Πίνακας συμμετοχής

Καλησπέρα φίλοι μου. Σήμερα είχα μια ευχάριστη έκπληξη από το μακρινό 1989 και είπα να την μοιραστώ μαζί σας. Με παίρνει τηλέφωνο ο καλός μου φίλος και συμφοιτητής παλιά, ο γιατρός ο Πάνος στο κινητό και μου λέει άκου λίγο. Μάλιστα μου έκανε και πλάκα γιατί μου λέει, άκου φίλε τι έγραψα (ο πάνος έχει μουσική παιδεία, έκανε αρμόνιο δισκαλο και έχουμε μ$@$#@$ πολλές φορές μαζί μουσικά και έπαιζε και καλά) Για να μην τα πολυλογώ βρήκε μια κασέτα μου που είχε χαθεί σε μετακομίσεις παλιά και ήταν στην κατοχή του, γιατί έχουμε συγκατοικήσει, έχουμε κάνει κοινόβια με γκόμενες και πολλά αλλα με αυτό το παιδια που περιείχε ηχογραφήσεις που είχα κάνει όταν ήμουν δεκατεσσάρων χρονών, το θυμάμαι αυτό γιατί θυμάμαι τις περιόδους που είχα διάφορο μουσικό εξοπλισμό, με το Yamaha PSR 500. Γενικά μικρός ηχογραφούσα πολύ αλλά δεν έχει διασωθεί πολύ υλικό, σχεδόν όλες οι κασσέτες έχουν χαθεί και αυτή που τελικώς διεσώθη και την βρήκε, ήταν και η μοναδική που περιείχε τα συγκεκριμένα κομμάτια μου μέσα. Πραγματικά συγκινήθηκα, μερικά δεν τα θυμόμουν καν. Έκανα μια μικρή επιλογή και αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σας, εδώ με τους καλούς φίλους του noiz. Ολοι οι ήχοι είναι από αυτό το όργανο και γραμμένοι στον υποτυπώδη sequencer του που αν θυμάμαι καλά είχε την δυνατότητα να γράψεις και να αναπαράγονται μεχρι 5 κανάλια/5 οργανα ταυτόχρονα του ακομπανιαμέντου με φυσικά δυνατότητα αλλαγής οργάνου στο κανάλι κατά τη διάρκεια. δεν θυμάμαι με τι το συνδεα για να κάνω το midi dump, νομίζω είχα πάρει κάποιο εξάρτημα ή το έκανα απο το Atari ST γιατι είχε περιορισμένο αριθμο κομματιών στην μνημη. Το audio recording είχε γίνει σε ενα compact cassette system της sony που θυμάμαι ακουγόταν πολυ καλά. Ακούγοντας τον εαυτό μου μετά από 30 χρόνια τα συναισθήματα ειναι δυνατά. Πάντα είχα την τρέλα να γράφω μουσική και να παίζω παιχνίδια και να είμαι ΠΑΣΟΚ. Ακόμα την έχω!. ΓουΊουου!!!!!! Στις συνθέσεις βλέπω τα κενά μου αλλά μπορώ να πω άφοβα πως για 14 χρονών, χωρίς γνώσεις συνθεσης, μονο ότι ήξερα απο το πιάνο, χωρίς ίντερνετ για να μαθαίνεις και να μελετάς ερασιτεχνικά, με μόνο εφόδιο τη φαντασία μου, το αυτί μου και τα τεύχη του περιοδικού ΜΟΥΣΙΚΗ( και του PIXEL χαχαχαχαχχαχ) που διάβαζα φανατικά και κάτι σκάμπασα απο εκεί για την εν γένει παραγωγική διαδικασία, είχε ωραία αρθρα και παρουσιάσεις, από εκει εμαθα ορολογία γιατί αμα δεν έχεις και κανέναν να σου δειξει................. δεν τα πήγαινα και άσχημα. Ήμουν πολλά υποσχόμενος. Ιδιαίτερα στα cover ήμουν και είμαι ψυχαναγκαστικός. Τα πήγαινα πολύ κοντά. Πιστεύω πως τότε έφερα το όργανο, όπως και κάθε ψηφιακό όργανο που είχα στην κατοχή μου στα όρια του, γιατί ειμαι ταλέντο. ΤΕΛΟΣ. Ημουν και είμαι, τι να κάνουμε τώρα? χαχαχαχαχααχαχαχαχαχαχχαχαχ Να ευχαριστήσω μιας και θα κοινοποιήσω το post, τον καλό μου φίλο από παιδιά, τον κολλητό μου τον πάνο, που μπήκε στον κόπο πέραν από την έκπληξη, να ψηφιοποιήσει και την κασέτα (δεν έχω και κασετόφωνο πρόχειρο εδώ, θα έπρεπε να τρεχω στο χωριο χαχαχαχαχαχα) και μετά την κουβέντα μας, να μου στείλει το αρχείο. Ένα εξαιρετικό παιδί και λαμπρό επιστήμονα που έχουμε συνεργαστεί και στα παραϊατρικά. Σε ευχαριστώ φίλε μου Πανο και σε ευχαριστώ που με κούραρες και πρόσφατα που φοβήθηκα από τις αρρυθμίες και ήρθα στις εφημερίες σου και βρήκες πως μου είχε πέσει το μαγνήσιο στον πάτο και με έφτιαξες εκεί με τους ορρούς χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχα Εσείς? Πως βρίσκετε τον 14χρονο cos_dr? Απόψης? χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα Α, τα κομμάτια που παραθέτω είναι 2 διασκευές (arthur's theme - axel f) και τρια δικά μου. Υ.Γ. Σκέφτομαι τώρα πως αυτά τα έγραφα και ήμουν 4 χρόνια μεγαλύτερος από τον γιό μου που δεν θέλει μουσική. Δεν πειράζει. Θα πεθάνει η τέχνη μαζί μου χαχαχαχαχαχαχαχα arthur's theme cover by 14yo cos_dr (1989).mp3 axel f cover by 16yo cos_dr (1989) on yamaha psr 500.mp3 untitled 2 by 14yo cos_dr (1989).mp3 untitled by 14yo cos_dr (1989).mp3 Ξέρω πως δεν θα γυρίσεις.mp3

Δεν υπάρχει λόγος για συγκρίσεις. Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα μουσικών με άρτιες θεωρητικές και τεχνικές γνώσεις που σε context εκτός μουσικού κειμένου όχι μόνο αισθάνονται άβολα, αλλά και γυμνοί. Το ίδιο κι από την άλλη, όπως λες, μουσικοί που επειδή-θεωρητικά- είναι περιζήτητοι λόγω εμπειρίας/γνωριμιών/πλασαρίσματος/τσαγανού, θεωρούν εαυτόν αυθεντία, natural talent κλπ και οτιδήποτε εκτός δικής τους οπτικής ως προς τι είναι καλός μουσικός έχει στενέψει επικίνδυνα σε αλλαζονικό επίπεδο. Η αλήθεια είναι ότι ούτε ένας folk-λαϊκός μουσικός μπορεί να παίξει κλασσικά έργα, αλλά ούτε και ένας κλασσικός μουσικός να παίξει το ρεπερτόριο άλλου ιδιώματος χωρίς να το κατέχει-όση παρτιτούρα και να του δώσουν. Δεν είναι μόνο η εκτέλεση παρτιτούρας, στη συγκεκριμένη περίπτωση. Οπότε η παρεξήγηση αφορά τον όρο καλός μουσικός-μη καλός μουσικός ο οποίος-παραδόξως- είναι εύστοχος και στις δύο περιπτώσεις. Νομίζω είναι περισσότερο παρεξήγηση λόγου παρά έργου.

Μακάρι να είχα ένα ευρώ ή ένα χιλιάρικο, γιατί από προ ευρώ το ακούω, κάθε φορά που κάποιος τροβαδούρος και κάποιος μπουζουκίστας (***προσοχ'η σας μιλάει άνθρωπος που παίζει πιανο, λατρεύει την soul, funk, rnb, jazz funk, smooth jazz κτλ κτλ κτλ κτλ αρρώστια με astor piazzolla , και τα παίζει αυτά τα είδη, έχει καταπιεί και γράψει κιλά παρτιτούρες και ναιιιιι ήμουν σε μια ζωή "καλός" στο μπουζουκι, ξύπναγα με το μπουζουκι ουισκι του σπορου και κοιμομουν με λεμονοπουλο, παράξενο κοτειλ εμπειριας. ) ειπε πως "ο ταδε δεν ειναι καλος πιανιστας γιατί παρόλο που έχει διπλωμα πιανου του ειπα να παιξουμε το Μερτικο και μου ζητησε παρτιτούρα". Ακουσον!! Κάποιος που εχει παιξει Chopin, Liszt, Bach, Debussy κτλ κτλ δεν μπορεί να παιξει το ΜΕΡΤΙΚΟ! Μου το είπε κάποιος που παίζει 4 ακκόρντα (ξεχάστε 7,9,11,13, κτλ) στην κιθάρα, κακοπαίζει ότι μελωδία/εισαγωγή νομίζει ότι είναι σωστή, γρατζουνάει και τραγουδάει και αυτό ειναι όλο - ετοιμάζει και δίσκο μη χ..σ.. για εναν άνθρωπο που δίνει κονσέρτα. Πάριος VS Liszt. Μάτια Μπλε VS La Campanella Η προσωπική μου άποψη, αν και δεν ειμαι ουτε 40 ετών (34 ειμαι ;-)), ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ τα παιδιά και τα παίζουν και να μην σώσουν να τα παίξουν παρά μόνο αν χρειαστεί για βιοποριστικούς λόγους. Θέλεις ψευτονταλάρα να σου παίξει το Οποια και να Σαι? Αφου είσαι τοσο καλος μουσικός ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΕΣΥ σε παρτιτουρα, και μην κριτικάρεις με τόσο κακό και κομπλεξικό τρόπο κάποιον που αφοσιώθηκε στην κλασσική μουσική και όχι σε 4 "ακόρδα" και 100 στίχους. Στην τελίκή πες του: Φιλαρακι θελω μουσικό με το τάδε ρεπερτόριο έτοιμο, οταν είσαι έτοιμος τα λεμε. Αν το είχε πει σε εμένα θα είχε φάει γιαούρτι, οχι γιατί δεν μπορώ αλλά η νοοτροπία και τα μυαλά καποιων ανθρώπων με κάνουν να θέλω να κάνω εμετό πάνω στα drawbars. Κρίμα.

Ναι, οπου να 'ναι θα πληρωνουμε και αεπι στο νοιζ!

Ισως γιατι απο τον Μπετόβεν πήραμε την..... ΚΟΥΦΑΜΑΡΑ και οχι το ταλέντο!!!

Ωραιος... Βρηκα και εγω πριν καποια χρονια πολλα ασΘματα που ειχα γραψει στα 10-14 χρονια ΜΟΥ και ηχογραφησεις της πρωτης σΧολικης μπαντας...(14-16 ΕΤΩΝ) Απο τοτενες δεν επαιζα διασκευες....μονο ΕΜΕΙΣ παιζαμε originals.. Ειμεθα τελικα ολοι ΜΠΕΤΟΒΕΝ εδω μεσα,,,απορρω πως δεν κολυμπαμε στο χρημα

ώρε φίλε εσύ όταν γίνεις 30 θα σκίζεις !

Πιο πολυ μου αρεσει η 14χρονη βερσιον σου. Εκει, τουλαχιστον, πιανω και κανα απο ακορντα που παιζεις.

Ohhhh! Yeah!!!!

Μια φοβερή εκτέλεση του Purple rain! Λεπτομέρεια: επειδή είναι γραμμένο silent και είναι όλοι με ακουστικά, ο τραγουδιστής - μπασίστας στέκεται πάνω σε μια πλατφόρμα https://www.eich-amps.com/bassboardl που μεταφέρει δονήσεις για να έχει καλύτερη αίσθηση του μπάσου.

Το GIGGITY της voodoo lab είναι μια από τις σχετικά τελευταίες μου ανακαλύψεις στην πράξη. Ηξερα εδώ και καιρό ότι με αυτό παίζει ο Eric Johnson, ο Sonny Landreth και πολλοί ακόμα, αλλά δεν είχε τύχει να το έχω και να το χρησιμοποιήσω στο rig μου, μέχρι πρόσφατα. Αρκετά βίντεο υπάρχουν στο youtube, αλλά είναι με κιθάρες που δεν με αφορούν ή είναι δείγματα με μία μόνο κιθάρα. Η δουλειά που κάνει το GIGGITY είναι στην ουσία η αλλαγή του βασικού χαρακτήρα της κιθάρας σου, ή να το πω καλύτερα του μαγνήτη που φορά η κιθάρα, με πολύ απλό και αποτελεσματικό τρόπο. Ετσι μπορείς να τοποθετήσεις το πετάλι στην αρχή της αλυσίδας σου, μεταβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την χροιά της κιθάρας σου απλά επιλέγοντας ή όχι το πετάλι (on - off), ή να το τοποθετήσεις στο τέλος της αλυσίδας κάνοντάς το στην ουσία ένα mastering equalizer! Η χρήση του είναι πολύ απλή με δύο κουμπιά (body και air) που μεταβάλουν τον όγκο και το presence και έναν τετραθέσιο επιλογέα που λειτουργεί επιπρόσθετα στα προηγούμενα, με την 1η θέση να ονομάζεται sun (bright) και την τελευταία moon (dark). Επίσης εκτός του master, υπάρχει και το κουμπί loudness που στην ουσία είναι ένα gain που ανοίγοντάς το, υπεροδηγεί το σήμα κάτι σαν tube overdrive. Tο μεγάλο ατού του πεταλιού είναι ότι με πολύ εύκολο και γρήγορο τρόπο μπορείς να κάνεις έναν μονοπήνιο να ακούγεται σαν humbucker αλλά και το αντίθετο. Επίσης μπορείς κάποια 'τζιτζικοειδή' overdrives-distortions να τα κάνεις να ακούγονται ευχάριστα. Μέχρι εδώ όλα καλά και αναμενόμενα, η έκπληξη ήταν όταν το δοκίμασα στην Martin που φορά Fishman aura piezo και παρ' ότι είναι ένα καλό σύστημα δεν παύει να έχει αυτό το χαρακτηριστικό του piezo, που ενοχλεί όσο ανεβαίνουν οι εντάσεις. Κι εδώ το GIGGITY βοήθησε πολύ να φύγει αυτό που ενοχλούσε στο piezo σύστημα. Στο review που ακολουθεί θα ακούσετε τρείς κιθάρες. Μια Les Paul, μια stratocaster και την Martin που προανέφερα. Οι ρυθμίσεις του GIGGITY αναγράφονται πάνω αριστερά και φαίνονται στο ίδιο το πετάλι. Δυστυχώς έχω κάνει μόνο κάποιες βασικές ρυθμίσεις για να φανούν διαφορές, αλλά κάποιος μπορεί να βρεί το sweet spot του GIGGITY παίζοντας λίγο παραπάνω στα settings!

Ωραίες αρμονϊες και θέματα. Λϊγο πρόσεξε τον συγχρονισμό των τυμπάνων. Ϊσως θέλει κάποιο πρόγραμμα απλά για να μην χάνεται οϋτε δέκατο του sec. Γενικά πολϋ καλο.

Λέω οτι αισθάνομαι μετά απο κάποια χρονια . .Αυτοϊ που παίζουν μουσική ανεμπόδιστα, όταν θελουν και όχι όταν πρέπει έτσι το βλέπουν νομίζω. Και το Noiz forum έχει πολλοϋς ευτυχώς κια ταλαντούχους. By the way: Ωραϊα θέματα ανέβασες μεγάλε.... Σίγουρα η αγάπη για τον Bill Evans να εϊναι το κοινό σημείο με τον Lyle.

Ως πρός τα...... φρύδια. μπορεϊ λϊγο . Στα άλλα θέλει απέραντο δρόμο. Βέβαια η διαδρομή για όλους ατέλειωτη ,...και ο καθένας γράφει το δικό του " βιβλϊο" και στην πορεϊα και όταν σταματά , και προπάντων με την δική του μοναδική υπογραφή Αυτό μετράει

Πολυ δίκιο έχεις φίλε. "Βρές το ρόλο σου μες την μπάντα "και "μάθε να ξέρεις πότε κάνεις το βήμα μπροστά και πότε πίσω " στο κομμάτι. Αυτά τα υπηρέτησε o Lyle.....

Ποσταρω σήμερα γιατί ξέρω ότι αύριο θα είναι μια δύσκολη μέρα για όλους μας και δεν γνωρίζω αν θα έχουμε και απωλειες! Προτείνω την Παρασκευή το πρωί να κάνει ο Yameth ένα προσκλητήριο να μετρηθουμε,μετά από Τσικνοπέμπτη χρειάζεται.... Στο θέμα..με bit οδοντιατρικό διαμέτρου 1χιλιοστο και ένα πρόχειρο pin router που έφτιαξα με το κάθετο δράπανο πάγκου, έκανα δοκιμή για τα inlays και έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Δικό σας!!!

Εσύ ξέρεις καλύτερα, φυσικά..

Το snap to grid είναι αυτό που ψάχνεις. Ενεργοποιημένο, όλα τα clips που μετακινείς ή κάνεις paste κολλάνε σε συγκεκριμένα σημεία του μέτρου (αυτό ρυθμίζεται από το πλαίσιο ακριβώς από κάτω του). Απενεργοποιημένο, μετακινείς και κάνεις paste ελεύθερα.

Ε, το κυνηγάω ερασιτεχνικά.

Κρίμα που δεν το κυνήγησες πιο επαγγελματικά το θέμα πάντως.. Όσο μπορούσες τέλος πάντων, γιατί σίγουρα δεν είναι απλό.. Πάντως, για 14 χρονών μια χαρά προοπτικές υπήρχαν.. Αν τα εμφάνιζε αυτά τώρα κάποιος 30 ή 40 χρονών θα του λέγαμε "μια χαρά είναι"..

Ήσουν, είσαι και θα είσαι ωραίος!

Εσυ δεν εισαι ταλεντο. Επιστημονας εισαι. Ο ορος "ταλεντο" ανακαλυφθηκε για να δικαιολογουμε (εμεις οι mediocre) την ανικανοτητα μας.

20αρικάκι στη θήκη

Μπροστα σε αυτα που εγραφα εγω σε ηλικια μεγαλυτερη των 14 εισαι Ο Μπιτολς

Να, αυτά σε φάγανε εσένα και δεν έκανες την καριέρα του Φοίβου, να σε παίρνει τηλέφωνο η Στικούδη ξημερώματα, και να σε παρακαλάει να της γράψεις κανένα κομμάτι. Καλά που υπάρχει και το noiz, και παίρνουμε κι εμείς μια γεύση από τις μεγαλοφυΐες που δεν έγιναν ποτέ τόσο γνωστές όσο άξιζαν.

release me.mp3

Αστούς να γράφουν. Έτσι γεννιούνται τα ταλέντα. Δώσε πόνο.

Αν το πλήκτρο έχει θέση για expression πετάλι, πάρε πετάλι. Δοκίμασε από κάποιον γνωστό σου το volume πετάλι, αν έχει, μην αγοράσεις και πάει στράφι αν και νομίζω ότι δεν θα πάει. Με το που κάνεις midi learn και το πατήσεις, θα πάρει την εντολή. Υπό κανονικές συνθήκες.

Για να έχεις να συγκρίνεις, στα 5 watt με ένταση στη μέση, και με προσθήκη εφέ. Πρώτα παίζω με g400 (μέχρι 5.22), μετά με στρατ (μέχρι 7.23), και τέλος με tele. Εδώ έπρεπε να ασχοληθώ με το eq και δεν το έκανα, με αποτέλεσμα να έχω ψιλοφλατ ήχο. Στον ht1 δεν θα είχα τέτοια θέματα. Plug and play. dsl5micg400stratv52.mp3 Πάντως εάν θα διάλεγα μόνο έναν ενισχυτή, αποκλειστικά για σπίτι, θα διάλεγα εύκολα τον dsl5. Πλήρες πακέτο.

μπράβο σας. Φανταστικό ταξίδι. (βέβαια αν έπαιζα εγώ και κάτω γινόταν αυτή η μουρμούρα θα είχα κατέβει. Και γι αυτό διπλό μπράβο)

Ακούστε το σαξόφωνο στο 6.20

Ωραίος!

Ο Thomas Martin μαζι με τον γιο του George ειναι γνωστοι κατασκευαστες κοντραμπασων (και ιστορικοι/dealers) και διατηρουν ενα εξαιρετικο καναλι στο youtube οπου παρουσιαζουν και συζητουν κοντραμπασσα δικης τους κατασκευης και μη, αλλα και πολλα βιντεο σχετικα με την κατασκευη/επιδιορθωση αυτων των οργανων, συχνα σπανιων (και πανακριβων) vintage κοντραμπασσων. To συγκεκριμενο ειναι το πρωτο βιντεο απο μια σειρα οπου κατασκευαζουν ενα Martin Concert, το "φτηνο" μοντελο τους που ξεκιναει απο προ-ετοιμασμενα blanks. Αν ανοιξετε στο youtube το λινκ θα πρεπει να σας παει στο workshop playlist οπου μπορειτε να δειτε την συνεχεια (ειναι 15 βιντεακια) αλλα και αλλες σειρες απο βιντεακια σχετικα πχ με neck reset, μετατροπη μπασου απο 4χορδο σε 5χορδο κλπ. Ειναι πολυ ενδιαφερον γιατι τα βιντεο ειναι καλοφτιαγμενα, ο George εξηγει και καθοδηγει αρκετα ωραια τα σταδια καθε διεργασιας καθως και το πως οι επιλογες του οργανοποιου κατα τη διαρκεια της κατασκευης συμβαλλουν στο τελικο αποτελεσμα. Οι συγκεκριμενοι προφανως ασχολουνται συγκεκριμενα με μπασα, αλλα πολλα απο τα πραγματα που συζητανε και δειχνουν μεταφραζονται και στην κατασκευη αλλων οργανων και εχουν γενικο ενδιαφερον. Μια σχετικα σπανια ευκαιρια να παρετε ενα inside look στο πως λειτουργει μια ομαδα ταλαντουχων οργανοποιων.

Από τα πιο όμορφα λόγια που έχουν γραφτεί, νομίζω. Ένα τρυφερό lullaby.

Μια χαρα παιρνει πεταλια και στα δυο καναλια. Like a camp που λενε. Με ενα πεταλι να μπουσταρει στο βρωμικο καναλι, ο ηχος ειναι πολυ καλυτερος. Ολοι λαμπατοι θελουν ενα boost ωστε να ζωντανεψουν. Ο ht1 δεν ειναι εξαιρεση. Το θεμα ηχου, οπως και να 'χει, ειναι υποκειμενικο. Σιγουρα βρισκεις και πολυ καλυτερους 80s ηχους, αλλα οχι στο 1 watt και οχι στα χρηματα αυτα. Ο dsl5cr, στα 5 watt, παιζει με πολυ χαμηλη ενταση, επισης. Τσεκαρε τον ηχο του. Εχει και 1 watt εκδοση. Την δουλεια σου, εαν γυρευεις και εναλλακτικες, την κανεις και με αλλους τροπους, οπως πχ καθαρος (λαμπατος) ενισχυτης και πεταλι/α. Και με καλυτερο ηχο. Πολλες οι λυσεις...

καπως ετσι παιζονται τα blues!!

Φωτιά και λάβρα !!! tight as !@#

flat out κομματάρα !! χαραμίζεται εδώ μέσα Μην το αλλάξεις πολύ, απλά τράβα το πιάνο λίγο πίσω για να κάτσουν οι φωνές. Θέλει οπωσδήποτε σόλο κορύφωση, αλλά όχι πολυλογάδικο, σαν εδώ πχ 4.18 και μην το αλλάξεις πολύ γενικά, σκέψου μια συνοδευτική μπάντα με το πιάνο μπροστά και τις φωνές. αντρική και γυναικεία θα μέτραγε

Oταν βλεπω την κίνηση του δεξιού χεριού του Θεού (απόλυτη οικονομία κινήσεων), μια τεχνική που παίζει απο το 1983, δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ! Ο τυπάκος που εκστασιάστηκε έχει δίκιο!