Προς το περιεχόμενο

Πίνακας συμμετοχής

  1. bluesbrain

    bluesbrain

    Μέλος


    • Βαθμοί

      7

    • Αναρτήσεις

      115


  2. cigaret13

    cigaret13

    Μέλος


    • Βαθμοί

      4

    • Αναρτήσεις

      7.492


  3. ez

    ez

    Guru


    • Βαθμοί

      3

    • Αναρτήσεις

      1.783


  4. Spyros Delta

    Spyros Delta

    Μέλος


    • Βαθμοί

      3

    • Αναρτήσεις

      6.212


Δημοφιλές περιεχόμενο

Προβολή δημοσφιλέστερου περιεχομένου σε 27/12/2019 σε όλα

  1. Ο συνδιασμός ντεπόν-χαμομήλι-μελομακάρονο-vicks δίνει τα εξής αποτελέσματα... (το οτι δεν στραμπούληξα τα δάχτυλα μου είναι το πραγματικό θαύμα των Χριστουγέννων!!!) Καλές γιορτές!!
    6 βαθμοί
  2. Φιλαρακια μου, Χρονια Πολλα, Υγεια και Χαρα (video)
    3 βαθμοί
  3. Ήγγικεν η ώρα 20 χρόνια μετά η πολυαγαπημένη HI synthesis του TRITON να μας έρθει και σε vst! Korg Triton is available through Jan 16, 2020 with an intro price of $199 USD, or as part of Korg Collection. See the Korg site for details. Features: Complete reproduction of TRITON’s HI (Hyper Integrated) synthesis system. Includes eight-part multi-timbre combis, a large collection of PCM samples, five IFX, and two MFX. Supervised by original TRITON developers Over 4,000 sound programs Includes all of the expansion library EXB-PCM cards Features a new sound browser for quickly searching by instrument/character Includes an ‘Easy’ mode that gives you instant access to important parameters 307 dual arpeggiator patterns A free demo version is also available http://www.synthtopia.com/content/2019/12/26/korg-triton-now-available-as-soft-synth-for-macos-windows/?fbclid=IwAR3aOc12qnen8l3lU_2xS9Fue9unJE3l2l0Xq0DoE5mUY4R_S7Jw58VU9Pw
    2 βαθμοί
  4. Στα μέσα Δεκέμβρη θα κυκλοφορήσει ένας δίσκος που χρόνια περίμενα. Μια συλλογή απο ακυκλοφόρητα κομμάτια απο το μακρινό 1988 μέχρι το 2016. Σύντομα θα γράψω λεπτομέρειες, προς το παρόν είναι διαθέσιμος για ακρόαση (3 τραγούδια) και παραγγελίες εδώ: https://thicktonerecords.bandcamp.com/album/keep-what-i-got?fbclid=IwAR2pbChPxly-uYREqqnt4-KLtqHcZGFruat5ejk7_yQ3cs3vShxJi3qwjrM
    2 βαθμοί
  5. πριν κανα δίμηνο ξεκίνησα να φτιάχνω ένα Μπράτσο Telecaster από ένα κομμάτι flame maple μου είχε μείνει ενα κομμάτι flame maple που δεν είχε και πολύ έντονο το σγουρό και είπα να το χρησιμοποιήσω Για να μπορέσω να το φτιάξω από ένα μονοκόμματο κομμάτι ξύλο έπρεπε να αλλάξω την έως τώρα τεχνική μου για την κατασκευή του και να βάλω την βέργα από την πίσω πλευρά του μπράτσου δημιουργώντας αυτό το χαρακτηριστικό Συρίτι από καρυδιά που έχουν οι original Tele στην πίσω πλευράΓια να μπορέσει να κοπεί με το ρούτερ σωστά το κανάλι του truss rod έπρεπε πρώτα να φτιαχτεί ένας οδηγός που να ειναι ακριβώς στα μετρα του ρούτερ δλδ να Μπαίνει το ρούτερ μέσα στον οδηγό και να μην έχει την δυνατότητα να παρεκκλίνει και να κόψει λάθος το κανάλιΓια την κατασκευή του νέου οδηγού βοήθησε ένας οδηγός που μου έδωσε ο Θάνος -Thanozin τον οποίο αντέγραψα και τον έφερα στα μέτρα του δικού μου ρούτερ-Θάνο ευχαριστώ!Και για να είμαι σίγουρος ότι το πολύτιμο flame maple δεν θα καταλήξει στο τζάκι από καμμιά στραβο-κοψιά (δεν έχω τζάκι έπρεπε να πετύχει)Ξεκίνησα να φτιάχνω πέντε (5) μπράτσα ταυτόχρονα από απλό κελεμπέκι ώστε να αποκτήσω την τεχνογνωσία πριν ασχοληθώ με το τελικό κομμάτι οπότε όλες οι εργασίες γίνονταν επι πέντε για να είμαι σίγουρος Το κοπτικό που φαίνεται στο ρούτερ δεν ειναι αυτό που ανοίχτηκε το κανάλι, ανοίχτηκε με κοπτικό 6mmμετά το άνοιγμα του καναλιού κατ ευθείαν στο ψητόχάραγμα για τα τάστα απ ευθείας στο μπράτσο και εκεί διαφοροποίηση, έπρεπε να χωρέσει ολόκληρο το μπράτσο στο σύστημα του Stewmac για το κόψιμο και να ρυθμιστεί ψηλότερα, κλίμακα κλασικά 25,5 inΠρώτη φορά... one piece neck Και μετά το χάραγμα σε 25,5 inches προχωράμε στα δύσκολα Τρύπημα απο την πάνω μεριά στο headstock (καράολο) υπο γωνία 3 μοίρες ώστε η μία τρύπα να πέσει ακριβώς στην κάτω μεριά του καναλιού Επιτυχία 2/5 Δύο μόνο έπεσαν ακριβώς με ακρίβεια 0,5 mm τά υπόλοιπα πήγαν στο γάμο του Καραγκιόζη όχι πως θα πάνε χαμένα, έφτιαξα καβίλια έξι χιλιοστά την κόλλησα μέσα στην λάθος τρύπα και ξανατρύπησα με μεγαλύτερη επιτυχία Για να καταφέρω τις τρύπες στο κέντρο έφτιαξα template με ρουλεμάν Παρ όλα αυτά δεν με ικανοποιεί αυτή η λύση και σκέφτομαι να την τροποποιήσω για καλύτερη ακρίβεια. Ιδωμεν
    1 βαθμός
  6. Επειδή συνειδητοποίησα πως παρα το ότι έχω ένα κάρο πράγματα για να γράφω κιθάρα αλλά στην πράξη δεν είμαι σίγουρος πως αυτό που θα'θελα να ακούω απο τον ενισχυτή περνάει και στην ηχογράφηση, παρα το ότι ηχολήπτης άνθρωπος είμαι 62 και με πτυχίο απο τα 28, έχω τα ζόρια μου καθως δεν θελω να ενοχλώ και η φάση μικρόφωνα με παραμορφωμένο ενισχυτή σε ένταση δεν παίζει, κάθησα και προσπάθησα να γράψω ενδεικτικά με τα VST που διαθέτω και να συγκρίνω στο κάτω κάτω τι κάνει το καθένα. Μου πήρε μια μέρα λοιπόν (όχι το παίξιμο) αλλά η παραγωγή του βίντεο που ελπίζω να βοηθήσει κάποιους που ψάχνονται. Waves CLA Guitar vs Torpedo Wall of Sound vs Steinberg VST Amp Rack vs NI Guitar Rig 5 free. Η κιθάρα συνδέεται σε 2 overdrive πετάλια (Boss OD3 και TC Mojo Mojo) που μετά πηγαίνει κατευθείαν στην είσοδο instrument της κάρτας SPL Creon. Δεν χρησιμοποιήθηκε ενισχυτής. Στο βίντεο τα ακούτε με τη σειρά και πρώτα απ' όλα τον σκέτο χωρίς vst που έρχεται απο τα πετάλια. Ολες οι προσομοιώσεις είναι διαφορετικές, δεν είναι οι ίδιοι ενισχυτές και καμπίνες (είναι αδύνατο μιας και αυτα που διέθετα δεν εξυπηρετούσαν) αλλά προσπάθησα να φτιάξω όσο καλύτερα μπορούσα με μόνα εφέ ένα compressor και λίγο reverb που όλα διαθέτουν, ένα καλό crunchy ήχο όπως τον είχα στα αυτιά μου. Και τα 2 tracks (chords και solo) πηγαίνουν ταυτόχρονα σε ένα group όπου βρίσκονται τα vst. Τα σχόλια σας.
    1 βαθμός
  7. Εννοώ στον παιχτικό τομέα....... παρανόησες!
    1 βαθμός
  8. 1 βαθμός
  9. Δεν είχα ακούσει ποτέ.με αφορμή το post σου άκουσα σήμερα.ωραιος δίσκος..
    1 βαθμός
  10. ααα ακόμα δεν το έχεις χωνέψει...
    1 βαθμός
  11. Αντε με το καλό. Είδα τώρα το video. Πολλά θετικά βλέπω στο θέμα για τους λάτρεις της σειράς triton. Αφου πέραν από τη μηχανή σύνθεσης. θα έχουμε τα καλά δομημένα από τη φύση τους menu, ελεγχόμενα πλέον από το ποντίκι μας στην οθόνη του υπολογιστή μας, ευανάγνωστα και έλεγχο προφανώς των λειτουργιών με το midi controller μας. Ολοι οι ήχοι των επεκτάσεων που έχουν βγεί. Επίσης επιτέλους θα προγραμματίζουμε τους πανίσχυρους arpeggiators με "ανθρώπινο" τροπο γιατί το σύστημα ήταν λίγο ζόρικο από το όργανο και το βαριόμουν. Το μόνο που μένει είναι να κάνει κανα update ο Kay το Karma Software να το βλέπει το VST για να καταργήσω το όργανο τελείως, γιατί εμένα πάντα μου άρεσε το triton, το κατέχω σαν την παλάμη μου και έχει πολύ ψωμί προγραμματισμού και το KARMA του δίνει πολύ. Το TRITON σε VST λοιπόν. Που πάμε ρε........ που πάμε............ χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχα
    1 βαθμός
  12. Παρόλο που σίγουρα δεν τό'γραψες για τα δικά μου αυτιά..., πρέπει να ομολογήσω ότι το άσμα τα σπάει. Έχω βέβαια κάποιες επιφυλάξεις για την διάρκεια του (μπορούσες να το κάνεις μικρότερο...) και για το panning του βασικού οργάνου (το ακούω σχεδόν στην μέση και κάποιες φορές μπερδεύετε με το μπάσο) αλλά κατά τ'άλλα, Άξιος! Άααα μην το ξεχάσω... σε ζηλεύω για την μίξη-παραγωγή του.
    1 βαθμός
  13. Να γράψω και λίγα πράγματα για τον τρόπο ηχογράφησης.... Το setup είναι απλό: Κιθάρα -> Κάρτα ήχου (Behringer UMC 204HD) -> PC Στο PC χρησιμοποιώ για DAW το Reaper και για amp simulation το Amplitube 3. Για την εγγραφη του video χρησιμοποίησα για πρώτη φορά το zoom q2n. Eίχα σκοπό να χρησιμοποιήσω και το ηχητικό του σήμα και να το κάνω blend με αυτό του daw (το έκανα τεστ και είχε όμορφο αποτέλεσμα). Η σκεψη αυτή όμως δεν υλοποιήθηκε σε αυτό το video γιατί είχα ανοικτό μετρονόμο για την εισαγωγή. Επιφυλάσομαι όμως σε κάποιο επόμενο να το δοκιμάσω.
    1 βαθμός
  14. Απντέιτ https://bedroomproducersblog.com/2019/12/27/free-vst-2019/
    1 βαθμός
  15. +1 Φανταστικός! Keep it up!
    1 βαθμός
  16. Εαν η fender player ειναι αναλογης ποιοτητας με mexican fender, τοτε θα κοιτουσα για vintage με τα μισα χρηματα. Η vintage tele, που αναφερει ο 1_4_5, ειναι -κατα τη γνωμη μου- πολυ ανωτερο οργανο απο MIM fender tele. Εκτιμω οτι το ιδιο θα ισχυει και για τις στρατ.
    1 βαθμός
  17. +1 Στίχοι, μελωδίες, ενορχήστρωση, το μπάσο, τα σύνθια...... εξαιρετικό άλμπουμ!
    1 βαθμός
  18. Eνδιαφερον θεμα: 1) Kαποιο αλμπουμ των Pink Floyd, τα εχω ακουσει ολα τοσες πολλες φορες που δεν ξερω πιο ειναι το πιο πολυακουσμενο. 2) Το ιδιο ισχυει και για ολα τα αλμπουμ των U2 k Dire Straits 3) Chopin Polonaises. 4) Tchaikovsky Nutcracker (Δεν φταιω εγω, το εχει λιωσει ο μικρος). 5) Radiohead Ok COMPUTER 6) Rachmaninov Piano concerto 2 & 3 7) Παπακωνσταντινου Φοβαμαι (ναι ξερω μη βαρατε αλλα καποτε ημουν κι εγω 15 χρονων) 8 ) Camel Rajaz 9) Σαββοπουλος Ρεζερβα 10) τρυπες 9 πληρωμενα τραγουδια
    1 βαθμός
  19. Εναν που να σκαμπάζει απο ηλεκτρονικά χρειάζεσαι και υπάρχουν αρκετά παιδιά τέτοια που ασχολούνται με την συναρμολόγηση πεταλιών κιθάρας και ενισχυτών. Βάλε μια αγγελία και σίγουρα κάποιος θα σου απαντήσει.
    1 βαθμός
  20. Πότε μου δεν υπήρξα τύπος που ακούει δίσκους ολόκληρους . Ίσως φταίει η γενιά μου που είμαστε του mp3 , των playlist και του YouTube ;;; Δεν ξέρω Πάντα ελιωνα δικά μου compilations που έφτιαχνα για το αυτοκίνητο ή γενικά μεμονωμένα τραγούδια Κάπως έτσι θα προσπαθήσω να φτιάξω μια 10αδα μόνο και μόνο για να μη ξεχειλωσω το ποστ μου OZZY - No More Tears Megadeath - Rust in Peace Down - Nola Atlantean Kodex - White Goddess Crimson Glory - Transcendence Helloween - Walls of Jericho Gamma Ray - Land of the Free Alice in Chains - Dirt Savatage - Edge of Thorns Iron Maiden - Somewhere in Time
    1 βαθμός
  21. Μας εφτιασες Γεωργιε,ποσο ωραια παιζεις. Εξαιρετικος για μια ακομη φορα.
    1 βαθμός
  22. Μπράβο φίλε μου παρά πολύ ωραίο.
    1 βαθμός
  23. Νοιώθω τόσο μικρός για να σχολιάσω περα απο ενα ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ...
    1 βαθμός
  24. 1 βαθμός
  25. Πολύ σωστά ο Θάνος έχει δώσει πολύ ωραία παραδείγματα one - piece μανικιών!
    1 βαθμός
  26. Εργασιών συνέχεια με πέρασμα του truss rod που φτιάχτηκε στο χέρι απο έλασμα 5mmΑριστερά η ορειχάλκινη "άγκυρα" χορηγία του Θάνου Μπήκε στη θέση του και το υπόλοιπο καλύφθηκε απο καρυδιά 6mmμετά απο αυτό δίνεται η κούρμπα στο μπράτσο με το γιγαντιαίο κοπτικό διαμέτρου 1/2in με R 25,4mm (φαίνεται στην τρύπα του πάγκου με το Makitta απο κάτω) Δόθηκε η καμπύλη στο μπράτσο radious 12in για να ταιριάζει με τις υπόλοιπες κιθάρες (335 κλπ) μπήκαν τα ξύλινα dots απο καρυδιά, τρίφτηκαν έως ψιλό γιαλόχαρτο για να υποδεχτούν τα τάσταΣειρά έχουν τα τάστα που ειναι medium jambo της HoscoΤελικό λιμάρισμα και φινίρισμα στα τάσταΡασπάρισμα απο πίσω - τώρα μοιάζει με μπράτσο κιθάρας ταστάρισμα εν δράσει Έτριψα το ξύλο προσεκτικά για τη σωστή κλίση και κόλησα την ξύλινη τάπα στην τρύπα του truss rodΗ τρύπα στην τάπα έγινε λίγο έκκεντρα γιατί έτσι κάθεται στη φωλιά και το παξιμάδι Στο μεταξύ η ταστιέρα καλύφτηκε με χαρτοταινία για να μην λερωθεί, το σχεδόν λευκό χρώμα του maple ειναι πρόκληση
    1 βαθμός
  27. Crimson Glory - Transcendence Manowar - Kings of Meta Manowar- Triumph of Steel Accept - Russian Roulette Accept - Restless and Wild UDO - Mean Machine UDO - Faceless World Metallica - Master of Puppets Judas Priest - Ram it Down Helloween - Walls of Jericho Helloween - Keeper of the Seven Keyps pt.1 & pt.2 Beyond Twilight -The Devil's Hall of Fame Slayer - Reign in Blood
    1 βαθμός
  28. Γενικοτερα δε με βολευουν οι les paul για χρηση σε λαιβ. Προτιμω την απλοτητα μια τελεκαστερ. Ο λογος ειναι, κυριως, οτι οποτε παιρνω σε προβα les paul (ή g400) πρεπει να αλλαζω ολο τον χειρισμο σε καθε τραγουδι. Και με τα χειριστηρια λιγο μακρια απο τα δακτυλα, το πραγμα με δυσκολευε λιγο. Τελευταιες μερες αποφασισα οτι το επομενο μου λαιβ θα ειναι με les paul. Πραγματι, τελευταιες μερες παιζω μονο les paul για να τη συνηθισω στις απαιτησεις του ρεπερτοριου μου. Συνηθησα καπως την μακρια αποσταση απο τα χειριστηρια. Αυτο που εμπεδωσα, επισης, ειναι το γεγονος οτι με εξυπνο setup εχω ολους τους ηχους στα χερια μου με λιγες κινησεις. Η μεσαια θεση, με blend των δυο μαγνητων, διδει τεραστιο φασμα ηχων. Ψαχνοντας, βρηκα το παρακατω αρθρο, το οποιο φαινεται τελειο σαν λυση. Απλουστευει πολυ τη χρηση ολου του σεταπ. "First, your volume controls do not just control your loudness, but also your level of distortion (‘gain’ or ‘overdrive’). If your guitar has modern wiring, lowering the volume will also reduce the available treble, as if you’d turned the tone down too. If you have 1950s wiring this effect is far less prominent. Secondly, your tone control not only cuts your treble, it also reduces the amount of ‘space’ your guitar seems to take up in the mix. Turning your tone down can effectively pull you ‘back’ into the mix. Enough basics. Here’s some pointers. EQ Your Amp for the Neck Most of the time you’ve probably set up your amp for a good tone from the bridge. Try this instead and see what happens. Turn all your volumes and tones up to 10. Select the neck pick up. Adjust your amp so you get a good soloing tone for that pickup. Switch to bridge. This will be too bright. Ice-pick through ear territory. Tame bridge with tone control, until you’ve got a good soloing tone. You now have your ‘boost’ sounds. Now turn the bridge vol down (about 75-80%), until you’ve got a good crunching rhythm sound. If you have modern wiring you may need to turn up the tone a little at this stage. You could now play the rhythm on the bridge, and switch to the neck for the solo. Solo on Bridge, cleans on Neck Turn up your bridge tone and vol. That’s your solo sound (ice pick and all). Turn your neck vol down to about 50%. If your amp is any good, that should be nearly clean. If you’ve got 1950s wiring, it won’t be muddy either. You may now play the intro to Since I’ve Been Lovin’ You on the neck pick up. Switch to bridge for the signature lick. Back to neck, or turn down bridge to 50-60%. For a more sensible bridge pick up sound, just turn the tone down a fraction to clip some of the hairs off it. If your amp is good, it should be sensitive enough to clean up when you turn down, and also to clean up if you back off with your right hand an pick gently. Use both these effects to control your tone. Middle positions Leave your bridge in its rhythm setting, then switch to middle. Now turn down the neck to nearly nothing, then slowly turn it back up (to about 50%). Somewhere across this range you’ll hear three fairly distinct tones. It’ll start out sounding like the bridge on its own. Next, it will fill out (i.e. get some extra bass), and it might do this quite suddenly. This is a really useful sound for soloing, because it basically sounds like the bridge pickup, but it’s fuller and meatier without being in any way muddy. As you keep turning up the neck vol it will start to sound more like both pick ups. This can be sort of nasal, but quite good. Once you get both pick ups to the same vol (~ 75%) you’ve got the classic middle sound. Many people find this a bit muddy, but if you EQd the amp for your neck pick up, you should be OK. " "And: Before I forget again, there's one thing about the middle setting that I forgot to mention. It’s a lot easier to use than it sounds to describe it! If you set your neck so it’s basically clean (~ 50%), and then set the bridge to about 75%, that will give you the sounds-like-the-bridge-pickup-but-fuller tone. As I said before, that’s a good rhythm or lead sound. From that basic position, if you want to get a boost, all you have to do is adjust ONE volume control up to 100%. Either will work. If the bridge, you get the biting sound, if the neck you get the fuller sound. When you’ve finished, simply turn that volume back to where it was. Simple. In other words, once you’ve worked out your pre-sets, using the Les Paul this way is as simple as playing a Telecaster. " Εσεις πως χρησιμοποιειτε τη les paul σας? Εχετε κατι να προσθεσετε ή να σχολιασετε?
    1 βαθμός
  29. 1) iron maiden - brave new world 2) kiss- crazy nights 3) manowar - fighting the world 4) judas priest - painkiller 5)annihilator - set the world on fire 6) nevermore - dreaming neon black 7) mayhem - de mysteriis dom sathanas 8 ) death - human 9) death - symbolic 10) immortal - battles in the north
    1 βαθμός
  30. Το toxicity επρεπε να το βάλω και εγω όπως και το ομώνυμο.
    1 βαθμός
  31. Καλησπέρα! Rhcp-californication Metallica-and justice for all Soad-toxicity Paradise lost-draconian times Kyuss-welcome to sky valley Motorhead-rock n roll Miles davis-bitches brew Coltrane-my favorite things At the gates-Slaughter of the Soul slayer-south of heaven
    1 βαθμός
  32. Suicidal Tenencies : camera lights revolution Pantera : Cowboys from hell Pantera : Vulgar Display of power Suicidal Tenencies : how will I laugh tomorrow Suicidal Tenencies : controlled by hatred Metallica : Master of puppets Metallica : Ride the lightning Metallica : Kill'em'all Anthrax : spreading the disease Anthrax : among the living Sepultura : beneath the remains Manowar : into glory ride Exodus : bonded by blood
    1 βαθμός
  33. Για τον δίσκο μου KEEP WHAT I GOT Πρώτα, να ευχαριστήσω όλους τους μουσικούς που συμμετέχουν εδώ. Πιστεύω πως η αγάπη για τη μουσική και ο αλληλοσεβασμός μας διακρίνονται με καθαρότητα. Κατόπιν, τον Δημήτρη Καραβασίλη που επιμελήθηκε το μάστερινγκ (κι έκανε θαύματα), τον Σάββα Γεωργιάδη που φρόντισε όλα τα διαδικαστικά βήματα μέχρι την ολοκλήρωση του άλμπουμ και τον Κώστα Μπρουμά που χάρισε τις υπέροχες φωτογραφίες του στην έκδοση. Οι Blues Wire βέβαια έχουν την μερίδα του λέοντος σε συμμετοχή, διόλου τυχαία αφού είναι το γκρουπ με το οποίο πορεύομαι αγκαλιά όλη την μουσική ζωή μου, όμως υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις σε σύνθεση και υλικό, γι αυτό και επέλεξα να κυκλοφορήσω αυτό το υλικό με το όνομα μου. Το Dealing with the enemy είναι ηχογραφημένο το 1991 όταν μπήκαμε στο στούντιο να καταγράψουμε υλικό για ενδεχόμενη κυκλοφορία, τελικά έμεινε στο ράφι, υπάρχει όμως στην ολότητα του (19 κομμάτια), το θεωρώ αξιόλογο κι ενδεικτικό του ήχου μας εκείνη την εποχή κι ευελπιστώ μια μέρα να εκδοθεί. Σωτήρης Ζήσης-μπάσο, Αλέξης Αποστολάκης-ντραμς, Νίκος Ντουνούσης-κιθάρα. Ίσως η σύνθεση που το γκρουπ έπαιζε πιο πειθαρχημένα από ποτέ. Μαζί μας έπαιξε πλήκτρα ο εξαίρετος Γιώργος Πεντζίκης. Τα Wait on time & Juke box played my blues είναι ζωντανές ηχογραφήσεις από το Μπλού Μπάρελ στη Θεσ/νίκη. Νομίζω έγιναν το 2014 από την ομάδα Blueberry. Εδώ το γκρουπ ακούγεται στην τελευταία του μορφή – που κρατάει μέχρι σήμερα, με τον Σωτήρη στο μπάσο (πάντα!) και τη Νίκη Γουρζουλίδου στα ντραμς. Και τα δύο δείχνουν την εξαιρετική χημεία που αναπτύχθηκε ανάμεσα μας και κυρίως το πόσο καλή shuffle blues ντράμερ είναι η Νίκη, κάτι που προσωπικά εκτιμώ αφάνταστα. Το Last fair deal είναι ζωντανά ηχογραφημένο νομίζω στο House of art στην Αθήνα αρχές της δεκαετίας 2000-2010, στα πλαίσια μιας σειράς παραστάσεων που είχαμε επιμεληθεί με τίτλο Story of the blues. Εδώ είμαστε εγώ, ο Σωτήρης, ο Αλέξης και ο Γεώργιος Μπαντούκ-φυσαρμόνικα (και τι παίξιμο!) που έγραψε τη δική του ιστορία με το γκρουπ. Στις παραστάσεις συμμετείχαν και οι Χάρης Καπετανάκης-σαξόφωνο & Γιάννης Οικονομίδης-τρομπέτα που καθορίζουν την αισθητική του κομματιού με το παίξιμο τους, καθώς και η αγαπημένη μας Τζένη Καπάδαη που δεν ακούγεται στο συγκεκριμμένο, όμως έδωσε την ψυχή της σε πολλά τραγούδια του σετ. Νοιώθω περήφανος για τούτη την απόδοση του κλασσικού αυτού τραγουδιού, είναι σαν να το μπολιάσαμε στους ήχους και την αισθητική της Νέας Ορλεάνης, κάτι που πιστεύω του ταίριαξε πολύ. So easy to love you. Το 1988 ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο μυθικός Carey Bell και παίξαμε μαζί στο Παραρλάμα. Απ’ όσο θυμάμαι, πήγαμε σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό πριν την συναυλία για συνέντευξη. Κλήθηκα να έχω μαζί και μια ακουστική κιθάρα just in case… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τρέμουλο στα γόνατα και στα χέρια μου όταν μας ζήτησαν να παίξουμε κάτι ζωντανά στον αέρα. Η ταραχή μου γιγαντώθηκε όταν ο Μπελ είπε να παίξουμε κάτι από Σι. Άλλαξα στα γρήγορα το κούρδισμα σε μια χορδή (νόμιζα θα τα κατάφερνα καλύτερα έτσι) και ξεκινήσαμε, για πρώτη φορά μαζί, με τα μικρόφωνα μπροστά μας να περιμένουν. Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου (που τάχω) όμως από τις αρκετές εκτελέσεις του τραγουδιού του που έχω ακούσει, πιστεύω πως τούτη ίσως είναι η πιο βαθειά και πιότερο φορτισμένη συναισθηματικά. Και μολονότι σε τρία και κάτι λεπτά έχω κάνει τόσα λάθη που θάπρεπε να ντρέπομαι, τουναντίον, θεωρώ την συμμετοχή μου στο κομμάτι ως ένα από σπουδαιότερα «παράσημα» που αξιώθηκα να λάβω. Τα Sunrise on the bayou, The quiet man, If you feel & Done a lot of wrong things ηχογραφήθηκαν μάλλον το 1998 όταν με τους Σωτήρη, Αλέξη και Μπαντούκ κάναμε ένα ντέμο δουλεύοντας σε υλικό που λίγο αργότερα οδήγησε στο άλμπουμ Fence. Το πρώτο αποτέλεσε μια από τις λίγες ολοκληρωμένες μου προσπάθειες στο στυλ Zydeco, ένα είδος μουσικής που ευδοκιμεί στην περιοχή των βάλτων της Λουιζιάνα, κυρίως από Γαλλόφωνους κατοίκους. Μέχρι που τραγούδησα στο τέλος και ένα δίστιχο στην Γαλλική! Περίπου… Το δεύτερο είναι ένα τραγούδι που έγραψα για τον Snowy White, έναν κιθαρίστα που αγαπώ πολύ, στην τελική μίξη χρησιμοποίησα και μερικά σημεία κρουστών/ακουστικής που παίζονται στην ηχογράφηση του άλμπουμ. Το If you feel αποτελεί άλλον έναν φόρο τιμής σε έναν μουσικό που με επηρέασε έντονα και τον αγάπησα βαθειά, τον Toy Caldwell (Marshall Tucker Band), ίσως έκπληξη για κάποιους, για μένα όμως έναν γίγαντα της αμερικάνικης μουσικής και λατρεμένο κιθαρίστα. Το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο είναι του Bobby Charles, εμείς το πρωτογνωρίσαμε από τον Paul Butterfield και τη μπάντα του κι εκεί εστιάσαμε στην εκδοχή μας. Γλυκόπικρο, μελαγχολικό και αισιόδοξο ταυτόχρονα, λίγο αυτοσαρκαστικό, νομίζω a perfect closing track… Το Get me some είναι το πρώτο από τα δύο τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει στο παρελθόν. Πρώτη φορά σε CD βέβαια, από το μακρινό 1989 και το βινύλιο του Γιώργου Γάκη Keep on rock ‘n rollin’. Ο Γιώργος είναι άνθρωπος που αγαπώ πολύ, αδελφός, έχουμε μοιραστεί πολλά για μεγάλο διάστημα. Ήταν χαρά και τιμή μου που έπαιξα σε αυτές τις ηχογραφήσεις. Εκτός της κύριας φωνής, ο Γιώργος παίζει και μπάσο εδώ, μαζί ο Γιώργος Δημητριάδης στα τύμπανα και ο Σωτήρης Γάκης στα φωνητικά. Το Whorehouse blues είναι το δεύτερο τραγούδι που έχει δει το φως της δημοσιότητας, ηχογραφήθηκε το 2016 και ήταν η συμμετοχή του γκρουπ σε έναν δίσκο αφιέρωμα στη μνήμη του αξέχαστου Λέμυ των Motorhead που βγήκε με το αντίστοιχο έντυπο αφιέρωμα του περιοδικού Metal Hammer Greece. Αποτέλεσε έκπληξη για μας η πρόταση, όταν όμως ο Κώστας Χρονόπουλος επέμεινε με ευγένεια και ενδιαφέρον, μπήκαμε στο Revolver studio του Δημήτρη Καραβασίλη και ουσιαστικά με ένα take καταθέσαμε τη δική μας άποψη για το μπλουζιάρικο-αλήτικο τραγούδι. Μαζί με τη Νίκη στα ντραμς και τον Σωτήρη στο μπάσο, φυσαρμόνικα έπαιξε ο πολύ καλός φίλος της μπάντας Γιώργος Μιρτσιώτης. That heavy load… Σπαρακτικό για μένα μπλουζ, έντονο και απελπισμένο, πάντα με εντυπωσιάζει η αγάπη που του δείχνει το κοινό. Ζωντανή ηχογράφηση σε μπαράκι της Κατερίνης, πιθανόν το 2013. Νίκη-Σωτήρης και ο φίλος και συνοδοιπόρος για χρόνια Γιάννης Κανάλης στη φυσαρμόνικα, ο κύριος πρόεδρος, με τη δική του μακρά ιστορία στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης. Το String King είναι στούντιο ηχογράφηση, ίσως το 1993, παίζουμε με τον Σωτήρη στο μπάσο και τον Αλέξη στα ντραμς, πλήκτρα παίζει ο καλός φίλος Άκης Κατσουπάκης. Το Mystery train είναι χιλιοεκτελεσμένο τραγούδι, όμως ήθελα πολύ να βρει θέση στη συλλογή αυτή γιατί με τρελαίνει η χαρά που έχουμε! Εδώ είμαστε οι Lo-Fi Kings, ένα σχήμα που σκαρώσαμε με τους φίλους από τα Γρεβενά Νίκο Μπέλτσιο-ακουστική κιθάρα/φωνή και Γιώργο Δούμα-μπάσο/φωνή. Παρέα ζήσαμε αλησμόνητες στιγμές, τέτοια είναι και αυτή η ηχογράφηση που δεν ξέρω που έγινε, πιθανόν κάπου κοντά σε Κοζάνη η Γρεβενά και μάλλον γύρω στο 2003. All aboard! Τέλος, το Sol Wind. Ένα ινστρουμένταλ με ιδιαίτερη σημασία για μένα, απόσπασμα ενός μεγαλύτερου τραγουδιού με αρκετή δόση ψυχεδέλειας μέσα του. Εδώ χωρίς λόγια αλλά με τη μαγική κιθάρα του Κώστα Βρετού, ενός μουσικού που εκτιμώ αφάνταστα και ενός χαρακτήρα που θαυμάζω. Ο Κώστας είναι παιδί διαμάντι, είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που μου έδωσε το ελεύθερο να συμπεριλάβω το κομμάτι αυτό στον δίσκο. Παντελώς on the spot σε ραδιοφωνική εκπομπή το 2014. Ίσως η απόλυτη αρμονία και ευτυχία στη μουσική, δυο άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές κι επιρροές, πλησιάζουν και τελικά μαζί δημιουργούν ήχο που καταγράφεται άπαξ και θάλεγα πως διαθέτει την μαγεία ενός φωτογραφικού κλικ. ΠΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Η συλλογή αυτή με απασχόλησε αρκετά χρόνια. Στο πέρασμα τους, κάποια κομμάτια διαγράφηκαν από τη λίστα, άλλα προστέθηκαν αργότερα. Ήθελα όμως να κυκλοφορήσει κάποια στιγμή, και γιατί αποτελεί έναν συνδετικό ιστό της πορείας μου, κυρίως όμως γιατί ήθελα να αφιερώσω την έκδοση στους γονείς μου. Τον Θανάση και τη Νίτσα, που τόση αγάπη μου χάρισαν και τόσα σημαντικά με δίδαξαν. Φανταζόμουν ένα εξώφυλλο διαφορετικό, με παλιές φωτογραφίες από το χωριό, ασπρόμαυρες και ξεφτισμένες, που η φθορά τους όμως ποτέ δεν κατάφερε να σβήσει το φως από τα πρόσωπα μας. Και αναλογιζόμουν με χαμόγελο τη στιγμή που θα έβλεπαν το άλμπουμ, το περίμενα με λαχτάρα. Έλαχε να μην προλάβουν. Αναπαύονται αγκαλιά – όπως πέρασαν ολόκληρη την κοινή τους ζωή – πίσω από το σχολείο του Βατοχωρίου της Φλώρινας, στην Μπρέζνιτσα, αντικρίζοντας τα δέντρα στο Μπούτσι και ακούγοντας την φύση ολόγυρα. Κι εγώ δακρύζω σαν τους θυμάμαι και γράφω για κείνους, και αναθεματίζω την τσαπατσούλικη φύση μου και την αναβλητικότητα του χαρακτήρα μου που δεν κατάφερα να τελειώσω έγκαιρα. Από την άλλη, πότε χρειάστηκαν δώρα και αποδείξεις; Ποτέ. Και η αγκαλιά τους ο κόσμος ολάκερος, η συγχώρεση τους δεδομένη και λυτρωτική. Έχω όμως δίπλα μου τον μονάκριβο αγαπημένο μου αδελφό, Νίκο. Σε αυτόν είναι αφιερωμένος αυτός ο δίσκος και μαζί, απο τους δυο μας, για τους γονείς μας.
    1 βαθμός
  34. Δες εδώ. Δεν αλλάζει τίποτα στον ενισχυτή. Όλα είναι στην les paul.
    1 βαθμός
Ο πίνακας επιτευγμάτων έχει ρυθμιστεί σε Athens/GMT+02:00
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου