Πίνακας συμμετοχής

Καλησπέρα φίλοι. Απόπειρα σύνθεσης 2ου κομματιού από την αρχή. Πέρα από τα φωνητικά που δυστυχώς δεν υπάρχει άνθρωπος να τα πει, όλα τα άλλα μέρη είναι έτοιμα. Θα ήθελα ΑΠΟΨΗΣ παρακαλώ.

Ολοι έχουν την τιμή τους. Χαχαχαχαχα Μόνο από το πτώμα μου θα το πάρουν το συγκεκριμένο και είμαι 91 κιλά μυώδης μποξέρ. Χαχαχαχα

Αγαπητοί φίλοι,παρατηρώντας εδώ και πάρα πολύ καιρό τις αγγελίες μεταχειρισμένων οργάνων ειδικά στον τομέα Πλήκτρα-Synths,βλέπω να ανακυκλώνονται για μήνες ακόμα και χρόνια (!!!) οι ίδιες και οι ίδιες αγγελίες σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Αν εξαιρέσει κανείς κάποιες που είναι ιδιαίτερα γραφικές (π.χ. Sampler 25ετίας...600 ευρώ ακατέβατα !!!) θα δούμε οτι προσπαθούν να πουληθούν μηχανήματα που ήταν στις δόξες στους στα 90'ς κυρίως αλλά με τίποτα δεν κατατάσσονται στην κατηγορία vintage,σε τιμές πραγματικά σα να βρισκόμαστε στο 1997 και σαν να μην έχει έρθει το πάνω΄κάτω ΕΙΔΙΚΑ σε αυτό το κομμάτι μουσικής τεχνολογίας. (virtual instrumets,reissues,plug-out synths κλπ..). Με πραγματική φιλική και συναδελφική διάθεση θα είχα να προτείνω στους ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφορτωθούν κάτι που ή έχει ξεπεραστεί τεχνολογικά ( η και αισθητικά) κατά πολύ,να κάνουν 2 πράματα να βοηθήσουν τον εαυτό τους: 1.να ρίξουν ΠΟΛΥ τις τιμές τους για να προσελκύσουν αγοραστές που θα επιθυμούσαν να πειραματιστούν με κάποιο παλιότερο synth 2.να προτείνουν και να δέχονται ανταλλαγές απο την ίδια ή και άλλες κατηγορίες. Προσωπικά εχω κάνει στο παρελθόν ΚΑΙ τα δύο παραπάνω και μόνο χαμένος δεν έχω βγει!

Εσύ φίλε μου,ανήκεις στην κατηγορία "το όργανό μου τα σπάει και δεν το αποχωρίζομαι"! Respect ξανά και ξανά!

Πουλαω τα συναισθήματα μου για 270.000€. Τόσο φθηνός είμαι.

Εγώ το Roland V-Synth που έχω, αν το βαλω αγγελία κάτω από 270.000 € δεν το δίνω. Τόση αξία έχει για εμένα, τόσο το κιστολογω.

Ανάλογα τι παίζεις και πως παίζεις. Όταν κάποτε σου ζητηθεί να παίξεις με ορχήστρα κάποια πράγματα όπως πρέπει τότε ίσως καταλάβεις. Τώρα σχετικά με το αρμόνιο, για παίξιμο ταβερνοκατάστασης είσαι μιά χαρά.

τα ιδια γίνονται και στις κιθαρες... Εκεί να δεις squier bullets επί μηνες στα 170 ευρω

Φυσικά και ισχύει. Η Gibson δεν ήταν σχεδόν ποτέ του Gibson, πέρα από τα πρώτα χρόνια και μια-δυο πατέντες που κατείχε, τις οποίες εγκατέλειψαν σχεδόν αμέσως οι νέοι ιδιοκτήτες. Ο Leo πούλησε τη Fender το 65 (αν το καλοσκεφτείς, 15 μόλις χρονάκια μετά την πρώτη Τele). Aπλά κι αυτές πάντοτε βασίστηκαν στο βιομηχνικό μοντέλο. Δηλ. γραμμές παραγωγής για έχουν όσο το δυνατόν καλύτερη σχέση τιμής-ποιότητας. Το άλλο που λέω εγώ, την άνθιση αμέσως μετά το summer of love το '69, όλων αυτών των παρεών που μαζεύονταν σε παράγκες και κοτέτσια στη Δυτική ακτή των ΗΠΑ, στο επίκεντρο δηλ. της μουσικής τότε, και σκάρωναν όργανα-διαφορετικά από τους "μεγάλους" και μέσα από τις παράγκες τους περνούσε η αφρόκρεμα της μουσικής σκηνής τότε (ο Jackson ήταν ανατολικά, στο N.Jersey) . Μέσα 70s και έπειτα. Εκεί δημιουργήθηκε ένα νέο ρεύμα κατασκευαστών, που ήθελαν να "πειράζουν" τα παλιά, αλλά σεβόμενοι την παράδοση. Όλες αυτές οι εταιρείες (κάθε φορά γράφω την εταιρία με διαφορετική γραφή), και άλλοι, ο Bob Taylor, o Paul Reed Smith, o David Schecter, αργότερα ο Rudi Pensa με τον Suhr, o Tom Anderson κλπ. Εκεί, τοπικά. Μεταξύ φίλων (και εχθρών φυσικά) σε μια κοινότητα όπου οι τοπικοί ανταγωνισμοί απογείωσαν το πράμα και το πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Από όπου ξεπήδησαν χιλιάδες καινούργια πράματα (από τα οποία πολύ λίγα κρατήθηκαν, αλλά δεν έχει σημασία). Κάποιες από τις εταιρίες αυτές συνεχίζουν, ο καθένας με τη δική του νοοτροπία στον τρόπο κατασκευής και στη φιλοσοφία. Ο Τaylor πχ, εξ' αρχής ήταν δοσμένος στην τεχνολογία και υπήρξε περισσότερο παθιασμένος με το να έχει state-of-the-art όργανα, μέσω state-of-the-art εξοπλισμού και εγκαταστάσεων και κυνηγούσε ταυτόχρονα πολλούς δαίμονες. Τελικά τα κατάφερε. Άλλοι έπαιξαν πιο χαμηλά μπάλα, γιατί το ήθελαν κιόλας. Αλλά υπάρχει ένα εταιρικό προφίλ, μια φιλοσοφία, ένα όραμα κάτι. Η BC Rich αυτή τη στιγμή δεν είναι παρά απλά μια μάρκα, το όνομα και το σχήμα. Τη δουλειά του θα την κάνει φυσικά, και με το παραπάνω όπως είπα πριν. Αλλά για μένα έχει χαλάσει το πράγμα. Bλέπεις BC Rich στο headstock και δεν ξέρεις αν πρόκειται για high end αμερικάνικη υλοποίηση ή για κιθάρα των 100Ε. Δεν θέλω να είμαι μοιρολάτρης, ούτε η rock πέθανε ούτε η κιθάρα. Κι εμείς στο σχολείο, 5-6 ήμασταν που ακούγαμε "παλιατζούρες" και μας δείχναν με το δάχτυλο. Έχω την αίσθηση ότι στο σήμερα, πολλοί περισσότεροι ασχολούνται με την κιθάρα σε σχέση με τα μέσα του 80 πχ. Στην οργανοκατασκευή που με αφορά, πολλοί περισσότεροι μπουτικάδες/μάστορες/μαστροχαλαστές ασχολούνται με την τέχνη του custom και αποδεικνύεται ότι και έχουν θέση στην αγορά (ίσως να πήραν τη θέση όλων αυτών, των πρώιμων) και την αναπτύσσουν με καινούργια πράγματα και με συνεργασίες σε τοπικό και σε ευρύτερο επίπεδο. Στην Ελλάδα, εταιρείες που φτιάχνουν πετάλια-χτίζοντας ελληνικό brand name- αισθητήρες και preamps για ακουστικά όργανα, μαγνήτες, hardware κορυφαία (Ηalon Guitar parts), εργαλεία για κατασκευαστές και πολλή διάθεση. Και όσο αγκαλιάζεται αυτό το πράγμα, τόσο περισσότερο θα ανθεί και θα εξελίσσεται. Είναι ωραίο πράμα η κοινότητα.

Σήμερα πρέπει να ήταν η πιο ζεστή μέρα του Αυγούστου. Και συνεχίζει. Πόσο γουστάρω Κωλοκαίρι... Τυχαίο που στην Κόλαση κάνει ζέστη κι όχι κρύο;

Αυτό δεν ισχύει άραγε για όλες τις εταιρίες? Για Gibson, Fender, PRS, Parker, κλπ? Καμιά σχέση δεν έχουν ιδιοκτησιακά, διοικητικά, λειτουργικά, κλπ με την εποχή που τις δημιούργησαν κάποιοι, οι οποίοι πια δεν υπάρχουν. Όλα έχουν αλλάξει. Εδώ λένε ότι αν θέλεις Gibson, πάρε Heritage πχ. Και φυσικά η τεχνολογία έχει κάνει άλματα, τα υλικά αλλάζουν (για πολλούς λόγους αλλά και γιατί κάποια παραδοσιακά υλικά κάποιων οργάνων είναι πια σε έλλειψη πχ brasilian rosewood), οι ανάγκες προσαρμόζονται, τα σχέδια εξελίσσονται, οι αγορές και τα κόστη είναι πια διαφορετικά, κλπ. Παρεμπιπτόντως, ο κυρ Wayne Charvel, φτιάχνει ακόμα, αλλά τώρα οι κιθάρες του λέγονται Wayne Guitars. https://www.wayneguitars.com/ Αξίζει τον κόπο να διαβάσει κάποιος την βιογραφία του (όπως αυτός την γράφει) στο παρακάτω link. Πολλά ονόματα παρελαύνουν εκεί, και τελικά, όλοι ένα παρεάκι ήντουσαν. https://www.wayneguitars.com/history.html

Oι καημένοι οι γιουτιουμπάδες δεν σκέφτηκαν ότι κάποια στιγμή θα ξέμεναν από θέματα. Έρχονται μαύρες μέρες όπου θα αρχίσουν να συγκρίνουν διαφορές στο tone μεταξύ lemonoil και almond oil στην ταστιέρα... Ή στην επίδραση που θα έχει στον ήχο το παίξιμο κιθάρας μετά από πλύσιμο χεριών με Camay σε σχέση με Papoutsanis

Τον Απρίλιο αγοράστηκε JV-1080, γυμνό χωρίς κάρτες, στα 500 ευρώ για project που έπρεπε να παραδωθεί έως αρχές Μαΐου. Γι'αυτό σου λέω είναι θέμα ποιός το θέλει και γιατί.

Πλάκα-πλάκα το συγκεκριμένο synth πράγματι έχει λόγο που δεν φτηναίνει (πολύ) στις αγγελίες καθώς έχει,κατά την ταπεινή μου άποψη,όλα τα χαρακτηριστικά για να γίνει συν τω χρόνω ένα vintage οργανο!

Καλά κάνεις... Δεν αξίζουν λιγότερο...

Εξαρτάται ποιός το αγοράζει και γιατί ακριβώς το θέλει. Μπορεί το χ ποσό να είναι υπερβολικό για κάποιον που θέλει ένα όργανο για να παίζει στο σπίτι ή με τους φίλους του ή να το βάλει βιτρίνα. Από την άλλη μπορεί το ίδιο ποσό να είναι λογικό ή χαμηλό για κάποιον που απλά θέλει το ίδιο όργανο για να κάνει κάποιο project να ακουστεί έτσι όπως πρέπει. Εξαρτάται για τι ακριβώς το θέλει, σχετικά είναι αυτά.

Ναι...οκ...πρέπει να υπάρχει και κάποια επαφή με την πραγματικότητα,εγώ αυτό λέω.Αλλιώς ας κρατήσει κάποιος το Korg M1 η το Roland JV 1080 για συναισθηματικούς λόγους ή για 10-20 patches που ακόμα κάτι λένε και όχι να προσπαθεί να τα πουλήσει 400 ευρώ το καθένα.Επαναλαμβάνω:οχι γιατί απαγορεύεται αλλά γιατί δεν υπακούει τόσο στην κοινή λογική όσο και στην εικόνα της αγοράς,ΟΠΩΣ κι αν το δεί κάποιος!

Εκτός το θέμα της προσφοράς και ζήτησης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε τι κατάσταση είναι το καθένα. Επίσης, αν ο πωλητής έχει άμεση ανάγκη να το πουλήσει.

Δεν βλέπω κανένα αρμόνιο. Αντίθετα βλέπω κάτι vintage synth αλλά και ακουστικό πιάνο, τα οποία φυσικά και ΔΕΝ θα μπορούσαν να παιχτούν από ένα κλαβιέ, αφού δεν έχουν MIDI. Πέρα από αυτά, φυσικά και είναι απαραίτητο σε ορισμένες εφαρμογές να διαθέτεις πολλαπλά κλαβιέ. Η εναλλαγή των ήχων ενίοτε χρειάζεται να γίνει στο ρυθμό της μουσικής παίζοντας και με τα δυο χέρια, δεν είναι εύκολο πάντα να αλλάζεις ήχους εν πλω. Εκτός αυτού υπάρχουν και άλλα ζητήματα, π.χ. φαντάσου να κρατάς με το sustain πετάλι έναν ήχο και να προσθέτεις ταυτόχρονα ήχους από το άλλο κλαβιέ, είναι πολύ εύκολο με δυο ( και παραπάνω) κλαβιέ να δίνεις την αίσθηση ότι έχεις παραπάνω χέρια, χρησιμοποιώντας το sustain ή/ και arpeggiator. Και άλλες πολλές περιπτώσεις, το να αναθέτεις εύκολα ήχους χωρίς να χρειάζεται να προγραμματίζεις splits, δεξιοτεχνικά περάσματα που είναι εύκολα με δυο κλαβιέ αλλά μαμίσια με ένα, ακόμα ακόμα και η διαφορετική αίσθηση που έχει π.χ. το βαρυκεντρισμένο με το synth action, όλα αυτά παίζουν, πίστεψέ με δεν είναι ( πάντα) θέμα μόστρας

Συμφωνώ απόλυατα.Μερικοί βρίσκονται στον δικό τους γαλαξϊα και καλά κάνουν αλλά το "πράμα" δεν φεϋγει εδω και χρόνια.Προφανώς δεν βιαζονται γιατϊ αλλιως θα είχαν καταλάβει οτι η τιμή που θέλουν δεν πιάνεται.Θα έγραφα πολλα παραδείγματα αλλά δεν πρέπει. "Ή πουλάς 10-με 20% πιο φθηνά απο ebay και γενικά την τιμή του το τελευταίο 12μηνο ή το συζητάς έχοντας σιγουρα 2με 3 επϊπεδα πτώσης τιμής λόγω παζαριου που να περιμένεις σίγουρα στην σημερινή κατάσταση.

μίλα στον τοίχο μπορεί να σ'ακούσει... εδώ κανείς τον χαβά τους τα χουμε πει χίλιες φορές. υπάρχουν περιπτώσεις σε τιμές απόλυτα φυσιολογικές πχ Kronos στα 1,500 μπορεί να μη φεύγει γιατί κάποιος δεν έχει να τα δώσει και υπάρχουν και περιπτώσεις 01W/FD με αλλαγμένη οθόνη στα 600 πχ οπότε απλά κάποιοι ψάχνουν θύματα ή μη γνώστες για να αδειάσουν αποθήκες. εκτός από τα γενικά η προσφορά δημιουργεί τη ζήτηση, δικαίωμα ας πουλάνε όσο θέλουν κτλ κτλ παραδοσιακά η ελλάδα πάντα ήταν ακριβή αγορά στα μεταχειρισμένα synth σε σύγκριση με το εξωτερικό δεν είναι κάτι καινούργιο το βλέπω εδώ πάνω από 20 χρόνια οπότε το έχω συνηθίσει.... συνηθισέ το και συ δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι...

Τώρα τι καταλαβαίνετε, κι εσύ κι ο SF; Πάτε να με ρίξετε σε κατάθλιψη, με τέτοια ζέστη; Α, δεν ξέρω. Αν δεν το ακούσω... Λοιπόν περνάω να το πάρω και στο επιστρέφω εν ευθέτω χρόνω. Πολύ ...ευθέτω όμως!

ZHMIAA productions ltd Τα θεμε ΟΛΑ (ΔΕΝ υπαρχει ταμπουρο που να ΜΗΝ χρειαζεται,ολα εχουν τη μαγεία τους) Το 7αρι ειναι....απλα εξωφρενικο ταμπουρο ειδικα αν το κουρδισεις ψηλά.

αν και δεν είναι κάτι καινούριο στο χώρο της συνθεσης (και όχι λόγω ζαππα) εχει όντως παρα παρα πολύ ενδιαφέρον αλλά εγκυμονεί τον κίνδυνο να γίνει “αβαν γκαρντ” η μουσική αν δε χρησιμοποιηθούν με φειδω. (βέβαια απτην άλλη θα μου πεις έχει να κάνει με το τι στοχεύεις σαν αποτέλεσμα) εγω στα nested tuplets πειραματίστηκα παρα πολύ μέσω daw (cubase) όπου σου λύνει τα χέρια και ανοίγει τις πόρτες διάπλατα για τρέλα αποτελέσματα που στο χαρτί θα δυσκολευόμουν πολύ να υλοποιήσω.

“in the end what makes the black page so difficult is not so different from what makes all music difficult. its about putting in the work and not everyone is willing to do that.” ακριβώς αυτό.

αυτό κι αν είναι τεράστιο κεφάλαιο

τα 2 παιδάκια μου μεγάλωσαν ανάμεσα σε 5 ηλεκτρικές, 1 ακουστική, 1 αρμόνιο, 1 πιάνο και 1 βιολί και ακούνε..... ΤΡΑΠ, ραπ, κτλ τι να λεμε τώρα.... εδω θίγεις τεράστιο κεφάλαιο. Καλύτερα να μην μπούμε σε αυτες τις λογικές γιατί θα γράφουμε σελίδες επι σελίδων.

Λίγοι είναι πλέον αυτοί που καινοτομούν. Ακόμα και η αγορά το έχει δείξει ότι δύσκολα θα καθιεωρθεί κάτι πραγματικά καινοτομικό, αντίθετα οι περισσότεροι ψάχνουν ή κιθάρες από γνωστά brands (Gibson, Fender, Ibanez) ή κάτι παρόμοιο (τύπου LesPaul, τύπου Stat κ.α.). Καλώς η κακώς η μουσική κάνει κύκλους και η βιομηχανία που κινείται γύρω από την μουσική ακολουθεί: πρίν χρόνια ήταν στην μόδα τα racks και ο digital ήχος, τώρα "είναι ψεύτικος" και "μόνο ο αναλογικός και οι tube ενισχυτές αξίζουν". Τα ίδια και με τις κιθάρες κάποια στιγμή ανέβηκαν οι superstrat, αρχές 90ς έπεσαν, τώρα επανακάμπτουν. Πάντως η B.C. Rich μπορεί (για μένα) να παίξει μπάλα και στο σύγχρονο και στο "vintage" γήπεδο αν θέλει. Επαναφέρεις τα mockingbird, bich και eagle με χρώμα ξύλου, το παλιό headstock και μαγνήτες με gold/silver κάλυμα και είσαι μέσα, μια χαρά πιστεύω ότι θα πάνε.

Προσωπικά θα τα μετρούσα 'μέσα' από τα στεφάνια ή ακόμα καλύτερα θα τα έβγαζα και θα μετρούσα τον κόθρο. Επίσης, βρίσκεις πολύ εύκολα μετροταινίες που έχουν και εκατοστά και ίντσες, για να μην χρειάζεται να κάνεις μετατροπές. Οι τυποποιημένες πλέον διαστάσεις των τυμπάνων σε ίντσες, είναι: 6 (ψιλοσπάνιο), 8, 10, 12, 13, 14, 15 (σπάνιο) 16, 18, 20, 22, 24, 26. Μπορεί να πέσεις και σε άλλα μεγέθη - θυμάμαι π.χ ότι η Tama είχε βγάλει κάποτε ένα 11άρι τομ, ενώ υπάρχουν και μεγαλύτερες κάσες, 28, 32 κ.λπ. - αλλά το θεωρώ απίθανο. Οτιδήποτε άλλο σου προκύψει είναι λάθος μέτρηση, οπότε μην πας για παράδειγμα να ζητήσεις ένα δέρμα 12μισάρι.

ΟΧΙ το N&C !!!!!

Πολυ ωραίο! Και ωραίος ήχος! Βαλε και φωνες να το δουμε ολοκληρωμένο! Εύγε!

Πολυ καλη ροκια!! Και με ελληνικο στιχο δεν θα με χαλαγε να το ακουσω. Μακαρι να βρεις φωνητικα, ωστε να υπαρξει ολοκληρωμενο αποτελεσμα. Γουσταρα ηχαρα!

Μπράβο ρε bill, μπράβο. Είναι φοβερό. Πιστεύω ότι με τα κατάλληλα φωνητικά θα απογειωθεί. Α, και ωραίος ήχος, να τα λέμε και αυτά έτσι?

Θα ήθελα να ακούσω και φωνητικά για να δω πως θα γεμίσει κάποια μέρη,οπότε βρες κάποιον απο εδω μέσα αφού δεν μπορείς να τα πεις εσυ

Τι να πω , τιτάνας , όταν γίνεις διάσημος να μας μιλάς μου άρεσε πολύ , έχω ενστάσεις αλλά άλλη στιγμή μου έβγαλε κάτι σε planet of zeus , δλδ αν το άκουγα έτσι χωρίς να ξέρω θα έλεγα είναι κάποιες ιδέες της μπάντας

νταξει , το ροκ και το μεταλ πρώτα θα πεθάνουν όταν πάψει να βγαίνει καλή μουσική και μετά από το ποιος την ακούει

βάστα ρε φίλε εδώ την ήθελε ο Γεωργιανός μεγαλοπαραγωγός.

Εγώ από την άλλη νομίζω ότι η βιομηχανία των μουσικών οργάνων χρειάζεται να έχει μια θέση για την B.C. Rich. Μπορέι να μην υπάρχουν μεγάλα ονόματα αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους ιδιοκτήτες να φτιάχνουν καλά όργανα με καλό value for money. Άλλωστε πόσοι οργανοποιοί που ίδρυσαν εταιρίες είναι ακόμα ενεργοί.

Δεν θέλω στενοχώριες. Μπορώ να σε απαλλάξω από το πρόβλημα και μάλιστα .... δωρεάν. Σου στέλνω με pm την διεύθυνση να μου την στείλεις.

offtopic αλλά είναι μουσειακού επιπέδου πλέον. Οι πιτσιρικάδες όταν τους λέω με τι μουσική ασχολούμαι με κοιτάνε σαν εξωγήινο

εμένα μου άρεσαν και κανα δυο σρεντοκιθαρα που μου έφεραν κάτι σε mayones αλλά δυστυχώς χωρίς dot inlays δε χορταίνει το ματάκι μου Πάντως διαφωνώ κάθετα και οριζόντια ότι η ροκ μουσική ψιλοπεθαίνει ( Alter Bridge , Rival Sons ,Foo Fighters, Ghost ) όπως και η κιθαριστική. Καλά για μεταλ δεν το συζητώ

Ανάλογα για ποια όργανα μιλάμε και σε σύγκριση με ποια. Εκτός αν η σημερινή Μεξικάνα Charvel ή η Ινδονησιακή Ibanez παίζουν καλύτερα από τις Γιαπωνέζες των 80s-90s. Έχοντας παίξει δεκάδες, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Εγώ βλέπω σήμερα να γίνονται tours με αποκλειστικά guitar oriented μπάντες, clinics κάθε λίγο και λιγάκι και μικρά παιδιά να παίζουν εξωφρενικά πράγματα. Εντάξει τα spandex πέθαναν (ευτυχώς), η ζωή συνεχίζεται όμως. Επίσης αυτό που παίρνουν όσοι πάνε προς αυτές τις λύσεις ούτε μοιάζει, ούτε ακούγεται σαν "εκείνο". My 2 cents, Your Mileage May Vary.

2 θέματα - αλήθειες εδω : 1) με την σημερινή τεχνολογία - υλικά παράγονται κατα γενική ομολογία καλύτερα όργανα, ελαφρύτερα, εργονομικότερα, ανθεκτικότερα. Οκ σήμερα έχει πεθάνει ο Λίο Φεντερ και ο Επι Σταθόπουλο, τι να κάνουμε θαύματα? να τους φέρουμε πίσω να ευλογήσουν τους σχεδιαστες της Kiesel ή της Stranberg? 2) το ροκ και η κιθαριστική μουσική μας έχει αφήσει εδω και καμια 15 χρονια, δεν μιλάω για θάνατο απαραίτητα αλλά σίγουρα για κώμα, οπότε οι κινήσεις αυτες απευθύνονται στους φτωχο μεταλάδες του 80 , οι οποίοι ως μετρίως αμοιβόμενοι μάνατζερς σήμερα μπορούν επιτέλους να ποζάρουν σαν το είδωλο της νιότης τους (Kerry King λέμε τωρα) στον καθρέπτη... Δεν νομίζω να κοιτάνε την σύνθεση των μετόχων και των διοικητικών συμβουλίων, κοιτάνε να πάρουν κάτι που θα μοιάζει και θα ακούγεται σαν "εκείνο".

Εδώ λοιπόν θα βάλω κάποια κλιπάκια από σχετικώς πρόσφατες συναυλίες και πρόβες μας. Από Deree: Autumn Leaves (όπως στο Expanded Matrix, σε 5ηχα) : Five Road Crossroads (δικό μου, 5-ηχα σε 9-άρι μέτρο, σύνολο 45): Από πρόβες: Blue Bossa (5ηχα και αυτή. Το 5-ηχο είναι αξία που δίνει φοβερή δραματουργία στη μουσική, και για αυτό μου αρέσει τόσο πολύ) : Momen't's Notice: Αυτόν τον καιρό τα ξανακοιτάμε σαν μπαλάντα αλλά σε πολύ γρήγορο τέμπο. Ξέρω ότι ακούγεται αντιφατικό αλλά δεν είναι. Θα το ανεβάσω όταν το έχουμε έτοιμο. Το Moment's Notice είναι ένα κομμάτι που με ενδιαφέρει απίστευτα πολύ με όσους τρόπους μπορώ να το ξέρω. Και ένα blues λίγο «περίεργο», αισθητικής λίγο προς Byard, Hill κτλ: Αυτά προς το παρόν...

Γιατί και εμείς είμαστε άνθρωποι. Λολ. Ανάλογα με τις ανάγκες αλλά και τις ικανότητες χρειαζόμαστε ποικιλία και συνδυασμούς ήχων οι οποίοι πολλές φορές χρειάζονται συνδυασμούς εφφε, φίλτρων κλπ. για να επιτύχουμε το ορθο ηχόχρωμα. Τα όργανα που θα χρησιμοποιήσουμε στη σκηνή πολλές φορές τα βάζουμε και επικοινωνούν για το σκοπό αυτό. Εχουμε δύο χέρια αλλά χρησιμοποιούμε και τα 10 δάκτυλα επίσης για συνδυασμο πολύφωνών συγχορδιων και μελωδιών ταυτόχρονα που μπορεί να χρειαστεί να τα παίξουμε αντίστοιχα με το αριστερό ξ το δεξί σε διάφορα όργανα. Αυτά ως γενική αρχή μας αναγκάζουν να έχουμε από δύο έως πληθώρα μηχανημάτων γύρω μας. Γι αυτό και είμαστε οι ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Χαχαχαχαχαχαχα