Πίνακας συμμετοχής

αυτά άκουγα όταν ήμανε...νέος

Δεν περιγράφω άλλο Αγαπητέ, για να το σταματήσω εδώ. Είναι πολύ σπουδαίο να ασχολείται κάποιος με τη μουσική, να εξειδικεύεται, να εξιδανικεύει, να παθιάζεται, να περνάει μεγάλο μέρος της ζωής του ασχολούμενος με κάτι άυλο. Είναι κάτι σαν θαύμα. Το τι προκαλεί μια αλληλουχία νοτών ή το ταυτόχρονο τσίγκλισμα 5-6 τεντωμένων συρμάτων. Είμαστε όλοι συνοδοιπόροι σε αυτό, ακροατές, παίκτες, μάστορες, έμποροι, beggers & thieves. To οτι αγαπάς τον Malmsteen και τον κάθε Malmsteen είναι σπουδαίο και αρκετό από μόνο του ώστε να μην "give a fuck" για ό,τι κι αν πουν οι άλλοι γι' αυτόν. Αγάπη σημαίνει να αποδέχεσαι κάποιον με τα ελαττώματά του. Αυτό είναι το μεγαλείο της και αυτό είναι που διατηρεί τον άνθρωπο στη γη, αλλιώς θα πετούσε όλη την ώρα στα σύννεφα, εξιδανικεύοντας κάθε αγάπη του και ανάγοντάς την σε κάτι το θείο. Κι εκεί αρχίζουν οι παρανοήσεις. Θέλω να πω, ωραία και καλά όλα, αλλά μη μου δίνεις ώς επιχείρημα ότι ο ένας έπαιζε με χάλια κιθάρα ενώ ο άλλος είχει πόρσε ξερωγώ γι' αυτό έκανε ό,τι έκανε και "ας είχε κι ο άλλος πόρσε και θα σου 'λεγα εγώ", είναι τουλάχιστον αστείο, την ώρα που σου λέμε ότι ο άλλος ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΟΡΓΑΝΟ. Είσαι χαρούμενος που βρήκες τον Μalmsteen οπως εγώ είμαι χαρούμενος που βρήκα τον Keith Richards. Kαι τους δύο θα τους εντάξω στο βιβλίο με τους σπουδαίους. Και οι δύο χωρούν στη λίστα με τους κιθαρίστες που άλλαξαν το όργανο. Μόνο ένας τους όμως χωράει στη λιστα με αυτόν που θα γράψει η ιστορία ως τον σπουδαιότερο πρεσβευτή της κιθάρας στην ιστορία της μουσικής. Και δεν τον διαλέγεις εσύ ή εγώ.

Την εχω 2 μηνες. Απιστευτο κιθαρακι για 370 ευρω που κοστιζε. Πολυ καλη ποιοτητα κατασκευης, ποιοτικα περιφερειακα, μαγνητες ονειρο, ελαφρυ και αρκετα ομορφο. Οι μονες αλλαγες που εκανα ηταν να αφαιρεσω το pickguard και να αλλαξω τα knobs με παχυτερα. Α, και 50s wiring... Αναλυτικοτερα, Ποιοτητα κατασκευης: Προκειται για προσεγμενο οργανο γενικοτερα. Καποιες λιγες μικρες ατελειες υπαρχουν. Η βαφη πολυ καλη και γενικοτερα μοιαζει με ακριβοτερο οργανο out of the box. Αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν το αρκετα χαμηλο βαρος, σε σχεση με την epi std lp που εχω, γεγονος που ισως προδιαθετει καποιον οτι εχει γινει χρηση κατωτερης ποιοτητας ξυλων. Οποτε πιανω την epi lp, νιωθω το εντονο βαρος τοσο στο μανικι, οσο και στο σωμα και ειναι κατι που με προδιαθετει θετικα. Κανει βεβαια και 200 ευρω παραπανω. Γεφυρες, κλειδια, nut, μαγνητες κλπ ειναι ολα wilkinson και ειναι ακρως ποιοτικα. Το (graphite) nut ηθελε μονο λιγη δουλεια διοτι ξεκουρδιζε αρκετα. Playability: Ειναι πιο ελαφρια, ειναι αρκετα ζυγισμενη και διαφερει στο μανικι, σε σχεση με την epi. Το τελευταιο ειναι πιο παχυ και με πιο μικρο nut width. Θυμιζει sg. Ηθελε σεταρισμα για να ακουστει οπως πρεπει, και ενα αρνητικο ηταν οτι δεν μπορουσα να κανω intontation στην Α χορδη, εαν δεν αλλαζα φορα στο σελακι. Και παλι, τσιμα τσιμα ηρθε. Επισης, τα pots γυριζουν σχετικα δυσκολα και με τα μαμα knobs, ωντας ιδρωμενος, τα χερια γλιστρουν. Με την σημερινη αλλαγη των πλαστικων χειριστηριων ολα εφτιαξαν. Γενικοτερα, πολυ ευχαριστο οργανο να παιζει κανεις. Ηχος: Για τον ηχο, οτι και να πω ειναι λιγο. Σκεφτειτε εναν δυνατο, καθαρο, παχυ και κρυσταλλινο p90 ηχο σε καθαρο καναλι, και ο οποιος γινεται οσο gainy επιθυμει κανεις χωρις να ιδρωνει το αυτι του. Κεραμικος γαρ. Και με hum cancelling σε ολες τις θεσεις παρακαλω. Θυμαμαι οτι επαιζα κανα δυωρο και μετα επιασα αλλες κιθαρες μου. Οι μισες νομιζα πως ηταν χαλασμενες. Ξενερα σκετη. Τοσο καλος ηχος. Και με μπολικο sustain. Με το ριξιμο των volume pot, ο ηχος καθαριζει εντελως. Απλα, με το 50s wiring κρατα παραπανω teble και καθαριζει γρηγοροτερα (με μικροτερη περιστροφη των vol pots). Ακουστε εδω απο ενα αντιπροσωπευτικο βιντεο σε καθαρα και βρωμικα.

Στο 99% των περιπτώσεων το "ξεκουρδισμα" οφείλεται στο nut. Δεν νομίζω λοιπόν ότι στην περίπτωση σου ισχύει κάτι το διαφορετικό. Δεν ξέρω τι έρευνα έχεις κάνει αλλά 40 χρόνια που .... παλεύω με τΣι κιθάρες και μετά από εκατοντάδες strat που έχω σεταρει ΠΡΩΤΗ φορά ακούω κάτι τέτοιο Η μοναδική άλλη περίπτωση είναι να έχεις floating το τρέμολο και να μην έχεις ρυθμίσει τα springs σωστά. Δες εδώ πως γίνεται

Προσωπικα, με Malmsteen ασχοληθηκα για κανενα εξαμηνο το 92 και επαιξα αρκετα κομματια νοτα προς νοτα. Μετα δεν ειχε κατι περισσοτερο να μου δωσει. EVH πρωτοασχοληθηκα το 1985 και ακομα μελεταω.

Μάλλον νομίζει ότι το νεοκλάσσικαλ είναι η συνέχεια της κλάσσικαλ. Απόγονος του Μπαχ ένα πράγμα. Τι σχέση έχει με το μέταλ?

Γυριστε το στην άρπα παιδιά, μην το κουράζουμε Mπορώ κι εγώ να πω ότι ο Pete Townshend είχε περισσότερα chops στο στήσιμο κιθαριστικού έργου από οποιονδήποτε Σουηδό. Ή ότι ένα μόνο κομμάτι του Ron Thal έχει περισσότερη τεχνική, αισθητική, μέτρο δυσκολίας ή καλλιτεχνική αξία, από όλη τη δισκογραφία του χοντρού. Ή ότι ο Αphex Twin υπήρξε περισσότερο ευρηματικός, καινοτόμος και άξιος συνεχιστής της κιθαριστικής κουλτούρας από οποιονδήποτε κιθαρίστα. Δεν το κάνω γιατί δεν θέλω να προκαλέσω αφ' ενός και εκφράζουν τη δική μου -υπερβολική- θεώρηση αφ' ετέρου, οπότε δεν μπορώ να βγω και να το διατυμπανίζω ως θέσφατο. Πάρε οποιονδήποτε ηλεκτρικό κιθαρίστα. Οποιουσδήποτε 100. Οποιουσδήποτε 1000. Σε πόσους θα ακούσεις φρασεολογία, ήχο, αισθητική, επιρροή από EVH και σε πόσους YJM? Aκόμα το συζητάμε δηλ? Πάρε 10, 30, 100 σύγχρονα μοντέλα κιθαρών. Πόσα έχουν μέσα EVH και πόσα YJM? Ο άνθρωπος (μαζί με όλη εκείνη τη σκηνή της Δυτικής Ακτής) άλλαξε το όργανο. Κυριολεκτικά (με σκαρπέλο και σφυρί, flat fretboards) και εμμέσως στο σχεδιασμό (Wolfgang, D-tuna) ή στην αφορμή για σχεδιασμό (DiMarzio, Mighty Mite-Seymour Duncan, Floyd Rose). Μιλάμε για εμβληματική φιγούρα στην κουλτούρα της κιθάρας. Μην τα ξαναματαλέμε τώρα. Σουηδοί καλοί μόνο για μέταλ Σωστός καφές: Με ζάχαρη ή χωρίς; Αυτά είναι ντέρμπι

Σαν επιρροή στον τρόπο που παίζεται η ηλεκτρική κιθάρα στην συνολική μουσική βιομηχανία, προσωπικά ψηφίζω VH. Ναι εννοειται ότι ο Malmsteen είναι πιο τεχνικος και σαρωτικος, αλλά η επιρροή του στην μουσική περιορίζεται σε κάποιες neoclassical metal μουσικές, μέχρι εκεί. O VH εκτός από τις τεχνικές, έβαλε την ηλεκτρική κιθάρα στην ποπ μουσική, την έκανε ακόμα πιο mainstream... Και δεν μιλάω μόνο για το "Beat It" αλλά για άπειρα τέτοια pop κομμάτια που έχουν τέτοια σόλο. Άλλαξε τον ήχο και τον τρόπο που παίζεται το όργανο και το έκανε πιο relevant και μοντέρνο. Και εμένα μου αρέσει ο Σουηδος πιο πολύ, αλλά δεν είναι και ιδιαίτερα μεγάλο το κοινό που στο οποίο απευθύνεται, ούτε αυτός ούτε η κληρονομιά που έχει αφήσει στο όργανο. Εξάλλου ο VH, όπως και ο Hendrix είναι αναγνωρισιμα pop culture icons ακόμη και από κόσμο που δεν ασχολείται ιδιαίτερα με την ροκ μουσική...

Εχεις καταλαβει βεβαια οτι εχεις βγαλει φατσα καρτα το ονομα και τη δ/νση σου στο "ντερνετ"... btw καλόπαιχτη!

μολις σημερα επαιξα για πρωτη φορα πανω απο 1 ωρα.και βαζω ενα κλιπακι(ταυτοχρονα κανω και πρακτικη στην εγγραφη ηχου-βιντεο!!!)...πιο πολυ noodling θα το ελεγα..επελεξα ενα smooth jazzoblues backing track αφου στο νετ μονο γκαζωμενα κλιπακια υπαρχουν(και στην τελικη ο bernie τα καταφερνει καλυτερα )η πρωτη εντυπωση παντως ειναι πολυ καλη..αυτο που σκεφτομαι να αλλαξω ειναι οι χορδες (10-46 φοραει)θα παω η σε 9αρες η σε 10-38(ειμαι κ εγω φαν του συγκεκριμενου αμφιλεγομενου σετ) κ ενα κυκλωμα treble bleed.εδω ειναι η κιθαρα καρφι σε μια κεφαλη 45watt sarris custom menhir valve head(εξαιρετικο μηχανημα) με το volume στο 5-6 με attenuator.το volume της κιθαρας παιζει απο το 8 εως το 10

Μικροαλλαγες Downsizing στα παντα, και στα pedalboards. Το πανω ειναι το βασικο που χρησιμοποιω στα λαιβ, με δικαναλους ενισχυτες. Το soul food (οτι καλυτερο διαθετω για να μπουσταρει marshalοενισχυτες) παει καρφι στο input του ενισχυτη και τα υπολοιπα στην λουπα. (Το delay ειναι κλωνος του mad professor blue delay). Το κατω pedalboard το χρησιμοποιω σε καθαρο καναλι στο σπιτι και στις προβες. Το πρωτο ειναι κλωνος ts9 (πολυ ανωτερο απο το ts mini τελικα) και τριτο ειναι κλωνος του green russian, το οποιο και χρησιμοποιω κυριως με single coil κιθαρες (μονοδρομος για παχυ lead ηχο).

Μια και υπήρξε ανταπόκριση....πάρτε μπόλικο φανκ...

Έτριψα και για το φω μπάηντινγκ αλλά εδώ θα χρειαστεί αρκετή δουλειά από ό,τι φαίνεται.

Πότε έγινε αυτό βρε Bill, και δεν το πήρα χαμπάρι?

τα ειπε ο Φανης πιο πανω. Καλυτερα δεν γινεται.

Πανί με πανί θα μείνω!

Έεεε ναι.... παίζει ρόλο σ'αυτό, το τεράστιο ταλέντο μου στο γράψιμο μουσικής Σου έχω πει πολλάκις παλαιότερα Γιωργάρα, "να το προσέξεις αυτό"! Δεν μ'άκουσες όμως και να τα αποτελέσματα.....μέχρι και το μούσι ξύρισες!

Eίμαι κι' εγώ εδώ που δεν έχω τέτοια θέματα.

Επιτέλους μετά απο πολύ καιρό ήρθε ένα ωραίο πακετάκι 2. Και είναι από εκεί που περίμενα... Βγάζω το διάφανο με φυσαλίδες.... Και κάτι περίεργο έχει μεσα... και τι κρύβεται πίσω από το μυστηριώδες πέπλο; Vintage V6M24DY με μαγνήτες Wilkinson και καύλα ανάποδο headstock.... περισσότερες εντυπώσεις αργότερα....

Σοβαρά έχει πει τέτοιο πράγμα; Διασχιστική διαταραχή ταυτότητας, ε;

Μερικές πρώτες εντυπώσεις: Το όργανο είναι πολύ όμορφο και άνετο στο παίξιμο. Ο λαιμός είναι λεπτός τύπου superstrat (σόρρυ δεν ξέρω τεχνικά χαρακτηριστικά) και ευκολόπαιχτός ενώ η κατασκευή διευκολύνει το παίξιμο στα χαμηλά τάστα. Το χρώμα είναι πολύ ωραίο και μόνο αρνητικό είναι ότι το volume "ακουμπάει" το σκάφος οπότε όταν το γυρίζω νιώθω λίγη αντίσταση (σαν να "σκάβει" το σώμα). Κλειδιά και γέφυρα άψογα, άλλωστε είναι Wilkinson, αν και ομολογώ ότι δεν δοκίμασα να κάνω τραμπάλα το τρέμολο. Οι μαγνήτες είναι τυπικοί high output νομίζω κεραμικοί και τους βρήκα λίγο άχρωμους. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά δεν είναι άσχημοι και μάλλον θα τους αλλάξω σε κάποια φάση. Σε γενικές γραμμές για 350€ είναι ένα άψογο όργανο που με λίγες (κυρίως μαγνήτες και ίσως το nut) αναβαθμίσεις θα γίνει ακόμα καλύτερο. Προτείνεται σε όσους ψάχνουν κάτι απλό και λειτουργικό.

Γεια και χαρά : ) Μόλις κυκλοφορήσαμε 8 instrumental surf κομμάτια, μπορείτε να τα ακούσετε στο Spotify. Ελπίζω να σας αρέσουν και να κάνουν τη μέρα σας καλύτερη (έστω και λίγο). Κυκλοφορούν και σε βινύλιο για τους μερακλήδες, μπορείτε να το βρείτε από Bandcamp. Λεγόμαστε Zak and the Krakens και έχουμε έδρα Κοπεγχάγη, όπου μετακόμισα πριν απο 4 χρόνια. Πιο πριν ήμουν στους Αθηναίους surfάδες Dirty Fuse από το 2010 περίπου.

Χαιρετώ! Προ αμνημονεύτων χρόνων είχα ανεβάσει ενα κομμάτι με πιάνο προσπαθώντας να πιάσω αυτό το τζααζζζ συναίσθημα. Δυστυχώς πατούσα στο πρώτο beat πολλές φορές και έχανε την φόρμα του,οπότε με τι λίγες παραπάνω γνώσεις που απέκτησα προσπάθησα να το συμαζέψω λιγουλάκι. Εχω κάποιες ενστάσεις σε κάποιες αλλαγές που έκανα αλλά επειδή δεν θέλω να προκαταβάλω τους ακροατές,θα ήθελα να μου πείτε εσείς τι σας "χαλάει"/ενοχλεί και να το συζητήσουμε εφόσον έχετε όρεξη Το παλιό θέμα είναι το παρακάτω: και εδώ το νέο: Βαράτε με και ας κλάιω.mp3

Εγώ να αναφέρω απλά το γεγονός της τεράστιας βοήθειας του EVH στον Holdsworth, για να βγάλει κάποια από τα άλμπουμ του. Αυτό μου φτάνει, γιατί δείχνει ότι ο Eddie είναι πάνω από όλα μουσικός και όχι απλά κιθαρίστας.

τα πάντα όλα είναι πλέον οι Σουηδοί , σε όλο το φάσμα του ροκ / μεταλ είναι συγκλονιστικοί ειδικά στο κίνημα του 70'ς revival τύπου occult , psychedelic , heavy blues rock αλλά και stoner , doom , κλασικό μεταλ . Τι να πρωτοπεις γι αυτούς τους ανθρώπους

Πολύ όμορφο. Αν μου επιτρέπεις, υπάρχει ένα σημείο που δεν μου κάθεται καλά...το si-re στη μελωδία πάνω από το F#m7-και αντίστοιχα αργότερα το eb-c πάνω στο Gm7. Αν έτσι το θέλεις, πάσο-φυσικά-αλλά αν όχι, ίσως θα πρέπει να το κοιτάξεις.

Πολύ όμορφο.Συμφωνώ με το @gvour ότι ζητάει φωνή.

Δεν έβλεπε κανέναν ο τύπος

Υπέροχη μεταγραφή. Εδώ, σε ντουέτο.

Αν το '78 ήμουν νέος/έφηβος θα άκουγα (post) punk, NWOBHM ή και τα δύο, αναφέρω μόνο τα μουσικά ροκ που ήταν νέα τότε. Φυσικά υπήρχαν και άλλα είδη μουσικής και αρκετές δεκαετίες πίσω να ψαχτείς. Ο EVH μ' αρέσει πρώτα για τα ρυθμικά μέρη που έγραψε και δεύτερον για τον τότε ήχο του. Αυτό που συμβαίνει με τα κομμάτια τους είναι (κάποια) να αρχίζουν με riffαρες και μόλις μπαίνουν τα φωνητικά να αλλάζει όλο το κομμάτι και να πηγαίνει προς τον χαβαλέ. Ίσως αν είχα μεγαλώσει στη Καλιφόρνια και είχα φράγκα να μου άρεσαν αλλά δε μπόρεσα ποτέ να συνδεθώ μαζί τους, αμερικανιά είναι η λέξη που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω DLR. Προ internet έλεγα ότι ο DLR έπρεπε να είναι comedian στο Vegas και βλέπω ότι αρκετοί λένε το ίδιο. Θα συμφωνήσω για τον Alex, δεν τον θεωρώ μεγαθήριο αλλά μ' αρέσει το παίξιμο του και ο ήχος του στο ταμπούρο. Η λίστα δεν είναι ατελείωτη, είναι πολύ μικρή. Όλοι αυτοί που ανέφερες (ο μικρόκοσμος του Varney δηλαδή) είχαν επιρροές και απ' τους δύο (και άλλους), η διαφορά είναι ότι ο EVH επηρέασε όχι μόνο τη shred σκηνή αλλά σχεδόν όλους τους ροκ κιθαρίστες, π.χ. Billy Corgan. Οι VH σα μπάντα είχαν πιο εμπορικές συνθέσεις από τον Malmsteen, τους άκουγαν πολλοί στην Αμερική ενώ τον Σουηδό πόσοι? Το αν ο δίσκος των Alcatrazz είχε μεγαλύτερη επιρροή από τον πρώτο των VH το αφήνω ασχολίαστο. Υπάρχουν εκατοντάδες κιθαριστικά forums online, κάνε polls και δες αν έστω σε ένα θα υποστηρίξουν τη γνώμη σου. Άλλο το προσωπικό γούστο, άλλο η πραγματικότητα.

Αν αγαπάς μια φορά τη μουσική του αξεπέραστου κατ' εμε Debussy πως να μην αγαπήσεις μια μεταγραφή για κλασική κιθάρα και δή πετυχημένη όπως η παραπάνω.... Προσωπικά σπεύδω να αγοράσω την παρτιτούρα asap!

O Lee το έγραψε, πάντα θα είναι το κομμάτι του, αλλά εδώ ο Zakk στα καλά του έδωσε τιτάνιο performance. 22 ετών παρακαλώ!

Διαφωνώ καθέτως. Ο Σουηδός υπήρξε επιδραστικός σε ένα μικρό μέρος του συνόλου των κιθαριστών. Ο EVH υπήρξε καθολικός και σαρωτικός σε όλο το φάσμα της συγχρονης μουσικής κουλτούρας. Μουσικούς, ακροατές, μηχανήματα. Τα μεγέθη είναι ξεκάθαρα νομίζω, αν θέλεις να τα δεις από απόσταση

μια που πριν μερικές μέρες εμφανίστηκαν "μαθητές" στο φόρουμ έγραψα έναν μικρό οδηγό για κάποιον που μπαίνει τώρα στο θαυμαστό κόσμο του slide. Καλή μελέτη! ;) Εισαγωγή_στην_Slide_κιθάρα.pdf