Πίνακας συμμετοχής

Αυτό που δεν παύει ποτέ να μου κάνει εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία κάποιος εκφράζει άποψη ειδήμονα χωρίς να έχει ιδέα για τι μιλάει. Προσωπικώς δικαιολογώ οποιαδήποτε ανοησία μέχρι και τα middle 20s όπου το μυαλό δουλεύει υπερωρίες ειδικά για να σκέφτεται χαζομάρες. Από εκεί και πέρα είσαι απολύτως υπεύθυνος για την κάθε βλακεία που εκφράζεις.

Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο του Rolling Stone σχετικά με ένα ανολοκλήρωτο/ακυκλοφόρητο άλμπουμ του J. Beck, που γράφτηκε στο Hitsville, το θρυλικό στούντιο της Motown. Ενδιαφέρον και αστείο ταυτόχρονα, κυρίως για τον τρόπο που αντιμετώπισαν τους 'Άγγλους ροκάδες' οι house μουσικοί του στούντιο. https://www.rollingstone.com/music/music-news/jeff-beck-on-his-legendary-unreleased-1970-motown-album-111450/?fbclid=IwAR0UubPgE6qFydx5f7oCTXemBBOpJJvAlSmAu2Ag2iBgleZw0hz15fSzkR4 Χαρακτηριστικός διάλογος του ηχολήπτη με τον Beck, όταν είδε τον Cozy Powell να βγάζει έξω το σετ του στούντιο και να φέρνει το τέρας με τις δύο 26άρες κάσες που έπαιζε τότε: - Νόμιζα ότι κουβαληθήκατε εδώ για να γράψετε με ήχο Motown. - (Beck) Nαι. - Μόλις χάσατε την ευκαιρία.

δεν αντιλέγω! Για αυτό τη βλεφαριάζει αμα δεις και ο Βλάσσιος! Μπορεί να της είπε μετά «κοριτσάρα μου;»

Γράψε σε παρτιτούρα αυτό και βάλε το στον Λεωνίδα Καβάκο να το παίξει. Εξακολουθώ να θεωρώ πως τσάμπα παρεξηγιέται ο φίλος σου. Εγώ αντί να παρεξηγούμαι, θα σήκωνα τα μανίκια και θα έπιανα δουλειά για να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις του συγκεκριμένου χώρου που καλούμαι να υπηρετήσω, έστω και περιστασιακά, έστω και χωρίς καλλιτεχνικό κίνητρο. Ένας μουσικός δεν κρίνεται μόνο από τις θεωρητικές, τις τεχνικές ή ακόμη-ακόμη τις ιστορικές γνώσεις πάνω σε ένα αντικείμενο. Ούτε καν από την αγάπη του προς αυτό.

Ναι αλλά η πρωταγωνίστρια ήταν το καλύτερο κορμί των τότε ηθοποιών - χορευτριών η Ελένη Προκοπίου.

εγώ μια φορά είδα έναν τύπο που έπαιζε τζαζ και τεχνικό μέταλ ταυτόχρονα και η φάση ήταν δεν είχε κώλο, τα πόδια ήταν attached απευθείας στα νεφρά

Εγώ τον Kirk Hammett βλέπω να την αγοράζει και να βάζει κανένα σετ EMG μαγνήτες επάνω!

Ohhhh! Yeah!!!!

Αντε να κάνω μια κριτική και εγώ με βάση το τελευταίο. Το πρώτο "πρόβλημα" που "κουράζει" ρυθμικά είναι οι συνεχόμενες αξίες του μπάσου. Παίξε 15/16 στο 0.52 σε κάθε μέτρο. Και στο χρόνο. Είμαι σίγουρος πως θα ακουστεί καλύτερα με το κόψιμο αυτό. Αντε στο τέλος του τετράμετρου ή του οκτάμετρου να μην αφήσεις το κενό. Στο 2.12 είναι πολύ φλύαρη η μπασογραμμή. Παίξε ένα άλλο μοτιβο πιο ταιριαστό στο μπάσο με τις αξίες των κρουστών με τονισμό στις θέσεις/την μπότα που να επαναλαμβάνεται στα τρια μετρα και να αλλάζει μόνο τονικά αντίστοιχα και εμπλούτισε το π.χ.στο τέταρτο μέτρο, σαν γέμισμα. Και στις δύο περιπτώσεις πιστεύω θα δωθεί το απαραίτητο groove. Το μπάσο το χαλάει έτσι όπως το έχεις. Του δινεις πολύ μελωδικότητα στα επιμαχα σημεία που παίζουν και τα άλλα και δεν μπορεί να "μεινει" στον άλλο, μπουρδουκλώνει. Συν στα άλλα φυσικά που είπε ο dimsonic. Ελπίζω να τα είπα καλα γιατί έχω πιει και 2 μικρές και μια μεγάλη. χ αχαχαχαχαχαχαχα Αντε καλή συνέχεια παιδια.

Έκανα αρκετές αλλαγές στο εσωτερικό. Προσέθεσα κάμποσα μέτρα Το άλλαξα κάπως... progressivesomething2.mp3

Ο bugera g5 ειναι κλωνος του ht5, στα μισα λεφτα. Σαν εταιρεια, τα τωρινα μοντελα ειναι αρκετα αξιοπιστα (εχω ιδία εμπειρια). Προ καμποσων ετων ειχαν θεματακια. Θα τον αγοραζα ανετα.

εκτός από αυτά που σου είπα ιδιαιτέρως 1. η υπόθεση σχήμα με τρίηχα και μπάσο θέλει και χέρι μετρονόμο. Στην αρχή λοιπόν κάποια δεν πατάνε στο χρόνο. Το σχήμα φωνάζει midi και προγραμματισμό. 2. στο 1.35 γίνεται κλάμα...Το ίδιο και στο 3.50 στην κορύφωση του σχήματος στο μπάσο. 3. στο 1.48 και στο 3.55 όλα πέφτουν στην άβυσσο και ακούγεται και κλικ πριν μπει το σόλο. Το ίδιο στο 2.35 και στο 4.05. 4. Η όλη υπόθεση είναι υποσχόμενη αλλά ακούγεται σαν κουπλέ που επαναλαμβάνεται. Θέλει γέφυρα και chorus. 5. τύμπανα ΟΚ 6. το μπάσο ακούγεται πολύ ωραία, αλλά το στυλ του κομματιού θέλει να μην ακούγονται τα συρσίματα, τουλάχιστον στα αργά μέρη που συμμαζεύεται εύκολα. 7. το δεύτερο μέρος μετά το 2.35 ακούγεται πιό όμορφα, μάλλον για μένα λόγω ήχου κιθάρας. 8. ο ήχος του πλήκτρου στυλ moonmadness ακούγεται εξαιρετικά παλιακός. Ίσως για σένα είναι επιλογή. το θεωρώ πρόοδο σημαντική.

όχι εντάξει , την greeny δεν την έχει πειράξει σέβεται τα ιερά και όσια . Αλλά αν θέλει μπακαπ έτσι την βλέπω να καταλήγει χαχα Το πιο σημαντικό είναι ότι την κρατάει ακόμα μάχιμη και όχι σε βιτρίνα

Χωρις να παιζω τζαζ ή τεχνικο μεταλ, η αποψη μου ειναι οτι οσο πιο πολλες νοτες παιζεις το δευτερολεπτο, τοσο λιγοτερο "mojo" στο παιξιμο εχεις αναγκη. Οσο πιο λιγες οι νοτες, τοσο πιο επιταχτικος ειναι ο χρωματισμος τους απο την "ψυχη" που λενε. Δεν ξερω εαν με καταλαβαινεις. Και συμφωνω οτι το μπλουζ ειναι το πιο ευκολο για να το εκτελεσει καποιος. Οχι βεβαια και το πιο ευκολο για να το αποδωσει οπως πρεπει. Σε κανα εξαμηνο δεν θα σπασει ο φοβος. Θα μπει στο κλιμα καλυτερα και βαλει το παραπανω απο εκεινα που λεει η παρτιτουρα. Και εννοειται οτι θα ειναι απιαστος μετα...

αυτα ολα ειναι χαζομαρες και οι ελληνες ροκ μπλουζιστες ειδικα ειναι οι πιο γραφικοι τυποι που εχω συναντησει in person... κατι πηγε στραβα στην παιδικη τους ηλικια και ειναι γεματοι τρελα, νομιζουν οτι επειδη παιζουν μια πεντατονικη και κανουν bends 5 δευτερολεπτων κανουν κατι ιδιαιτερο και εχουν το "mojo" (οταν ακουω αυτην την εκφραση ξερναω λιγο μεσα στο στομα μου). δεν λεω ωραια τα μπλουζακια αλλα μπορει να τα παιξει ο καθενας που εχει λιγο αυτι για να δημιουργει ευχαριστες φρασεις και ατμοσφαιρα, δεν χρειαζεται να εισαι ουτε μαυρος ουτε "να εχεις περπατησει τα μονοπατια της ζωης φιλε ασε τι να σου λεω τωρα δεν θα καταλαβεις" και ειναι και απο τα πιο ευκολα ειδη για να παιξεις, αν πας να παιξεις πχ jazz ή τεχνικο μεταλ πρεπει να σου βγει ο πατος στην κυριολεξια. το ιδιο ισχυει και για αυτο που ο ειπε ο φιλος στην αρχη. ναι ο κλασικος μουσικος ισως να μην μπορει να τζαμμαρει οπως καποιος αυτοδιδακτος που παιζει χρονια σε παρεες με αυτι αλλα αν ασχοληθει κανα εξαμηνο να πηγαινει σε τζαμς και του σπασει ο φοβος μετα θα ειναι αντε γεια, το εχω δει να συμβαινει με ατομα.

Σίγουρα. "Όλα" ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ όμως, τουλάχιστον πειστικά. Πριν από χρόνια στο Berklee ήρθε να παίξει σε "clinic" o Albert Collins. Tην προηγούμενη έπαιζε ο John Scofield. Μας είπε λοιπόν ,ο Scofield: "Tomorrow A.C will PLAY THE BLUES, with him will be some white guys from the school PLAYING BLUES SCALES" Κάτι τέτοιο μάλλον σου λένε και δεν το καταλαβαίνεις.

Λίγο βελτιωμένο μιξάρισμα και πιο ξεκάθαρο το μπάσο. progressivesomething.mp3

Βρε μανια με το reverb.... Οι dsl1HR και dsl5CR ΕΧΟΥΝ reverb. Το R αυτο υποδηλωνει.

Πρώτα να παίξω όμως εγώ Νικόλα

Καλά, ο μποναμασας θα τη τσιμπησει. 250 k.

το αδικεί η παραγωγή, αλλά αμα το..... παρακούσει κάποιος αυτό, είναι σουπερ. Πολύ το γουστάρω. Και όντως θέλω κι άλλο. Δεν φτάνει. Εκεί που πήγα να γίνω..........χαχαχαχαχα

Δεν υπάρχει λόγος για συγκρίσεις. Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα μουσικών με άρτιες θεωρητικές και τεχνικές γνώσεις που σε context εκτός μουσικού κειμένου όχι μόνο αισθάνονται άβολα, αλλά και γυμνοί. Το ίδιο κι από την άλλη, όπως λες, μουσικοί που επειδή-θεωρητικά- είναι περιζήτητοι λόγω εμπειρίας/γνωριμιών/πλασαρίσματος/τσαγανού, θεωρούν εαυτόν αυθεντία, natural talent κλπ και οτιδήποτε εκτός δικής τους οπτικής ως προς τι είναι καλός μουσικός έχει στενέψει επικίνδυνα σε αλλαζονικό επίπεδο. Η αλήθεια είναι ότι ούτε ένας folk-λαϊκός μουσικός μπορεί να παίξει κλασσικά έργα, αλλά ούτε και ένας κλασσικός μουσικός να παίξει το ρεπερτόριο άλλου ιδιώματος χωρίς να το κατέχει-όση παρτιτούρα και να του δώσουν. Δεν είναι μόνο η εκτέλεση παρτιτούρας, στη συγκεκριμένη περίπτωση. Οπότε η παρεξήγηση αφορά τον όρο καλός μουσικός-μη καλός μουσικός ο οποίος-παραδόξως- είναι εύστοχος και στις δύο περιπτώσεις. Νομίζω είναι περισσότερο παρεξήγηση λόγου παρά έργου.

Πολυ καλο review. Ενδιαφερον πεταλι, σιγουρα. Το να εχεις ογκο, κατ' επιλογην, πχ σε μια στρατ ειναι κατι ανεκτιμητο.