Πίνακας συμμετοχής

Καλή χρονιά!! Πριν εναμισι έτος επισκέφτηκα τα αρχηγεία του Superfunk στην Αθήνα για να πάρω parts για τη στρατ που ετοιμάζαμε. Καθώς τρώγαμε κάτι θανατερά κεμπάμπ από ένα δυνατό κεμπαμπτζίδικο του κέντρο παρατηρώ στον «οπλοβαστό» του μια περλε σπάρκολινκ οπτασία! Επρόκειτο για μια Crucianelli élite single pup του 64-65. Μου είπε πως είναι πλέον μόνο για σλάηδ διότι πάσχει από νεκ τουηστ. Ανέλαβα να τη δω μήπως κάνω το κατιτίς μου. Από τότε πέρασε ένα έτος και μισό και το πρότζεκτ ολοκληρώθηκε με την πολύτιμη συμβουλή των Πνοή και Νύξη! Πρώτα από όλα είχα σκεφτεί να αφαιρέσω τα Dunlop 6000 τερατώδη τάστα που φορούσε και να την πλανίσω από την αρχή. Έλα όμως που είχε binding και θα φαινόταν ανισόρροπο το θέμα! Η κιθάρα μου είχε δωθεί όπως τη βλέπετε χωρίς χορδές για να τη διαλύσω και να χωρέσει στη βαλίτσα. Αφαιρώντας το βιδωτό μανίκι αντίκρισα ένα γερό σώμα από κόντρα πλακέ θαλάσσης. Λογικά μασίφ στρώματα birch. Ρίχνοντας μια ματιά στο μανίκι ανακαλύπτω ότι ήταν σπασμένο στο heel και ότι είχε διαχωριστεί το τρικολλητό maple ακριβώς πάνω στη βίδα , πιθανώς από κάποια ρίψη. Αυτό εκτός από τη στρέβλωση είχε προκαλέσει και την αποκόλληση της ταστιέρας στο μπάσο άκρο της προς το heel.

γι αυτό σε παω ρε Σταύρε...

Θα έπρεπε να είναι αντιστρέψιμη σε τέτοιο όργανο... δεν είμαι επαγγελματίας. Αν έβαζα την κόλλα ελλειπώς ή υπερβολικά; Αν δεν έσφιγγα καλά; Αν δεν ήθελε σφίξιμο αλλά γέμισμα; better safe than sorry! Επίσης ήταν μια άριστη ευκαιρία να μάθω να την δουλεύω σαν vintage-ο-λάτρης που είμαι. Μου άρεσε το πόσο ρευστή είναι σαν νεράκι σχεδόν και εισχωρεί καλά. Δεν ξέρω αν έχω το ίδιο skill με την pva εγώ προσωπικά. Και γράφει τώρα κάποιος που χρησιμοποιεί titebond σχεδόν για τα πάντα!

Βάζοντας ένα σφιγκτήρι βλέπω ότι ερχόταν πολύ καλά οπότε και αποφασίζω να τα κολλήσω. Στέλνω τις φωτό στον Φάνη Πνοή και Νύξη και προτείνει ψαρόκολλα για το λόγο ότι τέτοιου είδους φτιαξίματα σε vintage όργανα μόνο με ψαρόκολλα ή hot hide glue είναι αναστρέψιμα διότι με τη θερμοκρασία η κόλλα αυτή ενεργοποιείται και πάλι. Αντιθέτως άλλες ξυλόκολλες πρέπει να αφαιρεθούν τελείως και άντε κάντο αυτό μέσα από ρωγμές! Για καλή μου τύχη είχα τον ευσεβή πόθο να χρησιμοποιήσω ψαρόκολλα κάποια στιγμή, οπότε μου βρισκόταν πρόχειρο ένα σακούλι που πήρα κανα-δυο χρόνια πριν από τον Σοφιανό στη Θεσσαλονίκη. Μπαίνω λοιπόν να διαβάσω επιτέλους για το τι και το πώς και ενθουσιάζομαι με το πόσο εύχρηστη θεωρείται, πόσο δυνατή και πόσο καλή για ήχο! (Ναι το έγραψα αυτό μόλις). Ζυγίζουμε λοιπόν τους σβώλους και βάζουμε να μουλιάσουν σε διπλάσια σε βάρος ποσότητα νερού. Μόλις γίνει λοιπόν σαν ταπιόκα ή χαβιάρι, το βάζουμε σε μπεν-μαρι να ζεσταθεί μέχρι να γίνει σαν μέλι. Όταν φτάσει τους περίπου 70 βαθμούς είναι έτοιμη προς ΓΡΗΓΟΡΗ χρήση πριν σβωλιάσει ξανά, οπότε θέλει ξανά ζέσταμα. Ο Φάνης μου είπε πως καλό είναι να ζεστάνει κανείς με θερμό αέρα το ξύλο που θα κολλήσει για να επιμηκύνει το run time. Όταν τελειώσεις μαζί της στερεοποιείται και διατηρείται στο ψυγείο για περίπου έναν μήνα. Αν η μυρωδιά της γίνει funky πάει να πει ότι έπιασε μύκητες οπότε φτου κι από την αρχή. Οπότε αφού έκανα τις απαραίτητες δοκιμές, έριξα την κόλλα στη ρωγμή όπου και εισχώρησε εντυπωσιακά σαν νεράκι σχεδόν και αμέσως έσφιξα και άφησα μια μέρα να στεγνώσει. Το ίδιο έκανα και για την χαραμάδα της ταστιέρας που έχασκε.

Χρόνια πολλά συμφορουμίτες! Ένας αυτοσχεδιασμός πάνω στην ίσως πιό παιχνιδιάρικη τονικότητα, την μιξολύδια. Έτσι για να ξεκινήσει καλά η χρονιά.

Εγώ κάποτε τον είπα Σπύρο....

Τα output settings μπορούν να κάνουν το άσπρο μαύρο στον ήχο σου. Χωρίς να έχω εμπειρία με το συγκεκριμένο μηχάνημα. Εγώ εχω την tonelab le. Για line out στην κάρτα ήχου έχω τις Χ out ρυθμίσεις, οι οποίες σε έναν μικρό trastube peavey τυχαίνει να ταιριάζουν. Στον λαμπάτο έχω άλλες output ρυθμίσεις,όπως επίσης και άλλες patch ρυθμίσεις οι οποίες δεν περιλαμβάνονται οι καμπίνες της tonelab. Μπορεί π,Χ, να βάζεις προσομοίωση καμπίνας ενώ έχεις και εσύ την καμπίνα και να χαλάει ο ήχος. Αν αφαιρέσεις την προσομοίωση καμπίνας να χρειαστεί να ρυθμίσεις τα output έτσι ώστε να μην ξυρίζει. Όλα αυτά χρειάστηκε να τα κάνω στον λαμπάτο,σε αντίθεση με τον transtube που δεν πειραξα τίποτα. Όλα αυτα τα είπα ως παράδειγμα γιατί δεν γνωρίζω το μηχάνημα,στο δικό μου rig έτυχε να πετύχει. Δυστυχώς στις πιο πολλές περιπτώσεις οι digital θέλουν λίγο παραπάνω χρόνο. Κάτι αναλογικό και ελαφρύ, μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο "my rig rundown" που ανάρτησε το παλικάρι εδώ στο forum. Δείχνει και αναλύει τον εξοπλισμό του και σε περίπτωση που δεν έχει τον ενισχυτή του,πως παίρνει ήχο μέσα απο το pedalboard το οποίο είναι αναλογικό.

Bond, James Bond.

Στάυρο σδικφηασδ΄κφληασδφγ΄λοσδηγ΄σαλδογησδφ΄λογηξσδφκολ΄γηξσδφκλ΄γασδξη Μίνι εγκεφαλικό Στράτο.

Νίκο παίξε λίγο με το decay, να μην κόβεται η νότα του μπάσου τόσο απότομα, και πείραξε το velocity σε κάποιες (αρκετές) νότες να μην είναι παντού πχ 127, για να υπάρχει η αίσθηση των δυναμικών. Το μπάσο δεν θέλει πιο δυνατά κατά την γνώμη μου. Θέλει χαμηλότερο velocity σε πολλά σημεία. Το κομμάτι είναι πολύ ωραίο για τα γούστα μου. Από εκεί και πέρα, δεν είναι όλοι οι ήχοι στον ίδιο χώρο. Η "παραμορφωμένη κιθάρα", είναι πολύ πίσω (δεν μιλάω για ένταση, αλλά για χώρο/reverb), το ένα πλήκτρο πολύ μπροστά (όπως και το μπάσο) και τα τύμπανα κάπου στην μέση. Εκεί δώσε περισσότερο βάρος, στους χώρους, που είναι άνισοι κατά την γνώμη μου.

θα συμφωνήσω. Γενικά θα σου προτείνω: 1. φτιάξε καλύτερο ήχο (στο σύνολο, τι βγαίνει στο βίντεο εννοώ) 2. Αλλαξε τη σκηνοθεσία, το πως φαίνεσαι δηλαδή τι παίρνει η κάμερα στο δωμάτιο κλπ.... Φτιάξτο λίγο ευπαρουσίαστο (αν σε νοιάζει, που μάλλον σε νοιάζει για να το φτιάχνεις έτσι κι αλλιώς)

το μπάσο είναι ψευταδούρα. Εγώ δεν θα το κρατούσα με τίποτα. Συχνοτικά είναι καλούτσικα, αλλά ψηλά σε παρουσία. Τα άλλα δεν τα πρόσεξα. Γενικά τα σύνθια στο κομμάτι δεν μου κάθονται καλά... Υπήρχε άλλο νήμα ή κάνω λάθος? να προσθέσω ψευταδούρα εννοώ φαίνεται ότι είναι πλήκτρο. Συνεπώς θα πρότεινα να ρωτήσεις τον Σταύρο που το κάνει καλά πχ εδώ που έπαιξα κιθάρα...

Το μπάσο θέλει λίγο ανέβασμα. Η μπότα (πλάστικ; ) αλλαγή. Η μίξη είναι "μπουκωμένη", μάλλον τα όργανα κυμαίνονται στις σχετικά ίδιες συχνότητες αλλά και γενικά φωνάζει (η μίξη...) ότι χρειάζεται αναθεώρηση (στάθμες των οργάνων εκτός το EQ τους). Τα τύμπανα στο μεγαλύτερο μέρος του τεμαχίου ακούγονται παράταιρα (δεν ταιριάζουν με τα άλλα...). Το κομμάτι είναι πολύ καλό.... Στοπ! Εδιτ: Άααα τώρα που το θυμήθηκα, δώστε 3-4 κάρμα στον rgxinap....ξέρει αυτός!

Ευτυχως που δεν ειναι ολοι σαν και σενα γιατι ολα τα κιθαρομαγαζα θα ειχαν γραφτει στον ΟΑΕΔ. Ωραιος.

Αφιερωμένο.....

Ότι και να πω για τον Αργύρη είναι λίγο Η κιθάρα έγινε πάλι jet και παίζει το ίδιο καλά με πριν από ...15 χρόνια που την είχα βρει να κρέμεται έξω από ένα ...ποδηλαταδικο στο Μοναστηράκι και την αγόρασα για... 10 ευρώ... Ενα προχειροτατο κλιψ μέσα από τον 1974Χ επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη κιθάρα λόγω του μοναδικού μαγνήτη της,φοβερός για slide btw. Εξαιρετική για track layering και ανοιχτά καθαρά ακκορντα. Παραμένει φυσικά η ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ίσως κιθάρα της συλλογής μου. crucianelli_1.wav

εσυ κάνεις κουμάντο μάστορα , απο PC το ακούω βρε, το κινητο δεν το πολυχρησιμοποιω, ενεκα προχωρημένης ηλικιας

Ρουταρισμα του σώματος και καθάρισμα στο oscillating drum sander. Έγιναν και οι τρύπες για διακόπτη και ηλεκτρικά.

Αφού έγιναν όλα αυτά, ήρθε η ώρα για νέο levelling στα τάστα. Αφαίρεσα το zero fret για πιο σωστή δουλειά. Επειδή η κιθάρα ήρθε στα ίσια της με την κόλληση σχεδόν με τρεις χεριές φάνηκε να ισιώνουν όλα. Με λίγη επιμονή, διορθώθηκαν μικροατέλειες υψών των τάστων και ήρθε η ώρα για crowning και γενικότερο fret dress. Το zero fret ξανακολλήθηκε με τη βοήθεια του εργαλείου jaws του stew mac. Με το βραβευμένο fret rocker του Έλληνα GMI ελέγχονται τα τάστα και περνούν και αυτόν τον έλεγχο. Ώρα για χορδές, σφίξιμο truss rod και πέρασμα χορδών. Ο ήχος μου άρεσε πολύ! Στρογγυλότατος!! Πάρτε μια ιδέα μέσα από έναν Marshall Class 5! O SF την παρέλαβε μετά από ένα playdate των παιδιών μας και νοϊζοκαφέ οπότε παραλαμβάνει και τη σκυτάλη για να μας πει πώς του φάνηκε , να δώσει κλιψ κλπ!! Πάντως , αν δεν είχαν ξεφύγει τόσο σε τιμή άνετα έψαχνα το ebay για να πάρω και εγώ μία! Σκέφτομαι να την αντιγράψω έστω! Σίγουρα πήρα ιδέες γι την oddball που ετοιμάζω!!

Out και in και in και out διάλεξε να μην είσαι στο about έλεγε ο Πορτοκάλογλου ...

Η κόλλα καθαρίζει πανεύκολα λίγα λεπτά αφού τη βάλεις που γίνεται σαν κρύο gel. Απλά σκουπίζεις με ένα πανάκι και εξαφανίζεται. Επίσης δε λεκιάζει το ξύλο οπότε μπορείς άνετα να βάψεις από πάνω μετά με ανιλίνες κλπ. Πολύ χρήσιμο ειδικά αν κολλάς flame maple καπάκια και πας για εντυπωσιακό stain. Αφού κόλλησα και καθάρισα, πλάνισα στον ταινιολειαντήρα για να έρθει ολόισια το heel και να είναι έτοιμο για βίδωμα πάλι στο σώμα. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι Crucianelli ήταν οι Lexus της Eko. Τρικολλητό maple μανίκι με κόντρα νερά, lux μαγνήτες, lux φινίρισμα. Πανάλαφρο σώμα. Ωραίο hardware που αντέχει στο χρόνο. Μια χαρά κούρδισμα κρατάνε τα κλειδιά και η γέφυρα δίνει όγκο και σκάσιμο στον ήχο.

δεν ξερω πολύ καλό μου φαίνεται, θα το βάλω και απο τα ηχεία, απο ήχο και σύνθεση σούπερ είσαι. έχει και λίγο 60ς βάιμπ. αυτος ο ήχος του αρμόνιου 80ς μου την σπάει λίγο εκει πριν στο 01:31 αν το έκανες hammond ή φλάουτο όπως πριν.

Εγώ εδώ και 3 χρόνια παίζω πλέον με το hughes n kettner grandmeister deluxe 40 που έχει εφφε (chorus, flange, delay, phaser, 4 κανάλια) και μπορείς να κάνεις presets κλπ..... Ρίξε μια ματιά και ότι θες ρώτα. Πέρασα από Kemper με μεγάλες προσδοκίες όπως εσύ αλλά για μένα ήταν ένα μεγάλο όχι. Τουλάχιστον στα χέρια μου. Πότε δεν ακούστηκε σαν ενισχυτής που ισχυρίζονται. Ειδικά τα καθαρά ήταν αδιάφορα τελείως. Καμία σχέση με τα καθαρά ενο; λαμπατπυ σε καμπίνα με σκασιμο κλπ. Είχα παραμύθιαστει και εγώ με αυτά που άκουγα σε βίντεο αλλά ποτέ δεν πέτυχα ήχο. 3 χρόνια δεν..... Μάλλον εφταιγα εγώ. https://youtu.be/X7Xl-Qlf2jM

Πολύ καλός, και πολύ Σατριανικός. Μου αρέσει που ακούω αφήγηση, ακούω μία ιστορία μέσα από τον τρόπο παιξίματός σου. Και αυτό δεν είναι κάτι που το συναντώ συχνά. Με το πολύ σρέντιν΄ ξεχάσαμε τη μουσική.....

Η πρωτη φραση ειναι out. Μετα παει καλα

Καλη χρονια! Ωραιοι ηχοι!

Υπαρχει κοσμος που -περιγραφει πως- ενεργει με αυτον τον τροπο.

Χρόνια πολλά. Clockwise κοιτώντας από ταστιέρα προς headstock, είναι χαλάρωμα, οπότε φυσιολογικά δεν σου έσφιγγε.

Δεν εχω εμπειρία από αναλογικό ήχο. Μόνο από προβάδικα και λαιβαδικα που δεν έχεις αρκετό χρόνο να ακούσεις και να βρεις τα sweet spots του μηχανήματος.Προσφατα κούμπωσα ενα Helix LT. Έκατσα κάποιες ώρες και έφτιαξα κάποιος ήχους (prog metal), πρόχειρα γιατί ερχόταν λάιβ και δεν προλάβαινα να την ψάξω και πολύ. Δεν ήμουν πολύ περίφανος για το αποτέλεσμα ακούοντας από τα μόνιτορ στο σπίτι αλλά ήταν ΟΚ. Πάω λοιπόν σε στούντιο για προβίτσα, κουμπώνω το μοτορι πάνω στα PA, ανοίγω το volume, παίζω ενα ακόρντο και γεμίζει ο χώρος ήχο. High gain παρακαλώ. Μπουκάρουν οι τύποιο του στούντιο μέσα να ακούσουν τι ακούγεται έτσι. Γουστάραμε όλοι μαζι. Κατάλαβα λοιπόν ότι για εμένα το Helix λάμπει σε περιβάλλοντα που μπορώ να τσιτώσω το volume.

Καλησπέρα και καλώς ήρθες. Ποτέ δεν κατάφερα να έχω όλα όσα θα ήθελα από έναν ενισχυτή, κατά την γνώμη μου το μεγάφωνο παίζει τεράστιο ρόλο και επίσης η ένταση που το ακούς. Το τι θέλεις να κάνεις με τον ενισχυτή είναι άλλος ένας σημαντικός παράγοντας. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τους μόντελερς- προφάιλερς και τα συναφή. Μεγάλο ρόλο παίζει το που τα ακούς. Έχω το κέμπερ, ένα dxr-10 ένα headrush 108 και έναν mustang 3 για να το ακούω και σε όλα είναι κάτι διαφορετικό. Ο κοντινότερος ήχος σε πραγματικό ενισχυτή; Το μάντεψες ο πραγματικός με κλειστή την προενίσχυση. Μου αρέσει καλύτερα ο ήχος; Όχι απαραίτητα. Δεν γνωρίζω καλά το helix από το λίγο που το άκουσα δεν με ξετρέλαναν τα στόκ gain presets αλλά μπορεί να έρχονται με ψάξιμο και είναι χρησιμοποιήσιμοι ήχοι. Το headrush 112 έχει την φήμη ότι είναι λίγο boomy Θα πρότεινα να το έχεις σε βάση και όχι στο πάτωμα και μακριά από γωνίες, ήταν ο λόγος που πήρα το 108. Εδώ με μπέρδεψες. Χωρίς να γνωρίζω το helix αυτό δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Μήπως κάτι δεν έχεις κάνει σωστά στα output settings ;

Εγω το εχει λυσει το θεμα με την 4 cable method κι ενα μικρο λαμπατο ενισχυτη.

Αυτό είναι η δική σου άποψη και είναι σεβαστή ,στην περίπτωση που η μπάντα έχει διαφορετική άποψη θα πρέπει να το συνεννοηθείς μαζί τους και να μην επιβάλεις την δική σου, έτσι ξεκινάνε καλές συνεργασίες και παρέες. Είναι απλό. -Μπορείς να βγάλεις αυτά τα κομμάτια για να παίξουμε; -Ναι. (σούπερ) -Όχι. (σούπερ) -Ναι, και τελικά πας χωρίς να τα βγάλεις (όχι σούπερ)

Επειδή ανήκω σε κείνους τους ευτυχείς "μουσικους μπλουζ στην Ελλάδα", να πω κι εγώ δυο πραγματάκια. Οι ντραμερς εν γένει (και απο κοντά πολλάκις και οι μπασίστες) είναι αυτοί που κατα κανόνα "στραβώνουν" όταν παίζουν μπλουζ, κυρίως γιατι θεωρούν οτι αυτή η μουσική δεν τους παρέχει έδαφος και χώρο για να αναδείξουν το παίξιμο τους, κάτι που θεωρούν πως συμβαίνει για κιθαρίστες, τραγουδιστές, πιανίστες κλπ.. Το να πω οτι αυτό δεν ισχύει είναι περιττό. Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη, στην ευχή της παναγίας και καλό δρόμο. Όπως έχει πεί ο φίλος μου ο Σωτήρης Ζήσης, "ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική, όχι μουσικά όργανα". Ο Αλέξης Αποστολάκης, αναντίρρητα ένας επιφανής ντράμερ της χώρας τα τελευταία χρόνια, είναι κατά την άποψη μου ο μουσικός με την πληρέστερη γνώση του μπλουζ ντραμινγκ στην Ελλάδα. Αυτή η γνώση όμως ήρθε μέσα απο την αγάπη για την ίδια τη μουσική και πέρασε απο αμέτρητες ώρες ακροάσεων δίσκων, παιξιμάτων σε πάλκα κάθε είδους και μεγέθους και φυσικά απο την τύχη να συνοδεύεις ογκόλιθους του ιδιώματος και να μαθαίνεις απο εκείνους και τις γενικότερες συνθήκες. Κοντολογής, το ταλέντο είναι απαραίτητο, η βαθειά όμως ενασχόληση με τη μουσική απαιτεί την ίδια σου τη ζωή. Κι αυτό δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε μπορεί ο καθένας να βρεί τη δύναμη και τον χρόνο να το κάνει, θυσιάζοντας όσα πολύτιμα δεν χωράνε σε μια τέτοια ζωή. Έχει επίσης τη σημασία του το γεγονός πως πολλά - για μας που ξεκινήσαμε να παίζουμε σε εποχές χωρίς κινητά και ιντερνετ - κατακτώνται και μαθαίνονται the hard way...φυσικά και μου αρέσει η σημερινή τεχνολογική ευκολία, μπορεί όμως να γίνει παγίδα για άγουρους χαρακτήρες που ονειρεύονται μουσική καριέρα. Για παράδειγμα, ορίστε ένα χαριτωμένο στιγμιότυπο. Συνοδεύαμε τον Eddie Cambell για πρώτη φορά, κανονίζουμε να παίξουμε 2-3 κομμάτια σαν warm up και μετά να μπούμε σε ένα shuffle και να παρουσιάσω τον καλεσμένο. Όντως έτσι γίνεται, φτάνει η στιγμή της εισόδου του, φωνάζω στο μικρόφωνο τα σχετικά, γυρίζουμε τα κεφάλια μας στην άκρη της σκηνής περιμένοντας τον πρωταγωνιστή, τον βλέπουμε με την κιθάρα στα χέρια να μην κάνει βήμα, να μας κοιτάζει με ορθάνοιχτα αλλαφιασμένα μάτια και να ωρύεται: double shuffle, double shuffle!! Κοιταζόμασταν μεταξύ μας σαν χαμένοι, πρώτη φορά ακούγαμε τον όρο και αγνοούσαμε τη σημασία του. Δεν το ξεχάσαμε ποτέ. Ένα ακόμη μάθημα στην πορεία. 'Οταν προτείναμε στη Νίκη (Γουρζουλίδου, τωρινή ντράμερ του γκρουπ) να παίξουμε μαζί, είχαμε δοκιμάσει με 2-3 εξαιρετικούς ντράμερς το ταίριασμα μας και παρότι η τεχνική και οι γνώσεις τους ήταν σε πολύ ψηλά επίπεδα, η Νίκη "κέρδισε" τη θέση για δυο λόγους. Ο πρώτος ήταν το οτι λατρεύει αυτη τη μουσική και ο δεύτερος γιατί η "γκρουβίλα" που βγάζει στα shuffle επι σκηνής μας κάνουν ευτυχισμένους, μοναδική και πολύτιμη αίσθηση. Κι αυτό με φέρνει στα όσα αναφέρει αρχικά ο Σπύρος. Αγαπημένε μου φίλε, βάλε αγγελία για shuffle drummer, δύσκολα θα φανεί κάποιος, αν και όταν έρθει όμως, πριν τα παιξίματα και τις δοκιμές, πιες ένα καφέ μαζί του και μιλήστε για τη μουσική που αγαπάτε. Θα μάθεις όσα χρειάζεται να ξέρεις. Καλή τύχη.

μου αρέσει το υπόδημα και το χαλί !

Για σένα ... "Στράτος".