Πίνακας συμμετοχής

DANNY HAYES Με αφορμή το βίντεο που ανέβασε ο Νίκος Καπηλίδης (το οποίο και βαθιά με συγκίνησε), θέλω να μοιραστώ μερικές σκέψεις μου για τον αξέχαστο Danny Hayes και το πέρασμα του από τη Θεσσαλονίκη. Εκείνη την εποχή (μέσα – προς τέλη δεκαετίας 1980-1990) οι Blues Wire παίζαμε στο «Παραρλάμα», ένα μαγαζί που άφησε ισχυρό αποτύπωμα στη μουσική ιστορία της πόλης. Σχεδόν παράλληλα, λειτουργούσε και το «Μαντάτο», ένας αμιγώς Jazz χώρος. Κάπως έτσι, παράλληλα και χωρίς κατά κανόνα να τέμνονται, λειτουργούσαν και οι μουσικοί της πόλης. Ερχόμασταν από εποχές που οι όροι «καρεκλάδες», «τσινάρια», «ροκάδες» και «τζαζίστες» ήσαν ακόμα φρέσκοι στις μνήμες, σχεδόν στο φόρτε τους, και χρησιμοποιούνταν συχνά πυκνά με κάθε δυνατή ένταση και απόχρωση. Από φιλικά πειράγματα και χιουμοριστική διάθεση μέχρι σχεδόν επιτίμηση, προσβολή. Εμείς κατά κύριο λόγο είμαστε αυτοδίδακτοι μουσικοί, φτωχαδάκια η της μεσαίας τάξης, ψιλο(η χοντρο)αλητάμπουρες, παιδιά χαμένα σε μαγικές ονειρώδεις ομίχλες. Από την άλλη, οι τζαζίστες, γενικά διέθεταν πιο upper class μόρφωση και συμπεριφορά, ακριβότερη και πιο συντηρητική εμφάνιση, πιο προσγειωμένοι και μεθοδικοί, στα μάτια μας πάντα είχαν μια κάποια ακτινοβολία ελιτισμού. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, φιλικές κι ευγενικές σχέσεις μεν, λίγο «κρύες» όμως και αποστασιοποιημένες. Δεν «έφταιγε» κάποιος, οι καιροί ήσαν έτσι. Αυτοί στα στέκια τους με τις μουσικές τους, εμείς στα δικά μας με τις δικές μας. Στο «Παραρλάμα» χρέη καμαρινιού έκανε μια μικρή κουζίνα-αποθήκη στο πίσω μέρος, απέναντι ακριβώς από τις τουαλέτες. Εκεί βρίσκαμε καταφύγιο στα διαλλείματα, ο ένας πάνω στον άλλον τις περισσότερες φορές, και δεν ήταν σπάνιο κάποιος ν’ ανοίγει την πόρτα με το φερμουάρ του παντελονιού του ξεκούμπωτο γιατί νόμιζε πως έμπαινε απέναντι. Εκεί λοιπόν, ένα βράδυ σε κάποιο διάλλειμα, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ένας σοβαρός μυστακοφόρος κρατώντας μια μικρή θήκη στον ώμο του. Εκείνος όμως ήξερε καλά που πήγαινε. Γυρίσαμε όλοι να τον κοιτάξουμε σιωπηλά, μας ήταν άγνωστος, είχε όμως μια στιβαρότητα στον τρόπο που κινείτο και μας δημιούργησε την περιέργεια τι να ήθελε άραγε… Hi guys, I’m Danny Hayes, can I join you on stage? Για μένα, η στιγμή εκείνη ήταν η απαρχή μιας κεφαλαιώδους αλλαγής στη μουσική ωριμότητα της πόλης και των ανθρώπων της. Φυσικά δεχθήκαμε, οι αυτοσχεδιασμοί είναι μέσα στη φύση της μουσικής που αγαπάμε και πρόθυμα τον καλωσορίσαμε. Το παίξιμο του ήταν φανταστικό, κοιταζόμασταν επί πάλκου με χαζά χαμόγελα και ρουφήξαμε την κάθε του νότα. Έκτοτε, ο Ντάνυ ξανάρθε αρκετές φορές να τζαμάρει, μαζί του έφερνε και φίλους της δικιάς του «κλίκας» και το πράγμα μπερδεύτηκε και ομόρφυνε ταυτόχρονα. Και, οποία έκπληξις, βρέθηκα σε λίγο καιρό να τζαμάρω στο Μαντάτο. Και πολλά και πολλοί ακόμα ένθεν κακείθεν. Στα μάτια μου, υπήρξε ο καταλύτης που γκρέμισε προκαταλήψεις κι ενδοιασμούς, ήταν εκείνος που έφερε ένα κομμάτι της αμερικάνικης νοοτροπίας, ιστορίας και ήχου στη μικρή μας πόλη στην άλλη άκρη του κόσμου. Ήταν εκείνος που γεφύρωσε το κενό ανάμεσα στους μουσικούς της πόλης και κατέδειξε με τον καλύτερο τρόπο πως η μουσική είναι μαγεία όπου κι αν ακούγεται, αρκεί να παίζεται με αυθεντικότητα, ειλικρίνεια και ταπεινότητα. Προσωπικά με δίδαξε πολύτιμη γνώση, μόνο με τα μάτια του, τον ήχο και τη στάση του, οι λέξεις φάνηκαν πολύ λίγες για να προσθέσουν κάτι σημαντικό. Το μάθημα αυτό δεν το ξεχνώ ποτέ στη ζωή μου, δεν ήμουν φίλος του για να ξέρω περισσότερα, δεν γνωρίζω τι χαρακτήρας υπήρξε για τους δικούς του ανθρώπους, ο ελάχιστος χρόνος που μοιράστηκα μαζί του όμως για μένα υπήρξε από τα πλέον σημαντικά συναπαντήματα της ζωής μου. Artist Biography by AllMusic b. 1946, West Warwick, Rhode Island, USA, d. 10 December 2004, New York City, New York, USA. Hayes began playing trumpet at an early age and later studied at the Berklee College Of Music before settling in New York City, where he remained based for much of the rest of his life. In the 70s and early 80s, Hayes played and sometimes recorded in big bands led by Gerry Mulligan (Walk On The Water), Buddy Rich (soloing notably on ‘Ease On Down the Road’), Doc Severinsen, and with Chuck Israels’ National Jazz Ensemble. Hayes also played in a small band led by bass player Reggie Johnson. In the 80s, he toured Europe in an orchestra accompanying pop singer Shirley Bassey. For some time in that same decade, he lived in Thessaloniki, Greece, where he played in local clubs. Late in life, he suffered from lung complaints that adversely affected his playing career. Stricken with brain cancer, Hayes was hospitalized for the last months of his life.

δεν νομίζω να αναφέρθηκε, οπότε αξίζει να θυμηθούμε τον συμπατριώτη Σταύρο Ρωσσόπουλο Και να αναφέρουμε τον επίσης σαλονικιό και συνοδοιπόρο και σειρά στην ΠΑ Αγγελο Σκορδίλη. Κι αυτός όπως κι ο Σταύρος έφυγαν νωρίς. Μένουμε πάντα Θεσσαλονίκη και στον Ντάνη Τραγόπουλο αρχικό ιδρυτή των a priori, τις προσωπικές του δουλειές και το ΔημοσιοΥπαλληλικό ρετιρέ...

Δε θυμάμαι αν τους έχουμε ξανα-αναφέρει εδώ αυτούς τους τύπους αλλά πρόκειται περί μιας κολεκτίβας/project (τους λέω έτσι αφενός γιατί δεν έχουν μόνιμα μέλη κι αφετέρου γιατί όλοι τους τρέχουν άλλα 10 projects ο καθένας) που διασκευάζουν ποπ κομμάτια. Οι ίδιοι λένε ότι είναι funk διασκευές, εγώ τις λέω απλά εμπνευσμένες groovy διασκευές. Δεν είναι όλες επιτυχημένες ως προς το concept αλλά έχουν και μερικά διαμάντια. Για μένα ένα από αυτά είναι το παρακάτω, το οποίο ούτως ή άλλως θεωρώ κομμάτι αριστούργημα αλλά εδώ του δίνουν νέα πνοή. Ψάξτε και τα άλλα τους, αξίζουν.

ξερεις εκει διπλα στη δεκαετια 70 80 φτιαχνονταν τα καλυτερα κουλουρια και αργα τη νυχτα ηταν στεκι

σπουδαία ελληνική μπάντα (Σιδεράς, Βλαβιανός, Κατακουζηνός) που δεν έγινε γνωστή στην Ελλάδα... δυστυχώς κυκλοφόρησε ένα και μοναδικό αριστουργηματικό LP (από τα ελάχιστα αυτού του επιπέδου που έχω ακούσει ποτέ από ελληνική μπάντα και ακόμα κλαίω για το βινύλιο που είχα χάσει κι από τότε δεν ξαναβρήκα)...

Τι μπαντάρα με το original lineup

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους του noiz.gr. Στο σημερινό επεισόδιο Ask The Guitar Coach μιλάω για ένα θέμα εξοπλισμού, το οποίο πιστέυω πως ταλεπωρεί πολλούς από εμάς. Πιο συγκεκριμένα η ερώτηση που μου στείλανε είναι η εξής... Αν έχετε κάποια απορία μην διστάσετε να την γράψετε από κάτω.

Kαλημερα στην παρεα!Εκατσα λιγο και περασα μπασογραμμη στο κομματι.Απομενει μελωδια φωνης και στιχοι... Καπως ετσι...δεν ειναι pure thrash...δεν ειναι pure metal...δεν ειναι pure punk....ειναι λιγο απ ολα... Μια καλη μελωδια φωνης και γιναμε... Ολα Θα Punk Καλα (Metalαμογια) solo bass added.mp3

άψογο!! και θεωρώ οτι το κυρίως ρίφφ ΕΧΕΙ σχέση με τον τίτλο. Thrash (παιδί του μέταλ) και Hardcore/Crossover (παιδιά του Punk) είχαν συγγενική σχέση! Χωρίς μεταλ και punk δεν θα υπήρχε thrash metal! πολυ ωραίο το ριφφάκι.

Φοβερή μπάντα και πολλά υποσχόμενη! Άκουγα τους δύο πρώτους δίσκους μετά μανίας. Δυστυχώς βέβαια μετά όλα πήγαν κατά διαόλου, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο

ωραία ριφάκια, αλλά χρειάζονται έστω μια απλή μελωδία να την πλαισιώσουν

Μπουζουξήδες....

Απο τα μερη μου... παλια ειχαμε παιξει και μια σεζόν μαζί με καποιους απο τη μπάντα πριν δημιουργηθούν....

O Roth εϊναι ενας κιθαρίστας που έκανε αυτο που ήθελε. Αφησε τους Scorpions για να παϊξει το στϋλ που ήθελε.οι Scorrpions έκτοτε έγιναν light και εϊναι θέμ; γούστου τι αρέσει απο κει και πέρα.Ο Roth απο το Fly to the rainbow εως το Tokyo tapes αφησε αριστουργήματα.Συνέχισε και με τους προσωπικοϋς δίσκους το ϊδιο. Ακόμα ακοϋω ευχάριστα οτι έχει κάνει.

Μικροαλλαγές με νέες προσθήκες τα sunface, unit67 και fish factory. Έχω μείνει πολύ ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα.

Στο έχω ξαναπεί. Το να ανεβάζεις κομμάτια που δεν έχεις ολοκληρώσει σε αδικεί κατάφωρα.

1. Ο τιτλος ειναι εξυπνοτατος αλλα δεν εχει σχεση με το κομματι. Δλδ αλλο περιμενα κι αλλο ακουσα. 2. Το ιντρο δεν εχει πολυ σχεση με το κυριως θεμα. 3. Συνθεση χωρις μελωδια, δλδ μονο ακορντα και ριφακια, δεν ειναι συνθεση. Δλδ μπορει να μπει μια μελωδια φωνης και τα ωραιοτατα ριφ που εχεις να πανε στραφι. Αντιθετα μπορει να παιζεις ενα λα μινορε για μιση ωρα και να βαλεις μια μελωδια που το κομματι θα μεινει στην ιστορια. .

Κι εδώ, σε ένα όργιο, με το "θεριό"!

Μπάσο. Δεν χρειάζεται ούτε χορδές να αλλάζεις ... και άσε τους επίδοξους Angus να παιδεύονται με τριακοστά δεύτερα την ώρα που εσύ θα παίζεις τέταρτα (ή και όγδοα αν είσαι μερακλής) !) Α, και δεν θα ψάχνεσαι ποτέ για πένες λίγο πριν την πρόβα... Οσο για πεταλάκια ... άλλο ένα έξοδο που θα γλιτώσεις ! Γιατί ότι και να βάλεις πάνω (μόνο και μόνο γιατί ΕΣΥ θες να κάνεις του κεφαλιού σου ) κανείς απ'το κοινό σου δεν θα προσέξει τη διαφορά !

Καλησπερα σε ολους! Παραθετω το play through video που εφτιαξα για ενα απο τα αγαπημενα τραγουδια του νεου μας δισκου με SiXforNinE. Eπισης εφτιαξα και tab / lesson για οποιον ενδιαφερεται να παιξει το lead σημειο στην κιθαρα. Στο παρακατω λινκ θα βρειτε καποια tips αλλα και αναλυτικη ταμπλατουρα για να το μελετησετε σωστα : http://georgekapa.com/lessons/more-than-words-can-say-solo-theme/ Για οποια απορια μην διστασετε να επικοινωνησετε μαζι μου. Enjoy!!

https://www.izotope.com/en/lp/ozone-elements-free.html