Πίνακας συμμετοχής

Vintage 1999. 20 ετών. Περνούν τα χρόνια.

εδώ είμαι και εγώ εδώ και αρκετό καιρό κατασταλαγμένος Φυσικά εννοείται δεν χρησιμοποιούνται πάντα όλα ή τα περισσότερα. Εχω καταλήξει σε κάποια patches και ...τελος. Επίσης μην ψάχνετε το board του pedalboard διότι δεν υπάρχει. Κανονικά τα κουτάκια είναι σε ένα συρτάρι που τα χωράει όπως τα βλέπετε ενωμένα.

Εμένα δεν μου λένε κάτι, ούτε μου αρέσουν ούτε δεν μου αρέσουν, μου είναι τελείως αδιάφοροι. Γενικά δεν σχολιάζω πράγματα για τα οποία δεν έχω κάτι θετικό να πω, όμως γουστάρω πολύ να βλέπω/ακούω τον Δέλτα να παίζει. Το έχω δει κι εγώ αυτό το take παλιότερα και, παρότι το original δεν μου λέει κάτι, γουστάρω την εκδοχή του Σπύρου. Και θα μπορούσα να το πω αυτό για οτιδήποτε παίζει. Στο κανάλι του στο youtube έχει και κάτι άλλα δικά του παιξίματα σε ηπειρώτικα τα οποία είναι μαγεία. Είμαι fan, ακόμα κι όταν παίζει Toto..

Ούτε 'μένα αρέσουν οι Γιανιώτες, αλλά δεν παραβλέπω το γεγονός ότι αρέσουν σε πολύ κόσμο. Κάνουν κάτι που τους αρέσει και μπράβο τους,

Αγαπημενη μπαντα Εδω ενα cover. (εχω "κοψει" την orginal κιθαρα απο το αριστερο καναλι που ντουμπλαρει και εχω προσθεσει εκει τη δικια μου)

νομιζα ότι διάβαζες... Ενισχυτές όχι. Γιατι αυτό δεν βγαίνει από το σπίτι και παίζω πάντα line out. Μια φορά μόνο βγήκαν κάποια και πήγα PA κατ ευθείαν. Προενισχύσεις είναι ο soldano μόνο. Τα άλλα είναι rack effects και από πάνω είναι lexicon dual reverb soldano v-amp pro της behringer (βασικά είναι το Line6 pod pro) που κάνει amp / cab / effects simulation MXR Delay system II πιό κάτω τα BOSS noise suppressor compressor limiter chromatic tuner parametric eq και κάτω Roland 12 chanel mixer... Προφανώς οι δυνατότητες που δίνουν είναι περισσότερες από τα αντίστοιχα pedal ιδίως για συνδεσμολογίες. Στο μίξερ πηγαίνουν καθαρό σήμα μαζί με σήμα από διάφορα εφέ για blend έχει send return κλπ. Το v-amp είναι βασικά όλοι οι ήχοι μου. Μπορείς να έχεις έως 125 preset (αυτά λέω patches) και τα διαλέγεις με το midi foot controler. Εννοείται όλα αυτά τα χρόνια από τα 125 έχω φτιάξει καμιά 20ριά δικά μου, από τα οποία χρησιμοποιώ το πολύ 5-10. Για πρόβες και βιαστικά παίρνω συνήθως το digitech όπου έχω επίσης σετάρει καμιά 10ριά ήχους. Το μικρό footswitch είναι το leslie για το kbd . Βασικά υπάρχουν 2 γραμμές που επιλέγονται με το άσπρο boss μιά χωρίς τα μικρά πετάλια και μιά με αυτά. Φυσικά υπάρχουν και πιό πολύπλοκα patches πχ με 3 delay στη σειρά, (αλλά αυτά πρέπει να βγάζω κάθε φορά σημειώσεις...σπάνια τα πιάνω...βαριέμαι...). Ενισχυτή έχω ένα μικρό για προβίτσες και περιμένω αυτόν τον καιρό έναν παλιό λαμπάτο (όχι κιθαριστικό) να τον συμμαζέψει ένας φίλος μπας και βολέψει. Δεν ξέρω αν σε κάλυψα...

Στα παραδοσιακα δεν ισχυει απολυτα αυτο. Δεν υπαρχει πρωτη εκτελεση, οπως δεν υπαρχουν και πνευματικα δικαιωματα.

Μα δεν πάει ο κόσμος σε χιλιάδες συναυλίες καθημερινά για την πρωτοτυπία*. Ούτε η καν η ακρόαση μουσικής κινείται με αυτό το κριτήριο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακούν ως επί το πλείστον ξανά και ξανά αυτά που άκουγαν και πριν από 5-45 χρόνια. Ελάχιστο ποσοστό καταλαμβάνει η ακρόαση νέας μουσικής σε κάποιον, ειδικά όταν αυτός αρχίσει να μεγαλώνει. *ένα μπλουζ live πχ. δεν βρίθει πρωτοτυπίας συνθετικά. Όμως υπάρχει το στοιχείο της αισθητικής, της αισθαντικότητας, της έκπληξης, της ζωντάνιας, του γούστου, της περιπεκτικότητας, του αυτοσαρκασμού, της έντασης και του ήχου. Στο stoner μυσταγωγικό χαρακτήρα παίρνει πχ. η κουρδισμένη ένα τόνο κάτω κιθάρα και ακόμη περισσότερο η κουρδισμένη έναν τόνο κάτω από τον τόνο μπάσα χορδή και ένα powerchord περασμένο από την κατάλληλη παραμόρφωση και παιγμένη στα 100dB. Στην κλασσική μουσική υπάρχει κόσμος που πάει να δει το ίδιο έργο από διαφορετικούς μαέστρους γιατί έχουν διαφορετική προσέγγιση ο καθένας, στο ίδιο έργο. Eυτυχώς στη μουσική, υπάρχουν στοιχεία πέρα από την πρωτοτυπία, την έκπληξη και την αρτιότητα στο παίξιμο ή στην παραγωγή. Κάθε είδος μουσικής και κάθε ζωντανή εμφάνιση ή κάθε ακρόαση δίσκου, αποτελεί μια μυσταγωγική εμπειρία, αρχικά ατομική, και όταν αυτή συναντιέται και συνωστίζεται με άλλους κοινωνούς αυτής της μυσταγωγίας μεγεθύνεται και φουσκώνει για όσο διαρκεί αυτή η "τελετή". Τείνω κι εγώ πολλές φορές να κρίνω τα πράγματα πολύ "παρωπιδικά" και με αρκετή προκατάληψη, και για το άκουσμά μου και για το τι φαίνεται προς τα έξω ότι ακούω. Το ότι κάποιος δεν αντέχει 2 ώρες ζουρνά και νταούλι πχ. δεν κάνει αυτομάτως αυτούς που, όχι μόνο το αντέχουν, αλλά συμμετέχουν σε όλο αυτό να σκεφτούν "που θα πάει αργότερα αυτή η μουσική". Tωρα, το τι θα κάνουν στο μέλλον οι VIC (ή όποιο όνομα) πχ, είναι κάτι που δεν θα με απασχολούσε, ακόμη και οπαδός να ήμουν και είναι κάτι που κατά τη γνώμη μου αφορά στείρα κριτική και υποθετισμό. Κοιτάω τι ακριβώς έχουν κάνει μέχρι τώρα και τι φτιάχνουν τώρα και φυσικά ο καθένας έχει δικαίωμα να κρίνει για αυτά, και όχι για ότι (δεν) θα έχουν κάνει στο μέλλον.

Προσωπικά πιστεύω ότι τα παιδιά κάνανε κάτι πολύ πρωτότυπο και το κάνανε πάρα πολύ καλά. Δεν είναι καθόλου τυχαία η απήχηση, άσε που εκτός του αντικειμένου με το οποίο καταπιάστηκαν, είναι και φοβερή μπάντα. Όμως όπως έγραψε κι ο dim, αυτό που κάνουν έχει ημερομηνία λήξης. Τουτέστιν κάποια στιγμή ή θα τελειώσουν τα κομμάτια που μπορούν να διασκευάσουν ή θα τους βαρεθεί ο κόσμος. Το πώς θα συνεχίσουν από εκεί και πέρα είναι θέμα αποκλειστικά δικό τους και φυσικά όσο γεμίζουν χώρους κι έχουν κοινό, είναι μάλλον δύσκολο να μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν το μακρινό μέλλον. Βέβαια μπορεί να έχουν κανάν ψυχαναγκαστικό στην μπάντα που να τα σκέφτεται κάτι τέτοια. Η διαφορά είναι ότι ουδείς απο το κοινό περιμένει πρωτοτυπία από μια νέα μπλουζ μπάντα ή από μια νέα κλασσική ορχήστρα (αν υπάρξει είναι στα έξτρα). Ούτε και κατά τη δημιουργία τους, είπαν τα μέλη "πάμε να κάνουμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει". Όταν όμως ξεκινάς με όχημα την πρωτοτυπία (ανεξαρτήτως από το αν το επεδίωξες) και αναμφισβήτητα μέρος της απήχησής σου οφείλεται εκεί, τότε θα κληθείς να πάρεις κάποιον καινούριο δρόμο κάποια στιγμή. Εκτός κι αν το "stoner-δημοτικό" γίνει εδραιωμένο λαϊκής απήχησης μουσικό ιδίωμα (όπως το ρεμπέτικο και τα κρητικά π.χ.) και πλέον αποκτήσει κοινό που γουστάρει το συγκεκριμένο είδος και πάει να ακούσει αυτό.

Καλημέρα σε όλους! Πειραματιζόμενος με τις λούπες του Garage Band και ηχογραφώντας όλες τις κιθάρες έφτιαξα το D.N.A. Ελπίζω να σας αρέσει! Φυσικά, όλα τα καλοπροαίρετα σχόλια είναι καλοδεχούμενα....

Έλα ρε παίζουν παράδοση αλλιώς. ( Και την παίζουν καλά, την κατέχουν και την ΣΕΒΟΝΤΑΙ, δεν την κάνουν καρικατούρα όπως οι ΙΔΙΟΙ οι ηπειρώτες 'καλλιτέχνες' τα τελευταία χρόνια, ή κάτι WANNABE rawk/entexno ). Τα δύο είδη δε, ηπειρώτικο/πωγωνίσιο με stoner ήρθαν κι έδεσαν λες κι έψαχναν το ένα το άλλο. Τι να πουν κι οι IRON MAIDEN με τα Θρακιώτικα δηλ. Κατά τ' άλλα, επειδή δεν έχω εντρυφήσει στο είδος και επειδή δεν θα άκουγα stoner αν δεν υπήρχε το στοιχείο της έκπληξης και της πρωτοτυπίας σε αυτό, οι VIC μια χαρά μου κάθονται, για όση ώρα θα άντεχα κι ένα Aυγουστιάτικο πανηγύρι στην Κόνιτσα με μπόλικο τσίπουρο και κανα σουβλάκι (δεν γενικεύω για κλαρίνα γιατί στη ρουμελη και στο Μορηά δυστυχώς το έχουν χάσει το μέτρο και το τρένο και αυτά που παίζουν δεν ακούγονται). Δηλ, καμια ώρα βαριά βαριά. Τι νόμιζες, θέλει στομάχι να μπορέσεις να τ' αντέξεις. Για τα περί πρωτοτυπίας τα έχω ξαναπεί. Ας καταργηθούν τότε οι φιλαρμονικές και οι συμφωνικές που μόνο covers παίζουν τα τελευταία 250 χρόνια. Ή τα μπλουζ.

Για τα δικα μου γουστα παντα,οτι καλυτερο εχω ακουσει απο εσενα.

πίσω στο 1975 το όνομα του Eberhard Weber ήταν απλά μυθικό για όσους φλερτάρανε με την jazz ή την αυτοσχεδιαζόμενη. Νύχτωνε και ξημέρωνε με τον απίστευτο ήχο του, που δεν είχε (ούτε απέκτησε ποτέ) κανείς άλλος. Ενα αφιέρωμα

Εγω παντως αλλες χορδες δεν ξαναματαβαζω ειδικα σε strat. Ειναι απλα υπεροχες. Επισυναπτω πολυ προχειρο κλιΨ (μονο NECK PICKUP) (Vox AC4HW,Rhode NT1,PA1,ARGYTAR 69 Strat w/ Fender pure vintage pickups,Planet Wavex Nyflex Nylon 0,73 pick) 010038.wav

απλα το βρηκα πολυ εξυπνο..και δεν ειχα ξαναδει κατι τετοιο Μας βαλανε τα γυαλια εκει στο Πακισταν

Από American std strat είναι μάλλον 1995-2000.

Εγω παντως δεν θα τρυπουσα να εβαζα προενισχυτη πανω στην κιθαρα, γιατι αν μπορουσα καποια στιγμη να βαλω καλο δεν θα μπορουσα. Σκεφτηκες να βαλεις μονο ενα καλο piezo (χωρις μπαταριες τιποτα, παρα μονο την υποδοχη βισματος στο strap της κιθαρας) και να δουλεψεις με εξωτερικο προενισχυτη? (ακομα και μεταχειρισμενο και οποτε θες τον αλλαζεις) Αν δεν ειναι καλο το piezo (εκτος απο το οτι θα τα παιξει γρηγορα απο την πιεση), οσο και καλος να ειναι ο προενισχυτης, δεν θα αποδωσει. Πχ ειχα παρει μια καλη ακουστικη κιθαρα το 98, και οταν χρειαστηκε να παιξω live, εβαλα μονο ενα καλο piezo χωρις να την τρυπησω καθολου, και τη δουλευω ακομα με ενα παλιο fishman pro platinum (120 δινουν εναν στις αγγελιες - δεν ξερω αν ειναι καλη τιμη), δινοντας στο mixer ομως απο το xlr out (εχει διαφορα ποιοτητας). Επαιξα διπλα διπλα με κιθαρες που ειχαν anthem κλπ, και με ρωταγαν τι σκατα εχω βαλει και παιζει ετσι. Αντιθετα μια 12χορδη της ιδιας εποχης που πηρα μεταχειρο και ο προηγουμενος ειχε βαλει ενα b band (την εποχη εκεινη εχαιρε εκτιμισης), σημερα ειναι "νεκρος" ο piezo. Πολυ λεπτος για να αντεξει τοσα χρονια μου ειπε ο μαστορας.

... χμμμ ... Δεν είναι ευχάριστα τα νέα ... Το ταμπλετάκι αυτό με την εφαρμογή δεν τόχει μόνον ο ντράμερ, αλλά κυκλοφορούν τουλάχιστον άλλα 4-5 τεμάχια ... κι αυτό είναι κακό διότι αυτά πρέπει να συγχρονίζονται ! Άρα δεν μιλάμε για μια "απλή" android εφαρμογή ... Πιστεύω ότι είναι καστομιά του εν λόγω Studio -γι αυτό και το logo στην εφαρμογή-. Δηλαδή πιθανώς κεντρικό PC πρόγραμμα να δίνει σήμα (συγχρονίζει) διάφορα tablets, έτσι ώστε όλα να βλέπουν τον ίδιο "χρόνο" και το ίδιο μουσικό μέτρο (ή ότι άλλο τέλος πάντων). Φαντάζομαι πανχρήσιμο σε ένα Studio ... /Πέτροc

Τα θυμομουν τα κομματια-μεσες ακρες βεβαια. Ξερεις τι πιστευω,το οτι δουλεψες με διαφορετικο τροπο-πιο επιδερμικο ισως για εσενα(λουπες κλπ) αλλα κατα βαση διαφορετικο-το τρακ σε σχεση με αλλα,το εκανε να ακουστει αλλιως. Φευγουμε απο τα στεγανα που εχουμε στο μυαλο μας κι αυτο μονο κακο δεν ειναι. Μην υποτιμας το αποτελεσμα. Καποιες φορες η υπεραναλυση οδηγει στο αντιθετο. Δε μιλαω για τον ηχο αλλα για τη συνθεση. Το λεω για να το ακουω και ο ιδιος βεβαιως. Και μονο και μονο ομως γι'αυτο που ειπες "θα έλεγα ότι επί μια εβδομάδα χάρη στο διαγωνισμό έμαθα πάρα πολλά που δεν ήξερα και εφάρμοσα επίσης πράγματα και τεχνικές για πρώτη φορά (πχ το Abbey Roads TG mastering chain που είχα εδώ και κανά τρίμηνο και δεν είχα ασχοληθεί παρά ελάχιστα μαζί του). Τελικά ...μάλλον κάτι κέρδισα!" αξιζε νομιζω. Οσο για το αποτελεσμα,ο καθεις μπορει να λεει τα δικα του και να μιλαμε μεχρι αυριο.

εγω χαιρομαι που εγινε μια συζητηση για αυτους στο Νοιζ..{δεν ξερω αν ειχε ξαναγινει στο παρελθον} γιατι πιστευω οτι τα παιδια το αξιζουν.. ειτε παιζουν διασκευες ειτε επανεκτελεσεις...ειτε οτιδηποτε πιστευει ο καθενας μας. Οπως ειπα κ στην αρχη..τοσο καλης ποιοτητας ηχητικο κ παικτικο αποτελεσμα απο ροκ Ελληνικη μπαντα..δεν εχω ξανακουσει. It blew my socks off..που λενε κ στο Αμερικα... special ευχαριστιες στον Σπυρο που επαιξε το τι κακο..κ ειδαμε ποσο ομορφο κ καλοστημενο ειναι το κομματι κιθαριστικα.

Το μιξερ είναι παλιό μοντέλο. σαν μίξερ εχει τα βασικά. Ξεκίνησα να το χρησιμοποιώ με τη λογική να βγαίνω stereo. Επίσης να μπορώ να έχω blend καθαρού σήματος με άλλα εφέ που αναγκαστικά έρχονταν εντελώς wet, ή με μια σταθερή μείξη dry/wet. Ξέρω...λεπτομέρειες. (βασικά είναι κληρονομιά από αδελφικό αδικοχαμένο φίλο)

α κατάλαβα.... στημένο το παιχνίδι...

Δε διαφωνουμε καπου. Συμβαινει συχνα-και προσωπικα μιλωντας-η γνωμη αυτου που γραφει ενα κομματι να διαφερει απο αυτη του ακροατη. Αλλιως το ακους ο ιδιος κι αλλιως το εκλαμβανουν αυτοι στους οποιους το εκθετεις. Για αυτο εξαλλου γινεται,για να ακουσει κανεις και αποψεις περαν της δικης του. Μπορει να το εκανες ως ασκηση,στα δικα μου αυτια παντως μια χαρα ολοκληρωμενο ακουγεται και χωρις κατι να του λειπει. Η ουσια,ειναι πολυ ωραιο.

Μάλλον κάποια δική τους custom εφαρμογή είναι. Θα μπορούσε να είναι εφαρμογή android για tablet (υπάρχουν πολλές τέτοιες visual metronome εφαρμογές στο google play)

εδιτ.... δεν σας έδειξα βέβαια τις κιθάρες και το σκύλο...

Ειναι σαν να λεμε οτι ολα τα κομματια που ακουμε ως πρωτη εκτελεση, ειναι ουσιαστικα διασκευη. Η πρωτη εκτελεση ηταν το demo. Απλα η διαφορα εδω ειναι οτι δεν διασκευαζονται απο τον ιδιο τον δημιουργο. Αν και οπως ειπα και ο ιδιος ο δημιουργος του παραδοσιακου, δεν ειναι ενας. Πολλοι εχουν εμπλακει μεχρι να παρει μια βασικη μορφη, οσον αφορα και στιχους και μελωδια. Το ιδιο θα μπορουσαμε να πουμε σε 200 χρονια αν το κομματι ακουγεται πλεον σε μορφη σαν των VIC και καποιος βγαινει τοτε και το παιζει με οργανα της τοτε εποχης. Ειναι λιγο ιδιαιτερη περιπτωση η παραδοσιακη μουσικη.

Επειδη ειναι παραδοσιακο και δεν εχει "νομιμο" ιδιοκτητη..δεν παραμενει να ειναι διασκευη δεν ξερω..αυτο πιστευω. Πηρες ενα παραδοσιακο κομματι κ το διασκευασες.

Στην παράδοση, ένα κομμάτι μπορεί να προϋπάρχει με άλλους χίλιους τρόπους και σε άλλους χίλιους τόπους. Υπάρχουν κομμάτια παραδοσιακά που μοιράζονται μελωδίες και λόγια όχι απλά με άλλες περιοχές της Ελλάδας πχ, αλλά της ευρύτερης Βαλκανικής, Μεσογείου, Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής. Μας το έχουν "παραδώσει" κι εμείς το "μεταφέρουμε".

Kακώς όμως πάει το πράμα σε cover bands γιατί οι VIC δεν κάνουν covers. Oύτε καν στην κατηγορία διασκευή δεν ανήκει το είδος. Όταν παίρνεις παράδοση και την μεταφέρεις (΄έστω με τον τρόπο σου) δεν είναι διασκευή, δεν υπάρχει κάπου originality. Αυτά τα έπαιζαν με φωνές και με φλογέρες και αυτοσχέδιους αυλούς, πριν έρθει το κλαρινέτο.

τον είδαμε με τη γυναίκα μου και την κόρη μου (στην κοιλιά) πριν 23 χρόνια. Μια χαρά περάσαμε

Nταξ, μπορεί και να είναι καλύτερα από το να δεις Fleetwood Mac χωρίς Lindsey Buckingham +1000 για τον κιθαρίστα που παίζει με Rick Turner Model 1 τουλάχιστον

Ειδα αυτους στο Μαντσεστερ πριν χρονια. 10000ατομα απο κατω. Μια χαρα περασα.

Εδώ υπάρχουν μπάντες που γεμίζουν χώρους, όντας impersonators

και γενικά (αν και είναι θέμα για άλλη συζήτηση) προσωπικά ενώ εκτιμώ αφάνταστα τα πληρωμένα πιστόλια που ζούν στα στούντιο και "έχουν" για πλάκα κάθε μουσικό ή καλλιτέχνη που βγάζει εκατομύρια παίζοντας επιτυχίες των τριών ακόρντων, η καρδιά μου πάει σ αυτόν που βγάζει 3 ή 5 ακόρντα από το κεφάλι του. Αυτό μπαίνει παρενθετικά για τους toto που αναφέρθηκαν. Και αν το κάνω ακόμα πιό σαφές, μου αρέσουν πχ οι U2 και όχι οι Toto... (έβαλα δυό ονόματα στα δυό άκρα για μένα που γενικά ΔΕΝ πολυακούω καθώς έχω μόνο από έναν δίσκο τους - ενω από άλλους σχεδόν όλη τη δισκογραφία) (βέβαια κανιβαλίζουμε το θέμα των vic... αν θέλετε ξεκινάμε άλλη κουβέντα)

Σημερινό update και αφού οι χορδές περάστηκαν Παρασκευή και ´έκατσαν´ λίγο στο όργανο , έχω να πω ότι δε με χάλασαν καθόλου, ίσα - ίσα είναι και κάτι ωραίο και διαφορετικό από αυτά που έχω συνηθίσει. Υπόψιν παίζω συνήθως νταβραντισμένες δεκάρες 10.5 ή και εντεκάρες ανάλογα με την κιθάρα εδώ και χρόνια. Εννιάρες ούτε να τις δω γιατί έφαγα το παπατζιλίκι νωρίς εφηβικά λόγω SRV λατρείας και surfo παγανιάς και τις θεωρούσα ολίγον τι μεταλλάδικες. (Και ήταν άδικο). Ξεκούρδισα και ημιτόνιο έφτιαξα και το action έβαλα και το τρέμολο σε floating φαση εκεί που το θέλω να είναι μαλακό με 5 ελατήρια και ναι έχω να πω ότι είναι βούτυρο. Ευκολόπαικτη και σκαστή. Fender ήχος για μέρες! Θα ψάξω το πυκνωτικό μου να κάμω βινδεάκι να ακούσετε.

και να το κάνω ακόμα σαφέστερο. Είπα τι ήθελα για τους χωριάτες. Ξέρω τι παίζουν και το παίζουν καλά άριστα. Γενικά όμως δεν μπορώ ιδίως όταν κάνεις cover να το κάνεις με την ίδια συνταγή. Εδώ έχω ενστάσεις για τον Carlos που ήταν ο κατ εξοχήν καβερατζής εξ απ ανέκαθεν... (και τουλάχιστον έκανε κάβερ από 10δες στυλ). Τώρα στα οπαδικά. Βαγγέλη σε εκτιμώ ιδιαίτερα αλλά δεν θα μπω σε αντιπαράθεση 12χρονων αν οι back street boys ή ο Bieber είναι καλύτεροι. Κακώς μπλέχτηκαν άλλα ονόματα εδώ. (τώρα για να το κλείσουμε αν από τους yes ξερεις το owner αντι πχ να ξέρεις το heart of the sunrise ή το Siberian Khatru ή το Roundabout ή το America - μια και λέμε για covers δεν έχουμε βάση για συζήτηση)

φίλε μου καλησπέρα. Η γνώμη μου είναι ότι εφ όσον φτιάχνεις ένα καλό όργανο δεν πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς στην ποιότητα, οπότε είναι καλύτερο να περιμένεις να μαζέψεις λίγα χρήματα παραπάνω έτσι ώστε να πάρεις το καλύτερο που θα μπορεί να αναδείξει πιστά το όργανο… εγώ προσωπικά δεν ξέρω κανέναν σοβαρό παίχτη που να παίζει με Αrtec και γενικά πάντα στο μυαλό μου την είχα ως τρίτο-τέταρτη εταιρία χωρίς να έχω δοκιμάσει κάτι. Πιστεύω ότι αν θέλεις κάτι που να σου αναδείξει το όργανο με τις τρέχουσες τιμές δεν μπορείς να πέσεις κάτω από 250-200 ευρώ (για να έχεις μικρόφωνο,blend κλπ). Επίσης τα μοντέλα ηλεκτρικών που αναφέρεις κουβαλάμε μεγάλους προ-ενισχυτές, αυτό προϋποθέτει ότι θα ανοίξεις μια τεράστια τρύπα στο σώμα του οργάνου που λογικά θα προκαλέσει απόλυα στον ήχο όταν παίζεις φυσικά (εκτός ρεύματος)… η γνώμη μου είναι να πας σε κάποια λύση που δεν θα χιαστεί να άνοιξης πολλές τρύπες .προτείνω να ψάξεις τους μαγνήτες (μαγνήτης+ μικρόφωνο) που φτιάχνει ο Ρήγας Μαρκόπουλος(RM acoystics), είναι απ’ τα καλύτερα συστήματα που έχω παίξει είναι ελαφρύς οπότε δεν επιβαρύνει το όργανο και το βασικότερο παίζει φλατ (κούμπωσες έπαιξες) και είναι και εντός χώρας (με διεθνή πιστοποίηση) οπότε αν προκύψει οποιοδήποτε θέμα τον στέλνεις και στο διορθώνει, αν και δεν έχω ακούσει παράπονο από κανέναν. Από κι και μετά παίζει ο “antreas karayanis-leveller” ο οποίος φτιάχνει διάφορα, το φουλ σύστημα του είναι 5 κάψες (πιεζοηλεκτρικές) και και μικρόφωνο τα οποία καταλήγουν σε στερεοφωνικό βύσμα και τα συνδέεις στον εξωτερικό προ-ενισχυτή που πάει μαζί με αυτά, δεν έχω παίξει ακούγονται καλά λόγια πάντως και σκέπτομαι να πάρω ένα μικροφωνάκι απ αυτόν δοκιμαστικά… τώρα από επώνυμα μοντέλα είτε piezo είτε μαγνήτες (πάντα με μικρόφωνο) σε περίπτωση που δεν τα έχεις ψάξει ,πολύ καλά είναι τα παρακάτω : Fishman Rare Earth Mic Blend, Seymour Duncan SA-6, L.R.Baggs Anthem (αν και είχα τον lr bags m1 και δεν με βόλεψε καθόλου ), K&K Trinity Pro.... ελπίζω να βοήθησα

https://www.billboard.com/music/yes Παντως...Micheal Jackson...ή Toto...δεν τους λες...

Αν εννοείς κατα πόσο το βαριέσαι μετά απο μερικές ακροάσεις είναι θέμα γούστου. Εγώ προσωπικά το γουστάρω πολύ αυτο το πάντρεμα ; )

το εχω δει αυτο το Take σου.. καλα... Αγαπημενοι οι Vic και για μενα.. Ομολογω οτι σε επιπεδο ηχου ,παραγωγης κ εκτελεσης για Ελλαδα...δεν εχω/ ειχα ξανακουσει κατι παρομοιο και τοσο καλο. Τα παιδια ανεβασαν πολυ ψηλα τον πηχη.

Ευχαριστώ για τα σχόλια... Ελπίζω να βρω τον τρόπο να φτιάξω ένα βιντεάκι για να μπω σε μερικές λεπτομέρειες ακόμα που δεν λέγονται εύκολα με λόγια. Να προσθέσω μερικά ακόμα βασικά.... 1. Οι περισσότερες ιδέες (όπως πάντα) έρχονται καθώς φτιάχνεις. Στο σημείο αυτό θα έλεγα ότι αυτοαναιρείται η λεγόμενη έλλειψη αλληλεπίδρασης μεταξύ των "μουσικών" (μια και προφανώς δεν υπάρχουν περισσότεροι από ένας), διότι στην πορεία τελικά η μιά ιδέα φέρνει την άλλη, ΟΚ όχι σε real time, αλλά το τελικό αποτέλεσμα βγαίνει "συλλογικά". Σίγουρα δυό ή τρεις μουσικοί είναι δυό ή τρία μυαλά, αλλά σίγουρα αυτό που έφτιαχνα πχ το πρωί, το βράδυ αφού το είχα χωνέψει έφερνε ανταπόκριση με ένα άλλο όργανο, άλλη χροιά, αλλαγή στο τέμπο κλπ.... 2. Τα θέματα....σίγουρα όλοι σπάμε το κεφάλι μας για να κατεβάσει το καλό θέμα, πολλές φορές όμως είναι πολύ πιό απλό. πχ... η μπασολούπα στο 0.30 μου έδωσε την ιδέα να την απλουστεύσω στην κιθάρα ώς εισαγωγικό θέμα (και φυσικά να την ντουμπλάρω και ως Β3). Όμως δεν στεκόταν για ένα ολόκληρο κομμάτι. Δεν ήθελα το κομμάτι να μην έχει μια βασική δομή και να είναι μια επανάληψη... 3. Ετσι όταν έρχεται η τρίτη μπασολούπα στο 0.46 αρχικά έβαλα κάτι ακορντα πάνω της, που έφεραν το "βασικό" θέμα στην dot. Το ότι κρατούσα την dot εκείνη τη στιγμή ήταν η έμπνευση, καθώς φοράει φλατ και πιό χοντρες χορδες και τον benedetto ήταν φυσιολογικό σχεδόν να παίξω το άκουσμα από τα ακόρντα με οκτάβες πάνω στη λούπα που θυμίζει Miller (μιά και είναι από τα πολύ παλιά μου ακούσματα ο Ritenour με Miller). Γνωρίζοντας ότι σε τέτοιου είδους αυτοσχεδιαστικά κομμάτια τα θέματα πρέπει να είναι λιτά, έμεινε εκεί. Εμπλουτίστικε πάλι στην επανάληψη στο 1.34 με άλλες δυο φωνές, από τις οποίες η τρίτη βγήκε αρχικά κατα λάθος ! και στη συνέχεια την τροποποίησα ως κανονική. 4. έχοντας ως γνώμονα τα 3 λεπτά και έχοντας ακούσει (εδώ κυρίως) αρκετές κριτικές για ατελείωτα σόλα , αποφάσισα να είναι όλα μετρημένα. Ετσι το σόλο στην dot κράτησε 6 λούπες, 2 λούπες το rhodes στην μετατροπία και άλλες 4 το ...πιό αγριεμένο rhodes στον κανονικό τόνο. 5. Γνωρίζοντας από την προσωπική εμπειρία (και άποψη) ότι όταν κάνεις συμμαζεμένη παραγωγή (και όχι σε λογική ατελείωτου αυτοσχεδιασμού) ότι τίποτα δεν πρέπει να είναι πάνω από μιά φορά (διότι χάνεται το νόημα της έκπληξης) σημειώνω πού το ακολούθησα σε πολλά σημεία, πχ οι διπλές muted κιθάρες αντιγραφή της πρώτης λούπας ακούγονται μόνο στην εισαγωγή στην αρχή μόνο δεξιά, μετά αριστερά και μετά όχι σε όλο το μέτρο ή οι άλλες δυό φωνές στο θέμα της dot ακούγονται μόνο από μία φορά. Μαράκες ακούγονται αρκετά μόνο στην εισαγωγή, ενώ στο break έχουμε μόνο δυό μέτρα όχι ίδια bongos (με τη λούπα της elina) , 2 μαράκες και στη μετατροπία congas με ένα hihat, και στα τελευταία μέτρα του rhodes το ντέφι που έκανα αρκετό edit για να ταιριάζει με τους τονισμούς του πιάνου. Επίσης στο τέλος δεν χρησιμοποιώ τα τύμπανα της elina, αλλά άλλο θέμα του ez και στα τελευταία μέτρα των congas στο 2.54 και μετά πέφτει αντίστοιχο edit ανάλογα με το τί παίζει η στρατο. 6. Σχετικά με τα καθαρά αυτοσχεδιαστικά, με την dot έπαιξα δυό σόλα πάνω στις 6 λούπες και κράτησα το δεύτερο. Το πιό πριν 3ο... από βλακεία δεν πατήθηκε το rec.... Στο Rhodes τώρα, έγινε με το Triple play στην στρατο και όταν το άκουσε η πιανίστρια κόρη είχε ενστάσεις, καθώς με ρώτησε αν τα έπαιξα στο kbd....και φυσικά με μάλωσε διότι λέει τόσο γρήγορες νότες δεν στέκουν. Της εξήγησα ότι κάτι Corea, Camillo κλπ το κάνουν άνετα, αλλά επέμενε, οπότε έπεσε χέρι και το σόλο κάπως "αραίωσε" 7. Δεν μπαίνω στις τεχνικές λεπτομέρειες της παραγωγής, ίσως τα πούμε στο βίντεο αν γίνει ποτε. Αυτά ... Highlights (αγαπημένα που λένε, για μένα) τα παρακάτω: α. από 0.03-0.12 οι αντεστραμένες παναρισμένες κουρτίνες της elina β. το κατέβασμα του ημιτονίου στην εισαγωγή στο 0.14 γ. το τρικ αλά Jossie στο 0.22 δ. η τρίτη φωνή στο 1.42 δ. η μετατροπία στο 1.50 και το καλύτερο όλων ζ. τα Eb στο σόλο του Rhodes στο 2.17 Ξέρω, δεν κέρδισα τίποτα, όμως θα έλεγα ότι επί μια εβδομάδα χάρη στο διαγωνισμό έμαθα πάρα πολλά που δεν ήξερα και εφάρμοσα επίσης πράγματα και τεχνικές για πρώτη φορά (πχ το Abbey Roads TG mastering chain που είχα εδώ και κανά τρίμηνο και δεν είχα ασχοληθεί παρά ελάχιστα μαζί του). Τελικά ...μάλλον κάτι κέρδισα!

η δική μου πεταλιέρα (και ενισχυτής, audio interface, κτλ) εδω και πολλά χρόνια :