Προς το περιεχόμενο

Πίνακας συμμετοχής

  1. nasokosm

    nasokosm

    Μέλος


    • Βαθμοί

      12

    • Αναρτήσεις

      2.288


  2. Nestoras

    Nestoras

    Μέλος


    • Βαθμοί

      5

    • Αναρτήσεις

      8.099


  3. dimsonic

    dimsonic

    Μέλος


    • Βαθμοί

      3

    • Αναρτήσεις

      20.926


  4. fusiongtr

    fusiongtr

    Solist


    • Βαθμοί

      3

    • Αναρτήσεις

      21.934


Δημοφιλές περιεχόμενο

Προβολή δημοσφιλέστερου περιεχομένου σε 24/12/2019 σε όλα

  1. Εργασιών συνέχεια με πέρασμα του truss rod που φτιάχτηκε στο χέρι απο έλασμα 5mmΑριστερά η ορειχάλκινη "άγκυρα" χορηγία του Θάνου Μπήκε στη θέση του και το υπόλοιπο καλύφθηκε απο καρυδιά 6mmμετά απο αυτό δίνεται η κούρμπα στο μπράτσο με το γιγαντιαίο κοπτικό διαμέτρου 1/2in με R 25,4mm (φαίνεται στην τρύπα του πάγκου με το Makitta απο κάτω) Δόθηκε η καμπύλη στο μπράτσο radious 12in για να ταιριάζει με τις υπόλοιπες κιθάρες (335 κλπ) μπήκαν τα ξύλινα dots απο καρυδιά, τρίφτηκαν έως ψιλό γιαλόχαρτο για να υποδεχτούν τα τάσταΣειρά έχουν τα τάστα που ειναι medium jambo της HoscoΤελικό λιμάρισμα και φινίρισμα στα τάσταΡασπάρισμα απο πίσω - τώρα μοιάζει με μπράτσο κιθάρας ταστάρισμα εν δράσει Έτριψα το ξύλο προσεκτικά για τη σωστή κλίση και κόλησα την ξύλινη τάπα στην τρύπα του truss rodΗ τρύπα στην τάπα έγινε λίγο έκκεντρα γιατί έτσι κάθεται στη φωλιά και το παξιμάδι Στο μεταξύ η ταστιέρα καλύφτηκε με χαρτοταινία για να μην λερωθεί, το σχεδόν λευκό χρώμα του maple ειναι πρόκληση
    4 βαθμοί
  2. Δεν θέλω βα γράψω σχόλια. Αν θέλετε γράψτε εσείς. Θετικά ή υπερθετικά. Πλάκα κάνω
    4 βαθμοί
  3. πριν κανα δίμηνο ξεκίνησα να φτιάχνω ένα Μπράτσο Telecaster από ένα κομμάτι flame maple μου είχε μείνει ενα κομμάτι flame maple που δεν είχε και πολύ έντονο το σγουρό και είπα να το χρησιμοποιήσω Για να μπορέσω να το φτιάξω από ένα μονοκόμματο κομμάτι ξύλο έπρεπε να αλλάξω την έως τώρα τεχνική μου για την κατασκευή του και να βάλω την βέργα από την πίσω πλευρά του μπράτσου δημιουργώντας αυτό το χαρακτηριστικό Συρίτι από καρυδιά που έχουν οι original Tele στην πίσω πλευράΓια να μπορέσει να κοπεί με το ρούτερ σωστά το κανάλι του truss rod έπρεπε πρώτα να φτιαχτεί ένας οδηγός που να ειναι ακριβώς στα μετρα του ρούτερ δλδ να Μπαίνει το ρούτερ μέσα στον οδηγό και να μην έχει την δυνατότητα να παρεκκλίνει και να κόψει λάθος το κανάλιΓια την κατασκευή του νέου οδηγού βοήθησε ένας οδηγός που μου έδωσε ο Θάνος -Thanozin τον οποίο αντέγραψα και τον έφερα στα μέτρα του δικού μου ρούτερ-Θάνο ευχαριστώ!Και για να είμαι σίγουρος ότι το πολύτιμο flame maple δεν θα καταλήξει στο τζάκι από καμμιά στραβο-κοψιά (δεν έχω τζάκι έπρεπε να πετύχει)Ξεκίνησα να φτιάχνω πέντε (5) μπράτσα ταυτόχρονα από απλό κελεμπέκι ώστε να αποκτήσω την τεχνογνωσία πριν ασχοληθώ με το τελικό κομμάτι οπότε όλες οι εργασίες γίνονταν επι πέντε για να είμαι σίγουρος Το κοπτικό που φαίνεται στο ρούτερ δεν ειναι αυτό που ανοίχτηκε το κανάλι, ανοίχτηκε με κοπτικό 6mmμετά το άνοιγμα του καναλιού κατ ευθείαν στο ψητόχάραγμα για τα τάστα απ ευθείας στο μπράτσο και εκεί διαφοροποίηση, έπρεπε να χωρέσει ολόκληρο το μπράτσο στο σύστημα του Stewmac για το κόψιμο και να ρυθμιστεί ψηλότερα, κλίμακα κλασικά 25,5 inΠρώτη φορά... one piece neck Και μετά το χάραγμα σε 25,5 inches προχωράμε στα δύσκολα Τρύπημα απο την πάνω μεριά στο headstock (καράολο) υπο γωνία 3 μοίρες ώστε η μία τρύπα να πέσει ακριβώς στην κάτω μεριά του καναλιού Επιτυχία 2/5 Δύο μόνο έπεσαν ακριβώς με ακρίβεια 0,5 mm τά υπόλοιπα πήγαν στο γάμο του Καραγκιόζη όχι πως θα πάνε χαμένα, έφτιαξα καβίλια έξι χιλιοστά την κόλλησα μέσα στην λάθος τρύπα και ξανατρύπησα με μεγαλύτερη επιτυχία Για να καταφέρω τις τρύπες στο κέντρο έφτιαξα template με ρουλεμάν Παρ όλα αυτά δεν με ικανοποιεί αυτή η λύση και σκέφτομαι να την τροποποιήσω για καλύτερη ακρίβεια. Ιδωμεν
    3 βαθμοί
  4. Ενα βιντεο απο μια προσφατη ηχογραφηση μας στο Antart Studios με αυτο το σχημα. Οι μουσικοι ειναι: Αποστολος Λεβεντοπουλος κιθαρα, Γιωργος Κοντραφουρης hammond organ, Αλεξανδρος Κτιστακης ντραμς
    3 βαθμοί
  5. ψυχοθεραπεία ειναι φίλος Εναι μια γλυκιά τρέλα ευχαριστώ
    3 βαθμοί
  6. Εδώ και τρεις ημέρες προσέθεσα στο rig μου την ως άνω οθόνη, με αναλογία πλευρών 21:9 , και ανάλυση 2560 x 1080. Δεν το συζητάω. Για όποιον δουλεύει σε DAW ή video editor....είναι μονόδρομος (όχι η συγκεκριμένη, οιαδήποτε ultra wide. μάλιστα αυτή είναι ή μικρότερη- οικονομικότερη της αγοράς). ΑΝ δουλεύεις time line, δεν μπορείς να πιστέψεις πόσο εύκολο είναι να το έχεις δέκα στρέμματα. Η τιμη της είναι αστεία (ξεκινάει από €123.98 και φτάνει μέχρι τα 179,00 € (ανάλογα το μαγαζί- τη διαθεσιμότητα). Έρχεται με τους drivers της και το δικό της software, όπου μέσω αυτού μπορείς να την κάνεις και split screen (μέχρι 4 παράθυρα) ή pip (picture in to picture) Την προτείνω ανεπιφύλακτα.....θα με θυμηθείτε. Δεν το συζητάω επίσης αν είσαι gamer ή για καινουργιες ταινίες. Ένα πρόχειρο video με το κινητό καθώς έπαιζα μαζί της :
    2 βαθμοί
  7. καλη φαση......παρουσιαστε τα DIY εργαλεια σας - jigs κτλ...
    2 βαθμοί
  8. Μπράβο σας!!! πέρα από σας τους δύο κιθάρα-πιάνο που σας έχω ακούσει αρκετές φορές, μεγάλη έκπληξη από το παίξιμο στα τύμπανα “μαζεμένο” και πολύ μουσικό συνοδεία εκπληκτική! και πάλι μπράβο!
    2 βαθμοί
  9. Τις τελευταίες μέρες περιμένοντας τα Χριστούγεννα έφτιαξα ένα νεο κομμάτι. Δεν έχει καμμία σχέση φυσικά με Χριστούγεννα, απλώς έτυχε να γίνει τώρα. Καθαρα στο πνεύμα του off line Improvisation όπως το λέω, είναι ένα κομμάτι καθαρά αυτοσχεδιαστικό αρχικά, αλλά τελικά με αρκετά γραμμένα μέρη. Ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι με το looper, και πάνω του έχτισα διάφορες ιδέες, που η μιά έφερνε την άλλη, και επηρρέαζε την άλλη, με εφέ και νέα pluggin που έτυχε να έρθουν. Δεν έχει αρχή, μέση ή τέλος....απλώς πηγαίνει... Η διάρκεια θα είναι για κάποιους ένα θεματάκι καθώς άγγιξε τα 10 λεπτά, αλλά έτσι έχω μάθει να δουλεύω... Για όσους ενδιαφέρονται για τα τεχνικά, χρησιμοποιήθηκε το Looper από ένα πολυεφέ digitech, το γνωστό Behringer v-amp, η Squier Affinity και η Dot λιγότερο, το Ηarper άταστο και αρκετά...τεχνάσματα.... όπως πχ το Reel ADT της Waves... Enjoy!
    2 βαθμοί
  10. Στα μέσα Δεκέμβρη θα κυκλοφορήσει ένας δίσκος που χρόνια περίμενα. Μια συλλογή απο ακυκλοφόρητα κομμάτια απο το μακρινό 1988 μέχρι το 2016. Σύντομα θα γράψω λεπτομέρειες, προς το παρόν είναι διαθέσιμος για ακρόαση (3 τραγούδια) και παραγγελίες εδώ: https://thicktonerecords.bandcamp.com/album/keep-what-i-got?fbclid=IwAR2pbChPxly-uYREqqnt4-KLtqHcZGFruat5ejk7_yQ3cs3vShxJi3qwjrM
    1 βαθμός
  11. Ευχαριστώ g που το ακουσες (είναι και μεγάλο σε χρόνο) και για το σχόλιο.
    1 βαθμός
  12. Ρε παληκάρια, εμένα αυτό που μου κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι κατασκευάζετε οι ίδιοι τα εργαλεία σας, οδηγούς κ.λπ. για να κάνετε αυτό που θέλετε. Το απόλυτο diy. Πολλά πολλά respect και θαυμασμός για τις κατασκευές, αλλά και για τον τρόπο δουλειάς σας.
    1 βαθμός
  13. Μ’αρεσει. Εχει ψυχή και αυτό μετράει παρα πολύ. Μου άρεσε εξαιρετικά το γύρισμα της φωνής στο 4:01 αλλά και αρκετά διάσπαρτα σημεία από το σόλο της κιθάρας. Ίσως να είχα μια-δυο ενστάσεις στο θέμα της μίξης αλλά αυτό είναι καθαρα θέμα προσωπικού γούστου και ποια ηχοχρώματα ερεθίζουν περισσότερο το αυτί μου. Μπράβο σας!
    1 βαθμός
  14. Δεν υπαρχουν λογια. Θα μας τρελλανετε. Θα πληρωνα για να μπορω να κανω κατι τετοιο.
    1 βαθμός
