Προς το περιεχόμενο

Πίνακας συμμετοχής

  1. blue

    blue

    Solist


    • Βαθμοί

      9

    • Αναρτήσεις

      5.562


  2. Jazzjoker

    Jazzjoker

    Μέλος


    • Βαθμοί

      8

    • Αναρτήσεις

      5.184


  3. dimsonic

    dimsonic

    Μέλος


    • Βαθμοί

      6

    • Αναρτήσεις

      20.926


  4. Haris

    Haris

    Μέλος


    • Βαθμοί

      6

    • Αναρτήσεις

      3.334


Δημοφιλές περιεχόμενο

Προβολή δημοσφιλέστερου περιεχομένου σε 07/09/2019 σε όλα

  1. Προτείνω την αποψη ότι οι "μεγάλοι" μουσικοί (όλοι ξέρουμε ποιοι είναι άσχετα αν τους ακούμε ή μας αρέσουν) ήταν κάπως "καλλιτέχνες" δλδ παρουσίασαν καινοτομες προτάσεις με προσωπικό υφος. Έχω την μισοαπαισιόδοξη αντίληψη ότι αυτό κάπως ιστορικά τους επιτραπηκε (εκτός από το αδιανόητο "ταλέντο" τους ή όπως θέλετε να το πούμε), με την εννοια ότι υπήρξε περίοδος που υπήρχαν εταιρείες που τους άφηναν να κάνουν τη δουλειά τους και μόνο αυτή, το να γράψουν καινούργια μουσική με προσωπικό ύφος που να απορρίπτει την παλιά κλπ. Ε, οι μουσικοί των clinics και του youtube δεν μπορούν να είναι ετσι, γιατί πρέπει να είναι και λίγο businessmen, και λίγο συμπαθείς και να πλενονται, και να μιλάνε καθαρά και ευγενικά, να έχουν social media skills, να νιώθουν λίγο από νομικά και μαρκετινγκ, να ξέρουν από φωτισμό και βίντεο, να κάνουν σέρβις σε μαγνητικό τομογράφο κλπ. Thus, πολλή από την ενέργεια τους που θα έπρεπε να τροφοδοτείται στο να κάνουν "τέχνη" πηγαίνει σε μερεμετια. Και αυτό εντοπίζω να μη μου αρέσει, αλλά ξεκαθαρίζω ότι δεν μου αρέσει και το ροκσταριλικι. Κατά τα αλλα: νομίζω ότι και διάφοροι κλασικοί έκαναν κάποτε διαγωνισμό για το ποιος θα γράψει το πιο δύσκολο πράγμα για να γελάνε που δεν μπορεί να το παίξει κάποιος κορυφαίος (πηγη δεν έχω αλλά αν μπορεί να συμπληρώσει κάποιος πάνω σε αυτό θα με σώσει από μπαροκουβεντα). Οπότε τι είναι σρεντινγκ και τι τέχνη είναι θέμα αισθητικής και δεν ξέρουμε τι είναι αισθητική και αύριο λέω να κάνω σάλτσα από φρέσκια ντομάτα με βασιλικό και σκόρδο. Και για τις απόψεις... Ότι λέω είναι άποψη μου, προφανώς επειδή βγαίνει από το στόμα μου. Αύριο μπορεί να λέω άλλα δε χρειάζεται να χαλιομαστε. Για τέτοια θέματα ειδικά, καλό είναι να αλλάζουμε απόψεις ΚΑΘΕ ΔΕΚΑ ΩΡΕΣ ΠΑΙΞΊΜΑΤΟΣ.
    9 βαθμοί
  2. Ένα γενικό συμπέρασμα είναι ότι η πραγματικότητα γύρω μας αλλάζει - όχι απαραίτητα προς το χειρότερο - και ότι για τους μεγαλύτερους από εμάς είναι δύσκολο να αντιληφθούμε και/ή να προσαρμοστούμε στις αλλαγές. Λέγεται ανθρώπινη φύση.
    6 βαθμοί
  3. Εγώ θεωρώ πως διανύουμε μια λαμπρή-μεταβατική-περίοδο. Υπάρχει απίστευτη πληροφορία διαθέσιμη σε όλους. Από αυτούς τους όλους,κάποιοι είναι αρκετά έξυπνοι(ταλαντούχοι?πονηρεμένοι?) ώστε να ξέρουν πως να την χειριστούν. Στην πραγματικότητα αυτό σημαίνει πως θα βάλουν το μυαλουδάκι τους να δουλέψει και δεν θα αρκεστούν στον πιθηκισμό. Ως προς τα υπόλοιπα που έχουν αναφερθεί, η φιλοσοφία μου είναι η εξής....Το "μου αρέσει, με συγκινεί" κλπ δεν έχουν θέση σε μια τέτοια κουβέντα, απλά γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Ο Στράτος είναι ΑΕΚ εγώ είμαι Ολυμπιακός, δεν πρόκειται να βρούμε άκρη. Και, όταν μια κοινότητα, ή ένα υποσύνολο της, θεωρεί ένα μέλος της σημαντικό και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, τότε κάθομαι και ασχολούμαι μέχρι να καταλάβω.Ακούω, διαβάζω, κάνω έρευνα. Και μετά ξανακούω.Είναι μια προσέγγιση που δεν με έχει ζημιώσει ποτέ.
    3 βαθμοί
  4. Έχουν τελειώσει οι ιστορίες. Σχεδόν κανένας δεν έχει να πει. Οι λόγοι πολλοί και για άλλο θέμα. Βασιλεύει η αναμετάδοση της πληροφορίας και μάλιστα σε όλο και μικρότερα πακέτα με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα ενώ πεθαίνει η original πρόταση. Όλο αυτό είναι αλλαγή που δεν αφορά μόνο την καλλιτεχνία αλλά όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας. Προσφάτως μιλούσα με γνωστό Έλληνα τραγουδοποιό της γενιάς των 45άρηδων περίπου και συζητούσαμε περί ελληνικής μουσικής πραγματικότητας. Και τον ρώτησα ακριβώς αυτό: "γιατί δεν γράφει κανείς ιστορίες πια;" Και μου είπε ακριβώς αυτό που σκεφτόμουν: "αφού δεν έχουμε τι να πούμε".
    3 βαθμοί
  5. Χαιρετώ τη κοινότητα. Πρόσφατα μου εμπιστεύτηκαν τη σύνθεση μουσικής για ταινία μεγάλου μήκους. Φυσικα είμαι σούπερ χαρούμενος και σούπερ χεΖμένος γιατί η μονη εμπειρία που έχω μέχρι στιγμής είναι η σύνθεση (κατά παραγγελία) για ταινία μικρού μήκους και δη animation (κοινως not even close) Ανοιγω λοιπόν αυτό το topic με σκοπό να μαζέψω από πιο έμπειρους συμβουλές γύρω από το θέμα. Συμβουλές και tips που ο καθενας θεωρεί χρήσιμα είναι ευπρόσδεκτα και σίγουρα δε θα πάνε χαμένα. Απο το πως να στήσεις το project, να δουλεύεις με timecode ή templates μέχρι το ποια κούπα για τον καφέ είναι πιο εργονομική. Ενα θέμα για το οποίο θέλω να προλάβω πριν βρεθώ προ των πυλών είναι το οικονομικό και τι θα χρειαστεί να κάνω προκειμενου να τσουλήσει όσο πιο ομαλά γίνεται και χωρίς παρατράγουδα. Σε αυτό δηλώνω μαυρα μεσάνυχτα. Τέλος, προς πιθανή τροφή για συζήτηση, να αναφέρω ότι αυτή τη στιγμή έχουν γίνει οι κινήσεις με ντέμο, με έχουν επιλέξει και δεν έχει βγει ακόμα κάποιο budget. Επίσης σκοπεύω να δουλέψω σε Cubase 10 Pro (ακούς @dimsonic ?)
    2 βαθμοί
  6. Η συζήτηση για το ποιες μουσικές αρέσουν στον καθένα μας είναι άλλο θέμα.. Κανένας όμως από τους μουσικούς των τελευταίων σελίδων δεν είναι μουσικός του YouTube. Η Hiromi έχει συμβόλαιο με την Concord records και παίζει παντού στον κόσμο, ο Mateo είναι από τους πιο ενεργούς μουσικούς της περιοχής του, ο Santamaria έχει παίξει με αμέτρητες μπάντες, κτλ.. Όλοι είναι ενεργοί μουσικοί (και εξαιρετικοί μάλιστα), που απλά χρησιμοποιούν το YouTube για διαφήμιση, και πολύ καλά κάνουν. Αυτό δεν είναι και τόσο σπάνιο πια, έξω αποτελεί κανονικό μέρος των μουσικών σπουδών, αφού είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο καριέρας. Είναι σαν τα Daw, και τη μουσική τεχνολογία κάθε είδους, που στο εξωτερικό είναι υποχρεωτική γνώση για τους μουσικούς φοιτητές εδώ και 20 χρόνια σχεδόν.. Παλιά έκανες συνεντεύξεις, ράδιο και τηλεόραση, τώρα κάνεις YouTube. Το οποίο σε αντίθεση με τα προηγούμενα γίνεται και μόνος σου, αλλά από ένα επίπεδο και πάνω όλοι έχουν ένα media team που ασχολείται και με αυτό (επίσης διδάσκεται στα πανεπιστήμια έξω.. ).
    2 βαθμοί
  7. Ισχύει. Δυο σρέντερ που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό είναι ο Paganini και ο Liszt. :) Το πρόβλημα για μένα είναι ότι υπάρχουν συμφορουμίτες που δεν μπορούν να διακρινουν διαφορά ανάμεσα σε μια σύνθεση του Liszt και της Xiromi ή ανάμεσα στο "διαβολικό" καπρίτσιο No24 του Paganini (που ΟΡΙΣΕ το shredding κτγμ) και στην ηλεκτρική αντιγραφή τους από τον Yngwie. Ετσι καταλήγουν στο ομογενοποιημένο συμπέρασμα (όλα "ένα", όλοι είναι το ίδιο), όπου θεωρούν τον Blackmore σρέντερ, ή τον DiMeola ή και οποιονδήποτε κατείχε την τεχνική, επειδή αυτό ταιριάζει στο μεταμοντέρνο αφήγημά τους προκειμένου να αποενοχοποιήσουν την πιο στείρα δημιουργικότητα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος της μουσικής μέσα από τα παιδιά - θαύματα του Youtube. Οι περισσότεροι μαλλιάδες κιθαρίστες , ντραμίστες κλίνικς που βλέπετε να πουλάνε μούρη ανεβοκατεβαίνοντας κλίμακες, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα 10χρονα κινεζάκια -παιδιά του μουσικού σωλήνα, που παίζουν με κλειστά μάτια ραχμάνινοφ και παγκανίνι, χωρίς να έχουν ιδέα για το τι παίζουν και δεν θα μπορέσουν ποτέ στη ζωή τους να συνθέσουν μια σύνθεση της προκοπής που θα μείνει. ΥΓ. Και ο Pete Thorn παίζει κέρατα, αλλά δεν τον συγκαταλέγετε στους σρέντερς, σωστά; Γιατί; Κι από παλιότερους, που το έσκιζαν το όργανο από άποψη τεχνικής: Τον Jeff Beck; Τον Wes Montgomery, τον Django Reinhardt ή τον... Μανώλη Χιώτη; Oι Maiden; Μπορεί καποιος να εξηγήσει γιατί; Μπορεί να σκεφτεί κανείς τι διαφοροποιεί όλους αυτούς από το σύγχρονο shredding ιδίωμα;
    2 βαθμοί
  8. Δεν έχω εμπειρία με σύνθεση soundtrack, αλλά θα σου αναφέρω κάποια πράγματα που ίσως να σου δώσουν λίγη τροφή για σκέψη. Υπάρχουν εκατομμύρια ost εκεί έξω. Κάθε συνθέτης προσεγγίζει διαφορετικά την εκάστοτε ταινία. Υπάρχουν μέτρια ost, κακά, αλλά και καταπληκτικά. Υπάρχουν συνθέτες που γράφουν πάνω στην ταινία βλέποντάς την και άλλοι που κοιμόντουσαν κατά την προβολή της και έγραψαν καταπληκτική μουσική μετά (ναι, αυτό το έκανε ο Nino Rota στο 8 1/2 του Φελίνι). Το θέμα είναι η μουσική να εξυπηρετεί την ταινία. Ούτε να την επισκιάζει, ούτε να είναι background. Πολύ σημαντικό επίσης είναι το timing. Άλλοι σε κρίσιμες σκηνές κορυφώνουν τις μελωδίες υπογραμμίζοντας τη δραματουργία και άλλοι επιλέγουν την απόλυτη παύση, μιας και η σιωπή επιδρά εξίσου αντίστοιχα. Σημαντικό δε είναι, κατ' εμέ, να μην παίζει διαρκώς μουσική, γιατί και αυτό μπορεί να είναι παγίδα από μόνο του. Καλό είναι να βρεις ένα βασικό θέμα, και να κάνεις και παραλλαγές. Έχει γίνει σε πολλά ost. Τέλος, θα σου πρότεινα να ακούσεις κάποια εναλλακτικά ost από τους εξής: Nick Cave & Warren Ellis - The Road & The assassination of Jesse James Neil Young - Dead man The secret life o Walter Mitty ost Sherlock Holmes (2009) - Hans Zimmer Les intouchables ost - Ludovico Einaudi Akira Yamaoka - Silent hill ost Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να βοηθήσουν κάπου κάπως. Α, και καλή επιτυχία!
    2 βαθμοί
  9. Και να 'μανε μπασίστας, να είχα ακούσει λέει ότι ψάχνεστε για μπάσο, να παίζω παπάδες, να σκεφτόμουν να στείλω βίντεο, με τι καρδιά ρε να στείλω? Για να με βγάλετε στα νόιζ να με κοροδέβετε μετά με τους φίλους σας? Άντε ρε από κει.
    2 βαθμοί
  10. Διαβάζοντας τις 17 σελίδες του θέματος "Social media και νέα γενιά μουσικών", που ήλπιζα να με αφορά όντας νέος, έχω να πώ ότι είναι κρίμα (γιατί όχι και ντροπή) οι 10+ σελίδες απο αυτές να είναι αντικρουόμενες υποκειμενικές απόψης και σε ορισμένα σημεία καταστάσεις απείρου κάλλους τύπου γιατί έριξες τα μπουγαδόνερά σου μπροστά απο την πόρτα μου μωρή. Αν η φάση ήταν Live video streaming σίγουρα δε θα είχε καμία απολύτως διαφορά απο τα γνωστά τηλεοπτικά πάνελ όπου επικρατεί ένα τσίρκο. Όχι τίποτα άλλο, πρεσβεύουμε υποτίθεται και τις τέχνες εδω μέσα ρε παιδιά. No offense, άποψή μου πάντα (κοίτα να δείς που στο τέλος θα υπογράφουμε έτσι το κάθε post...)
    2 βαθμοί
  11. 1 βαθμός
  12. F-spaced νομιζω εννοει τις αποστασεις μεταξυ των δυο ακραιων μαγνητων (απο τους 6 συνολικα που ειναι). Δεν εχουν ολες οι strat την ιδια αποσταση μεταξυ των χορδων. Μαλλον αυτο πρεπει να ξεκαθαρισεις. Για να μην ξεκουρδιζει. Πρεπει πρωτον να περασεις σωστα τις χορδες. Σωστο τυλιγμα και να τις κρατας τεντωμενες οσο τις τυλιγεις. Το σημαντικο, βεβαια, ειναι οι εγκοπες του nut (του πανω κοκκαλου) και ποσο ανετα, χωρις τριβες, κινουνται οι χορδες μεσα του. Χρειαζονται καθαρισμα οι εγκοπες, ή ενδεχομενως και λιγο διαπλατυνση (με ενα διπλομενο 300αρι γυαλοχαρτο), και λιπανση με τη μυτη ενος μολυβιου (ή με ειδικο γρασο γραφιτη). Αλλα και ολα αυτα να εχεις κανει, εαν το tremolo ειναι floating, η κιθαρα θα ξεκουρδιζει σχετικα πιο ευκολα. Στα λεω πολυ περιληπτικα. Οπου εχεις απορια, ρωτα.
    1 βαθμός
  13. Σημαντικό είναι να τεσταριστεί το workflow πριν ξεκινήσεις να δουλεύεις. Επικοινώνησε με ανθρώπους του post production, για να κάνετε μερικά τεστ σε imports/exports. Να σταντάρετε τα φορμάτ που θα σου δίνουν υλικό και πως θα τους γυρνάς πίσω. Πολλοί μοντάρουν με κομμάτια οδηγούς και έτσι η δουλειά του μουσικού γίνεται κάπως πιο συγκεκριμένη: ξέρει χρόνους (cues, tempo), μουσικό ύφος κλπ. Καλό είναι να διαβάσεις αρκετά το σενάριο, θα σου δώσει ιδέες που θα γεννήσουν μουσικά θέματα. Έστω και πρόχειρα γραμμένα, βοηθάει πολύ να είναι διαθέσιμα από την αρχή στο μοντάζ.
    1 βαθμός
  14. Δεν βγαίνουν πια μουσικοί θρύλοι. Όχι ότι δεν υπάρχουν υποψήφιοι από ποιοτικής άποψης αλλά έχουν αλλάξει οι μηχανισμοί θαυμασμού. Δε λειτουργεί έτσι πια το πράγμα. Για θρύλοι είναι καθ' οδόν η Beyonce και ο Kanye West π.χ. αλλά όχι για τη μουσική τους. Aretha Franklin δεν θα ξαναβγεί πάντως. Δεν υπάρχει αυτού του είδους το focus πια από το κοινό. Η νέα Aretha δε θα καταφέρει ποτέ να φτάσει την παλιά σε στάτους κι ας έχει καλύτερη φωνή (λέμε τώρα) κι ας λέει ωραιότερα τραγούδια (ξαναλέμε)
    1 βαθμός
  15. Αν ακούσεις ένα τραγούδι τι εικόνες σου έρχονται; Εσυ πρέπει να κάνεις το αντίθετο. Είναι πιο tricky.
    1 βαθμός
  16. Θες να πεις δηλαδή ότι σε λίγα χρόνια, όπως θαυμάζουμε το απαράμιλλο και αναγνωρίσιμο στυλ των Gilmour, Brian May, Rory, Robert Smith (Τhe Cure) κλπ, στο πάνθεον θα είναι οι σημερινοί κιθαρισταράδες που τους βάζουν κάτω από κάθε άποψη - τεχνικής δεξιοτεχνίας, και σύμφωνα και με τη γνώμη πολλών από εδώ, τους συναγωνίζονται (τους "παλιούς") σε πάθος, μελωδίες κλπ; Οτι ο Pete Thorn ή ο Phil X που τους γουστάρω με τα χίλια και έχουν και πρωτότυπο υλικό, θα είναι οι αυριανοί Mark Knopfler; Είναι μόνο ζήτημα χρόνου; Αν ναι, θα ήθελα να ακούσω σε ποιους ποντάρουμε ότι θα είναι οι αυριανοί θρύλοι... (έχω κάποιους υπόψη μου, αλλά θα ήθελα γνώμες!)
    1 βαθμός
  17. Οι ιστορίες δεν τελειώνουν από μόνες τους. Τελειώνουν όταν δεν υπάρχουν "μάτια" να τις δουν και "στόματα" να τις πουν. Φυσικά και ακόμα λέγονται ιστορίες. Αλλά σε σύγκριση με την απλή αναμετάδοση πληροφορίας είναι αστείο το ποσοστό.
    1 βαθμός
  18. Πολύ καλό. Ενδιαφέρουσα εξέλιξη, ωραίοι ήχοι και μελωδίες, αξιοπρεπής παραγωγή και δεμένη μίξη. Παρόλο που είναι μακρΙο μου κράτησε το ενδιαφέρον ως το τέλος. Εύγε νέε μου!
    1 βαθμός
  19. Μανώλη πάντα τα ίδια. Μας ανοϊγεις την όρεξη και εγώ ισα ισα που εχω € για τα. σερβίτσια!
    1 βαθμός
  20. μα εγραψα και προσωπικά.... οχι τιποτα ιδιαίτερο περαν αυτου. α...τον προλαβα και ζωντανα 6 μηνες πριν φυγει εννοω εχω τους δισκους αλλά δεν ηταν ποτέ στις προτεραιότητες
    1 βαθμός
  21. Ξαναμπήκα για να πω ότι ο Πετρουτσι δεν είναι άψυχος σρεντερ ( εντάξει δικό μου συμπέρασμα απ τα συμφραζόμενα ίσως δεν το είπατε και ποτέ , δεν θα σταθώ στα του γούστου που ειπώθηκαν ) το σρεντινγκ δεν είναι κάτι κακό και ότι σρεντερ υπήρξε και ο Μπλακμορ , ο Ραντυ Ροουντς , ο Ουλι Ροθ . Τον χαρακτηρισμό τον έχουν αποδώσει και στον Αλβιν Λι προφανώς έχει χιουμοριστικό τόνο ο όρος ( σκίζω , ξεσκίζω , καταστρέφω ) Στο αποπάνω βίντεο , έχουμε και σρεντινγκ σε μη χαρντ ροκ / μεταλ φορμες Α, Σρεντερ είναι και ο ανταγωνιστής στα χελωνονιντζακια
    1 βαθμός
  22. Τι παραγωγαρα....Τι παιξιματα... δεν τους ηξερα.
    1 βαθμός
  23. και εγω ανηκω στους φιλαθλους της μουσικης. Εχω μεγαλωσει, για να ανηκω σε καστες κ να αφοριζω μουσικους κ μουσικες. Οση αγαπη εχω στον Buddy εχω κ στον Bonham και στον Cozy και στον Weckl. Οσο αγαπω την Ella αγαπω κ την Sia και την Bjork και την Gaga. Στο δικο μου κεφαλι οι μουσικοι δαχωριζονται σε τρεις κατηγοριες. 1. Μουσικοι η συνθετες η μπαντες που γουσταρω. Μεχρι εδω καλα. 2. Μουσικοι η συνθετες η μπαντες που ΔΕΝ γουσταρω αλλα σεβομαι λογω καριερας. Πχ..Bowie, Cave, Ramones κλπ. 3 Μουσικοι η συνθετες η μπαντες που απλα δεν εχουν φτασει σε ενα απο αυτα τα δυο επιπεδα ακομα.. δηλ ενας ντραμμερ που παιζει κανα δυο χρονια...δυσκολο {δυσκολο οχι ακατορθωτο} να με εντυπωσιασει. Το ιδιο ισχυει με μια γκαραζομπαντα που παιζει διασκευες 2 φορες το χρονο μπροστα στα φιλαρακια της. Αν ο αλλος κατεχει αυτο που κανει και ειδικα αν εχει βρει το κομματι απο την πιτα που του αναλογει {ειτε δισκογραφικα ειτε ιντερνετικα}..δεν πα να ειναι σρεντας - ξυλοκοπος αψυχος - ραπας η χαβαλετζης η οτιδηποτε - για μενα εχει το σεβασμο μου ειτε μου αρεσει ειτε οχι. Και πριν πεταχτουν καποιοι να σας προλαβω...Ναι..σεβομαι κ τον Τονυ Σφηνο και τον Sin Boy. To αν μου αρεσουν το κραταω για μενα. Αυτη ειναι νομιζω η διαφορα μου με πολλους εδω μεσα. Και ο τροπος που σκεφτομαι με κανει να βρισκω μαγεια σε πολλα κ διαφορετικα μουσικα στυλ.
    1 βαθμός
  24. Παιδιά μπερδευόμαστε, δεν μετράμε πάθη και ψυχές εδώ, κακώς συγκρίνουμε. Δεν αφορίσαμε ό,τι αφορίσαμε εν ψυχρώ. Εγώ δεν θα ξανα-αναφέρω τι ακριβώς με ενοχλεί σε αυτά τα παιξίματα και τι αφορά αντικειμενικά ή υποκειμενικά καλό. Ο Malmsteen είναι αυτός που είναι, έχει επηρεαστεί και έχει επηρεάσει και θετικά αλλά και αρνητικά. Δηλ. καλό το να έχει κανείς βιμπράτο αλλά όταν αυτό ξεπερνάει ένα εύρος, καταντάει -αν όχι γελοίο- τουλάχιστον υπερβολικό. Και εκεί είναι που διαφωνώ πολλές φορές ως προς το επίπεδο τεχνικής και πόσο τεχνικός μπορεί να είναι κάποιος και τι σημαίνει έχω καλύτερο βιμπράτο από κάποιον άλλο. Δηλ. χρήσιμος ο Yngwie για να σε κάνει να μάθεις, αλλά πρέπει λίγο να ξεμάθεις μετά. Γιατί αν ο καθένας πάει να παίξει σαν τον Malmsteen θα ακούγεται σαν Έλληνας με άπταιστη Αγγλική προφορά αλλά φτωχή σύνταξη. That said, αυτό δεν θα με εμποδίσει να απολαύσω ένα live του, ή οποιουδήποτε σρεντά. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που μας συναρπάζει και τι μας απωθεί στις μουσικές και στα παιξίματα.
    1 βαθμός
  25. Ωραίος ο παίκτης! Ο,τι και να συμβεί μέχρι το τέλος να δείξεις ψυχραιμία!
    1 βαθμός
  26. Συγχαρητηρια και καλη επιτυχια!
    1 βαθμός
  27. @Nikos Aravanis thanks! @stavros_d80 ναι το σκεφτόμουν οτι πρέπει να παιξει πολύ τέτοια φάση. θα δω πολλές ταινίες αποτι φαινεται!
    1 βαθμός
  28. βασικά είμαι σούπερ ζηλιάρης και εύχομαι (και είμαι σίγουρος) για τα καλύτερα. Τώρα για cubase 10 pro, τι να σου πω...να δουλέψεις. Το έχω 3 μήνες και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είναι φανταστικά μπροστά, από παλιές εκδόσεις και για μένα που δεν έχω εμπειρία αλλού είναι το μόνο που μπορώ κάτι να φτιάξω. Δεν έχω δουλέψει κάτι με βίντεο, αλλά οι δυνατότητές του με ξεπερνάνε και θα με ξεπερνάνε για πολλάααα χρόνια.
    1 βαθμός
  29. Δεν έχω ιδέα για τα παραπάνω,αλλά θα ήθελά να σου πω συγχαρητήρια και καλή επιτυχία
    1 βαθμός
  30. Μου 'ρθε ένα off topic και συγχωρέστε με αλλά το γράφω μην το ξεχάσω. Αν ήμουν ο Chick Corea θα είχα βγάλει οπωσδήποτε ένα άλμπουμ με τίτλο "North Corea".
    1 βαθμός
  31. Για μένα ένα πολύ σημαντικό μέρος της "ταυτότητας" του τι είναι μουσική τελικά, είναι η "κοινωνία" των ανθρώπων που αυτή προκαλεί, είτε σε ένα συναυλιακό χώρο, είτε σε ένα φεστιβάλ, εκκλησία, μπαράκι η σε μια παρέα που ακούει μουσική χορεύει κτλ. Αυτό είναι η πραγματική μουσική, αυτό που φτιάχνουν μαζί παίχτες μπάντα και κοινό, αυτό γεννάει τα διάφορα μουσικά είδη και κάνει τους μουσικούς να αφορούν την κοινωνία και κάποιους από αυτούς να ξεχωρίζουν. Η πραγματική ζητούμενη ικανότητα ενός μουσικού δεν είναι η δεξιοτεχνία του στο όργανο, ούτε η γνώση των μουσικών ειδών, αλλά η ικανότητα του να τα χρησιμοποιεί για να ανοίξει μια πόρτα για τους ανθρώπους που τον ακούνε, να τους βοηθά να φτιάξουν αυτοί "μουσική". Αυτό δεν θα γίνει ποτέ μέσα από μια οθόνη με τρόπο συγκρίσιμο με τον πραγματικό, για πολλούς λόγους (και αυτό ισχύει για οτιδήποτε έχει φυσική υπόσταση τέχνες, αθλητισμό, ακόμα και μιαν απλή συζήτηση - η μεταφορά τους σε μια οθόνη είναι πάντα εντελώς φτωχή). Ένας μουσικός που απλά παίζει μόνος του σπίτι του δεν έχει καν ξεκινήσει αυτό το ταξίδι του να παίξει με άλλους, να παίξει ΜΕ κοινό και ΓΙΑ κοινό, είτε παίζει μέταλ είτε κλασική μουσική το ίδιο είναι. Κατά τη γνώμη μου η ουσία του πράγματος χάνεται, οι άνθρωποι, η μουσική και η ζωή δεν είναι φτιαγμένα για να τα βλέπουμε μόνοι μας μπροστά σε μια οθόνη. Αυτός είναι ο λόγος νομίζω τελικά που προσωπικά, σχεδόν πάντα οπότε βλέπω παίκτες αποκλειστικά του YouTube η ουσία της μουσικής τους συγκρινόμενη με μουσικούς που παίζουν έξω μου φαίνεται εξαιρετικά φτωχή.
    1 βαθμός
  32. Τώρα που πιάσαμε τις 80ίλες. Κρίμα που διαλύθηκε το χέρι του Vito, ήταν φοβερός.
    1 βαθμός
  33. εμενα η αγγελία μου θυμίζει αυτο που λεμε κερατας και δαρμενος
    1 βαθμός
  34. Δεν υπαρχει ηλικια. Παιζε εσυ, βαζε μουσικη να ακουγεται στο σπιτι, εχε οργανα στη μεση και αν θελει κι οποτε θελει, θα ασχοληθει μονη της. Μετα αναλαμβανεις εσυ να τη βοηθησεις με τροπο για κατι παραπανω. Θα σε ρωτησει και μονη της.
    1 βαθμός
Ο πίνακας επιτευγμάτων έχει ρυθμιστεί σε Athens/GMT+02:00
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου