Πίνακας συμμετοχής

Τωρα που μιλατε για stoner και παραδοσιακα, ακουστε και τους δικους μας (απο Ρεθυμνο) babel trio. Αξιολογα κοπελια!

My two cents: Aν μια διασκευή έχει groove, ας είναι ό,τι είδος θέλει. Οι Μανιταρόκ δεν με έπεισαν και βαρέθηκα λίγο. Ωστόσο respect. Οι δήθεν κλασικές διασκευές γνωστών ροκ κομματιώνε, δεν είναι ούτε κλασική μουσική ούτε πρωτότυπη - εκτός αν μιλάμε για τύπους σαν τον Nigel Kennedy, ούτε ροκ, αλλά τις περισσότερες φορές μουσική για σουπερμάρκετ. To groove σώζει ζωές! (και διασκευές)

Εμένα μια χαρά μου φαίνεται.

Αν εννοεις το οτι εμπλεξαν το στονερ με τα παραδοσιακα θα συμφωνησω. Αλλα τα παραδοσιακα εχουν συνειπαρξει ξανα στο παρελθον με μοντερνες μουσικες κ ενορχηστρωσεις. Ισως τοσο επιτυχημενα. Οι Socrates το εκαναν το 70 , oi Μοde plagal το εχουν ξανακανει. Γενικα τα εχουν πειραξει αρκετες μπαντες. Στο ροκ κ Jazz ιδιωμα.

Θα πρότεινα στα video να μπει μια υποκατηγορία για interviews. Εγώ έβαλα ένα τέτοιο video στα tips, αλλά πιστεύω ότι αξίζει να υπάρχει μια ανάλογη υποκατηγορία για συνεντεύξεις.

ευτυχώς που υπάρχουν κανα δυό καλοί φίλοι. το έσωσε ο τεράστιος !

Έχω φτάσει σε level σοφίας που συμφωνούν μαζί μου πριν γράψω. Περί των βιντέων τώρα, θα συμφωνήσω με τον εαυτό μου (που συμφωνεί με τον τζιβούρ). Ούτε το 'να ούτε τ' άλλο. Επίσης αυτό το κόλπο με τις συμφωνικές που διασκευάζουν Purple, Zeppelin και τελευταίως ακόμα και Megadeth, έχει παραγίνει.

μια νέα έκδοση του ιδίου πονήματος... Τις έχω αφήσει και τις δυό αν θελετε να συγκρίνετε....

Παντως οι VIC δεν νομιζω να απετυχαν...αντιθετως!

Και τα δυο μια χαρα τα βρηκα...αλλα απο την αλλη με αρεσουν γενικα τα ανακατεματα και οι πειραματισμοι - και οχι μονον οταν αναντιρρητα το αποτελεσμα "σκοτωνει", βρισκω ενδιαφερον σε αυτες τις προσεγγισεις και σεβομαι παντα τις ανησυχιες των καλλιτεχνων, οσο κι αν καποιες δεν μου αρεσουν. Απο παλια, καθε που ακουγα East West/Butterfield blues band η τους Shakti γοητευομουν, but that's just me... Κοιτα τωρα με τα δυο που εβαλες...ενω τα μανιταρια δε μου αρεσουν, τα παιδια απο τα Γρεβενα γενικα τα σπανε, η εκτελεση τους ειναι οργασμικη και μου φερνει χαμογελα και εσωτερικη ενταση. Απο την αλλη, ενω το τσελο με συναρπαζει, το Kashmir οπως αποδοθηκε, νομιζω ακουγεται ελαφρως "κλινικο" και ισως μια ιδεα "ματαιοδοξο"...ωραιο, λιγο "κρυο" ομως, για τα δικα μου γουστα τουλαχιστον.

Για να έχει νόημα και ζουμί η συνένωση δυο μουσικών ρευμάτων, θα πρέπει τα δομικά υλικά να είναι ποιοτικά, όπως ακριβώς για να πετύχει μια μαγειρική συνταγή θα πρέπει να είναι φρέσκα μαρούλια και τα κρέατα. Από τη στιγμή λοιπόν που το ελληνικό ροκ είναι αυτό που είναι, δεν μπορεί να προκύψει και τίποτα το φοβερό με την περαιτέρω ανάμιξή του, σαν το κραγιόν στο γουρούνι ένα πράγμα.

Toν ακουω τωρα χαζολογωντας στο σαιτ του. Ωραιος και απολαυστικος οπως παντα. Γραφει 20 σολα λεει γιατι αν θες να τον ακουσεις να παιζει σ ...τα,πηγαινε στο λαιβ. Τι τραβαμε ρε...

Oπως ξες παλικαρι δεν ειναι και πολυ του γουστου μου η μουσικη του,αλλα οι συνεντευξεις του παντα μου αρεσαν. Λεει πολλα και διαφορα ενδιαφεροντα,νετα σκετα και χωρις φτιασιδωματα.

Εξαιρετικός ο Μίκης και ως περφορμερ και ως συνθέτης. Από κάθε άποψη (και στιχάρες!)

fandomius με γλίτωσες απ'το "σεντόνι" που θα έγραφα.... +1 σε όλα! Πάντως, για να ξαναγυρίσω στους Μανιταρόκ, Ηπειρώτικα μοιρολόγια που να αναμιγνύονται με Rock τραγούδια δεν έχω ξαναματακούσει.

Δυνατοι οι συντεκνοι.

Ένα βιντεάκι με πρόχειρη ηχογράφηση για να δείτε περίπου το ηχόχρωμα των τεσσάρων θέσεων που προσφέρει αυτή η κιθάρα χωρίς να πειράξω καθόλου τα ποτς. Το δεύτερο είναι απλά surfάρισμα με το reverb και bias vibrato του drZ enjoy!

σχετικά με VIC.

Δείτε το, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Λέει πολλά για ηχογραφήσεις, εξοπλισμό, ήχο, τρέμολο, κιθαριστικές τεχνικές στο δεξί, κλπ. Ο Scott είναι πάντα σταθερή αξία.

Moto. Η επιστροφή. Coming soon.

Ένα βιντεάκι από τη διαδικασία μονταρισματος. https://m.youtube.com/watch?v=ytD8-f4Ngtg

Οκ, δεν θα βάλω τα ακουστικά μου να απολαύσω το πόνημα. Οι Μανιταρόκ (ατυχές όνομα-αλλά δεν μου πέφτει καθόλου λόγος) μου φάνηκαν να το χαίρονται και να το ζουν, οπότε επικροτώ και χειροκροτώ. Μου άρεσε η προσέγγισή τους, μια χαρά παιξίματα, όλα οκ. Η μουσική να γυρνάει. Το συμφωνικό πάλι, επίσης δεν με χάλασε, μια χαρά, μαζεύτηκε ένα σύνολο για να παίξουν μουσική. Γενικά δεν μπορώ να χαλιέμαι με κάτι. Ή θα το ακούσω ή όχι. Το μανιταρόκ με κράτησε ως το τέλος, παρόλη την αντιπάθειά μου προς την αυτοσχεδιαστική μουσική, (όταν την παίζουν άλλοι). (συμφωνώ με τον Jazzjoker στα επί-μέρους πικάντικα) Η Ήπειρος έχει οικουμενική αξία, δεν είναι κάτι της μοδός ή trendy. Eίναι εξαιρετικά περιορισμένο, γεωγραφικά, είδος και με πολύ ξεχωριστά χαρακτηριστικά μουσικολογικού ενδιαφέροντος. Και αυτή η εκτέλεση των Μανιταρόκ (νομίζω δεν είναι ηπειρώτες), έχει όλα τα στοιχεία, χωρίς μαϊμουδισμούς. Κάντε μουσική να χαλνάνε τα όργανα να τα σχιάχνουμε ημείς οι τεχνικοί μπας και πάμε διακοπές φέτο.

Για το πρώτο video, γενικώς...thumbs up. Θα το έλεγα με την καρδιά μου, πλην όμως Ι) κρίμα που μπήκε η Τσανακλίδου μέσα στην τραγουδίστρια του πρώτου video, είναι και νέο παιδί, ΙΙ) μπορεί μια λιγότερο χιλιοπατημένη επιλογή τραγουδιού (Whole Lotta Love) να μη μας έβαζε να κινδυνεύσουμε από θάνατο δια χασμουρητού. Το δεύτερο video είναι πιο επαγγελματικό, σίγουρα έχει ακριβότερο εισιτήριο (ΟΚ, δε μας πιάνει), αλλά αν με ξεκινάς με σόλο τσέλο ό,τι και να μου έχεις ετοιμάσει για μετά δύσκολα θα το ακούσω γιατί θα έχω αυτοπυροβοληθεί σε μια άκρη και θα ξεψυχάω.

Μετά από τα πιό σε βάθος ακούσματα των κομματιών φυσικά και δεν αλλάζει στο παραμικρό η γνώμη μου, αλλά πιστεύω θα άξιζε να προσθέσω τις εντυπώσεις μου από καθαρά κιθαριστική άποψη για τα "χέρια" που άκουσα στο δίσκο του Λουκά και να σχολιάσω - κουτσομπολέψω περισσότερο για την παρέα. Λοιπόν χωρίς να παρεξηγηθεί κανείς, το κιθαριστικό μέρος που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν του τζιβούρη γιατί με ξάφνιασε κυριολεκτικά. Τον είχα για άλλα, και εδώ με καθάρισε. Τέτοιο σωστό πάτημα πάνω στην διαδοχή των ακόρντων και ανάπτυξη του σόλο, με τζαζέ ύφος, χωμένες οκτάβες εδώ και εκεί, crossover στυλ αν με ρώταγε κανείς ίσως θα έλεγα ότι ο τελευταίος να το κάνει θα ήταν αυτός. Και εδώ πάει το μπράβο γιατί το τόλμησε. (Και μεταξύ μας όλοι οι κιθαρίστες όταν ακούμε κάτι, προσπαθούμε να φανταστούμε να μπούμε στα παπούτσια του παίκτη και να αναλογιστούμε τι θα κάναμε... - λοιπόν θα έψαχνα μια τρύπα να κρυφτώ... Μπράβο ξανά) Και γενικά δύσκολα μπορώ να ξεχωρίσω κάποια συμμετοχή. Ο αφεντικός, είναι λιτός, στα βήματα του Larry θα έλεγα εποχής sleepwalk, φυσικά κάτι που με κάνει να αισθάνομαι πιό κοντά μια και είναι ύφος που προσπαθώ (ίσως μάταια) να πλησιάσω γύρω στα 40 χρόνια... Υποθέτω ότι είναι παιγμένο βέβαια στον bridge (Γιάννη διόρθωσέ με) και ίσως θα το ήθελα στον neck. Προσπάθεια εξαιρετική και αναμενόμενη... Ο φάσιον....αναμενόμενη ζάλη, (αν λάβει κανείς υπόψη και τη συμμετοχή στον τελευταίο διαγωνισμό). Όλα τα είδα εδώ μαζεμένα σε μισό λεπτό. Ο Σκο, ο Αλαν, και ίσως κι ο Νταρυλ. Αν ήθελα κάτι από το Στράτο θα ήταν ένας πιό flowing ήχος και όχι ο φασιονάτος αυτός των 80s...αλλά τότε τι φάσιον θα ήταν? Ο Πανουργιάς....τον θυμάμαι από τα δείγματά του στους δυό προηγούμενους δίσκους. Και τα δυό κομμάτια είναι πολύ δυνατά, αλλά προσωπικά νομίζω ότι του πάει περισσότερο και λάμπει στην ηλεκτροκλασική. Ηχοληπτικά ....τί να σχολιάσω... Η τρομπέτα δίνει το κάτι άλλο στον ήχο του Λουκά. Εμπλουτίζει και σε αποσπά από τα πολλά πλήκτρα που τα διαχειρίζεται με μαεστρία. Ίσως στο όλο πόνημα θα ήθελα τα παιδιά που συμμετείχαν, να είχαν και άλλο ρόλο σε ρυθμικές κιθάρες, γιατί όπως είναι αναμενόμενο τα κομμάτια όλα είναι keyboard heavy - δεκτόν - αλλά είμαι σίγουρος ότι οι ανάγκες της ηχογράφησης προφανώς εξ αποστάσεως έκαναν επιτακτική την συμμετοχή ως σόλο και μόνο. Ενα όνειρό μου θα ήταν μελλοντικά μια all star live ηχογράφηση των best of Loucas... Πού ξέρεις... Μπράβο παιδιά και πάλι και να με συγχωρέσουν τα υπόλοιπα παιδιά και συντελεστές του cd που η "γνωριμία" μου μαζί τους περιορίζεται στην ακρόαση κομματιών και ανάγνωση ονομάτων που κάν δεν γνωρίζω τι παίζει ο καθένας. Αξίζουν κι αυτοί τα συγχαρητήριά μου γιατί σίγουρα αυτό το σύνολο θα ήταν σίγουρα φτωχό χωρίς τη συμμετοχή τους.

Μore photos here: https://www.facebook.com/EchelonGuitars/

King of surf guitar... father of loud... surf the skies forever! RIP