  15. μια και δεν πήγα ακόμα για ύπνο, να "απολογηθώ".... το όλον ήταν μια δοκιμή με το looper. Αφού φτιάχτηκε η λουπα, που μάλιστα φαινόταν ενδιαφέρουσα με το Pitch shifter, την κοπιάρησα για καμιά 200ριά μέτρα, και έπαιξα πάνω της πάλι με το Pitch shifter όλο το σόλο. Πάνω της μετά έπαιξα και το μπάσο. Αντί να το πετάξω στα σκουπίδια, είπα να φτιάξω κάτι που τουλάχιστον να δείχνει κάπως, αλλά να μην ξεφύγω από τον αυτοσχεδιασμό. Εκανα αρκετή προσπάθεια να αποδυναμώσω τη λούπα πάντως, ρίχνοντάς της στα άκρα του φάσματος. Εδώ και πολύ καιρό έχω ένα θέμα με τα θέματα... Θέλω γενικά ...τραίνο.... Για την δεύτερη παρατήρηση, που λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, εχω να πω ότι είναι καθαρά θέμα του demo-itis... Στην πορεία ως συνήθως εξοικειώθηκα με όλα τα περάσματα των σόλων και τον ήχο τους και δυσκολεύτηκα πολύ να αλλάξω και τα ελάχιστα. Το πολύ νταλαβέρι περιορίστηκε στον εμπλουτισμό του intro-outtro... Ευχαριστώ για τα σχόλια.
    1 βαθμός
  16. ωραίο παίξιμο, και σολο έξτρα.
    1 βαθμός
  17. Γεώργιε σε σένα θα παραγγείλω ρεβανί με παγωτό από πάνω......
    1 βαθμός
  18. UPDATE Το νέο μου CD έφτασε και θα είναι διαθέσιμο απο το Σάββατο 14/12. Για online παραγγελίες ισχύει η διεύθυνση: https://thicktonerecords.bandcamp.com/album/keep-what-i-got… Επίσης διατίθεται απο τα εξής δισκοπωλεία: Θεσσαλονίκη - https://lotus.gr/info/?language=EL Αθήνα - https://www.soundeffect-records.gr/…
    1 βαθμός
  19. Για τον δίσκο μου KEEP WHAT I GOT Πρώτα, να ευχαριστήσω όλους τους μουσικούς που συμμετέχουν εδώ. Πιστεύω πως η αγάπη για τη μουσική και ο αλληλοσεβασμός μας διακρίνονται με καθαρότητα. Κατόπιν, τον Δημήτρη Καραβασίλη που επιμελήθηκε το μάστερινγκ (κι έκανε θαύματα), τον Σάββα Γεωργιάδη που φρόντισε όλα τα διαδικαστικά βήματα μέχρι την ολοκλήρωση του άλμπουμ και τον Κώστα Μπρουμά που χάρισε τις υπέροχες φωτογραφίες του στην έκδοση. Οι Blues Wire βέβαια έχουν την μερίδα του λέοντος σε συμμετοχή, διόλου τυχαία αφού είναι το γκρουπ με το οποίο πορεύομαι αγκαλιά όλη την μουσική ζωή μου, όμως υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις σε σύνθεση και υλικό, γι αυτό και επέλεξα να κυκλοφορήσω αυτό το υλικό με το όνομα μου. Το Dealing with the enemy είναι ηχογραφημένο το 1991 όταν μπήκαμε στο στούντιο να καταγράψουμε υλικό για ενδεχόμενη κυκλοφορία, τελικά έμεινε στο ράφι, υπάρχει όμως στην ολότητα του (19 κομμάτια), το θεωρώ αξιόλογο κι ενδεικτικό του ήχου μας εκείνη την εποχή κι ευελπιστώ μια μέρα να εκδοθεί. Σωτήρης Ζήσης-μπάσο, Αλέξης Αποστολάκης-ντραμς, Νίκος Ντουνούσης-κιθάρα. Ίσως η σύνθεση που το γκρουπ έπαιζε πιο πειθαρχημένα από ποτέ. Μαζί μας έπαιξε πλήκτρα ο εξαίρετος Γιώργος Πεντζίκης. Τα Wait on time & Juke box played my blues είναι ζωντανές ηχογραφήσεις από το Μπλού Μπάρελ στη Θεσ/νίκη. Νομίζω έγιναν το 2014 από την ομάδα Blueberry. Εδώ το γκρουπ ακούγεται στην τελευταία του μορφή – που κρατάει μέχρι σήμερα, με τον Σωτήρη στο μπάσο (πάντα!) και τη Νίκη Γουρζουλίδου στα ντραμς. Και τα δύο δείχνουν την εξαιρετική χημεία που αναπτύχθηκε ανάμεσα μας και κυρίως το πόσο καλή shuffle blues ντράμερ είναι η Νίκη, κάτι που προσωπικά εκτιμώ αφάνταστα. Το Last fair deal είναι ζωντανά ηχογραφημένο νομίζω στο House of art στην Αθήνα αρχές της δεκαετίας 2000-2010, στα πλαίσια μιας σειράς παραστάσεων που είχαμε επιμεληθεί με τίτλο Story of the blues. Εδώ είμαστε εγώ, ο Σωτήρης, ο Αλέξης και ο Γεώργιος Μπαντούκ-φυσαρμόνικα (και τι παίξιμο!) που έγραψε τη δική του ιστορία με το γκρουπ. Στις παραστάσεις συμμετείχαν και οι Χάρης Καπετανάκης-σαξόφωνο & Γιάννης Οικονομίδης-τρομπέτα που καθορίζουν την αισθητική του κομματιού με το παίξιμο τους, καθώς και η αγαπημένη μας Τζένη Καπάδαη που δεν ακούγεται στο συγκεκριμμένο, όμως έδωσε την ψυχή της σε πολλά τραγούδια του σετ. Νοιώθω περήφανος για τούτη την απόδοση του κλασσικού αυτού τραγουδιού, είναι σαν να το μπολιάσαμε στους ήχους και την αισθητική της Νέας Ορλεάνης, κάτι που πιστεύω του ταίριαξε πολύ. So easy to love you. Το 1988 ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο μυθικός Carey Bell και παίξαμε μαζί στο Παραρλάμα. Απ’ όσο θυμάμαι, πήγαμε σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό πριν την συναυλία για συνέντευξη. Κλήθηκα να έχω μαζί και μια ακουστική κιθάρα just in case… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τρέμουλο στα γόνατα και στα χέρια μου όταν μας ζήτησαν να παίξουμε κάτι ζωντανά στον αέρα. Η ταραχή μου γιγαντώθηκε όταν ο Μπελ είπε να παίξουμε κάτι από Σι. Άλλαξα στα γρήγορα το κούρδισμα σε μια χορδή (νόμιζα θα τα κατάφερνα καλύτερα έτσι) και ξεκινήσαμε, για πρώτη φορά μαζί, με τα μικρόφωνα μπροστά μας να περιμένουν. Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου (που τάχω) όμως από τις αρκετές εκτελέσεις του τραγουδιού του που έχω ακούσει, πιστεύω πως τούτη ίσως είναι η πιο βαθειά και πιότερο φορτισμένη συναισθηματικά. Και μολονότι σε τρία και κάτι λεπτά έχω κάνει τόσα λάθη που θάπρεπε να ντρέπομαι, τουναντίον, θεωρώ την συμμετοχή μου στο κομμάτι ως ένα από σπουδαιότερα «παράσημα» που αξιώθηκα να λάβω. Τα Sunrise on the bayou, The quiet man, If you feel & Done a lot of wrong things ηχογραφήθηκαν μάλλον το 1998 όταν με τους Σωτήρη, Αλέξη και Μπαντούκ κάναμε ένα ντέμο δουλεύοντας σε υλικό που λίγο αργότερα οδήγησε στο άλμπουμ Fence. Το πρώτο αποτέλεσε μια από τις λίγες ολοκληρωμένες μου προσπάθειες στο στυλ Zydeco, ένα είδος μουσικής που ευδοκιμεί στην περιοχή των βάλτων της Λουιζιάνα, κυρίως από Γαλλόφωνους κατοίκους. Μέχρι που τραγούδησα στο τέλος και ένα δίστιχο στην Γαλλική! Περίπου… Το δεύτερο είναι ένα τραγούδι που έγραψα για τον Snowy White, έναν κιθαρίστα που αγαπώ πολύ, στην τελική μίξη χρησιμοποίησα και μερικά σημεία κρουστών/ακουστικής που παίζονται στην ηχογράφηση του άλμπουμ. Το If you feel αποτελεί άλλον έναν φόρο τιμής σε έναν μουσικό που με επηρέασε έντονα και τον αγάπησα βαθειά, τον Toy Caldwell (Marshall Tucker Band), ίσως έκπληξη για κάποιους, για μένα όμως έναν γίγαντα της αμερικάνικης μουσικής και λατρεμένο κιθαρίστα. Το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο είναι του Bobby Charles, εμείς το πρωτογνωρίσαμε από τον Paul Butterfield και τη μπάντα του κι εκεί εστιάσαμε στην εκδοχή μας. Γλυκόπικρο, μελαγχολικό και αισιόδοξο ταυτόχρονα, λίγο αυτοσαρκαστικό, νομίζω a perfect closing track… Το Get me some είναι το πρώτο από τα δύο τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει στο παρελθόν. Πρώτη φορά σε CD βέβαια, από το μακρινό 1989 και το βινύλιο του Γιώργου Γάκη Keep on rock ‘n rollin’. Ο Γιώργος είναι άνθρωπος που αγαπώ πολύ, αδελφός, έχουμε μοιραστεί πολλά για μεγάλο διάστημα. Ήταν χαρά και τιμή μου που έπαιξα σε αυτές τις ηχογραφήσεις. Εκτός της κύριας φωνής, ο Γιώργος παίζει και μπάσο εδώ, μαζί ο Γιώργος Δημητριάδης στα τύμπανα και ο Σωτήρης Γάκης στα φωνητικά. Το Whorehouse blues είναι το δεύτερο τραγούδι που έχει δει το φως της δημοσιότητας, ηχογραφήθηκε το 2016 και ήταν η συμμετοχή του γκρουπ σε έναν δίσκο αφιέρωμα στη μνήμη του αξέχαστου Λέμυ των Motorhead που βγήκε με το αντίστοιχο έντυπο αφιέρωμα του περιοδικού Metal Hammer Greece. Αποτέλεσε έκπληξη για μας η πρόταση, όταν όμως ο Κώστας Χρονόπουλος επέμεινε με ευγένεια και ενδιαφέρον, μπήκαμε στο Revolver studio του Δημήτρη Καραβασίλη και ουσιαστικά με ένα take καταθέσαμε τη δική μας άποψη για το μπλουζιάρικο-αλήτικο τραγούδι. Μαζί με τη Νίκη στα ντραμς και τον Σωτήρη στο μπάσο, φυσαρμόνικα έπαιξε ο πολύ καλός φίλος της μπάντας Γιώργος Μιρτσιώτης. That heavy load… Σπαρακτικό για μένα μπλουζ, έντονο και απελπισμένο, πάντα με εντυπωσιάζει η αγάπη που του δείχνει το κοινό. Ζωντανή ηχογράφηση σε μπαράκι της Κατερίνης, πιθανόν το 2013. Νίκη-Σωτήρης και ο φίλος και συνοδοιπόρος για χρόνια Γιάννης Κανάλης στη φυσαρμόνικα, ο κύριος πρόεδρος, με τη δική του μακρά ιστορία στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης. Το String King είναι στούντιο ηχογράφηση, ίσως το 1993, παίζουμε με τον Σωτήρη στο μπάσο και τον Αλέξη στα ντραμς, πλήκτρα παίζει ο καλός φίλος Άκης Κατσουπάκης. Το Mystery train είναι χιλιοεκτελεσμένο τραγούδι, όμως ήθελα πολύ να βρει θέση στη συλλογή αυτή γιατί με τρελαίνει η χαρά που έχουμε! Εδώ είμαστε οι Lo-Fi Kings, ένα σχήμα που σκαρώσαμε με τους φίλους από τα Γρεβενά Νίκο Μπέλτσιο-ακουστική κιθάρα/φωνή και Γιώργο Δούμα-μπάσο/φωνή. Παρέα ζήσαμε αλησμόνητες στιγμές, τέτοια είναι και αυτή η ηχογράφηση που δεν ξέρω που έγινε, πιθανόν κάπου κοντά σε Κοζάνη η Γρεβενά και μάλλον γύρω στο 2003. All aboard! Τέλος, το Sol Wind. Ένα ινστρουμένταλ με ιδιαίτερη σημασία για μένα, απόσπασμα ενός μεγαλύτερου τραγουδιού με αρκετή δόση ψυχεδέλειας μέσα του. Εδώ χωρίς λόγια αλλά με τη μαγική κιθάρα του Κώστα Βρετού, ενός μουσικού που εκτιμώ αφάνταστα και ενός χαρακτήρα που θαυμάζω. Ο Κώστας είναι παιδί διαμάντι, είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που μου έδωσε το ελεύθερο να συμπεριλάβω το κομμάτι αυτό στον δίσκο. Παντελώς on the spot σε ραδιοφωνική εκπομπή το 2014. Ίσως η απόλυτη αρμονία και ευτυχία στη μουσική, δυο άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές κι επιρροές, πλησιάζουν και τελικά μαζί δημιουργούν ήχο που καταγράφεται άπαξ και θάλεγα πως διαθέτει την μαγεία ενός φωτογραφικού κλικ. ΠΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Η συλλογή αυτή με απασχόλησε αρκετά χρόνια. Στο πέρασμα τους, κάποια κομμάτια διαγράφηκαν από τη λίστα, άλλα προστέθηκαν αργότερα. Ήθελα όμως να κυκλοφορήσει κάποια στιγμή, και γιατί αποτελεί έναν συνδετικό ιστό της πορείας μου, κυρίως όμως γιατί ήθελα να αφιερώσω την έκδοση στους γονείς μου. Τον Θανάση και τη Νίτσα, που τόση αγάπη μου χάρισαν και τόσα σημαντικά με δίδαξαν. Φανταζόμουν ένα εξώφυλλο διαφορετικό, με παλιές φωτογραφίες από το χωριό, ασπρόμαυρες και ξεφτισμένες, που η φθορά τους όμως ποτέ δεν κατάφερε να σβήσει το φως από τα πρόσωπα μας. Και αναλογιζόμουν με χαμόγελο τη στιγμή που θα έβλεπαν το άλμπουμ, το περίμενα με λαχτάρα. Έλαχε να μην προλάβουν. Αναπαύονται αγκαλιά – όπως πέρασαν ολόκληρη την κοινή τους ζωή – πίσω από το σχολείο του Βατοχωρίου της Φλώρινας, στην Μπρέζνιτσα, αντικρίζοντας τα δέντρα στο Μπούτσι και ακούγοντας την φύση ολόγυρα. Κι εγώ δακρύζω σαν τους θυμάμαι και γράφω για κείνους, και αναθεματίζω την τσαπατσούλικη φύση μου και την αναβλητικότητα του χαρακτήρα μου που δεν κατάφερα να τελειώσω έγκαιρα. Από την άλλη, πότε χρειάστηκαν δώρα και αποδείξεις; Ποτέ. Και η αγκαλιά τους ο κόσμος ολάκερος, η συγχώρεση τους δεδομένη και λυτρωτική. Έχω όμως δίπλα μου τον μονάκριβο αγαπημένο μου αδελφό, Νίκο. Σε αυτόν είναι αφιερωμένος αυτός ο δίσκος και μαζί, απο τους δυο μας, για τους γονείς μας.
    1 βαθμός
Ο πίνακας επιτευγμάτων έχει ρυθμιστεί σε Athens/GMT+02:00
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου