Πίνακας συμμετοχής

Κάνει λογικά άλματα και λέει μπούρδες . Θέματα που έχουν λυθεί πριν πολλά πολλά χρόνια. Το όποιο πνευματικό έργο χωρίζεται στην ιδέα και την μορφή. Η ιδέα (π.χ. χρήση δωδεκατονικής μουσικής, ή κυβιστική ζωγραφική, ή π.χ. κινούμενα σχέδια) δεν προστατεύεται, Αυτά είναι κοινό κτήμα της ανθρωπότητας. Η μορφή όμως( εσωτερική μορφή : σύνδεση ιδεών , περιεχόμενο , σχεδιασμός ΚΑΙ εξωτερική μορφή (διατύπωση , έκφραση)., αυτά είναι ατομικά στοιχεία του έργου και προστατεύονται. Με άλλα λόγια , αν πάρω την πρώτη , την χιλιοστή και την πέμπτη μελωδία που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι κατοχύρωσε ως δική του με αυτή τη σειρά, δεν τις έχει κατοχυρώσει έτσι και είναι δικό μου αυτοτελές έργο (απλοϊκό το παράδειγμα, αλλά για να γίνω κατανοητός) . Κακώς ασχολούμαι με ανόητα νομικίστικα μορφώματα ανθρώπων που δεν είναι ούτε καλοί μουσικοί ούτε καλοί νομικοί, άλλα παρασύρθηκα. Σαν να λέει ο εφευρέτης του λεξικού auto correct ότι του ανήκει οποιοδήποτε συγγραφικό έργο. Φυσικά, όπως ειπε και ένας αγνοει τον ρυθμό την τονική, θα προσθέσω εγω την ενορχηστρωση , ακόμα και την παραγωγη.

ηθελημένα. Για χωροτακτικούς και μεταφορικούς λόγους θυσιάστηκαν 2 μισές οκτάβες

Αν όλο το θέμα έχει να κάνει με το αν υπάρχει κατάλληλη θήκη για το όργανο, να ξέρεις ότι υπάρχει η δυνατότητα κατασκευής custom θήκης.

Οι τιμές είναι αποτέλεσμα της μαλάκυνσης που έφεραν οι συλλέκτες και αποδέχονται οι κιθαρίστες γιατί μη ξεχνάμε μπορεί να έχεις τα φράγκα και τις κιθάρες αλλά να μη πιάνεις ακόρντο. Υπάρχουν και τέτοιοι συλλέκτες. Μπα...κότα είναι και ο συγκεκριμένος, ούτε τάστα δεν αλλάζει αν και η κιθάρα τα χρειάζεται. Έτσι και ήμουν πολυεκατομυριούχος, να είχα λεφτά για πέταμα δηλαδή, θα έπαιρνα μία απ' αυτές και θα έκανα live streaming στο YouTube σπάζοντας τις original κολλήσεις με πολυκάμερο να δώσω πόνο σε όλους τους κολλημένους. Θα έβαζα και δύο EMG 81 να δω αν θα προκαλούσα περισσότερους θανάτους απ' όταν η Βραζιλία χάνει σε τελικό Μουντιάλ. Κι εγώ δε βλέπω τον λόγο να κάνεις μη αναστρέψιμες μόντες σε μια τέτοιας αξίας κιθάρα όταν τη σημερινή εποχή υπάρχουν αξιόλογα όργανα χαμηλής τιμής. Όταν όμως η κιθάρα χάνει αξία χωρίς τις original κολλήσεις ή να μην αλλάζεις ποτενσιόμετρα, τάστα κλπ όχι απλά είναι εκτός λογικής, είναι τελείως ηλίθιο. Θυμάμαι TGP post όταν κάποιος άνοιξε θέμα για το αν πρέπει ν' αλλάξει τάστα σε '81 LPC που ήταν 50'ς επανέκδοση με χαμηλά τάστα. Βρέθηκε άτομο που του είπε να την αφήσει όπως είναι γιατί ελάχιστες έχουν μείνει original και ήταν δείγμα της Αμερικάνικης κληρονομιάς. Του είπε να τη πουλήσει και να πάρει άλλη που τον βολεύει!!! Οι Αμερικανοί που είναι σχετικά νέο κράτος έχουν μια βλακώδη προσκόλληση στο παρελθόν και στις παραδώσεις με αποτέλεσμα να μολύνουν και τους υπόλοιπους, παράδειγμα η παγκόσμια ηλίθια προσήλωση των κιθαριστών στη δεκαετία του 50.

Καλημέρα σε όλους! Θα ήθελα να σας ανακοινώσω ένα πολύ ενδιαφέρον workshop που διοργανώνουμε με το Studio Aspiotis τον Μάρτιο στην Αθήνα: "Analog vs Digital: The analogue factor and how to get it" Σε αυτό το αέναο debate ανάμεσα στο αναλογικό και ψηφιακό περιβάλλον στην μουσική παραγωγή και τεχνολογία ηχογραφήσεων ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα σε μία πιο αντικειμενική και χρηστική θεώρηση... Τι είναι επιτέλους ο αναλογικός ήχος και ποια τα χαρακτηριστικά που τον διέπουν? Γιατί μας αρέσει και μας ελκύει τόσο πολύ? Όντως μας αρέσει? Και αν ναι γιατί και πως μπορούμε να μεταφράσουμε αυτή την γοητεία και ιδιαιτερότητα σε αμιγώς τεχνική ορολογία και προσέγγιση? Πως μπορούμε να μεταφέρουμε όλα αυτά σε ένα σημερινό ψηφιακό περιβάλλον επεξεργασίας? Αυτά και πολλά ακόμη πραγματεύεται το συγκεκριμένο workshop... Από την ενδελεχή ανάλυση του αναλογικού ήχου και της επεξεργαστικής αλυσίδας από την εμφάνιση του ως την τελειοποίηση του, την μεθοδολογία και το workflow που επιτάσσει, την επίδραση και καταλυτική παρουσία αναλογικών συσκευών καταγραφής και επεξεργασίας, την ανάλυση βασικών αρχών που διέπουν τον αναλογικό ήχο, την αισθητική μορφοποίηση που εκούσια ή ακούσια επιβάλει κλπ ως φυσικά το πώς όλα αυτά μεταφράζονται και υλοποιούνται σε ένα αμιγώς ψηφιακό περιβάλλον! Είμαστε λάτρεις του analogue και δεν φοβόμαστε να το παραδεχτούμε... ταυτόχρονα όμως είμαστε και λάτρεις της αντικειμενικότητας, της προόδου και φυσικά ζούμε στο 2020! Αυτό λοιπόν που θέλουμε είναι η γνώση, η κατανόηση και η εναρμόνιση τους με το σήμερα προς ώφελος της μουσικής παραγωγής. Μια ενδεικτική αναφορά στον κορμό και το πρόγραμμα του workshop: 1) analogue vs digital A (17:30 - 18:30) Περιγραφή και διαφοροποιήσεις, βασικές αρχές, ιστορική αναδρομή 2) analogue vs digital B (18:30 - 19:30) Dynamic range, freq response & harmonic alterations in the analogue domain Analogue mixing desk topology & signal alterations Spatial processing and stereo imaging Analogue recording and reproduction formats Saturation and magnetic opponents Harmonic distortion and clipping point 3) analogue vs digital C (19:30 - 20:30) Μεθοδολογία και αισθητική προσέγγιση, ιστορική αναδρομή και ανάλυση (multitracking, fx processing, mixing κλπ) Διάλειμμα 20:30 - 20:45 4) The analogue factor and how to get it in the box (20:45 - 22:45) Προτάσεις και παραδείγματα σε περιβάλλον ηχογράφησης ( mic and preamp choices, micing techniques, gain staging, processing prior to recording κλπ) Προτάσεις και παραδείγματα σε περιβάλλον daw (routing techniques, dynamics, eq, bus processing, fx processing, stereo imaging κλπ) Hybrid mixing 5. Σκέψεις, προτάσεις και προσέγγιση γύρω από το workflow και την μεθοδολογία - Συζήτηση (22:45 - 23:30)

Χαιρετίζω τα πλήθη! Μοιράζομαι μαζί σας το 3ο μας single / video καθώς πλησιάζουμε στην κυκλοφορία του album τον Απρίλιο! Ρίξτε μια 'αυτιά' αν θέλετε! Όπως πάντα, σχολιάστε ελεύθερα. Κάθε γνώμη δεκτή! Cheers!

Πολύ καλή προσπάθεια. Μπράβο. Χαλαρά ταιριάζουν και συνθια στο στυλ...... Έτσι για να το πω......

Στο πρώτο βίντεο οι Κύριοι δεν κατοχύρωσαν τις μελωδίες, τις ανέβασαν στο public domain, ουσιαστικά τις έκαναν ελεύθερες για κοινή χρήση. Τρολάροντας το σύστημα. Σου λέει όποια μελωδία γραφτεί από εδώ και στο εξής δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι του ανήκει. Με λίγα λόγια εάν γράψω σήμερα μια μελωδία και μετά από έναν χρόνο κάποιος άλλος γράψει κάτι παρόμοιο και τον τρέξω στα δικαστήρια μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτή η μελωδία δεν ήταν δική μου, ήταν ήδη κοινόχρηστη. Κατά τη γνώμη μου ίσως να κάνει κάποιον να το σκεφτεί μια δεύτερη φορά πριν κυνηγήσει νομικά τις 5 νότες στη σειρά. Σε εξόφθαλμες περιπτώσεις κλοπής ,φαντάζομαι, δεν θα μετράει σαν επιχείρημα.

Τώρα, αν μπορεί να σταθεί ένα τέτοιο επιχείρημα στο δικαστήριο; Γιατί όχι. Έχουν σταθεί και χειρότερα, Όταν κατανοήσει ο κόσμος ότι δεν δικάζουν τίποτα σούπερ ρομπότς, άλλα άνθρωποι, πολλές φορές άσχετοι με το αντικείμενο και ακόμα πιο πολλές φορές όχι ιδιαίτερα έξυπνοι και πολλές φορές εξυπηρετώντας συμφέροντα , με άλλα λόγια ότι η δικαστική αυθεντία είναι ένα παγκόσμιο ατελές ανθρώπινο κατασκεύασμα (δεν εννοώ να μην σεβαστείς το διατακτικό μιας δικαστικής απόφασης - εκεί δεν μπορείς να κανείς και πολλά χωρίς συνέπειες, αλλά να αμφισβητήσεις τη λογική νομική ορθότητά του) δεν θα υπάρχουν απορίες. . Ειδικά δε στο Αμέρικα , όταν αυτες υποθέσεις εκδικάζονται από ενόρκους (να θυμίσω την θεικη ατάκα του John Grishan συγγραφέα δικαστικών νουβέλων "trials are too important to be left up in juries " , όχι ότι θα έχει διαφορά αν την εκδίκαζε ένας τακτικός δικαστης- ή ίδια αρχη θα ίσχυε), καταλαβαίνουμε τι γίνεται. Το Αμερικανικό σύστημα, μέρος αυτού ήρθε και στην Ελλάδα πλέον και αν με ρωτας καλώς , ορίζει: ή πάμε σε συμβιβασμο τα μέρη (με τους δικηγόρους μας αν είναι αστικό ή με το εισαγγελέα , αν είναι ποινικό) και σε μια συμφωνία (και πετυχαίνουμε το καλλιτερο δυνατό).....η πάμε δικαστήριο και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

Πορωτικο!! Καλη επιτυχια!

Παιδια το πηγαμε αλλου. Για να δουμε το θεμα στη βαση του, ειναι να δουμε εστω εναν απλο οδηγο απο το κομματι του θεματος. Το κομματι το εχω παιξει μερικες χιλιαδες φορες και απεξω δεν το θυμαμαι. Ολο και καποιο λαθος θα κανω αν προσπαθησω να το παιξω απεξω. Το θεμα ειναι λοιπον να μην παιζουν οι μουσικοι (αν θελουν να θεωρουνται αξιοπρεπεις και οχι καλαμπορτζαίοι και πανηγυρτζηδες) στο γαμο του καραγκιοζη, ή με οποια εκτελεση εχει μαθει ο καθενας και ΑΝ την θυμαται κι αυτη απεξω. Του θεμα του .... feeling και αν κατεχει καποιος μουσικος το ειδος που καλειται να παιξει, ερχεται στη σειρα μετα απο το θεμα να παιξει τουλαχιστον σωστα τις συχγορδιες. Παραδειγμα αν παιζω εγω απεξω ακομα και ολοσωστα την 1η εκτελεση.... .... και οι υπολοιποι την 2η εκτελεση, ας παμε για ψαρεμα καλυτερα.

https://www.amazona.de/from-tyrell-n6-to-deepmind-12/

Φαντάζομαι για να μου εκφράσεις τον θαυμασμό και την αγάπη σου προς εμένα.....

Χρόνια πολλά μεγάλε!

Ο bugera g5 ειναι κλωνος του ht5, στα μισα λεφτα. Σαν εταιρεια, τα τωρινα μοντελα ειναι αρκετα αξιοπιστα (εχω ιδία εμπειρια). Προ καμποσων ετων ειχαν θεματακια. Θα τον αγοραζα ανετα.

Στα 5watt παίζει η κεφαλή bugera πάντως κάνει 200 ευρω και φαίνεται τίμια σκεφτόμουν να την πάρω.... ρίξε μια ματιά δεν ξέρω παραπανω λεπτομέρειες όμως για την εταιρεία.

nope. Διάβασα ότι ήταν ο Δαπέρης. Ήχος όμως τελείως Santana o Γαρύφαλος. Εδώ στη αρχή εξηγεί ότι έπρεπε να βρούνε τις κιθάρες τις Les Paul και τα Hommond για να βρούνε τον ήχο του Santana που ψάχνανε.

Το GIGGITY της voodoo lab είναι μια από τις σχετικά τελευταίες μου ανακαλύψεις στην πράξη. Ηξερα εδώ και καιρό ότι με αυτό παίζει ο Eric Johnson, ο Sonny Landreth και πολλοί ακόμα, αλλά δεν είχε τύχει να το έχω και να το χρησιμοποιήσω στο rig μου, μέχρι πρόσφατα. Αρκετά βίντεο υπάρχουν στο youtube, αλλά είναι με κιθάρες που δεν με αφορούν ή είναι δείγματα με μία μόνο κιθάρα. Η δουλειά που κάνει το GIGGITY είναι στην ουσία η αλλαγή του βασικού χαρακτήρα της κιθάρας σου, ή να το πω καλύτερα του μαγνήτη που φορά η κιθάρα, με πολύ απλό και αποτελεσματικό τρόπο. Ετσι μπορείς να τοποθετήσεις το πετάλι στην αρχή της αλυσίδας σου, μεταβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την χροιά της κιθάρας σου απλά επιλέγοντας ή όχι το πετάλι (on - off), ή να το τοποθετήσεις στο τέλος της αλυσίδας κάνοντάς το στην ουσία ένα mastering equalizer! Η χρήση του είναι πολύ απλή με δύο κουμπιά (body και air) που μεταβάλουν τον όγκο και το presence και έναν τετραθέσιο επιλογέα που λειτουργεί επιπρόσθετα στα προηγούμενα, με την 1η θέση να ονομάζεται sun (bright) και την τελευταία moon (dark). Επίσης εκτός του master, υπάρχει και το κουμπί loudness που στην ουσία είναι ένα gain που ανοίγοντάς το, υπεροδηγεί το σήμα κάτι σαν tube overdrive. Tο μεγάλο ατού του πεταλιού είναι ότι με πολύ εύκολο και γρήγορο τρόπο μπορείς να κάνεις έναν μονοπήνιο να ακούγεται σαν humbucker αλλά και το αντίθετο. Επίσης μπορείς κάποια 'τζιτζικοειδή' overdrives-distortions να τα κάνεις να ακούγονται ευχάριστα. Μέχρι εδώ όλα καλά και αναμενόμενα, η έκπληξη ήταν όταν το δοκίμασα στην Martin που φορά Fishman aura piezo και παρ' ότι είναι ένα καλό σύστημα δεν παύει να έχει αυτό το χαρακτηριστικό του piezo, που ενοχλεί όσο ανεβαίνουν οι εντάσεις. Κι εδώ το GIGGITY βοήθησε πολύ να φύγει αυτό που ενοχλούσε στο piezo σύστημα. Στο review που ακολουθεί θα ακούσετε τρείς κιθάρες. Μια Les Paul, μια stratocaster και την Martin που προανέφερα. Οι ρυθμίσεις του GIGGITY αναγράφονται πάνω αριστερά και φαίνονται στο ίδιο το πετάλι. Δυστυχώς έχω κάνει μόνο κάποιες βασικές ρυθμίσεις για να φανούν διαφορές, αλλά κάποιος μπορεί να βρεί το sweet spot του GIGGITY παίζοντας λίγο παραπάνω στα settings!

Υστερεί σε ένα κάρο πράγματα που η προκατάληψη δεν μας αφήνει να δούμε. Το ίδιο βέβαια ισχύει και από την ανάποδη, ότι τα "ποιοτικά" όργανα υπερτερούν σε ένα κάρο πράγματα που η προκατάληψη επίσης μας οδηγεί να τα βλέπουμε έτσι. Παράδειγμα. Πήγαινε παίξε μια Epi Les Paul Standard, μια Gibson Les Paul Standard και μια R58 Les Paul Standard από το Custom Shop. Oι διαφορές τους υποτίθεται ότι είναι η ποιότητα των ξύλων, το φινίρισμα/στήσιμο, το hardware/μαγνήτες/ηλεκτρικά και φυσικά το "όνομα". (όπου όνομα= το πού φτιάχνονται και τι αντιπροσωπεύει το "made in" σε κάθε προϊόν, ποιοτικά αλλά και πνευματικά/ηθικά). Δεν αμφιβάλλω ότι παίζεις μια χαρά με όργανο των 300Ε (κι εγώ άλλωστε με τέτοιο παίζω), αυτό όμως δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση το ότι η R8 του Custom Shop είναι ένα όργανο "κόσμημα" στα χέρια οποιουδήποτε κιθαρίστα μπορεί να το εκτιμήσει. Δυστυχώς για εμάς τους "φτωχούς" η αλήθεια είναι αυτή, ότι πιάνεις ένα όργανο το οποίο έχει ένα απίστευτο vibe -όπου vive: πολύ καλά υλικά, εξαιρετικά εκτελεσμένη κατασκευή, με σωστό βάρος, responsive, στιβαρό, εξαιρετικό fretwork, πολύ προσεγμένα ηλεκτρικά, απίθανους PAF, woody, clonky, twangy. Στον ενισχυτή σχεδόν ακούς αυτό που βγαίνει unplugged. Στο Custom Shop της Gibson δουλεύουν φτασμένοι luthiers που επιμελούνται κάθε στάδιο της διαδικασίας. Στο Custom Shop της Gibson έχουν όλα τα πατρόν, τα αρχεία και τα καλούπια στη διάθεσή τους, καθώς και real life models όπου έχουν reference για το εκάστοτε τελικό αποτέλεσμα. Σε όργανα τέτοιου επιπέδου τιμής, ο πελάτης απαιτεί συγκεκριμένα πράγματα και το τελικό προϊόν πρέπει να αντικατοπτρίζει αυτές τις απαιτήσεις. Πέρα απο το historical accuracy επιβάλλεται το όργανο να εντυπωσιάζει σε κάθε επίπεδο τους απαιτητικούς. Αυτούς δηλ. που έχουν παιξει με μερικές εκατοντάδες vintage και νέα όργανα και περιμένουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αυτό είναι κάτι που έρχεται με την εμπειρία και με τη διαρκή τριβή με τον ήχο του οργάνου αλλά και με την ανάπτυξη τέτοιων κριτηρίων με το πέρασμα του χρόνου. Εγώ λοιπόν επειδή έχω παίξει πολλά τέτοια παραδείγματα και Epi και Gibson και Custom Shop, δυστυχώς για εμένα/εμάς, το Custom Shop είναι εμπειρία κατάνυξης. Η Gibson είναι μια καλή παρακαταθήκη/επένδυση και ένα ομολογουμένως εξαιρετικό όργανο και η Epi είναι ένα απίστευτο εργαλείο μάθησης, αλλά και δουλειάς με το οποίο μπορείς να σταθείς επάξια σε οποιαδήποτε συνθήκη, studio, stage, bedroom. Οι διαφορές στην τιμολόγηση δεν είναι εικονικές. Αν ήταν, όλοι μα όλοι θα έπαιρναν Epi και θα τελείωνε εκεί το θέμα. Δεν είναι τυχαίες οι τιμές. Αντανακλούν το ακριβές status ενός προϊόντος. Αν η Gibson ηταν πιο φθηνή, όλοι θα αγνοούσαν την Epiphone. Αν η Custom Shop ήταν πιο φθηνή όλοι θα πήγαιναν εκεί και όχι σε standard. H διαβάθμιση αντανακλά αυτό ακριβώς. Χρόνια τώρα παίζω με Epi και η εμπειρία μου μαζί της είναι περισσότερο από θετική. Με έχει βγαλει ασπροπρόσωπο παντού. Δεν με εμποδίζει αυτό όμως από το να μην εκτιμήσω τη διαφορά της με τη Gibson ή το Custom Shop. Απλά παίρνω απόφαση ότι η τσέπη μου αντέχει μέχρι εκεί, αναγνωρίζω τις δυνατότητές μου οικονομικά και παικτικά, κρίνω τις απαιτήσεις μου και τοποθετώ τον εαυτό μου σε αυτή την κλίμακα. Και είμαι απόλυτα ευχαριστημένος. Πάντως αν ένα υποτιθέμενο πρωί μου έλεγαν, "διάλεξε μία από τις τρεις αλλά δεν μπορείς να την πουλήσεις ποτέ", εννοείται την ακριβή. Κι ας μην είχε σημασία η τιμή πλέον.