 1968.

Και αυτό δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ πίσω....

Ακούστε το σόλο στο 1.20 και μετά

 

 

  • Like 1

με σήμα το μπιφτέκι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 

εδώ ένα από τα "μη αναγνωρισμένα" από τον ίδιο άλμπουμ του.

 

Η rhythm section είναι από τον ιστορικό δίσκο Extrapolation του John Mclaughlin

1978.

Πως είπατε?

 

 

 

 

Αλλο ένα άγνωστο άλμπουμ του που κυκλοφόρησε όπως το παραπάνω από την εταιρεία του χωρίς την έγκρισή του. Ο ίδιος θεωρούσε ότι δεν είχαν ολοκληρωθεί

 

 

  • Like 1

με σήμα το μπιφτέκι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσιευμένο (επεξεργασμένο)

βίντεο αυτό, ακούστε τον πόσο απλοϊκά μιλάει για την πατρίδα του και τα παιδικά του χρόνια.

Πιό απλά δεν γίνεται. Μεταξύ άλλων λέει πως δεν άντεχε το ωδείο, το να παίζει από την παρτιτούρα και πως ντράπηκε χρόνια αργότερα όταν συνάντησε τη δασκάλα του.

Αν δεν εμφανίζεται αναζητήστε το με το λινκ.

 

 

Ενας Βολιωτης θυμαται τα παιδικα του χρονια στον Βολο.

Posted by ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΙΝΑΡΗΣ on Thursday, February 8, 2018

https://www.facebook.com/katsinaris/videos/10210606723714931

Επεξεργασμένο από dimsonic

με σήμα το μπιφτέκι

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

Τα έχετε πει όλα. Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου κέρδισε την αθανασία και ελάχιστοι έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο. Θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσει να εμπνέει ανθρώπους με το πραγματικά τεράστιο έργο του.

More is more. Yngwie Malmsteen

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου